เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 20
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-29 16:53:43การถูกลงโทษอย่างรุนแรงสร้างความเจ็บแค้นให้แก่ฟาหยางยิ่งนัก นอกจากจะต้องอกสั่นขวัญแขวนกับบทลงโทษในห้องมืด ไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันแล้ว ยังรู้สึกอัปยศที่ต้องพ่ายแพ้ให้กับไอ้คนอ่อนปวกเปียกเช่นนั้น แทนที่จะรู้สำนึก ทว่าการลงโทษนี้มีแต่จะสุมไฟภายในใจให้ลุกโพลงขึ้นเท่านั้น สิ่งที่ฟาหยางต้องทำไม่ใช่การเข็ดหลาบอย่างคนแพ้ หากแต่เป็นการแก้แค้นให้สาสม แต่การแก้แค้นในครั้งต่อไปจะต้องมั่นใจได้ว่าเจ้าหยางหยางนั่น มันจะต้องถูกขับออกจากค่ายแห่งนี้อย่างหมาขี้เรื้อนเลยทีเดียว หรือถ้าถึงขนาดที่จะต้องทิ้งชีวิตเอาไว้ในที่แห่งนี้ เขาก็จะยินดีปรีดาเป็นอย่างยิ่ง
ฟาหยางนั่งเอาศีรษะพิงผนังหินเย็นเฉียบ เขามองไม่เห็นแม้แต่มือตัวเอง ได้ยินเสียงสัตว์บางอย่างวิ่งพล่านไปมา เดาว่าน่าจะเป็นหนู และสัตว์เลื้อยคลานสกปรก ๆ อีกหลายชนิด แม้จะเข้ามาได้เพียงไม่กี่ชั่วยาม เขาก็รู้สึกกระวนกระวาย เหงื่อแตกพลั่ก ในอกระส่ำระสายไปหมด โดยไม่รู้เลยว่าจะต้องอยู่ในนี้ไปอีกนานเพียงใด และทั้งหมดนี่ก็เป็นเพราะเจ้าอ่อนปวกเปียกนั่นคนเดียว การที่มันทำตัวแปลกประหลาด อ่อนแอและหวงเนื้อหวงตัวผิดปกติ ทำให้เขารู้สึกเคลือบแคลง มันต้องมี
บทที่เกี่ยวข้อง
อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 21
“แม้จะดื่มสุรากับท่านรองแม่ทัพ ก็ไม่ช่วยให้หลับ แสดงว่าเรื่องที่อยู่ในใจของท่าน จะต้องหนักหน่วงมากแน่” หยางจูทำใจกล้าชวนเขาคุย “หึ” เขาทำเสียงในลำคอ “มีแม่ทัพคนไหนนอนหลับสนิทบ้าง” หยางจูนึกไปถึงแม่ทัพตัวอ้วนฉุหลายต่อหลายคนในราชสำนักที่เสด็จพ่อแต่งตั้งขึ้น เอาแต่เดินไปเดินมาในชุดเกราะเงาวับ แล้วก็อยากจะตอบกลับไปนักว่าเจ้าพวกนั้นน่ะนอนหลับสบายอยู่บนกองเงินกองทอง หากไม่ติดว่าจะต้องรักษาความลับ นางคงสนทนากับเขาได้อย่างออกรสมากกว่านี้ ก็เจ้าพวกนั้นน่ะ แค่ถือดาบก็น่าจะล้มหงายหลังตึง “น่าจะมีหลายคนที่เหนื่อยล้าจนฝืนต่อไปไม่ไหว แต่ก็มีบางคนพยายามจะฝืน” นางเหล่ตามองให้คนที่ถูกกระทบกระเทียบรู้ตัว “ฮื่อ เจ้านี่ปากมากจริง” “เขาเรียกว่าช่างพูดขอรับ” คราวนี้ใบหน้าขรึมถึงกับยิ้มออกมา เขาอยากจะเขกหัวคนที่เดินอยู่ข้างกายแล้วเอาแต่ต่อปากต่อคำไม่หยุด แต่ก็นึกเอ็นดูอยู่ในใจ หยางหยางช่างพูดช่างจาเหมือนน้องเยว่ชิงไม่มีผิด ต่างกันแค่นั่นคือหญิง นี่คือชายก็เท่านั้น “พระจันทร์สวยนะขอรับ ท่านชอบชมจันทร์หรือไม่” มู่หรงเซียวหนานชะงักเท้า เงยหน้าขึ้นมองดวงเดือนสีเหลื
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-01อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 22
วันแรกของการรับใช้ใกล้ชิดท่านแม่ทัพที่หยางจูมาดหมายเอาไว้ว่าจะเปลี่ยนให้เป็นสามีเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่เช้าตรู่ แต่ก็ไม่เช้าเท่ากับตอนทำงานในโรงครัว เท่าที่นางได้รับกำหนดการมา อย่างแรกที่ต้องทำคือไปช่วยมู่หรงเซียวหนานตรวจความเรียบร้อยของเสื้อผ้าที่สวมใส่ แต่โดยมากแล้วชายหนุ่มจะทำทั้งหมดเอง แต่เมื่อวานดันให้นางช่วยเสียเฉย ๆ ต่อมาก็ถึงเวลาอาหาร ปกติช่วงเวลานี้นางจะได้กลับไปกินที่โรงครัว แล้วถึงจะกลับมาเมื่อเขาจะไปตรวจแถวทหารยามเช้า หยางจูไม่อยากจะต้องกลับไปกินอาหารที่โรงครัวแล้วตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนรวมถึงโดนกลั่นแกล้งด้วย แต่นางก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรให้ได้นั่งกินข้าวเงียบ ๆ คนเดียว “ท่านแม่ทัพขอรับ หยางหยางมาแล้วขอรับ” นางยืนรออยู่ด้านหน้า หวังว่ามู่หรงเซียวหนานจะแต่งตัวเสร็จแล้วเรียบร้อย เพราะนางไม่อยากจะอยู่ใกล้ชิดเขาจนเกินเหตุ ไม่อย่างนั้นอาจจะหัวใจวายตายเพราะกล้ามเนื้อหนั่นแน่นบนร่างกายเขาไปก่อนจะได้เขาเป็นสามีแน่ “ให้เข้ามา” เสียงทุ้มห้าวตอบกลับจากด้านใน ทหารยามพยักหน้า นางจึงเดินเข้าไปด้านในอย่างช้า ๆ เห็นเขากำลังวุ่นวายอยู่กับการผูกเชือกตรงเสื้อเกราะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 23
“เรื่องเล็กน้อยพันเรื่องรวมกัน ก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ได้นะขอรับ การรับผิดชอบคนหมู่มากไม่ใช่เรื่องง่าย บางครั้งเมื่อท่านต้องตัดสินใจ มันก็เป็นเรื่องยากที่จะรู้ให้แน่ชัดว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องหรือไม่ ข้าคิดว่าหากคนเช่นท่านไม่ควรโอดครวญ ก็ไม่มีใครสมควรทำเช่นนั้นแล้ว” แม่ทัพหนุ่มสับสนอยู่ในใจ เมื่อได้ฟังข้อความที่คล้ายกับการปลอบประโลมอันอ่อนโยนจากผู้ที่เขาไม่รู้หัวนอนปลายเท้าดีเสียด้วยซ้ำ เมื่อใดก็ตามที่เขาแสดงความเหนื่อยยากออกมา หยางหยางจะเป็นคนแรกที่มองเห็น และปล่อยให้เขาแสดงอารมณ์อย่างอื่นนอกจากความเข้มแข็ง คงเป็นเพราะความเข้าอกเข้าใจนี้เองสินะ เขาจึงเผลอตัวอยู่บ่อยครั้ง แม้เขาจะอยากเป็นเช่นบิดา ซึ่งเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ของแคว้น เป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้ แต่เขาก็รู้ตัวดีว่ายังห่างอยู่หลายขุม ความกดดันและภาระอันใหญ่หลวงที่แบกเอาไว้ กำลังทำให้เขาด้านชาลงไปทุกวัน แต่แล้วเมื่อหนุ่มน้อยตรงหน้าเอ่ยคำเพียงไม่กี่คำ ซึ่งพอได้สดับฟังแล้วกลับเหมือนน้ำทิพย์ชโลมใจ “ขอบใจเจ้ามาก” หยางจูยิ้มน้อย ๆ หากแต่สาวงามก็ยังคงงดงามเช่นดอกไม้ชูช่ออยู่วันยังค่ำ ต่อให้จะโดนเสื้อผ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 24
ลมพัดฝุ่นคละคลุ้งกระจายอยู่ในอากาศ บรรดาเหล่าทหารขยับเคลื่อนไหวกวัดไกวอาวุธด้วยความคล่องแคล่ว ทำให้พื้นที่โดยรอบตลบอบอวลไปด้วยฝุ่นจนหยางจูจามติดต่อกันหลายรอบ น้ำหูน้ำตาไหล จมูกแดงและหน้าเปื้อนฝุ่นไปหมด ขณะที่มู่หรงเซียวนานเดินต่อไปเรื่อย ๆ อย่างไม่อนาทรร้อนใจ ยกมือเป็นสัญญาณให้ทหารฝึกต่อไป บางครั้งก็ช่วยสอนการใช้อาวุธและออกท่าทางบ้าง แค่เรื่องฝุ่นไม่เคยเป็นปัญหาสำหรับผู้ที่นอนกลางดินกินกลางทรายมานานหลายปี หยางจูปิดปากจามอีกครั้ง ก่อนจะขยี้จมูกแรง ๆ พอเขาหันกลับมามอง นางจึงต้องรีบวิ่งไปใกล้ ๆ เนื่องจากเขาก้าวเท้าเร็วมากจนนำหน้านางไปหลายขุม “เจ้าไม่สบายหรือ” มู่หรงเซียวหนานเอ่ยถามขึ้น เห็นเจ้าตัวเล็กหน้าแดงก่ำน้ำหูน้ำตาไหลดูแล้วทั้งตลกและน่าสงสารยิ่ง “ขอรับท่านแม่ทัพ” จะบอกว่าเป็นเพราะฝุ่นก็ไม่ได้ ชายอกสามศอกที่ไหนจะมาหน้าแดงหูแดงเพราะฝุ่นกัน หยางจูจึงรีบพยักหน้ารับแล้วทำเป็นไอออกมาสองสามครั้ง “ก่อนหน้านี้ยังดีอยู่เลยนี่” มู่หรงเซียวหนานเผลอยกมือขึ้นเพื่อจะวัดอุณหภูมิ แต่ก่อนที่จะแตะถึงหน้าผากเนียน เขาได้สติ จึงรีบชักมือกลับอย่างรวดเร็ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 25
“ตำแหน่งใหม่ทำให้เจ้ามีหน้ามีตาน่าดู เจ้าพวกในโรงครัวอิจฉาริษยาเจ้ากันใหญ่” เล่อเหลียนและพรรคพวกเดินเข้ามาหานาง เอ่ยแซวเล่นแบบไม่จริงจังนัก “จะว่าอย่างนั้นก็เห็นจะไม่ถูกต้องนัก ทำงานรับใช้ท่านแม่ทัพ ไม่ใช่ว่าจะง่าย” “ข้ารู้” เขาพูดก่อนจะหันซ้ายแลขวา แล้วเอนตัวเข้ามากระซิบ “แต่เจ้าก็ต้องได้สิทธิพิเศษบ้างใช่หรือไม่ อย่างเช่นเนื้อ ผลไม้หรือแม้แต่ของมีค่าอะไรพวกนี้” “เจ้าก็เห็นอาหารที่ท่านแม่ทัพกิน เจ้ากินอย่างไร เขาก็กินอย่างนั้น” “จริงรึ” ทุกคนร้องถามพร้อมกัน “จริงน่ะสิ” “ไม่มีสิ่งใดแอบไว้ใต้เตียงเลยหรือ” “ไม่มี” นางยืนกราน “แล้วหญิงงามคนรักของเจ้าเล่า ไม่เอาอะไรมาให้เจ้าอีกหรือ” ตงฟางถามอย่างมีความหวัง “ข้าคิดว่าอีกไม่กี่วันนางคงมา แล้วข้าจะเอาของอร่อยมาแบ่งให้พวกเจ้าอย่างแน่นอน” ความจริงนางก็แอบเป็นห่วงลู่อิง เพราะไม่ได้ข่าวคราวมาสักพักแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้าง ท่านรองแม่ทัพออกไปข้างนอกคราวนี้ จะมีแก่ใจแวะไปหานางบ้างหรือไม่ หยางจูเงยหน้ามองท้องฟ้ายามเย็น ได้เวลาที่ทุกคนจะต้องกลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 26
งานการล้นมือที่หยางจูต้องรับผิดชอบเมื่อเป็นเด็กรับใช้ของท่านแม่ทัพล้วนทำให้นางต้องตัวติดกับเขา เพื่อเรียนรู้ที่จะทำทุกสิ่งทุกอย่างเกือบตลอดเวลา และต้องทำให้ดีเสียด้วย แต่ไม่มีเรื่องใดที่จะทำให้นางเคร่งเครียดได้เท่ากับการฝนหมึกอีกแล้ว นางจากมักต้องใช้ทั้งแรงในการฝนหมึก ยังต้องใช้ความละเอียด ละเมียดละไมและใจเย็น ถึงขนาดที่เมื่อครั้งได้ลองฝนครั้งแรก มู่หรงเซียวหนานก็ถึงกับถอนหายใจใส่ แต่ยังมีน้ำอดน้ำทนพอที่จะสอนด้วยความใจเย็นดังเช่นทุกเรื่องที่ผ่านมา “ไม่ควรรีบร้อนฝนหมึก มันจะทำให้น้ำหมึกทึบไม่ละเอียด” เขาเอ่ย แล้วทำท่าให้ดูอย่างกระฉับกระเฉง ก่อนจะเอนตัวออกเพื่อดูว่านางทำตามได้ดีพอแล้วหรือยัง “ทำไปนาน ๆ คงเมื่อยหน้าดู ฝนแรงก็ไม่ได้ เบาไปก็ไม่ดี เร็วก็ไม่ละเอียด ช้าเกินเห็นทีวันทั้งวันคงได้หมึกแค่ขวดเดียว” นางบ่นงึมงำ ไม่ตั้งใจให้เขาได้ยิน หากแต่แม่ทัพหนุ่มกลับยิ้มบางเบา “เช่นนั้นข้าจึงต้องมีคนช่วยอย่างไรเล่า วันหนึ่ง ๆ ข้าต้องเขียนสิ่งต่าง ๆ มากมาย จะให้มานั่งฝนเองคงลำบากไม่น้อย แต่ดูเอาเถอะ เด็กรับใช้ของข้ากลับกินแรง ให้ข้าต้องลงมือเองเสียนี่” “สอนข้าน้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 27
คืนหนึ่ง หลังจากอยู่ฝนหมึกและอ่านตำราให้ท่านแม่ทัพเสร็จเรียบร้อย หยางจูจึงค่อยกลับที่พัก คืนเดือนมืดเช่นนี้ ดวงจันทร์แทบจะกลืนหายไปหลังก้อนเมฆ เหมาะแก่การไปอาบน้ำ หลังจากต้องแบกถังน้ำเข้ามาในห้องเมื่อคืนก่อน ทั้งยังต้องดับตะเกียงและมะงุมมะงาหราอยู่ในความมืด หยางจูเดินอย่างเงียบเชียบไปตามทางที่กลายเป็นความชำนาญของนางไปเสียแล้ว ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงฝีเท้า นางจะหยุดยืนอยู่นิ่ง ๆ กอดเสื้อผ้าสะอาด ๆ ไว้แนบอก แล้วรอให้เสียงนั้นหายไป วิธีการนี้พวกทหารยามไม่เคยจับนางได้เลย “ไปเถอะ ตรงนี้ไม่เคยมีสิ่งใดผิดปกติหรอก” เสียงห้วนห้าวดังอยู่ข้างหน้า หยางจูแปลกใจ ปกติเวลานี้พวกทหารยามไม่ค่อยผ่านมาทางนี้มากนัก แต่นางก็หลบเข้าข้างทางไปยืนอยู่หลังต้นไม้ รอให้พวกเขาผ่านไปเสียก่อน “ฟู่วว” นางเป่าลมออกจากปากแล้วออกเดินอีกครั้ง บ่อน้ำเล็ก ๆ มีน้ำใสสะอาดไหลมาบรรจบ เป็นเส้นทางน้ำเพียงเส้นเดียวที่อยู่ใกล้กับค่ายแห่งนี้ นางวางเสื้อผ้าไว้ที่พงหญ้า ปลดเปลื้องชุดที่สวมอยู่ออก แม้จะไม่ใช่หน้าหนาว แต่อากาศยามดึกก็ทำให้นางตัวสั่นได้เหมือนกัน ถึงกระนั้นนางก็ต้องการชำระล้างร่างกายให้สะอา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 28
เมื่อมาถึงกระโจมหยางจูรีบเปิดประตูเข้าไป โยนเสื้อผ้าไว้ในหีบ พร้อมกับล้มตัวลงนอนด้วยความสดชื่นหลังจากที่ไม่ได้อาบน้ำอย่างดีมาหลายวันแล้วโดยไม่รู้เลยว่ามีชายสองคนเห็นนางอยู่ข้างนอก เตรียมจะคาบข่าวไปบอกพี่ใหญ่ที่ติดคุกอยู่ “หยางหยาง” นางสะดุ้งลุกพรวดขึ้นนั่ง จำได้ดีว่านั่นคือเสียงของมู่หรงเซียวหนาน “เขามาที่นี่ทำไม” นางพึมพำ ลังเลใจว่าจะเปิดออกไปเลยหรือแสร้งทำเป็นหลับจนไม่ได้ยินเสียงเรียก “หยางหยาง ข้ามีธุระกับเจ้า” มู่หรงเซียวหนานยืนรออยู่หน้ากระโจม อันที่จริงเขาจะเปิดเข้าไปเลยก็ได้ แต่เขาไม่เห็นความจำเป็นที่ต้องทำอย่างนั้น และการถือวิสาสะแม้จะมีตำแหน่งใหญ่โตนั้นไม่ใช่เรื่องดีนัก หรือเขาจะรู้ว่านางคือสตรี! หยางจูคิดอย่างตื่นตระหนก ไม่ได้การละ นางต้องไปแก้ต่างให้ตัวเอง “ท่านแม่ทัพหรือขอรับ” หยางจูทำเป็นตะโกนถามออกไป “ใช่” เสียงทุ้มห้าวตอบรับ มือเล็กกระชับเสื้อที่สวมใส่อยู่ ก่อนจะเปิดประตูออกไปทั้งที่ยังแสร้งหาว ราวกับว่านางนอนหลับอยู่ในห้องมาโดยตลอด “ข้าได้ยินว่ามีการกลั่นแกล้งกันเกิดขึ้นในหมู่นายทหารชั้นประทวน จึงกังวลว่าอาจจะเป็น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
บทล่าสุด
อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 46
หลังจากวันนั้น มู่หรงเซียวหนานมีโอกาสเข้าเฝ้าเชื้อพระวงศ์บ่อยครั้ง รวมถึงองค์หญิงหยางจูด้วย แม้นางจะใช้เวลากับองค์ชายแคว้นเยี่ยน วาดภาพ แต่งกลอน หรือแม้แต่ชมสวนด้วยกัน เขาก็จะเอาตัวเองเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งด้วยเสมอ แม้มันจะสร้างความไม่พอใจให้กับองค์ชายถึงเพียงใด เขาก็ทำเป็นตาบอด ไม่เห็นความขุ่นข้องนั้นเสีย “ดอกไม้นี่ช่างงามแท้” หยางจูรำพึงรำพัน ทอดสายตามองไปไกล มุมปากทั้งสองข้างยกขึ้นอย่างผู้ที่รื่นรมย์กับธรรมชาติ “วังของข้าก็มีอุทยานที่ตกแต่งเอาไว้อย่างสวยงาม แถมยังใหญ่เสียจนเดินแทบไม่รอบ ข้าว่าเจ้าน่าจะชอบ โดยเฉพาะวสันตฤดู ซึ่งเป็นช่วงที่เราจะเข้าพิธีอภิเษกพอดิบพอดี เจ้าก็จะได้เห็น” “บุปผางดงามจับตาอย่างไม่อาจหาใดเทียบ เห็นจะอยู่ตรงหน้านี่แล้ว” มู่หรงเซียวหนานเดินตรงเข้ามาหาทั้งสอง มือไพล่หลัง ท่าทางสบายอารมณ์ “ก็นั่นละ หากบุปผางามเช่นองค์หญิงหยางจูได้ไปอยู่ท่ามกลางหมู่ไม้เหล่านั้น นางก็จะได้เป็นเช่นนางพญาแห่งบุปผาทั้งมวล” “ท่านทั้งสองออกจะชมข้าเกินไป ธรรมชาติคือสิ่งที่สวรรค์ สรรสร้าง มิมีอะไรจะงามเทียบ” องค์ชายเฟิงจวิ้นทำท่าจะต่อประโยค แต่แม่ทัพหนุ
อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 45
“อ้อ เจ้านี่เป็นคนใกล้ชิดรองแม่ทัพ ยังสบายดีอยู่พ่ะย่ะค่ะ” “แล้วยังมี เอ่อ ข้าก็จำได้ไม่แม่นยำนัก ชื่อเฉิงหรือเฉินอะไรสักอย่าง น่าจะเป็นเฉิงชุนกระมัง” “คนผู้นี้กระหม่อมไม่แน่ใจนัก รู้แต่ว่าอยู่กองเดียวกับหยางหยาง ทหารรับใช้ของกระหม่อมเอง แต่หลังกลับจากค่ายก็ไม่ได้เห็นอีกเลย” ใบหน้าที่ซีดเผือดอยู่แล้ว ยิ่งเผือดลงกว่าเดิมร้อยเท่า องค์ชายที่เสร็จจากการสั่งอาหาร หันมาเห็นเข้าก็ทำหน้าตาตื่น “องค์หญิงไม่สบายหรือ” เขาถือวิสาสะวางฝ่ามือบนหน้าผากนาง “ไม่มีไข้นี่นา” “หม่อมฉันแค่...แค่ร้อนน่ะเพคะ” นางแก้ตัวไปน้ำขุ่น ๆ ขอบตาร้อนผ่าว เพียงแค่นึกว่าสหายที่ร่วมลำบากด้วยกันมาอาจไม่มีชีวิตรอด นางจึงรีบก้มหน้าลงซ่อนน้ำตา “ได้กินอะไรอร่อย ๆ คงหายเพคะ” “แน่ใจหรือ หากท่านรู้สึกแย่ เรากลับเสียตอนนี้เลยก็ได้” “ไม่เพคะ หม่อมฉันอยากอยู่ต่อ” “เช่นนั้นก็ย่อมได้ แต่หากท่านไม่ไหว ต้องบอกข้าทันทีเลยนะ” หยางจูผงกศีรษะรับ ขณะก้มหน้าก้มตา สองมือบนตักบีบกันแน่น มู่หรงเซียวหนานมองนาง แต่ไม่ได้มองอย่างจงใจนัก เขาไม่สบอารมณ์กับความห่วงใยออกนอกหน้าขององค์ชายผู้นี้ แ
อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 44
ทั้งสามออกมานอกวังด้วยกัน โดยสวมเสื้อผ้าให้ดูธรรมดาสามัญให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ดูเหมือนว่าการมาเยือนขององค์ชายจะยาวนานกว่าที่คาดการณ์เอาไว้ ความตั้งใจจริงของเขา คงจะเป็นการได้คำรับรองว่าจะได้อภิเษกแล้วพานางกลับไปยังแคว้นด้วยกัน หยางจูเองก็ตระหนักในเรื่องนี้ดี แต่นางไขว้เขวไปเพราะการปรากฏตัวของมู่หรงเซียวหนาน การได้พบเจอเขาอีกครั้งทำให้นางรู้ว่าใจนางโหยหาเขามากเพียงใด หญิงสาวผู้สูงศักดิ์ถูกขนาบข้างไปด้วยบุรุษสองคนที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง คนหนึ่งคือบัณฑิตทรงภูมิที่มีรอยยิ้มสดใส อีกคนร่างกายสูงใหญ่กำยำ แม้ใบหน้าจะเรียบนิ่งแต่มิอาจทำลายความหล่อเหลาน่าเกรงขามของเขาไปได้ หยางจูกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก ขณะที่องค์ชายเฟิงจวิ้นอยากจะเอาใจด้วยการซื้อข้าวของมากมาย แต่มู่หรงเซียวหนานกลับชวนนางกินของอร่อยไม่ขาด และนางก็เพลิดเพลินเสียจนรู้ตัวอีกที ก็ซื้อของทุกอย่างเต็มไม้เต็มมือไปหมด “ท่านรู้จักกินอะไรเช่นนี้ด้วยหรือ” นางมองขนมเคลือบน้ำตาลที่ มู่หรงเซียวหนานยื่นให้ด้วยความสนใจ “ชิงเอ๋อร์ชอบออกมาเที่ยวเล่นข้างนอกมาก อย่างที่องค์หญิงน่าจะเคยได้ยินมาบ้าง และบ่อยครั้ง พ
อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 43
“เพคะ”“เช่นนั้นข้าจะเริ่มแล้วนะ”ด้วยความที่คิดมาก่อนแล้ว เขาร่ายวรรคแรกขึ้นมาอย่างลื่นไหล จากนั้นก็เขียนลงบนกระดาษ ตามมาด้วยเยว่ชิงที่ต่อกลอนได้รวดเร็วไม่แพ้กัน เพราะเตี๊ยมกันมาแล้ว เพราะลำพังความสามารถของมู่หรงเยว่ชิง นางไม่มีหัวทางด้านศาสตร์และศิลป์ในการแต่งกลอนสักนิด ให้นางนับเงินเห็นจะเป็นอะไรที่นางถนัดที่สุดดังฉายาของนางที่ว่าท่านหญิงตำลึงทองมู่หรงเซียวหนานคิดอยู่เล็กน้อย เขาเลือกเอ่ยถึงคืนจันทร์วันเพ็ญที่ไม่อาจข่มตาหลับในค่าย หยางจูเกิดความรู้สึกอยู่ลึก ๆ ว่าเขากล่าวถึงนาง นางจึงแต่งต่อว่าด้วยความงดงามของดวงจันทร์ พร้อมทั้งเขียนกลอนลงไปโดยไม่เฉลียวใจเลยสักนิดปลายพู่กันขององค์หญิงหยางจูสะดุดตามู่หรงเซียวหนานนัก เพราะมันเหมือนกับลายมือของใครบางคนราวกับเป็นพิมพ์เดียวกัน เขาจึงตั้งใจพินิจทุกตัวอักษรจนนึกสงสัยอะไรบางอย่าง แม้สิ่งที่คิดอยู่เห็นจะเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ แต่มันกลับจุดประกายความหวังเล็ก ๆ ขึ้นในใจเขา เห็นทีเขาคงเสียสติเสียแล้ว“ท่านอ๋อง กระหม่อมขอกระดาษแผ่นนี้ได้หรือไม่”“เอาไปสิ ถือเป็นของขวัญต้อนร
อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 42
เปลวแดดไหวระริกราวกับนักเต้นระบำกำลังอวดฝีเท้าท่ามกลางแดดแผดจ้า ท้องฟ้าสีครามสดใสมีปุยเมฆขาวลอยแต่งแต้มชวนมองอยู่เหนือศีรษะ สองพี่น้องยืนอยู่ในศาลาแปดเหลี่ยม เขม้นมองนกเป็ดน้ำที่กำลังว่ายน้ำเล่นด้วยความสำราญใจในบ่อที่ขุดและจัดตกแต่งเอาไว้อย่างดี ลมเย็นพัดมาเบา ๆ พอให้คลายร้อนลงไปได้บ้าง “เรื่องจดหมายที่พี่เขียนมาหาข้า” มู่หรงเยว่ชิงเกริ่น “ไม่สำคัญเสียแล้ว” มู่หรงเซียวหนานตอบพลางแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า “เหตุใดจึงไม่สำคัญ” “เพราะพี่ไม่ได้ทำตามที่เจ้าแนะนำ ทั้งที่ควรจะทำเช่นนั้น มันจึงสายไป” “แม้จะสายเกินไป แต่ข้าก็อยากรู้ว่าอาการที่พี่พูดถึงคืออะไรกันแน่” มู่หรงเซียวหนานเพียงแต่ถอนหายใจ เบือนหน้าหนีไปทางอื่น “พี่ใหญ่ ใช่เรื่องที่เขาลือกันว่าพี่เป็นพวกตัดแขนเสื้อหรือไม่” มู่หรงเยว่ชิงเห็นว่าคงต้องเข้าประเด็นโดยเร็วเท่านั้น มู่หรงเซียวหนานหันขวับไปหาผู้เป็นน้อง “เจ้ารู้?” “ไม่ต้องตกใจไปเจ้าค่ะ ข่าวไม่ได้แพร่มาถึงในวังหลวง เพียงแต่องค์ชายชางมีสหายอยู่ในกองทัพ จึงนำเรื่องมาพูดคุยแลกเปลี่ยนเท่านั้น” นางพูดปดด้วยความแนบเนียน “องค์ชายน่ะรึ”
อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 41
ความสัมพันธ์ขององค์หญิงหยางจูกับองค์ชายเฟิงจวิ้นเป็นไปด้วยความเรียบเรื่อย เกือบทุกวันทั้งสองคนจะออกไปหาความสำราญข้างนอก เที่ยวเล่นและพูดคุยถึงเรื่องต่าง ๆ อย่างสนุกสนาน ราวกับนางไม่เคยจากวังหลวงมาก่อน กระทั่งวันหนึ่ง ลู่อิงเอาข่าวมาแจ้งว่ากองทัพที่ชายแดนปราบกบฏจนสิ้นซาก ซ้ำยังบุกไปตีและยึดเมืองของอีกฝ่ายได้สำเร็จ ศพของศัตรูกองพะเนินเทินกันรอให้นกแร้งมาจิกกิน เมื่อมันเริ่มเน่าก็ส่งกลิ่นเหม็นไปทั่ว พวกที่หนีรอดไปได้ต่างเร่ร่อนผอมโซเป็นที่น่าอดสู มู่หรง เซียวหนานก็ไม่วายส่งคนข้ามไปตามจับกลับมาเป็นเชลย เขากำลังจะกลับเข้าวังหลวงเพื่อรับความดีความชอบในอีกไม่กี่วัน หัวใจของหยางจูเต้นกระหน่ำเมื่อคิดว่าจะได้เห็นหน้าเขาอีกครั้ง ไม่รู้ว่าเขาจะจำได้หรือไม่ว่านี่คือหยางหยาง แต่นางหวังให้เขาจำไม่ได้ เพื่อที่เขาจะได้ทำเย็นชาและวางตนห่างเหิน นางจะไม่ต้องเหนื่อยกับการปฏิเสธหรืออธิบายสิ่งใด แม้นั่นจะเจ็บปวดมากก็ตามที “ช่วงนี้เจ้าดูเหม่อ ๆ นะหยางจู” องค์ชายชางทักตามประสาพี่ชายที่คอยตามดูน้องสาวอยู่ห่าง ๆ และเห็นว่าตั้งแต่กลับมา หยางจูดูไม่มีความสุขเลย ยิ่งมีข่าวว่ามู่หรงเซียวหนานกำ
อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 40
ปิ่นปักผมสองขามีพู่ห้อยระย้าถูกเสียบเพื่อเก็บรวบเส้นผมเงาสลวย พร้อมทั้งประดับตกแต่งให้องค์หญิงแห่งแคว้นดูงดงามสมฐานะมากขึ้น ลู่อิงเปลี่ยนมายืนด้านหน้าเพื่อจะตรวจสอบความเรียบร้อยครั้งสุดท้าย เนื่องจากหยางจูจะต้องออกไปพบกับองค์ชายจากแคว้นเยี่ยน ซึ่งก็เป็นคนเดียวกับที่นางได้นำข่าวมาบอกเมื่อครั้งทั้งคู่ยังอยู่ที่เมืองชายแดน เมืองชายแดนอันเต็มไปด้วยความทรงจำ หยางจูก้าวขาพ้นประตู ถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความจำใจ นางยังคงไม่ลืมชายเพียงคนเดียวที่นางได้มอบหัวใจให้เมื่อนานมาแล้ว แต่นี่คือหน้าที่ นางจึงปลอบตัวเองว่าอย่างน้อยก็กำลังทำในสิ่งที่ถูกต้อง งานเลี้ยงอันรื่นเริงท่ามกลางเสียงดนตรีครึกครื้น คละเคล้าไปกับเสียงหัวเราะและการร่ายรำ สมควรจะสร้างความรื่นเริงใจ เว้นเสียแต่ว่านางกังวลกับผู้ที่จะมาเป็นสามี ว่าเขาอาจจะนิสัยกักขฬะ ป่าเถื่อน จิตใจ คับแคบ หรือมีบางอย่างผิดปกติ และนางต้องทนอยู่กับเขาไปทั้งชีวิต “องค์หญิงเพคะ หากฝ่าบาททอดพระเนตรเห็นองค์หญิงทรงบึ้งตึงเช่นนี้ จะโดนดุเอานะเพคะ” “รู้แล้วน่า” นางหันไปฉีกยิ้มใส่ลู่อิง ยืนรอให้มีการเบิกตัว แล้วจึงก้าวเข้าไปในง
อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 39
หลังจากมู่หรงเซียวหนานออกคำสั่งเข้าโจมตีกองทัพกบฏ และเป็นผู้นำในการลอบเข้าไปป่วนค่ายก่อนที่จางซื่อหมิงจะยกทัพใหญ่มาสมทบ เขากับนายทหารใต้บังคับบัญชาเผาทำลายคลังเสบียงและโรงเก็บอาวุธ สร้างความสับสนอลหม่าน และตื่นตระหนกได้เป็นอย่างดี เมื่อมองพวกมันวิ่งพล่านหาทางดับไฟ แต่ตัวเองดันติดไฟไปด้วย เขาก็รู้สึกสาแก่ใจยิ่งนัก เมื่อเห็นว่าเริ่มมีการส่งคนออกตามล่ามือวางเพลิง ทุกคนจึงหนีออกมาหลบในที่ปลอดภัยที่เตรียมเอาไว้ก่อนแล้ว เขาดักรอจางซื่อหมิงที่ตามมาได้ตรงเวลาตามแผน จากนั้นก็ถึงเวลาสวมบทแม่ทัพบนหลังม้าอย่างองอาจ “พร้อมหรือไม่” เขาเอ่ยถามคนข้าง ๆ เสียงกร้าว “ไม่เคยพร้อมเท่านี้มาก่อนเลย” “เดินทัพได้!!” สิ้นเสียงคำสั่ง กองทัพขนาดใหญ่เดินเรียงแถวไปตามทาง ทหารจำนวนมากเสียจนดูคล้ายกับมดละลานตา เสียงฝีเท้าย่ำลงพร้อมกันถึงขนาดทำให้แผ่นดินสะเทือน แม้จะอยู่ระยะไกลก็ยังรู้สึกได้ เมื่อเข้ามาใกล้ในระยะโจมตีด้วยเกาทัณฑ์ กองทัพก็หยุดพักชั่วครู่และเตรียมอาวุธอย่างรวดเร็ว เมื่อทุกอย่างพร้อมสรรพ ก็เป็นหน้าที่ของแม่ทัพที่จะกล่าวปลุกระดม ให้ขวัญกำลังใจและสร้างความกระหายในชัยชนะ แต่
อุบายรักแม่ทัพหน้านิ่ง ตอนที่ 38
เมื่อกลับถึงค่ายอย่างปลอดภัย หยางจูเอ่ยถึงความต้องการของตนให้กับองครักษ์ฟังอีกครั้งเพื่อที่เขาจะได้ทำตามแผนของนางได้สะดวก “องค์หญิงแน่ใจแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ” เซี่ยหานปิงถามย้ำ เขารู้สึกเห็นใจผู้เป็นนายไม่น้อย “ข้าแน่ใจ ข้าไม่อยากสร้างเรื่องวุ่นวายอีกแล้ว ต่อจากนี้ต้องรบกวนพวกท่านแล้ว” หยางจูยืนยัน เหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่ชีวิตนาง แต่ยังใหญ่โตถึงขั้นอาจแพ้ศึกเสียเมืองเลยทีเดียว และต้นเหตุล้วนมาจากความเอาแต่ใจของนางทั้งสิ้น เซี่ยหานปิงและจางซื่อหมิงเห็นความหนักแน่นขององค์หญิงจึงพยักหน้าให้แก่กัน แม้ในใจจะนึกเสียดาย อยากให้ความรักของผู้เป็นนายสมหวัง ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและเงียบเชียบ จางซื่อหมิงรีบห่มผ้าให้หยางจูเมื่อนางดื่มยาจนหมดขวด แล้วนอนอย่างสงบนิ่งอยู่บนเตียง แข็ง ๆ ลี่ถังเปิดประตูเข้ามาเพื่อจะเอาอาหารมาให้ แต่เมื่อเห็นรองแม่ทัพนั่งก้มหน้าก้มตาไม่พูดไม่จา ก็รีบเข้ามาจับไปตามเนื้อตัวของสหายที่เย็นเฉียบ เขารู้สึกประหวั่นพรั่งพรึง จับชีพจรที่ข้อมือ และอังมือใต้จมูก แต่กลับไร้ซึ่งลมหายใจ “ท่านรองแม่ทัพ” ลี่ถังเอ่ยเสียงสั่นพร่า “หยางหยางตายแล้ว”
