เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 147
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-03-27 15:54:44บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 148
“ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็บอกมา ข้าอนุญาตให้เจ้ารับสมัครทหารจวนห้าร้อยนายเป็นการส่วนตัว เพราะมีจุดประสงค์ใด”จักรพรรดิเหวินถลึงตามองหยุนเจิงเอ้า!พูดไปพูดมา สุดท้ายก็หาเหตุผลมาลงโทษตัวเองน่ะสิแม่เอ้ย!ตัวเองต้องพลอยซวยกับคนโง่พวกนี้ด้วย!หยุนเจิงแอบถอนหายใจในใจ พูดแช่มช้า “ลูกรู้ว่าเสด็จพ่อเข้าใจและเห็นใจลูก ต้องการให้ลูกรับสมัครทหารจวนห้าร้อยนายเป็นการส่วนตัว เพื่อทำหน้าที่เป็นทหารส่วนตัวของลูกหลังจากที่ไปอยู่ซั่วเป่ย...”“ข้า...”จู่ๆ จักรพรรดิเหวินก็ยกไม้ขึ้น แทบจะหายใจไม่ออกด้วยความโกรธ จนพูดคำว่าข้าออกมาได้!เขานึกอยู่แล้วเชียวว่าทำไมเจ้าบ้านี่ถึงได้ใจป้ำในฉวินฟางย่วนขนาดนี้!แน่นอน เจ้าบ้านี่เข้าใจเจตนาของตัวเองผิดไปตั้งแต่ต้น“ข้าไม่เคยคิดที่จะส่งเจ้าไปที่ซั่วเป่ย!”จักรพรรดิเหวินโกรธจัด ตะโกนด้วยความโมโห “แต่เมื่อคืนก่อนเจ้ากลับก่อเรื่องวุ่นวายในฉวินฟางย่วน ตอนนี้ทุกคนในเมืองหลวงต่างก็รู้กันทั่วแล้วว่าข้าจะให้เจ้าไปรบที่ซั่วเป่ย! ทั้งเจ้าและข้ากลายเป็นขี้ปากคนหมดแล้ว! เจ้าบอกข้ามา ว่าตอนนี้ข้าควรให้เจ้าไป หรือไม่ให้เจ้าไป?”“อ๋า?”หยุนเจิงเงยหน้าขึ้น มองไปที่จักรพรรด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-27องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 149
“เป็นองค์ชายที่ปรีชา ไม่อย่างนั้นพวกข้าคงต้องโทษไปด้วย”“หากท่านอ๋องไม่เป็นคนแน่วแน่ พวกข้าคงแย่แน่แล้ว”“องค์ชายปรีชา ข้าน้อยเลื่อมใส...”ระหว่างทางกลับ องครักษ์ทุกคนต่างก็มองดูหยุนเจิงอย่างชื่นชมเมื่อนึกถึงองครักษ์ขององค์ชายคนอื่นๆ ที่ถูกเฆี่ยนตีจนเนื้อปริแตก พวกเขารู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากหยุนเจิงพอใจกับการแสดงของคนเหล่านี้มาก พูดเนิบๆ อย่างปลงอนิจจัง “ฉะนั้น เป็นคนต้องซื่อสัตย์สุจริตดีกว่า อย่าไปคิดเรื่องใช้เล่ห์เพทุบาย!”“ใช่ๆ...”องครักษ์หลายคนพยักหน้าหงึกหงักเยี่ยจื่อมองเขาอย่างเซ็งๆ แอบนึกขันในใจเขายังมีหน้าไปสอนให้คนอื่นซื่อสัตย์สุจริต?เขาซึ่งเป็นคนที่ต้องการใช้อุบายไปยึดอำนาจทางทหารและกบฏในซั่วเป่ย ยังกล้าพูดคำว่า ‘ซื่อสัตย์สุจริต’?เขาหน้าไม่อายด้วยซ้ำ!นอกจากจะขำแล้ว เยี่ยจื่อยังมองไปที่เสิ่นลั่วเยี่ยนที่หน้าแดงตลอดทาง“เป็นอะไรไป”เยี่ยจื่อกระตุ้นม้าให้เข้าไปใกล้เสิ่นลั่วเยี่ยน หัวเราะเบาๆ “คงไม่ได้รู้สึกว่าจู่ๆ สามีคนนี้ของเจ้าก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์หรอกกระมัง”“เจ้าไม่ต้องพูด...”เสิ่นลั่วเยี่ยนหน้าแดงก่ำ พูดงุบงิบเบาๆ ราวกับเสียงยุง ก้มศีรษะอย่างเงียบๆเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-27องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 150
จะมาพูดเรื่องนี้ตอนนี้เพื่ออะไรยิ่งเสิ่นลั่วเยี่ยนคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งโกรธมากขึ้นเท่านั้น พูดด้วยความโกรธ “ทั้งหมดเป็นเพราะไอ้สารเลวจางซู! ถ้าเขาไม่พาเจ้าไปที่ฉวินฟางย่วน ก็คงไม่มีอะไรเกิดขึ้น!”“อย่าไปโทษเขาเลย”หยุนเจิงโคลงศีรษะยิ้มๆ “เป็นข้าที่ดื่มมากเกินไป เกี่ยวอะไรกับคนอื่นล่ะ เอาล่ะ เราออกไปกันเถอะ ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะคิดว่าเรากำลังทำอะไรที่เรือนหลัง!”ทำอะไร?เสิ่นลั่วเยี่ยนอึ้งไปชั่วขณะ ใบหน้างามแดงปลั่งอีกครั้ง“เจ้าหยุดพูดเหลวไหลนะ! ข้าจะทำอะไรกับเจ้าได้”เสิ่นลั่วเยี่ยนเขม็งมองหยุนเจิงอย่างอายๆ จากนั้นหันหลังเดินออกไป...หลังอาหารเย็น มีคนจากในวังมาหา จักรพรรดิเหวินเรียกหยุนเจิงเข้าวังอีกครั้งหยุนเจิงไม่มีทางเลือก นอกจากต้องเดินทางเข้าวังคิดในใจว่าวันนี้บิดาจำเป็นของตัวเองผู้นี้คงโกรธจัด ที่เรียกตัวเองเข้าเฝ้าตอนนี้ เกินครึ่งคงไม่ใช่เรื่องดีช่างเถอะ!จะดีหรือร้าย ก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้!จะเป็นอย่างไรก็ปล่อยให้เป็นไปตามนั้นเถอะ!ถึงอย่างไรเขาอาจจะเหนื่อยจากการเฆี่ยนตีหยุนลี่และไอ้สารเลวพวกนั้นแล้ว คิดว่าคงไม่เหลือเรี่ยวแรงมาเฆี่ยนตีตัวเองอี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-27องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 151
จักรพรรดิเหวินนิ่งเงียบอยู่นานหยุนเจิงรู้ว่านี่เป็นช่วงเวลาสำคัญในการตัดสินใจของจักรพรรดิเหวิน จึงไม่พูดรบกวน รอคอยการตัดสินใจของจักรพรรดิเหวินอย่างกระวนกระวายใจผ่านไปนานหลายอึดใจ จักรพรรดิเหวินดูเหมือนจะตัดสินใจได้ในที่สุด“ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เจ้าจงไปหาหรง...”จักรพรรดิเหวินเพิ่งเริ่มพูด แต่จู่ๆ ก็หยุดชะงักหากให้เจ้าหกไปหาเจ้าคนหนังเหนียวนั่น คิดว่าเขาคงจะทุบเจ้าหกจนตาย!ช่างเถอะ!หลังจากไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง จักรพรรดิเหวินก็เปลี่ยนใจและพูดว่า “ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เจ้าไปรายงานตัวที่กองทหารเสินอู่ ข้าจะแจ้งให้เซียวติ้งอู่สอนพิชัยสงครามแก่เจ้า!”สอนพิชัยสงครามให้ตัวเองงั้นหรือหมายความว่า เขายอมให้ตัวเองไปที่ซั่วเป่ยอย่างนั้นหรือหยุนเจิงดีใจมาก รีบลุกขึ้นยืนทันที “ขอบพระทัยเสด็จพ่อ!”จักรพรรดิเหวินโบกมืออย่างอ่อนแรง เงยหน้าขึ้นมองหยุนเจิง “เจ้าจงจำไว้ ข้าให้เจ้าไปที่ซั่วเป่ยเพื่อสร้างผลงาน ไม่ใช่ไปตาย!”“ลูกเอ๋ยทราบแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนเจิงพยักหน้าอย่างจริงจังทันใดนั้นเขาก็รู้สึกซาบซึ้งเล็กน้อยแม้ว่าจักรพรรดิเหวินจะมองข้ามเขามานาน แต่พูดตามตรง หลังจากที่ได
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-27องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 152
เสี่ยวหรูตอบกลับว่า “งานที่ต้องใช้แรงเช่นนี้ ผู้น้อยทำเองเจ้าค่ะ”เสี่ยวหรูพูดไปด้วย พร้อมกับถือน้ำร้อนเดินมาทางด้านนี้“อย่าเข้ามา!”เยี่ยจื่อสีหน้าเต็มไปด้วยความลนลาน พูดด้วยเสียงที่เคร่งขรึมและเฉียบขาดว่า “ข้ากำลังคิดเรื่องสำคัญอยู่ อย่ามารบกวนข้า! รีบออกไปซะ ช่วยข้าปิดประตูให้เรียบร้อยด้วย!”เสี่ยวหรูหยุดฝีเท้าในทันที “เช่นนั้นผู้น้อยเอาน้ำวางไว้ตรงนี้นะเพคะ ผู้น้อยจะรออยู่ด้านนอกประตู หากฮูหยินต้องการเติมน้ำ เรียกผู้น้อยก็พอเจ้าค่ะ”“ข้าทำเองได้”เยี่ยจื่อพยายามทำจิตใจให้สงบ “ตอนนี้ก็ดึกมาแล้ว เจ้ารีบไปพักผ่อนเถอะ งานแต่งของฝ่าบาทใกล้เข้ามาแล้ว พรุ่งนี้ในจวนยังมีเรื่องที่ต้องทำอีกมาก”“ขอบพระคุณเจ้าค่ะฮูหยิน”เสี่ยวหรูวางน้ำร้อนลง และเดินออกจากห้องไปเมื่อได้ยินเสียงเสี่ยวหรูปิดประตู เยี่ยจื่อก็ถอนหายใจเล็กน้อย และตบที่หน้าแกของตัวเองโดยไม่รู้ตัวหากให้เสี่ยวหรูรู้ว่าหยุนเจิงอยู่ในห้องของนาง นางคงไม่มีหน้าไปพบใครอีกทันทีที่นางขยับตัว จุดซ่อนเร้นก็โผล่ขึ้นจากน้ำมากยิ่งขึ้น หยุนเจิงจ้องจนตาแทบถลนขณะนั้นเอง ในหัวสมองของหยุนเจิงราวกับมีหมาป่าที่หิวโหยกำลังส่งเสียงร้องอยู
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-27องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 153
หยุนเจิงทำเป็นไม่สะทกสะท้านต่อหน้าเยี่ยจื่อเมื่อกลับถึงห้อง หัวใจของเขากลับเต้นตุบๆ รัวเร็วไม่หยุดนิ่งตอนนี้ในหัวสมองของเขาคิดถึงภาพที่ละมุนละไมก่อนหน้านี้ดูไม่ออกเลยจริงๆ!โดยปกติเยี่ยจื่อไม่เคยมีอะไรเผยออกมา แต่ความจริงกลับคาดไม่ถึงในขณะที่หยุนเจิงยื่นมาออกมาทำท่าทางนั้น ซินเซิงก็เปิดประตูเข้ามา“ฝ่าบาท ท่านกำลัง...”ซินเซิงมองหยุนเจิงที่กำลังกางนิ้วทั้งห้าและทำท่าทางแปลกๆ อย่างไม่เข้าใจ“แค่กๆ...”หยุนเจิงได้สติกลับมา “มือข้าเป็นตะคริวนิดหน่อย ข้าก็เลยขยับนิ้วมือเสียหน่อย”ซินเซิงเดินเข้าไป “เช่นนั้นข้าทาสช่วยนวดให้เพคะ!”“ไม่ต้อง ไม่ต้อง”หยุนเจิงโบกมือ “เจ้าไปเอาเหล้ามาหนึ่งไห และเรียกให้คนยกของกินเล่นเข้ามาสักสองสามอย่าง อีกสักครู่... อีกสักครู่ไปเรียกเยี่ยจื่อเข้ามา ข้ามีเรื่องต้องกำชับนาง”โชคดีที่ชะงักไว้ทันเกือบพูดออกไปว่าอีกสักครู่เยี่ยจื่อจะเข้ามาแล้ว“ข้าทาสจะไปจัดเตรียมเดี๋ยวนี้เพคะ!”ซินเซิงพูด โค้งคำนับและออกจากห้องไปเมื่อซินเซิงออกไปแล้ว หยุนเจิงจึงถอนหายใจยาวๆ รีบเก็บมือเจ้ากรรมของตัวเองในทันทีให้ตายเถอะ ตัวเองเป็นอะไรไปเนี่ย?ซินเซิงคอยปรนนิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-27องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 154
“ขอโทษหรือเพคะ?”เยี่ยจื่อทำเสียงฮึดฮัดเบาๆ กัดฟันกรอดและถามว่า “มือของท่านยังเป็นตะคริวหรือไม่เพคะ?”“เป็นตะคริว?” หยุนเจิงงุนงง และพูดโดยไม่รู้ตัวว่า “มือของข้าไม่ได้...”เมื่อพูดได้เพียงครึ่งเดียว หยุนเจิงก็ชะงักในทันทีให้ตายเถอะ!เจ้าเด็กซินเซิงคงไม่ได้เล่าเรื่องที่เขาทำท่าทางแบบนั้นให้เยี่ยจื่อฟังหรอกนะ?ตายๆ!อย่าได้ทำเรื่องน่าอายต่อผู้อื่นจะได้หรือไม่!เจ้าเด็กคนนี้ก็เหลือทน ไม่ว่าเรื่องอะไรก็พูดให้คนนอกฟังเสียหมด!“แค่กๆ...”หยุนเจิงยังคงหน้าแดงก่ำ หัวเราะแห้งๆ และพูดว่า “ดี... ดีขึ้นมากแล้ว ไม่ได้เป็นตะคริวแล้ว!”เยี่ยจื่อจ้องไปที่มือของหยุนเจิงด้วยสีหน้าที่ไม่เป็นมิตร “ให้ข้าช่วยนวดให้ท่านดีกว่าเพคะ!”นวดงั้นหรือ?ข้าไม่ได้อยากนวดขนาดนั้นเสียหน่อย!หยุนเจิงแอบบ่นอยู่ในใจ แต่กลับโบกมือและพูดด้วยความเคร่งขรึมว่า “ไม่ต้องหรอก หากมีคนมาเห็นว่าเจ้านวดให้ข้า เกรงว่าจะเกิดความเข้าใจผิดโดยไม่จำเป็นเอาได้”เยี่ยจื่อจ้องเขาอย่างไม่สบอารมณ์ และนั่งลงด้วยความเดือดพล่านจนหายใจไม่ทันหยุนเจิงหัวเราะออกมาด้วยความอึดอัดใจ และหยิบไหเหล้าเพื่อรินเหล้าให้แก่เยี่ยจื่อเมื่อเห็น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-27องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 155
ค่ำคืนนี้ ทั้งหยุนเจิงและเยี่ยจื่อต่างก็นอนไม่หลับดังนั้นยามตื่นเช้ามา ทั้งสองจึงหาวตลอดวันถึงแม้จะผ่านไปคืนหนึ่งแล้ว ทว่าทั้งสองก็ยังคงมีความเขินอายต่อกันยามพบหน้ากันอยู่โชคดีที่หยุนเจิงหน้าหนาอยู่บ้าง ทำให้คนอื่นไม่ทันสังเกตถึงความผิดปกติหลังจากรับอาหารเสร็จสรรพ หยุนเจิงก็พาองครักษ์สี่คนเดินทางไปที่กองทหารเสิ่นอู่ทันทีในกองทหารทั้งหกของเมืองจักรพรรดิมีเพียงกองทหารเสิ่นอู่และกองทหารอวี่หลินเท่านั้นที่ประจำการอยู่ในเมืองขณะที่พวกเขาเดินทางมาถึงกองทหารเสิ่นอู่ เซียวติ้งอู่ก็ได้พารองแม่ทัพมารอที่หน้าประตูค่ายแล้ว“คาระวะองค์ชายหก!”เซียวติ้งอู่เป็นบุตรชายคนโตของเซียวว่านโฉว และเป็นผู้บัญชาการของกองทหารเสิ่นอู่ด้วยกองทหารเสิ่นอู่มีทหารไม่เกินหนึ่งหมื่นห้านาย แต่ล้วนแต่ถูกคัดมาอย่างดีหยุนเจิงส่งสัญญาณให้เซียวติ้งอู่ไม่ต้องมากพิธี แล้วกล่าวว่า “พาข้าเดินชมบริเวณค่ายก่อนเถอะ!”“ขอรับ!”เซียวติ้งอู่ตอบรับในทันที “ม้ารบจำนวนหกร้อยตัวที่องค์ชายชนะมาให้นั้น ได้แก้ไขสถานการณ์เร่งด่วนของเรา กระหม่อมจะพาองค์ชายไปดูทหารม้าของเราก่อน!”“เอ่อ…ได้!”หยุนเจิงพยักหน้า แอบก่นด่าว่าคน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-03-27
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1334
สีหน้าของจี้เหมี่ยวเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่แล้วก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็วหลังจากที่เฝิงอวี้ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ใบหน้าของเขาก็แดงขึ้นเล็กน้อย เขาพยักหน้าและกล่าวว่า "งาม งามมาก!"หยุนเจิงยิ้มอย่างพอใจแล้วหันไปมองจี้เหมี่ยว "นี่คือเฝิงอวี้ เป็นแม่ทัพใหญ่ของข้า ข้าต้องการให้ท่านมอบบุตรีของท่านให้เขา เจ้าคิดว่าอย่างไร?" "ตามที่ท่านอ๋องต้องการ" จี้เหมี่ยวแม้จะรู้สึกผิดหวัง แต่ก็ไม่กล้าขัดขืน เขาเคยหวังว่า หยุนเจิงจะให้ความสนใจกับบุตรีของเขา ไม่คิดเลยว่า หยุนเจิงจะมอบบุตรีของเขาให้เฝิงอวี้โดยตรง แต่เมื่อคิดว่า เฝิงอวี้คือแม่ทัพของหยุนเจิง จี้เหมี่ยวจึงเริ่มรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย การได้พึ่งพิงแม่ทัพใหญ่ภายใต้บัญชาของหยุนเจิงก็นับว่าไม่เลว อย่างน้อยก็ถือว่ามีที่พึ่งพิงแล้วด้วยความสัมพันธ์นี้ บวกกับความดีที่เขามีในการยอมมอบเมืองให้ เขาก็ยังมั่นใจว่า ตระกูลจี้จะไม่ถึงขั้นล่มจม "ในเมื่อพวกเจ้าทั้งสองไม่มีข้อโต้แย้ง เรื่องนี้ก็ตกลงตามนี้แล้วกัน!" หยุนเจิงหัวเราะเหอะๆ "เฝิงอวี้ ยังไม่ไปทักทายพ่อตาของเจ้าหรือ?" เฝิงอวี้รีบหันไปคำนับจี้เหมี่ยวและพูดว่า "ขอคำนับพ่อตาขอรับ!"
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1333
ดูแล้วอายุของจี้หย่าเอ๋อร์ไม่น่าจะมากนัก คาดว่านางน่าจะมีอายุประมาณยี่สิบต้นๆ หยวนซู่นี่จริงๆ แล้วก็เหมือนวัวแก่กินหญ้าอ่อน แต่ก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ ใครให้เขาเป็นราชาโฉวฉือล่ะ?ไม่ต้องพูดถึงแค่สมัยโบราณ แม้แต่สมัยปัจจุบัน ถ้ามีเงินมีอำนาจ ก็มักจะมีการแต่งงานกับสาวรุ่นๆ เห็นหยุนเจิงจ้องมองไปที่จี้หย่าเอ๋อร์ จี้เหมี่ยวในใจรู้สึกดีใจทันที จึงรีบพูดแสดงความสุภาพ “ท่านอ๋อง จริงๆ แล้วบุตรีของข้าน้อยยังคงบริสุทธิ์อยู่...” “บริสุทธิ์?” หยุนเจิงมองไปที่จี้เหมี่ยวด้วยความประหลาดใจ นี่มันไม่จริงใช่ไหม? จี้หย่าเอ๋อร์ก็ถือว่าเป็นสาวงามคนหนึ่ง หยวนซู่ไม่ให้ความโปรดปรานนางหรือ? หรือว่า หยวนซู่ไม่สามารถทำได้แล้วหรือ? เห็นหยุนเจิงไม่เชื่อ จี้เหมี่ยวจึงรีบอธิบาย ความจริงแล้วจี้หย่าเอ๋อร์อายุไม่ถึงยี่สิบปี เมื่อไม่นานมานี้เพิ่งอายุครบสิบแปดปี เดิมทีจี้หย่าเอ๋อร์จะถูกหมั้นกับหลานชายของขุนนางในราชสำนัก แต่เนื่องจากความบังเอิญ หยวนซู่ได้พบกับจี้หย่าเอ๋อร์ และจึงตัดสินใจแต่งตั้งนางเป็นสนมครอบครัวของจี้หย่าเอ๋อร์ไม่กล้าขัดขืน ต้องยอมรับตามที่หยวนซู่ต้องการ ผลก็คือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1332
“ขอรับ!” ตู๋กูเช่อรับคำทันที ไม่นาน ทหารม้าสามร้อยนายก็ขี่ม้าออกไป พุ่งตัวไปที่ประตูเมืองทันทีจนกระทั่งพวกเขามาถึงประตูเมือง ทหารที่อยู่บนกำแพงเมืองก็ยังไม่เริ่มโจมตี เมื่อแน่ใจว่าเหล่าศัตรูยอมแพ้จริงๆ หยุนเจิงจึงสั่งให้กองทัพหลักเริ่มเข้าสู่เมืองเพื่อเข้าควบคุมการป้องกันเมือง จนกระทั่งทหารจากกองทัพเหนือขึ้นไปยึดกำแพงเมืองและเริ่มควบคุมการป้องกันเมือง หยุนเจิงจึงนำผู้ติดตามเดินเข้าไปข้างหน้า เมื่อเห็นหยุนเจิงเดินมากับการล้อมรอบจากผู้ติดตาม คนในเมืองต่างก็กลัวและก้มตัวลงต่ำ แม้จะเป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้พบหยุนเจิง แต่พวกเขาก็เกือบจะมั่นใจได้ทันทีว่าเป็นจิ้งเป่ยอ๋องหยุนเจิง หยุนเจิงเงยหน้าขึ้นมองคนที่คุกเข่าลงและกลัวกลัว “พวกเจ้าเปิดประตูเมืองและยอมแพ้ ข้าพอใจมาก! ต้าเฉียนเรามีแค่ประโยคเดียวว่า ผู้ที่รู้จักสถานการณ์เป็นคนที่มีความสามารถ! ลุกขึ้นเถิด!” “ขอบพระทัยท่านอ๋อง!” คนทั้งหลายกล่าวพร้อมกันและลุกขึ้นอย่างระมัดระวัง เมื่อยืนขึ้นแล้ว จี้เหมี่ยวยังคงยกหัวหยวนซู่มาด้วยความเคารพและพูดว่า “นี่คือหัวหยวนซู่ ท่านอ๋องกรุณาตรวจสอบ” ทหารองครักษ์เดินเข้ามาข้างหน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1331
หยุนเจิงและตู๋กูเช่อมาถึงแนวหน้าในทันที แม้ว่าพวกเขายังไม่ได้เข้าเมือง แต่ก็สามารถได้ยินเสียงความวุ่นวายที่ดังมาจากในเมืองอวี้เฟิง ศัตรูได้จุดไฟบนกำแพงเมืองเพื่อป้องกันพวกเขาโจมตีในเวลากลางคืน หยุนเจิงใช้ดวงตาพันลี้ สามารถเห็นความตื่นตระหนกของทหารบนกำแพงอย่างชัดเจน พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในเมืองอวี้เฟิง แต่ก็สามารถยืนยันได้ว่า การโจมตีในช่วงกลางวันของพวกเขาประสบผลสำเร็จ “มารดามันสิ อย่าทำให้พวกเขาต้องพ่ายแพ้ทั้งสองฝ่ายเลยนะ!” หยุนเจิงวางดวงตาพันลี้ลงและบ่นพึมพำ ฉินชีหู่ยิ้มเยาะเย้ยได้ใจ "พ่ายแพ้ทั้งสองฝ่ายนั่นแหละดี เช่นนั้น เราก็จะได้..." “จะได้บ้าอะไรล่ะ” ตู๋กูเช่อขัดคำพูดของฉินชีหู่ "ทั้งหมดนี้คือเชลยของพวกเรา! เมืองก็ของพวกเรา เสบียงและสมบัติก็ของพวกเรา คนในเมืองก็ของพวกเรา..." "ถูกต้อง!" หยุนเจิงพยักหน้าแรงๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโลภ "ของพวกเราทั้งหมด ล้วนเป็นของพวกเรา!" ฉินชีหู่เห็นหยุนเจิงและตู๋กูเช่อที่มีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล จึงรู้สึกงงงวย พวกศัตรูโกลาหล พวกเขายังต้องเป็นกังวลด้วยหรือ? ทว่า หากตามที่พวกเขาพูด มันก
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1330
“ฝ่าบาท กระหม่อมทำผิดสิ่งใดกัน?”ขุนนางฝ่ายบรรณาการคุกเข่าลงกับพื้นเสียงดังตึก "กระหม่อมทำทุกอย่างก็เพื่อฝ่าบาททั้งสิ้น..."“เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้หรือ? เจ้าน่ะอยากบุกออกไปยอมจำนนใช่หรือไม่?” หยวนซู่ในสภาพเหมือนคนเสียสติ จ้องขุนนางคนนั้นตาเขม็ง “เจ้าคิดจะยอมแพ้? ข้าจะไม่มีวันให้โอกาสเจ้า!”พูดจบ หยวนซู่ก็เร่งองครักษ์ด้วยความโมโห “รีบลากขุนนางกบฏคนนี้ไปตัดหัวเดี๋ยวนี้!”ไม่ว่าขุนนางคนนั้นจะวิงวอนอย่างไร หยวนซู่ก็ไม่ไหวติงเมื่อเห็นว่าการวิงวอนไม่เป็นผล ขุนนางคนนั้นก็ระเบิดความโกรธออกมา ปล่อยให้องครักษ์ลากตัวเขาออกไปพลางตะโกนด่าทอเสียงดัง “หยวนซู่! ไอ้ราชาหน้าโง่! เจ้าตายอย่างสงบไม่ได้แน่! ข้าจะรอเจ้าอยู่ที่ปรโลก...”หยวนซู่โกรธจนคุมตัวเองไม่อยู่ พุ่งลงมาจากบัลลังก์ วิ่งออกจากท้องพระโรงพร้อมตะโกนสั่งองครักษ์เสียงดัง “จับกบฏคนนี้มาประหารแบบม้าลากแยกร่าง! ข้าจะให้มันตายโดยไม่มีชิ้นดี!!!”เมื่อเห็นหยวนซู่ที่แทบจะเสียสติ ขุนนางจำนวนไม่น้อยต่างก็รู้สึกหวาดผวาในใจไม่มีใครรู้ว่าคำพูดไหนของตัวเองอาจไปกระตุ้นความโกรธของหยวนซู่ที่เกือบจะคลุ้มคลั่งไม่มีใครรู้ว่าตัวเองจะกลายเป็นคนต่อไปที่ถูก
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1329
ข่าวจากฝ่ายทหารป้องกันเมืองถูกส่งมาถึงราชสำนักอย่างรวดเร็วในขณะนี้ หยวนซู่และเหล่าขุนนางแห่งโฉวฉือกำลังประชุมหารือหาทางแก้ไขขุนนางในราชสำนักตอนนี้เหลือน้อยลงไปเกือบครึ่งหนึ่งเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้บางส่วนหลบหนีไปพร้อมครอบครัวก่อนที่กองทหารมณฑลเหนือจะเข้าปิดล้อมเมือง บางส่วนถูกหยวนซู่ประหารด้วยข้อหาก่อกบฏ และอีกบางส่วนเพียงแค่โชคร้ายถูกหยวนซู่จับผิดในยามอารมณ์เสีย จึงถูกส่งตัวเข้าคุกแล้!เมื่อเผชิญกับการล้อมเมืองของกองทหารมณฑลเหนือ หยวนซู่และขุนนางแห่งโฉวฉือต่างก็หวาดกลัวและเมื่อได้รับข่าวจากทหารป้องกันเมืองเพิ่มเติม บรรยากาศแห่งความตื่นตระหนกก็ปกคลุมไปทั่วราชสำนัก“จะทำอย่างไรดี จะทำอย่างไรดี...”สีหน้าของหยวนซู่ดูแย่มาก สภาพจิตใจก็ไม่ปกติ บางครั้งดูหดหู่ บางครั้งก็เหมือนคนเสียสติตอนนี้ หยวนซู่พึมพำเหมือนคนเสียสติอีกครั้งหลายวันมานี้ หยวนซู่นอนไม่หลับทั้งคืน ทุกวันเขาใช้ชีวิตด้วยความหวาดระแวง กลัวว่าจะถูกคนในเมืองตัดหัวไปถวายหยุนเจิงเพื่อแลกกับรางวัลหยวนซู่ไม่รู้เลยว่าตัวเองสะดุ้งตื่นจากฝันร้ายมากี่ครั้งแล้วเขาเคยฝันถึงการที่ตัวเองถูกหยวนเว่ยลูกชายแท้ๆ ของเขาตัดหัว
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1328
"ยิง!"พร้อมกับคำสั่งเสียงดัง พลทหารคนหนึ่งดึงเชือกปล่อยกลไกของเครื่องยิงหินด้วยแรงเต็มที่ชั่วพริบตา ด้านหนึ่งของเครื่องยิงหินเหวี่ยงลงอย่างแรง ส่งก้อนหินขนาดเกือบ 70 ชั่งพุ่งตรงไปยังเครื่องยิงหินบนกำแพงเมืองเมื่อเถียนถงเห็นก้อนหินที่พุ่งเข้ามา สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที"ถอยไป! รีบถอยออกไป!"เถียนถงตะโกนสุดเสียง สั่งให้ทหารรอบเครื่องยิงหินถอยออกไปในขณะที่ทหารต่างแตกตื่นวิ่งหนี ก้อนหินขนาดใหญ่ก็พุ่งลงมาด้วยแรงมหาศาลทว่า เนื่องจากมุมยิงคลาดเคลื่อนเล็กน้อย ก้อนหินจึงไม่ได้พุ่งโดนเครื่องยิงหินบนกำแพง แต่กลับพุ่งใส่ทหารผู้หนึ่งที่กำลังหนีตายจนเสียชีวิตทันที พร้อมทั้งสร้างหลุมลึกไว้บนพื้นของกำแพงเมื่อเห็นเพื่อนทหารเสียชีวิตอย่างสยดสยอง สีหน้าของเหล่าทหารป้องกันเมืองก็ซีดเผือดไม่มีใครคาดคิดว่าเครื่องยิงหินของศัตรูจะยิงมาถึงระยะไกลขนาดนี้ในขณะที่พวกเขากำลังตะลึงงัน ทหารกองทหารมณฑลเหนือก็เริ่มปรับมุมของเครื่องยิงหินเพียงชั่วครู่ ก้อนหินก้อนใหญ่อีกก้อนก็พุ่งลงมาอย่างรุนแรงครั้งนี้ ก้อนหินก้อนนั้นพุ่งโดนเครื่องยิงหินบนกำแพงเมืองอย่างแม่นยำ"ตูม..."เสียงระเบิดดังลั่น ตามมา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1327
ภายใต้การเร่งรัดของตู๋กูเช่อ เพียงเวลาแค่วันกว่าๆ เครื่องยิงหินสองเครื่องก็สร้างเสร็จกลุ่มของเติ่งเป่าที่มาด้วย หลายคนเคยมีประสบการณ์สร้างเครื่องยิงหินมาก่อน เครื่องยิงหินที่สร้างในครั้งนี้มีขนาดใหญ่กว่า และดูเหมือนจะยิงได้ไกลกว่าหลังจากทดลองยิงอย่างง่าย พวกเขาก็พอจะเข้าใจระยะยิงและพลังของเครื่องยิงหินเมื่อเทียบกับเครื่องยิงหินที่สร้างในสมรภูมิแม่น้ำซัวเล่ยหยวน ถือว่ามีความก้าวหน้าไม่น้อยสามารถยิงก้อนหินที่มีน้ำหนักประมาณ 60-70 ชั่ง ไปได้ไกลราวๆ 300 เมตรระยะยิงนี้สำหรับเครื่องยิงหินบนกำแพงเมืองอวี้เฟิงแล้ว ถือเป็นฝันร้าย"ดันขึ้นไป แล้วเริ่มทุบได้เลย!"หยุนเจิงที่รอจนทนไม่ไหวแล้ว ออกคำสั่งทันทีทันทีที่คำสั่งของหยุนเจิงถูกส่งออกไป ทหารจำนวนมากก็เริ่มดันเครื่องยิงหินเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างช้าๆเมื่อเห็นเครื่องยิงหินที่กองทหารมณฑลเหนือดันเข้ามา ทหารป้องกันเมืองอวี้เฟิงก็เริ่มลนลานแม่ทัพเถียนถงที่ป้องกันเมืองเห็นทหารรอบๆ แสดงความหวาดกลัวออกมา ก็รีบตะโกนว่า "กลัวอะไรกัน! ศัตรูมีเครื่องยิงหินแค่สองเครื่องเท่านั้น เรามีเครื่องยิงหินอยู่บนกำแพงตั้งเยอะ ยังจะไปกลัวเครื่องยิงหินแ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1326
รวมกับกำลังพลของพวกเขาเองแล้ว การระดมทหารเจ็ดถึงแปดหมื่นพร้อมแรงงานชาวบ้านน่าจะเป็นไปได้เมื่อถึงตอนนั้น การประกาศว่าเป็นกองทัพแสนหนึ่งพร้อมบุกกดดันชนเผ่าโม่ซี น่าจะสร้างความกดดันได้ไม่น้อยคงต้องดูปฏิกิริยาของชนเผ่าโม่ซีก่อนในเวลานี้ ถ้าเลี่ยงการโจมตีได้ เขาก็จะไม่เลือกโจมตีอย่างแน่นอนพวกเขาเพิ่งตีโฉวฉือได้ และจับเชลยศึกได้มากมาย ย่อมต้องใช้เวลาเพื่อจัดการความยุ่งเหยิงนี้รอให้จัดการกองงานยุ่งเหยิงพวกนี้ให้เสร็จสิ้นเสียก่อน อย่าว่าแต่เปิดศึกเลย แค่พวกเขาขยับตัวนิดหน่อย ชนเผ่าโม่ซีก็คงต้องตัวสั่นงันงกแล้ว...สองวันต่อมา หยุนเจิงเดินทางถึงนอกเมืองอวี้เฟิง โดยมีกองทหารองครักษ์และทหารม้าชั้นยอดสองพันนายคุ้มกัน และได้พบกับตู๋กูเช่อระหว่างทาง พวกเขาเจอเข้ากับกองกำลังต่อต้านขนาดเล็กแต่กองทหารองครักษ์ของหยุนเจิงไม่ได้ลงมือเลย ทหารม้าชั้นยอดเพียงสองพันนายก็สามารถกำจัดกองกำลังต่อต้านนี้ได้หมดหลังจากทักทายกันสั้นๆ ตู๋กูเช่อก็เริ่มรายงานสถานการณ์ปัจจุบันให้หยุนเจิงฟังในตอนนี้ กองกำลังป้องกันเมืองอวี้เฟิงที่เป็นทหารจริงๆ มีอยู่ประมาณสองหมื่นนายทหารสองหมื่นนายนี้ประกอบด้วยคนที่หย
