Share

บทที่ 153

หยุนเจิงทำเป็นไม่สะทกสะท้านต่อหน้าเยี่ยจื่อ

เมื่อกลับถึงห้อง หัวใจของเขากลับเต้นตุบๆ รัวเร็วไม่หยุดนิ่ง

ตอนนี้ในหัวสมองของเขาคิดถึงภาพที่ละมุนละไมก่อนหน้านี้

ดูไม่ออกเลยจริงๆ!

โดยปกติเยี่ยจื่อไม่เคยมีอะไรเผยออกมา แต่ความจริงกลับคาดไม่ถึง

ในขณะที่หยุนเจิงยื่นมาออกมาทำท่าทางนั้น ซินเซิงก็เปิดประตูเข้ามา

“ฝ่าบาท ท่านกำลัง...”

ซินเซิงมองหยุนเจิงที่กำลังกางนิ้วทั้งห้าและทำท่าทางแปลกๆ อย่างไม่เข้าใจ

“แค่กๆ...”

หยุนเจิงได้สติกลับมา “มือข้าเป็นตะคริวนิดหน่อย ข้าก็เลยขยับนิ้วมือเสียหน่อย”

ซินเซิงเดินเข้าไป “เช่นนั้นข้าทาสช่วยนวดให้เพคะ!”

“ไม่ต้อง ไม่ต้อง”

หยุนเจิงโบกมือ “เจ้าไปเอาเหล้ามาหนึ่งไห และเรียกให้คนยกของกินเล่นเข้ามาสักสองสามอย่าง อีกสักครู่... อีกสักครู่ไปเรียกเยี่ยจื่อเข้ามา ข้ามีเรื่องต้องกำชับนาง”

โชคดีที่ชะงักไว้ทัน

เกือบพูดออกไปว่าอีกสักครู่เยี่ยจื่อจะเข้ามาแล้ว

“ข้าทาสจะไปจัดเตรียมเดี๋ยวนี้เพคะ!”

ซินเซิงพูด โค้งคำนับและออกจากห้องไป

เมื่อซินเซิงออกไปแล้ว หยุนเจิงจึงถอนหายใจยาวๆ รีบเก็บมือเจ้ากรรมของตัวเองในทันที

ให้ตายเถอะ ตัวเองเป็นอะไรไปเนี่ย?

ซินเซิงคอยปรนนิ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status