LOGINShare
บทที่ 391
Last Updated:
2024-02-21 13:53:57Related chapters
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 392
“ชีวิตข้าดีขึ้นแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเจ้า? ภัยพิบัติจากสวรรค์ยังพอหลีกหนีได้ แต่มนุษย์เราไม่อาจหลีกเลี่ยงบาปที่ตัวเองก่อไว้ได้ เจี่ยงจาวอวิ๋น เจ้าทำตัวเจ้าเองทั้งนั้น”ฉู่เนี่ยนซีมองนางอย่างเย็นชาราวกับมองตัวหนอนในคูน้ำเน่าเหม็น ในใจรู้สึกรังเกียจเป็นอย่างมากหวังลี่ยกเก้าอี้สะอาดมาให้ฉู่เนี่ยนซีนั่ง “กระหม่อมจะไปรออยู่นอกประตู หากพระชายาหลีต้องการอะไรก็รับสั่งมาได้เลยพ่ะย่ะค่ะ”ฉู่เนี่ยนซีมองเสี่ยวเถาอย่างอ่อนโยน “เจ้าเองก็ออกไปรอข้างนอกเถอะ เดี๋ยวจะกลัวเอาเปล่า ๆ “เสี่ยวเถาย่อรับคำและออกไปพร้อมกับหวังลี่“ฉู่เนี่ยนซี เจ้าจะขู่ใครกัน? อย่าคิดว่าตอนนี้เจ้าจะมาก่อความวุ่นวายอะไรได้ ตระกูลของท่านแม่ข้าเป็นผู้อาวุโสในราชสำนัก และสวามีข้าก็เป็นองค์ชายที่ใกล้ชิดกับฮองเฮามากที่สุด เจ้ากล้าดีอย่างไรคิดจะมาปลิดชีวิตข้า?!”เจี่ยงจาวอวิ๋นอยากจะพุ่งเข้าใส่ฉู่เนี่ยนซีด้วยความดุดัน ดวงตาของนางราวกับสัตว์ร้ายที่บ้าคลั่ง และยิ่งโกรธมากขึ้นเพราะตนเองไม่สามารถขยับได้“ข้าจะฆ่าเจ้าไปทำไม? มือสกปรกเปล่า ๆ ”ฉู่เนี่ยนซีเดินช้า ๆ ไปหาเจี่ยงจาวอวิ๋น บีบปากของนางบังคับให้นางมองมาที่ตนเจี่ยงจาวอวิ๋นถ
Last Updated : 2024-02-21องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 393
แต่นางไม่เย็นชาเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป ซึ่งทำให้เย่เฟยหลีพอใจมาก“ข้ามีเรื่องต้องไปถามท่านพ่อให้ชัดเจน หากท่านมีธุระก็ไปจัดการก่อนเถอะ”“ข้าไม่มีธุระอะไร เช่นนั้นเราไปกันเถอะ”ภายใต้แสงจันทร์สว่างสดใสที่ส่องแสงอันหนาวเย็นทอดลงบนถนน ในรถม้าเงียบไปตลอดทางจนมาถึงประตูจวนมหาเสนาบดีฉู่สาวใช้ในจวนเห็นฉู่เนี่ยนซีและเย่เฟยหลีก็โค้งคำนับด้วยความเคารพ เมื่อฉู่เนี่ยนซี ถามว่าพ่อของนางอยู่ที่ไหน นางก็ตอบด้วยความนอบน้อม “นายท่านอยู่ในห้องหนังสือเพคะ”เย่เฟยหลีหันไปหาฉู่เนี่ยนซี “ต้องให้ข้าไปกับเจ้าหรือไม่?”ฉู่เนี่ยนซีคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ท่านไปรอข้าที่ห้องโถงใหญ่สักครู่เถิด”“ได้”ประตูห้องหนังสือถูกฉู่เนี่ยนซีผลักเปิดออกเสียงดังเอี๊ยด มหาเสนาบดีฉู่ที่ยังคงง่วนอยู่กับหนังสือราชการบนโต๊ะ เขาคิดว่าเป็นฮูหยินฉู่ จึงทำท่าเหมือนจะบ่น แต่จริง ๆ แล้วเขากลับพูดอย่างเป็นสุข “ฮูหยิน ข้าขอจัดการงานตรงนี้อีกสักหน่อยแล้วจะไปพักผ่อน เจ้ารอ…”เมื่อเห็นชัดว่าเป็นฉู่เนี่ยนซี มหาเสนาบดีฉู่ก็หยุดพูด ความสุขที่ได้เห็นลูกสาวทำให้เขาลุกจากโต๊ะทันทีและมาหาฉู่เนี่ยนซี“ซีเอ๋อร์ เหตุใดเจ้าถึงมาที่นี่ตอนน
Last Updated : 2024-02-21องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 394
ขณะที่แสงเทียนในห้องอ่านหนังสือเต้นโรมเลียอากาศด้านบน เรื่องในอดีตก็แพร่กระจายออกไปในห้วงเวลาแห่งปัจจุบันอีกครั้ง ทุกคำพูดที่มหาเสนาบดีฉู่พูดเป็นราวกับคลื่นอันแสนปั่นป่วนในอดีต ฉู่เนี่ยนซีที่กำลังฟังอยู่ตกใจจนพูดไม่ออกเมื่อฉู่เนี่ยนซีได้รู้ชาติกำเนิดที่แท้จริงของตัวเอง นางก็เข้าใจว่าเหตุใดองค์จักรพรรดิถึงมีสีหน้าซับซ้อนเช่นนั้นเมื่อพระองค์ทอดพระเนตรเห็นจี้หยกนางไม่รู้ว่าตอนนั้นเป็นจี้หยกหรือใบหน้าของนางที่ช่วยชีวิตนางไว้ แม่ของนางเพียงต้องการจะปิดบังเรื่องนี้ไว้จนถึงที่สุดเพื่ออยากให้นางมีชีวิตที่ไร้กังวลเท่านั้นกว่าจะได้ออกมาจากห้องหนังสือก็เกือบจะถึงยามไฮ่ ในตอนนี้ฉู่เนี่ยนซีกำลังจะยอมรับประวัติศาสตร์ที่ครั้งหนึ่งเคยปั่นป่วนดั่งคลื่นโหมกระหน่ำรวมไปถึงตัวตนที่แท้จริงของนางแต่ประวัติศาสตร์ก็ยังคงเป็นประวัติศาสตร์และอดีตก็เป็นได้เพียงอดีตเท่านั้น ไม่ว่าอย่างไร ความรักที่มหาเสนาบดีฉู่และฮูหยินฉู่มีต่อนางนั้นล้วนเป็นของจริงและในใจของนางก็รู้สึกไม่ต่างจากได้ความรักจากพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดเมื่อฉู่เนี่ยนซีมาถึงห้องโถงใหญ่ก็เห็นเย่เฟยหลีกำลังดื่มชา เขาเห็นว่าใบหน้าของนางดูแย่ลงเล็กน้อย
Last Updated : 2024-02-21องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 395
“นายหญิงมีอะไรจะสั่งหรือพ่ะย่ะค่ะ?”“ข้าสงสัยว่าคราวก่อนที่ข้าถูกเปิดเผยว่าเป็นเจ้าของโรงพนันหุยหุน อาจเป็นเพราะคนในแอบเอาข้อมูลไปเผยแพร่ แต่หากจะตรวจสอบทีละคนคงเป็นการยาก อีกทั้งจะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น ข้าเลยอยากเปลี่ยนคนใหม่ทั้งหมด เรื่องนี้ข้าให้เจ้าจัดการก็แล้วกัน”ถ้วยชาในมือของฉู่เนี่ยนซีมีลวดลายที่ซับซ้อน ซึ่งทำให้มือเปล่าของนางดูขาวและเรียวเหมือนต้นหอมสีเขียวเมื่อเห็นท่าทางที่แน่วแน่และมั่นคงของฉู่เนี่ยนซี อวี๋เป่ยก็ตอบรับพลางเดินไปเปิดประตูและออกไปเตรียมตัวฉู่เนี่ยนซีเดินออกไปพร้อมกับถ้วยชา มองลงไปที่การเคลื่อนไหวของทุกคนที่ชั้นล่าง ดวงตาของนางเต็มไปด้วยอันตรายและความสงสัยทันใดนั้น ไอสังหารระเบิดออกมาอย่างรุนแรงจากด้านข้างของฉู่เนี่ยนซี นางเงยหน้าขึ้นและรีบโยนถ้วยชาในมือออกไปสกัดไอสังหารนั้นไว้ เมื่อปรากฏเสียงดังคมชัดขึ้นในหู ถ้วยชาก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ ฉู่เนี่ยนซีถอยหลังไปสองก้าวแล้วเงยหน้าขึ้นมองบุคคลผู้นั้น ก่อนเห็นเพียงชายสวมหน้ากากชุดดำยืนอยู่ตรงนั้นฉู่เนี่ยนซีหรี่ตาเล็กน้อยพลางส่งสายตาอาฆาตที่เห็นได้ชัดในดวงตาของนาง แต่เนื่องจากนางไม่มีอาวุธอยู่ในมืออีกทั้งยังอย
Last Updated : 2024-02-21องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 396
แผ่นหลังของฉู่เนี่ยนซีได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นนางจึงได้แต่นอนราบเท่านั้น เสี่ยวเถาให้ยาฉู่เนี่ยนซีอย่างระมัดระวัง ในขณะที่น้ำตาไหลไปด้วยแต่ฉู่เนี่ยนซีอาการหนักจนไม่สามารถดื่มยาเข้าไปได้เลยเย่เฟยหลีให้นางพิงแขนของเขาอย่างแผ่วเบาเพื่อหลีกเลี่ยงบาดแผลอย่างระมัดระวัง มือขวาของเขาหยิบช้อนมาป้อนยาให้กับฉู่เนี่ยนซีทีละน้อยคืนฤดูหนาวมาถึงอย่างรวดเร็ว ลมหนาวส่งเสียงอันน่าสะพรึงกลัวผ่านกิ่งไม้แห้ง ราวกับเสียงสัตว์ร้ายที่เข้าโจมตีเมืองอย่างบ้าคลั่งเหลียงหยวนและอวี๋เป่ยที่ไปยังที่ต่าง ๆ มาตลอดทั้งคืนก็กลับมาเห็นเย่เฟยหลีรอพวกเขาอยู่ในห้องโถงใหญ่ เหลียงหยวนยกมือขึ้นคำนับทันทีพลางพูดว่า “ท่านอ๋อง กระหม่อมและอวี๋เป่ยสืบพบว่านักฆ่าเหล่านั้นล้วนเป็นคนของกองกำลังชังสวรรค์พ่ะย่ะค่ะ”เมื่อเย่เฟยหลีได้ยินคำว่า “กองกำลังชังสวรรค์” ในดวงตาของเขาก็เหมือนมีพายุและฝนตกที่โหมกระหน่ำจนทำให้ทั้งทะเลกลายเป็นคลื่นรุนแรง ข้อต่อของหมัดที่กำแน่นของเขาเปลี่ยนเป็นสีซีดกองกำลังชังสวรรค์ นั่นคือกองกำลังของเย่เหลียนเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ฉู่เนี่ยนซีก็ลืมตาขึ้น ก่อนที่นางจะรู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนนางก็รู้สึกถึงความเจ็บ
Last Updated : 2024-02-21องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 397
เย่เฟยหลีรีบโน้มตัวไปข้างหน้าพลางถามอย่างกังวลใจฉู่เนี่ยนซีเห็นว่าเขาขมวดคิ้วเคร่งเครียดมากกว่าเดิม ทันใดนั้นนางก็นึกถึงท่าทางเช่นนี้ในตอนที่เขาเห็นนางบาดเจ็บอย่างหนักที่โรงพนันหุยหุน ทำให้หัวใจของนางเต้นเร็วมากขึ้น“ข้าไม่เป็นไร ข้าเพียงจะ… จะเรียกเสี่ยวเถาเข้ามา”ดวงตาที่กะพริบของฉู่เนี่ยนซีเหมือนดูราวกับผีเสื้อที่บินในฤดูร้อน นางแอบหายใจเข้าลึก ๆ สองครั้งเพื่อสงบสติอารมณ์ที่สั่นไหวในหัวใจเสี่ยวเถาได้ยินเสียงเรียกจึงเข้ามาหาฉู่เนี่ยนซี พลางถามอย่างเป็นทุกข์ “พระชายาต้องการอะไรหรือเพคะ?”ฉู่เนี่ยนซียันตัวขึ้นมาด้วยมือข้างเดียวและยกมืออีกข้างชี้ไปที่โต๊ะเครื่องแป้งอย่างยากลำบาก“หยิบหยกห้อยเอวที่อยู่ในลิ้นชักเครื่องประดับเล็ก ๆ ชั้นสามออกมาคืนให้ท่านอ๋อง ไหน ๆ ก็พูดถึงเรื่องนี้แล้ว ภายหลังจะได้ไม่ต้องเสียเวลาเทียวไปเทียวมา”“ไม่ต้องหรอก”ขาของเสี่ยวเถาที่กำลังจะขยับถูกหยุดยั้งด้วยเสียงเย็นชาของเย่เฟยหลี นางมองฉู่เนี่ยนซีอย่างลำบากใจด้วยไม่รู้ว่านางตัวเองควรจะไปหยิบมันมาดีหรือไม่“ท่านอ๋องควรเก็บสิ่งมีค่าเช่นนี้ไว้กับตัวท่านเองจะดีกว่า หากฝากไว้ที่นี่กับข้าแล้วมันหายไป ก็คงจะ
Last Updated : 2024-02-21องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 398
ดวงตาของนางมีอารมณ์มากเกินไปในขณะที่นางเงยหน้ามองเขา อีกทั้งริมฝีปากซีดจากการบาดเจ็บของนางก็ขยับขึ้นลงแตะกัน“ท่านอ๋อง แต่ไม่ว่าอย่างไร ข้าขอเพียงแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว คือการมีเพียงเราสองคนไปจนกว่าจะหาไม่ ท่านทำได้หรือไม่?”ฉู่เนี่ยนซีจ้องไปที่ดวงตาของเย่เฟยหลีอย่างแน่วแน่เจือด้วยความผิดหวัง พายุในดวงตาคู่นั้นทำให้นางไม่เข้าใจอะไรเลย “เป็นเรื่องง่ายที่จะสนใจใครสักคน แต่หากจะให้มั่นคงกับแค่คนคนเดียวคงทำได้ยาก ท่านอ๋องควรไปดูแลซ่างกวานเยียนให้ดีจะดีกว่า”‘ใช่แล้ว มีอุปสรรคมากมายระหว่างพวกเขา ชื่อเสียง ความมั่งคั่ง อำนาจ กลอุบาย และซ่างกวานเยียนที่ตั้งครรภ์ลูกให้เขา’“จริง ๆ แล้วข้าไม่เคย...”คำพูดของเย่เฟยหลีถูกหยุดไว้กลางคันด้วยเสียงผู้หญิงที่ไพเราะและสดใสในลานบ้าน“เยียนเอ๋อร์ได้ยินว่าพระชายาได้รับบาดเจ็บ ไม่ทราบว่าเป็นอย่างไรบ้างเพคะ? ได้โปรดให้เยียนเอ๋อร์เข้าเยี่ยมจะได้หรือไม่ หากเห็นว่าพระชายาสบายดี เยียนเอ๋อร์ก็จะได้กลับไปอย่างสบายใจ”ฉู่เนี่ยนซีล้มหัวลงบนหมอนพลางยิ้มเยาะ พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มา“ท่านอ๋อง คนที่ท่านแต่งงานด้วยอย่างมีความสุขกำลังรออยู่ที่หน้าประตู ข้าไม่สบาย คง
Last Updated : 2024-02-21องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 399
เย่เฟยหลีสวมชุดคลุมสีดำลวดลายสีเข้ม ดูตัดกับหิมะและน้ำค้างแข็ง เขาก้าวเข้าไปในธรณีประตูจวนอ๋องเหลียนโดยไม่ลังเล เหลียงหยวนจ้องยามเฝ้าประตูแล้วเดินตามรอยเท้าของเย่เฟยหลีเข้าไปเด็กรับใช้กุลีกุจอมาแจ้งกับเย่เหลียนโดยตรง ทันทีที่เขาทราบเรื่อง ในอกของเขาก็ปะทุด้วยความโกรธจัด จึงเปิดประตูแล้วรีบออกไป เมื่อเขาเห็นร่างสีดำ เขาก็ตะโกน “เย่เฟยหลี เจ้าบังอาจเสียจริง ถึงได้ประมาทบุกเข้ามาในจวนของข้าโดยไม่ได้รับอนุญาต”เย่เฟยหลีเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย จ้องมองคนตรงหน้าที่เป็นอ๋องด้วยมุมปากที่ยกขึ้นอย่างเหยียดหยามและไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว เขาขยับเบา ๆ อย่างรวดเร็วไปหาเย่เหลียน รวบรวมพลังในฝ่ามือ เข้ากระแทกหน้าอกของเย่เหลียนเย่เหลียนไม่คาดคิดว่าเย่เฟยหลีจะพุ่งเข้ามาหาตรง ๆแม้ว่าเขาจะต้านไว้ได้ทันเวลา แต่เขาก็ยังช้ากว่าเล็กน้อย ทำให้เขาเสียเปรียบทันที อีกทั้งความเร็วในการโจมตีของเขาก็ช้ากว่าของเย่เฟยหลี เขาจึงทำได้เพียงต้านไว้ได้ไม่กี่ครั้งเท่านั้น เขากึ่งคุกเข่าอยู่บนพื้น กระอักเลือดสีแดงสดออกจากมุมปากไปจนถึงชายเสื้อ เลือดทุกหยดที่ไหลลงมาถือเป็นการดูถูกเหยียดหยามเย่เหลียน“เย่เหลียน สิ่งที่แย่ที่
Last Updated : 2024-02-21
Latest chapter
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 550
เมื่อได้ยินดังนั้น ฉู่เนี่ยนซีจึงฟาดไปที่ไหล่ของเขาหนึ่งที พลางมองดูสีหน้าเจ็บปวดของอีกฝ่าย “เช่นนั้นท่านก็ถอดเสื้อออก ข้าจะดูแผลให้”เดิมทีไม่รู้สึกอะไร แต่เมื่อเห็นเย่เฟยหลีถอดเสื้อผ้าทีละชิ้นตรงหน้า ฉู่เนี่ยนซีก็หันหน้าหนีด้วยความเขินอาย แม้ว่าเขาจะทำอย่างองอาจ แต่ก็ยังทำให้นางอายจนต้องเบือนหน้าหนี“เสร็จแล้ว”ฉู่เนี่ยนซีหันกลับมาจับแผ่นหลังกว้างของเย่เฟยหลีไว้ แต่นางก็ไม่เขินอายอีกต่อไป เพราะร่องรอยบาดแผลจากการสู้รบในอดีตทำให้ใจของนางสั่นสะท้านนางค่อย ๆ แกะผ้าพันแผลออกทีละชั้น เมื่อแกะชั้นสุดท้าย เย่เฟยหลีก็ทนต่อความเจ็บปวดจนตัวสั่นฉู่เนี่ยนซีรีบโรยผงยาลงบนผ้าผ้าพันแผลทันที ซึ่งไม่เพียงแต่บรรเทาความเจ็บปวดของเย่เฟยหลีเท่านั้น แต่ยังช่วยให้ปลดผ้าพันแผลออกได้ง่ายขึ้นอีกด้วยผงยานำความเย็นแพร่ไปตามบาดแผลทั่วทั้งแผ่นหลัง เย่เฟยหลีจึงคลายคิ้วที่ขมวดอยู่ช้าๆฉู่เนี่ยนซีมองไปยังบาดแผลไฟไหม้ที่สภาพดูไม่ได้“นอนลงบนเตียง ข้าจะทายาให้ท่านใหม่”“ได้”เย่เฟยหลีทำตามอย่างเชื่อฟัง เขาคว่ำตัวเหยียดยาวอยู่บนเตียงฉู่เนี่ยนซีโรยผงยาอีกขวดบนแผลให้เสมอกัน ผงยานี้ให้ผลลัพธ์ที่น่าอัศจรรย
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 549
ซุนจื่อซีที่อยู่ข้าง ๆ ไทเฮา ครุ่นคิดแล้วพูดว่า “ท่านป้า เนื่องด้วยจื่อซีและพระชายาหลีอยู่ด้วยกันมาระยะหนึ่งแล้วจึงได้รู้ว่าหากตระกูลไม่มีการอบรมสั่งสอนที่เข้มงวด พวกเขาก็จะไม่สามารถเลี้ยงดูบุตรีให้เติบโตมาอย่างดีเช่นนี้ได้ ฉู่กุ้ยเฟยต้องถูกใส่ร้ายแน่นอนเพคะ ได้โปรดทรงอย่าปล่อยให้คนบริสุทธิ์ต้องรับผิดอย่างไม่เป็นธรรมเลยนะเพคะ”องค์จักรพรรดิคิดว่าเขาไม่สามารถลงโทษสนมไป๋ได้เพียงเพราะการคาดเดาของหยางเหอ แต่สนมไป๋ ล่วงเกินฉู่กุ้ยเฟยซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งนั่นเป็นความจริงที่แน่ชัด จึงมีรับสั่งให้สนมไป๋ถูกปรับเงินเดือนครึ่งปีและถูกกักบริเวณในตำหนักเป็นเวลาหนึ่งเดือน และไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปข้างนอกโดยพลการองค์จักรพรรดิมีรับสั่งให้เย่เหลียนและเย่เฟยหลีสืบเรื่องนี้ด้วยกัน หลังจากเหตุการณ์เลวร้ายพ้นผ่าน งานเลี้ยงในพระราชวังก็สูญเสียบรรยากาศที่สนุกสนานไป องค์จักรพรรดิทรงกังวลว่าไทเฮาจะทรงหวาดกลัว จึงประคองไทเฮาเสด็จกลับไปยังพระตำหนักอันชิ่งเพื่อพักผ่อนทุกคนที่หมดสนุกแล้วจึงหยุดทุกอย่างและรีบพากันกลับจวนช่องว่างเล็ก ๆ ของหน้าต่างหน้าต่างสีแดงลายมังกรถูกปิดลงอย่างเงียบ ๆ อย่างไม่มีใครสังเกตเผย
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 548
ฉู่เนี่ยนซีมาอยู่ข้างกายฉู่กุ้ยเฟยร่วมกับหยางเหอ หลังจากจับชีพจรและตรวจดูให้แน่ใจว่านางไม่เป็นอะไรแล้ว ก็สั่งให้คนรับใช้นำเบาะขนห่านมาวางไว้ด้านหลังฉู่กุ้ยเฟยหยางเหอดูเหมือนจะมีอะไรจะพูด แต่นางก็ไม่กล้าพูด ทว่าเมื่อเห็นฉู่กุ้ยเฟยเอนตัวอยู่บนเก้าอี้ หัวใจของนางก็เต้นรัวและสุดท้ายนางก็ลุกขึ้นยืนทันใดนั้นสายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่หยางเหอ นางหายใจเข้าลึก ๆ พลางมองตรงไปที่องค์จักรพรรดิ“โปรดทรงอภัยในความอวดดีของหม่อมฉัน แต่หม่อมฉันไม่สามารถทนเห็นกุ้ยเฟยถูกกล่าวหาอย่างผิด ๆ เช่นนี้ได้ แม้จะเสี่ยงต่อการถูกบั่นหัว แต่หม่อมฉันก็ต้องพูดอะไรบางอย่างเพคะ”“เกิดอะไรขึ้น?”องค์จักรพรรดิทรงโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยและหรี่ตามองไปยังหยางเหอที่กำลังคุกเข่าด้วยใบหน้าแห่งความยุติธรรม“สนมไป๋ที่เข้ามาใหม่ไม่มีความเคารพต่อกุ้ยเฟยเลย เมื่อใดก็ตามที่ได้พบกับกุ้ยเฟย นางมักจะใช้คำพูดที่แฝงเป็นนัยเสียดสีอยู่เสมอ ไม่ก็สาปแช่งให้กุ้ยเฟยรักษาพระโอรสไว้ไม่ได้หรือไม่ก็เสียดสีว่ากุ้ยเฟยไม่คู่ควรกับตำแหน่งสูง กุ้ยเฟยไม่ต้องการโต้เถียงกับสนมไป๋จึงลืมมันไปทุกครั้งเพคะ”“สาวใช้ต่ำช้า กล้าพูดจาว่าร้ายข้าอย่างนั้นห
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 547
เย่เฟยหลีอาศัยโอกาสนี้จับมือนาง รู้สึกดีกับการตรวจดูอย่างละเอียดของอีกฝ่ายพลางพูดเสียงอ่อน “ข้าไม่เป็นไร แค่เป็นแผลนิดหน่อย หมอหลวงจ่ายยาให้ข้าเรียบร้อยแล้ว”“เจ้ามาดูสิ นี่มันคืออะไร?”เย่เฟยหลีพาฉู่เนี่ยนซีไปยังจุดที่เพิ่งเกิดเพลิงไหม้ พื้นถูกไฟไหม้และมีรอยดำเต็มไปหมด เก้าอี้เอียงตะแคงโดยมีขาหักไปฉู่เนี่ยนซีนั่งยอง ๆ พลางใช้นิ้วชี้ขวาสัมผัสพื้น จากนั้นยกมาที่ปลายจมูกสูดดมเบาๆ ก่อนพูดด้วยความตกใจ “มันคือดินปืน แต่ไม่ใช่ดินปืนบริสุทธิ์ มันจึงไม่ทำให้เกิดการระเบิด แค่ติดไฟเร็วเท่านั้น”“ใช่ มีคนโปรยดินปืนประเภทนี้ไว้ตั้งแต่แรก แต่ท้องฟ้ามืดจนมองไม่เห็น คนจึงคิดว่ามันดูเหมือนฝุ่นกรวดทั่วไป”เย่เฟยหลีเหยียดแขนออกไปประคองให้ฉู่เนี่ยนซียืนขึ้นฉู่เนี่ยนซีขึ้นไปที่ลานถงฮวาอีกครั้งและมองไปที่เครื่องมือที่ฉู่กุ้ยเฟยใช้ในการจุดไฟ มันปนเปื้อนด้วยเศษสะเก็ดไฟบางส่วน แม้จะเผาไหม้ได้ แต่มันก็อยู่ได้ไม่นานและเปลวไฟก็ไม่ลุกลามมากเท่ากับดินปืนโดยทั่วไปนางยืนอยู่บนลานพลางมองไปที่เย่เฟยหลี ดวงตาของนางก็ค่อย ๆ ดูน่ากลัวมากขึ้น น้ำเสียงของนางก็เยือกเย็นลงตามลมหนาว“รู้หรือไม่ว่าใครมาที่นี่บ้างก่อ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 546
เหล่าขันทีและนางกำนัลที่รีบรุดมาพร้อมกับอ่างน้ำเย็น นำมาราดลงบนเปลวไฟที่อยู่บริเวณรอบ ๆ องค์จักรพรรดิและเย่เฟยหลี ทำให้เกิดเสียงน้ำสาดกระเซ็นเย่เฟยหลีไม่รู้สึกถึงความรู้สึกแสบร้อนที่แผ่นหลัง เขาจึงประคององค์จักรพรรดิลุกขึ้นยืนไทเฮาถูกนางกำนัลอาวุโสซิวเหลียงประคองมา ทว่าพระนางยังไม่หายตกใจ องค์จักรพรรดิทอดพระเนตรเห็นคิ้วคมเข้มของเย่เฟยหลีที่ขมวดเล็กน้อยเพราะความเจ็บปวด จึงทอดพระเนตรมองไปยังแผ่นหลังของเขา พบว่าอาภรณ์สีดำของเขาถูกไฟไหม้เป็นวงกว้าง และร่างกายที่แข็งแกร่งของเขาถูกเปลวเพลิงเผาจนเป็นสีแดงเข้ม เลือดที่ไหลออกมาจากบาดแผลยิ่งเพิ่มความเจ็บปวดขึ้นไปอีก“ฝ่าบาท” ฉู่กุ้ยเฟยเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ รีบคุกเข่าคำนับด้วยความตื่นตระหนกเย่เหลียนตะโกนทันที “ฉู่กุ้ยเฟย นี่ท่านคิดลอบปลงพระชนม์หรือ? ท่านจงใจล่อลวงทุกคนมาที่นี่เพื่อวางแผนลอบปลงพระชนม์เสด็จพ่อหรือ เอาคนมา จับฉู่กุ้ยเฟยไว้!”“ฝ่าบาท หม่อมฉันไม่ได้ทำ! หม่อมฉันไม่มีทางทำเช่นนั้นเด็ดขาด! ขอฝ่าบาทโปรดทรงพิจารณาด้วยเพคะ!”เมื่อเห็นเหล่าราชองครักษ์ในชุดเกราะเข้ามาใกล้ ฉู่กุ้ยเฟยก็ตะโกนทูลต่อองค์จักรพรรดิด้วยความตื่นกลัว“โอหัง!
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 545
ทุกคนเดินไปที่ลานถงฮวาและเห็นว่ามีโต๊ะและเก้าอี้ตั้งอยู่ด้านล่าง อีกทั้งยังมีน้ำชากับผลไม้ที่จัดอย่างประณีตวางไว้ด้วยบนเวทีมีเสาไม้ห้าต้นสูงประมาณหกศอก ติดตั้งล้อมรอบมุมทั้งสี่และด้านบนตรงกลาง เสาไม้ทั้งหมดนั้นถูกพันด้วยเชือกหากมองลงมาจากหลังคาตำหนักที่อยู่ใกล้ ๆ จะรู้สึกว่าเชือกนั้นเปรียบเสมือนใยแมงมุมขนาดใหญ่ที่ปกคลุมเสาไม้ไว้แม้องค์จักรพรรดิจะทรงสับสน แต่พระองค์ก็ไม่ได้ตรัสถามอะไรมากนัก เพียงแค่ทรงยิ้มมุมปากแล้วตรัสกับไทเฮา “ดูเหมือนว่าฉู่กุ้ยเฟยจะมีอะไรใหม่ ๆ มานำเสนอ เสด็จแม่ทรงนั่งลงก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ”เหล่าขันทีและนางกำนัลมาช่วยบรรดาผู้เป็นนายหาที่นั่งเพื่อไม่ให้ทุกคนพากันสับสนวุ่นวายนางกำนัลผู้น้อยจัดให้เย่เฟยหลีและฉู่เนี่ยนซีนั่งด้วยกันที่ฝั่งหนึ่ง ทว่ายังไม่ทันจะได้นั่งลง ก็เห็นหลานชุ่ยที่อยู่ข้าง ๆ เย่หลิงเอ๋อร์เดินมาเชิญฉู่เนี่ยนซีไปพูดคุยหลานชุ่ยมาเชิญนางด้วยตนเอง คงจะไม่มีเรื่องหลอกลวง ฉู่เนี่ยนซีเหลือบมองเย่เฟยหลีอย่างสบายใจ หลังจากทำความเคารพองค์จักรพรรดิและไทเฮา นางก็ตามหลานชุ่ยไปทันใดนั้น ลานถงฮวาก็สว่างขึ้นมาก ทุกคนเงยหน้าเห็นเด็กผู้หญิงอายุราวเจ็ดแปดขวบห
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 544
“ไม่เป็นไร เช่นนั้นก็ให้นางอยู่ด้วยกันต่อไปเถอะ ช่วงนี้เราเข้ากันได้ดี นางอ่อนโยน มีน้ำใจและใฝ่เรียนใฝ่รู้ ข้าชอบนางมาก ดีที่มีนางอยู่ที่จวนแห่งนี้ ข้าจึงคลายความเบื่อลงไปได้บ้าง”สิ่งที่ฉู่เนี่ยนซีพูดนั้นเป็นความจริง ตอนแรกนางสงสัยในเจตนาของซุนจื่อซีที่ช่วยนางจากการตกน้ำ แต่ตอนที่นางตกจากรถม้า ซุนจื่อซีกลับไม่ห่วงตนเองและเอาตัวมารองรับนางไว้ ช่างเป็นสตรีที่จิตใจงามอย่างแท้จริงทันใดนั้น ท้องฟ้าก็สว่างไสวไปด้วยดอกไม้ไฟ ส่องแสงไปทั่วทุกสารทิศ ราวกับแสงสว่างของรุ่งอรุณส่องขึ้นมาจากความมืดมิดประกายแสงนั้นส่องสว่างราวกับหมู่ดาวที่โอบล้อมภูเขาและแม่น้ำอันกว้างใหญ่ที่กระแสน้ำเชี่ยวกราก รวมไปถึงป่าอันงดงามและที่ราบอันไร้ขอบเขต ทำให้ความขุ่นข้องในใจของคนสองคนจางลง และคนทั้งคู่ก็ยังได้มองดูความยิ่งใหญ่ที่พร่างพราวนี้ไปด้วยกันณ พระตำหนักเจาฮุย ซุนจื่อซีกำลังร่ายรำอย่างงดงามดุจนางสวรรค์ หลังจากการแสดงสิ้นสุดลง ผู้คนในโถงยังคงตกอยู่ในภวังค์องค์จักรพรรดิทรงปรบมือใหญ่แล้วหันไปหาไทเฮาพร้อมรอยยิ้ม “ทักษะการร่ายรำของจื่อซีดีขึ้นเรื่อย ๆ ดูเหมือนว่านางจะฝึกฝนอย่างหนักและลำบากไม่น้อย เป็นเสด็จแม่
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 543
ดวงจันทร์ในค่ำคืนนี้ถูกบดบังด้วยเมฆหนาทึบ จนแทบมองเห็นแสงสว่าง เช่นนี้เขาเห็นดวงจันทร์ที่สุกสกาวที่สุดที่ว่านั่นจากที่ใดกัน?“ท่านอ๋องชื่นชมดวงจันทร์ได้อย่างไรหรือ?”ฉู่เนี่ยนซีมองดูแสงสีเหลืองจาง ๆ ที่ขอบฟ้านั้น อย่างกับมันถูกขัดถูจนไร้ซึ่งความแวววาวเย่เฟยหลีทัดผมฉู่เนี่ยนซีไว้ข้างหลังใบหูของนาง พลางพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “เพราะดวงจันทร์ที่สุกสกาวที่ว่านี้ไม่ใช่ดวงจันทร์ดวงนั้น”ฉู่เนี่ยนซีหันมาสบตาที่เป็นประกายของเย่เฟยหลี มือที่ค้างเติ่งในตอนแรกเลื่อนมาตรงแก้มของนาง เย่เฟยหลีรู้สึกได้ถึงความร้อนที่ส่งผ่านมายังฝ่ามือ เขาคลี่ยิ้มออกมาเพราะรู้ว่าฉู่เนี่ยนซีกำลังเขินอาย“ข้าได้ยินจากน้องเจ็ดว่าเจ้าคิดว่าซุนจื่อซีกับข้าเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมากหรือ?”เย่เฟยหลีดึงนางเข้ามาในอ้อมแขน หางตาของเขาเห็นท่าทางหงุดหงิดของฉู่เนี่ยนซีพลางคิดว่าช่างน่าสนุกฉู่เนี่ยนซีแอบด่าทอเย่ฉงเฉิงในใจว่าเป็นคนที่ไม่น่าเชื่อถือ นางพูดความในใจออกไปเพียงนิดเดียวเขาก็นำไปบอกเจ้าตัวในพริบตาเสียอย่างนั้น“ก็คิดบ้าง เป็นบางครั้ง”ฉู่เนี่ยนซีกะพริบตาและพยายามอย่างมากเพื่อรักษาท่าทางสงบนิ่งอย่างเคย นางไม่สามารถปฏิเส
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 542
เย่เฟยหลีเหลือบมองอีกฝ่าย “เจ้าว่าเจ้ารู้จักข้าดีที่สุดไม่ใช่หรือ?”“แต่พี่สะใภ้สามไม่รู้จักท่านดีเท่าข้า หากมีเรื่องเข้าใจผิดกันก็ควรรีบแก้ไขเสียดีกว่า ไม่อย่างนั้นข้าก็ช่วยท่านไม่ได้”เมื่อได้ยินเสียงดนตรีดังมาจากพระตำหนักเจาฮุย เขาก็รู้ได้ทันทีว่างานเลี้ยงได้เริ่มขึ้นแล้ว เย่เฟยหลีจึงให้เย่ฉงเฉิง เรียกฉู่เนี่ยนซีมาที่นี่เพราะเขามีเรื่องจะพูดกับนางเย่ฉงเฉิงรับคำสั่งแล้วจากไป ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องจัดงาน เขาก็เห็นซุนจื่อซีกำลังร่ายรำอยู่อย่างอ่อนช้อย นางอยู่ในชุดกระโปรงสีแดงราวกับดอกเหมยที่กำลังบานสะพรั่งอยู่ท่ามกลางหิมะขาว ส่งกลิ่นหอมฟุ้งเขาหันไปด้านข้างและกระซิบกับฉู่เนี่ยนซี “พี่สะใภ้สาม พี่สามกำลังรอท่านอยู่ไม่ไกลจากทางเหนือของ พระตำหนักเจาฮุย ท่านรีบไปเถิด”ฉู่เนี่ยนซีเหลือบมองเย่ฉงเฉิงอย่างสงสัยและบอกให้เสี่ยวเถารออยู่ที่นี่ หากใครถามหาก็บอกว่านางออกไปเดินรับลมข้างนอกให้สร่างเมาในห้องจัดงาน ซุนจื่อซีออกท่วงท่าราวกับต้นหลิวที่กำลังแผ่กิ่งก้านสาขาอย่างเพลินใจ ชายแขนเสื้อในมือของนางกระพือเบา ๆ แขนเรียวยาวใต้เสื้อคดเคี้ยวราวกับดอกบ๊วยแดงที่ล่องลอยในอากาศแต่ไม่ว่านางจะพย
