บทที่ 45

ซูเหยี่ยนพูดด้วยรอยยิ้ม: "หลิวหลิว ฉันคิดว่าเธอเมาจริงๆ! คำพูพดแบบนี้ ดูไม่เป็นเธอเลยนะ!"

เย่อวี่หลิวหน้าแดงและหัวเราะเยาะตัวเอง:

“ก็มีแค่ยืมแอลกอฮอล์เท่านั้น ฉันจึงกล้ามีความคิดสุดแหวกแนวและฝันถึงเจ้าชายขี่ม้าขาวที่สาวๆ ทุกคนฝันถึงได้”

น่าเสียดายที่ชายระดับนั้นถูกกำหนดให้ยืนอยู่บนยอดเขา มองเห็นสิ่งมีชีวิตทั้งหมด และในชีวิตนี้เขาจะไม่มีทางมายุ่งกับเธอได้

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะจุดประกายความรักกับเขาเลย!

“ไม่คิดเรื่องนี้แล้ว ดื่ม!”

ทั้งสองแลกแก้วกันโดยไม่ได้สังเกตว่าหลิงเฟิงโทรมาทั้งคืน

จนกระทั่งถึงเวลาร้านปิด พวกเธอทั้งสองก็ถึงได้เดินซวนเซออกไปข้างนอก

เย่อวี่หลิวเมามากจนเธอทนเดินไม่ไหว เป็นซูเหยี่ยนที่ประคองเธอไว้ตลอดทาง อยากร้องไห้แต่กลับไม่มีน้ำตา

“รู้อยู่แล้วว่าเธอคออ่อน ฉันถึงได้ไม่อยากดื่มกับเธอ ทุกครั้งก็ต้องเป็นฉันที่แบกเธอ ฮือๆๆๆ!”

ย่อวี่หลิวพึมพำออกมาทันที

“หลิงเฟิง ไอ้คนสารเลว! ฉันจะฆ่านาย! ครั้งแรกอันล้ำค่าของฉันก็ถูกนายเอาไปง่ายๆ แบบนี้เลย!”

“วันนั้นในออฟฟิศ อ้วก!” เธอก้มลงอาเจียนไปทั้งพื้น ทันใดนั้นก็กัดฟันแล้วพูดว่า

“ทำไมครั้งแรกของเย่อวี่หลิวอย่างฉันต้องให้ผู