บทที่ 441

หลายวันถัดไป จางซูเริ่มซื้อดินประสิวกำแพง

พวกเขาทำแผงรับซื้อดินประสิวกำแพงโดยเฉพาะ

ราคาหนึ่งตำลึงเงินต่อหนึ่งชั่ง เพียงพอจะทำให้ชาวบ้านเมืองซั่วฟางบ้าคลั่งขึ้นมา

ถึงเช่นไรซั่วเป่ยได้เข้าสู่ช่วงฤดูหนาวแล้ว คนจำนวนมากไม่มีงานทำ วันๆ เอาแต่ขูดดินประสิวกำแพง

ห้องส้วม โรงเลี้ยงสัตว์เกิดดินประสิวได้ง่าย มันกลายเป็นภูเขาทองในสายตาคนมากมาย

ได้ฟังคำพูดจางซู บางคนถึงขั้นแอบเข้าไปขูดดินประสิวกำแพงจากโรงเลี้ยงสัตว์ของคนอื่นทะเลาะกันจนถึงโรงถึงศาล

แต่ว่า ดินประสิวกำแพงกลับไม่ค่อยมีน้ำหนัก

อย่าเอาแต่เห็นว่าได้ครึ่งถังเล็ก แต่ใช้แรงกดอันให้แน่น ความจริงแล้วก็ได้เพียงคลุมก้นถึงเท่านั้น

ที่หยุนเจิงกังวลว่ามีเงินก็ซื้อไม่ได้ มันก็เป็นความจริงแล้ว

ยังดีที่เขาเตรียมใจเอาไว้ จึงไม่รู้สึกผิดหวัง

ได้เท่าไหร่ก็เอาเท่านั้น!

รอให้เขามีสถาณการณ์มั่นคงแล้ว ก็สามารถตามหาแร่ดินประสิวและกำมะถัน

ขอแค่หาแร่ดินประสิวและกำมะถันพบ ค่อยคิดทำอาวุธไฟชนิดปืน

“องค์ชายหก องค์ชายหก...”

ขณะที่หยุนเจิงคิดเรื่อยเปื่อย เสียงของจางซูดังขึ้นข้างหูหยุนเจิง

“ห๊า?”

หยุนเจิงได้สติกลับมา “ทำสิ่งใด?”

“เจ้านั่นแหละทำสิ่งใด?