กรี๊ด!
ร่างเล็กตื่นมาพร้อมเสียงกรีดร้องตกใจ เมื่อเห็นสภาพตัวเองเปลือยเปล่าและยังไม่พอคนที่นอนข้างๆ คือท่านประธานตัวร้ายของเธอด้วย ยิ่งไปกว่านั้นเท้าของเธอก็เร็วเหลือเกินยกถีบเขากลิ้งตกเตียงนอนนุ่มทันทีด้วยความตกใจระคนโกรธ
ตุ๊บ!
โอ้ย!
ร่างใหญ่กลิ้งไถลตกลงไปกองกับพื้นพร้อมเสียงร้องจุกเจ็บ เมื่อร่างใหญ่กระแทกกับพื้นห้องแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
“เธอทำบ้าอะไรของเธอพอใจ” เสียงห้าวตะโกนถามเจ้าของเท้าที่ถีบตัวเองกลิ้งไถลตกเตียงทันทีด้วยความขึงโกรธพร้อมลุกขึ้นลูบสะโพกที่กระแทกพื้นของตัวเองไปมาด้วยความเจ็บร้าว พลางนึกในใจว่ามันอาจจะหักหรือกระดูกเคลื่อนก็ได้
“แล้วท่านประธานทำอะไรฉัน” เธอร้องถามเขาพร้อมกับยกมือปิดตา เมื่อเห็นว่าท่านประธานหนุ่มไม่ได้เหนียมอายร่างเปลือยของตัวเองในตอนนี้
“ก็แค่นอนด้วยกันเอง คิดมากอะไรกัน” เขาตอบกลับสั้นๆ แล้วเดินพาร่างเปลือยตัวเองไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองมาใส่ให้เรียบร้อย เพียงเวลาไม่นานประธานหนุ่ม อาชา ศรสุรีย์ หรือ อาชา วัย 32 ปี ก็แต่งตัวเรียบร้อย ร่างสูงใหญ่แม้จะอยู่ในชุดไหนก็ดูดี บวกกับหน้าตาที่ดีมากแล้วยิ่งทำให้ใจของสาวไร้เดียงสาอย่างพอใจ เปี่ยมสุข หรือพอใจ วัย 26 ปี เต้นสั่นผิดจังหวะ เธอทำงานเป็นผู้ช่วยเลขาของเขา เมื่อวานนี้เลขาของเขาติดงานสำคัญเลยให้เธอที่เป็นผู้ช่วยมาดูแลเขาแทน แล้วก็เกิดเรื่องอย่างที่เห็นตอนนี้ คือเธอกับท่านประธานนอนบนเตียงเดียวกัน แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไงหล่อนงงไปหมดแล้วตอนนี้
“แค่นอนด้วยกัน ท่านประธานพูดมาได้ยังไง ดิฉันเสียหายรู้บ้างไหมคะ”
“อยากได้เงินเท่าไหร่ก็บอกมาสิ พูดมากน่ารำคาญ ทำเรื่องเบิกจ่ายเงินที่บริษัทเลยนะว่าค่าตัวเธอเดี๋ยวฉันรีบเซ็นอนุมัติให้ อย่าพูดอะไรมากมันน่ารำคาญ” พูดจบก็เดินออกจากห้องไปทันที เขาไม่คิดจะสนใจเธออยู่แล้ว แต่ก็งงว่ามันเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน ส่วนพอใจก็ได้แต่กำมือแน่นเมื่อเหลือตัวคนเดียว หล่อนเกลียดที่สุดผู้ชายคนนี้ ทำไมต้องมาเจอแบบนี้ด้วยล่ะ
“ฉันจะลาออก!” นั่นคือคำพูดที่เธอพูดกับตัวเองก่อนจะพาร่างบอบช้ำที่เจ็บร้าวกลางหว่างขาตัวเองลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวออกจากโรงแรมแห่งนี้ไป ทุกอย่างจะเป็นเพียงฝันร้ายชั่วข้ามคืนเท่านั้นสำหรับหล่อน
จากเรื่องราวในวันนั้นพอใจก็ตัดสินใจลาออก เธอมายื่นซองขาวให้กับหัวหน้าตัวเองที่เป็นเลขาส่วนตัวของท่านประธานทันที แต่ว่าคุณจารุวรรณก็ไม่ได้รับซองเพราะว่าท่านประธานของนางนั้นต้องการจะพูดคุยกับลูกน้องของนางเป็นการส่วนตัว อาชาเป็นทายาทรุ่นที่ 10 ของ บริษัทส่งออกอาหารอบแห้งไปยังต่างประเทศ และมีหลายสาขาทั่วโลกก็ว่าได้ และตอนนี้กำลังขยายธุรกิจไปที่แถบยุโรป
“ทำไมพอใจต้องไปพบท่านประธานด้วยคะ พอใจยื่นใบลาออกกับพี่ก็น่าจะหมดเรื่องแล้วนะคะ” เธอกลอกตาถามหัวหน้าตัวเองอย่างไม่เข้าใจ
“เข้าไปคุยกับท่านประธานเถอะ อย่าปล่อยให้ผู้ใหญ่รอนานมันไม่ดี แล้วท่านประธานก็นั่งรอเราตั้งแต่เช้าแล้วด้วย...ว่าแต่เมื่อวานไม่สบายเป็นไงบ้าง อาการดีขึ้นหรือยัง” นางถามหญิงสาวกลับด้วยความเป็นห่วง
“ก็ดีขึ้นแล้วค่ะ”
“อือ แล้วทำไมถึงอยากลาออก”
“คือว่า...เดี๋ยวพอใจไปพบท่านประธานก่อนนะคะ ส่วนซองขาวพอใจขอยื่นกับท่านประธานเองนะคะ”
“อือ ไปเถอะ ท่านรอนานแล้ว พี่จะออกไปทานข้าวแล้ว มีงานอะไรก็ช่วยรับแทนพี่ก่อนนะ วันนี้ตั้งแต่เช้าพี่ยังไม่ได้ทานข้าวเลย นี่ก็ว่าจะออกไปพักก่อนเวลาเที่ยงน่ะ”
“ได้ค่ะ” แล้วทั้งสองก็แยกกันเดินคนละทาง พอใจเปิดผลักประตูใหญ่ห้องทำงานของท่านประธาน แล้วก็พาร่างบอบบางของตัวเองเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับสายตาของชายหนุ่มที่จ้องมองเธออยู่ก่อนแล้ว
“สวัสดีค่ะท่านประธาน”
“เนี่ยคือคำทักทายผัวตัวเองเหรอ? ” อาชาเอ่ยเสียงเรียบนิ่งขรึมไว้มาดเหมือนทุกครั้ง แต่คำพูดของเขามันจี้ใจดำของพอใจเหลือเกิน เจ้าหล่อนเดินสาวเท้าเร็วๆ ไปฟาดมือทุบโต๊ะทำงานเขาทันที
ปัง!
“อย่ามาพูดกับดิฉันแบบนี้นะคะท่านประธาน ดิฉันไม่ใช่เมียคุณ”
“เหรอ? แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ล่ะ ตื่นมาแล้วเราไม่ใส่เสื้อผ้ากัน และฉันก็จำได้ดีว่าเธอสวยแค่ไหน ใครจะคิดแค่เหล้าอึกเดียวจะทำให้เธอเมาขนาดนั้น ยั่วฉันจนฉันอดใจไม่ไหวพาเข้าโรงแรม” เขาตอบกลับพร้อมกับยกยิ้มเจ้าเล่ห์มุมปากแล้วลุก เดินอ้อมโต๊ะมาหยุดยืนด้านหลังคนตัวเล็กแล้วใช้สองมือเท้าหยันขอบโต๊ะทำงานกักร่างเล็กที่หันหน้ามาเผชิญหน้ากับตนเองไว้กับโต๊ะทำงานไม่ให้หนีไปไหน
“คุณทำอะไรน่ะ” เธอดันอกของเขาไว้ไม่ให้โน้มคร่อมลงมาหาตัวเอง
“แล้วจะทำอะไรได้ล่ะ ผัวเมียใกล้กัน อยู่กันสองต่อสองแล้วจะทำอะไรล่ะ”
“อย่านะ ดิฉันไม่มีทางพลาดแบบคืนนั้นแล้ว คืนนั้นแค่เมา ตอนนี้ฉันไม่เมาและฉันจะมาลาออกด้วยค่ะ” เธอยกซองขาวมาส่งให้เขา ส่วนอาชาก็ผละมือข้างหนึ่งมารับซองขาวในมือเล็ก
“ลาออกเพื่อจะเลื่อนขั้นมาเป็นเมียท่านประธานเป็นความคิดที่ดีนะพอใจ ฉันชอบ”
“แต่ดิฉันเกลียดได้ยินไหม” เธอโต้สวนกลับทันควัน
หึหึ
“ปากดี งั้นก็ลองเอากันในห้องทำงานดีไหมล่ะ จะได้รู้ว่าเมียน่ะควรสงบเสงี่ยมเจียมตัวยังไงเวลาอยู่กับผัว ผัวไม่ชอบเมียดื้อรู้ไหม”
“ทะ...ท่านประธานหมายความว่ายังไงคะ?” เธอถามเสียงสั่นใสซื่อ
หึหึ
“ใสซื่อจริงๆ พอใจ คืนนั้นฉันจำได้ทุกซอกทุกมุมของเธอนะพอใจ และฉันก็อยากได้อีกด้วยตอนนี้ เธอทำให้ฉันหลงรู้ไหม” มือใหญ่โยนซองสีขาวในมือทิ้งไปด้านหลังพร้อมนำมือมาลูบไล้แก้มนวลเนียนไล้มายังลำคอระหงที่หดห่อคอหนีมือใหญ่ตัวเอง “ยะ...อย่าทำอะไรบ้าๆ นะท่านประธาน วันนี้ฉันมาลาออกเพื่อไปหางานใหม่ทำ และถ้าจะเรียกฉันมาพบเพราะแบบนี้ดิฉันขอตัวค่ะ” เธอกัดฟันข่มความรู้สึกวาบหวิวไว้ในอกแล้วผลักเขาออกห่างเต็มแรง ร่างใหญ่ประธานหนุ่มกระเด็นไปตามแรงผลัก แต่ก็เด้งกลับมาอีกครั้งและครั้งนี้ก็ตวัดกอดเอวเล็กคอดรั้งเข้าปะทะร่างหนาตัวเองแทน ว้าย! มือน้อยดันอกหนาไว้ทันทีด้วยกลัวว่าสองเต้าจะบดเบียดกับหน้าอกแกร่งของท่านประธานหนุ่ม หึหึ “อย่าพยายามเลยทูนหัว ยังไงซะร่างกายนี้ก็เคยเป็นของผมมาแล้วครั้งหนึ่ง และจะมีอีกครั้งจะเป็นไรว่าไหมพอใจ อ่ะ อื้อ”สุดประโยคปากหนาอุ่นร้อนก็โน้มลงไปบดจูบปากอวบอิ่มสีระเรื่อที่กำลังจะขยับเอ่ยตอบโต้ตัวเองทันที มือใหญ่ที่กอดเอวเล็กอีกข้างผละออกมาจับบังคับคางเล็กให้แหงนเงยรองรับจูบเร่าร้อนของตัวเอง อาชาสอดแทรกเรียวลิ้นอุ่นร้อนเข้าไปในโพรงปากเล็กควานก
พั่บ! พั่บ! พั่บ! เสียงกระทบเนื้อของทั้งคู่ดังหนักหน่วงบวกประสานกับเสียงขาโต๊ะทำงานใหญ่ที่ไหวโยกตามแรงโยกเร่าของประธานหนุ่มกับผู้ช่วยเลขาบนโต๊ะ และยิ่งไปกว่านั้นสองมือใหญ่ก็กอบกุมสองเต้าปล่อยร่างน้อยบิดเอวพลิ้วไหวไปกับทำงานจนตอนนี้ข้าวของตกกระจัดกระจายเกลื่อนพื้นไปหมด เพล้ง! เสียงข้าวของตกกระทบพื้นทีละชิ้นสองชิ้นพร้อมกับเอวสอบเริ่มเร่าสาวเอวซอยถี่เพื่อส่งตัวเองและพอใจให้ถึงความสุข พอใจได้แต่กำมือน้อยทั้งสองกับขอบโต๊ะทำงานเมื่อมิอาจปฏิเสธหรือหนีไปจากสถานการณ์ตอนนี้ได้ หล่อนชอบเหลือเกินยามนี้ ความเจ็บในคราแรกได้หายไปแล้ว มันมีแต่ความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก แล้วภาพจำในคืนนั้นก็ไหลย้อนกลับมาทำให้ใบหน้าสวยชื้นเหงื่อซับสีเลือดขึ้นมาทันที “โอว์ ดีมากทูนหัวของผม อ่า เสียวมาก คุณตอดรัดผมดีเหลือเกินพอใจ อ่า เสียว” พั่บ! พั่บ! พั่บ! เสียงดังหนักหน่วงเมื่อเอวสอบบดเอวรัวถี่กว่าเดิม ประธานหนุ่มเร่งเร่าสาวเอวกดคลึงสวาทเข้าออกในความเป็นสาวพร้อมกับโมตัวคร่อมทับลงไปหาปากน้อยที่กำลังร้องครางเสียว เพื่อกลืนกินเสียงครางหวานของเธอแล้วบดเร่าสอดแทรกเรียวลิ้นไปก
พั่บ! พั่บ! พั่บ!“อือ ร้อน พอใจไม่ไหวแล้วท่านประธาน อ่า ไม่ไหวแล้ว อ่ะ อ่อย อื้อ”“โอว์ ฉันก็ไม่ไหวแล้วเมียจ๋า อ่า ดีเหลือเกิน เธอตอดรัดฉันแรงมากพอใจ อ่า พอใจเสียวเหลือเกินทูนหัว อ่า เสียว โอว์”ความงามของพอใจกำลังตอดรัดเขาหนักหน่วง เขาสอดเร่าเอวซอยถี่และเพียงเวลาไม่นานความสุขก็มาโอบกอดเขาและเธอพร้อมกัน เมื่อต่างฝ่ายต่างกระตุกเกร็งปล่อยน้ำแห่งความสุขของตัวเองออกมาพร้อมกันพร้อมกับที่เขากอดเธอแน่นหยุดเคลื่อนไหวเอวหนา“โอว์ เก่งมากทูนหัว อ่า”“อ่ะ พะ...พอแล้วพอใจเหนื่อย อ่า” เธอซบหน้าฟุบไปกับอกแกร่งอย่างอ่อนแรงตอนนี้ เธอเหนื่อยกว่าไปวิ่งรอบสนามเสียอีกตอนนี้“ชูว์ เหนื่อยก็พักเถอะ เรายังมีต่ออีกคืนนี้ทูนหัว” เขากดหัวเธอซบเข้าหาอกตัวเองพร้อมถอดถอนแก่นกายร้อนออกมาจากความเป็นสาวเธอ“อ่ะ อื้อ” เธอครางกระเส่าเมื่อเขาถอดถอนตัวจากร่างทำให้เกิดการเสียดสีจนเผลอจิกเล็บยาวๆ ไปกับแผ่นหลังหนาของบุรุษ“อ่า คืนนี้ต่อกัน ตอนนี้ไปกินข้าวกันเถอะ หรือจะสั่งมากินที่ห้องทูนหัว” เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“ไม่มีคืนนี้หรืออะไรทั้งนั้น ดิฉันจะกลับ ก็บอกแล้วไงว่าลาออก” เมื่อสติเริ่มกับมาเจ้าหล่อนเริ่มพยศอีกครั
พอใจนั่งมองเงาสะท้อนตัวเองในกระจกที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งของคอนโดตัวเอง เธอมองตัวเองแล้วก็ยกมือขึ้นลูบแก้มเนียนที่ประธานหนุ่มจูบก่อนจะจากไปเมื่อตอนเช้า ตั้งแต่เมื่อวานในห้องทำงานจนมาถึงเมื่อเช้าเขาเพิ่งจะปล่อยเธอให้ได้รับอิสระ เธอลูบเช็ดแก้มตัวเองแรงๆ แล้วคว้าหยิบโทรศัพท์หน้าโต๊ะเครื่องแป้งที่วางอยู่ตรงหน้าขึ้นมากดต่อสายหาพ่อกับแม่ที่อยู่ต่างจังหวัดทันที ‘เจอกันตอนเย็นทูนหัว’ คำพูดก่อนจากของอาชายังคงดังก้องในหูแต่แล้วก็ต้องสลัดทิ้งเมื่อปลายสายกดรับสาย “แม่พริ้งขา” “ว่าไงลูกรัก เสียงเหนื่อยๆ ไม่สบายรึเปล่าลูกรัก” ปลายสายตอบและถามกลับมาด้วยความห่วงใย “หนูสบายดีค่ะ แต่พอใจจะโทรมาบอกแม่พริ้งว่าพอใจจะลาออกจากงานกลับไปทำบัญชีที่โรงน้ำแข็งเรานะคะแม่” “อืม มาสิ ป๊าต้องดีใจแน่เลยที่พอใจจะกลับมาช่วยงานที่โรงน้ำแข็งของเรา ว่าแต่จะมาวันไหนที่รักของแม่” “น่าจะสองสามวันนี้ค่ะแม่พริ้ง รอจัดการลาออกจากงานและเก็บของในคอนโดและประกาศปล่อยเช่าก่อนค่ะจะกลับได้” “อือ ทำให้เสร็จแล้วกลับมาบ้านเราเถอะลูก เนี่ยที่ลพบุรีของเรากำลังอากาศดีเลย ลมเย็นๆ แม่คิดถึ
เก็บกระเป๋าเสื้อผ้าทุกอย่างเรียบร้อยและฝากเพื่อนปล่อยเช่าคอนโดตัวเองในอินเตอร์เน็ตเรียบร้อยแล้วเช่นกัน ทุกอย่างเรียบร้อยเพราะอยากกลับบ้านเร็วๆ อยากหนีไปเร็วๆ เมื่อจัดการทุกอย่างได้เร็วกว่าที่คิดก็หกโมงเย็นชั่งใจอยู่นานว่าจะกลับเลยหรือรอกลับพรุ่งนี้แต่แล้วก็ไม่อยากรอด้วยกลัวว่าอาชาจะมาหาตัวเองในคืนนี้เหมือนที่เขาบอกจึงลากกระเป๋าเดินทางลงมาลานจอดรถ เพื่อจะจากไปพร้อมกับที่มีรถแล่นมาจอดเทียบข้างๆ เธอหันไปมองก็ถึงกับปล่อยมือที่กำลังจะเปิดประตูรถทันที “จะหนีไปไหน” อาชารีบจอดรถดับเครื่องยนต์แล้วเปิดประตูลงมาถามพร้อมกระชากดึงกระเป๋าเดินทางในมือเธอมาถือไว้ทันที “กลับบ้าน” พอใจตอบสั้นๆ แล้วยื่นมือไปหมายจะแย่งกระเป๋าเดินทางตัวเองกลับมา “งั้นก็ไปด้วยกัน บ้านเธอคือบ้านฉันเท่านั้นทูนหัว บอกแล้วไงว่าเธอเป็นเมียฉันพอใจ” พูดจบก็กระชากดึงร่างเล็กเข้ามาปะทะอกแกร่งตัวเองแล้วก็ปล่อยมือจากกระเป๋าเดินทางมารั้งท้ายทอยเธอให้แหงนเงยขึ้นแล้วบดกระแทกจูบปากอวบอิ่มแสนหวานของคนดื้อทันที “อ่ะ อื้อ” มือเล็กทุบตีอกแกร่งคนตัวโตพร้อมกับพยายามบิดเบือนหน้าหนีแต่ก็ยากเหลือเกินเมื่อแรงเขาเ
“หนูพอใจ” อดิรุจเรียกชื่อหญิงสาวพร้อมสาวเท้าเดินเข้าไปหา ส่วนอาชาก็หยุดดึงลากคนตัวเล็กหันไปทางพ่อตัวเองด้วยความสงสัยว่าท่านรู้จักผู้ช่วยเลขาของตัวเองได้ยังไง ส่วนพอใจก็สะบัดมือออกจากอุ้งมือใหญ่แล้ววิ่งไปหาคุณลุงที่เป็นเพื่อนของพ่อตนเองทันที เธอจำท่านได้เพราะเมื่อต้นปีที่แล้วท่านยังไปหาพ่อเธอที่บ้านอยู่เลย “คุณลุงช่วยพอใจด้วยค่ะ” เธอวิ่งมาเกาะแขนผู้ใหญ่ ส่วนอดิรุจก็มองไปทางลูกชายที่ก้าวเดินยาวๆ ตามมากระชากเธอดึงกลับไปกอด ว้าย! “ปล่อยฉันนะ!” หล่อนดิ้นขัดขืนพร้อมทุบตีอกของเขาพร้อมหันหน้าไปขอความช่วยเหลือจากคุณลุงเพื่อนสนิทของผู้เป็นพ่อที่รักตนเอง “ไอ้ตัวดีปล่อยน้องเดี๋ยวนี้นะ แล้วมีอะไรถึงได้ทำแบบนี้หึ” อดิรุจตะโกนถามลูกชายพร้อมดึงพอใจออกจากอ้อมกอดแข็งแรงของอาชา แต่ลูกชายตัวดีกอดรัดแน่นไม่ยอมกอด “แล้วพ่อล่ะมารู้จักผู้ช่วยเลขาผมได้ยังไง แล้วเธอด้วยพอใจรู้จักพ่อฉันได้ยังไง” เขาเลิกคิ้วถามกลับท่านและหญิงสาวที่ตนกอดวแน่น “นั่นสิคะ คุณรู้จักหนูคนสวยได้ยังไงกัน” อุ่นเรือนถามสามีบ้าง “เอ้า! ก็เนี่ยไงลูกสาวของสมานที่จะหมั้นน่ะ ก็มันโทรมาอวด
ยืนถกเถียงฉุดกระชากกันไปมาอยู่นานแต่สุดท้ายแล้วพอใจก็ไปไหนไม่รอด เธอถูกเขายกอุ้มขึ้นมายังห้องนอนใหญ่ของเขาพร้อมกับที่เขาโยนเธอไปกับเตียงนุ่มแล้วตามด้วยตัวเขาเคลื่อนไหวรวดเร็วมาคร่อมทับกดร่างเธอไว้กับเตียงด้วยกลัวว่าเธอจะกระโดดหนีจากเตียง “อื้อ คุณมันละ...” ท้ายประโยคกลืนหายเข้าไปในลำคอ เมื่อปากหนาทาบทับบดกระแทกเอาแต่ใจ ข้อมือเล็กทั้งสองถูกกดทับไว้ข้างลำตัวด้วยมือหนาของประธานหนุ่มจึงดิ้นหนีหรือผลักดันเขาออกห่างไม่ได้ในตอนนี้ “อ่า อื้อ” เสียงคางอู้อี้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากของทั้งคู่ แม้ว่าตอนนี้พอใจจะไม่ยอมให้เขาจูบแต่ก็ใช่ปัญหาไม่ เพราะเขารู้ดีว่าอีกไม่นานหล่อนจะอ่อนระทวยและสมยอมเอง เหมือนตอนนี้ที่ร่างกายของพอใจกำลังบิดกายดิ้นถอยหนี แต่ยิ่งดิ้นสองเต้าที่มีเสื้อผ้าขวางกั้นอยู่ตอนนี้ยิ่งแอ่นเด้งเร่าเสียดสีหน้าอกแข็งแรงของเขา “อ่า อืม” เรียวลิ้นอุ่นร้อนของอาชาสอดเร่าเข้าไปในโพรงปากเล็กไล่ต้อนเรียวลิ้นเล็กจนจนมุมก่อนจะตวัดเกี่ยวรัดคลึงลิ้นน้อยของคนพยศไว้กับลิ้นหนาตัวเอง ส่วนมือทั้งสองที่กดทับข้อมือเล็กไว้ข้างลำตัวก็เคลื่อนมากดหัวไหล่เล็กแล้วเคลื่อนมากอบกุมขยุมขยำสองเต้
“โอว์ แน่นดีเหลือเกิน อ่า ทูนหัวของผัว ซี๊ด อ่า เสียว ไม่ไหวแล้ว อ่า แน่นดีเป็นบ้า โอว์ พอใจของผัว อ่า แน่น” พั่บ! พั่บ! พั่บ! เสียงจังหวะเด้งเร่าสอดเนื้อกระทบกระทั่งกันดังหนักหน่วงด้วยจังหวะเสียวซ่าน และยิ่งความคับแน่นตอดรัดคลึงเคล้นหนักหน่วงยามเขาสอดกายลึกเร่าในร่างเล็กอุ่นร้อนของพอใจยิ่งทำให้เขาคลั่งหลงใหลในตัวของผู้ช่วยเลขาสาว ตั้งแต่โตเป็นหนุ่มไม่เคย “มะ...ไม่ไหวแล้ว อ่า พอใจไม่ไหวแล้วท่านประธาน อ่า เสียว อ่า อื้อ” หล่อนเผลอร้องครางน่าเกลียดออกมา แต่ก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วเพราะเธอรู้สึกอย่างที่พูดออกมาจริงๆ เรียวขาเล็กแยกกว้างตวัดกอดรัดเอวสอบที่กำลังเคลื่อนไหวโยกเร่าเหนือร่างแน่น “อ่า เก่งมากแบบนี้แหละผัวชอบ อ่า เรียนรู้ไวเหลือเกินพอใจของผัว อ่า เสียว ตอดรัดดีจริงๆ อ่า ซี๊ด” พั่บ! พั่บ! พั่บ! อาชาเร่งเร่าสาวเอวสอบห
“อ่ะ อื้อ เสียวเหลือเกินค่า...” ร่างอวบอิ่มท้องแก่ใกล้คลอดกำลังนอนดิ้นบิดเร่าครางเสียวอยู่ใต้ร่างของสามีที่รัก ทั้งๆ ที่ท้องแก่ใกล้คลอดอีกสองเดือนข้างหน้านี้แล้ว แต่อาชาก็ยังคงหื่นจัด เชื่อแล้วว่าเขามันบ้ามันหื่นที่สุด และยิ่งไปกว่านั้นเธอก็ชอบ ตั้งแต่เขาหายอาการแพ้ท้องแทนเธอเขาก็ดุดันมีพลังเยอะเหลือเกินยามสอดเร่าในตัวเธอ “อ่า ผัวก็เสียวเมียจ๋า...อ่า แน่นมาก อ่า ไม่ไหวแล้ว พร้อมกันทูนหัว” พั่บ! พั่บ! พั่บ! เสียงจังหวะกระแทกเนื้อของทั้งคู่ดังเด้งหนักหน่วง แม้ท้องของพอใจจะโตแต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับคนเก่งอย่างอาชา “อ่า ไม่ไหวแล้วท่านประธานของเมีย อ่า ไม่ไหวแล้ว เสียว เมียไม่ไหวแล้ว อ่า ลึกอีก อูว์” เอวกลมแอ่นเด้งรับตอบสนองท่อนเนื้ออวบใหญ่ของสามี ปากและมือของอาชากำลังกอบกุมกลืนกินเต้าอวบของเธอไปด้วยพร้อมเอวสอบก็แอ่นเด้งกระแทกกายเข้าออกในความเป็นสาวเธอด้วยจังหวะเสียวทรวง&nbs
“ทำไมเอาแต่มองหน้าไม่ยอมตอบล่ะหึ ว่าไงจะแต่งงานด้วยไหม เนี่ยผัวขอแต่งงานนะ” อาชาถามคนตัวเล็กย้ำอีกครั้ง “ทำไมต้องแต่งงานด้วย เราไม่ได้เป็นอะไรกันมากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง ไม่สิตอนนี้แค่อดีตเจ้านายเท่านั้นค่ะ” เธอขืนตัวเองออกจากวงแขนแข็งแรง “แน่ใจที่พูดมาว่าไม่เป็นได้เป็นอะไรกัน เราเป็นอะไรพอใจน่าจะรู้ดีว่าตัวเองเป็นอะไรกับฉัน หรือต้องให้ทำตรงนี้ ทำให้ชาวบ้านรู้เลยว่าเธอเป็นเมียฉันทูนหัว”เขาบอกตอบกลับด้วยสีหน้าเครียดขรึม ทำไมหล่อนดื้อแบบนี้ เนี่ยยังต้องการอะไรอีก มันยังไม่ชัดเจนอีกเหรอว่าเขาน่ะต้องการเธอ เขาขาดเธอไม่ได้ ชีวิตนี้เขาโหยหาเธอตั้งแต่ที่เธอจากมาก็แทบเป็นบ้าเป็นหลัง ทำงานทำการไม่ได้สมาธิก็แทบไม่มีเพราะเธอคนเดียวเลยทูนหัว......“พอได้แล้วค่ะ เลิกเล่นสนุกได้แล้วฉันไม่มีเวลามาเล่นด้วยหรอกนะคะ ปล่อยค่ะจะเข้าบ้านแล้ว และมาทางไหนก็กลับไปทางนั้น”“ไม่ปล่อยไม่กลับจนกว่าเมียจะกลับด้วย ว่าไงแต่งงานกันนะ จะแต่งไม่แต่ง”“ทำไมต้องแต่งงานกันด้วย คุณเองก็ไม่ได้รักฉันและฉันก
“ใครบอกพ่อว่าผมไม่ได้รักแม่ผู้ช่วยเลขานั่น ถ้าผมไม่รักผมไม่กลับมาบ้านให้พ่อกับแม่ไปสู่ขอให้หรอกครับ ผมต้องการเธอจริงๆ ผมนอนไม่หลับตั้งแต่เธอกลับไปวันนั้น ดูหน้าลูกสิพ่อรุจกับแม่อุ่นไม่สงสารบ้างเหรอครับ แก้มตอบขนาดนี้ดูสิครับกินข้าวกินปลาแทบไม่ได้ แถมตื่นเช้ามาก็มักจะวิงเวียนคลื่นไส้เหมือนคนนอนหลับไม่พอครับ” เขาบอกในตอนท้ายเสียงเศร้า และพอนึกถึงท้องไส้ก็ปั่นป่วนขึ้นมาอีกครั้งและก็ต้องรีบลุกวิ่งไปยังห้องน้ำที่อยู่ห้องข้างๆ ทันที “อาชาลูกเป็นอะไรรึเปล่าลูก” อุ่นเรือนร้องตะโกนถามไล่หลังลูกชายที่อยู่ๆ ก็วิ่งพรวดพราดออกไปไม่บอกกล่าวสักคำ “หรือว่าลูกจะแพ้ท้องคะพี่รุจ อุ่นเรือนยกมือทาบอกเมื่อคิดได้ว่าอาการของลูกชายเป็นมันคล้ายสมัยเธอตั้งครรภ์ลูกชาย และอดิรุจก็มีอาการแบบนี้เลย “อุ่นไปดูลูกเถอะ พี่จะโทรหาไอ้สมานมันว่าหนูพอใจมีอาการแปลกๆ ไหม” อดิรุจเองก็นึกสงสัยเหมือนกัน เมื่ออาการของลูกชายตอนนี้มันเหมือนคนกำลังแพ้ท้องแทนเมีย และก็จะบอกเพื่อนรักด้วยว่าลูกชายตัวดีต
กลับมาลพบุรีก็เอาแต่เหม่อลอย ผ่านมาจะสองเดือนแล้วก็ไม่มีข่าวคราวของประธานหนุ่ม แม้ปากบอกว่าเกลียดคนสารเลวแต่แท้จริงแล้วลึกๆ ในใจก็เฝ้ารอเขา และยิ่งไปกว่านั้นประจำเดือนก็ยังไม่มาเลยทั้งๆ ที่เลยครบกำหนดมาจะอาทิตย์แล้ว เธอกลัวกังวลไปหมดกลัวว่าจะอุ้มท้องลูกประธานหนุ่ม “พอใจวันนี้จะออกไปทานข้าวเย็นกับบ้านเฮียเนี๊ยบไหมลูก”พริ้งพราวและสามีไม่ได้ซักไซ้ถามความลูกสาวไปมากกว่าที่ได้รู้จากอาชา เพราะกลับมาลูกสาวก็ไม่ได้พูดอะไรที่ผิดเพี้ยนไปจากอาชาพูด และพอใจก็เลือกที่จะไม่นึกถึงไม่พูดถึงมัน นางและสามีจึงไม่อยากถามด้วยกลัวว่าลูกสาวจะเสียใจ แต่พริ้งพราวนางมองออกว่าตอนนี้ใจของลูกสาวอยู่ที่ไหนไม่ได้อยู่ที่เฮียเนี๊ยบหรืออยู่ที่ตัว แต่มันอยู่กับคนที่กรุงเทพฯ คนที่พอใจจากมา “เย็นนี้พอใจนัดเฮียเนี๊ยบไปกินบิงซูกันที่ร้านเปิดใหม่ซอยข้างๆ เราค่ะแม่พริ้ง” เธอบอกท่าน “แล้วข้าวเย็นล่ะพอใจ จะกลับมากินที่บ้านไหม”
เฮ้อ! สมานถอนหายใจดังออกมาแล้วหันมามองหน้าภรรยาที่นั่งข้างๆ ตอนนี้พริ้งพราวได้แต่นิ่งเงียบไม่แสดงสีหน้าอะไรออกมาให้สามีอย่าเขารับรู้อารมณ์เลยจึงเอ่ยถามขึ้น “พริ้งว่ายังไงล่ะ ถ้าหากว่าจะเกี่ยวดองกับไอ้รุจมัน” พริ้งพราวนิ่งเงียบไม่ยอมปริปากตอบ เพราะตอนนี้ยังอึ้งและงงอยู่ ก็อยู่ๆ อาชามาบอกว่าลูกสาวสุดที่รักเป็นภรรยา และก็พักอยู่นี่ด้วย แม่อย่างนางควรทำยังไงล่ะ คนที่อยากได้เป็นเขยก็กลับไม่ได้ คนไม่ได้อยู่ในความคิดกลับโผล่มาซะงั้น แล้วจะทำยังไงล่ะ “แล้วทำยังไงละพี่สมาน เฮียเนี๊ยบของยัยพอใจกลับมาแล้วนะ อีกอย่างพอใจกับเฮียเนี๊ยบ ลูกชายเฮียเกียงเราก็หมั้นหมายคุยกันให้ไว้ตั้งแต่เด็กสองคนเล็กๆ แล้วมาแบบนี้เราไม่ผิดคำสัญญาเหรอพี่สมาน” พริ้งพราวเอ่ยกับสามี “แต่ตอนนี้มันก็ต้องผิดสัญญา เพราะคนของเราก็เป็นของคนอื่นไม่ใช่เฮียเนี๊ยบแล้วพริ้ง” สมานเอ่ยบอกภรรยาให้คำนึงถึงความจริงข้อนี้
สมานและภรรยาเดินทางมาถึงกรุงเทพฯ ตั้งแต่เช้า คือตั้งใจจะมารับลูกสาวกลับบ้านด้วยกันเพราะพอใจโทรไปบอกว่าจะย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านช่วยงานบัญชีที่โรงงานน้ำแข็งของครอบครัว แต่พอมาถึงกลับติดต่อลูกสาวไม่ได้ และถามนิติบุคคลก็บอกว่าลูกสาวได้ประกาศให้เช่าห้องไปแล้วตอนนี้ สมานพาพริ้งพราวภรรยาที่รักแวะมาหาเพื่อนรักที่บ้านหลังใหญ่ในเช้าวันนี้ ตอนแรกว่าจะไปเช่าโรงแรมอยู่แต่คิดไปคิดมาว่าตัวเองมีเพื่อนอยู่กรุงเทพฯ จึงได้มาหาเพื่อขอค้างที่บ้านสองสามวันระหว่างรอติดต่อลูกสาวสุดที่รักของตัวเองได้ “เอ้า! ไปไงมาไงถึงได้มาหากูไอ้สมาน” ทันทีที่เด็กรับใช้ไปตามเขาที่กำลังดูคนสวนลงดินปลูกดาวเรืองก็รีบมาทันที และเพราะเด็กรับใช้บอกแค่ว่ามีคนมาหาตน “ก็ไม่ไงมาไงหรอก ตั้งใจจะมารับพอใจกลับบ้านแต่มาถึงก็ไม่อยู่แล้ว ติดต่อก็ไม่ได้สงสัยไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เขาแน่นอน เพราะลูกคนนี้ชอบไปเที่ยวแล้วไม่บอกบ่อยๆ” สมานตอบเพื่อนรัก
“โอว์ แน่นดีเหลือเกิน อ่า ทูนหัวของผัว ซี๊ด อ่า เสียว ไม่ไหวแล้ว อ่า แน่นดีเป็นบ้า โอว์ พอใจของผัว อ่า แน่น” พั่บ! พั่บ! พั่บ! เสียงจังหวะเด้งเร่าสอดเนื้อกระทบกระทั่งกันดังหนักหน่วงด้วยจังหวะเสียวซ่าน และยิ่งความคับแน่นตอดรัดคลึงเคล้นหนักหน่วงยามเขาสอดกายลึกเร่าในร่างเล็กอุ่นร้อนของพอใจยิ่งทำให้เขาคลั่งหลงใหลในตัวของผู้ช่วยเลขาสาว ตั้งแต่โตเป็นหนุ่มไม่เคย “มะ...ไม่ไหวแล้ว อ่า พอใจไม่ไหวแล้วท่านประธาน อ่า เสียว อ่า อื้อ” หล่อนเผลอร้องครางน่าเกลียดออกมา แต่ก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วเพราะเธอรู้สึกอย่างที่พูดออกมาจริงๆ เรียวขาเล็กแยกกว้างตวัดกอดรัดเอวสอบที่กำลังเคลื่อนไหวโยกเร่าเหนือร่างแน่น “อ่า เก่งมากแบบนี้แหละผัวชอบ อ่า เรียนรู้ไวเหลือเกินพอใจของผัว อ่า เสียว ตอดรัดดีจริงๆ อ่า ซี๊ด” พั่บ! พั่บ! พั่บ! อาชาเร่งเร่าสาวเอวสอบห
ยืนถกเถียงฉุดกระชากกันไปมาอยู่นานแต่สุดท้ายแล้วพอใจก็ไปไหนไม่รอด เธอถูกเขายกอุ้มขึ้นมายังห้องนอนใหญ่ของเขาพร้อมกับที่เขาโยนเธอไปกับเตียงนุ่มแล้วตามด้วยตัวเขาเคลื่อนไหวรวดเร็วมาคร่อมทับกดร่างเธอไว้กับเตียงด้วยกลัวว่าเธอจะกระโดดหนีจากเตียง “อื้อ คุณมันละ...” ท้ายประโยคกลืนหายเข้าไปในลำคอ เมื่อปากหนาทาบทับบดกระแทกเอาแต่ใจ ข้อมือเล็กทั้งสองถูกกดทับไว้ข้างลำตัวด้วยมือหนาของประธานหนุ่มจึงดิ้นหนีหรือผลักดันเขาออกห่างไม่ได้ในตอนนี้ “อ่า อื้อ” เสียงคางอู้อี้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากของทั้งคู่ แม้ว่าตอนนี้พอใจจะไม่ยอมให้เขาจูบแต่ก็ใช่ปัญหาไม่ เพราะเขารู้ดีว่าอีกไม่นานหล่อนจะอ่อนระทวยและสมยอมเอง เหมือนตอนนี้ที่ร่างกายของพอใจกำลังบิดกายดิ้นถอยหนี แต่ยิ่งดิ้นสองเต้าที่มีเสื้อผ้าขวางกั้นอยู่ตอนนี้ยิ่งแอ่นเด้งเร่าเสียดสีหน้าอกแข็งแรงของเขา “อ่า อืม” เรียวลิ้นอุ่นร้อนของอาชาสอดเร่าเข้าไปในโพรงปากเล็กไล่ต้อนเรียวลิ้นเล็กจนจนมุมก่อนจะตวัดเกี่ยวรัดคลึงลิ้นน้อยของคนพยศไว้กับลิ้นหนาตัวเอง ส่วนมือทั้งสองที่กดทับข้อมือเล็กไว้ข้างลำตัวก็เคลื่อนมากดหัวไหล่เล็กแล้วเคลื่อนมากอบกุมขยุมขยำสองเต้
“หนูพอใจ” อดิรุจเรียกชื่อหญิงสาวพร้อมสาวเท้าเดินเข้าไปหา ส่วนอาชาก็หยุดดึงลากคนตัวเล็กหันไปทางพ่อตัวเองด้วยความสงสัยว่าท่านรู้จักผู้ช่วยเลขาของตัวเองได้ยังไง ส่วนพอใจก็สะบัดมือออกจากอุ้งมือใหญ่แล้ววิ่งไปหาคุณลุงที่เป็นเพื่อนของพ่อตนเองทันที เธอจำท่านได้เพราะเมื่อต้นปีที่แล้วท่านยังไปหาพ่อเธอที่บ้านอยู่เลย “คุณลุงช่วยพอใจด้วยค่ะ” เธอวิ่งมาเกาะแขนผู้ใหญ่ ส่วนอดิรุจก็มองไปทางลูกชายที่ก้าวเดินยาวๆ ตามมากระชากเธอดึงกลับไปกอด ว้าย! “ปล่อยฉันนะ!” หล่อนดิ้นขัดขืนพร้อมทุบตีอกของเขาพร้อมหันหน้าไปขอความช่วยเหลือจากคุณลุงเพื่อนสนิทของผู้เป็นพ่อที่รักตนเอง “ไอ้ตัวดีปล่อยน้องเดี๋ยวนี้นะ แล้วมีอะไรถึงได้ทำแบบนี้หึ” อดิรุจตะโกนถามลูกชายพร้อมดึงพอใจออกจากอ้อมกอดแข็งแรงของอาชา แต่ลูกชายตัวดีกอดรัดแน่นไม่ยอมกอด “แล้วพ่อล่ะมารู้จักผู้ช่วยเลขาผมได้ยังไง แล้วเธอด้วยพอใจรู้จักพ่อฉันได้ยังไง” เขาเลิกคิ้วถามกลับท่านและหญิงสาวที่ตนกอดวแน่น “นั่นสิคะ คุณรู้จักหนูคนสวยได้ยังไงกัน” อุ่นเรือนถามสามีบ้าง “เอ้า! ก็เนี่ยไงลูกสาวของสมานที่จะหมั้นน่ะ ก็มันโทรมาอวด