บทที่ 1394

ขุนนางที่ปรึกษาเงยหน้ามององค์จักรพรรดิอย่างตกตะลึง สีหน้าพังทลายไปแล้ว

"เจ้า ข้าไม่เคยพูดแบบนี้มาก่อนนะ" องค์จักรพรรดิพอเจอเข้ากับสายตาของเขา ก็รีบอธิบายขึ้นมาคำหนึ่ง

แต่ก็ไม่รู้เพราะอะไร ขุนนางที่ปรึกษาซึ่งอายุไม่น้อยแล้ว ประโยคนี้ก็ราวกับเป็นเสียงปีศาจร้ายลอดผ่านหู ดังซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในสมองของขุนนางที่ปรึกษาอยู่ตลอด

เหมือนว่ามีอยู่วันหนึ่ง ที่องค์จักรพรรดิพูดปลอบเขามาคำหนึ่งว่า เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้ว คงต้องไปดูแลสุขภาพเสียหน่อยดีไหม?

และเหมือนจะมีครั้งหนึ่งที่เขาป่วย องค์จักรพรรดิให้คนไปตรวจไข้ที่จวนขุนนางใหญ่ แล้วให้คนเอาคำมาบอกกับเขาว่า ขุนนางที่ปรึกษาไม่ได้เหมือนกับพวกหนุ่มๆ จะไปคิดเล็กคิดน้อยกับพวกนั้นทำไม?

ถึงอย่างไร พอย้อนคิดทบทวนดู องค์จักรพรรดิก็เหมือนจะเคยพูดมาแล้วหลายครั้งว่าเขาไม่ใช่คนหนุ่มแล้ว

เช่นนั้นการจะพูดว่าเขาที่มีอายุปูนนี้แล้วคงรับผิดชอบหน้าที่สำคัญอีกไม่ไหว ก็เหมือนจะไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้นี่นา

หรือว่าองค์จักรพรรดิจะเห็นว่าเขาแก่แล้วจริงๆ เลยคิดอยากจะยกพวกขุนนางใหญ่ที่หนุ่มหน่อยขึ้นมาเป็นขุนนางที่ปรึกษากัน?

ขุนนางที่ปรึกษาคิดมากแทบจะในทันที

"เลิกประชุม เล