ตอนที่ 2 ไม่ใช่คนเดิม

 

“แม่แน่ใจนะครับว่าเจ้าเอยจะมาวันนี้จริงๆ ”

“แน่ใจสิเสื้อ”

“แล้วทำไมเธอยังไม่ออกมาสักทีล่ะครับ ผมว่ามันเลยเวลาแล้วนะ” ปีขาลเริ่มหงุดหงิดเพราะเขาไม่ชอบการรอคอย

“น้องเขาอาจจะเข้าห้องน้ำหรือติดขัดตรงไหนก็ได้เสือ ก็ใจเย็นๆ หน่อยสิวันนี้ไม่มีธุระไปไหนไม่ใช่เหรอ”

“ไม่มีธุระไปไหนหรอกครับแม่ แต่ผมคิดว่าบางทีเธออาจจะไม่มาเที่ยวบินเที่ยวนี้ก็ได้”

“มาเที่ยวนี้สิ ก่อนขึ้นเครื่องเจ้าเอยยังโทรหาแม่อยู่เลย นั่นไงเจ้าเอยมาแล้ว” คุณนิตตราโบกมือให้กับหญิงสาวที่กำลังเดินลากกระเป๋าออกมา

ปีขาลมองตามไปแล้วเขาก็นิ่งเพราะไม่คิดไม่คิดมาก่อนว่าเด็กน้อยที่เคยเดินตามเขาต้อยๆ เมื่อหลายปีก่อนตอนนี้เธอโตเป็นสาวสะพรั่งแบบนี้ หุ่นทรงนาฬิกาทราย ผิวเธอขาวดูมีออร่า ใบหน้าสวย ดวงตากลมโต

เมื่อเธอยิ้มก็เห็นลักยิ้มที่ข้างแก้มซึ่งเขาไม่เคยเห็นมาก่อนหรือเพราะตอนเด็กเธอจะอ้วนจนมองไม่ชัดหรือเพราะเขาไม่เคยสังเกตเองกันแน่ เธอในวันนี้แตกต่างจากเด็กน้อยราวกับไม่ใช่คนเดียวกัน

“สวัสดีค่ะคุณป้า สวัสดีค่ะอาเสือ” หญิงสาวกล่าวทักทายทำให้ปีขาลยกมือรับไหว้แทบไม่ทัน

“คุณป้าสบายดีไหมคะ”

“สบายดีจ้ะ แล้วแม่หนูเป็นยังไงบ้าง”

“ดีขึ้นแล้วค่ะ แต่ยังเจ็บแผลผ่าตัดอยู่นิดหน่อยแม่กับพ่อฝากความคิดถึงมาด้วยนะคะ”

“ป้าก็คิดถึงเหมือนกันเอาไว้ป้าจะหาเวลาขึ้นเยี่ยมนะ นี่ก็เกือบปีแล้วที่ป้าไม่เจอแม่ของหนู”

“หนูจะบอกแม่นะคะแม่คงดีใจที่จะได้เจอป้า”

“จ้ะลูก”

“หนูไม่เจออาเสือตั้งนาน อาเสือหล่อขึ้นมากๆ เลยค่ะ” หญิงสาวส่งยิ้มมาอย่างเป็นมิตร เธอเคยเจอปีขาลแล้วเมื่อหลายปีก่อนและจำได้ว่าตอนนั้นตัวเองติดเขามากแค่ไหนแต่ไม่คิดเลยว่าไม่เจอกันหลายปีอาเสือของเธอจะทั้งหล่อและหุ่นดีแบบนี้

“ครับ” ปีขาลไม่รู้จะตอบยังไงเพราะเขายังงงอยู่

“อาเสือทำไมมองแบบนั้น อย่าบอกนะว่าจำเจ้าเอยไม่ได้”

“จำได้ครับแต่อาคิดว่าหน้าตาเราเปลี่ยนไปมาก”

“เป็นไงคะหนูสวยขึ้นใช่ไหมล่ะ”

“ก็ประมาณนั้น” ปีขาลไม่อยากยอมรับหญิงสาวสวยขึ้นมากจริงๆ

“เป็นไงบ้างจ๊ะลูกเดินทางเหนื่อยไหม”

“ไม่เหนื่อยเลยค่ะ นั่งเครื่องแค่แป๊บเดียว”

“แล้วกระเป๋าเดินทางมีแค่สองใบเหรอลูกค่ะ”

“ค่ะป้า แม่บอกว่าอยากได้อะไรก็มาซื้อเพิ่ม แล้วที่คอนโดก็มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบ”

“ถ้าเจ้าเอยอยากซื้ออะไรก็ให้อาเสือพาไปซื้อนะ”

“ขอบคุณค่ะคุณป้าขอบคุณค่ะอาเสือ แล้วเราจะกลับคอนโดกันเลยมั้ยคะ หนูอยากเห็นว่าคอนโดเป็นยังไงบ้างคุณแม่บอกว่าน่าอยู่มากๆ เลยค่ะ”

“ได้สิเดี๋ยวป้าจะไปช่วยหนูจัดของที่คอนโดเอง”

“คืนนี้คุณป้าค้างกับหนูมั้ยคะเราจะได้คุยกัน”

“หนูไม่อึดอัดหรือที่มีคนอื่นนอนด้วย”

“ไม่หรอกค่ะคุณป้าไม่ใช่คนอื่นนี่คะ”

รอยยิ้มของเธอทำให้คนแอบมองยิ้มตาม

“ตกลงเย็นนี้ป้าค้างกับหนูก็ได้”

ปีขาลมองมารดาของตนเองกับเด็กสาวที่ชื่อเจ้าเอยแล้วก็รู้สึกหมั่นไส้ไม่รู้ว่าไปสนิทสนมกันตั้งแต่ตอนไหน

“แม่บอกว่าอาเสือก็พักคอนโดเดียวกับหนูใช่ไหมคะ” หญิงสาวชะโงกหน้ามาถามจากเบาะหลังและมันใกล้จนปีขาลได้กลิ่นหอมสดชื่นออกมาจากตัวหญิงสาว

“อือ”

“ครับดีเลยค่ะ เอาเสือไปส่งหนูที่ทำงานด้วยนะคะ หนูเป็นเด็กบ้านนอกกลัวขึ้นรถผิด”

ปีขาลพยักหน้าดูเหมือนเด็กคนนี้จะยังช่างพูดเหมือนเคยผิดไปจากเดิมก็แค่ใบหน้าที่สวยขึ้นกว่าเดิม แต่สวยไปก็เท่านั้นเพราะเขาไม่เคยคิดอะไรกับเด็กวัยนี้ เขาชอบผู้หญิงที่อายุใกล้เคียงกับเขาเป็นผู้ใหญ่พูดจารู้เรื่องเพราะตนเองเป็นคนขี้รำคาญเอามากๆ

เมื่อมาถึงคอนโดมิเนียมปีขาลก็ช่วยลากกระเป๋าไปส่งหญิงสาวที่ห้องซึ่งอยู่ตรงกันข้ามกับของเขา

“อย่าเพิ่งรีบออกไปไหนนะ เสือเดี๋ยวจัดของเสร็จแล้วตอนเย็นจะได้ออกไปกินข้าวด้วยกัน”

“ครับแม่” ปีขาลรับปากก่อนจะออกจากห้องของหญิงสาวและกลับมารอที่ห้องตัวเอง

“ป้าคะของอาเสืออยู่ตรงข้ามใช่ไหมคะ”

“ใช่จ้ะ เจ้าเอยถ้าหนูมีอะไรหนูก็ไปเคาะประตูเรียกได้ตลอดเลยนะ”

“อาเสือจะไม่ว่าหนูใช่ไหม”

“ไม่หรอกป้าสั่งเขาไว้แล้วว่าให้เขาช่วยดูแลหนู เดี๋ยวช่วยกันจัดของนะ หนูจะได้ตรวจดูด้วยว่ามีอะไรที่ต้องซื้อเพิ่มบ้าง”

“คุณป้าไม่ต้องช่วยหนูก็ได้ค่ะเดี๋ยวหนูจัดเอง” สาริศาเอากระเป๋ามากางออกแล้วหยิบของด้านในมากองไว้

“จัดคนเดียวคงอีกนานเลยกว่าจะเสร็จ ป้าว่าช่วยกันสองคนดีกว่า”

“ก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะป้าใจดีที่สุดเลยค่ะ”

เมื่อจัดของได้สักพักทั้งสองก็เริ่มหิวน้ำแต่ตู้เย็นในห้องของหญิงสาวยังไม่มีอะไรเลยสักอย่างคุณนิตตราเลยจะไปเอาน้ำในห้องของลูกชาย

“ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวหนูไปเอาเองก็ได้”

สาริศาเคาะประตูห้องของปีขาลไปยืนรออยู่สักพักก่อนเขาจะออกมาเปิดประตู

“มีอะไรเจ้าเอย”

“หนูกับคุณป้าหิวน้ำค่ะขอน้ำกินหน่อยได้ไหม”

“ได้สิตู้เย็นอยู่โน่น อยากเอาอะไรก็หยิบไปเลย”

หญิงสาวเดินเข้าไปในส่วนของห้องครัวหยิบน้ำน้ำเปล่าออกมาสองขวด

“ขอบคุณค่ะเสือ”

“ไม่เอาอย่างอื่นเหรอในตู้ก็มีขนมกับน้ำผลไม้นะ”

“ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวหนูไปก่อนนะคะ”

“อีกเยอะไหมถึงจะจัดเสร็จ”

“ตอนนี้จัดได้เกินครึ่งแล้วค่ะ”

“รีบหน่อยก็ดีนะ”

“อาเสือรีบไปไหนคะ”

“ก็รีบพาเธอกับแม่ไปกินข้าวไงล่ะ ตอนกลางคืนพี่อามีนัด”

“อาเสือชอบเที่ยวกลางคืนเหรอคะ”

ชายหนุ่มพยักหน้า

“วันหลังพาหนูไปด้วยได้ไหมหนูอยากรู้ว่าที่เที่ยวกรุงเทพมันเป็นยังไง”

“อือเอาไว้โอกาสเหมาะๆ จะพาไป”

“พาไปวันนี้เลยไม่ได้เหรอคะ”

“เธอเพิ่งมาอยู่กรุงเทพคืนแรกนะจะเที่ยวกลางคืนเลยเหรอ”

“ก็หนูเห็นว่าอาจะออกไปเที่ยวหนูก็เลยอยากตามไป ปกติอาเสือเที่ยวบ่อยไหม”

“ก็บ่อยอยู่”

“อย่าลืมนะพาหนูไปด้วยนะคะ”

“อย่ามัวแต่พูดมากอยู่เลยเอาน้ำไปให้แม่ได้แล้ว” ปีขาลรีบไล่เธอออกจากห้องเพราะยิ่งคุยนานก็คงจะจัดของเสร็จช้า