MasukShare
ตอนที่ 16
Terakhir Diperbarui:
2024-11-21 16:52:42
Bab terkait
อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 17
หยางจูหลบอยู่ในกระโจมของจางซื่อหมิงซึ่งไม่ต่างจากของ มู่หรงเซียวหนานนัก เพียงแค่มีอาวุธมากกว่า และตำราน้อยกว่าเท่านั้น อาจเพราะทั้งสองคนถนัดไม่เหมือนกัน แต่ต่างก็เป็นกำลังสำคัญของกองทัพทั้งคู่ นางไม่กล้าเดินไปมามากนัก นอกจากจะเป็นการเสียมารยาทแล้ว ยังกลัวผู้ที่อาจจะหลงเหลืออยู่ เห็นเงาของนางอยู่ในนี้ นางจึงนั่งคุดคู้อยู่ข้างเตียง เฝ้าฟังเสียงการเคลื่อนไหวด้านนอก ทั้งเสียงตะโกนสั่งการ เสียงทหารเกือบหมื่นนายตอบรับคำสั่ง การขยับเท้า ชุดเกราะที่เสียดสีกันและเสียงอาวุธหลากชนิด รวมถึงเสียงม้า ทุกอย่างเป็นไปอย่างพร้อมเรียงและน่าเกรงขาม จนนางนึกอยากจะเห็นภาพนั้นด้วยตาตัวเอง และเป็นส่วนหนึ่งในกองทัพ หากแต่นางก็รู้ดีว่าต่อให้นางจะแข็งแรงเพียงใด แต่ผู้ที่ไม่เคยฝึกฝน ไม่มีทางที่จะอยู่รอดในวงล้อมแห่งความทรหดเช่นนั้นได้ นางนึกเสียใจที่ไม่ได้เตรียมการสำหรับเรื่องนี้มาก่อน หากนางขอให้องครักษ์ช่วยสอน อย่างน้อยนางก็คงจะไม่ต้องมาหลบเป็นตัวตุ่นเพราะจับอาวุธไม่เป็นเช่นนี้หรอก ยังมีทหารอยู่ข้างนอกที่เดินผ่านมาแล้วก็ผ่านไป น่าจะเป็นทหารเวรที่ทำหน้าที่เฝ้าค่าย หยางจูยังคงนั่งอยู่แบบนั้น
Terakhir Diperbarui : 2024-11-23อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 18
ด้วยความกลัวว่าความลับจะถูกเปิดเผย หยางจูจึงกระทืบเท้าคนที่รวบตัวนางเอาไว้ จากนั้นก็ก้มลงกัดมือที่ยึดแขนนางจนจมเขี้ยว ทั้งสองคนร้องลั่น รีบปล่อยนางออก นางจึงมีโอกาสหลุดจากพันธนาการ เมื่อเห็นว่านางกำลังจะฝ่าวงล้อมออกมาได้ ฟาหยางก็เข้าขัดขวาง แต่นางเตะที่เป้าของมันเต็มแรง “โอ๊ย!!!!” ฟาหยางยกสองมือกุมเป้า ตัวงอทรุดลงไปกับพื้น เสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวดทำให้หยางจูยิ้มด้วยความสะใจ นางรีบเบี่ยงตัวจะเดินไปอีกทาง แต่ถึงแม้จะเจ็บจนหน้าเขียวหน้าเหลือง มันก็ยังมิวายเอามือมาบีบข้อเท้านางไว้ “คิดจะไปไหน” “เจ้านี่” นางสะบัดขา แต่มือที่แข็งแกร่งก็จับยึดไว้ไม่ยอมปล่อย แล้วยังจะดึงให้นางล้มคว่ำไปกับพื้นอีก เหตุการณ์ดูจะกลายเป็นความบันเทิงให้ทหารที่เหนื่อยล้าและเครียดจากการฝึกรู้สึกสนุกสนานเพลิดเพลินไปเสียแล้ว ไม่มีใครอยากจะเข้ามาห้ามหรือช่วยเหลือ เพราะตั้งตารอตอนจบของความขัดแย้งนี้กันอยู่ทั้งนั้น และเพราะไม่มีใครคิดว่านางคือหญิงสาวที่ถูกรังแก แต่เป็นแค่เด็กหนุ่มคนหนึ่ง เรื่องที่นางจะถูกจับเปลื้องผ้า จึงดูไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร จนกระทั่งร่างสูงใหญ่เคลื่อนผ่านผู้คนเข้ามาก
Terakhir Diperbarui : 2024-11-25อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 19
หรือเขาจะใช้ชีวิตในกองทัพมากเกินไป เขาตั้งคำถามกับตัวเอง หลังจากก้มหน้าก้มตาอยู่กับการวางกลยุทธ์ต่าง ๆ และแบกชีวิตผู้คนนับหมื่นในค่ายแห่งนี้ไว้บนบ่ามานานปี “ท่านแม่ทัพ ท่านดูเหนื่อยล้าเหลือเกิน” หยางจูเอ่ยถามเมื่อเห็นหน้าตาและไหล่ที่ลู่ลงของเขาในยามนี้ ซึ่งต่างจากยามปกติที่ผ่ายผึงตั้งตรงอยู่ตลอดเวลา “เพราะข้าเหนื่อยจริง ๆ” เป็นครั้งแรกที่เขายอมเอ่ยบอกความรู้สึกกับใครสักคน “ถ้าเช่นนั้นก็พักเถอะขอรับ ท่านอยากได้สิ่งใด ขอให้บอกข้ามาได้เลย” “แค่อย่าให้ใครเข้ามากวนข้าสักครู่ก็พอ” เขาถอดเสื้อเกราะ แต่ก็ปลดสายที่ผูกกันอยู่ไม่ออก “มาช่วยข้าหน่อย” หยางจูทำตาโต นางไม่ทันคิดว่าการเป็นเด็กรับใช้ส่วนตัวของเขา ก็ต้องช่วยเขาทำทุกอย่างแม้แต่การแต่งตัวด้วย “หยางหยาง” เขาเรียกซ้ำ “ขอรับ ๆ” นางเดินเข้าไปใกล้ พยายามคิดว่าการถอดและสวมเสื้อเกราะนี่มันต้องทำเช่นไร แต่เมื่อเขากระตุกมือว่าจะให้นางช่วยแก้เชือกที่ผูกอยู่ออก นางก็รีบทำให้ จากนั้นก็รับเสื้อเกราะ เอาไปแขวนไว้ด้านหลังราวแขวน ถึงแม้จะไม่ได้สวมชุดเกราะหนาหนัก แต่เขาก็ยังตัวใหญ่เหมือนเดิม หยางจูมองเขาก้มล
Terakhir Diperbarui : 2024-11-27อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 20
การถูกลงโทษอย่างรุนแรงสร้างความเจ็บแค้นให้แก่ฟาหยางยิ่งนัก นอกจากจะต้องอกสั่นขวัญแขวนกับบทลงโทษในห้องมืด ไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันแล้ว ยังรู้สึกอัปยศที่ต้องพ่ายแพ้ให้กับไอ้คนอ่อนปวกเปียกเช่นนั้น แทนที่จะรู้สำนึก ทว่าการลงโทษนี้มีแต่จะสุมไฟภายในใจให้ลุกโพลงขึ้นเท่านั้น สิ่งที่ฟาหยางต้องทำไม่ใช่การเข็ดหลาบอย่างคนแพ้ หากแต่เป็นการแก้แค้นให้สาสม แต่การแก้แค้นในครั้งต่อไปจะต้องมั่นใจได้ว่าเจ้าหยางหยางนั่น มันจะต้องถูกขับออกจากค่ายแห่งนี้อย่างหมาขี้เรื้อนเลยทีเดียว หรือถ้าถึงขนาดที่จะต้องทิ้งชีวิตเอาไว้ในที่แห่งนี้ เขาก็จะยินดีปรีดาเป็นอย่างยิ่ง ฟาหยางนั่งเอาศีรษะพิงผนังหินเย็นเฉียบ เขามองไม่เห็นแม้แต่มือตัวเอง ได้ยินเสียงสัตว์บางอย่างวิ่งพล่านไปมา เดาว่าน่าจะเป็นหนู และสัตว์เลื้อยคลานสกปรก ๆ อีกหลายชนิด แม้จะเข้ามาได้เพียงไม่กี่ชั่วยาม เขาก็รู้สึกกระวนกระวาย เหงื่อแตกพลั่ก ในอกระส่ำระสายไปหมด โดยไม่รู้เลยว่าจะต้องอยู่ในนี้ไปอีกนานเพียงใด และทั้งหมดนี่ก็เป็นเพราะเจ้าอ่อนปวกเปียกนั่นคนเดียว การที่มันทำตัวแปลกประหลาด อ่อนแอและหวงเนื้อหวงตัวผิดปกติ ทำให้เขารู้สึกเคลือบแคลง มันต้องมี
Terakhir Diperbarui : 2024-11-29อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 21
“แม้จะดื่มสุรากับท่านรองแม่ทัพ ก็ไม่ช่วยให้หลับ แสดงว่าเรื่องที่อยู่ในใจของท่าน จะต้องหนักหน่วงมากแน่” หยางจูทำใจกล้าชวนเขาคุย “หึ” เขาทำเสียงในลำคอ “มีแม่ทัพคนไหนนอนหลับสนิทบ้าง” หยางจูนึกไปถึงแม่ทัพตัวอ้วนฉุหลายต่อหลายคนในราชสำนักที่เสด็จพ่อแต่งตั้งขึ้น เอาแต่เดินไปเดินมาในชุดเกราะเงาวับ แล้วก็อยากจะตอบกลับไปนักว่าเจ้าพวกนั้นน่ะนอนหลับสบายอยู่บนกองเงินกองทอง หากไม่ติดว่าจะต้องรักษาความลับ นางคงสนทนากับเขาได้อย่างออกรสมากกว่านี้ ก็เจ้าพวกนั้นน่ะ แค่ถือดาบก็น่าจะล้มหงายหลังตึง “น่าจะมีหลายคนที่เหนื่อยล้าจนฝืนต่อไปไม่ไหว แต่ก็มีบางคนพยายามจะฝืน” นางเหล่ตามองให้คนที่ถูกกระทบกระเทียบรู้ตัว “ฮื่อ เจ้านี่ปากมากจริง” “เขาเรียกว่าช่างพูดขอรับ” คราวนี้ใบหน้าขรึมถึงกับยิ้มออกมา เขาอยากจะเขกหัวคนที่เดินอยู่ข้างกายแล้วเอาแต่ต่อปากต่อคำไม่หยุด แต่ก็นึกเอ็นดูอยู่ในใจ หยางหยางช่างพูดช่างจาเหมือนน้องเยว่ชิงไม่มีผิด ต่างกันแค่นั่นคือหญิง นี่คือชายก็เท่านั้น “พระจันทร์สวยนะขอรับ ท่านชอบชมจันทร์หรือไม่” มู่หรงเซียวหนานชะงักเท้า เงยหน้าขึ้นมองดวงเดือนสีเหลื
Terakhir Diperbarui : 2024-12-01อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 22
วันแรกของการรับใช้ใกล้ชิดท่านแม่ทัพที่หยางจูมาดหมายเอาไว้ว่าจะเปลี่ยนให้เป็นสามีเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่เช้าตรู่ แต่ก็ไม่เช้าเท่ากับตอนทำงานในโรงครัว เท่าที่นางได้รับกำหนดการมา อย่างแรกที่ต้องทำคือไปช่วยมู่หรงเซียวหนานตรวจความเรียบร้อยของเสื้อผ้าที่สวมใส่ แต่โดยมากแล้วชายหนุ่มจะทำทั้งหมดเอง แต่เมื่อวานดันให้นางช่วยเสียเฉย ๆ ต่อมาก็ถึงเวลาอาหาร ปกติช่วงเวลานี้นางจะได้กลับไปกินที่โรงครัว แล้วถึงจะกลับมาเมื่อเขาจะไปตรวจแถวทหารยามเช้า หยางจูไม่อยากจะต้องกลับไปกินอาหารที่โรงครัวแล้วตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนรวมถึงโดนกลั่นแกล้งด้วย แต่นางก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรให้ได้นั่งกินข้าวเงียบ ๆ คนเดียว “ท่านแม่ทัพขอรับ หยางหยางมาแล้วขอรับ” นางยืนรออยู่ด้านหน้า หวังว่ามู่หรงเซียวหนานจะแต่งตัวเสร็จแล้วเรียบร้อย เพราะนางไม่อยากจะอยู่ใกล้ชิดเขาจนเกินเหตุ ไม่อย่างนั้นอาจจะหัวใจวายตายเพราะกล้ามเนื้อหนั่นแน่นบนร่างกายเขาไปก่อนจะได้เขาเป็นสามีแน่ “ให้เข้ามา” เสียงทุ้มห้าวตอบกลับจากด้านใน ทหารยามพยักหน้า นางจึงเดินเข้าไปด้านในอย่างช้า ๆ เห็นเขากำลังวุ่นวายอยู่กับการผูกเชือกตรงเสื้อเกราะ
Terakhir Diperbarui : 2024-12-03อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 23
“เรื่องเล็กน้อยพันเรื่องรวมกัน ก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ได้นะขอรับ การรับผิดชอบคนหมู่มากไม่ใช่เรื่องง่าย บางครั้งเมื่อท่านต้องตัดสินใจ มันก็เป็นเรื่องยากที่จะรู้ให้แน่ชัดว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องหรือไม่ ข้าคิดว่าหากคนเช่นท่านไม่ควรโอดครวญ ก็ไม่มีใครสมควรทำเช่นนั้นแล้ว” แม่ทัพหนุ่มสับสนอยู่ในใจ เมื่อได้ฟังข้อความที่คล้ายกับการปลอบประโลมอันอ่อนโยนจากผู้ที่เขาไม่รู้หัวนอนปลายเท้าดีเสียด้วยซ้ำ เมื่อใดก็ตามที่เขาแสดงความเหนื่อยยากออกมา หยางหยางจะเป็นคนแรกที่มองเห็น และปล่อยให้เขาแสดงอารมณ์อย่างอื่นนอกจากความเข้มแข็ง คงเป็นเพราะความเข้าอกเข้าใจนี้เองสินะ เขาจึงเผลอตัวอยู่บ่อยครั้ง แม้เขาจะอยากเป็นเช่นบิดา ซึ่งเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ของแคว้น เป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้ แต่เขาก็รู้ตัวดีว่ายังห่างอยู่หลายขุม ความกดดันและภาระอันใหญ่หลวงที่แบกเอาไว้ กำลังทำให้เขาด้านชาลงไปทุกวัน แต่แล้วเมื่อหนุ่มน้อยตรงหน้าเอ่ยคำเพียงไม่กี่คำ ซึ่งพอได้สดับฟังแล้วกลับเหมือนน้ำทิพย์ชโลมใจ “ขอบใจเจ้ามาก” หยางจูยิ้มน้อย ๆ หากแต่สาวงามก็ยังคงงดงามเช่นดอกไม้ชูช่ออยู่วันยังค่ำ ต่อให้จะโดนเสื้อผ
Terakhir Diperbarui : 2024-12-05อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 24
ลมพัดฝุ่นคละคลุ้งกระจายอยู่ในอากาศ บรรดาเหล่าทหารขยับเคลื่อนไหวกวัดไกวอาวุธด้วยความคล่องแคล่ว ทำให้พื้นที่โดยรอบตลบอบอวลไปด้วยฝุ่นจนหยางจูจามติดต่อกันหลายรอบ น้ำหูน้ำตาไหล จมูกแดงและหน้าเปื้อนฝุ่นไปหมด ขณะที่มู่หรงเซียวนานเดินต่อไปเรื่อย ๆ อย่างไม่อนาทรร้อนใจ ยกมือเป็นสัญญาณให้ทหารฝึกต่อไป บางครั้งก็ช่วยสอนการใช้อาวุธและออกท่าทางบ้าง แค่เรื่องฝุ่นไม่เคยเป็นปัญหาสำหรับผู้ที่นอนกลางดินกินกลางทรายมานานหลายปี หยางจูปิดปากจามอีกครั้ง ก่อนจะขยี้จมูกแรง ๆ พอเขาหันกลับมามอง นางจึงต้องรีบวิ่งไปใกล้ ๆ เนื่องจากเขาก้าวเท้าเร็วมากจนนำหน้านางไปหลายขุม “เจ้าไม่สบายหรือ” มู่หรงเซียวหนานเอ่ยถามขึ้น เห็นเจ้าตัวเล็กหน้าแดงก่ำน้ำหูน้ำตาไหลดูแล้วทั้งตลกและน่าสงสารยิ่ง “ขอรับท่านแม่ทัพ” จะบอกว่าเป็นเพราะฝุ่นก็ไม่ได้ ชายอกสามศอกที่ไหนจะมาหน้าแดงหูแดงเพราะฝุ่นกัน หยางจูจึงรีบพยักหน้ารับแล้วทำเป็นไอออกมาสองสามครั้ง “ก่อนหน้านี้ยังดีอยู่เลยนี่” มู่หรงเซียวหนานเผลอยกมือขึ้นเพื่อจะวัดอุณหภูมิ แต่ก่อนที่จะแตะถึงหน้าผากเนียน เขาได้สติ จึงรีบชักมือกลับอย่างรวดเร็ว
Terakhir Diperbarui : 2024-12-07
Bab terbaru
อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนพิเศษ 2
“ถ้าเช่นนั้นท่านหมายถึงเรื่องใด” ว่าจบก็เข้าไปนั่งลงข้างร่างเล็กแล้วโอบไหล่บางเข้าหา “ทะ ท่าน! เดี๋ยวก่อนสิ” หยางจูสะดุ้ง ดันตัวเขาออก คราวนี้มู่หรงเซียวหนานหัวเราะดังกว่าเดิม “ท่านแกล้งข้า” หยางจูต่อว่าและเชิดหน้าขึ้นอย่างแง่งอน “ข้าขอโทษ เอาละ หน้าที่ของเจ้าบ่าวเช่นข้า ก่อนอื่นข้าต้องเปิดผ้าคลุมหน้าของเจ้าสาวของข้าเสียก่อน” ว่าจบเขาก็ค่อย ๆ เปิดผ้าคลุมหน้าของหยางจูออก ใบหน้างามที่ถูกแต่งแต้มอย่างดีทำให้มู่หรงเซียวหนานค้างไปชั่วขณะ ปกตินางเป็นหญิงงามอยู่แล้ว แต่ในวันนี้นางดูอิ่มเอิบ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขทำให้นางดูน่ามองยิ่งขึ้น และเขารู้สึกภูมิใจที่ความสุขของนางในวันนี้มีเขาเป็นส่วนหนึ่ง “ท่านงามมากองค์หญิงหยางจู” เขาบอกคล้ายละเมอ “ท่านยังเรียกข้าว่าองค์หญิงอยู่อีกหรือ” “อ้อ นี่คงเป็นอีกข้องผิดพลาดของข้าสินะ ท่านเป็นสตรีที่อยู่สูงกว่าข้าจนข้ามิอาจเอื้อม ชาติกำเนิดรึก็สูงปานนั้น ความงามรึก็งามราวเทพธิดา ข้าเป็นบุรุษต่ำต้อยที่มิคู่ควรกับท่านเลย” “แต่ตอนนี้ท่านเป็นสามีข้า ยังเรียกเสียห่างเหินอีกหรือ” หยางจูท้วง “ข้ารู้ เอาเป็นว่าข้าเรี
อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนพิเศษ 1
ช่วงวสันต์ตอนปลายสายลมพัดเอื่อยเฉื่อยหอบเอาความเย็น สดชื่นของฤดูเหมันต์ปะปนมาทำให้อากาศในตอนนี้ไม่ร้อนและไม่หนาวจนเกินไป เหล่าต้นไม้เริ่มเปลี่ยนสีและผลัดใบ ดอกไม้ฤดูหนาวเริ่มผลิบาน ให้ความรู้สึกสดชื่นมีชีวิตชีวา นับว่าเป็นช่วงเวลาที่ดียิ่งช่วงหนึ่ง บนถนนสายหลักทั้งสองฟากถูกประดับประดาไปด้วยผ้าสีแดง บางที่ก็มีการจุดประทัด บรรยากาศเต็มไปด้วยความรื่นเริงคึกคัก ชาวเมืองทุกคนต่างพูดคุยกันด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสออกมายืนเฝ้ารอเพื่อชมความยิ่งใหญ่อลังการของขบวนเจ้าสาวขององค์หญิงหยางจูซึ่งเป็นพระธิดาองค์โปรดของฮ่องเต้ ขบวนเจ้าสาวของขององค์หญิงหยางจูนี้มีความยาวตั้งแต่ประตูวังหลวงไปจนถึงสามช่วงถนน หากมองจากหัวขบวนไปยังท้ายขบวนก็มิอาจคำนวณได้ว่าจะสิ้นสุดลงที่ใด หัวขบวนมีองค์ชายชาง ว่าที่องค์รัชทายาทแห่ง เป่ยหนานขี่ม้านำขบวนเกี้ยวเจ้าสาวขนาดแปดคนหาม ซึ่งนับว่าเป็นเกียรติอย่างสูงสุด เกี้ยวเจ้าสาวสีแดงขนาดใหญ่ถูกตกแต่งอย่างงดงามด้วยผ้าแพรสีแดง องค์หญิงหยางจูสวมมงกุฎหงส์นั่งอยู่บนเกี้ยว หัวใจของนางกำลังกระหน่ำเต้นรัวไปด้วยความตื่นเต้น ด้านนอกมีลู่อิงที่เดินขนาบด้านข้าง และองครักษ์เซี่ยที
อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง บทส่งท้าย
เท้าในรองเท้าปักลวดลายสวยงามก้าวย่างด้วยความเร่งรีบไปตามทางเดินคดเคี้ยวสลับซับซ้อน ความร้อนใจทำให้นางเดินชนกับนางกำนัลถึงสองครั้ง ซึ่งพวกนางก็ตาลีตาเหลือกลงไปคุกเข่ากับพื้น แต่นางก็ได้แต่รวบชุดสวยยกขึ้นจากพื้นเพื่อจะออกวิ่งอย่างสุดกำลัง แล้วก็ไปปะทะกับทหารยามที่ยืนอยู่ข้างตำหนักใหญ่ จนพวกเขาตกอกตกใจกันยกใหญ่ “เสด็จพ่อประทับอยู่ในตำหนักหรือเปล่า” หยางจูละล่ำละลักถามกงกง “อยู่พ่ะย่ะค่ะ แต่ตอนนี้แม่ทัพมู่หรงเซียวหนานมาขอเข้าเฝ้า” นางตาเหลือกเมื่อประจักษ์ว่าสิ่งที่ได้ยินมาเป็นความจริง เผลอยกมือกัดเล็บด้วยความกังวล “ไปกราบทูลว่าข้าต้องการเข้าเฝ้า” “แต่ฝ่าบาทรับสั่งเอาไว้ว่าห้ามให้ใครรบกวนระหว่างนี้พ่ะย่ะค่ะ” “เสด็จพ่อจะอนุญาตหากเป็นข้า” กงกงอ้าปากจะค้านต่อ แต่ร่างคุ้นตาได้ก้าวเท้าออกมาจากประตูบานใหญ่ เดินลงบันไดมาด้วยสีหน้าสงบนิ่ง เป็นนางเสียอีกที่อยากจะถลาเข้าไปหาแล้วถามเขาว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นในห้องนั้น “องค์หญิงหยางจู ข้าตามหาท่านอยู่พอดี” “หาหม่อมฉันหรือเพคะ” นางหันไปหาองค์ชายเฟิงจวิ้นที่มาผิดที่ผิดเวลาอย่างที่สุด ก่อนจะหันกลับไปมองประตูมังกรอย
อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 46
หลังจากวันนั้น มู่หรงเซียวหนานมีโอกาสเข้าเฝ้าเชื้อพระวงศ์บ่อยครั้ง รวมถึงองค์หญิงหยางจูด้วย แม้นางจะใช้เวลากับองค์ชายแคว้นเยี่ยน วาดภาพ แต่งกลอน หรือแม้แต่ชมสวนด้วยกัน เขาก็จะเอาตัวเองเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งด้วยเสมอ แม้มันจะสร้างความไม่พอใจให้กับองค์ชายถึงเพียงใด เขาก็ทำเป็นตาบอด ไม่เห็นความขุ่นข้องนั้นเสีย “ดอกไม้นี่ช่างงามแท้” หยางจูรำพึงรำพัน ทอดสายตามองไปไกล มุมปากทั้งสองข้างยกขึ้นอย่างผู้ที่รื่นรมย์กับธรรมชาติ “วังของข้าก็มีอุทยานที่ตกแต่งเอาไว้อย่างสวยงาม แถมยังใหญ่เสียจนเดินแทบไม่รอบ ข้าว่าเจ้าน่าจะชอบ โดยเฉพาะวสันตฤดู ซึ่งเป็นช่วงที่เราจะเข้าพิธีอภิเษกพอดิบพอดี เจ้าก็จะได้เห็น” “บุปผางดงามจับตาอย่างไม่อาจหาใดเทียบ เห็นจะอยู่ตรงหน้านี่แล้ว” มู่หรงเซียวหนานเดินตรงเข้ามาหาทั้งสอง มือไพล่หลัง ท่าทางสบายอารมณ์ “ก็นั่นละ หากบุปผางามเช่นองค์หญิงหยางจูได้ไปอยู่ท่ามกลางหมู่ไม้เหล่านั้น นางก็จะได้เป็นเช่นนางพญาแห่งบุปผาทั้งมวล” “ท่านทั้งสองออกจะชมข้าเกินไป ธรรมชาติคือสิ่งที่สวรรค์ สรรสร้าง มิมีอะไรจะงามเทียบ” องค์ชายเฟิงจวิ้นทำท่าจะต่อประโยค แต่แม่ทัพหนุ
อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 45
“อ้อ เจ้านี่เป็นคนใกล้ชิดรองแม่ทัพ ยังสบายดีอยู่พ่ะย่ะค่ะ” “แล้วยังมี เอ่อ ข้าก็จำได้ไม่แม่นยำนัก ชื่อเฉิงหรือเฉินอะไรสักอย่าง น่าจะเป็นเฉิงชุนกระมัง” “คนผู้นี้กระหม่อมไม่แน่ใจนัก รู้แต่ว่าอยู่กองเดียวกับหยางหยาง ทหารรับใช้ของกระหม่อมเอง แต่หลังกลับจากค่ายก็ไม่ได้เห็นอีกเลย” ใบหน้าที่ซีดเผือดอยู่แล้ว ยิ่งเผือดลงกว่าเดิมร้อยเท่า องค์ชายที่เสร็จจากการสั่งอาหาร หันมาเห็นเข้าก็ทำหน้าตาตื่น “องค์หญิงไม่สบายหรือ” เขาถือวิสาสะวางฝ่ามือบนหน้าผากนาง “ไม่มีไข้นี่นา” “หม่อมฉันแค่...แค่ร้อนน่ะเพคะ” นางแก้ตัวไปน้ำขุ่น ๆ ขอบตาร้อนผ่าว เพียงแค่นึกว่าสหายที่ร่วมลำบากด้วยกันมาอาจไม่มีชีวิตรอด นางจึงรีบก้มหน้าลงซ่อนน้ำตา “ได้กินอะไรอร่อย ๆ คงหายเพคะ” “แน่ใจหรือ หากท่านรู้สึกแย่ เรากลับเสียตอนนี้เลยก็ได้” “ไม่เพคะ หม่อมฉันอยากอยู่ต่อ” “เช่นนั้นก็ย่อมได้ แต่หากท่านไม่ไหว ต้องบอกข้าทันทีเลยนะ” หยางจูผงกศีรษะรับ ขณะก้มหน้าก้มตา สองมือบนตักบีบกันแน่น มู่หรงเซียวหนานมองนาง แต่ไม่ได้มองอย่างจงใจนัก เขาไม่สบอารมณ์กับความห่วงใยออกนอกหน้าขององค์ชายผู้นี้ แ
อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 44
ทั้งสามออกมานอกวังด้วยกัน โดยสวมเสื้อผ้าให้ดูธรรมดาสามัญให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ดูเหมือนว่าการมาเยือนขององค์ชายจะยาวนานกว่าที่คาดการณ์เอาไว้ ความตั้งใจจริงของเขา คงจะเป็นการได้คำรับรองว่าจะได้อภิเษกแล้วพานางกลับไปยังแคว้นด้วยกัน หยางจูเองก็ตระหนักในเรื่องนี้ดี แต่นางไขว้เขวไปเพราะการปรากฏตัวของมู่หรงเซียวหนาน การได้พบเจอเขาอีกครั้งทำให้นางรู้ว่าใจนางโหยหาเขามากเพียงใด หญิงสาวผู้สูงศักดิ์ถูกขนาบข้างไปด้วยบุรุษสองคนที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง คนหนึ่งคือบัณฑิตทรงภูมิที่มีรอยยิ้มสดใส อีกคนร่างกายสูงใหญ่กำยำ แม้ใบหน้าจะเรียบนิ่งแต่มิอาจทำลายความหล่อเหลาน่าเกรงขามของเขาไปได้ หยางจูกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก ขณะที่องค์ชายเฟิงจวิ้นอยากจะเอาใจด้วยการซื้อข้าวของมากมาย แต่มู่หรงเซียวหนานกลับชวนนางกินของอร่อยไม่ขาด และนางก็เพลิดเพลินเสียจนรู้ตัวอีกที ก็ซื้อของทุกอย่างเต็มไม้เต็มมือไปหมด “ท่านรู้จักกินอะไรเช่นนี้ด้วยหรือ” นางมองขนมเคลือบน้ำตาลที่ มู่หรงเซียวหนานยื่นให้ด้วยความสนใจ “ชิงเอ๋อร์ชอบออกมาเที่ยวเล่นข้างนอกมาก อย่างที่องค์หญิงน่าจะเคยได้ยินมาบ้าง และบ่อยครั้ง พ
อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 43
“เพคะ”“เช่นนั้นข้าจะเริ่มแล้วนะ”ด้วยความที่คิดมาก่อนแล้ว เขาร่ายวรรคแรกขึ้นมาอย่างลื่นไหล จากนั้นก็เขียนลงบนกระดาษ ตามมาด้วยเยว่ชิงที่ต่อกลอนได้รวดเร็วไม่แพ้กัน เพราะเตี๊ยมกันมาแล้ว เพราะลำพังความสามารถของมู่หรงเยว่ชิง นางไม่มีหัวทางด้านศาสตร์และศิลป์ในการแต่งกลอนสักนิด ให้นางนับเงินเห็นจะเป็นอะไรที่นางถนัดที่สุดดังฉายาของนางที่ว่าท่านหญิงตำลึงทองมู่หรงเซียวหนานคิดอยู่เล็กน้อย เขาเลือกเอ่ยถึงคืนจันทร์วันเพ็ญที่ไม่อาจข่มตาหลับในค่าย หยางจูเกิดความรู้สึกอยู่ลึก ๆ ว่าเขากล่าวถึงนาง นางจึงแต่งต่อว่าด้วยความงดงามของดวงจันทร์ พร้อมทั้งเขียนกลอนลงไปโดยไม่เฉลียวใจเลยสักนิดปลายพู่กันขององค์หญิงหยางจูสะดุดตามู่หรงเซียวหนานนัก เพราะมันเหมือนกับลายมือของใครบางคนราวกับเป็นพิมพ์เดียวกัน เขาจึงตั้งใจพินิจทุกตัวอักษรจนนึกสงสัยอะไรบางอย่าง แม้สิ่งที่คิดอยู่เห็นจะเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ แต่มันกลับจุดประกายความหวังเล็ก ๆ ขึ้นในใจเขา เห็นทีเขาคงเสียสติเสียแล้ว“ท่านอ๋อง กระหม่อมขอกระดาษแผ่นนี้ได้หรือไม่”“เอาไปสิ ถือเป็นของขวัญต้อนร
อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 42
เปลวแดดไหวระริกราวกับนักเต้นระบำกำลังอวดฝีเท้าท่ามกลางแดดแผดจ้า ท้องฟ้าสีครามสดใสมีปุยเมฆขาวลอยแต่งแต้มชวนมองอยู่เหนือศีรษะ สองพี่น้องยืนอยู่ในศาลาแปดเหลี่ยม เขม้นมองนกเป็ดน้ำที่กำลังว่ายน้ำเล่นด้วยความสำราญใจในบ่อที่ขุดและจัดตกแต่งเอาไว้อย่างดี ลมเย็นพัดมาเบา ๆ พอให้คลายร้อนลงไปได้บ้าง “เรื่องจดหมายที่พี่เขียนมาหาข้า” มู่หรงเยว่ชิงเกริ่น “ไม่สำคัญเสียแล้ว” มู่หรงเซียวหนานตอบพลางแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า “เหตุใดจึงไม่สำคัญ” “เพราะพี่ไม่ได้ทำตามที่เจ้าแนะนำ ทั้งที่ควรจะทำเช่นนั้น มันจึงสายไป” “แม้จะสายเกินไป แต่ข้าก็อยากรู้ว่าอาการที่พี่พูดถึงคืออะไรกันแน่” มู่หรงเซียวหนานเพียงแต่ถอนหายใจ เบือนหน้าหนีไปทางอื่น “พี่ใหญ่ ใช่เรื่องที่เขาลือกันว่าพี่เป็นพวกตัดแขนเสื้อหรือไม่” มู่หรงเยว่ชิงเห็นว่าคงต้องเข้าประเด็นโดยเร็วเท่านั้น มู่หรงเซียวหนานหันขวับไปหาผู้เป็นน้อง “เจ้ารู้?” “ไม่ต้องตกใจไปเจ้าค่ะ ข่าวไม่ได้แพร่มาถึงในวังหลวง เพียงแต่องค์ชายชางมีสหายอยู่ในกองทัพ จึงนำเรื่องมาพูดคุยแลกเปลี่ยนเท่านั้น” นางพูดปดด้วยความแนบเนียน “องค์ชายน่ะรึ”
อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 41
ความสัมพันธ์ขององค์หญิงหยางจูกับองค์ชายเฟิงจวิ้นเป็นไปด้วยความเรียบเรื่อย เกือบทุกวันทั้งสองคนจะออกไปหาความสำราญข้างนอก เที่ยวเล่นและพูดคุยถึงเรื่องต่าง ๆ อย่างสนุกสนาน ราวกับนางไม่เคยจากวังหลวงมาก่อน กระทั่งวันหนึ่ง ลู่อิงเอาข่าวมาแจ้งว่ากองทัพที่ชายแดนปราบกบฏจนสิ้นซาก ซ้ำยังบุกไปตีและยึดเมืองของอีกฝ่ายได้สำเร็จ ศพของศัตรูกองพะเนินเทินกันรอให้นกแร้งมาจิกกิน เมื่อมันเริ่มเน่าก็ส่งกลิ่นเหม็นไปทั่ว พวกที่หนีรอดไปได้ต่างเร่ร่อนผอมโซเป็นที่น่าอดสู มู่หรง เซียวหนานก็ไม่วายส่งคนข้ามไปตามจับกลับมาเป็นเชลย เขากำลังจะกลับเข้าวังหลวงเพื่อรับความดีความชอบในอีกไม่กี่วัน หัวใจของหยางจูเต้นกระหน่ำเมื่อคิดว่าจะได้เห็นหน้าเขาอีกครั้ง ไม่รู้ว่าเขาจะจำได้หรือไม่ว่านี่คือหยางหยาง แต่นางหวังให้เขาจำไม่ได้ เพื่อที่เขาจะได้ทำเย็นชาและวางตนห่างเหิน นางจะไม่ต้องเหนื่อยกับการปฏิเสธหรืออธิบายสิ่งใด แม้นั่นจะเจ็บปวดมากก็ตามที “ช่วงนี้เจ้าดูเหม่อ ๆ นะหยางจู” องค์ชายชางทักตามประสาพี่ชายที่คอยตามดูน้องสาวอยู่ห่าง ๆ และเห็นว่าตั้งแต่กลับมา หยางจูดูไม่มีความสุขเลย ยิ่งมีข่าวว่ามู่หรงเซียวหนานกำ
