บทที่ 1176

เซียวหลันยวนได้ยินการเคลื่อนไหวและลมหายใจด้านในอีกครั้งแล้ว

ราวกับห้องเงียบว่างจู่ๆ ก็มีคนโผล่ออกมา

ความรู้สึกนี้แปลกประหลาดเกินไป เห็นๆ อยู่ว่าจาวหนิงกับสามีภรรยาฟู่จิ้นเชินก็อยู่ข้างในมาตลอด

"ข้าแค่รอจนร้อนใจน่ะ"

เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นช้าๆ ท่ามกลางสายตาสอบถอมของเสิ่นเสวียน

เสิ่นเสวียนไม่ถามอะไรอีก

ฟู่จาวหนิงมองผลการตรวจ สีหน้าปั้นยากขึ้นมา

การตรวจสอบก่อนหน้านี้พลาดไปแล้ว

ครั้งนี้ใช้เครื่องมือ ในที่สุดจึงพบว่าส่วนสมองของฟู่จิ้นเชินกับเสิ่นเชี่ยวล้วนมีสิ่งของแปลกประหลาดอยู่ชิ้นหนึ่ง

ยาวประมาณครึ่งนิ้ว หนากว่าเข็มฝังของนางหลายเท่า

มองไม่ออกชั่วคราวว่าเป็นอะไร

แต่ตรงจุดนั้นคือพื้นที่ความทรงจำ นางตอนนี้สงสัยขึ้นมาแล้ว ที่ความทรงจำของทั้งสองคนสับสนอาจจะเกี่ยวข้องกับของสิ่งนี้

ต้องเอามันออกมา

ฟู่จาวหนิงจัดการพวกเขาจนเรียบร้อย ตอนนี้จึงให้สืออีกับสือซานเปิดประตู

"ท่านลุง!"

เสิ่นเสวียนได้ยินนางตะโกน รีบสาวเท้าก้าวใหญ่ทันที

"เป็นอย่างไรบ้าง" ใจของเขาเองก็แขวนขึ้นมาแล้ว กลัวฟู่จาวหนิงจะบอกว่ารักษาไม่ได้แล้ว

"หนิงหนิง ข้าเข้าไปได้ไหม?" เซียวหลันยวนถามขึ้นนอกประตู

ถึงอย่างไรความสั