2

“แพรณาราค่ะ จะเรียกว่ามิกิก็ได้ แล้วคุณ เอ่อ...” เธอถามกลับอย่างอายๆ ‘หัวใจของเธอเต้นแรงมาก เขาจะได้ยินมันไหมนะ บ้าจริง! แล้วทำไมเธอจะต้องอยากรู้จักเขาขนาดนี้ด้วยนะ!’  

“ยินดีที่ได้รู้จักครับมิกิ ผมอลันครับ” เขาเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณอลัน” แพรณาราพยายามข่มอาการเขินอาย

“มิกิอายุเท่าไหร่แล้วครับ” ออร์แลนโด้ถามต่อด้วยถ้อยคำที่แสนสุภาพ อย่างที่ไม่เคยพูดกับสาวใดมาก่อน

“22 กำลังจะ 23 ค่ะ” เธอตอบยิ้มๆ

“ให้ตายสิ!! ผมนึกหวั่นๆ ว่าจะไม่ถึง 18 เลยด้วยซ้ำ ถ้างั้นเรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า” ออร์แลนโด้โล่งใจ ‘พระเจ้า! นึกว่าต้องพรากผู้เยาว์แล้วสิ!’

“เรื่องอะไรคะ...?” หญิงสาวเริ่มไม่เข้าใจกับท่าทีของผู้ชายตรงหน้า

“ก็เรื่องคืนนี้ของเราไงล่ะ คุณจะเรียกเท่าไหร่ก็ได้ แค่ทำให้ผมพอใจคืนนี้ แล้วคุณจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ เชื่อสิว่ามันจะคุ้ม!” ออร์แลนโด้บอกพลางขยิบตาให้สาวน้อยอย่างเจ้าเล่ห์

‘ให้ตายสิ! เขาไม่เคยคุยกับผู้หญิงคนไหนนานขนาดนี้มาก่อน ไม่เคยแม้แต่จะถามชื่อของพวกหล่อนด้วยซ้ำ แต่นี่เขาเพิ่งจะยื่นข้อเสนอให้กับเธอเป็นคนแรก เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ’ ชายหนุ่มสบถด่าตัวเองในใจ

“เอ่อ ฉันคิดว่าคุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าคะ คือฉัน ไม่-ใช่-ผู้หญิง-ขาย-ตัว แล้วก็ไม่ได้คิดว่าจะขายด้วยค่ะ!” แพรณาราปฏิเสธอย่างชัดถ้อยชัดคำ รู้สึกโมโหกับข้อเสนอเมื่อครู่ และผิดหวังที่ผู้ชายตรงหน้าดูถูกเธอ ‘ให้ตายสิ! หน้าตาเธอเหมือนคุณตัวหรือไงนะ ตอนแรกที่ว่าหล่อดูดี ตอนนี้อยากจะต่อยที่ปากเสียๆ ของอีตานี่สักทีจัง!!’

“โว้ๆ อย่าเพิ่งอารมณ์เสียสิครับ คือ...แบบว่า เอางี้นะมิกิ เราก็แค่แลกเปลี่ยนความต้องการของกันและกันเท่านั้นเอง ให้ตายสิ! ทำไมฉันต้องมาพูดเรื่องแบบนี้ด้วยตัวเองวะ” ออร์แลนโด้สบถด่าตัวเองอย่างหัวเสีย พลางหันไปมองหาอันโตนีโอ้ มือขวาคนสนิทที่ชั้นสอง เพื่อจะให้มาเจรจากับสาวตรงหน้า แต่ก็ไม่เห็นอีกฝ่ายอยู่บนนั้น จึงตัดสินใจลองกล่อมสาวเจ้าดูอีกครั้ง

“คุณไม่ต้องห่วงเรื่องค่าตัวหรอกสาวน้อย บอกมาเลยคำเดียว ผมจะจ่ายทันที อ๊ะ!” ออร์แลนโด้ยังไม่ทันได้เอ่ยจบ มะนาวสไลซ์พร้อมลูกเชอร์รี่และน้ำสีเขียวอมฟ้าก็สาดเข้ามาที่ใบหน้าเต็มๆ

‘บ้าจริง! ยัยนี่เอาค็อกเทลสาดหน้าเขาเหรอเนี่ย!!’ ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบใบหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยค็อกเทลออกช้าๆ ก่อนจะหันกลับมามองสาวตรงหน้าด้วยสายตาที่ดุดัน

“ไปตายซะ! ไอ้คนสารเลว ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว!”เธอด่าเสร็จก็สะบัดหน้าคว้ากระเป๋าเตรียมตัวจะเดินหนี แต่ก็ถูกอีกฝ่ายคว้าหมับเข้าที่แขนเอาไว้ซะก่อน

“เดี๋ยวก่อนมิกิ! คิดจะไปไหนล่ะคนสวย คุณกล้ามากนะที่ทำกับผมแบบนี้ รู้ไหม...ว่าผมเป็นใคร!” ออร์แลนโด้ถามเสียงลอดไรฟันอย่าง  โกรธจัด 

มือขวาคนสนิทรีบเดินเข้ามาหาผู้เป็นนาย พร้อมกับบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่รอบๆ

“หึ! ก็อลัน ไอ้คนสารเลวไง สมองเสื่อมจำชื่อตัวเองไม่ได้หรือไงฮะ! อ๊ะ...โอ๊ย! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ” แพรณาราพยายามสะบัดมือของอีกฝ่ายออก

“ใช่ผมชื่อ อลัน ออร์แลนโด้ โรคาซานเดอร์ จำชื่อผมเอาไว้ให้ดีล่ะ เพราะหลังจากนี้ในหัวของคุณจะต้องจำแต่ผมไปจนตาย! ผมสาบาน”  เขาบอกเสร็จก็กดจูบลงอย่างรวดเร็วไม่ปล่อยให้สาวเจ้าได้ทันตั้งตัว

สายตาหลายสิบคู่พากันจ้องมองมาอย่างสงสัยใคร่รู้ เพราะทุกๆ คนจับตามองออร์แลนโด้ที่เป็นเจ้าของไนต์คลับ ซึ่งปกติจะไม่ลงมาชั้นล่าง จะมีก็แต่สาวๆ ดารา นางแบบ และเหล่าไฮโซที่หันหน้าขึ้นไปมองส่งซิกให้เจ้าชายน้ำแข็งกันจนคอแทบเคล็ด โดยหวังว่าจะโชคดีได้ขึ้นเตียงด้วย แม้สาวๆ ที่เคยมีความสัมพันธ์ต่างก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เขาไม่ยอมจูบกับผู้หญิงคนไหน ไม่ถามชื่อ และไม่เคยมีใครได้อยู่เกินสองชั่วโมงเลยสักครั้ง!

ออร์แลนโด้จูบสั่งสอนสาวน้อยใจกล้าที่บังอาจกระตุกหนวดเสือ แต่พอหญิงสาวเป็นอิสระเท่านั้น เธอกลับทำสิ่งที่ทุกคนต่างเสียวสันหลังแทน โดยเฉพาะอันโตนีโอ้ที่พอเห็นสาวเจ้าเงื้อมือขึ้นถึงกับหลับตาลงทันที เพราะไม่อยากมองภาพที่กำลังจะเกิดขึ้น

เพียะ! เพียะ!

ออร์แลนโด้หน้าหันไปตามแรงตบและยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันกลับมาช้าๆ และยกมือขึ้นเช็ดเลือดมุมปากที่ซึมออกมานิดๆ

แพรณาราถึงกับใจหายวูบขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ความกล้า ที่ปนด้วยความโกรธเมื่อครู่ ถูกแทนที่ด้วยความกลัวขึ้นมานิดๆ เมื่อเห็นสายตา  แข็งกร้าวจ้องมองมายังเธอ

“เก่งมากมิกิ! เก่งๆ แบบนี้แหละผมชอบ หึ! มานี่เลยยัยตัวแสบ!” ออร์แลนโด้เอ่ยเสียงลอดไรฟัน และย่อตัวลงอุ้มสาวใจกล้า  ที่บังอาจตบหน้าเขาถึงสองครั้งติดๆ กัน ขึ้นพาดบ่า ท่ามกลางสายตารอบๆ ที่มองมาอย่างสงสารในชะตากรรมของสาวน้อยตรงหน้า แต่ก็ไม่มีใครกล้ายื่นมือเข้าไปยุ่งเรื่องของคนในตระกูลโรคาซานเดอร์ เพราะต่างก็กลัวเกรงต่ออิทธิพลด้านมืดและผลที่จะตามมา

“กรี๊ด...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ! ไอ้บ้ากาม ไอ้โรคจิต ไอ้คนสารเลว ชะ...ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย! เขาจะทำร้ายฉัน ช่วยด้วยค่ะ!” แพรณาราทั้งด่าทั้งทุบตีอีกฝ่ายไปตลอดทาง เธอเห็นทุกคนต่างจ้องมองมา แต่ทำไมไม่มีใครยอมช่วยเธอเลยสักคน แถมไอ้พวกที่ใส่สูทสีดำสิบกว่าคน ยังช่วยเคลียร์ทางเดินให้กับไอ้คนเลวนี่อีก อ๊ะ! หรือว่านี่จะเป็นลูกน้องเขา งั้นไอ้บ้านี่มันก็เป็นมาเฟียน่ะสิ!

ออร์แลนโด้ที่โกรธจนหน้าแดงก่ำ จับสาวใจกล้ายัดใส่แอสตันมาร์ติน ของตนที่การ์ดเอามาจอดรอด้านหน้าคลับ ก่อนจะเดินอ้อมไปฝั่งคนขับ

แพรณาราที่ถูกจับยัดเข้ามาในรถ รีบเปิดประตูรถออกเตรียมจะวิ่งหนี แต่ผู้ชายใส่สูทสีดำสามคนที่เดินตามมา ก็ชักปืนเล็งมาที่เธอทันที

“ว้าย!” แพรณาราตกใจ กรีดร้องเสียงหลง รีบดึงประตูปิดเข้ามาเช่นเดิม

ชายหนุ่มเข้ามานั่งประจำที่คนขับ หันมามองคนที่หน้าซีดตัวสั่น พลางยิ้มเหยียดที่มุมปาก ก่อนจะติดเครื่องยนต์ แล้วเร่งเครื่องขับออกไปด้วยอารมณ์ที่เดือดดาล ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่เขาเอ่ยถามชื่อ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่เขาเป็นฝ่ายเข้าหา และไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าเอาค็อกเทลสาดหน้าแล้วตบเขามาก่อน เธอเหยียดหยามเขาต่อหน้าของทุกๆ คน ในสถานที่ที่เป็นของเขา วันนี้เขาจะสั่งสอนให้รู้ว่าคนอย่างออร์แลนโด้ คือผู้ชายที่เธอจะต้องจำไปจนตาย!

แพรณารารีบดึงสายเบลต์มารัด เพราะคนขับกระชากรถออกตัวเร็วจนหน้าเธอแทบจะโขกกับกระจกรถด้านหน้า หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกอก เธอรู้สึกกลัวกับอารมณ์ของอีกฝ่ายอย่างบอกไม่ถูก

“นะ...นี่คุณจะพาฉันไปไหน ฉะ...ฉันนัดกับเพื่อนเอาไว้นะ เธอมาจากเมืองไทย ไม่รู้จักใครที่นี่ คุณปล่อยฉันไปได้ไหม ฉันไม่ได้ตั้งใจจะตบหน้าคุณเลยนะ ฮือๆๆ ก็คุณมาดูถูกฉันก่อนทำไมล่ะ ฉันเป็นผู้หญิงไทยนะ ประเทศไทยเขาถือเรื่องแบบนี้ อีกอย่างฉันตั้งใจจะเก็บเอาไว้ให้ผู้ชายที่ฉันจะแต่งงานด้วย ฮือๆๆ” หญิงสาวเอ่ยทั้งน้ำตาหวังเรียกความสงสารจากผู้ชายข้างๆ ให้ใจอ่อนและยอมปล่อยเธอไป

“หึ! เธอเนี่ยนะยังบริสุทธิ์อยู่!” ออร์แลนโด้แค่นเสียงเย้ยหยัน

“ฉันพูดจริงๆ นะคุณ ได้โปรดเถอะ...จะให้ฉันทำอะไรก็ได้เพื่อไถ่โทษ ขอร้องละ ฮือๆๆ” เธอพยายามอ้อนวอน 

“ไม่ต้องกลัว! เธอได้ไถ่โทษของเธอแน่ ทั้งคืนเลย! ฉันสาบาน” ออร์แลนโด้ หันมาบอกด้วยสายตาที่แข็งกร้าวและดุดัน

“ได้โปรด...อะไรก็ได้ ฉันยินดีทำทั้งนั้น เว้นแต่เรื่องบนเตียง...” แพรณาราต่อรองอย่างหวั่นๆ เพราะคำว่า ฉันสาบาน ของเขาเมื่อครู่ทำให้เธอกลัวขึ้นมาจับใจ

“หึ! ก็เห็นจะมีแต่เรื่องนั้นเรื่องเดียว ที่เธอจะทำให้ฉันได้น่ะ”ออร์แลนโด้หันมาตอบ พร้อมกับยกยิ้มตรงมุมปากแบบเหยียดๆ ‘เพิ่งจะมากลัวเอาตอนนี้เนี่ยนะ สายไปแล้วละแพรณารา! ฉันจะลงโทษเธอบนเตียงให้หนักเลยคอยดู’

“แต่ฉันยังบริสุทธิ์อยู่นะ และฉันจะมอบให้กับผู้ชายที่ฉันรักและจะแต่งงานด้วยเท่านั้น” เธอบอกเสียงดังอย่างเริ่มจะทนไม่ไหว เพราะอ้อนวอนยังไง อีกฝ่ายก็จะพาเธอขึ้นเตียงอยู่ดี

“เหรอ? แล้วไง ใครจะสน ฉันอย่างนั้นเหรอ? หึๆ รู้อะไรไหม นั่นเป็น  สิ่งสุดท้ายในชีวิตที่คิดไว้ว่าจะทำเลยละ เอาเป็นว่าถ้าฉันเจอไอ้เยื่อบางๆ ที่ว่านั่นเมื่อไหร่ แล้วเราค่อยมาคุยเรื่องแต่งงานดีไหม? แพรณารา!” เขาตอกกลับอย่างเจ็บแสบ ‘เผลอๆ ยายนี่อาจจะโดนจิ้มตั้งแต่อายุ 16-17 แล้วก็ได้ สวยๆ อย่างนี้จะเหลือมาถึงเขาอยู่อีกเหรอวะ’

“คุณเป็นคนที่ฉันไม่คิดจะแต่งงานด้วยเด็ดขาด! ต่อให้ฉันจะต้องเสียความบริสุทธิ์ให้ก็ตาม จำไว้!!” หญิงสาวบอกอย่างเหลืออด ‘ทำไมไอ้ลูกน้องของไอ้บ้านี่ ต้องขับรถตามมาตั้งห้าหกคัน แล้วแบบนี้เธอจะหาทางหนีได้ยังไง’ แพรณาราคิดในใจขณะหันไปมองกระจกข้างหลัง

“จำคำพูดของเธอไว้ให้ดีด้วยละแพรณารา เพราะฉันจะเฉดหัวเธอส่งทันทีที่หมดประโยชน์ รู้ไหม! สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดในชีวิต คือการต้องผูกมัดใครสักคนไปจนตาย และคนอย่างฉันจะไม่มีวันทำมันเด็ดขาด!” ออร์แลนโด้เอ่ยในสิ่งที่ตัวเขาตั้งมั่นเอาไว้ด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว พร้อมกับมองสาวที่ร้องไห้น้ำตานองหน้าด้วยสายตาเหยียดหยาม 

แพรณารามองดูอสูรร้ายในร่างของเทพบุตรอย่างหวาดกลัว ขณะที่รถแล่นเข้ามาจอดที่ด้านหน้าวิลล่าหรู และแพงที่สุดในลอนดอน อย่าง ‘Scala Villa’