เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 10 ท่านย่าของข้า
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-26 09:59:20
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 11 เกิดเรื่องร้าย
บทที่ 11 เกิดเรื่องร้ายตำหนักฟู่หลางฝั่งด้านเสี่ยวหลงนางเดินฟัดเหวี่ยงไปที่ตำหนักของหวงกุ้ยเฟยมารดาของนางด้วยอารมณ์โมโห“ท่านแม่ ท่านอยู่ที่ใด นี่พวกเจ้าไปตามท่านแม่มาให้ข้าเดี๋ยวนี้” นางมาถึงก็เอะอะโวยวายเสียงดังใส่นางกำนัลที่กำลังเดินทำหน้าที่ของตน เสียงของนางทำให้หวงกุ้ยเฟยที่กำลังแต่งเสื้อผ้าอาภรณ์ไปงานเลี้ยงได้ยินเข้า เมื่อนางเสร็จแล้วนางก็เดินออกมาหาบุตรสาวของนางที่นั่งหน้าบูดน่าเบี้ยวอยู่ที่เก้าอี้“เอะอะโวยวายอะไรเสียงดังขนาดนี้ เจ้าสำรวมเสียบ้างอย่าลืมสิว่าเจ้าเป็นองค์หญิงไหนจะเป็นน้องสาวขององค์รัชทายาทอีกด้วย”“ท่านแม่จะให้ข้านิ่งเฉยได้อย่างไรเพคะ ท่านแม่ทราบหรือไม่เมื่อครู่ข้าเจอผู้ใด”“เจ้าไม่พูดข้าจะรู้ได้อย่างไร”“ก็นางตัวซวยนะสิเพคะ ข้าได้ยินเพียงเรื่องเล่าวันนี้ได้เจอนางมาที่วังหลวงแถมยังเข้ามายุ่งเรื่องข้าอีกด้วย ทำร้ายทหารของข้าจนได้รับบาดเจ็บ ข้าไม่ยอมนะเพคะท่านแม่ต้องไปจัดการนางให้หม่อมฉัน นางจะได้รู้สำนึกว่าไม่ควรมายุ่งกับข้า”“เจ้าอย่าพลีพลามวันนี้ข้าไม่อยากมีเรื่องจัดการนางเมื่อไหร่ข้าก็จัดการได้ นางเป็นเพียงแมลงตัวเล็กๆ ที่ข้าจะฆ่าทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้ เจ้าไปเตร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 12 ไม่ใช่ความผิดของนาง
บทที่ 12 ไม่ใช่ความผิดของนางเมื่อเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นงานเลี้ยงได้จบลงทุกคนต่างพากันแยกย้ายและตื่นกลัวจะเกิดอันตรายกับตนเอง เรื่องที่เกิดขึ้นก็ถูกกล่าวขานกันไปทั่ววังหลวง ต่างก็พูดกันเป็นเสียงเดียวว่าเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นจากองค์หญิงหนิงเอ๋อที่มาปรากฎกายขึ้นในวังวันนี้ ทำให้ฮองเฮาไม่พอใจเป็นอย่างมากจึงส่งตัวองค์หญิงกลับที่เรือน“หนิงเอ๋อเจ้าไม่ต้องคิดอันใด เรื่องทั้งหมดไม่ได้เกิดขึ้นเพราะเจ้า ข้าจะไม่ยอมอยู่นิ่งข้าจะหาคนที่ทำเรื่องนี้ขึ้นมาให้ได้ เจ้ากลับไปพักผ่อนเถอะนะ อย่าได้เอาเรื่องวันนี้มาใส่ใจ แม่นมข้าขอฝากหนิงเอ๋อของข้าด้วย เจ้าเองก็เช่นกันดูแลองค์หญิงให้ดีอย่าให้เกิดเรื่องอันใดขึ้นกับองค์หญิงเป็นอันขาด ตอนนี้เรายังไว้ใจใครไม่ได้”“เพคะ/พะย่ะค่ะ”“ท่านแม่เองก็เช่นกันนะเพคะ อย่าคิดมากจนไม่มีเวลาดูแลตนเอง ข้าได้หาใส่ใจไม่ ข้าเคยเจอเหตุการณ์เช่นนี้อยู่เรื่อยจนข้าชินชาแล้ว ท่านแม่โปรดดูแลรักษาพระวรกายให้ดีนะเพคะ .”“เจ้าไปเถอะ เดี๋ยวข้าต้องเข้าไปหาฝ่าบาท”เมื่อร่ำลาเสร็จสิ้นหนิงเอ๋อก็ได้นั่งเกี้ยวกลับเรือน ระหว่างทางก็ได้นึกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทุกอย่างล้วนมีเงื่อนงำ นางไม่เคยรู้จั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 13 ฝีมือของหวงกุ้ยเฟย
บทที่ 13 ฝีมือของหวงกุ้ยเฟยฝั่งด้านองครักษ์หลิวที่ไหวตัวทันก็ได้กระโดดขึ้นหน้าต่าง และวิ่งให้เร็วเพื่อหนีการจับกุมนี้ เมื่อเห็นว่าไม่มีผู้ใดตามมาทันองครักษ์หลิวก็กระโดดลงมาที่พื้นอย่างไม่ทันระวังก็ชนเข้ากับองค์หญิงเหมยฟางนางเป็นบุตรสาวของนางสนมของฝ่าบาท ที่กำลังวิ่งหนีเหล่านางกำนัลด้วยความที่นางขี้เกียจจะเข้าเรียนโครม!!“โอ๊ย!! เจ้าไม่มีตาหรือไง รู้มั้ยว่าเจ้าทำให้ข้าเจ็บ” เหมยฟางอยู่ด้านล่างถูกร่างใหญ่ขององครักษ์หลิวทับร่างนางอยู่นางหลับตาเพราะความเจ็บแต่เมื่อนางลืมตาขึ้นมาก็ต้องพบกับเทพบุตรที่แสนงดงาม สีหน้าที่เกรี้ยวโกรธก็อมยิ้มทันที“กระหม่อมขอประทานอภัยพะย่ะค่ะ เป็นความผิดของกระหม่อมเองที่ไม่ทันได้ดูดีๆ ทรงลงโทษกระหม่อมได้เลยพะย่ะค่ะ” องครักษ์หลิวลุกขึ้นและนั่งคุกเข้าลงเพื่อรับการลงโทษ“ตอนนี้ข้าเจ็บมากเลย เจ้าต้องพาข้าไปส่งที่ตำหนักของข้า มิเช่นนั้นข้าจะสั่งให้ทหารจับเจ้าไปประหาร” เหมยฟางนางไม่ถือโทษแต่อยากใช้เวลาอยู่กับบุรุษผู้นี้นานๆ“จะให้กระหม่อมพาองค์หญิงไปเช่นไร กระหม่อมเป็นผู้ชายมิบังอาจถูกเนื้อต้องตัวองค์หญิงหรอกพะย่ะค่ะ”“เจ้าก็ให้ข้าขึ้นหลังเจ้าสิ หากผู้ใดต่อว่าข้าจะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 14 เจ้ามันต่ำ
บทที่ 14 เจ้ามันต่ำเรื่องนี้จึงทำให้หวงกุ้ยเฟยไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่ยังดีที่ทหารผู้นั้นไม่ถูกมาถึงนาง เพราะถูกใต้เท้าไป๋ขู่จะฆ่าล้างครอบครัวของทหารผู้นั้น อีกอย่างทั้งคู่ไม่เคยรักกันมันเป็นเพียงเรื่องที่กุขึ้นมาของใต้เท้าไป๋ ทหารผู้นี้เกรงว่าใต้เท้าไป๋จะจัดการกับลูกเมียของเขาที่รออยู่ที่บ้าน จึงยอมรับสารภาพเรื่องนี้ทั้งหมด“ท่านแม่ได้ยินเรื่องที่ทหารฆ่านางกำนัลหรือยังเพคะ”เสี่ยวหลงเดินเข้ามาหาหวงกุ้ยเฟยที่ตำหนัก“ข้าได้ยินแล้ว หึ! นางองค์หญิงนั่นช่างดวงแข็งเหลือเกิน นางไม่ถูกกล่าวหาแถมยังได้ของปลอบขวัญจากฝ่าบาทอีกด้วย อีกไม่นานก็คงยกสมบัติทั้งหมดให้นางสินะ ข้าได้ยินนางกำนัลตำหนักของฮองไทเฮาพูดคุยกันว่าตอนนี้ฮองไทเฮามอบที่ดินกับแหวนมรกตให้นาง ตอนนี้ทุกคนในวังหลวงแทบจะรักนางจนหมด อีกไม่นานเจ้าก็มิใช่บุตรสาวที่โปรณปราณของฮ่องเต้แล้ว” “ข้าไม่ยอม ข้าจะไปหานาง” พูดไม่ทันจบองค์หญิงเสี่ยวหลงก็สั่งให้ทหารนำเกี้ยวมาให้นางและพานางไปที่เรือนขององค์หญิงหนิงเอ๋อ หวงกุ้ยเฟยไม่ได้ห้ามปรามนางแถมยังเข้าข้างนางและออกตามนางมาด้วยเช่นกันฝั่งด้านของหนิงเอ๋อเมื่อองครักษ์หลิวกลับมาวันนั้นก็ได้บอกเรื่องร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 15 ไม่เอาความ
ฮองเฮาเดิมมาพร้อมขันทีและนางกำนัลที่ดูแลพระองค์ทำให้หวงกุ้ยเฟยหยุดการกระทำทันที“นี่มันเกิดเรื่องอันใดขึ้น หวงกุ้ยเฟยเจ้ามาอยู่ที่เรือนของหนิงเอ๋อได้อย่างไร” ฮองเฮารีบเดินเข้ามาจับกายของหนิงเอ๋อให้ลุกขึ้นและนำผ้าเช็ดหน้าของนางเช็ดหน้าให้หนิงเอ๋อ“หม่อมฉันออกมาเดินตลาดกับเสี่ยวหลง เผอิญเดินผ่านทางนี้เลยแวะมาเยี่ยมองค์หญิงหนิงเอ๋อเพคะ”“มาเยี่ยมอย่างไร ถึงขนาดลงมือลงมือจนเลือดออกขนาดนี้ หนิงเอ๋อเจ้าเจ็บมากหรือไม่ แม่นมเจ้าพาหนิงเอ๋อเข้าไปที่เรือนเดี๋ยวนี้ ส่วนเรื่องตรงนี้ข้าจะจัดการเอง”“หม่อมฉันไม่เป็นอะไรเพคะท่านแม่ ”“บอกข้าได้หรือยังว่าเกืดเรื่องอันใดขึ้น ”“ทูลฮองเฮาเพคะ ท่านแม่ของหม่อมฉันแค่สั่งสอนที่องค์หญิงหนิงเอ๋อตาต่ำคว้านายโลมผู้นั้นมาอยู่ในเรือนกลัวจะเสื่อมเสียเกียรติแต่องค์หญิงกลับต่อว่าท่านแม่และไม่ให้ท่านแม่ของข้าแตะต้องชายผู้นั้น นางปกป้องฮองเฮาดูสิเพคะ ใบหน้าหม่อมฉันเองก็ถูกองค์หญิงหนิงเอ๋อตบ แถมตัวของหม่อมฉันกับท่านแม่ก็ถูกนางเอาน้ำสาดไล่ออกไปอย่างไม่มีเกียรติเพคะเพียงเพราะนางปกป้องชายชั้นต่ำผู้นั้น” เสี่ยวหลงลรีบใส่ร้ายหนิงเอ๋อทันที“จริงเพคะ หม่อมฉันเพียงอยากให้องค์ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-29องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 16 คำสั่งของฮ่องเต้
องครักษ์หลิวไม่ทันได้ให้องค์หญิงเหมยฟางได้ตอบอันใดก็รีบเดินหนีไป“เจ้านี่ช่างไม่มีความรู้สึกเสียจริง ข้าแสดงออกขนาดนี้ยังไม่รู้อีกหรือว่าข้าคิดอย่างไรกับเจ้า แต่ไม่เป็นไรข้าองค์หญิงเหมยฟางเสียอย่าง ข้าจะพิชิพใจท่านให้ได้องครักษ์หลิว ” เหมยฟางยิ้มออกมาอย่างมีแผนร้าย ก่อนจะรีบวิ่งไปหาฮองเฮาเมื่อทุกคนกลับไปหมดสิ้นหนิงเอ๋อเข้ามาที่ห้องนอนของตนเองอย่างเหนื่อยล้า นางกำลังโน้มตัวลงนอนก็มีเสียงดังออกมาจากด้านนอก“องค์หญิงท่านนอนหรือยัง ข้าขอเข้าไปหาองค์หญิงได้หรือไม่ขอรับ” เสียงของหางเฟิ่งที่ดังอยู่ด้านนอก หนิงเอ๋อจึงบอกให้เขาเข้ามา“เข้ามาสิข้ายังไม่ได้นอน” หนิงเอ๋อเดินมาเปิดประตูให้หางเฟิ่งเขาถือลูกประคบติดตัวมา“เจ้ามาหาข้าพร้อมลูกประคบทำไมกัน นี่มันก็มืดค่ำแล้ว”“ก็เพราะใบหน้างดงามขององค์หญิงบวมแดงเป็นรอยฝ่ามือ ข้าเลยนำลูกประคบนี่มาประคบหน้าวันรุ่งขึ้นใบหน้าองค์หญิงจะได้ไม่บวมแดงไปมากกว่านี้ขอรับ ““เอามานี่สิ เจ้าเองก็กลับไปพักได้แล้วเดี๋ยวข้าทำเอง”หนิงเอ๋อยื่นมือไปรับลูกประคบแต่ทว่าหางเฟิ่งไม่ยอมเขาจับตัวองค์หญิงนั่งลงบนที่นอนพร้อมใช้มือที่หนาใหญ่ของเขาสัมผัสใบหน้าหนิงเอ๋ออย่างเบามือ ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-29องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 17 บทลงโทษหางเฟิง
บทที่ 17 บทลงโทษหางเฟิงเสียงทหารเอะอะดังขึ้นจากด้านหน้า ทำให้หนิงเอ๋อที่กำลังเดินกลับมาที่เรือนก็ได้เห็นพอดี“พวกเจ้าเป็นทหารของวังหลวงมาเสียงดังเอะอะทำไมที่เรือนของข้า” หนิงเอ๋อได้ออกไปพบทหารเหล่านั้นทันที“ทูลองค์หญิงกระหม่อมมาตามคำสั่งของฝ่าบาท องค์หญิงได้โปรดเสด็จไปที่วังหลวงกับพวกกระหม่อมและโปรดอย่าขัดขืนพะย่ะค่ะ” ทหารพูดจบก็ได้เดินเข้ามาจับตัวของหนิงเอ๋อแต่ทว่าองครักษ์หลิวได้เข้ามาขว้างเสียก่อน“หยุดนะเจ้าเป็นเพียงทหารชั้นต่ำ จะมาถูกเนื้อต้องตัวองค์หญิงได้เช่นไร ” สถานการณ์เริ่มตึงเคลียดแม่นมกับฟางลี่เว่ยก็ได้เดินออกมาหาองค์หญิงด้วยความเป็นห่วงทันที“เกิดอะไรขึ้นเพคะ” แม่นมได้เข้ามาหาองค์หญิงและถามด้วยความสงสัย“ข้าเองก็ไม่รู้เช่นกัน ”“พวกเจ้าต้องการอะไรจากองค์หญิงเหตุใดถึงต้องมาจับตัวกันไปด้วย หากเป็นรับสั่งของฝ่าบาทก็บอกกันดีๆ องค์หญิงของข้าไปเองได้” ฟางลี่เว่ยได้ด่าทหารผู้นั้นทันที“กระหม่อมเพียงทำรับสั่ง มีรับสั่งให้จับตังองค์หญิงและนายโลมผู้ที่องค์หญิงพามาพักอยู่ด้วยเข้าไปในวังหลวงทันทีพะย่ะค่ะ หากองค์หญิงไม่ให้กระหม่อมจับต้ององค์หญิงเช่นนั้นกระหม่อมก็จะจับตัวของนายโลมผู้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-30องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 18 พาตัวไปให้ไกล
บทที่ 18 พาตัวไปให้ไกลหนิงเอ๋อเมื่อมาถึงวังหลวงนางก็รีบเสด็จไปหาฝ่าบาทที่ตำหนักของฝ่าทบาททันที ทั้งๆ ที่ในชีวิตนี้นางไม่เคยคิดที่จะมาเหยียบเลยสักครั้ง“ไปทูลฝ่าบาทให้ข้าทีว่าข้านั้นขอพบ เดี๋ยวนี้” หนิงเอ๋อร้อนรนจิตใจกลัวฝ่าบาทจะลงโทษหางเฟิ่งนางจึงได้ตะโกนออกไปแต่ไม่ทันที่ทหารจะได้เข้าไปที่ตำหนักหวงกุ้ยเฟยก็ได้เดินออกมา และมาพูดคุยกับหนิงเอ๋อ“เกิดเรื่องอันใด ที่ทำให้องค์หญิงเช่นเจ้ามาที่ตำหนักของฝ่าบาทอย่างรีบร้อนเช่นนี้กันนะ” หวงกุ้ยเฟยแกล้งไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น“ท่านอย่ามาแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง ทั้งๆ ที่เรื่องทั้งหมดนั้นท่านเป็นคนสร้างมันขึ้นมา ท่านต้องการอะไรกับข้ากันแน่”“หึ หึ อย่างเจ้านะหรือที่ข้าจะต้องการอันใดด้วย เจ้ามันก็แค่องค์หญิงที่ถูกทิ้งเท่านั้น ข้าจะบอกเจ้าก็ได้เพราะข้าเห็นใจกับความรักของเจ้าหรอกนะ ถึงยอมบอก บัดนี้นายโลมคนรักของเจ้าคงจะช้ำตายไปแล้วแน่ๆ ฝ่าบาทได้สั่งให้โบยถึงร้อยครั้งไหนจะนำตัวไปแช่น้ำอีก หากไม่โดนโบยจนตายก็น่าจะแผลเน่าเปื่อยตายเป็นแน่ ” หนิงเอ๋อจ้องตาเขม็งกำหมัดแน่นใบหน้าเริ่มบึ้งตึง หวงกุ้ยเฟยก็ได้เข้ามาใกล้นางและกระซิบเพื่อไม่ให้ผู้อื่นได้ยิน“ตอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-30
บทล่าสุด
องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 40 ข้ามีความสุขในทุกวัน (ตอนจบ)
บทที่ 40 ข้ามีความสุขในทุกวัน สามปีต่อมาหลังจากวันนั้นที่หนิงเอ๋อคลอดและแม่ทัพเองก็ได้ออกจากกองทหารเพราะแขนที่ได้รับบาดเจ็บของเขาทำให้เขาไม่สามารถจับดาบได้อีก เขาจึงมาใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับหนิงเอ๋อและบุตรชายของเขาที่ทั้งดื้อทั้งซนแต่ก็เปี่ยมไปด้วยความสามารถ ที่ดินที่ฮองเฮาเคยให้ไว้เขาเองก็จัดแจงทำเกษตรคอยให้ชาวบ้านที่เร่ร่อนช่วยกันทำมาหากินหากผู้ใดทำได้มากเขาก็มีผลตอบแทนให้อย่างมากเช่นกัน ทำให้แม่ทัพได้หันมาเป็นหัวหน้าค้าขายรายใหญ่หนิงเอ๋อวันนี้นางก็ได้มายืนที่บึงบัวเช่นเคยและยิ้มให้กับท้องฟ้าจนบุตรชายของนางได้สงสัยและวิ่งเข้ามาถาม"ท่านแม่ ท่านยิ้มให้ท้องฟ้าทุกวันข้าเองก็สงสัยว่าท่านยิ้มให้สิ่งใดข้าเห็นเพียงแค่ก้อนเมฆที่ลอยไปลอยมาเท่านั้น" หนิงเอ๋อจึงนั่งลงและชี้ไปที่ก้อนเมฆให้บุตรของนางได้ดู"เฉี่ยวเปา เจ้าดูที่มือของเม่น่ะ นั้นคือท่านยายเป็นแม่นมของแม่ ส่วนนั้นฟางลี่เว่ยท่านป้าที่ใจดีที่สุด และอีกคนที่ส่งยิ้มมาให้เจ้าคือสหายที่ดีที่สุดของแม่ด้วยเช่นกัน" หนิงเอ๋อชี้เฉี่ยวเปาก็มองตาม เขาก็ยังไม่เห็นสิ่งใดอยู่ดีนอกจากก้อนเมฆ"ข้ายังไม่เห็นสิ่งใดเลย เห็นเพียงก่อนเมฆเท่านั้น""สองคน
องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 39 ข้าจะมองดูท่านอยู่บนฟากฟ้า
บทที่ 39 ข้าจะมองดูท่านอยู่บนฟากฟ้าหนิงเอ๋อเดินออกมาจากห้องของแม่ทัพด้วยหัวใจที่ปวดร้าว นางกลับไปหาหางเฟิ่งเขาเองมองนางออกว่าตอนนี้หัวใจของนางนั้นมีแม่ทัพอี้อยู่ในใจ"องค์หญิงเราออกไปเดินเล่นกันดีมั้ย วันนี้ข้างนอกอากาศแจ่มใสไม่ร้อนมากนัก" หางเฟิ่งอยากให้นางรู้สึกดีจึงชวนนางออกไปเดินเล่นกันหนิงเอ๋อพยักหน้าและเดินออกไปด้านนอกทุกคนที่นี่ต่างรู้ว่าหางเฟิ่งนั้นเป็นองครักษ์ของหนิงเอ๋อ จึงไม่มีผู้ใดสงสัย นางเดินมาเรื่อยๆ และหยุดที่บึงบัวเหม่อลอยมองไปด้านหน้า"ทรงคิดอะไรอยู่หรือพะย่ะค่ะ ""ข้ากำลังคิดว่าจะไปที่ใดดี ที่ที่ไม่มีองค์หญิงองค์ชายหรือฐานะใดข้าอยากไปอยู่ในที่ที่ทุกคนมีสถานนะเท่าเทียมกัน ในโลกที่ไม่มีความริษยาอิจฉาแย่งชิงหรืออำนาจ ข้าต้องการอยู่ในที่ที่เต็มไปด้วยความรักความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กัน ""โลกเช่นนั้คงไม่มีหรอกพะย่ะค่ะ ทุกคนบนโลกใบนี้ต่างก็เป็นคนที่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีด้วยกันทุกคนอยู่ที่ว่าผู้ใดเลือกที่จะเป็นอย่างใดมากกว่า องค์หญิงอย่าทำเช่นบึ้งตึงเช่นนี้สิพะย่ะค่ะมองดูเมฆก้อนนู้นสิช่างเหมือนแม่นมกับฟางลี่เว่ยกำลังจ้องมองดูท่านอยู่เลย ช่วยยิ้มออกมาให้ท้ังสองคนดูสิพะย่ะ
องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 38 เราทั้งสองหย่ากันเถอะ
บทที่ 38 เราทั้งสองหย่ากันเถอะแม่ทัพอี้ควบม้าออกตามหาหนิงเอ๋ออย่างร้อนใจก็มาพบม้าสองตัวที่ถูกทิ้งอยู่กลางป่า เขาจึงสั่งทหารให้ตามหาหนิงเอ๋อกับใต้เท้าไป๋เดินได้ไม่นานทหารก็ตะโกนเรียกท่านแม่ทัพไปดูก็พบกับร่างของลูกน้องใต้เท้าไป๋เดินไปอีกสักพักก็พบใต้เท้าไป๋นอนจมกองเลือดและบาดแผลที่ไม่น่าดู จิตใจของแม่ทัพเริ่มสั่นไหวใจเต้นระรัว กลัวหนิงเอ๋อจะจากเขาไป เขาจึงรีบวิ่งตามหานางอย่างเป็นหวงแต่แล้วก็ต้องพบเข้ากับหนิงเอ๋อที่กำลังกอดแนบแน่นอยู่กับชายอื่น ความเป็นห่วงและความโมโหได้หล่อล้อมเข้าด้วยกันทำให้เขาโกรธและจะฆ่าชายผู้นั้นที่บังอาจมากอดภรรยาของเขา"เอามือออกจากนางเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นข้าจะจัดการเจ้าให้สิ้นใจในครั้งเดียว" หางเฟิ่งตกใจเมื่อจู่ๆ โดนดาบจากที่ใดมาวางอยู่ที่คอ หนิงเอ๋อเห็นนางจึงรีบเข้าไปผลักแม่ทัพออก และนำตัวหางเฟิ่งไปใว้ด้านหลังนาง แม่ทัพเห็นก็รู้ในทันทีว่าชายผู้นี้ต้องมีความสัมพันธ์ที่พิเศษกับหนิงเอ๋อเป็นแน่"นี่เจ้ากล้ามาผลักสามีของเจ้าเพื่อช่วยชายผู้นี้หรือ""หากไม่มีเขาข้าเองก็ต้องตายไปแล้วด้วยน้ำมือของใต้เท้าไป๋ ข้าไม่ทางให้ท่านทำอันใดกับคนของข้าไม่ว่าท่านจะเป็นสามีของข้าก็
องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 37 หนิงเอ๋อแก้แค้นให้ทุกคน
บทที่ 37หนิงเอ๋อแก้แค้นให้ทุกคนใต้เท้าไป๋ได้พาหนิงเอ๋อหลบหนีโดยการนั่งม้า เมื่อมาถึงป่ารกเขาจึงทิ้งม้าไว้เพื่อเดินเข้าไปที่ป่าและจะหลบหนีโดยการขึ้นเรือหากเดินเข้าป่านี้ไปไม่นานก็ถึงท่าเรือ ทั้งสามคนก็ได้เดินเข้าป่ามาหนิงเอ๋อที่ตั้งครรภ์อยู่เมื่อเดินมาได้สักพักนางก็เหนื่อยหอบและขอให้แม่ทัพอี้ได้พักเสียก่อน"นี่ใต้เท้าข้าขอนั่งพักสักครู่ได้หรือไม่ ""เจ้านี่ช่างเป็นตัวปัญหาเสียจริง" ใต้เท้าไป๋ได้ดุด่าหนิงเอ๋อลูกน้องจึงได้ถาม"ท่านจะพาตัวนางไปด้วยทำไมหรือ ข้าว่าเราจัดการนางเสียจะดีกว่ามิเช่นนั้นพวกทหารจะตามเรามาทันนะขอรับ""อย่าพึ่ง! นางยังมีประโยชน์กับข้าอยู่ หากเรารอดพ้นจากทหารเมื่อนั้นค่อยจัดการนางทิ้ง เจ้าเองก็รีบนั่งพักซะจะได้รีบออกเดินทาง ข้าเองก็เจ็บแผลที่เจ้าสร้างมาเช่นกัน เอาอย่างนี้ดีมั้ยระหว่างที่เจ้าพักข้าจะขอเอาคืนแผลที่เจ้าแทงข้า แต่ข้าจะไม่แทงเจ้าด้วยมีดหรอกนะ ข้าจะแทงเจ้าด้วยแท่งร้อนของข้า ฮ่า ฮ่า เจ้าไปดูต้นทางหากมีผู้ใดน่าสงสัยก็รีบตะโกนบอกข้า " ใต้เท้าไป๋ใช้มือปาดริมฝีปากราวกับผู้ที่หิวกระหาย ทำให้หนิงเอ๋อรู้สึกไม่ปลอดภัยและเป็นห่วงบุตรเป็นอย่างมาก นางพยายามจะขยับกายหน
องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 36 จับกบฎ
บทที่ 36 จับกบฎ"ก็เพราะว่าองค์รัชทายาทองค์ปัจจุบันมิใช่บุตรของข้าอย่างไรล่ะ" ฝ่าบาทเดินออกมาจากด้านหลังบัลลังก์และมานั่งอยู่บนบังลังก์ทำให้หวงกุ้ยเฟยและใต้เท้าไป๋ถึงกับหน้าซีด"เหตุใดฝ่าบาทถึงฟื้นขึ้นมาได้ แล้วฝ่าบาทเอาเรื่องใดมาพูดว่าองค์รัชทยาทไม่ใช่บุตรของท่านละเพคะ หากไม่ใช่บุตรของท่านจะเป็นบุตรของผู้ใด ใต้หล้ารู้ต่างว่าข้าเข้ามาในวังหลวงแห่งนี้ตั้งแต่หม่อมฉันยังไม่ตั้งครรภ์ " หวงกุ้ยเฟยรีบดินออกมาด้านหน้าและทูลถาม"หึ หึ จะให้ข้าพูดจริงๆ หรือหวงกุ้ยเฟย เอาล่ะหากเจ้าใคร่รู้ข้าเองก็จะบอกเจ้าเอง องค์รัชทยาทหรือองค์ชายหลีเจียซินมิใช่ลูกของข้าแต่เป็นลูกของเจ้ากับใต้เท้าไป๋ พวกเจ้ากำลังก่อกบฏจะยึดบัลลังก์และวางแผนที่จะโค้นบัลลังก์ทหารจับหวงกุ้ยเฟยและใต้เท้าไป๋เอาไว้ และต่อจากนี้องค์รัชทายาทองค์หญิงเสี่ยวหลงถูกปลดตำแหน่งและจับตัวทั้งสองคนมาที่ท้องพระโรงเดี๋ยวนี้" เมื่อสิ้นคำสั่งทหารก็รีบจับตัวของหวงกุ้ยเฟยแต่ใต้เท้าไป๋ยังไม่ยอมรับความจริงจึงได้ต่อลองกับฝ่าบาท"ท่านจะหาว่าข้าเป็นบิดาขององครัชทายาทได้อย่างไรอีกอย่างฝ่าบาทจะมากล่าวหากระหม่อมได้อย่างไร หากท่านไม่มีอันใดชี้แนะมาทางข้าว่าข้า
องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 35 ก่อกบฎ
บทที่ 35 ก่อกบฎฟางลี่เว่ยกำลังนำยาสมุนไพรที่ท่านหมอให้ไว้ต้มให้หนิงเอ๋อดื่มเพื่อบำรุงร่างกาย แม่ทัพอี้กำลังเดินเข้ามาที่ในห้องของหนิงเอ๋อ ก็แปลกใจเลยถามด้วยความเป็นห่วง"เจ้าไม่สบายตรงไหน ถึงได้มียาต้มมาวางอยู่ตรงนี้" แม่ทัพอี้นั่งลงที่เก้าอี้และถามหนิงเอ๋อที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขา"ข้าสบายดี ไม่ทำให้ท่านต้องมาเป็นห่วงหรอกเพคะ เชิญไปพรอดรักอยู่กับพี่เสี่ยวหลงเถิดและเชิญท่านออกไปจากห้องของข้าได้แล้ว ข้าอยากพักผ่อน" แม่ทัพอี้ถึงกับหน้าถอดสี ไม่คิดเลยว่านางจะเห็นที่เขากับเสี่ยวหลง"เจ้าเห็นสินะ ""ข้าไม่ได้อยากดูหรอกนะ แค่บังเอิญเดินผ่านไปเห็นเท่านั้นออกไปได้แล้ว ฟางลี่เว่ยส่งท่านแม่ทัพแทนข้าที" หนิงเอ๋อลุกเดินเข้าไปในห้องนอน แม่ทัพก็ได้เดินตามเพื่ออธิบายความจริงให้นางฟัง"เดี๋ยวก่อนสิ มันไม่ใช่อย่างที่เจ้าเห็นนะ ""ปล่อยเถอะเพคะ ต่อให้จะเป็นเหมือนที่ข้าเห็นหรือไม่ก็ไม่เกี่ยวข้า อย่างไรในใจของท่านก็มีพี่เสี่ยวหลงทั้งใจ เอาอย่างนี้ดีมั้ยหากเรื่องราชวงศ์จบสิ้นเมื่อใด ข้ากับท่านจะหย่ากันทันที ท่านจะได้ไปพรอดรักอยู่กับท่านพี่เสี่ยวหลงอย่างเต็มที่" หนิงเอ๋อเองก็ไม่รู้เหตุใดถึงพูดเช่นนั้นออกไปราว
องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 34 ฝ่าบาทฟื้นแล้ว
บทที่ 34 ฝ่าบาทฟื้นแล้วแม่ทัพนั่งครุ้นคิดอยู่ทีห้องโถวเสี่ยวหลงเมื่อมาถึงนางก็ได้เข้าไปหาแม่ทัพและโอบกอดเขาจากด้านหลัง โดยไม่ได้ให้ทั้งตัวในตอนแรกแม่ทัพคิดว่าเป็นหนิงเอ๋อจึงแกล้งนาง"เกิดอันใดขึ้นกับคนอย่างเจ้าที่เมื่อก่อนเอาแต่ไล่ข้า หรือว่าใต้หล้าแห่งนี้ฝนฟ้าจะแล้งหึถึงได้เข้ามาหาข้าแถมยังโอบกอดข้าเช่นนี้" เมื่อเสียวหลงได้ยินนางก็โมโหเป็นอย่างมากและปล่อยมือออกจากกายของแม่ทัพและเอ่ยกับเขา"ผ่านไปแค่ไม่กี่คืนวันใจของท่านเปลี่ยนผันได้ถึงเพียงนี้เลยหรือเพคะ เยื้อใยที่ท่านมีต่อหม่อมฉันไม่เหลือแม้แต่น้อยเลยหรือ" เสี่ยวหลงน้ำตาไหลรินนางร้องไห้กระซิกๆ เพื่อให้แม่ทัพเห็นใจ"เจ้าเองหรือเสี่ยวหลง ใจข้ายังคงไม่ได้เปลี่ยนไปที่ใดแต่ตอนนี้ก็ไม่ได้มีเจ้าอยู่ในนี้อีกต่อไปเช่นกัน" แม่ทัพอี้พูดออกมาอย่างตัดเยื่อใยทำให้เสี่ยวหลงร้องไห้ออกมามากกว่าเดิม"แล้วความรู้สึกของหม่อมฉันล่ะ ที่เฝ้ารักท่านมาตลอดเพียงแค่มีหนิงเอ๋อเข้ามาท่านก็เปลี่ยนไปถึงเพียงนี้ แล้วที่ผ่านมาไม่มีค่าสำหรับท่านเลยหรืออย่างไร ""เสี่ยวหลงข้าเองก็เคยรักเจ้ามาก แม้ชีวิตก็ให้ได้แต่บัดนี้มันไม่เป็นเช่นดังเคย" แม่ทัพหันหลังให้เสี่ยวหลงเ
องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 33 ฝีมือใค้เท้าไป๋
บทที่ 33 ฝีมือใค้เท้าไป๋ใต้เท้าไป๋ได้มาหาหวงกุ้ยเฟยในยามรุ่งสาง อย่างร้อนใจ"นี่ท่านมาหาข้าแต่เช้าเช่นนี้มีเรื่องอะไร""ท่านรู้เรื่องแม่นมขององค์หญิงหนิงเอ๋อหรือไม่""ข้าไปดูมาแล้ว ผู้ใดกันนะที่ฆ่านาง ท่านรู้หรือไม่" หวงกุ้ยเฟยรู้ว่าเป็นฝีมือของใต้เท้าไป๋แต่ที่ถามเช่นนั้นเพราะอยากลองถาม"ข้าเองที่ทำกับนาง แต่ที่ข้าทำเพราะนางปากแข็ง เมื่อคืนเหล่าเสนบาดีฝ่ายฮองเฮาได้เข้าร่วมหารือกัน ข้ากลับไปจากตำหนักของท่านได้เห็นเข้า จึงตามนางไปเพื่อถาม แต่นางจงรักภักดีไม่ยอมแม้จะปริปากบอก ทำได้แม้กระทั่งกัดลิ้นตนเอง ข้าโมโหจึงได้สังหารนาง ท่านเองก็อย่านิ่งเฉย ตอนนี้พวกเราไม่อาจรู้ได้ว่าฮองเฮาทรงมีแผนอันใด เราต้องชิ่งทำให้องค์รัชาทยาทขึ้นครองบัลลังก์ในเร็ววัน เวลาที่ฮองไทเฮาพูดมานั้นมันเนินนานเกินไปข้าจะหาทางที่ทำให้ฮ่องเต้ไม่ฟื้นขึ้นมาได้อีกต่อไปและลาลับจากโลกนี้ในเร็ววัน เช่นนั้นเราก็ไม่ต้องเกรงกลัวสิ่งใด ส่วนเรื่องของแม่นมผู้นั้นเจ้าไม่ต้องกลัวไม่มีผู้ใดเห็นข้าเป็นแน่ และไม่มีทางที่จะจับตัวข้าได้" ใต้เท้าไป๋พูดออกมาอย่างมั่นใจ"ดีเช่นนั้นเราก็เร่งทำตามแผนกันเถอะ" หวงกุ้ยเฟยยิ้มมุมปากอย่างดีใจเมื่อ
องค์หญิงกาลกิณี บทที่ 32 ลางร้าย
บทที่ 32 ลางร้าย องครักษ์หลิวที่กำลังกลับจากตำหนักของฮ่องเต้ก็ได้เห็นใต้เท้าไป๋ที่กำลังเดินออกจากตำหนักของกุ้ยเฟยหนิงฮวาอย่างเร่งรีบเขาจึงรีบเข้าไปด้านในเมื่อรู้สึกถึงอะไรที่แปลกไปและท่าทีที่เขากำลังจะหนีเหมือนทำอันใดผิด เขารีบเดินเข้าไปด้านในก็พบว่าแม่นมนอนจมกองเลือดอยู่องครักษ์หลิวรีบเข้าไปใกล้และพยุงให้แม่นมลุกขึ้น"แม่นมเกิดอะไรขึ้นกับท่าน ทำไมเลือดถึงเต็มตัวเช่นนี้" เขาใช้นิ้วแตะที่ชีพจรของแม่นมที่กำลังเต้นช้าลงเรื่อยๆ แม่นมฝืนลืมตาขึ้นมาแม้ลิ้นจะขาดแต่นางก็พยายามสื่อสารกับเขาอย่างเต็มที่"อือ " เสี่ยงที่เปล่งออกมาทำให้เขารู้ว่าแม่นมยังไม่สิ้นใจ เขาจึงพยุงแม่นมขึ้นเล็กน้อย"ท่านยังไม่ตาย ท่านช่วยแข็งใจไว้สักหน่อยข้าจะอุ้มท่านไปที่ตำหนักของฮองเฮาและให้หมอหลวงมารักษาท่าน ผู้ใดมาทำกับท่านเช่นนี้โปรดบอกข้า ข้าจะไปจัดการคนผู้นั้นเอง" แม่นมส่ายหน้าเมื่อรู้ว่าตนเองตอนนี้ก็แทบจะไหวหากเขาอุ้มนางไปกว่าจะถึงตำหนักซื่อหมิงนางก็สิ้นใจก่อนพอดี เขาเองตอนนี้ก็เจ็บปวดที่เห็นแม่นมกำลังหายใจโรยริน นางเป็นสตรีที่จิตใจดีและเมตตาเขามาตลอดไม่เคยคิดว่าเขาเป็นองครักษ์ต่อยต่ำแต่ทำเหมือนกับเขาเป็นคนในครอบ
