LOGINShare
บทที่ 391
Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 392
อีกอย่าง คนอื่นเขาเพียงแค่หาคนมาเรียกร้องความยุติธรรมเท่านั้น เขาจะตัดศีรษะคนอื่นเขาทำไมกัน?ไม่ชอบใจก็แค่ทำให้ตกใจสักหน่อยเป็นพอ!จะตัดศีรษะจริงๆ ได้อย่างไร!“อืมๆ!”ทุกคนพยักหน้า แล้วออกไปจากกระโจม“ท่านจะให้ดาบห้าร้อยเล่มกับพวกเขาจริงหรือ?”จนถึงบัดนี้ เสิ่นลั่วเยี่ยนถึงได้ถามหยุนเจิงอย่างสงสัยนางรู้สึกว่าหยุนเจิงจอมร้ายกาจนี่ไม่มีทางมอบดาบให้ฮั่วกู้แน่นอน“ให้สิ!”หยุนเจิงพยักหน้ายิ้มๆ “ข้าน่ะเชื่อได้ที่สุดแล้ว บอกว่าจะให้ก็ต้องให้!”เสิ่นลั่วเยี่ยนขมวดคิ้ว เอ่ยไม่พอใจ “คนของเรายังมีคนมากมายที่ไม่มีอาวุธนั้นเลย!”ปัจจุบัน นอกเหนือจากนางและหยุนเจิงแล้ว คนที่สามารถติดตั้งอาวุธที่สร้างจากเหล็กมีลวดลายก็มีเพียงทหารจวนหนึ่งพันนายของหยุนเจิงและองครักษ์ข้างกายอย่างพวกเกาเหอเท่านั้นแม้แต่ทหารรักษาพระองค์สิบกว่านายที่นางคัดเลือกจากตระกูลเสิ่น ก็ไม่มีอาวุธนี้ใช้ด้วยซ้ำ“รอให้ตีดาบเสร็จก็มีแล้วไม่ใช่หรือไง?”หยุนเจิงเอ่ยยิ้มแย้ม “ฮั่วกู้จะส่งช่างตีเหล็กมาไม่ใช่หรือ? ถึงตอนนั้นผนวกกับช่างตีเหล็กของเรา เพียงแค่ชำนาญแล้วไม่นานก็จะสามารถสร้างอาวุธของทุกคนออกมาได้.“เช่นนั้นสามารถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 393
คนเยอะกำลังมาก เพิ่งผ่านช่วงเย็นไป ต้นแบบของโรงหลอมก็ปรากฏขึ้นแล้วถึงจะหยาบไปหน่อย แต่ขอแค่ใช้งานได้ก็เป็นพอ!เรื่องอื่นสามารถใช้ไปแก้ไปได้ขณะที่เข้าใกล้ช่วงค่ำ ฮั่วกู้ก็ได้ส่งคนนำชุดเกราะหนึ่งพันชุดมาให้คนที่รับผิดชอบนำชุดเกราะมาส่งคือหม่าเซียนและทหารร้อยนายของเขาพวกเขาเพิ่งเข้าใกล้ที่หมาย ก็ได้กลิ่นหอมกรุ่นของเนื้อกลิ่นหอมที่ลอยแตะจมูกทำให้ผู้คนอดกลืนน้ำลายไม่ได้“หม่าโถวเอ๋อร์ ทหารพวกนี้กินอะไรอยู่กัน? กลิ่นหอมเชียว!”ทหารหวังกุ้ยพลางกลืนน้ำลายพลางถามหม่าเซียน“ไร้สาระ!”หม่าเซียนตอบอย่างไม่สบอารมณ์ “ปกติเจ้าชอบบอกว่าตนเป็นจมูกสุนัขไม่ใช่หรือ? กลิ่นหอมของเนื้อชัดเจนปานนี้ดมไม่ออกหรือ?”“ข้ารู้ว่านี่กลิ่นหอมจากเนื้อ!”หวังกุ้ยกลืนน้ำลายอีกครั้ง “แต่ข้าไม่เชื่อหรอกว่าทหารพวกนี้จะได้กินเนื้อน่ะ!”กินเนื้อสำหรับทหารธรรมดาทั่วไปแล้วเป็นเรื่องฟุ่มเฟือยมากแม้จะเป็นกองทหารมณฑลทางเหนืออย่างมากก็ได้กินเนื้อเพียงแค่เดือนละสองครั้งเท่านั้นอีกอย่าง เนื้อยังน้อยมากเสียจนน่าสงสาร คนหนึ่งได้กินเนื้อดิบเพียงหนึ่งถึงสองชิ้นเท่านั้น!เนื้อที่ต้มสุกแล้วก็หดเหลือขนาดเท่ารูฟันเท่าน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 394
เมื่อเผชิญกับคำเชิญจากท่านอ๋องอย่างหยุนเจิงแล้ว หม่าเซียนเองก็ไม่กล้าปฏิเสธจึงทำได้เพียงตอบตกลงหยุนเจิงรีบสั่งให้คนพาพวกเขาไปพักผ่อนเตรียมตัวทานอาหารหลังจากที่พวกเขาแยกตัวจากไปแล้ว หยุนเจิงก็ได้สั่งการตู้กุยหยวนว่า “ตอนที่ทานอาหาร อย่าให้พวกเขาอยู่ด้วยกันทั้งหมดล่ะ ให้คนของเรานั่งร่วมวงกับพวกเขาด้วย”“ขอรับ!”ตู้กุยหยวนพยักหน้ายิ้มแย้ม“ท่านมันร้ายกาจจริงๆ!”เสิ่นลั่วเยี่ยนมองหยุนเจิงยิ้มๆหลังจากทานอาหารมื้อนี้ไป เกรงว่าคนของฮั่วกู้คงได้อิจฉาคนในฐานทัพนี้แล้ว!ไม่นาน ในฐานทัพก็เริ่มจัดแจงอาหารฐานทัพที่มีคนนับหมื่นเช่นนี้ เวลาทานอาหารจึงไม่มีกฎระเบียบอะไรมากนัก ต่างก็นั่งกันกลุ่มละหลายสิบคนโดยมีอาหารตั้งวางอยู่ตรงกลาง ทุกคนจะมีข้าวต้มและหมั่นโถวสองชิ้นใหญ่เป็นของตนเอง แล้วทานร่วมกับกับข้าวในถาดส่วนใหญ่แล้ว ในถาดเหล็กจะมีแต่ผักดองและเครื่องเคียงเท่านั้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงอากาศหนาวเย็นในซั่วเป่ย ตอนนี้ยังพอมีผักสดกินอยู่บ้าง แต่หากผ่านไปอีกหนึ่งเดือน คงได้กินแต่ผักดองกับเครื่องเคียงทุกวันแน่ การที่สามารถกินผักสดได้นั้น เป็นเรื่องที่หรูหรามากแล้ว!เมื่อเห็นผักถาดใหญ่ใ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 395
ระหว่างทางกลับ หม่าเซียนและคนอื่นๆ เดินช้ามากช่วยไม่ได้ พวกเขากินอิ่มหนังท้องตึงกันทุกคนแรกเริ่มพวกเขายังแย่งกันกินแต่ทว่าหลังๆ พบว่าปริมาณอาหารมากพอจริงๆ พวกเขาจึงไม่อยากแย่งแล้วอาหารมื้อนี้แทบจะทดแทนเนื้อที่พวกเขาจะได้กินทั้งปีทั้งหมดแล้ว!วินาทีนี้แต่ละคนกินจนน้ำมันท่วมปากไปหมด“เฮ้อ อยู่กับท่านอ๋องนี่มันดีจริงๆ!”“นั่นน่ะสิ ข้ายังไม่เคยกินอิ่มขนาดนี้มาก่อนเลย!”“หากเรามีชีวิตเช่นนี้ด้วยก็คงดี!”“ฝันไปเถอะ! เนื้อพวกนี้ท่านอ๋องกับพระชายาใช้เงินส่วนพระองค์ซื้อเองทั้งนั้น เจ้าคาดหวังให้แม่ทัพฮั่วของเราควักเงินตัวเองมาซื้อเนื้อให้สหายกินนั้นหรือ?”“นั่นน่ะสิ…”คนทั้งกลุ่มต่างวิจารณ์กันพลัน แต่ละคนอิจฉาตาร้อนกันสุดชีวิตอาหารของทหารชั้นยอดอย่างพวกเขาเทียบกับอาหารของค่ายหนานต้านั้นเป็นเหมือนอาหารหมูชัดๆ!อีกอย่างคนของค่ายหนานต้าล้วนกินเหมือนกันหมด!ไม่ว่าจะเด็กจะหนุ่มจะแก่หรือป่วยเป็นพิการ ก็ได้กินเหมือนกับคนเหล่านั้น!เพียงแค่อาหารมื้อเดียว ทำเอาพวกเขาอยากเข้าร่วมค่ายหนานต้าเลย“เอาเถอะ!”หม่าเซียนหยุดฝูงชนไว้ “พวกเราโชคดีที่ได้กินอาหารมื้อนี้! เทียบกับสหายในเมืองแล้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 396
“กับผีน่ะสิ!”เมี่ยวอินเบะปาก “ว่ามา ท่านอยากให้พวกข้าทำอะไร?”ก่อนที่จะมาซั่วเป่ย พวกนางก็บอกหยุนเจิงแล้วว่าจะเชื่อฟังคำสั่งของหยุนเจิงตอนนี้หยุนเจิงจะมอบหมายงานให้พวกนาง ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก“พวกเจ้าทำยาขับเหงื่อเป็นไม่ใช่หรือ?”หยุนเจิงยิ้มเยาะๆ “ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป พวกเจ้าก็ทำยาขับเหงื่อจำนวนมากซะ ยิ่งเยอะยิ่งดี ดีที่สุดต้องเป็นยาที่ไร้สีไร้กลิ่น!”ยาขับเหงื่อ?สตรีทั้งสองมองหยุนเจิงด้วยสีหน้าหมดคำพูดพวกนางคิดว่ามีเรื่องอะไรเสียอีก!ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องง่ายๆ แค่นี้“ท่านคิดจะหลอกใครอีกล่ะ?”เมี่ยวอินถามอย่างสงสัย“ต้องเตรียมไว้สำหรับคนเป่ยหวนอยู่แล้ว!”หยุนเจิงเอ่ยยิ้มๆ “รอให้อากาศเย็นลงกว่านี้อีกหน่อย ข้าคิดว่าจะส่งคนไปเป่ยหวน หากสามารถวางยาคนของเป่ยหวนสักฝ่ายหนึ่ง เราก็สามารถชิงม้ารบมาได้แล้ว!”“…”ทั้งสองได้ยินดังนั้น ใบหน้าพลันกระตุกขึ้นมาผ่านไปนานครึ่งวัน เมี่ยวอินถึงจะเอ่ยอย่างหมดคำพูดว่า “ท่านคิดอะไรอยู่น่ะ? ท่านคิดว่ายาขับเหงื่อเป็นผงแป้งหรือไงที่คิดจะทำเท่าไหร่ก็มีเท่านั้นน่ะ? ถึงพวกข้าจะสามารถทำได้ แต่ก็ต้องมีวัสดุมากเพียงนั้นถึงจะทำได้นะ!”เขาคิดน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 397
กลางดึก ณ ด่านเป่ยลู่หลังจากงานเลี้ยงค่ำคืน เว่ยเหวินจงก็ได้ตามเว่ยซั่วไปยังห้องลับเว่ยเหวินจงเองก็มาที่ด่านเป่ยลู่เพื่อสืบสวนแนวป้องกันของด่านเป่ยลู่เช่นกันเขาเองก็ไม่รู้เช่นกีนว่าน้องรองส่งเขามาด่านเป่ยลู่เพื่ออะไร“ว่ามาสิ เจ้าต้องการจะพูดอะไรกับข้ากันแน่? เหตุใดถึงลับๆ ล่อๆ เช่นนี้?”เว่ยเหวินจงขมวดคิ้วมองเว่ยซั่วรู้สึกมึนงงมาก“พี่ใหญ่ดูจดหมายฉบับนี้ก่อนค่อยพูดเถอะ!”เว่ยซั่วกล่าวแล้วหยิบจดหมายฉบับหนึ่งออกจากอกยื่นให้เว่ยเหวินจง“ใครส่งมาให้เจ้า?”เว่ยเหวินจงขมวดคิ้วถามเว่ยซั่วหัวเราะเหอะๆ “นี่เป็นจดหมายที่ไท่จื่อมอบให้ข้าเองกับมือ”“อะไรนะ?”เว่ยเหวินจงสีหน้าแปรเปลี่ยนพลางเอ่ยเสียงดุ “เจ้าไม่อยากมีชีวิตแล้วหรือไงกัน?”แม่ทัพใหญ่ประจำเขตชายแดนแอบรายงานต่อองค์ชายในราชวังถือเป็นข้อห้าม!หากฝ่าบาททรงจับได้ ศีรษะได้หลุดออกจากบ่าแน่!“ท่านพี่อย่าตื่นตระหนกไป”เว่ยซั่วเอ่ยยิ้มๆ อย่างไม่ใส่ใจ “เรื่องนี้มีเพียงท่านและข้าที่รู้ ไม่มีคนที่สามแน่นอน!”“โลกนี้มีกำแพงที่ไม่เป็นรูที่ไหนกัน?”เว่ยเหวินจงตะโกนด้วยความโมโห “เจ้ารู้หรือว่ารอบตัวข้ามีคนใดบ้างที่เป็นคนของฝ่าบาท?
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 398
หากไม่ใช่เพราะพยายามควบคุมเอาไว้ เกรงว่าเขาคงสั่งสอนเว่ยซั่วไปแล้วตนเตือนเขาไปกี่ครั้งกี่หนแล้ว แต่เขาก็ยังเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องในราชวังหัวใจองค์จักรพรรดิไม่ง่ายเหมือนที่เขาคิด!ได้ยินสิ่งที่เว่ยเหวินจงพูดแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของเว่ยซั่วก็จางหายไปคำพูดของพี่ใหญ่เตือนสติเขาไว้นั่นน่ะสิ!ตอนนี้เขาสามารถติดต่อกับไท่จื่อโดยลับได้ ต่อไปหากไท่จื่อครองบัลลังก์ได้แล้วจะไม่สงสัยเขาหรอกหรือ?สำหรับแม่ทัพใหญ่ประจำเขตชายแดนอย่างพวกเขาแล้ว ทันทีที่จักรพรรดิสงสัย โทษสถานเบาคือถูกยึดอำนาจทางทหารทันที โทษสถานหนักแม้แต่ชีวิตของคนในครอบครัวก็ไม่อาจปกป้องไว้ได้!เว่ยซั่วยิ่งคิดยิ่งหวาดกลัว ค่อยๆ เผยสีหน้าลนลานออกมา“เช่นนั้นเราจะทำอย่างไรดี?”เว่ยซั่วมองพี่ใหญ่อย่างร้อนรนใจ“ทำอย่างไร เจ้าบอกข้าซิว่าจะทำอย่างไร?”เว่ยเหวินจงโมโหมาก “ตอนนี้ เจ้าช่วยไท่จื่อกำจัดหยุนเจิง หากเขาได้ครองบัลลังก์เขาจะสงสัยเจ้า! แต่หากเจ้าไม่ช่วยเขากำจัดหยุนเจิง เจ้าจะมั่นใจหรือว่าเขาจะไม่เกลียดชังเจ้า เจ้ามั่นใจหรือว่าหลังจากที่เขาครองบัลลังก์แล้วจะไม่คิดบัญชีกับเจ้า…”ไม่ว่าทางไหนก็เป็นทางตายทั้งนั้น!จะเด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 399
วันถัดมา หยุนเจิงไม่ได้ไปที่ค่ายใต้หลังจากที่มอบหมายงานคัดเลือกคนฝีมือดีให้กับเสิ่นลั่วเยี่ยนแล้ว หยุนเจิงก็พาคนมุ่งหน้าไปยังค่ายเหนือทันทีวันนี้ หยุนเจิงสวมชุดเกราะทองล้ำค่าของตนมาโดยเฉพาะจากสถานการณ์เบื้องต้น การลากฮั่วกู้เข้ามาถือว่ามีความหวังมากต่อจากนี้ไปก็ขึ้นอยู่กับคนที่ค่ายเหนือคนนี้แล้วเขาสืบมาแล้วว่าหลูซิ่งที่รับหน้าที่ฝึกซ้อมทหารทางค่ายเหนือนี้เป็นเพียงชันเจียงขั้นห้าสมบูรณ์เท่านั้นชันเจียงขั้นห้าถือเป็นตำแหน่งที่ทรงเกียรติที่สุดในราชวงศ์เฉียนแล้วชันเจียงบางคนก็สามารถไต่เต้าถึงขั้นสามสมบูรณ์บางคนก็สามารถไต่เต้าถึงขั้นห้าธรรมดาเท่านั้นค่ายเหนืออยู่ห่างจากประตูทางเหนือซั่วฟางราวยี่สิบลี้เท่านั้น เหมือนค่ายใต้ของหยุนเจิงที่ล้วนแต่เป็นค่ายชั่วคราวเท่านั้นได้ยินว่าหยุนเจิงจิ้งเป่ยอ๋องผู้นี้มาเยือน หลูซิ่งจึงได้รีบนำคนไปต้อนรับทันทีหลูซิ่งอายุราวสามสิบ ดูแล้วเป็นคนมีฝีมือคนหนึ่ง“ข้าหลูซิ่ง ขอคารวะท่านอ๋อง!”หลูซิ่งแม้นจะไม่รู้จักหยุนเจิง แต่ก็ไม่สงสัยในตัวตนของหยุนเจิงเพราะลำพังเครื่องหัวของหนุนเจิง ก็เพียงพอที่จะบ่งบอกถึงตัวตนของเขาแล้ว“ไม่ต้องมากพิธี
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
