บทที่ 567

ข้ากล้าให้ แต่เจ้าอาจไม่กล้ารับก็ได้?

ประโยคของหยุนเจิง ทำให้เว่ยเหวินจงรู้สึกขำขัน

หยุนเจิงกล้าให้ เหตุใดเขาถึงจะไม่กล้ารับ?

ฝ่ายของหยุนเจิงก็เป็นหนึ่งในกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือเช่นกัน อีกอย่างเรื่องที่กองทหารมณฑลฝ่ายเหนือขาดแคลนม้าศึกก็เป็นความจริง!

สถานการณ์ในตอนนี้ เขาโยกย้ายม้าศึกของหยุนเจิง ถึงแม้ฝ่าบาทจะมาก็คงไม่ว่าอะไร

เหตุใดตนถึงต้องไม่กล้ารับด้วย?

“ท่านอ๋องพูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?”

เว่ยเหวินจงถามยิ้มๆ

“ม้าศึกพวกนี้อย่างไรข้าก็ต้องคืนเสด็จพ่ออยู่แล้วไม่ช้าก็เร็ว!”

หยุนเจิงเงยหน้ามองเว่ยเหวินจง “วันที่ข้าออกจากเหมืองจักรพรรดิ เสด็จพ่อได้ยืมม้าศึกจำนวนหนึ่งพันตัวให้กับทหารจวนของข้าเหล่านี้!”

“เสด็จพ่อบอกแล้วว่าม้าศึกพวกนี้เขาให้ข้ายืม แล้วต้องคืนเป็นเท่าตัว!”

“พูดง่ายๆ คือม้าศึกพวกนั้นไม่ใช่ของข้า และไม่ใช่ของกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือ แต่เป็นของเสด็จพ่อ!”

“เรื่องนี้ ฉินชีหู่ที่ป้อมเมืองสุยหนิงรู้ดี เจ้าลองไปถามดูได้!”

“เจ้าอยากได้ม้าศึกพวกนี้ ก็ต้องไปทูลขอราชโองการกับเสด็จพ่อ!”

“หากเจ้านำราชโองการจากเสด็จพ่อมาได้ ข้าจะไม่ว่าสักคำ!”

ได้ยินคำพูดของหยุนเจิงแล้ว ในใจเว่ยเ