เข้าสู่ระบบแชร์
ช่วยฉันด้วยค่ะ 1
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-09 13:28:50พอใจนั่งมองเงาสะท้อนตัวเองในกระจกที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งของคอนโดตัวเอง เธอมองตัวเองแล้วก็ยกมือขึ้นลูบแก้มเนียนที่ประธานหนุ่มจูบก่อนจะจากไปเมื่อตอนเช้า ตั้งแต่เมื่อวานในห้องทำงานจนมาถึงเมื่อเช้าเขาเพิ่งจะปล่อยเธอให้ได้รับอิสระ เธอลูบเช็ดแก้มตัวเองแรงๆ แล้วคว้าหยิบโทรศัพท์หน้าโต๊ะเครื่องแป้งที่วางอยู่ตรงหน้าขึ้นมากดต่อสายหาพ่อกับแม่ที่อยู่ต่างจังหวัดทันที
‘เจอกันตอนเย็นทูนหัว’ คำพูดก่อนจากของอาชายังคงดังก้องในหูแต่แล้วก็ต้องสลัดทิ้งเมื่อปลายสายกดรับสาย
“แม่พริ้งขา”
“ว่าไงลูกรัก เสียงเหนื่อยๆ ไม่สบายรึเปล่าลูกรัก” ปลายสายตอบและถามกลับมาด้วยความห่วงใย
“หนูสบายดีค่ะ แต่พอใจจะโทรมาบอกแม่พริ้งว่าพอใจจะลาออกจากงานกลับไปทำบัญชีที่โรงน้ำแข็งเรานะคะแม่”
“อืม มาสิ ป๊าต้องดีใจแน่เลยที่พอใจจะกลับมาช่วยงานที่โรงน้ำแข็งของเรา ว่าแต่จะมาวันไหนที่รักของแม่”
“น่าจะสองสามวันนี้ค่ะแม่พริ้ง รอจัดการลาออกจากงานและเก็บของในคอนโดและประกาศปล่อยเช่าก่อนค่ะจะกลับได้”
“อือ ทำให้เสร็จแล้วกลับมาบ้านเราเถอะลูก เนี่ยที่ลพบุรีของเรากำลังอากาศดีเลย ลมเย็นๆ แม่คิดถึงพอใจเลย แล้วรู้ไหมว่าเฮียเนี๊ยบกลับมาจากจีนแล้วนะลูก”
“เหรอคะ เฮียกลับมานานหรือยังคะ”
“มาได้หลายวันแล้วแต่ยังไม่เจอกันหรอกลูก เฮียเนี๊ยบของลูกกักตัวน่ะ ก็นะช่วงนี้โควิดยังระบาดอยู่”
“อือ งั้นเจอกันนะคะแม่พริ้ง บอกป๊าด้วยนะคะว่าพอใจของป๊าจะกลับไปนอนกอดแล้ว”
“จ้า รักลูกนะ”
“รักแม่พริ้งและป๊าเหมือนกันนะคะ” แล้วเธอก็ยิ้มบางๆ ให้กับคนในสายก่อนจะกดวางสายแล้ววางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมพร้อมลุกขึ้นเดินไปยังห้องน้ำเพื่ออาบน้ำให้สบายตัวก่อนจะนอนพักผ่อน
“ไปไหนมาพ่อตัวดี บ้านช่องไม่กลับ” ทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาในบ้านยังไม่ทันได้เดินขึ้นบันได เสียงเล็กแหบแห้งตามวัยก็ดังรั้งไว้เสียก่อน อาชารีบหันหน้าหมุนตัวไปตามเสียงนั้นทันทีเมื่อรู้ดีว่ามันคือเสียงใคร
“ครับแม่ครับ”
“ไปไหนมา ไม่ต้องมาทำเสียงอ่อนเสียงหวาน ไปค้างที่ไหนมาหึพ่อตัวดี” นางอุ่นเรือนสาวเท้าพาร่างท้วมๆ ของตัวเองมาหาลูกชายพร้อมยกมือขึ้นบิดหูพ่อตัวดีตัวเองทันที
“โอ้ย! อูว์ จะ...เจ็บนะครับ เบาได้เบาครับแม่อุ่น” เขาจับมือท่านให้ปล่อยแต่เหมือนยิ่งจับท่านยิ่งบิดแรงขึ้น
“เจ็บสิดี แล้วเนี่ยบ้านช่องไม่กลับไปกกอีหนูที่ไหนอีกพ่อตัวดี รู้ไหมว่าแม่ปวดหัวกับเรามากแค่ไหน เมื่อวานก็มีผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้มาบอกว่าเป็นเมียเรา เนี่ยแม่แทบนับไม่ถ้วนว่าแม่มีลูกสะใภ้กี่คนแล้ว ถ้ามั่วแล้วยังจะให้เดือดร้อนแม่แบบนี้อย่ามั่ว มั่วแล้วก็ดูแลพวกหล่อนดีๆ ด้วยไม่ใช่ให้มาระรานที่บ้านแม่แบบนี้” พูดจบก็ปล่อยมือจากหูของพ่อตัวดีตัวเองทันที
“อ่า ครับผม ต่อไปจะจัดการให้ดีครับ ก็ลูกแม่อุ่นหล่อโปรไฟล์ดีใครๆ ก็อยากจับทั้งนั้นแหละครับ วันนี้วันเสาร์ลูกขอตัวก่อนนะง่วงมากเลย” เวลาอยู่ข้างนอกเขาสุขุมนุ่มลึกน่าเกรงขาม แต่เวลาอยู่กับแม่ที่รักเขาจะงอแงเหมือนเด็ก
“แล้วไปนอนไหนมา ทำไมไม่กลับมานอนบ้านหึ” นางยังคงถามย้ำคำถามเดิม
“ก็ผมเป็นหนุ่มหล่อจะนอนที่ไหนได้ล่ะครับแม่อุ่น ว่าแต่พ่อไปไหนครับทำไมไม่เห็นเลย” เขาถามถึงพ่อตั้งแต่เข้ามาในบ้านยังไม่เจอท่านเลย
“ออกไปคุยโทรศัพท์กับเพื่อนน่ะ เห็นโทรมาชวนคุยอวดเรื่องลูกสาวจะหมั้นอีกสองเดือนเนี่ยแหละ เพราะว่าที่คู่หมั้นลูกสาวกลับมาจากเมืองนอกแล้ว” นางบอกลูกชายตามที่ได้ฟังมาจากสามี
“ออ งั้นลูกขอไปนอนพักผ่อนก่อนนะครับ จริงๆ ว่าจะไม่กลับด้วยซ้ำ แต่คิดถึงเสียงเพราะๆ ของแม่อุ่นเลยกลับ อึบ!” แล้วก็ก้มลงหอมแก้มเหี่ยวย่นของแม่แล้วนรีบเดินจากไปทันที ส่วนอุ่นเรือนก็ได้แต่ยิ้มแกมขำเอ็นดูลูกชายคนเดียวของตัวเอง เมื่อไหร่นะจะมีหลานตัวน้อยมาให้นางได้อุ้มได้หยอกสักทีพอตัวดีของนาง
“ไอ้ตัวดีของคุณกลับมาแล้วเหรออุ่น” เมื่ออาชาเดินขึ้นไปพ้นสามีก็เดินถือโทรศัพท์เข้ามาหาทันที
“ค่ะพี่ แล้วเนี่ยคุยกับเพื่อนเสร็จแล้วเหรอคะ?” นางถามสามีพร้อมเดินเข้าไปหา
“เสร็จแล้วที่รัก เนี่ยอิจฉาไอ้สมานมันจะมีลูกเขยอีกไม่นานจะมีหลานมาเย้ยผม เมื่อไหร่ไอ้ตัวดีของเราจะมีเมียมีลูกให้เราสักที”
“เมียน่ะมี แต่ไม่รู้ว่าคนไหนเนี่ยสิคะ เนี่ยก็ห่วงจะติดโรคเอา นับวันเอาไม่เลือกเลยพ่อตัวดีของเรา”
“นั่นแหละ เนี่ยอีกสองเดือนมันบอกจะจัดงานหมั้นของลูกสาวและว่าที่ลูกเขย อยากให้เราไปร่วมงานด้วยน่ะ”
“อือ เราก็ได้แต่อิจฉาเขาแหละค่ะ ว่าแต่เที่ยงนี้พี่จะทานอะไรคะ อุ่นจะได้ให้เด็กทำมื้อเที่ยงให้”
“อะไรก็ได้แล้วแต่ที่รักเลย พี่อยากมีหลานใจแทบขาดตอนนี้ เบื่อเลี้ยงหมาแล้วตอนนี้”
“เดี๋ยวถึงเวลาก็มีเองค่ะ เราเข้าไปนั่งในห้องนั่งเล่นกันเถอะค่ะ เดี๋ยวอุ่นจะไปสั่งเด็กให้นำของว่างมาให้และจะสั่งมื้อเที่ยงให้ด้วยค่ะ”
“อือ ถึงเวลาแต่เจ้าตัวดีเราก็สามสิบสองปีแล้วน่ะสิ เฮ้อ!” แล้วก็ถอนหายใจออกมาเมื่อลูกชายคนเดียวนั้นไม่เคยจริงจังเรื่องผู้หญิงสักที
บทที่เกี่ยวข้อง
อุ้มรักท่านประธาน ช่วยฉันด้วยค่ะ 2
เก็บกระเป๋าเสื้อผ้าทุกอย่างเรียบร้อยและฝากเพื่อนปล่อยเช่าคอนโดตัวเองในอินเตอร์เน็ตเรียบร้อยแล้วเช่นกัน ทุกอย่างเรียบร้อยเพราะอยากกลับบ้านเร็วๆ อยากหนีไปเร็วๆ เมื่อจัดการทุกอย่างได้เร็วกว่าที่คิดก็หกโมงเย็นชั่งใจอยู่นานว่าจะกลับเลยหรือรอกลับพรุ่งนี้แต่แล้วก็ไม่อยากรอด้วยกลัวว่าอาชาจะมาหาตัวเองในคืนนี้เหมือนที่เขาบอกจึงลากกระเป๋าเดินทางลงมาลานจอดรถ เพื่อจะจากไปพร้อมกับที่มีรถแล่นมาจอดเทียบข้างๆ เธอหันไปมองก็ถึงกับปล่อยมือที่กำลังจะเปิดประตูรถทันที “จะหนีไปไหน” อาชารีบจอดรถดับเครื่องยนต์แล้วเปิดประตูลงมาถามพร้อมกระชากดึงกระเป๋าเดินทางในมือเธอมาถือไว้ทันที “กลับบ้าน” พอใจตอบสั้นๆ แล้วยื่นมือไปหมายจะแย่งกระเป๋าเดินทางตัวเองกลับมา “งั้นก็ไปด้วยกัน บ้านเธอคือบ้านฉันเท่านั้นทูนหัว บอกแล้วไงว่าเธอเป็นเมียฉันพอใจ” พูดจบก็กระชากดึงร่างเล็กเข้ามาปะทะอกแกร่งตัวเองแล้วก็ปล่อยมือจากกระเป๋าเดินทางมารั้งท้ายทอยเธอให้แหงนเงยขึ้นแล้วบดกระแทกจูบปากอวบอิ่มแสนหวานของคนดื้อทันที “อ่ะ อื้อ” มือเล็กทุบตีอกแกร่งคนตัวโตพร้อมกับพยายามบิดเบือนหน้าหนีแต่ก็ยากเหลือเกินเมื่อแรงเขาเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09อุ้มรักท่านประธาน ช่วยฉันด้วยค่ะ 3
“หนูพอใจ” อดิรุจเรียกชื่อหญิงสาวพร้อมสาวเท้าเดินเข้าไปหา ส่วนอาชาก็หยุดดึงลากคนตัวเล็กหันไปทางพ่อตัวเองด้วยความสงสัยว่าท่านรู้จักผู้ช่วยเลขาของตัวเองได้ยังไง ส่วนพอใจก็สะบัดมือออกจากอุ้งมือใหญ่แล้ววิ่งไปหาคุณลุงที่เป็นเพื่อนของพ่อตนเองทันที เธอจำท่านได้เพราะเมื่อต้นปีที่แล้วท่านยังไปหาพ่อเธอที่บ้านอยู่เลย “คุณลุงช่วยพอใจด้วยค่ะ” เธอวิ่งมาเกาะแขนผู้ใหญ่ ส่วนอดิรุจก็มองไปทางลูกชายที่ก้าวเดินยาวๆ ตามมากระชากเธอดึงกลับไปกอด ว้าย! “ปล่อยฉันนะ!” หล่อนดิ้นขัดขืนพร้อมทุบตีอกของเขาพร้อมหันหน้าไปขอความช่วยเหลือจากคุณลุงเพื่อนสนิทของผู้เป็นพ่อที่รักตนเอง “ไอ้ตัวดีปล่อยน้องเดี๋ยวนี้นะ แล้วมีอะไรถึงได้ทำแบบนี้หึ” อดิรุจตะโกนถามลูกชายพร้อมดึงพอใจออกจากอ้อมกอดแข็งแรงของอาชา แต่ลูกชายตัวดีกอดรัดแน่นไม่ยอมกอด “แล้วพ่อล่ะมารู้จักผู้ช่วยเลขาผมได้ยังไง แล้วเธอด้วยพอใจรู้จักพ่อฉันได้ยังไง” เขาเลิกคิ้วถามกลับท่านและหญิงสาวที่ตนกอดวแน่น “นั่นสิคะ คุณรู้จักหนูคนสวยได้ยังไงกัน” อุ่นเรือนถามสามีบ้าง “เอ้า! ก็เนี่ยไงลูกสาวของสมานที่จะหมั้นน่ะ ก็มันโทรมาอวด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09อุ้มรักท่านประธาน เกลียดหรือรัก 1
ยืนถกเถียงฉุดกระชากกันไปมาอยู่นานแต่สุดท้ายแล้วพอใจก็ไปไหนไม่รอด เธอถูกเขายกอุ้มขึ้นมายังห้องนอนใหญ่ของเขาพร้อมกับที่เขาโยนเธอไปกับเตียงนุ่มแล้วตามด้วยตัวเขาเคลื่อนไหวรวดเร็วมาคร่อมทับกดร่างเธอไว้กับเตียงด้วยกลัวว่าเธอจะกระโดดหนีจากเตียง “อื้อ คุณมันละ...” ท้ายประโยคกลืนหายเข้าไปในลำคอ เมื่อปากหนาทาบทับบดกระแทกเอาแต่ใจ ข้อมือเล็กทั้งสองถูกกดทับไว้ข้างลำตัวด้วยมือหนาของประธานหนุ่มจึงดิ้นหนีหรือผลักดันเขาออกห่างไม่ได้ในตอนนี้ “อ่า อื้อ” เสียงคางอู้อี้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากของทั้งคู่ แม้ว่าตอนนี้พอใจจะไม่ยอมให้เขาจูบแต่ก็ใช่ปัญหาไม่ เพราะเขารู้ดีว่าอีกไม่นานหล่อนจะอ่อนระทวยและสมยอมเอง เหมือนตอนนี้ที่ร่างกายของพอใจกำลังบิดกายดิ้นถอยหนี แต่ยิ่งดิ้นสองเต้าที่มีเสื้อผ้าขวางกั้นอยู่ตอนนี้ยิ่งแอ่นเด้งเร่าเสียดสีหน้าอกแข็งแรงของเขา “อ่า อืม” เรียวลิ้นอุ่นร้อนของอาชาสอดเร่าเข้าไปในโพรงปากเล็กไล่ต้อนเรียวลิ้นเล็กจนจนมุมก่อนจะตวัดเกี่ยวรัดคลึงลิ้นน้อยของคนพยศไว้กับลิ้นหนาตัวเอง ส่วนมือทั้งสองที่กดทับข้อมือเล็กไว้ข้างลำตัวก็เคลื่อนมากดหัวไหล่เล็กแล้วเคลื่อนมากอบกุมขยุมขยำสองเต้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19อุ้มรักท่านประธาน เกลียดหรือรัก 2
“โอว์ แน่นดีเหลือเกิน อ่า ทูนหัวของผัว ซี๊ด อ่า เสียว ไม่ไหวแล้ว อ่า แน่นดีเป็นบ้า โอว์ พอใจของผัว อ่า แน่น” พั่บ! พั่บ! พั่บ! เสียงจังหวะเด้งเร่าสอดเนื้อกระทบกระทั่งกันดังหนักหน่วงด้วยจังหวะเสียวซ่าน และยิ่งความคับแน่นตอดรัดคลึงเคล้นหนักหน่วงยามเขาสอดกายลึกเร่าในร่างเล็กอุ่นร้อนของพอใจยิ่งทำให้เขาคลั่งหลงใหลในตัวของผู้ช่วยเลขาสาว ตั้งแต่โตเป็นหนุ่มไม่เคย “มะ...ไม่ไหวแล้ว อ่า พอใจไม่ไหวแล้วท่านประธาน อ่า เสียว อ่า อื้อ” หล่อนเผลอร้องครางน่าเกลียดออกมา แต่ก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วเพราะเธอรู้สึกอย่างที่พูดออกมาจริงๆ เรียวขาเล็กแยกกว้างตวัดกอดรัดเอวสอบที่กำลังเคลื่อนไหวโยกเร่าเหนือร่างแน่น “อ่า เก่งมากแบบนี้แหละผัวชอบ อ่า เรียนรู้ไวเหลือเกินพอใจของผัว อ่า เสียว ตอดรัดดีจริงๆ อ่า ซี๊ด” พั่บ! พั่บ! พั่บ! อาชาเร่งเร่าสาวเอวสอบห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21อุ้มรักท่านประธาน แวะมาหาเพราะคิดถึง 1
สมานและภรรยาเดินทางมาถึงกรุงเทพฯ ตั้งแต่เช้า คือตั้งใจจะมารับลูกสาวกลับบ้านด้วยกันเพราะพอใจโทรไปบอกว่าจะย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านช่วยงานบัญชีที่โรงงานน้ำแข็งของครอบครัว แต่พอมาถึงกลับติดต่อลูกสาวไม่ได้ และถามนิติบุคคลก็บอกว่าลูกสาวได้ประกาศให้เช่าห้องไปแล้วตอนนี้ สมานพาพริ้งพราวภรรยาที่รักแวะมาหาเพื่อนรักที่บ้านหลังใหญ่ในเช้าวันนี้ ตอนแรกว่าจะไปเช่าโรงแรมอยู่แต่คิดไปคิดมาว่าตัวเองมีเพื่อนอยู่กรุงเทพฯ จึงได้มาหาเพื่อขอค้างที่บ้านสองสามวันระหว่างรอติดต่อลูกสาวสุดที่รักของตัวเองได้ “เอ้า! ไปไงมาไงถึงได้มาหากูไอ้สมาน” ทันทีที่เด็กรับใช้ไปตามเขาที่กำลังดูคนสวนลงดินปลูกดาวเรืองก็รีบมาทันที และเพราะเด็กรับใช้บอกแค่ว่ามีคนมาหาตน “ก็ไม่ไงมาไงหรอก ตั้งใจจะมารับพอใจกลับบ้านแต่มาถึงก็ไม่อยู่แล้ว ติดต่อก็ไม่ได้สงสัยไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เขาแน่นอน เพราะลูกคนนี้ชอบไปเที่ยวแล้วไม่บอกบ่อยๆ” สมานตอบเพื่อนรัก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-23อุ้มรักท่านประธาน แวะมาหาเพราะคิดถึง 2
เฮ้อ! สมานถอนหายใจดังออกมาแล้วหันมามองหน้าภรรยาที่นั่งข้างๆ ตอนนี้พริ้งพราวได้แต่นิ่งเงียบไม่แสดงสีหน้าอะไรออกมาให้สามีอย่าเขารับรู้อารมณ์เลยจึงเอ่ยถามขึ้น “พริ้งว่ายังไงล่ะ ถ้าหากว่าจะเกี่ยวดองกับไอ้รุจมัน” พริ้งพราวนิ่งเงียบไม่ยอมปริปากตอบ เพราะตอนนี้ยังอึ้งและงงอยู่ ก็อยู่ๆ อาชามาบอกว่าลูกสาวสุดที่รักเป็นภรรยา และก็พักอยู่นี่ด้วย แม่อย่างนางควรทำยังไงล่ะ คนที่อยากได้เป็นเขยก็กลับไม่ได้ คนไม่ได้อยู่ในความคิดกลับโผล่มาซะงั้น แล้วจะทำยังไงล่ะ “แล้วทำยังไงละพี่สมาน เฮียเนี๊ยบของยัยพอใจกลับมาแล้วนะ อีกอย่างพอใจกับเฮียเนี๊ยบ ลูกชายเฮียเกียงเราก็หมั้นหมายคุยกันให้ไว้ตั้งแต่เด็กสองคนเล็กๆ แล้วมาแบบนี้เราไม่ผิดคำสัญญาเหรอพี่สมาน” พริ้งพราวเอ่ยกับสามี “แต่ตอนนี้มันก็ต้องผิดสัญญา เพราะคนของเราก็เป็นของคนอื่นไม่ใช่เฮียเนี๊ยบแล้วพริ้ง” สมานเอ่ยบอกภรรยาให้คำนึงถึงความจริงข้อนี้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-24อุ้มรักท่านประธาน พอกันทั้งคู่ 1
กลับมาลพบุรีก็เอาแต่เหม่อลอย ผ่านมาจะสองเดือนแล้วก็ไม่มีข่าวคราวของประธานหนุ่ม แม้ปากบอกว่าเกลียดคนสารเลวแต่แท้จริงแล้วลึกๆ ในใจก็เฝ้ารอเขา และยิ่งไปกว่านั้นประจำเดือนก็ยังไม่มาเลยทั้งๆ ที่เลยครบกำหนดมาจะอาทิตย์แล้ว เธอกลัวกังวลไปหมดกลัวว่าจะอุ้มท้องลูกประธานหนุ่ม “พอใจวันนี้จะออกไปทานข้าวเย็นกับบ้านเฮียเนี๊ยบไหมลูก”พริ้งพราวและสามีไม่ได้ซักไซ้ถามความลูกสาวไปมากกว่าที่ได้รู้จากอาชา เพราะกลับมาลูกสาวก็ไม่ได้พูดอะไรที่ผิดเพี้ยนไปจากอาชาพูด และพอใจก็เลือกที่จะไม่นึกถึงไม่พูดถึงมัน นางและสามีจึงไม่อยากถามด้วยกลัวว่าลูกสาวจะเสียใจ แต่พริ้งพราวนางมองออกว่าตอนนี้ใจของลูกสาวอยู่ที่ไหนไม่ได้อยู่ที่เฮียเนี๊ยบหรืออยู่ที่ตัว แต่มันอยู่กับคนที่กรุงเทพฯ คนที่พอใจจากมา “เย็นนี้พอใจนัดเฮียเนี๊ยบไปกินบิงซูกันที่ร้านเปิดใหม่ซอยข้างๆ เราค่ะแม่พริ้ง” เธอบอกท่าน “แล้วข้าวเย็นล่ะพอใจ จะกลับมากินที่บ้านไหม”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25อุ้มรักท่านประธาน พอกันทั้งคู่ 2
“ใครบอกพ่อว่าผมไม่ได้รักแม่ผู้ช่วยเลขานั่น ถ้าผมไม่รักผมไม่กลับมาบ้านให้พ่อกับแม่ไปสู่ขอให้หรอกครับ ผมต้องการเธอจริงๆ ผมนอนไม่หลับตั้งแต่เธอกลับไปวันนั้น ดูหน้าลูกสิพ่อรุจกับแม่อุ่นไม่สงสารบ้างเหรอครับ แก้มตอบขนาดนี้ดูสิครับกินข้าวกินปลาแทบไม่ได้ แถมตื่นเช้ามาก็มักจะวิงเวียนคลื่นไส้เหมือนคนนอนหลับไม่พอครับ” เขาบอกในตอนท้ายเสียงเศร้า และพอนึกถึงท้องไส้ก็ปั่นป่วนขึ้นมาอีกครั้งและก็ต้องรีบลุกวิ่งไปยังห้องน้ำที่อยู่ห้องข้างๆ ทันที “อาชาลูกเป็นอะไรรึเปล่าลูก” อุ่นเรือนร้องตะโกนถามไล่หลังลูกชายที่อยู่ๆ ก็วิ่งพรวดพราดออกไปไม่บอกกล่าวสักคำ “หรือว่าลูกจะแพ้ท้องคะพี่รุจ อุ่นเรือนยกมือทาบอกเมื่อคิดได้ว่าอาการของลูกชายเป็นมันคล้ายสมัยเธอตั้งครรภ์ลูกชาย และอดิรุจก็มีอาการแบบนี้เลย “อุ่นไปดูลูกเถอะ พี่จะโทรหาไอ้สมานมันว่าหนูพอใจมีอาการแปลกๆ ไหม” อดิรุจเองก็นึกสงสัยเหมือนกัน เมื่ออาการของลูกชายตอนนี้มันเหมือนคนกำลังแพ้ท้องแทนเมีย และก็จะบอกเพื่อนรักด้วยว่าลูกชายตัวดีต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
บทล่าสุด
อุ้มรักท่านประธาน ตอนพิเศษ ท่านประธานขาเมียไม่ไหวแล้ว...
“อ่ะ อื้อ เสียวเหลือเกินค่า...” ร่างอวบอิ่มท้องแก่ใกล้คลอดกำลังนอนดิ้นบิดเร่าครางเสียวอยู่ใต้ร่างของสามีที่รัก ทั้งๆ ที่ท้องแก่ใกล้คลอดอีกสองเดือนข้างหน้านี้แล้ว แต่อาชาก็ยังคงหื่นจัด เชื่อแล้วว่าเขามันบ้ามันหื่นที่สุด และยิ่งไปกว่านั้นเธอก็ชอบ ตั้งแต่เขาหายอาการแพ้ท้องแทนเธอเขาก็ดุดันมีพลังเยอะเหลือเกินยามสอดเร่าในตัวเธอ “อ่า ผัวก็เสียวเมียจ๋า...อ่า แน่นมาก อ่า ไม่ไหวแล้ว พร้อมกันทูนหัว” พั่บ! พั่บ! พั่บ! เสียงจังหวะกระแทกเนื้อของทั้งคู่ดังเด้งหนักหน่วง แม้ท้องของพอใจจะโตแต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับคนเก่งอย่างอาชา “อ่า ไม่ไหวแล้วท่านประธานของเมีย อ่า ไม่ไหวแล้ว เสียว เมียไม่ไหวแล้ว อ่า ลึกอีก อูว์” เอวกลมแอ่นเด้งรับตอบสนองท่อนเนื้ออวบใหญ่ของสามี ปากและมือของอาชากำลังกอบกุมกลืนกินเต้าอวบของเธอไปด้วยพร้อมเอวสอบก็แอ่นเด้งกระแทกกายเข้าออกในความเป็นสาวเธอด้วยจังหวะเสียวทรวง&nbs
อุ้มรักท่านประธาน พอกันทั้งคู่ 3
“ทำไมเอาแต่มองหน้าไม่ยอมตอบล่ะหึ ว่าไงจะแต่งงานด้วยไหม เนี่ยผัวขอแต่งงานนะ” อาชาถามคนตัวเล็กย้ำอีกครั้ง “ทำไมต้องแต่งงานด้วย เราไม่ได้เป็นอะไรกันมากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง ไม่สิตอนนี้แค่อดีตเจ้านายเท่านั้นค่ะ” เธอขืนตัวเองออกจากวงแขนแข็งแรง “แน่ใจที่พูดมาว่าไม่เป็นได้เป็นอะไรกัน เราเป็นอะไรพอใจน่าจะรู้ดีว่าตัวเองเป็นอะไรกับฉัน หรือต้องให้ทำตรงนี้ ทำให้ชาวบ้านรู้เลยว่าเธอเป็นเมียฉันทูนหัว”เขาบอกตอบกลับด้วยสีหน้าเครียดขรึม ทำไมหล่อนดื้อแบบนี้ เนี่ยยังต้องการอะไรอีก มันยังไม่ชัดเจนอีกเหรอว่าเขาน่ะต้องการเธอ เขาขาดเธอไม่ได้ ชีวิตนี้เขาโหยหาเธอตั้งแต่ที่เธอจากมาก็แทบเป็นบ้าเป็นหลัง ทำงานทำการไม่ได้สมาธิก็แทบไม่มีเพราะเธอคนเดียวเลยทูนหัว......“พอได้แล้วค่ะ เลิกเล่นสนุกได้แล้วฉันไม่มีเวลามาเล่นด้วยหรอกนะคะ ปล่อยค่ะจะเข้าบ้านแล้ว และมาทางไหนก็กลับไปทางนั้น”“ไม่ปล่อยไม่กลับจนกว่าเมียจะกลับด้วย ว่าไงแต่งงานกันนะ จะแต่งไม่แต่ง”“ทำไมต้องแต่งงานกันด้วย คุณเองก็ไม่ได้รักฉันและฉันก
อุ้มรักท่านประธาน พอกันทั้งคู่ 2
“ใครบอกพ่อว่าผมไม่ได้รักแม่ผู้ช่วยเลขานั่น ถ้าผมไม่รักผมไม่กลับมาบ้านให้พ่อกับแม่ไปสู่ขอให้หรอกครับ ผมต้องการเธอจริงๆ ผมนอนไม่หลับตั้งแต่เธอกลับไปวันนั้น ดูหน้าลูกสิพ่อรุจกับแม่อุ่นไม่สงสารบ้างเหรอครับ แก้มตอบขนาดนี้ดูสิครับกินข้าวกินปลาแทบไม่ได้ แถมตื่นเช้ามาก็มักจะวิงเวียนคลื่นไส้เหมือนคนนอนหลับไม่พอครับ” เขาบอกในตอนท้ายเสียงเศร้า และพอนึกถึงท้องไส้ก็ปั่นป่วนขึ้นมาอีกครั้งและก็ต้องรีบลุกวิ่งไปยังห้องน้ำที่อยู่ห้องข้างๆ ทันที “อาชาลูกเป็นอะไรรึเปล่าลูก” อุ่นเรือนร้องตะโกนถามไล่หลังลูกชายที่อยู่ๆ ก็วิ่งพรวดพราดออกไปไม่บอกกล่าวสักคำ “หรือว่าลูกจะแพ้ท้องคะพี่รุจ อุ่นเรือนยกมือทาบอกเมื่อคิดได้ว่าอาการของลูกชายเป็นมันคล้ายสมัยเธอตั้งครรภ์ลูกชาย และอดิรุจก็มีอาการแบบนี้เลย “อุ่นไปดูลูกเถอะ พี่จะโทรหาไอ้สมานมันว่าหนูพอใจมีอาการแปลกๆ ไหม” อดิรุจเองก็นึกสงสัยเหมือนกัน เมื่ออาการของลูกชายตอนนี้มันเหมือนคนกำลังแพ้ท้องแทนเมีย และก็จะบอกเพื่อนรักด้วยว่าลูกชายตัวดีต
อุ้มรักท่านประธาน พอกันทั้งคู่ 1
กลับมาลพบุรีก็เอาแต่เหม่อลอย ผ่านมาจะสองเดือนแล้วก็ไม่มีข่าวคราวของประธานหนุ่ม แม้ปากบอกว่าเกลียดคนสารเลวแต่แท้จริงแล้วลึกๆ ในใจก็เฝ้ารอเขา และยิ่งไปกว่านั้นประจำเดือนก็ยังไม่มาเลยทั้งๆ ที่เลยครบกำหนดมาจะอาทิตย์แล้ว เธอกลัวกังวลไปหมดกลัวว่าจะอุ้มท้องลูกประธานหนุ่ม “พอใจวันนี้จะออกไปทานข้าวเย็นกับบ้านเฮียเนี๊ยบไหมลูก”พริ้งพราวและสามีไม่ได้ซักไซ้ถามความลูกสาวไปมากกว่าที่ได้รู้จากอาชา เพราะกลับมาลูกสาวก็ไม่ได้พูดอะไรที่ผิดเพี้ยนไปจากอาชาพูด และพอใจก็เลือกที่จะไม่นึกถึงไม่พูดถึงมัน นางและสามีจึงไม่อยากถามด้วยกลัวว่าลูกสาวจะเสียใจ แต่พริ้งพราวนางมองออกว่าตอนนี้ใจของลูกสาวอยู่ที่ไหนไม่ได้อยู่ที่เฮียเนี๊ยบหรืออยู่ที่ตัว แต่มันอยู่กับคนที่กรุงเทพฯ คนที่พอใจจากมา “เย็นนี้พอใจนัดเฮียเนี๊ยบไปกินบิงซูกันที่ร้านเปิดใหม่ซอยข้างๆ เราค่ะแม่พริ้ง” เธอบอกท่าน “แล้วข้าวเย็นล่ะพอใจ จะกลับมากินที่บ้านไหม”
อุ้มรักท่านประธาน แวะมาหาเพราะคิดถึง 2
เฮ้อ! สมานถอนหายใจดังออกมาแล้วหันมามองหน้าภรรยาที่นั่งข้างๆ ตอนนี้พริ้งพราวได้แต่นิ่งเงียบไม่แสดงสีหน้าอะไรออกมาให้สามีอย่าเขารับรู้อารมณ์เลยจึงเอ่ยถามขึ้น “พริ้งว่ายังไงล่ะ ถ้าหากว่าจะเกี่ยวดองกับไอ้รุจมัน” พริ้งพราวนิ่งเงียบไม่ยอมปริปากตอบ เพราะตอนนี้ยังอึ้งและงงอยู่ ก็อยู่ๆ อาชามาบอกว่าลูกสาวสุดที่รักเป็นภรรยา และก็พักอยู่นี่ด้วย แม่อย่างนางควรทำยังไงล่ะ คนที่อยากได้เป็นเขยก็กลับไม่ได้ คนไม่ได้อยู่ในความคิดกลับโผล่มาซะงั้น แล้วจะทำยังไงล่ะ “แล้วทำยังไงละพี่สมาน เฮียเนี๊ยบของยัยพอใจกลับมาแล้วนะ อีกอย่างพอใจกับเฮียเนี๊ยบ ลูกชายเฮียเกียงเราก็หมั้นหมายคุยกันให้ไว้ตั้งแต่เด็กสองคนเล็กๆ แล้วมาแบบนี้เราไม่ผิดคำสัญญาเหรอพี่สมาน” พริ้งพราวเอ่ยกับสามี “แต่ตอนนี้มันก็ต้องผิดสัญญา เพราะคนของเราก็เป็นของคนอื่นไม่ใช่เฮียเนี๊ยบแล้วพริ้ง” สมานเอ่ยบอกภรรยาให้คำนึงถึงความจริงข้อนี้
อุ้มรักท่านประธาน แวะมาหาเพราะคิดถึง 1
สมานและภรรยาเดินทางมาถึงกรุงเทพฯ ตั้งแต่เช้า คือตั้งใจจะมารับลูกสาวกลับบ้านด้วยกันเพราะพอใจโทรไปบอกว่าจะย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านช่วยงานบัญชีที่โรงงานน้ำแข็งของครอบครัว แต่พอมาถึงกลับติดต่อลูกสาวไม่ได้ และถามนิติบุคคลก็บอกว่าลูกสาวได้ประกาศให้เช่าห้องไปแล้วตอนนี้ สมานพาพริ้งพราวภรรยาที่รักแวะมาหาเพื่อนรักที่บ้านหลังใหญ่ในเช้าวันนี้ ตอนแรกว่าจะไปเช่าโรงแรมอยู่แต่คิดไปคิดมาว่าตัวเองมีเพื่อนอยู่กรุงเทพฯ จึงได้มาหาเพื่อขอค้างที่บ้านสองสามวันระหว่างรอติดต่อลูกสาวสุดที่รักของตัวเองได้ “เอ้า! ไปไงมาไงถึงได้มาหากูไอ้สมาน” ทันทีที่เด็กรับใช้ไปตามเขาที่กำลังดูคนสวนลงดินปลูกดาวเรืองก็รีบมาทันที และเพราะเด็กรับใช้บอกแค่ว่ามีคนมาหาตน “ก็ไม่ไงมาไงหรอก ตั้งใจจะมารับพอใจกลับบ้านแต่มาถึงก็ไม่อยู่แล้ว ติดต่อก็ไม่ได้สงสัยไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เขาแน่นอน เพราะลูกคนนี้ชอบไปเที่ยวแล้วไม่บอกบ่อยๆ” สมานตอบเพื่อนรัก
อุ้มรักท่านประธาน เกลียดหรือรัก 2
“โอว์ แน่นดีเหลือเกิน อ่า ทูนหัวของผัว ซี๊ด อ่า เสียว ไม่ไหวแล้ว อ่า แน่นดีเป็นบ้า โอว์ พอใจของผัว อ่า แน่น” พั่บ! พั่บ! พั่บ! เสียงจังหวะเด้งเร่าสอดเนื้อกระทบกระทั่งกันดังหนักหน่วงด้วยจังหวะเสียวซ่าน และยิ่งความคับแน่นตอดรัดคลึงเคล้นหนักหน่วงยามเขาสอดกายลึกเร่าในร่างเล็กอุ่นร้อนของพอใจยิ่งทำให้เขาคลั่งหลงใหลในตัวของผู้ช่วยเลขาสาว ตั้งแต่โตเป็นหนุ่มไม่เคย “มะ...ไม่ไหวแล้ว อ่า พอใจไม่ไหวแล้วท่านประธาน อ่า เสียว อ่า อื้อ” หล่อนเผลอร้องครางน่าเกลียดออกมา แต่ก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วเพราะเธอรู้สึกอย่างที่พูดออกมาจริงๆ เรียวขาเล็กแยกกว้างตวัดกอดรัดเอวสอบที่กำลังเคลื่อนไหวโยกเร่าเหนือร่างแน่น “อ่า เก่งมากแบบนี้แหละผัวชอบ อ่า เรียนรู้ไวเหลือเกินพอใจของผัว อ่า เสียว ตอดรัดดีจริงๆ อ่า ซี๊ด” พั่บ! พั่บ! พั่บ! อาชาเร่งเร่าสาวเอวสอบห
อุ้มรักท่านประธาน เกลียดหรือรัก 1
ยืนถกเถียงฉุดกระชากกันไปมาอยู่นานแต่สุดท้ายแล้วพอใจก็ไปไหนไม่รอด เธอถูกเขายกอุ้มขึ้นมายังห้องนอนใหญ่ของเขาพร้อมกับที่เขาโยนเธอไปกับเตียงนุ่มแล้วตามด้วยตัวเขาเคลื่อนไหวรวดเร็วมาคร่อมทับกดร่างเธอไว้กับเตียงด้วยกลัวว่าเธอจะกระโดดหนีจากเตียง “อื้อ คุณมันละ...” ท้ายประโยคกลืนหายเข้าไปในลำคอ เมื่อปากหนาทาบทับบดกระแทกเอาแต่ใจ ข้อมือเล็กทั้งสองถูกกดทับไว้ข้างลำตัวด้วยมือหนาของประธานหนุ่มจึงดิ้นหนีหรือผลักดันเขาออกห่างไม่ได้ในตอนนี้ “อ่า อื้อ” เสียงคางอู้อี้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากของทั้งคู่ แม้ว่าตอนนี้พอใจจะไม่ยอมให้เขาจูบแต่ก็ใช่ปัญหาไม่ เพราะเขารู้ดีว่าอีกไม่นานหล่อนจะอ่อนระทวยและสมยอมเอง เหมือนตอนนี้ที่ร่างกายของพอใจกำลังบิดกายดิ้นถอยหนี แต่ยิ่งดิ้นสองเต้าที่มีเสื้อผ้าขวางกั้นอยู่ตอนนี้ยิ่งแอ่นเด้งเร่าเสียดสีหน้าอกแข็งแรงของเขา “อ่า อืม” เรียวลิ้นอุ่นร้อนของอาชาสอดเร่าเข้าไปในโพรงปากเล็กไล่ต้อนเรียวลิ้นเล็กจนจนมุมก่อนจะตวัดเกี่ยวรัดคลึงลิ้นน้อยของคนพยศไว้กับลิ้นหนาตัวเอง ส่วนมือทั้งสองที่กดทับข้อมือเล็กไว้ข้างลำตัวก็เคลื่อนมากดหัวไหล่เล็กแล้วเคลื่อนมากอบกุมขยุมขยำสองเต้
อุ้มรักท่านประธาน ช่วยฉันด้วยค่ะ 3
“หนูพอใจ” อดิรุจเรียกชื่อหญิงสาวพร้อมสาวเท้าเดินเข้าไปหา ส่วนอาชาก็หยุดดึงลากคนตัวเล็กหันไปทางพ่อตัวเองด้วยความสงสัยว่าท่านรู้จักผู้ช่วยเลขาของตัวเองได้ยังไง ส่วนพอใจก็สะบัดมือออกจากอุ้งมือใหญ่แล้ววิ่งไปหาคุณลุงที่เป็นเพื่อนของพ่อตนเองทันที เธอจำท่านได้เพราะเมื่อต้นปีที่แล้วท่านยังไปหาพ่อเธอที่บ้านอยู่เลย “คุณลุงช่วยพอใจด้วยค่ะ” เธอวิ่งมาเกาะแขนผู้ใหญ่ ส่วนอดิรุจก็มองไปทางลูกชายที่ก้าวเดินยาวๆ ตามมากระชากเธอดึงกลับไปกอด ว้าย! “ปล่อยฉันนะ!” หล่อนดิ้นขัดขืนพร้อมทุบตีอกของเขาพร้อมหันหน้าไปขอความช่วยเหลือจากคุณลุงเพื่อนสนิทของผู้เป็นพ่อที่รักตนเอง “ไอ้ตัวดีปล่อยน้องเดี๋ยวนี้นะ แล้วมีอะไรถึงได้ทำแบบนี้หึ” อดิรุจตะโกนถามลูกชายพร้อมดึงพอใจออกจากอ้อมกอดแข็งแรงของอาชา แต่ลูกชายตัวดีกอดรัดแน่นไม่ยอมกอด “แล้วพ่อล่ะมารู้จักผู้ช่วยเลขาผมได้ยังไง แล้วเธอด้วยพอใจรู้จักพ่อฉันได้ยังไง” เขาเลิกคิ้วถามกลับท่านและหญิงสาวที่ตนกอดวแน่น “นั่นสิคะ คุณรู้จักหนูคนสวยได้ยังไงกัน” อุ่นเรือนถามสามีบ้าง “เอ้า! ก็เนี่ยไงลูกสาวของสมานที่จะหมั้นน่ะ ก็มันโทรมาอวด
