บทที่ 255

อย่างไรก็ตาม เขาไม่อยากถูกบุคคลต้นแบบของเขาเกลียดและเข้าใจผิด เย่ฉงเฉิงรู้สึกกังวลจึงรีบขอโทษอย่างรวดเร็ว “ขออภัยด้วย! ข้าไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ!”

หลังจากนั้นในทันใด เย่ฉงเฉิงก็คุกเข่าลงโดยไม่พูดอะไรสักคำ ดวงตาของเขาร้อนรน พลางขอร้องว่า "ได้โปรดขอให้ท่านหมอเทวดาซานเซิงยอมรับข้าเป็นศิษย์ด้วยเถิด!”

ฉู่เนี่ยนซีเคยได้ยินเย่ฉงเฉิงพูดถึงการขอเป็นศิษย์มานานแล้ว แต่คาดไม่ถึงว่าเขาจะละทิ้งความหยิ่งยโสและคุกเข่าลงเช่นนี้

แม้ว่าจะประหลาดใจ แต่ฉู่เนี่ยนซีก็พูดตรง ๆ โดยไม่ต้องคิดว่า “กระหม่อมไม่รับศิษย์! ท่านอ๋องเฉิงโปรดกลับไปเถอะ!”

"ไม่! ท่านหมอเทวดาซานเซิงโปรดรับข้าเป็นศิษย์ของท่านเถอะ!” เย่ฉงเฉิงปฏิเสธที่จะยอมแพ้และขวางทางฉู่เนี่ยนซีอย่างรวดเร็ว “ข้ามีความสามารถและเรียนรู้ทุกสิ่งทุกอย่างได้ไว! อีกทั้งข้าเองก็เป็นอ๋อง ข้าจะให้ความเคารพท่านมาก ๆ เลยด้วย! หากเลือกข้าก็ไม่เสียหายอะไร! ท่านหมอเทวดาซานเซิงโปรดรับข้าเป็นศิษย์ของท่านเถิด!”

เมื่อเห็นเย่ฉงเฉิงเซ้าซี้ไม่หยุดหย่อน ฉู่เนี่ยนซีก็นึกถึงพฤติกรรมที่ไม่ดีก่อนหน้านี้ของเขาที่เคยทำใส่นาง จึงเผยรอยยิ้มที่เหมือนจะไม่ใช่รอยยิ้ม สายตาฉายแววเยาะเย้ยและ