มาลีญา 11

“นายขา หนูเหนื่อยจัง” มาลีญาบอกเสียงเบา แต่ทว่าเธอก็ยังพยายามโยกขย่มนายเท่าที่แรงน้อยนิดยังพอมีเหลือ

“เด็กน้อย” สิงขรว่าเบาๆ แล้วขยับตัวอุ้มกระเตงเอาร่างบางก้าวลงจากเตียง สองขากางออกเล็กน้อยยืนบนพื้นพรมอย่างมั่นคง สองมือจับเอวบางไว้แน่น หนุ่มใหญ่ยกร่างเด็กสาวขึ้นจนลำเนื้อเกือบหลุดแยกจากร่องรักนุ่มแน่น ก่อนจะดึงเข้าหาตัวสุดแรงพร้อมกับเสยสะโพกขึ้นหา เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังปั้ก! น้ำสวาทแตกกระเซ็น มาลีญาจิกเล็บลงบนบ่าแกร่งทั้งสองของนาย ขณะที่เธอโบยบินไปยังเวิ้งฟ้าไกลทันทีที่ถูกตอกอัดรุนแรงเพียงครั้งเดียว เด็กสาวกรีดร้องเสียงหลง ทั้งเสียว เจ็บ จุก และหวามไหวแทบขาดใจ เธอเสียวกระสันจนร่องรักฉีดน้ำสวาทฉ่ำเยิ้มออกมามากมาย และขมิบตอดรัดสิ่งแปลกปลอมอันเขื่องที่สอดลึกอยู่ในกายสาวด้วยจังหวะระรัวเร็ว จนสิงขรต้องซี้ดปากด้วยความเสียวสะใจ

สิงขรปล่อยให้เด็กสาวซึมซับความสุขสุดยอดอยู่ไม่นาน เขาก็เริ่มทำแบบเดิมอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง โดยเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ หนุ่มใหญ่ยกร่างบางขึ้นสุด แล้วดึงเข้าหาลำเนื้อเข้มคล้ำใหญ่ยาวของตนสุดแรง จนปลายลำเนื้อทิ่มตำส่วนลึกที่สุดในร่องรักสาว เสียงปั้กๆ และเสียงน้ำสวาทปะทะกันดังถี่ขึ้นเรื่อยๆ สาวน้อยผู้ถูกเหวี่ยงเข้าสู่ห้วงกามาหัวสั่นหัวคลอน เส้นผมยาวดำขลับสะบัดไหว มาลีญากรีดร้องจนเสียงแหบแห้ง เธอเสียวจนน้ำสวาทฉีดพ่นออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า น้ำตาไหลพรากเป็นทางรินรดสองแก้มเนียนเพราะเสียวจนแทบขาดใจ ใบหน้าสวยหวานบิดเบ้เหยเก กระนั้นเด็กสาวก็กัดฟันโยกขย่มไปตามจังหวะที่นายชักนำ กระทั่งครั้งสุดท้ายที่นายส่งเธอไปยังจุดสุดยอดรุนแรงจนร่างสาวเกร็งสะท้านตาเหลือกลอย เด็กสาวก็สลบคาอกนายทั้งที่เขายังตอกอัดเข้ามาในกายเธออย่างบ้าคลั่ง

กว่าสิงขรจะยอมปลดปล่อยตนเอง และพ่นลาวาขุ่นข้นออกมา กลีบเนื้อสาวก็บอบช้ำเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดและน้ำกามาของเขาเอง หนุ่มใหญ่พ่นลมหายใจออกมาในตอนที่ฉีดลาวาขาวข้นหยดสุดท้ายเข้าสู่ร่างที่อ่อนระทวยไร้สติจนหมด สิงขรกระซิบบอกคนที่สลบไสลไม่ได้สติด้วยเสียงพร่ากระเส่า กระนั้นก็ยังหนักแน่นมั่นคงในน้ำเสียงว่า “มาลีญา เธอเป็นของฉันแล้ว เป็นของฉันคนเดียว”

สิงขรผ่อนร่างสาวน้อยลงบนเตียงกว้าง เขาค่อยๆถอดถอนแท่งเนื้อมันวาวออกมาจากร่างมาลีญา ตลอดทางที่ถอดถอนลำกายออกมา เขารับรู้ถึงการตอดรัดที่ทำให้เขาต้องสูดปากเพราะความเสียว

สิงขรลุกขึ้นยืนอยู่ข้างเตียง เขามองดูใบหน้าสวยที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา และนอนหายใจรวยระรินหมดสติบนเตียงด้วยดวงตาวาววับ เพราะใบหน้ามาลีญาตอนนี้เปื้อนยิ้มแฝงไว้ด้วยความสุขสมของเด็กสาว

“หึ! ร่านเหมือนแม่” สิงขรมองเด็กสาวด้วยสายตาหยามเหยียด

สิงขรเลื่อนสายตาลงมาเรื่อยๆ เขายิ้มกับร่องรอยจ้ำแดงจากปากและรอยมือของเขาที่กระจายอยู่บนผิวเนื้อขาวเนียนมากมาย กระทั่งเขาหลุบตาลงมองส่วนที่แบะอ้า น้ำรักขาวข้นผสมสีแดงจางๆไหลเยิ้มเป็นทางออกมาจากร่องสาว ไหลลงสู่ง่ามก้นจนหยดลงเปรอะเปื้อนที่นอน หนุ่มใหญ่ทอดถอนใจกับภาพเร้าอารมณ์ตรงหน้า เขายังไม่อิ่ม แต่ถ้าให้ทำอะไรมาลีญาอีกครั้ง เด็กสาวคงต้องจับไข้ไปอีกหลายวัน อาจจะถึงขนาดต้องเย็บตกแต่งแผลในส่วนบอบบางด้วย เพราะแค่นี้ผืนเนื้อนางยังแดงก่ำบวมเป่ง กลีบเนื้อในปริปลิ้น ร่องรักสดใหม่มีร่องรอยฉีกขาดและมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย เขายังไม่อยากทำให้ร่างกายเธอเสียหายไปมากกว่านี้ เพราะยังมีอะไรสนุกๆอีกเยอะที่เขาจะเล่นกับเธอ

สิงขรเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพันเอวสอบ แล้วยกหูโทรศัพท์ขึ้น ปลายสายรับทันทีเหมือนรอท่าอยู่แล้ว “มาดูแลคุณหนูของป้าด้วย คืนนี้ผมจะไปค้างข้างนอก”

5 โลมเล้า

มาลีญารู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้งบนเตียงในห้องตัวเอง เด็กสาวกะพริบตาถี่ๆเพื่อปรับสายตาให้ชินกับแสงสว่างในห้อง ความเจ็บยังคงอยู่ทุกอณูบนผิวเนื้อ แต่เจ็บระบมที่สุดก็คือกลางกาย เด็กสาวปวดแสบปวดร้อนไปหมด

“ป้าเฟื่อง” คนแรกที่เธอมองเห็นในสายตาคือป้าเฟื่อง ผู้สูงวัยยิ้มอ่อนโยนให้ด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะนั่งลงบนเตียง มือเหี่ยวย่นลูบศีรษะเด็กสาวเบาๆ

“หนู...”

“คุณหมอมาตรวจร่างกายและฉีดยาให้แล้ว คุณหนูต้องกินยาและพักผ่อนเยอะๆนะคะ คุณหมอจัดยาไว้ให้ด้วย กินยาครบ อีกไม่กี่วันก็หายเป็นปกติแล้วค่ะ”

“ฮึกๆ ป้าเฟื่อง นายใจร้าย” มาลีญาขยับตัวลุกขึ้นนั่งมองหน้าป้าเฟื่อง เด็กสาวสะอื้นไห้เบาๆ เพราะกลัวว่านายจะอยู่แถวนี้ กลัวเขาจะได้ยิน

ป้าเฟื่องเช็ดน้ำตาให้สาวน้อยผู้บอบบาง ดึงร่างเธอเข้ามากอดปลอบโยน

“ที่นายโดนมันหนักกว่าหนากว่านี้อีกนะคะคุณหนู แต่...เอ่อ...ป้าก็ไม่คิดว่านายจะทำรุนแรงกับคุณหนูขนาดนี้” ป้าเฟื่องถอนหายใจอย่างปลงๆ

“ใครทำอะไรนายคะ แม่หนูใช่ไหมคะป้าเฟื่อง แม่ทำอะไรให้นายโกรธแค้นขนาดนี้คะ” มาลีญาถามเจือสะอื้น เด็กสาวซุกหน้ากับอกนุ่มของผู้สูงวัย

“เฮ้อ! เรื่องมันผ่านมานานมากแล้ว นานจนป้านึกว่านายจะลืมความแค้นแล้วเสียอีก”