บทที่ 890

“ไม่ได้รับบาดเจ็บก็แปลกแล้ว!”

ฉินชีหู่หัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้มองฉินชีหู่ “รีบพันแผลก่อน! ข้าเห็นว่าเจ้าได้รับบาดเจ็บแล้ว!”

กล่าวจบ เสิ่นลั่วเยี่ยนชี้บาดแผลที่หลังของฉินชีหู่

“ข้าได้รับบาดเจ็บหรือ?”

ฉินชีหู่สีหน้ามึนงง จากนั้นก็ขยับแผ่นหลัง

เมื่อขยับ แผ่นหลังพลันรู้สึกเจ็บออกมา

“ได้รับบาดเจ็บจริงด้วย?”

ฉินชีหู่สีหน้าสับสน “มารดาสิ ข้าได้รับบาดเจ็บเช่นไร?”

เมื่อได้ฟังคำของฉินชีหู่ ทุกคนสีหน้าดำอึมครึมอย่างควบคุมไม่อยู่

แม้แต่บาดเจ็บได้เช่นไรเขาล้วนไม่รู้?

หยุนเจิงแม้ไม่รู้ว่าเขาถูกใครทำให้บาดเจ็บ แต่อย่างน้อยเขาก็ยังรู้ว่าตัวเองได้รับบาดเจ็บ

เพียงแต่ตอนนั้นกำลังตะลุมบอนกับคนอื่น เขาไม่มีจิตใจไปดูอาการเท่านั้น

ส่วนเจ้านี่ แม้กระทั่งตัวเองได้รับบาดเจ็บยังไม่รู้ตัว?

ยังหน้าชื่นตาบานอยู่ตรงนี้

เสิ่นลั่วเยี่ยนมองเขาด้วยรอยยิ้มฝืน จากนั้นก็กล่าวด้วยความสำนึกผิด “ใต้สังกัดฮูเจี๋ยมีนายพลกล้าคนหนึ่ง ตอนที่ข้าปะทะเขา ข้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา เจ้ารีบเข้ามาช่วยข้า ถูกคนผู้นั้นลอบโจมตีที่แผ่นหลัง...”

ตอนนั้นนางเห็นเข้าในช่วงเวลาคลุมเครือ

แต่สถานการณ์โดยรวม นางเองก็เห็นไม่ชัด

ถึงเช