บทที่ 1072

เขาเขียนสาส์นที่กราบทูลเรียบร้อยแล้ว คิดจะขอให้จักรพรรดิเหวินส่งสมาชิกทหารเรือและเรือรบมาให้เขา

ถึงเช่นไรต้าเฉียนก็ไม่ให้ความสำคัญกับทหารเรือ มาหาเขาที่นี่ ก็ยังสามารถแสดงความสามารถที่เป็นประโยชน์ได้

แต่ว่า เขาไม่รู้ว่าจักรพรรดิเหวินจะใจกว้างเช่นนั้นหรือไม่

ดังนั้น หากจางซูสามารถซื้อเรือรบของทหารเรือได้จะดีที่สุด

แน่นอน นี่เป็นเพียงความคิดที่ใจกล้าเท่านั้น ไม่ได้บีบบังคับ

“เรือรบเกรงว่าจะค่อยข้างยากกระมัง?”

จางซูลูบคาง “พวกเราไปซื้อเรือรบของทหารเรือ ฝ่าบาทรู้ ต้องเฆี่ยนพวกเรา?”

นั่นคือเรือรบเชียว!

นี่ไม่ใช่สิ่งที่ใครคิดจะซื้อก็สามารถซื้อได้!

“เฆี่ยนหรือไม่ ยังไม่ต้องสนใจ”

หยุนเจิงยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ “ถึงเช่นไรทหารเรือต้าเฉียนพวกเราก็เป็นลูกเมียน้อย ไม่แน่มีคนกล้ารวบรวมเรือรบเป็นการส่วนตัวเล่า? หากมีโอกาส เจ้าสามาถบอกพวกเขา หากมีเรือรบของทหารเรือแล่นมายังซั่วเป่ยจริง ค่าจ้างทหารเพิ่มขึ้นสองเท่า ตั้งแต่ทหารราบจนถึงแม่ทัพ ล้วนมีรางวัลหนัก!”

เมื่อได้ฟังคำของหยุนเจิง จางซูหน้าดำอึมครึมในทันที

องค์ชายช่างกล้าคิดเสียจริง!

คิดจะเลื่อยเก้าอี้ตาแก่ของเขาหรือ?

เขาไม่กลัวตาแก่ของเขาบุก