LOGINShare
บทที่ 16 คำสั่งของฮ่องเต้
Last Updated:
2025-01-29 19:52:23
Related chapters
องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 17 บทลงโทษหางเฟิง
บทที่ 17 บทลงโทษหางเฟิงเสียงทหารเอะอะดังขึ้นจากด้านหน้า ทำให้หนิงเอ๋อที่กำลังเดินกลับมาที่เรือนก็ได้เห็นพอดี“พวกเจ้าเป็นทหารของวังหลวงมาเสียงดังเอะอะทำไมที่เรือนของข้า” หนิงเอ๋อได้ออกไปพบทหารเหล่านั้นทันที“ทูลองค์หญิงกระหม่อมมาตามคำสั่งของฝ่าบาท องค์หญิงได้โปรดเสด็จไปที่วังหลวงกับพวกกระหม่อมและโปรดอย่าขัดขืนพะย่ะค่ะ” ทหารพูดจบก็ได้เดินเข้ามาจับตัวของหนิงเอ๋อแต่ทว่าองครักษ์หลิวได้เข้ามาขว้างเสียก่อน“หยุดนะเจ้าเป็นเพียงทหารชั้นต่ำ จะมาถูกเนื้อต้องตัวองค์หญิงได้เช่นไร ” สถานการณ์เริ่มตึงเคลียดแม่นมกับฟางลี่เว่ยก็ได้เดินออกมาหาองค์หญิงด้วยความเป็นห่วงทันที“เกิดอะไรขึ้นเพคะ” แม่นมได้เข้ามาหาองค์หญิงและถามด้วยความสงสัย“ข้าเองก็ไม่รู้เช่นกัน ”“พวกเจ้าต้องการอะไรจากองค์หญิงเหตุใดถึงต้องมาจับตัวกันไปด้วย หากเป็นรับสั่งของฝ่าบาทก็บอกกันดีๆ องค์หญิงของข้าไปเองได้” ฟางลี่เว่ยได้ด่าทหารผู้นั้นทันที“กระหม่อมเพียงทำรับสั่ง มีรับสั่งให้จับตังองค์หญิงและนายโลมผู้ที่องค์หญิงพามาพักอยู่ด้วยเข้าไปในวังหลวงทันทีพะย่ะค่ะ หากองค์หญิงไม่ให้กระหม่อมจับต้ององค์หญิงเช่นนั้นกระหม่อมก็จะจับตัวของนายโลมผู้
Last Updated : 2025-01-30องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 18 พาตัวไปให้ไกล
บทที่ 18 พาตัวไปให้ไกลหนิงเอ๋อเมื่อมาถึงวังหลวงนางก็รีบเสด็จไปหาฝ่าบาทที่ตำหนักของฝ่าทบาททันที ทั้งๆ ที่ในชีวิตนี้นางไม่เคยคิดที่จะมาเหยียบเลยสักครั้ง“ไปทูลฝ่าบาทให้ข้าทีว่าข้านั้นขอพบ เดี๋ยวนี้” หนิงเอ๋อร้อนรนจิตใจกลัวฝ่าบาทจะลงโทษหางเฟิ่งนางจึงได้ตะโกนออกไปแต่ไม่ทันที่ทหารจะได้เข้าไปที่ตำหนักหวงกุ้ยเฟยก็ได้เดินออกมา และมาพูดคุยกับหนิงเอ๋อ“เกิดเรื่องอันใด ที่ทำให้องค์หญิงเช่นเจ้ามาที่ตำหนักของฝ่าบาทอย่างรีบร้อนเช่นนี้กันนะ” หวงกุ้ยเฟยแกล้งไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น“ท่านอย่ามาแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง ทั้งๆ ที่เรื่องทั้งหมดนั้นท่านเป็นคนสร้างมันขึ้นมา ท่านต้องการอะไรกับข้ากันแน่”“หึ หึ อย่างเจ้านะหรือที่ข้าจะต้องการอันใดด้วย เจ้ามันก็แค่องค์หญิงที่ถูกทิ้งเท่านั้น ข้าจะบอกเจ้าก็ได้เพราะข้าเห็นใจกับความรักของเจ้าหรอกนะ ถึงยอมบอก บัดนี้นายโลมคนรักของเจ้าคงจะช้ำตายไปแล้วแน่ๆ ฝ่าบาทได้สั่งให้โบยถึงร้อยครั้งไหนจะนำตัวไปแช่น้ำอีก หากไม่โดนโบยจนตายก็น่าจะแผลเน่าเปื่อยตายเป็นแน่ ” หนิงเอ๋อจ้องตาเขม็งกำหมัดแน่นใบหน้าเริ่มบึ้งตึง หวงกุ้ยเฟยก็ได้เข้ามาใกล้นางและกระซิบเพื่อไม่ให้ผู้อื่นได้ยิน“ตอ
Last Updated : 2025-01-30องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 19 ท่านแม่
บทที่ 19 ท่านแม่ณ.คุกหลวงองครักษ์หลิวเดินเข้าไปหาผู้คุมที่ห้องพักยามวิกาลก็ได้แสดงป้ายของฮองเฮาให้ดูทันที“เจ้าเป็นใครถึงเข้ามาที่ห้องพักข้าในเวลานี้”“ข้าคือคนของฮองเฮา ”“เช่นนั้นเจ้าตามข้ามา ข้าได้เตรียมการไว้หมดสิ้นแล้ว ” เมื่อรู้ว่าเป็นคนฮองเฮาเขาเองก็มีท่าทีเปลี่ยนไป เขาพาองครักษ์หลิงเดินเข้าไปที่คุกโดยที่ทหารเองก็ไม่สงสัย เมื่อมาถึงที่คุมขังของหางเฟิ่งผู้คุมก็ไขกุญแจให้เขาเข้าไปด้านใน เขามองดูหางเฟิ่งที่โดนแช่น้ำอยู่ในห้องขังอย่างทรมาน โดยไม่มีสติอันใดเลย ร่างกายเริ่มอ่อนแอบาดแผลที่ถูกโบยเมื่อถูกน้ำก็กลายเป็นแผลที่เน่าเปื่อย เขามองดูอย่างเวทนาก่อนจะหันมาถามผู้คุมว่าเขาจะพาตัวหางเฟิ่งออกไปจากที่นี่ได้อย่างไร“ท่านคงรู้ว่าข้ามาที่นี่เพราะอันใด แล้วอย่างนี้ข้าจะพาชายผู้นี้ออกไปอย่างไร ในเมื่อทหารยังคงเฝ้าหน้าห้องขังเต็มอยู่เช่นนั้น และอีกอย่างหากทหารมาตรวจตาดูเมื่อไม่พบหางเฟิ่งคงเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแน่ ” องครักษ์หลิวและผู้คุมขังพากันนั่งครุ่นคิดว่าจะทำเช่นใดกัน องครักษ์ก็ได้นึกออก“เอาอย่างนี้ ท่านไปแจ้งทหารว่าหางเฟิ่งได้หมดลมหายใจเพราะทนรับบาดเจ็บไม่ไหว ส่วนข้าจะแบกเขาออกไปเอง” ผ
Last Updated : 2025-01-30องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 20 เจ้าต้องแต่งกับท่านแม่ทัพนี่คือคำสั่ง
บทที่ 20 เจ้าต้องแต่งกับท่านแม่ทัพนี่คือคำสั่ง“"บังอาจนัก " ฝ่าบาทโกรธนางเป็นอย่างมากแต่ไม่สามารถหาคำพุดมาต่อว่านางได้ จู่ๆ เสียงขันทีจากด้านนอกก็ได้ดังขึ้นมา"ฝ่าบาทท่านแม่ทัพหลิวอี้เฟยขอเข้าเฝ้าพะน่ะค่ะ" หนิงเอ๋อที่กำลังโมโหก็ได้ตอบกลับขันทีผู้นั้น"ออกไปบอกว่าฝ่าบาทยังไม่พร้อมที่จะพบผู้ใด ข้ากับฝ่าบาทยังพูดคุยกันยังไม่เสร็จ" เมื่อเห็นดังนั้นขันทีกำลังจะเปิดประตูออกไปบอกท่านแม่ทัพก็ถูกฝ่าบาทเรียกไว้ก่อน"เดี๋ยวก่อนไปตามท่านแม่ทัพมา ""พะย่ะค่ะ""ดูสิเพคะ ขนาดท่านพูดคุยกับข้าอยู่แต่เมื่อผู้อื่นมาทำยังเลือกผู้อื่นมากกว่าข้า ข้าจะจำที่ท่านทำกับข้าไว้ในครั้งนี้ ข้าไม่มีวันยกโทษให้ท่านเป็นอันขาด""ข้าพูดอย่างไรเจ้าก็ไม่ยอมฟัง หากเจ้าต้องการความรักจากข้า ข้าจะมอบให้แก่เจ้าเอง ชายผู้นั้นหาได้มีฐานะที่เคียงคู่กับเจ้าได้ เจ้ารู้หรือไม่ว่าเหตุใดข้าถึงสั่งลงโทษเพราะว่าชายผู็นั้นรับสารภาพว่าเข้ามาหาเจ้าเพื่อหวังความสุขสบายแถมยังหว่านเสน่ห์ให้เจ้าหลงใหล หาได้จงรักภักดีต่อเจ้า ""ไม่จริงเพคะหม่อมฉันไม่เชื่อ " หนิงเอ๋อไม่อาจจะเชื่อคำพูดที่ออกมาจากปากฝ่าบาทได้ ทันใดนั้นเองท่านแม่ทัพหลิวอี้เฟยก็ได้
Last Updated : 2025-01-30องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 21 โปรดเห็นใจ
บทที่ 21 โปรดเห็นใจ"นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ มาเอ่ยเช่นนี้กับเสี่ยวหลงได้อย่างไร ถึงอย่างไรข้าก็ไม่แต่งกับเจ้าอยู่ดี ไม่มีทาง" แม่ทัพตะโกนตามหลังหนิงเอ๋อมาก่อนจะหันไปปลอบเสี่ยวหลงที่ยืนร้องไห้เพราะนางไม่สามารถเผยธาตุแท้ของตนให้แม่ทัพรู้ได้ ว่าตนเองนั้นมีจิตใจเป็นเช่นไรหนิงเอ๋อกลับมาที่ตำหนักของฮองเฮาและทูลลา แต่ก่อนจะจากไปนางได้ขอพบร่างของหางเฟิ่งเป็นครั้งสุดท้าย แต่ก็ถูกฮองเฮาโกหกว่าร่างของหางเฟิงนั้นถูกทหารนำไปโยนทิ้งที่ใดหารู้ไม่ ฮองเฮารู้เรื่องของนางกับท่านแม่ทัพ นางก็ดีใจที่อย่างน้อยฝ่าบาทก็เลือกคนที่คู่ควรกับนางและสามารถดูแลนางได้ แม้รู้อยู่แล้วว่าแม่ทัพอี้นั้นรักชอบพออยู่กับผู้ใด แต่มันก็สาสมที่ทางนั้นจะถูกกระทำบ้างเมื่อรู้ว่าแม่ทัพอี้จะเสด็จไปหาฮองไทเฮา ฮองเฮาเมื่อส่งหนิงเอ๋อขึ้นเกี้ยวนางก็ได้เสด็จไปที่ตำหนักของฮองไทเฮาเช่นกันที่ตำหนักของฮองไทเฮาที่กำลังนั่งดื่มชาอย่างใจเย็น นางยังไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับหนิงเอ๋อ เมื่อเห็นแม่ทัพอี้เดินเข้ามาพบนางก็วางชามชาลงบนโต๊ะ“ถวายบังคมพะย่ะค่ะฮองไทเฮาทรงสบายดีนะพะย่ะค่ะ” ฮองไทเฮาจ้องมองและยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ได้พบแม่ทัพอี้“ข้าก็ค
Last Updated : 2025-02-08องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 22 เจ้ารอข้าได้หรือไม่
บทที่ 22 เจ้ารอข้าได้หรือไม่ก่อนจะกลับแม่ทัพอี้ได้มาหาเสี่ยวหลงก่อนเพื่อบอกข่าวกับนาง นางกำลังเดินไปมาที่ตำหนักของตนเองอย่างร้อนรนใจ แต่เมื่อเห็นแม่ทัพนางก็รีบวิ่งมาหาเขาทันที"เป็นอย่างไรบ้าง ท่านไปพูดกับฮองไทเฮาว่าอย่างไร จะช่วยพูดให้เราหรือไม่" นางเซ้าซี้ถามด้วยความสงสัยแต่ทำให้แม่ทัพอี้ที่เตรียมใจมาแล้วแต่ก็อยากที่จะบอกนางออกไป เขาก้มหน้าลงและไม่กล้าจะมองหน้านางแม้แต่น้อย"ท่านอย่าเงียบสิ ท่านพี่บอกข้ามาสิว่าเป็นเช่นไร รู้มั้ยอกของข้าแทบระเบิดออกมาแล้วนะ" เสี่ยวหลงจับกายของแม่ทัพอี้เขย่าเพื่อถามความจริง"เสี่ยวหลง ข้าขอโทษ แต่ข้าจำเป็นต้องแต่งกับองค์หญิงหนิงเอ๋อ แต่เจ้าฟังข้าก่อนข้าจะแต่งกับนางเพียงหนึ่งปี เมื่อครบวันเวลาข้าจะหย่ากับนางทันทีและจะมาอยู่กับเจ้า เจ้าช่วยรอข้าได้หรือไม่" แม่ทัพอี้จับมือของเสี่ยวหลงและพูดขอร้องอย่างใจจริง บัดนี้จิตใจนางเจ็บปวดไปหมด นางไม่อาจจะห้ามน้ำตาได้ นางร้องไห้ออกมาอย่างปวดร้าว"ท่านพี่จะให้ข้ารอหรือ แล้วทำไมข้าต้องรอในเมื่อข้ากับท่านรักกันขนาดนี้ มันไม่มีทางที่ท่านไม่ต้องแต่งกับนางกาลกิณีนั่นหรือ หรือว่าท่านไม่รักข้าแล้วท่านรักนางใช่มั้ยถึงยอมแต
Last Updated : 2025-02-08องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 23 ค่ำคือแห่งความโดดเดี่ยว
บทที่ 23 ค่ำคือแห่งความโดดเดี่ยวหนิงเอ๋อเมื่อกลับมาที่เรือนของตนความเศร้าก็ครอบงำจิตใจนางอีกครั้งเมื่อหันมองไปทางใดก็พบกับรอยยิ้มของหางเฟิ่งที่ยิ้มให้นางเสมอมา หากรู้ว่าเมื่อวานจะเป็นวันสุดท้ายที่ได้อยู่ด้วยกัน นางจะพาตัวของเขาหนีไปให้ไกลแสนไกล และไม่กลับมาที่วังหลวงที่แสนจะโหดร้ายเช่นนี้ น้ำตาแห่งความเจ็บปวดได้ไหลรินออกมาทั้งสองดวงตาของนาง นางหลับตาซึมซับเสียงพิณที่ดังกึกก้องอยู่ในจิตใจและวันเวลาที่เคยใช่ร่วมกับหางเฟิ่งนั้นมันแสนมีความสุขเหลือเกิน แต่ความสุขนี้อยู่กับนางได้เพียงไม่นาน ลมพัดแผ่วเบากระทบผิวกายทำให้นางรู้สึกหนาวสั่นสะท้านไปทั้งจิตใจ แม่นมที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็เข้ามาโอบกอดนางด้วยความเห็นใจและเจ็บปวดเมื่อเห็นหนิงเอ๋อร้องไห้เหมือนจะขาดใจ ฟางลี่เว่ยก็เข้ามากอดกันทั้งสามคนและพากันร้องไห้ออกมา องครักษ์หลิวแม้จะเห็นใจและสงสารหนิงเอ๋อ แต่เขาก็ไม่สามารถบอกความจริงแก่นางได้ ได้แต่หันหลังให้นางและเดินจากไปเพราะหากเขาเห็นน้ำตาขององค์หญิงมากกว่านี้เขาเองก็อาจจะใจอ่อน หนิงเอ๋อร้องไห้อย่างหนักจนได้สลบคาอ้อมแขนของแม่นมกับฟางลี่เว่ย ทั้งสองได้พานางเข้าไปนอนพักที่ห้องนอนหนิงเอ๋อเมื่อตื่นขึ
Last Updated : 2025-02-08องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 24 คืนแรกก็ถูกหนิงเอ๋อเล่นงาน
บทที่ 24 คืนแรกก็ถูกหนิงเอ๋อเล่นงานการจัดพิธีก็ได้ดำเนินไปอย่างราบรื่น ท่านพ่อและท่านแม่ของแม่ทัพอี้ก็ดูมีความสุข ฝ่าบาทเองก็แสดงสีหน้าท่าทางมีความสุขเป็นอย่างมาก ฝ่าบาทดื่มสุราไปเพียงเล็กน้อยแต่ทว่าร่างกายอ่อนแอจึงทำให้มึนเมาและฝ้าฟางเห็นหยิงเอ๋อเป็นกุ้ยเฟยหนิงฮวา ขันทีและฮองเฮาต้องพาตัวกลับวังหลวงเสียก่อน หนิงเอ๋อเองก็เริ่มเหนื่อยกับพิธีการแต่ทว่านางเหลือบมองไปเห็นหวงกุ้ยเฟยกับเสี่ยวหลงที่นั่งมองนางกับแม่ทัพอี้อยู่อย่างไม่ละสายตา หนิงเอ๋อเลยแกล้งทำท่าเซเข้าใกล้กายของแม่ทัพทำให้เขารีบรับตัวของนางไว้ เมื่อเสี่ยงหลงเห็นนางก็ลุกขึ้นอย่างลืมตัว แต่ก็โดนหวงกุ้ยเฟยดึงให้นั่งลง นางใจสั่นระรัวกำมือเพื่อสงบสติอารมณ์ของตนไว้ในที่สุดทุกอย่างก็เสร็จสิ้นก่อนจะถึงเวลาส่งตัวเข้าหอและดื่มน้ำชา แม่ทัพได้หายตัวไปทำให้หนิงเอ๋อได้จัดการกับแผนของนาง ตอนนี้นางยอมสละแล้วหากอยากให้แผนของนางสำเร็จนางจะยอมมอบกายให้แม่ทัพอี้แต่นางตรองดูแล้วเขาเองก็รักเสี่ยวหลงเป็นอย่างมาก คืนนี้เขาคงไม่แตะต้องตัวนางเป็นแน่นางได้เตรียมยาปลุกกำหนัดมาด้วยไม่ว่าแต่ผู้ใดที่ได้ดื่มก็มิอาจหักห้ามใจตนเองได้ฝั่งด้านแม่ทัพอี้ที่ได้หา
Last Updated : 2025-02-08
Latest chapter
องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 40 ข้ามีความสุขในทุกวัน (ตอนจบ)
บทที่ 40 ข้ามีความสุขในทุกวัน สามปีต่อมาหลังจากวันนั้นที่หนิงเอ๋อคลอดและแม่ทัพเองก็ได้ออกจากกองทหารเพราะแขนที่ได้รับบาดเจ็บของเขาทำให้เขาไม่สามารถจับดาบได้อีก เขาจึงมาใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับหนิงเอ๋อและบุตรชายของเขาที่ทั้งดื้อทั้งซนแต่ก็เปี่ยมไปด้วยความสามารถ ที่ดินที่ฮองเฮาเคยให้ไว้เขาเองก็จัดแจงทำเกษตรคอยให้ชาวบ้านที่เร่ร่อนช่วยกันทำมาหากินหากผู้ใดทำได้มากเขาก็มีผลตอบแทนให้อย่างมากเช่นกัน ทำให้แม่ทัพได้หันมาเป็นหัวหน้าค้าขายรายใหญ่หนิงเอ๋อวันนี้นางก็ได้มายืนที่บึงบัวเช่นเคยและยิ้มให้กับท้องฟ้าจนบุตรชายของนางได้สงสัยและวิ่งเข้ามาถาม"ท่านแม่ ท่านยิ้มให้ท้องฟ้าทุกวันข้าเองก็สงสัยว่าท่านยิ้มให้สิ่งใดข้าเห็นเพียงแค่ก้อนเมฆที่ลอยไปลอยมาเท่านั้น" หนิงเอ๋อจึงนั่งลงและชี้ไปที่ก้อนเมฆให้บุตรของนางได้ดู"เฉี่ยวเปา เจ้าดูที่มือของเม่น่ะ นั้นคือท่านยายเป็นแม่นมของแม่ ส่วนนั้นฟางลี่เว่ยท่านป้าที่ใจดีที่สุด และอีกคนที่ส่งยิ้มมาให้เจ้าคือสหายที่ดีที่สุดของแม่ด้วยเช่นกัน" หนิงเอ๋อชี้เฉี่ยวเปาก็มองตาม เขาก็ยังไม่เห็นสิ่งใดอยู่ดีนอกจากก้อนเมฆ"ข้ายังไม่เห็นสิ่งใดเลย เห็นเพียงก่อนเมฆเท่านั้น""สองคน
องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 39 ข้าจะมองดูท่านอยู่บนฟากฟ้า
บทที่ 39 ข้าจะมองดูท่านอยู่บนฟากฟ้าหนิงเอ๋อเดินออกมาจากห้องของแม่ทัพด้วยหัวใจที่ปวดร้าว นางกลับไปหาหางเฟิ่งเขาเองมองนางออกว่าตอนนี้หัวใจของนางนั้นมีแม่ทัพอี้อยู่ในใจ"องค์หญิงเราออกไปเดินเล่นกันดีมั้ย วันนี้ข้างนอกอากาศแจ่มใสไม่ร้อนมากนัก" หางเฟิ่งอยากให้นางรู้สึกดีจึงชวนนางออกไปเดินเล่นกันหนิงเอ๋อพยักหน้าและเดินออกไปด้านนอกทุกคนที่นี่ต่างรู้ว่าหางเฟิ่งนั้นเป็นองครักษ์ของหนิงเอ๋อ จึงไม่มีผู้ใดสงสัย นางเดินมาเรื่อยๆ และหยุดที่บึงบัวเหม่อลอยมองไปด้านหน้า"ทรงคิดอะไรอยู่หรือพะย่ะค่ะ ""ข้ากำลังคิดว่าจะไปที่ใดดี ที่ที่ไม่มีองค์หญิงองค์ชายหรือฐานะใดข้าอยากไปอยู่ในที่ที่ทุกคนมีสถานนะเท่าเทียมกัน ในโลกที่ไม่มีความริษยาอิจฉาแย่งชิงหรืออำนาจ ข้าต้องการอยู่ในที่ที่เต็มไปด้วยความรักความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กัน ""โลกเช่นนั้คงไม่มีหรอกพะย่ะค่ะ ทุกคนบนโลกใบนี้ต่างก็เป็นคนที่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีด้วยกันทุกคนอยู่ที่ว่าผู้ใดเลือกที่จะเป็นอย่างใดมากกว่า องค์หญิงอย่าทำเช่นบึ้งตึงเช่นนี้สิพะย่ะค่ะมองดูเมฆก้อนนู้นสิช่างเหมือนแม่นมกับฟางลี่เว่ยกำลังจ้องมองดูท่านอยู่เลย ช่วยยิ้มออกมาให้ท้ังสองคนดูสิพะย่ะ
องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 38 เราทั้งสองหย่ากันเถอะ
บทที่ 38 เราทั้งสองหย่ากันเถอะแม่ทัพอี้ควบม้าออกตามหาหนิงเอ๋ออย่างร้อนใจก็มาพบม้าสองตัวที่ถูกทิ้งอยู่กลางป่า เขาจึงสั่งทหารให้ตามหาหนิงเอ๋อกับใต้เท้าไป๋เดินได้ไม่นานทหารก็ตะโกนเรียกท่านแม่ทัพไปดูก็พบกับร่างของลูกน้องใต้เท้าไป๋เดินไปอีกสักพักก็พบใต้เท้าไป๋นอนจมกองเลือดและบาดแผลที่ไม่น่าดู จิตใจของแม่ทัพเริ่มสั่นไหวใจเต้นระรัว กลัวหนิงเอ๋อจะจากเขาไป เขาจึงรีบวิ่งตามหานางอย่างเป็นหวงแต่แล้วก็ต้องพบเข้ากับหนิงเอ๋อที่กำลังกอดแนบแน่นอยู่กับชายอื่น ความเป็นห่วงและความโมโหได้หล่อล้อมเข้าด้วยกันทำให้เขาโกรธและจะฆ่าชายผู้นั้นที่บังอาจมากอดภรรยาของเขา"เอามือออกจากนางเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นข้าจะจัดการเจ้าให้สิ้นใจในครั้งเดียว" หางเฟิ่งตกใจเมื่อจู่ๆ โดนดาบจากที่ใดมาวางอยู่ที่คอ หนิงเอ๋อเห็นนางจึงรีบเข้าไปผลักแม่ทัพออก และนำตัวหางเฟิ่งไปใว้ด้านหลังนาง แม่ทัพเห็นก็รู้ในทันทีว่าชายผู้นี้ต้องมีความสัมพันธ์ที่พิเศษกับหนิงเอ๋อเป็นแน่"นี่เจ้ากล้ามาผลักสามีของเจ้าเพื่อช่วยชายผู้นี้หรือ""หากไม่มีเขาข้าเองก็ต้องตายไปแล้วด้วยน้ำมือของใต้เท้าไป๋ ข้าไม่ทางให้ท่านทำอันใดกับคนของข้าไม่ว่าท่านจะเป็นสามีของข้าก็
องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 37 หนิงเอ๋อแก้แค้นให้ทุกคน
บทที่ 37หนิงเอ๋อแก้แค้นให้ทุกคนใต้เท้าไป๋ได้พาหนิงเอ๋อหลบหนีโดยการนั่งม้า เมื่อมาถึงป่ารกเขาจึงทิ้งม้าไว้เพื่อเดินเข้าไปที่ป่าและจะหลบหนีโดยการขึ้นเรือหากเดินเข้าป่านี้ไปไม่นานก็ถึงท่าเรือ ทั้งสามคนก็ได้เดินเข้าป่ามาหนิงเอ๋อที่ตั้งครรภ์อยู่เมื่อเดินมาได้สักพักนางก็เหนื่อยหอบและขอให้แม่ทัพอี้ได้พักเสียก่อน"นี่ใต้เท้าข้าขอนั่งพักสักครู่ได้หรือไม่ ""เจ้านี่ช่างเป็นตัวปัญหาเสียจริง" ใต้เท้าไป๋ได้ดุด่าหนิงเอ๋อลูกน้องจึงได้ถาม"ท่านจะพาตัวนางไปด้วยทำไมหรือ ข้าว่าเราจัดการนางเสียจะดีกว่ามิเช่นนั้นพวกทหารจะตามเรามาทันนะขอรับ""อย่าพึ่ง! นางยังมีประโยชน์กับข้าอยู่ หากเรารอดพ้นจากทหารเมื่อนั้นค่อยจัดการนางทิ้ง เจ้าเองก็รีบนั่งพักซะจะได้รีบออกเดินทาง ข้าเองก็เจ็บแผลที่เจ้าสร้างมาเช่นกัน เอาอย่างนี้ดีมั้ยระหว่างที่เจ้าพักข้าจะขอเอาคืนแผลที่เจ้าแทงข้า แต่ข้าจะไม่แทงเจ้าด้วยมีดหรอกนะ ข้าจะแทงเจ้าด้วยแท่งร้อนของข้า ฮ่า ฮ่า เจ้าไปดูต้นทางหากมีผู้ใดน่าสงสัยก็รีบตะโกนบอกข้า " ใต้เท้าไป๋ใช้มือปาดริมฝีปากราวกับผู้ที่หิวกระหาย ทำให้หนิงเอ๋อรู้สึกไม่ปลอดภัยและเป็นห่วงบุตรเป็นอย่างมาก นางพยายามจะขยับกายหน
องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 36 จับกบฎ
บทที่ 36 จับกบฎ"ก็เพราะว่าองค์รัชทายาทองค์ปัจจุบันมิใช่บุตรของข้าอย่างไรล่ะ" ฝ่าบาทเดินออกมาจากด้านหลังบัลลังก์และมานั่งอยู่บนบังลังก์ทำให้หวงกุ้ยเฟยและใต้เท้าไป๋ถึงกับหน้าซีด"เหตุใดฝ่าบาทถึงฟื้นขึ้นมาได้ แล้วฝ่าบาทเอาเรื่องใดมาพูดว่าองค์รัชทยาทไม่ใช่บุตรของท่านละเพคะ หากไม่ใช่บุตรของท่านจะเป็นบุตรของผู้ใด ใต้หล้ารู้ต่างว่าข้าเข้ามาในวังหลวงแห่งนี้ตั้งแต่หม่อมฉันยังไม่ตั้งครรภ์ " หวงกุ้ยเฟยรีบดินออกมาด้านหน้าและทูลถาม"หึ หึ จะให้ข้าพูดจริงๆ หรือหวงกุ้ยเฟย เอาล่ะหากเจ้าใคร่รู้ข้าเองก็จะบอกเจ้าเอง องค์รัชทยาทหรือองค์ชายหลีเจียซินมิใช่ลูกของข้าแต่เป็นลูกของเจ้ากับใต้เท้าไป๋ พวกเจ้ากำลังก่อกบฏจะยึดบัลลังก์และวางแผนที่จะโค้นบัลลังก์ทหารจับหวงกุ้ยเฟยและใต้เท้าไป๋เอาไว้ และต่อจากนี้องค์รัชทายาทองค์หญิงเสี่ยวหลงถูกปลดตำแหน่งและจับตัวทั้งสองคนมาที่ท้องพระโรงเดี๋ยวนี้" เมื่อสิ้นคำสั่งทหารก็รีบจับตัวของหวงกุ้ยเฟยแต่ใต้เท้าไป๋ยังไม่ยอมรับความจริงจึงได้ต่อลองกับฝ่าบาท"ท่านจะหาว่าข้าเป็นบิดาขององครัชทายาทได้อย่างไรอีกอย่างฝ่าบาทจะมากล่าวหากระหม่อมได้อย่างไร หากท่านไม่มีอันใดชี้แนะมาทางข้าว่าข้า
องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 35 ก่อกบฎ
บทที่ 35 ก่อกบฎฟางลี่เว่ยกำลังนำยาสมุนไพรที่ท่านหมอให้ไว้ต้มให้หนิงเอ๋อดื่มเพื่อบำรุงร่างกาย แม่ทัพอี้กำลังเดินเข้ามาที่ในห้องของหนิงเอ๋อ ก็แปลกใจเลยถามด้วยความเป็นห่วง"เจ้าไม่สบายตรงไหน ถึงได้มียาต้มมาวางอยู่ตรงนี้" แม่ทัพอี้นั่งลงที่เก้าอี้และถามหนิงเอ๋อที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขา"ข้าสบายดี ไม่ทำให้ท่านต้องมาเป็นห่วงหรอกเพคะ เชิญไปพรอดรักอยู่กับพี่เสี่ยวหลงเถิดและเชิญท่านออกไปจากห้องของข้าได้แล้ว ข้าอยากพักผ่อน" แม่ทัพอี้ถึงกับหน้าถอดสี ไม่คิดเลยว่านางจะเห็นที่เขากับเสี่ยวหลง"เจ้าเห็นสินะ ""ข้าไม่ได้อยากดูหรอกนะ แค่บังเอิญเดินผ่านไปเห็นเท่านั้นออกไปได้แล้ว ฟางลี่เว่ยส่งท่านแม่ทัพแทนข้าที" หนิงเอ๋อลุกเดินเข้าไปในห้องนอน แม่ทัพก็ได้เดินตามเพื่ออธิบายความจริงให้นางฟัง"เดี๋ยวก่อนสิ มันไม่ใช่อย่างที่เจ้าเห็นนะ ""ปล่อยเถอะเพคะ ต่อให้จะเป็นเหมือนที่ข้าเห็นหรือไม่ก็ไม่เกี่ยวข้า อย่างไรในใจของท่านก็มีพี่เสี่ยวหลงทั้งใจ เอาอย่างนี้ดีมั้ยหากเรื่องราชวงศ์จบสิ้นเมื่อใด ข้ากับท่านจะหย่ากันทันที ท่านจะได้ไปพรอดรักอยู่กับท่านพี่เสี่ยวหลงอย่างเต็มที่" หนิงเอ๋อเองก็ไม่รู้เหตุใดถึงพูดเช่นนั้นออกไปราว
องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 34 ฝ่าบาทฟื้นแล้ว
บทที่ 34 ฝ่าบาทฟื้นแล้วแม่ทัพนั่งครุ้นคิดอยู่ทีห้องโถวเสี่ยวหลงเมื่อมาถึงนางก็ได้เข้าไปหาแม่ทัพและโอบกอดเขาจากด้านหลัง โดยไม่ได้ให้ทั้งตัวในตอนแรกแม่ทัพคิดว่าเป็นหนิงเอ๋อจึงแกล้งนาง"เกิดอันใดขึ้นกับคนอย่างเจ้าที่เมื่อก่อนเอาแต่ไล่ข้า หรือว่าใต้หล้าแห่งนี้ฝนฟ้าจะแล้งหึถึงได้เข้ามาหาข้าแถมยังโอบกอดข้าเช่นนี้" เมื่อเสียวหลงได้ยินนางก็โมโหเป็นอย่างมากและปล่อยมือออกจากกายของแม่ทัพและเอ่ยกับเขา"ผ่านไปแค่ไม่กี่คืนวันใจของท่านเปลี่ยนผันได้ถึงเพียงนี้เลยหรือเพคะ เยื้อใยที่ท่านมีต่อหม่อมฉันไม่เหลือแม้แต่น้อยเลยหรือ" เสี่ยวหลงน้ำตาไหลรินนางร้องไห้กระซิกๆ เพื่อให้แม่ทัพเห็นใจ"เจ้าเองหรือเสี่ยวหลง ใจข้ายังคงไม่ได้เปลี่ยนไปที่ใดแต่ตอนนี้ก็ไม่ได้มีเจ้าอยู่ในนี้อีกต่อไปเช่นกัน" แม่ทัพอี้พูดออกมาอย่างตัดเยื่อใยทำให้เสี่ยวหลงร้องไห้ออกมามากกว่าเดิม"แล้วความรู้สึกของหม่อมฉันล่ะ ที่เฝ้ารักท่านมาตลอดเพียงแค่มีหนิงเอ๋อเข้ามาท่านก็เปลี่ยนไปถึงเพียงนี้ แล้วที่ผ่านมาไม่มีค่าสำหรับท่านเลยหรืออย่างไร ""เสี่ยวหลงข้าเองก็เคยรักเจ้ามาก แม้ชีวิตก็ให้ได้แต่บัดนี้มันไม่เป็นเช่นดังเคย" แม่ทัพหันหลังให้เสี่ยวหลงเ
องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 33 ฝีมือใค้เท้าไป๋
บทที่ 33 ฝีมือใค้เท้าไป๋ใต้เท้าไป๋ได้มาหาหวงกุ้ยเฟยในยามรุ่งสาง อย่างร้อนใจ"นี่ท่านมาหาข้าแต่เช้าเช่นนี้มีเรื่องอะไร""ท่านรู้เรื่องแม่นมขององค์หญิงหนิงเอ๋อหรือไม่""ข้าไปดูมาแล้ว ผู้ใดกันนะที่ฆ่านาง ท่านรู้หรือไม่" หวงกุ้ยเฟยรู้ว่าเป็นฝีมือของใต้เท้าไป๋แต่ที่ถามเช่นนั้นเพราะอยากลองถาม"ข้าเองที่ทำกับนาง แต่ที่ข้าทำเพราะนางปากแข็ง เมื่อคืนเหล่าเสนบาดีฝ่ายฮองเฮาได้เข้าร่วมหารือกัน ข้ากลับไปจากตำหนักของท่านได้เห็นเข้า จึงตามนางไปเพื่อถาม แต่นางจงรักภักดีไม่ยอมแม้จะปริปากบอก ทำได้แม้กระทั่งกัดลิ้นตนเอง ข้าโมโหจึงได้สังหารนาง ท่านเองก็อย่านิ่งเฉย ตอนนี้พวกเราไม่อาจรู้ได้ว่าฮองเฮาทรงมีแผนอันใด เราต้องชิ่งทำให้องค์รัชาทยาทขึ้นครองบัลลังก์ในเร็ววัน เวลาที่ฮองไทเฮาพูดมานั้นมันเนินนานเกินไปข้าจะหาทางที่ทำให้ฮ่องเต้ไม่ฟื้นขึ้นมาได้อีกต่อไปและลาลับจากโลกนี้ในเร็ววัน เช่นนั้นเราก็ไม่ต้องเกรงกลัวสิ่งใด ส่วนเรื่องของแม่นมผู้นั้นเจ้าไม่ต้องกลัวไม่มีผู้ใดเห็นข้าเป็นแน่ และไม่มีทางที่จะจับตัวข้าได้" ใต้เท้าไป๋พูดออกมาอย่างมั่นใจ"ดีเช่นนั้นเราก็เร่งทำตามแผนกันเถอะ" หวงกุ้ยเฟยยิ้มมุมปากอย่างดีใจเมื่อ
องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 32 ลางร้าย
บทที่ 32 ลางร้าย องครักษ์หลิวที่กำลังกลับจากตำหนักของฮ่องเต้ก็ได้เห็นใต้เท้าไป๋ที่กำลังเดินออกจากตำหนักของกุ้ยเฟยหนิงฮวาอย่างเร่งรีบเขาจึงรีบเข้าไปด้านในเมื่อรู้สึกถึงอะไรที่แปลกไปและท่าทีที่เขากำลังจะหนีเหมือนทำอันใดผิด เขารีบเดินเข้าไปด้านในก็พบว่าแม่นมนอนจมกองเลือดอยู่องครักษ์หลิวรีบเข้าไปใกล้และพยุงให้แม่นมลุกขึ้น"แม่นมเกิดอะไรขึ้นกับท่าน ทำไมเลือดถึงเต็มตัวเช่นนี้" เขาใช้นิ้วแตะที่ชีพจรของแม่นมที่กำลังเต้นช้าลงเรื่อยๆ แม่นมฝืนลืมตาขึ้นมาแม้ลิ้นจะขาดแต่นางก็พยายามสื่อสารกับเขาอย่างเต็มที่"อือ " เสี่ยงที่เปล่งออกมาทำให้เขารู้ว่าแม่นมยังไม่สิ้นใจ เขาจึงพยุงแม่นมขึ้นเล็กน้อย"ท่านยังไม่ตาย ท่านช่วยแข็งใจไว้สักหน่อยข้าจะอุ้มท่านไปที่ตำหนักของฮองเฮาและให้หมอหลวงมารักษาท่าน ผู้ใดมาทำกับท่านเช่นนี้โปรดบอกข้า ข้าจะไปจัดการคนผู้นั้นเอง" แม่นมส่ายหน้าเมื่อรู้ว่าตนเองตอนนี้ก็แทบจะไหวหากเขาอุ้มนางไปกว่าจะถึงตำหนักซื่อหมิงนางก็สิ้นใจก่อนพอดี เขาเองตอนนี้ก็เจ็บปวดที่เห็นแม่นมกำลังหายใจโรยริน นางเป็นสตรีที่จิตใจดีและเมตตาเขามาตลอดไม่เคยคิดว่าเขาเป็นองครักษ์ต่อยต่ำแต่ทำเหมือนกับเขาเป็นคนในครอบ
