“จักรพรรดิใต้ดินจางกังติง?!”เมื่อเหอซิ่วฟางได้ยินชื่อนี้ก็เหมือนฟ้าร้องฟาดที่ศีรษะจึงรีบคลานไปกอดต้นขาของหลิงเฟิง“เฟิงเอ๋อร์ อย่านะ! ลูกอย่าฆ่าเขานะ!”"แม่?!"“จางกังติงคือคนที่โหดเหี้ยมที่สุดในเมืองชางไห่ เขามีอันธพาลใต้ดินเป็นหมื่นคน ถ้าเราหาเรื่องเขา ครอบครัวเราคงตายกันหมด!”เหอซิ่วฟางกลัวมากจนหน้าซีดญาติห่างๆ ของเธอเคยทำให้คนของจางกังติงขุ่นเคืองเมื่อไม่กี่ปีก่อน ทั้งครอบครัวถูกฟันมือและเท้าและโยนทิ้งลงถนนจนตายสุดท้าย ทั้งห้าคนก็อดตายกันหมด!พอจางจื่อหาวเห็นดังนี้ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ“ฮ่าๆๆๆ รู้จักกลัวแล้วใช่ไหม? ฉันบอกพวกเธอเลยนะ จางกังติงยังเป็นครอบครัวของฉัน! นามสกุลเดียวกันคือจาง คิดว่าเขาจะไม่ปกป้องฉันเหรอ?”ในตอนนั้น จางกังติงเป็นเพียงคนพิการที่ไม่มีใครรู้จัก เป็นเขาที่คอยปกป้องเขาดังนั้น หลังจากที่จางกังติงขึ้นเป็นจักรพรรดิใต้ดิน เขาก็ดูแลจางจื่อหาวเป็นอย่างดี ทำให้ศัตรูของเขาไม่มีใครกล้าทำอะไรหุนหันพลันแล่นนี่ก็เลยทำให้จางจื่อหาวรู้สึกมั่นใจและทำตามใจตัวเอง!จางหลันฮวาอดไม่ได้ที่จะพูดต่อไปว่า:“ใช่ ครอบครัวของเรามีความสัมพันธ์ที่ดีกับจางกังติง! ถ้าเขาร
“ทั้งสองคนก็อยู่ในกุหลาบมือสองด้วยเหรอ?”หลิงเฟิงตกใจ “ทำไมไม่บอกฉันให้ไวกว่านี้!”เขารีบโทรหาเย่อวี่หลิวและซูเหยี่ยนแต่กลับพบว่าโทรศัพท์มือถือของทั้งสองคนไม่สามารถติดต่อได้เลยเขากังวลมากจนเดินวนไปรอบๆ “สองคนนี้ร่วมมือกัน ไม่รับสายฉันใช่ไหม?”เมื่อมาถึงจุดนี้ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนั่งแท็กซี่ไปยังสถานที่ที่ทั้งสองคนอยู่...ภายในร้านกุหลาบมือสองทั้งสองเติมเบียร์เต็มแก้ว“วันนี้หลิงเฟิงเป็นอะไรเนี่ย โทรมาทั้งวันเลย?”เย่อวี่หลิวขมวดคิ้วแล้ววางโทรศัพท์ลงวันนี้เธอสวมชุดเดรสเปิดไหล่สีแดงผ่าไหล่อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ชุดรัดตัวลูกไม้ และขายาวขาวนวลเกี่ยวเข้าด้วยกัน ดูเซ็กซี่และเป็นผู้ใหญ่มาก“อ้ะๆ! หลิวหลิว เธอไม่อยากให้หลิงเฟิงรู้ว่าเธอมาดื่มที่นี่ เลยจงใจไม่รับสายเขาใช่ไหม”ซูเหยี่ยนแลบลิ้นอย่างขี้เล่นเธอสวมเสื้อโชว์สะดือสีฟ้าอ่อนและกางเกงยีนส์ขาสั้นเป็น ดูบริสุทธิ์และสวยงามเย่อวี่หลิวกลอกตาแล้วพูดว่า "แล้วเขาก็โทรหาเธอด้วย ทำไมเธอไม่รับสายล่ะ?"ซูเหยี่ยนยิ้มแล้วพูดว่า “เวลาต้องรับมือกับผู้ชาย ต้องเล่นเกมแสร้งปล่อยเพื่อจับสิ! อีกอย่าง ฉันกลัวว่าพอรับสายแล้ว เธอจ
ซูเหยี่ยนพูดด้วยรอยยิ้ม: "หลิวหลิว ฉันคิดว่าเธอเมาจริงๆ! คำพูพดแบบนี้ ดูไม่เป็นเธอเลยนะ!"เย่อวี่หลิวหน้าแดงและหัวเราะเยาะตัวเอง:“ก็มีแค่ยืมแอลกอฮอล์เท่านั้น ฉันจึงกล้ามีความคิดสุดแหวกแนวและฝันถึงเจ้าชายขี่ม้าขาวที่สาวๆ ทุกคนฝันถึงได้”น่าเสียดายที่ชายระดับนั้นถูกกำหนดให้ยืนอยู่บนยอดเขา มองเห็นสิ่งมีชีวิตทั้งหมด และในชีวิตนี้เขาจะไม่มีทางมายุ่งกับเธอได้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะจุดประกายความรักกับเขาเลย!“ไม่คิดเรื่องนี้แล้ว ดื่ม!”ทั้งสองแลกแก้วกันโดยไม่ได้สังเกตว่าหลิงเฟิงโทรมาทั้งคืนจนกระทั่งถึงเวลาร้านปิด พวกเธอทั้งสองก็ถึงได้เดินซวนเซออกไปข้างนอกเย่อวี่หลิวเมามากจนเธอทนเดินไม่ไหว เป็นซูเหยี่ยนที่ประคองเธอไว้ตลอดทาง อยากร้องไห้แต่กลับไม่มีน้ำตา“รู้อยู่แล้วว่าเธอคออ่อน ฉันถึงได้ไม่อยากดื่มกับเธอ ทุกครั้งก็ต้องเป็นฉันที่แบกเธอ ฮือๆๆๆ!”ย่อวี่หลิวพึมพำออกมาทันที“หลิงเฟิง ไอ้คนสารเลว! ฉันจะฆ่านาย! ครั้งแรกอันล้ำค่าของฉันก็ถูกนายเอาไปง่ายๆ แบบนี้เลย!”“วันนั้นในออฟฟิศ อ้วก!” เธอก้มลงอาเจียนไปทั้งพื้น ทันใดนั้นก็กัดฟันแล้วพูดว่า“ทำไมครั้งแรกของเย่อวี่หลิวอย่างฉันต้องให้ผู
"ผม......ผม......"ซิงเต้าหมิงกลัวจนขาสั่นและหน้าก็แข็งค้างเหมือนขี้ผึ้งเมื่อเห็นมารวิตถารเดินเข้ามาจึงพูดเยาะเย้ยว่า“ทำไม? อยากเป็นฮีโร่ช่วยสาวงามเหรอ? มาสิ ให้โอกาสแกแล้ว! ลงมือเลย!”ซิงเต้าหมิงร้องเสียงดัง รีบพุ่งไปข้างหน้า กำลังจะเหนี่ยวไกปืนมารวิตถารก็ยื่นมือขยี้ลำกล้องปืน หยิบกระสุนข้างในกินจนหมด!“นี่มันไม่ใช่มนุษย์! มันเป็นสัตว์ประหลาด!” ซิงเต้าหมิงตกใจมากจึงทิ้งเย่อวี่หลิวและซูเหยี่ยนแล้ววิ่งหนีไป!หญิงสาวทั้งสองหน้าซีดเผือดลงในทันที!ซูเหยี่ยนหัวเราะแล้วพูดว่า: "หลิวหลิว แน่ใจเหรอว่าคนอย่างเขาช่วยเธอจากหลี่หู่ได้น่ะ"เย่อวี่หลิวกำนิ้วเรียวยาวแน่น ใบหน้าของเธอซีด:“เป็นแบบนี้ได้อย่างไร ซิงเต้าหมิง เขาไม่ใช่คนแบบนั้น!”มารวิตถารเริ่มมองดูทั้งสองที่ตัวสั่นแล้วพูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย:“พี่ใหญ่ คนใส่ถุงน่องสีดำนี่เซ็กซี่และน่าตื่นเต้น ให้พี่แล้วกัน! ฉันเอาคนที่ดูใส่ซื่อ!”“ได้เลยน้องรอง เล่นเสร็จแล้วอย่าเพิ่งฆ่านะ พวกเรามาแลกกัน! สินค้าชั้นยอดแบบนี้ต้องเล่นหลายครั้งถึงจะสะใจ!”เย่อวี่หลิวตกใจมากจนแขนขาสั่นสะท้าน แล้วเธอผลักซูเหยี่ยนออกไปอย่างแรงแล้วพูดว่า“เหยี่ยน
ซูเหยี่ยนอ้าปากกว้างจนใส่ไข่ไก่เข้าไปได้เลย!หลิงเฟิง ตบปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้กระเด็นไปอีกคน!แถมยังเป็นระดับอาชญากรที่มีหมายจับอย่างมารวิตถารด้วย!“เลขาซู แล้วประธานเย่ล่ะ ทำไมไม่เห็นเธอ เธอกลับไปก่อนเหรอ?”หลิงเฟิงถามอย่างไม่เห็นด้วยซูเหยี่ยนก็พูดขึ้นทันทีว่า“ใช่แล้ว! กลับไปช่วยหลิวหลิวเร็ว! ตอนนี้เธอถูกมารวิตถารอีกคนจับได้และกำลังตกอยู่ในอันตราย!”หลิงเฟิงส่ายร่างทันที “เธออยู่ไหน นำทางเร็ว!”คิดไม่ถึงว่าจะมีมารวิตถารถึงสองตัว! เขาประมาทเกินไปแล้ว!ขณะที่ซูเหยี่ยนกำลังจะนำหลิงเฟิงไป น้องรองที่ถูกกระเด็นออกไปก็รีบวิ่งกลับมาปะทะหน้าพวกเขาอีกครั้งใบหน้าด้านหนึ่งของอีกฝ่ายพิการไปแล้ว แต่เขาหัวเราะอย่างเย่อหยิ่งและพูดว่า:“ฮ่าๆๆ! น่าสนใจจริงๆ! นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้พบกับคนที่แข็งแกร่งเช่นแกในสถานที่เวรนี้”"ฉันชื่นชมแกมาก ในที่สุดฉันก็สามารถหาคู่ต่อสู้ที่เหมาะสมได้ และฉันก็สามารถใช้ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของฉันได้แล้ว!"เขาหายใจเข้าลึกๆ และกล้ามเนื้อของเขาก็พองเหมือนเหล็ก และใบหน้าของเขาก็ดุร้ายราวกับสัตว์ร้ายที่เกรี้ยวกราด"ฉันจะบดขยี้แก! ล้างแค้นให้กับฉันที่ต้องเสีย
“อ๋อ งั้นเหรอ” หลิงเฟิงพูดอย่างไม่สบอารมณ์“ถ้างั้นแกก็ไปตายซะ!”“ลำพังตัวแกน่ะเหรอ?” อีกฝ่ายหัวเราะเยาะ “น้ำหน้าอย่างแกเนี่ย ฉันสามารถฆ่าได้ร้อยคนในคราวเดียว!”ขณะนี้เอง บุคลากรติดอาวุธหนักกลุ่มหนึ่งรีบรุดไปยังที่เกิดเหตุ!“ประชาชนทั่วไป โปรดออกไปจากที่นี่! ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่คุณควรอยู่!”หญิงร่างสูงท่าทางกล้าหาญผมหยักศกสีน้ำตาลแดงก้าวสวมรองเท้าบู๊ตและเดินอย่างสง่าผ่าเผยซิงเต้าหมิงตามมาตะโกนใส่หลิงเฟิงว่า“แกอีกแล้วเหรอ ไอ้เด็กเมื่อวานซืน? ในสถานที่อันตรายแบบนี้ คนงี่เง่าอย่างแกควรเดินไปมาหรือไง? รีบออกไปให้พ้นทาง ผู้บัญชาการจ้าวของเราจะลงมือเอง!”หลังจากที่เขาหนีไปแล้ว เขาก็รีบไปที่สำนักงานใหญ่ของทีมบังคับใช้กฎหมายเพื่อรายงานเหตุการณ์ดังนั้นทีมบังคับใช้กฎหมายชั้นยอดจึงได้ออกมาในขณะนี้ จะใช้อำนาจกำจัดมารวิตถารเนื้อร้ายนี้ให้ได้!ผู้หญิงร่างสูงที่มีผิวขาวและเบ้าหน้าฟ้าประทานยืนเอามือไพล่หลัง ยืดหน้าอกอันภาคภูมิใจของเธอให้ตรง แล้วพูดทีละคำ“ฉันชื่อ จ้าวมู่เสวี่ยผู้บัญชาการทีมบังคับใช้กฎหมายของเมือง!”“มารวิตถาร อาศัยตำแหน่งปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ ออกอาละวาดที่นี่! แกคิดว่าเ
“กล้าดียังไงล่ะ! สารเลว! ไร้ยางอาย!” จ้าวมู่เสวี่ยโกรธจนหน้าอกระเบิดหลิงเฟิงพูดหน้าไม่เปลี่ยนสี: "ผมจะให้เวลาคุณแค่สามวินาทีเท่านั้น ถ้าคุณไม่ขอโทษ ผมจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้ประโยชน์จากคุณ!""3...""2......""1!""ขอโทษ!"จ้าวมู่เสวี่ยจ้องมองหลิงเฟิงอย่างขุ่นเคืองอยากจะกินเขาทั้งเป็นหลิงเฟิงปล่อยอีกฝ่ายแล้วบีบบั้นท้ายของอีกฝ่าย“นี่ถือเป็นดอกเบี้ย! ว่าไม่ได้นะ ก้นคุณสวยดี!”จ้าวมู่เสวี่ยโมโหมาก โกรธขึ้นมาทันที!ตลอดชีวิตของเธอ เธอไม่เคยได้รับการปฏิบัติเช่นนี้จากผู้ชายเลย!หลิงเฟิงเดินไปหามารวิตถารที่กำลังจะตายแล้วพูดว่า:"บอกข้อมูลทั้งหมดที่แกรู้เกี่ยวกับองค์กร V มาให้หมด"มารวิตถารเปลี่ยนหน้าทันที เหลือบมองรอยสักรูปตัว "V" ที่หน้าอก แล้วกัดฟันพูด“พูดไม่ได้! ถ้าพูดแล้วคงอยู่ไม่ได้!”หลิงเฟิงหักนิ้วของอีกฝ่ายทั้งสิบนิ้วทันที ความเจ็บปวดแสนสาหัสทำให้เขาชักกระตุกและกรีดร้องทันที!“ฉันไม่ชอบพูดซ้ำเป็นครั้งที่สอง! บอกมา!”ใบหน้าบางๆ ของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!“พูดไม่ได้...จะถูกองค์กรฆ่า!” มารวิตถารตะโกนอย่างแหบแห้งหลิงเฟิงควักลูกตาทั้งสองข้างของอีกฝ่ายออกมา แล
หลี่ป้ารีบไปที่ห้องพักแขกแต่เขาพบว่ามีเสียงดิ้นรนของผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากข้างใน:“คุณจั่ว จะทำอะไรน่ะ อ๊ะ! อย่ามาแตะตัวฉันนะ!”“ฉันเป็นคนของนายท่านหลี่...อย่านะ...หยุดสิ!”หลี่ป้าขมวดคิ้วทันทีและเดินเข้าไปในห้อง มีชายชุดคลุมสีดำกำลังเล่นกับเมียน้อยที่เพิ่งแต่งงานของหลี่ป้าอยู่บนตักเสื้อผ้าถูกฉีกเป็นชิ้นๆ จนจำไม่ได้! เหลือเพียงผ้าผืนหนึ่งซึ่งไม่สามารถคลุมร่างอันสง่างามได้เธอเพิ่งโตเป็นสาว เขายังไม่ได้ดื่มด่ำกับเธอเสียด้วยซ้ำเมื่อเมียน้อยเห็นหลี่ป้าก็รีบพุ่งตัวไปหาเขาทั้งน้ำตาทันทีหลี่ป้าหัวเราะแล้วพูดว่า:“คุณจั่วยังชอบเล่นอยู่นะ! แต่นี่คือเมียน้อยของฉัน เกรงว่าฉันจะมอบให้คุณไม่ได้ ไว้จะหาคนสวยกว่านี้มาอยู่เป็นเพื่อนคุณแล้วกัน!”คุณจั่วพูดด้วยรอยยิ้มขี้เล่น:“นายท่านหลี่โชคดีจริงๆ! ได้เล่นหญิงสาวอายุน้อยขนาดนี้ พวกคุณนี่มันเป็นวัวแก่กินหญ้าอ่อนจริงๆ!”“ฉันไม่แย่งกับคุณหรอก แค่ให้ยืมเล่นสักสองสามวันก็พอแล้ว”เมื่อเมียน้อยได้ยินดังนั้น เธอก็ตื่นตระหนกทันทีและพูดว่า "จะได้อย่างไร..."หลี่ป้าหน้าซีดแต่ยังหลังมือตบหน้าเธอ แล้วด่าว่า“หุบปาก! คุณจั่วต้องการเธอก็นับว่าเป็น
“ปานแรกเกิด? ปานแรกเกิดอะไร?”ความโกรธของจินฝูเซิงถูกคำพูดที่พ่นออกมากะทันหันนี้ทำเอาหยุดชะงัก แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจหลิงเฟิงกล่าวเรียบเฉยว่า “ปานแรกเกิดบนก้นของเด็กในท้องของภรรยาคุณ”ฝูงชนตกใจ!มู่หรงป๋อกล่าวด้วยความสงสัย “คุณหลิงครับ คุณ…คุณสามารถมองเห็นปานแรกเกิดของเด็กในท้องด้วยตาเปล่าเลยเหรอครับ?!”นี่มันเหนือความสามารถของมนุษย์แล้วนะเนี่ย!หม่ากวงกลับลนลานขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างมั่นใจว่า“ยังจะพูดจาเหลวไหล ทำตัวเป็นที่สนใจอยู่อีก! ลงมือฆ่าพวกมันได้เลย!”วินาทีนั้น บอดี้การ์ดพิเศษหลายสิบคนก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา!“อ๊าก! อย่าฆ่าผมเลยนะ! เหล่าจินไว้ชีวิตผมด้วย!”มู่หรงป๋อตกใจจนหน้าสั่นไร้สีเลือดฝาด!ทว่าทันใดนั้นเองคนหลายสิบคนนั่นกลับส่งเสียงร้องออกมา ตัวกระเด็กออกไปทั่วสารทิศ!“ผมไม่ชอบต่อสู้ ใช่ว่าผมจะสู้ไม่เป็นนะ”หลิงเฟิงเพียงแค่กางแขนออก แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาทันที!มู่หรงป๋อถอนหายใจโล่งอกหนักๆ แล้วปาดเหงื่อเบาๆ“เกือบลืมไปเลยว่า คุณหลิงเป็นคนที่สามารถกวาดล้างทั้งสมาคมชุดแดงได้! คนแค่นี้นับประสาอะไรกัน?”หลิงเฟิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“ถ้าผมอยาก ผมจะไ
เมื่อคำพูดนี้เผยออกไป บรรยากาศรอบๆ ก็แข็งทื่อในบัดดล!ฝูงชนหน้าถอดสีจินฝูเซิงโกรธจัด หันไปตบหน้าหร่วนหว่านหวาทีหนึ่ง“นังแพศยา! ถ้าฉันเป็นหมันแต่กำเนิดจริงๆ แล้วเด็กในท้องแกมันมาได้ยังไง!”หร่วนหว่านหวาเอามือปิดหน้า แล้วกล่าวด้วยเสียงร้องไห้“เหล่าจิน! คุณเชื่อคำพูดไอ้มิจฉาชีพนี่ แล้วมาสงสัยคนร่วมเตียงเคียงหมอนคุณงั้นเหรอ! ฉันอยู่กับคุณมาหลายปีขนาดนี้ มอบทั้งชีวิตวัยรุ่นให้คุณไปแล้วด้วยซ้ำ!”หม่ากวงเองก็รีบเอ่ยขึ้นว่า“นั่นน่ะสิครับ! นายท่าน คุณออกไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ไม่อยู่บ้าน คุณนายต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว โดดเดี่ยวและเหงาจะตาย! คุณนายทำเพื่อคุณขนาดนี้ ทำไมคุณถึงสงสัยเธออีกล่ะครับ?”“ยิ่งไปกว่านั้นหลิงเฟิงเป็นหมอจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาพูดจาลมๆ แล้งๆ ไม่มีหลักฐาน แม้แต่ใบประกอบวิชาชีพแพทย์ก็ไม่มี!”จินฝูเซิงตะลึงงันคล้ายว่ากึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อหร่วนหว่านหวาร้องไห้ แล้วกล่าวว่า“ดี คุณกล้าตบหน้าฉันเพราะคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่นาที! ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไปเอาเด็กออกตอนนี้เลย! คุณก็ถือซะว่าเด็กนี่เป็นลูกชู้แล้วกัน!”จินฝูเซิงรีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้“ที่รัก! ผมผ
หร่วนหว่านหวาได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้าง“ไอ้หมอเถื่อนมีใบประกอบวิชาชีพแพทย์ไหม? อยู่ดีไม่ว่าดีก็จะตรวจชีพจรฉัน!”มู่หรงป๋อแก้ไขสถานการณ์อย่างเก้อเขิน“ซ้อครับ ทักษะทางการแพทย์ของคุณหลิงผมเคยลิ้มลองมาแล้ว ไม่แพ้หมอใหญ่ๆ ในเมืองหลวงเลย!”“ฉันท้องทายาทตระกูลจินเพียงคนเดียวอยู่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พวกนายสองคนอย่าคิดออกไปจากประตูนี้ได้เลย!”หร่วนหว่านหวากลับไม่ไว้หน้า กล่าวอย่างโอหังว่า“ดูท่าแล้วต่อไปฉันคงต้องเตือนเหล่าจินแล้วว่าอย่าไปคบค้ากับหมาๆ แมวๆ แบบนี้นัก! จะทำให้ลดระดับตัวเองเอาได้!”พูดจนอีกฝ่ายหน้าดำหน้าแดงจินฝูเซิงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “หว่านหวา อย่าล้ำเส้นเกินไปหน่อยเลย พวกเขาเป็นแขกของผมนะ!”“อีกอย่าง ก็แค่ตรวจชีพจรเฉยๆ จะผิดพลาดอะไรได้?”มู่หรงป๋อเองก็กล่าวยิ้มๆ“ผมยืนยันได้! ถ้าทำให้ครรภ์ของซ้อมีปัญหาจริงๆ ผมมู่หรงป๋อจะถวายชีวิตนี้ให้เลย!”หร่วนหว่านหวากลอกตามองบน จากนั้นยื่นมือขาวหยกออกไปพลางกล่าวว่า“เห็นแก่เหล่าจินหรอกนะ ตรวจสิ!”“แต่ว่าฉันขอเตือนเลยนะ อย่าฉวยโอกาสทำอะไรล่ะ! ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”ต่อหน้าอุปสรรคต่างๆ จากเธอ หลิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเบาๆ
ข้างในมีคนหลายคนกำลังร้องเพลงกันสนุกสนาน!มู่หรงป๋อรีบเดินเข้าไปทักทาย“เถ้าแก่จิน! ผมพาคุณหลิงเฟิงที่คุณอยากเจอตัวมาแล้วครับ!”ชายผมสั้นที่สวมพระเครื่องและแหวนหยกคนหนึ่งวางไมค์ลงก่อน แล้วกล่าวด้วยท่าทียิ้มแย้มว่า“ฮ่าๆ! มู่หรงป๋อ สมแล้วที่เป็นสหายของฉัน! พูดจริงทำจริง!”“คุณหลิง ผมผู้แซ่จินคาดหวังอยากพบคุณมาตลอด ในที่สุดก็ได้พบกันสักที!”เขาเดินเข้ามาจับมือทักทายอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น“แต่ก่อนถึงจะไล่จีบสาวยังไง ก็ไม่เคยเหนื่อยยากขนาดนี้มาก่อน!”มุมปากของหลิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตกใจผู้ชายคนนี้ลามกอนาจาร ดูแล้วเหมือนเศรษฐีหน้าใหม่จากชนบทแต่ก็เพราะเป็นคนติดดินเหมือนกันจึงทำให้ทั้งสองกระชับความสัมพันธ์ได้โดยไม่รู้ตัว!ทำให้หลิงเฟิงมีความรู้สึกสนิทสนมกันอย่างบอกไม่ถูก“คุณหลิง ผมจินฝูเซิง! คนนี้คือภรรยาของผม หร่วนหว่านหวา! แล้วก็พ่อบ้านของผม หม่ากวง!”อีกฝ่ายแนะนำอย่างเป็นมิตรมู่หรงป๋อโฉบฉวยโอกาสกล่าวว่า“เถ้าแก่จินเป็นเศรษฐีจากมณฑลเจียงหนาน ร้านค้าเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงล้วนอยู่ภายใต้ชื่อเขาทั้งนั้น อีกทั้งยังมีธุรกิจและการลงทุนที่ต่างประเทศด้วย ถ้าไม่ใช่เ
มู่หรงป๋อตกตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความตกใจ“กวาดล้างตระกูลพวกมัน? คุณหลิงครับ ฆ่าพวกมันน่ะง่าย แต่ถ้าจะกวาดล้างทั้งตระกูลเลยจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ…”อีกอย่างจะว่าไปแล้ว ตระกูลของพวกมันก็เป็นเศรษฐีประจำเมืองหลวงด้วย ความสัมพันธ์ซับซ้อน จะต้องมีเบื้องหลังและเครือข่ายที่ไม่อาจประมาทได้แน่นอนถึงแม้เขามู่หรงป่อจะไม่มองตระกูลระดับ 2-3 พวกนี้ไว้ในสายตาอยู่แล้ว แต่ถ้าหากบีบบังคับให้คนอื่นเขาหมดหนทางขึ้นมาจริงๆ ใครจะรู้ว่าเขาจะสู้ให้ตายไปข้างหรือเปล่า!“ถ้าคุณไม่กล้า ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง!”หลิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ไม่ว่าอย่างไร เฉาเส้าหลงคนพวกนี้ต้องตายสถานเดียว! กล้ามายุ่งกับครอบครัวของเขา นี่มันถึงขีดจำกัดของเขาอย่างร้ายแรง ต้องชดใช้ด้วยเลือดเท่านั้น!เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาเฟิ่งหวงแต่มู่หรงป๋อกลับห้ามไว้ก่อน “เดี๋ยวครับ!”“เรื่องเล็กน้อยแบบนี้จะลำบากคุณหลิงได้ยังไงกัน ผมจัดการเองก็พอครับ!”เขากล่าวอย่างมั่นใจหากคิดจะเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างหลิงเฟิง ถ้าไม่ลงทุนอะไรเลยคงจะไม่ได้!ถ้างั้นก็เอาชีวิตของตระกูลระดับ 2 อย่างตระกูลเฉามาเป็นคำสัตย์ปฏิญาณของต
“คุณทำน้องสาวผมเหรอ?”ใบหน้าของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต ประโยคแรกที่พ่นออกจากปากหลังจากเดินเข้ามาก็ทำเอาอุณหภูมิในห้องส่วนตัวนี้ลดลงหลายองศา!มู่หรงป๋อรู้สึกเพียงเลือดหยุดไหลเวียน ตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว แล้วกล่าวด้วยเสียงสั่นๆ ว่า“มะ…ไม่ใช่ผม…ไม่ใช่ผมครับ!”“พี่คะ! ไม่ใช่เขาค่ะ! เป็นฝีมือพวกเฉาเส้าหลงต่างหาก! โชคดีที่คุณมู่หรงป๋อเข้ามาช่วยพวกหนูได้ทันเวลา!”หลิงเยว่รีบออกตัวพูด“เสี่ยวเยว่!”ทันทีที่หลิงเฟิงเห็นหลิงเยว่ เขาก็โผล่เข้ากอดอีกฝ่ายทันทีโดยไม่พูดพล่ำทำเพลง จากนั้นก็ตรวจชีพจร เช็กซ้ายเช็กขวาอีกฝ่าย“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”หลิงเยว่หน้าร้อนผ่าวราวกับน้ำต้มเดือด“พี่คะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ไม่ต้องเวอร์ขนาดนี้ก็ได้ หนูไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย”กอดเธอที่เป็นผู้ใหญ่แล้วกลางที่สาธารณะแบบนี้ดูน่าอายจะตายชัก!ทว่าหลิงเฟิงกับลูบศีรษะของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่เอ็นดู“ในสายตาของพี่ หนูเป็นเด็กน้อยเสมอ! เป็นเด็กที่พี่ต้องปกป้องตลอดเวลา!”มู่หรงป๋อที่อยู่ข้างๆ ทั้งตกใจและดีใจตกใจที่หลิงเฟิงผู้ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้กลับเป็นคนที่รักน้องสาวมากคนหนึ่ง! ให้ควา
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ถามลองเชิงอย่างระมัดระวังว่า“เธอมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อหลิงเฟิงใช่ไหม?”“รู้ได้ยังไง?” หลิงเยว่ตะลึงงันมู่หรงป๋อแทบจะเป็นลม เอาหัวมุดดินให้รู้แล้วรู้รอด!จบกัน! บังเอิญขนาดนั้นจริงๆ ด้วย!น้องสาวของหลิงเฟิงเกิดเรื่องที่เขตของตนเสียงั้น!ถ้าอีกฝ่ายรู้เข้า ทั้งตระกูลมู่หรงคงได้ถูกกวาดล้างแหง่แก๋!นี่มันเท่ากับว่ารังแกน้องสาวแท้ๆ ของปีศาจร้ายของสมาคมชุดแดงทั้งสมาคมเชียวนะนั่น!“มู่หรงป๋อ! ฉันกำลังพูดกับนายอยู่นะ! อย่าคิดว่าตัวเองมีตระกูลมู่หรงคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังก็สามารถทำตัวไม่กลัวฟ้ากลัวดินได้นะ ตระกูลเฉาของฉันก็ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกัน!”เฉาเส้าหลงที่อยู่ข้างหลังเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจตัวเองเลยจากนั้นบริเวณใบหน้าของเขาพลันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนคล้ายถูกตบด้วยหนังเหล็ก ทำเอาเขาโมโหจนตะคอกเสียงดังแต่ทว่าวินาทีต่อมามู่หรงป๋อก็บีบคอเขาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า“เป็นเพราะมึงคนเดียว! เพราะไอ้ระยำอย่างพวกมึง! ทำให้กูต้องซวยไปด้วย!”“มึงยังมีหน้ามาตะคอกใส่กูอีก! อย่าว่าแต่ตระกูลเฉาเลย ถึงจะเป็นตระกูลเฉาสิบตระกูล กูก็จะเหยียบไว้ใต้ตีนแล้วเยี่ยวใส่พวกมึ
“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? คิดจะติดสินบนฉันเหรอ? ฉันเป็นพวกหน้าเงินหรือไง?”มู่หรงป๋อรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันทว่าบนใบหน้ากลับอ่อนโยนลงหลายส่วน!ตนชื่นชอบรถหรูจริง โดยเฉพาะซุปเปอร์คาร์ ลำพังแค่คลังจอดรถที่บ้านก็มีซุปเปอร์คาร์อยู่หลายสิบคันแล้ว!เฉาเส้าหลงรู้ว่ามีหวังจึงรีบกล่าวต่อว่า“เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผม อีกอย่างคุณชายมู่หรง คุณไม่รู้อะไรซะแล้ว ผู้หญิงสองคนนั้นแค่แกล้งใสชื่อ เพื่อโกงราคาเท่านั้น!”มู่หรงป๋อเลิกคิ้วกล่าว “งั้นเหรอ? แต่พวกเธอร้องไห้แล้วนะ!”“ผู้หญิงสมัยนี้น่ะการละครจะตายไป คุณชายมู่หรงเป็นชายซื่อสัตย์บริสุทธิ์ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว นักศึกษาหญิงออกมาขายตัวกันถมเถไป! ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองตรวจสอบดู!”เฉาเส้าหลงกล่าวอย่างมั่นใจ“เห็นแก่ที่เป็นวันเกิดนาย ฉันจะเชื่อนายสักครั้งแล้วกัน จำไว้ ทำอะไรเบาๆ หน่อย! ถ่อมตัวหน่อย! เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นเขตของฉัน”มู่หรงป๋อถึงจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องถอยกลับเฉาเส้าหลงกล่าวด้วยความดีใจ “ไม่ต้องห่วงครับ พวกผมรู้กฎระเบียบดี!”แต่เมื่อไป๋หรูเสวี่ยเห็นดังนั้น ก็รีบเอ่ยด้วยความหวาดหวั่นว่า“โกหก
“บอกแล้วไงว่าวันนี้วันเกิดฉัน ถ้าใครทำให้ฉันไม่มีความสุข ฉันก็จะทำให้มันไม่มีความสุขด้วย!”เฉาเส้าหลงกล่าวด้วยหน้าตาน่าเกลียดหลิงเยว่เป็นดาวประจำห้อง และขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชาก่อนหน้านี้ เขายอมทำทุกอย่าง ใช้วิธีจีบสาวทุกอย่าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่เล่นด้วย!ทำให้เฉาเส้าหลงเกิดความต้องการครอบครองผู้หญิงคนนี้มากตั้งแต่นั้นมา!วันนี้ ไม่ว่าเธอจะสมยอมหรือไม่ก็ตาม เธอก็ต้องเสร็จเขาให้ได้!ไม่อย่างนั้น ต่อหน้าเพื่อนๆ มากมายเพียงนี้ เขาเฉาเส้าหลงก็จะเสียหน้าน่ะสิ ซ้ำยังจะกลายเป็นจุดอ่อนในวงเพื่อนด้วย!“อื้อๆๆ!”หลิงเยว่ถูกเฉาเส้าหลงใช้มือหนึ่งกดทับเอาไว้บนโซฟาจนไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนเลย ทำได้เพียงปล่อยให้เหล้าฤทธิ์แรงไหลผ่านลำคอไปส่วนเพื่อนนักเรียนที่อยู่ข้างๆ ต่างก็มองเธอถูกเฉาเส้าหลงกระทำชำเราอยู่อย่างนั้นเพื่อนร่วมห้องที่ปกติจะพูดคุยเฮฮากันกลับไม่มีใครยืดอกออกมาช่วยเลยสักคน!บางที นี่แหละคือธาตุแท้ของมนุษย์!ต่อหน้าอำนาจครอบครองแล้ว ศักดิ์ศรีก็เหมือนเศษกระดาษไร้ค่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น!“พี่ พี่อยู่ไหน! หนูคิดถึงพี่จัง หนูเสียใจ เสียใจที่ไม่เชื่อฟังพี่ หนูผิดไปแล้ว พี่