Share

บทที่ 1027

เจียเหยาในเวลานี้ หมดสิ้นความหวังแล้ว

สำหรับนางแล้ว อยู่ต่อไปยิ่งทุกข์ทน

นางผิดต่อเสด็จพ่อ ผิดต่อลูกหลานเป่ยหวน

มองเจียเหยาน้ำตาไหลนองหน้า ในใจหยุนเจิงสั่นสะท้าน

บอกตามตรง จับผู้หญิงอย่างเจียเหยามารังแก เขาเองก็รู้สึกละอายใจไม่มากก็น้อย

สำหรับเจียเหยา เขาเองก็รู้สึกนับถือ

หากพวกเขาไม่ใช่ศัตรูคู่อาฆาตกัน บางทีเขาอาจเกิดความคิดอยากจะทำเรื่องสายลมดอกไม้ หิมะพระจันทร์กับเจียเหยา

แต่น่าเสียดาย ลิขิตแกล้งคน

เขาทำเรื่องใดไป ใจเขารู้ดี

บุญคุณความแค้นของเขาและเจียเหยา ทั้งชาตินี้ล้วนไม่มีทางแก้ไข

เขาฆ่าพ่อและพี่ชายของเจียเหยา สองมือเปื้อนไปด้วยเลือดของคนเป่ยหวน

ยังหวังอยากให้เจียเหยาละทิ้งความโกรธแค้น เป็นเรื่องที่โง่งมไร้เดียงสาแล้ว

“เห้อ...”

ฉินชีหู่ถอนหายใจเบาๆ เดินจากไปเงี่ยบๆ

มารดาเขาสิ!

สองคนนี้ทะเลาะกันเรื่องใด?

เขาเป็นผู้ชาย เกือบจะร้องไห้เพราะพวกเขาแล้ว

ให้พวกเขาทะเลาะกันไปเถอะ!

เขาอย่าไปดูเรื่องครึกครื้นเลย

อย่าว่าแต่ไม่ได้ดูเรื่องครึกครื้น กลับต้องดูจนน้ำตาไหลออกมาแทน เช่นนั้นคงต้องเสียหน้าเสียคนแล้ว

เห็นฉินชีหู่จากไป พวกชวีจื้อ ต่งกังพากันจากไป

แม้พวกเขาเป็นศัตร
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status