บทที่ 465

เย่เซวียนเล่อพูดโดยที่ไม่ได้มีสีหน้ารู้สึกผิด

“ฝ่าบาททรงกำลังเครียดเรื่องงานราชการ องค์หญิงห้ามาได้จังหวะพอดี ดูสิว่าฝ่าบาททรงพระเกษมสำราญเพียงใดที่ได้เห็นองค์หญิง”

ฉู่กุ้ยเฟยยิ้มอย่างอ่อนโยนและสง่างาม แต่หางตาของนางดูล้าเล็กน้อย ช่วงนี้นางเหนื่อยมากกับการจัดการเรื่องในวังหลัง

“เสด็จพ่อ ลูกคิดว่าในฤดูหนาวเช่นนี้อากาศเย็นจะซึมเข้าร่างกายได้ง่ายที่สุด ดังนั้นลูกจึงเตรียมโจ๊กเห็ดหูหนูขาวใส่พุทราแดงมาเป็นพิเศษ อีกทั้งยังเพิ่มผงมันฮ่อบดซึ่งมีคุณประโยชน์ในการบำรุงร่างกายอย่างมากเพคะ”

เย่เซวียนเล่อหยิบโจ๊กออกมาจากกล่องอาหารและวางอาหารรสเลิศอีกหลายจานไว้บนโต๊ะ

“เล่อเอ๋อร์ช่างจิตใจดีนัก”

องค์จักรพรรดิยิ้มอย่างอบอุ่นพลางชิมโจ๊กแล้วชมว่ารสชาติดีมาก

“เสด็จพ่อ ช่วงนี้ลูกไปอ่านตำรามา ในนั้นเขียนไว้ว่าการบำรุงสุขภาพด้วยอาหารดีกว่าการดื่มยารักษาโรครสขม ๆ ลูกจึงเตรียมของพวกนี้มาให้เสด็จพ่อลองชิมเพคะ”

เย่เซวียนเล่อได้กลิ่นหอมอันล้ำลึกในห้องโถง และเมื่อแสงแดดส่องลงมาบนใบหน้าที่สดใสของนาง นางก็ดูอ่อนเยาว์มีชีวิตชีวามากยิ่งขึ้น

“ทว่าสูตรอาหารที่บันทึกไว้ในตำราไม่ชัดเจนนัก ลูกเกรงว่าวัตถุดิบบางอย่า