บทที่ 196

หนานกงจื่อซินเหลือบมองมู่หรงจื่อเยียนแล้วจึงอธิบายแผน

หลังจากได้ฟังแผนของเขา ดวงตาของมู่หรงฟู่ก็ส่องประกายวาวและยกนิ้วโป้งให้!

“จื่อซิน แผนของเจ้าชาญฉลาดมาก หากเป็นเช่นนั้น พวกเขาจะต้องต่อสู้กันอย่างแน่นอน!”

มู่หรงจื่อเยียนที่มีท่าทีลังเลพูดว่า “พี่จื่อซิน มันจะเป็นไปได้จริง ๆ หรือ? หม่อมฉันรู้สึกสังหรณ์ใจมิดีอย่างไรมิรู้”

หนานกงจื่อซินปลอบเขา “ตราบใดที่กระหม่อมอยู่ที่นี่จะมิมีปัญหาใด ๆ ทั้งสิ้น ท่านแค่ทำตามแผนที่กระหม่อมพูดเมื่อครู่ก็พอ กระหม่อมจะคอยปกป้องท่านในเงามืด และจะมิมีวันปล่อยให้ท่านได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย”

หลังจากได้ยินเช่นนั้น มู่หรงจื่อเยียนก็พยักหน้าอย่างมิเต็มใจ “เช่นนั้นก็ได้ ข้าจะเชื่อพี่จื่อซิน”

หนานกงจื่อซินยิ้มราวกับได้เห็นภาพที่ราชวงศ์ต้าเยี่ยนตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย

……

ภายในตำหนักบูรพา

ฉินซูขมวดคิ้วเมื่อเห็นยาลูกกลอนที่ฉงชูโม่ส่งมาให้

“ยานี่กลิ่นแรงมากเลย ข้ามิกินได้หรือไม่?”

ฉงชูโม่ส่ายหัวอย่างเด็ดขาด “แน่นอนว่ามิได้เพคะ แม้อาการบาดเจ็บภายในของท่านจะมิร้ายแรง แต่หากดูแลมิดีก็จะนำไปสู่สาเหตุของโรคอื่น ๆ อย่างหลีกเลี่ยงมิได้ ถึงตอนนั้นคงจะลำบากแน่นอน รี