เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1380
บทที่เกี่ยวข้อง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1381
นางถลึงไปทางเซียวหลันยวน ปากก็อ้าพะเยิบอย่างสุดกำลังอ๋องเจวี้ยน! ท่านมันไร้ยางอายไร้ความสง่างามยิ่งนัก! นี่ถึงกับสะกดจุดใบ้องค์หญิงอย่างข้าเลยหรือ! เกินไปหน่อยไหม!"หนิงหนิง ยังเช้าตรูอยู่เลย อย่ามาฟังอะไรที่ทำให้ไม่สบายใจดีกว่า" เซียวหลันยวนไม่มองนาง ยื่นมือไปกุมมือฟู่จาวหนิง"พรวด"ฟู่จาวหนิงอดหัวเราะร่าขึ้นมาไม่ได้ เอียงตาเหลือบมองเขา"เอาล่ะ เลิกเล่นได้แล้ว"องค์หญิงหนานฉือถลึงตามองนาง นี่มันเล่นกันตรงไหน? เขาลงมืออย่างหยาบคายกับหญิงสาว เขามันคนไม่ดี!ฟู่จาวหนิงมองไปทางนาง เหมือนจะมองออกถึงความหมายนาง เอ่ยกับนางด้วยรอยยิ้ม "องค์หญิงหนานฉือ ท่านรู้สึกว่าเขานิสัยไม่ดีใสช่ไหม?"แน่นอน!องค์หญิงหนานฉือออกแรงพยักหน้า"แต่ข้ากลับชอบเขาเช่นนี้ สำหรับคนที่รู้จักมารยาทกาลเทศะมีจิตใจดี เขาจะไม่หยาบคายใส่ง่ายๆ แต่เมื่อครู่ท่านไม่ใช่คนแบบนี้ ท่านเอาแต่จะยื่นเท้าแทรกกลางระหว่างเรา คิดจะทำลายความรักของพวกเรา แล้วจะหยาบคายใส่ท่านบ้างมันเป็นอย่างไรหรือ?""ถ้าไปทนุถนอมเห็นใจห่วงใยผู้หญิงคนอื่น หรือทำตัวอ่อนโยนกับอีกฝ่าย กลัวว่าอีกฝ่ายจะเสียใจ นี่ต่างหากที่เป็นผู้ชายเลวๆ นี่ต่างหากที่เป็
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1382
"แค่เก็บนางไว้ ดึงนางเอาไว้"อันเหนียนอธิบายขึ้นมาคำหนึ่ง เขาเพิ่งมองไปทางฟู่จาวหนิง ก็เห็นมุมปากของนางยกขึ้น ใจกลับเต้นผางขึ้นมาเขาไม่ได้คิดจะให้รั้งอวิ๋นจูไว้เพื่อทำลายความรักของอ๋องเจวี้ยนกับนาง แต่เป็นแค่มาตรการชั่วคราวเท่านั้น"เป็นแค่มาตรการชั่วคราว เก็บนางไว้ในจวนอ๋องเจวี้ยน เกรงว่านางเองก็คงไม่มีโอกาสได้พบกับอ๋องเจวี้ยนหรอก แต่ถ้าเก็บนางไว้ นางก็จะหาวิธีไปให้ถึงเป้าหมาย..."ฟู่จาวหนิงตัดบทคำพูดของเขา "เพื่อไปให้ถึงเป้าหมาย นางอาจจะพยายามคิดหาวิธีเข้าใกล้เซียวหลันยวน อย่างเช่น ต้มน้ำแกงพิษแล้วส่งไปให้เขาในห้องหนังสือกลางดึก? อย่างเช่น แอบล้มไปทางเขาอย่างอ่อนแอตอนที่พบกันในสวนดอกไม้โดยบังเอิญ? มาตรการชั่วคราวแบบนี้หรือ?"อันเหนียนก็ไม่รู้จะพูดอะไรออกมาชั่วคราวเขาเป็นขุนนางใหญ่คนหนึ่งว่าตามหลักการแล้ว เขาต้องคิดหาวิธีว่าจะช่วยเหลืออ๋องเจวี้ยนอย่างไร ให้เขายืนได้อย่างมั่นคงท่ามกลางกระแสลมที่ไม่อาจคาดเดานี้ตัวเขาไม่ได้มีความรู้สึกหยามหมิ่นหญิงสาวแต่อย่างใด แต่ว่ากฏเกณฑ์ของโลกนี้ เป็นความจริงที่ว่าคนมากมายล้วนส่งสตรีงามไปที่เรือนหลังของใครสักคนเพื่อบรรลุเป้าหมายต่อให้อง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1383
องค์หญิงหนานฉือพออยู่ต่อหน้าเขายังดูอ่อนประสบการณ์อยู่ คิดว่าหลังจากนี้คงจะหนีไม่พ้นฝ่ามือของอันเหนียนแล้วแต่ว่า กระทั่งฟู่จาวหนิงก็ยังมองไม่ออก ว่าอันเหนียนชอบองค์หญิงหนานฉือหรือเปล่า หรือว่าไม่ชอบกันแน่?"อันเหนียนอยู่ฝ่ายเดียวกับอ๋องเจวี้ยนสินะ?" องค์หญิงหนานฉือมองอันเหนียนอย่างตกตะลึงนางตอนนี้เข้าใจขึนมาแล้ว ว่าอันเหนียนภักดีกับอ๋องเจวี้ยน ไม่ได้ภักดีต่อจักรพรรดิเจา!อันเหนียนมองนางนิ่ง"องค์หญิงพูดอะไรออกมาน่ะ?"เขายังไม่ได้พูดเรื่องว่าจะทำอะไรที่ไม่เป็นผลดีกับองค์จักรพรรดิเสียหน่อย ตอนนี้กำลังบอกให้อ๋องเจวี้ยนเผชิญหน้ากับอ๋องฉยงอยู่องค์หญิงหนานฉือชะงักไป ไม่มีคำอะไรมาต่อปากด้วยนี่ยังบอกว่าเขาทรยศไม่ได้ผิวเผินแล้วเหมือนดูอ๋องเจวี้ยนกับองค์จักรพรรดิจะดูสนิทกัน การจะรับมือกับอ๋องฉยงจึงไม่ผิดอะไรแต่ก็ยังดูแปลกประหลาดอยู่"พวกท่านไม่ต้องพูดเรื่องนี้แล้ว มาช่วยข้าก่อน! อันเหนียนไม่ยอมแต่งกับข้า จวนอ๋องเจวี้ยนเองก็ไม่เอาข้า หลังจากนี้สามวันองค์จักรพรรดิคงได้พระราชทานงานอภิเษกให้ข้าแน่ แล้วข้าจะทำอย่างไรกัน!"องค์หญิงหนานฉือกลับลงไปนั่ง ยกถ้วยชาขึ้นมาดื่มไปอึกใหญ่นางร
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1384
งานมงคลของอันเหนียนกับองค์หญิงหนานฉือเตรียมงานไปแล้วหนึ่งวันวันต่อมา จวนตระกูลอันจัดงานมงคล แม้จะเชิญคนมาไม่มาก แต่ก็แต่งแต้มไปด้วยโคมแดงธงแดงสดใส เต็มไปด้วยบรรยากาศศิริมงคลและอันชิงในชุดใหม่มงคลก็ยังคงงงงวยอยู่ก่อนเมื่อวานนี้พี่ใหญ๋ยังเป็นชายหนุ่มที่ยังไม่ได้หมั้นหมายอยู่เลย วันนี้กลับมากราบไหว้ฟ้าดินกันแล้ว!ความเร็วนี้ นางไม่เข้าใจเลยจริงๆได้ยินว่าที่แต่งงานด้วยยังเป็นองค์หญิงหนานฉือที่สูงส่งอีกด้ว ยนางมีองค์หญิงเป็นพี่สะใภ้หรือ?"กราบไหว้ฟ้าดิน..."เสียงท่องดังขึ้น อันเหนียนที่ถือแถบผ้าแพรแดงก็รู้สึกว่าสมองตนเองมึนงงไปหมดเขาถูกจัดตารางมาทั้งวัน ก็ยังไม่ค่อยจะเข้าใจเลยว่าเพราะอะไรแต่ว่าองค์หญิงหนานฉือก็ใจแข็งจะแต่งกับเขา กระทั่งเขาวันนี้ตอนที่เตรียมจะไปหาอ๋องเจวี้ยน ก็พุ่งเข้ามาในอ้อมกอดเขา กอดเขาเอาไว้แน่น เขย่งเท้าขึ้นกัดริมฝีปากเขา"เอาล่ะ ตอนนี้พวกเราก็จูบสัมผัสกันแล้ว อันเหนียน ผู้ตรวจการอัน ท่านจะแต่งก็แต่ง ไม่แต่งก็ยังต้องแต่ง! ข้าจะไม่ให้ท่านผลักไสอีกแล้ว!"องค์หญิงหนานฉือหลังจากได้การหนุนหลังจากอ๋องเจวี้ยนก็ไม่กลัวอะไรแล้วก่อนหน้านี้นางยังเอาแต่ตอแยให้อัน
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1385
"ท่านสามี ท่านหนีไม่ได้แล้ว พวกเรากราบไหว้ฟ้าดินกันแล้วนะ นับจากนี้ข้าก็เป็นภรรยาของท่านแล้ว" องค์หญิงหนานฉือมองเขาอย่างใสซื่ออันเหนียนสายตาทอดเข้ามา ตกอยู่บนใบหน้างามของนาง"ข้าไม่หนีหรอก""เมื่อครู่ท่านถอนหายใจนี่""อืม ในใจมันซับซ้อนน่ะ ไม่ได้หมายความว่าข้าจะหนี""ใจซับซ้อน? ถึงอย่างไรข้าก็ดีใจมาก" องค์หญิงหนานฉือเดินเข้ามา ยืนอยู่ตรงหน้าเขา ยื่นมือมาโอบเอวเขา เงยหน้าขึ้นมอง "ตอนนี้พวกเราทำอะไรกันดี? ต้องดื่มสุราสักถ้วยก่อนไหม? แคว้นเจาของพวกท่านมีธรรมเนียมนี้หรือเปล่า?"นางแนบเขามาในอ้อมอกแล้ว ใบหน้านั้นก็ยิ่งงดงาม เพราะแต่งหน้าเป็นเจ้าสาว จึงยิ่งดูแดงก่ำกว่าปกติ ใบหน้ามีพลังทำลายอย่างมากองค์หญิงหนานฉืองดงามจริงๆพอไม่เห็นอันเหนียนตอบ องค์หญิงหนานฉือจึงรินสุราลงมาสองถ้วย ถ้วนหนึ่งยัดไปในมือเขา ส่วนตนเองถือไว้ถ้วยหนึ่ง ดึงมือของเขาขึ้นมาแลกถ้วยกันดื่มสุราอย่างเป็นฝ่ายรุก"สุรานี้แรงมาก" องค์หญิงหนานฉือดื่มจนหมดถ้วย วางถ้วยลง จากนั้นก็มองเขา "แล้วต่อไปล่ะ?"นางเพิ่งจะดื่มสุรา ริมฝีปากเป็นประกาย ดูยั่วยวนมากอันเหนียนค่อยๆ วางถ้วยลง ยื่นมือไปโอบข้างเอวนาง เอ่ยขึ้นแผ่วเบา
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1386
"ความคิดของอันเหนียนยังค่อนข้างยึดติดอยู่ ข้าเองก็อยากให้เขาได้เห็น ว่าพอทำลายขนบเดิมๆ ไม่ต้องทำงานตามวิธีของคนอื่น ผลลัพธ์จะออกมาดีหรือไม่ดี"เซียวหลันยวนพูดออกมาอย่างมั่นใจตรงไปตรงมา"อันเหนียนชอบรู้สึกว่า ข้าเองก็เป็นเหมือนกับคนอื่น ทุกย่างก้าว ล้วนต้องคำนวณไว้อย่างดี เหมือนเดินบนน้ำแข็งบางๆ""เหมือนกับที่อ๋องฉยงกับองค์จักรพรรดิส่งอวิ๋นจูเข้ามา ข้าเองก็ต้องวิเคราะห์เป้าหมายพวกเขา พิจารณาการทำการของอวิ๋นจู คาดการณ์ว่าพอทิ้งนางไว้ให้อยู่ต่อแล้วจะได้ผลลัพธ์อะไรจากเรื่องนี้บ้าง"ฟู่จาวหนิงเอายืนมือเงยหน้ามองเขาอืม หรือว่าจะไม่ใช่นะ?อันที่จริงนางก็เข้าใจความหมายของอันเหนียนเมื่อวานนี้อยู่อันเหนียนรู้ถึงความรักของนางกับเซียวหลันยวน ดังนั้นจึงไม่ได้เตือนให้พวกเขารับอวิ๋นจูเข้าไปเรือนหลัง หรืออาจจะให้เซียวหลันยวนพูด "คำหวาน" อะไรกับนางเพื่อให้ใจของนางสงบลงความหมายของเขาก็แค่จะบอกว่า อย่าเพิ่งส่งคนออกไป เอาคนไว้ที่จวนอ๋องเจวี้ยนแบบนี้ แล้วคอยจับตาดูว่านางทำอะไรก็พอแต่เซียวหลันยวนไม่ได้คิดจะเดินตามความคิดปกติฟู่จาวหนิงเมื่อคืนนี้ได้ยินเขากำชับกับพวกชิงอี ว่ารอให้งานมงคลร่วมหอล
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1387
แต่ฟู่จาวหนิงจะตามเขาไปไหม?ออกจากเมืองหลวง ออกจากแผ่นดินบ้านเกิด เหมือนคนไร้หลักแหล่งยิ่งไปกว่านั้น นางก็ยังมีคนในครอบครัว ดังนั้น เรื่องเหล่านี้จึงต้องค่อยๆ วางแผนไปฟู่จาวหนิงเองก็ไม่คิดจะซักไซร้ นอนพังพาบหลับไปบนอ้อมกอดเขาองค์จักรพรรดิพอรู้เรื่องที่อันเหนียนกับองค์หญิงหนานฉือแต่งงานกันแบบฟันก่อนแล้วค่อยไต่สวนทีหลัง ก็เดือดดาลขึ้นมาตามคาดจริงๆตอนช่วงประชุมเช้า เขาโมโหจนแทบจะเรียกคนลากอันเหนียนออกไปประหาร"เจ้าบังอาจมากนักนะ!!"องค์จักรพรรดิชี้นิ้วอย่างกราดเกรี้ยวไปยังอันเหนียนที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้า น้ำเสียงสั่นระริก"อันเหนียนเจ้ามันเป็นใครกัน? องค์หญิงที่แคว้นหนานฉือส่งเข้ามาอภิเษกเพื่อสันติ เป็นคนที่เจ้าคู่ควรไหม? เจ้าก็แค่ผู้ตรวจการเล็กๆ คนหนึ่ง เจ้ากล้าแต่งกับองค์หญิงแห่งแคว้นด้วยหรือ?""ตระกูลอันของเจ้าก็เป็นแค่ขุนนางฝ่ายบุ๋น ก็แค่อ่านหนังสือมามากกว่าคนทั่วไปนิดหน่อย จึงคิดว่าตนเองเป็นขุนนางใหญ่หรือไรกัน? พวกเจ้ายังกล้ารับองค์หญิงหนานฉือเข้าไปในจวนด้วยหรือ?""งานมงคลขององค์หญิงหนานฉือ กำหนดกันอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยแบบนี้ได้ด้วยหรือ? พวกเจ้าไม่เห็นหัวข้าแล้ว?""แต่เจ้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1388
คำพูดเหล่านั้นของเซียวหลันยวน ฟังแล้วก็ดูมีน้ำเสียงที่กังวลจริงๆองค์จักรพรรดิถึงกับหายใจไม่ออกเขายังไม่ทันได้อ้าปาก เซียวหลันยวนก็ต่อเข้ามาอีก"ส่วนผู้ตรวจการอันซึ่งกลัวองค์หญิงหนานฉือที่ภาษายังไม่คล่องนักจึงอยู่ด้วยกันกับนางพอดี ข้าเห็นว่าเขาเองก็หน้าตาหล่อเหลา ความคิดก็ผุดขึ้นมา และคิดออกถึงเรื่องนี้ทันที จึงจัดแจงให้องค์หญิงหนานฉือแต่งงานกับเขาเสียเลย!"ความคิดกับผีน่ะสิงานมงคลขององค์หญิงหนานฉือกับผู้ตรวจการอัน นี่มันเรียกว่าความคิดผุดขึ้นมาได้ด้วยหรือ?ทุกคนถลึงตาอ้าปากค้างอันเหนียนที่คุกเข่าอยู่ตรงนั้นไม่เงยหน้าขึ้น แต่มุมปากสั่นระริกกระทั่งเขาเองก็ยังไม่รู้ ว่าเรื่องนี้อ๋องเจวี้ยนจะจัดการอย่างไร แต่ว่าตอนนี้เขารู้แล้วเขาแค่คุกเข่าไว้ก็พอ! ชัดเจนว่าเรื่องหลังจากนี้ส่งให้อ๋องเจวี้ยนจัดการได้เลย!อันเหนียนมักรู้สึกว่า หลังจากที่อ๋องเจวี้ยนแต่งงานกับฟู่จาวหนิงแล้วก็เปลี่ยนไปมาก ท่าทางการพูดจาไร้สาระตอนนี้ก็ดูคล้ายกับพระชายาเป็นอย่างมาก"ผู้ตรวจการอันไม่กล้าตอบรับ แต่ข้าก็ใช้ยากับเขา ถ้าเขาไม่รับปากก็จะเลือดไหลจากทวารทั้งเจ็ดจนตาย ดังนั้นจึงต้องทำตามสิ่งที่ข้าวางไว้"
บทล่าสุด
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1392
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1391
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1390
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1389
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1388
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1387
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1386
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1385
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1384
