บทที่ 428

เธอเดินเข้ามา ก้มลงเข็นรถเข็นอย่างเป็นธรรมชาติ และพูดด้วยน้ำเสียงที่คุ้นเคย “คุณลู่ ไม่ใช่ว่าคุณไปรับลูกค้าหรอกเหรอคะ ทำไมถึงกลับมาที่คฤหาสน์ได้?”

หลังจากพูดจบ เธอก็มองไปทางเจ้าหนูลู่เหยียน “นี่คือ...... ”

เจ้าหนูลู่เหยียนมองไปที่หมอสาวสวย โดยเฉพาะหน้าอกที่อวบอิ่มของเธอ........เด็กน้อยไม่สามารถซ่อนความคิดของเธอได้ เจ้าหนูลู่เหยียนตะโกนเรียกพ่อของเธอทันที แล้วผลักรถเข็นของลู่เจ๋อ

เซี่ยลี่ตัวน้อยกระโดดลงจากขั้นบันได และวนเวียนไปรอบ ๆ เจ้าหนูลู่เหยียนอย่างมีความสุข หางเล็ก ๆ ของมันก็ขดจนเหมือนดอกไม้

ทำไมลู่เจ๋อจะไม่รู้ ว่าหนูน้อยกำลังคิดอะไรอยู่

เขาหัวเราะ และกอดเซี่ยลี่ตัวน้อยกับเธอเอาไว้ “ลูกไปเล่นกับเจ้าหมาน้อยของลูกก่อนนะ! ”

เจ้าหนูลู่เหยียนกอดลูกสุนัข จากนั้นก็กอดคอของลู่เจ๋อไม่ปล่อย เธอพูดโพล่งกับหมอสาวสวยคนนั้นไปว่า “รบกวนคุณป้าเข็นหนูไปด้วยนะคะ”

เห็นได้ชัดว่าจางหยวนตกตะลึงไปครู่หนึ่ง

อันที่จริงจะให้เข็นก็ใช่ว่าจะไม่ได้ แต่ดูเหมือนว่าหนูน้อยคนนี้จะรับมือด้วยยากนิดหน่อย เธอค่อนข้างเป็นคนเจ้าเล่ห์......

เธอยิ้มจนติดเป็นนิสัย “เด็ก ๆ จะเอาแต่ใจแบบนี้ไม่ได้นะ! ถ้าหนูยังกดคุณลู