“นะ...นายขา อย่าทิ้งหนูไว้ที่นี่นะคะ หนูจะอยู่กับนาย อ๊ะๆ...” มาลีญากลัวว่าหากเธอหมดสติไปแล้วนายจะทิ้งเธอไว้ที่นี่ เด็กสาวสบสายตาคมดุของเขาและวิงวอนด้วยเสียงสั่นพร่า“ฉันไม่มีวันทิ้งเธอ ยายเด็กร่าน เธอต้องอยู่กับฉัน เป็นของฉันตลอดไป อืม...มาลีญา!” สิงขรกระชั้นกายถี่ระรัวตอกอัดลำเนื้อร้อนผ่าวแข็งกร้าวสุดกำลัง มาลีญากรีดร้องขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะหมดสติไปเพราะเสียวจนควบคุมตัวเองไม่ได้ สิงขรคำรามก้องป่า ปลดปล่อยน้ำรักขาวข้นพ่นเข้าสู่ร่างน้อยจนหมดสิ้น“รับฉันไว้ทั้งหมด ยายเด็กร่านของฉัน” ร่างใหญ่สั่นสะท้านรุนแรง สิงขรกดสะโพกดันลำเนื้อเข้าหาร่องรักที่ตอดรัดถี่ๆจนมิดโคน แต่เขากลับยังรู้สึกว่าลึกเท่าไรก็ไม่พอ เขาอยากจะฝากฝังตัวตนทั้งหมดอยู่ในร่างของมาลีญา ให้เธอกลืนกินเขาไว้ทั้งหมด...หมดทั้งตัวและหัวใจ7 ลับปังๆๆๆๆมาลีญาสะดุ้งตื่นกลางดึกเพราะเสียงปืนดังลั่นสนั่นป่า เด็กสาวลนลานลุกขึ้นนั่ง รอกระทั่งปรับสายตาให้ชินกับความมืดแล้วจึงมองหาร่างสูงใหญ่ของนาย แต่กลับไม่พบเขา“นะ...นายทิ้งหนูไปแล้ว ฮึกๆ” มาลีญาสะอื้นไห้ออกมาด้วยความตื่นกลัว เสียงปืนยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง อีกทั้งยังมีเสียงโครมครามก
“นะ...นายคะ เรากำลังจะไปไหนคะ”“เงียบเถอะน่า” สิงขรยังรู้สึกหงุดหงิดที่เขาชะล่าใจปล่อยเด็กสาวไว้บนบ้านคนเดียวตอนที่เขาลงไปจัดการพวกเศษสวะช่วยลูกน้อง จนเธอเกือบถูกทำร้าย หนุ่มใหญ่จึงตวาดเธอไปด้วยเสียงเข้มดุ มาลีญาเข้าใจว่าเขาคงรำคาญเธอที่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวาย เด็กสาวจึงนิ่งเงียบไปจนกระทั่งถึงห้างส่องสัตว์สิงขรบอกให้เธอรัดเอวเขาและกอดคอไว้แน่นขึ้นอีก เขาแขวนไฟฉายไว้กับเข็มขัด ก่อนพาร่างเล็กไต่บันไดลิงขึ้นไปจนถึงห้างที่อยู่บนต้นไม้สูง แล้ววางเธอลงบนพื้นไม้ ก่อนหันดึงบันไดลิงที่ทำจากเชือกผูกกับท่อนไม้แข็งแรงขึ้นมากองไว้บนห้าง หนุ่มใหญ่หันไปจุดตะเกียงเจ้าพายุก่อนปิดไฟฉายวางไว้ใกล้กันมาลีญาเหลียวมองรอบกายก็พบว่าบนห้างที่ทำจากไม้แข็งแรงมีพื้นที่ไม่กว้างนัก แต่ก็เพียงพอที่เขากับเธอจะนอนได้สองคน ห้างมีหลังคาคุ้มหัวแต่ไม่มีผนัง เครื่องนอนถึงแม้มองดูแล้วจะไม่นุ่มหนาน่านอนแต่ก็ดูสะอาดสะอ้านและมีกลิ่นหอมอ่อนๆโชยเข้าจมูกด้วย คนของนายคงเตรียมไว้ให้ เด็กสาวเหลือบสายตาไปมองปืนหลายขนาดที่วางอยู่มุมหนึ่งของห้าง แล้วรีบหันกลับมาสบตาคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ“คืนนี้นอนที่นี่ พรุ่งนี้ค่อยกลับไปนอนที่เดิม” มาลี
มาลีญาอ้าปากเหวอ เด็กสาวยกมือขึ้นถูหน้าผากเบาๆ มองคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าด้วยสายตางอนๆ“พูดดีๆก็ได้ ทำไมต้องจิ้มหน้าผากหนูด้วย”“มันจะได้ฝังลงไปในสมองโง่ๆของเธอไง ว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรกับแม่เธอ แค่แต่งงานกัน แต่ยังไม่ได้เอา” มาลีญาทำปากยื่น ช้อนสายตามองเขาด้วยความไม่พอใจ คำก็ว่า สองคำก็ดุ ตาแก่บ้ากามขี้บ่นเอ๊ย!“อ้อ! อีกอย่างนะ ไอ้สองคนนั่นที่เกือบจะได้มาเป็นผัวเธออีกสองคนน่ะ เป็นคนของพวกค้าไม้เถื่อนที่แค้นพ่อกับแม่ของเธอแบบฝังหุ่น มันจะมาฆ่าเธอ มันไม่ใช่ศัตรูของฉัน ดังนั้น ทีหลังอย่ามากล่าวหาว่าฉันมีศัตรูเยอะอีก เพราะศัตรูของฉันไม่มีใครหน้าไหนกล้าเข้ามาในอาณาเขตของฉันหรอก พวกมันทุกตัวรู้ดีว่า ถ้าเข้ามาก็มีแต่ตาย จะมีก็แต่ศัตรูของพ่อกับแม่เธอนั่นแหละ ที่โง่บรม จนต้องเอาชีวิตมาทิ้งที่นี่ กลายเป็นปุ๋ยให้ต้นไม้ของฉัน” คราวนี้มาลีญาถึงกับพูดไม่ออก เธอเข้าใจผิดทุกอย่างเลยเหรอเนี่ย เด็กสาวก้มหน้านิ่งอย่างคนสำนึกผิด“นะ...หนูขอโทษที่เข้าใจนายผิด” มือบางยกขึ้นไหว้อย่างนอบน้อม สิงขรส่ายหน้าอย่างหัวเสีย ยายเด็กบ้านี่คิดเองเออเองทุกอย่างไม่ได้หรอก ต้องมีใครเล่าอะไรให้ฟังแน่ๆ“ป้าเฟื่องเล่าอะไรให้เธอ
จากเด็กสาวผู้ถูกเก็บมาเลี้ยง มาลีญาก้าวขึ้นเป็นนายหญิงผู้ยืนเคียงข้างสิงขรเต็มตัว คนของสิงขรให้ความเคารพและนับถือเธอในฐานะนายหญิง ผู้คนในจังหวัดต่างรับรู้กันโดยทั่วว่าสิงขรยกย่องเด็กในอุปการะเป็นภรรยา ซึ่งมีเสียงซุบซิบนินทาเป็นเรื่องปกติ แต่ไม่นานผู้คนก็ลืมเลือนกันไปเอง และจดจำได้เพียงแต่ว่า สิงขร มีภรรยาชื่อ มาลีญา“คุณหนูต้องสวยเด่นที่สุดในงานแน่นอนค่ะ” ป้าเฟื่องช่วยมาลีญาแต่งชุดราตรีแบบเกาะอกกระโปรงยาวทรงหางกระเบนซึ่งเป็นผ้าไหมเรียบหรูสีแดงเข้มและจัดแต่งให้เข้าที่ ผู้สูงวัยมองสำรวจตรวจดูความเรียบร้อยของทรงผมปล่อยยาวเหยียดตรงสลวย และใบหน้าของคุณหนูของเธอด้วยความปลื้มใจ“ขอบคุณค่ะป้าเฟื่อง” มาลีญากล่าวคำขอบคุณแล้วยิ้มให้ผู้สูงวัยที่ดูแลเธอมาตลอด กระทั่งตอนนี้ เธอย้ายได้เข้ามาอยู่ในห้องนอนใหญ่กับนายแล้ว ป้าเฟื่องก็ยังคอยดูแลเธออย่างไม่ขาดตกบกพร่อง“ไปเถอะค่ะ ป่านนี้นายรอแย่แล้ว” ป้าเฟื่องแตะเอวบางเบาๆ มาลีญาจึงก้าวเดินออกจากห้อง เด็กสาวเยื้องย่างลงบันไดอย่างสง่างาม สิงขรยืนรออยู่ด้านล่างมองภรรยาสาวด้วยสายตาเป็นประกาย เมียเขาสวยมาก สวยจนไม่อยากให้ใครมอง อยากกักขังเธอไว้ในห้องเพียงสองคน
มาลีญาเดินเข้ามาภายในงานอีกครั้ง หลังจากที่เด็กสาวเข้าห้องน้ำมาเรียบร้อย ริมฝีปากสีสวยยิ้มหวานมาแต่ไกล ขณะที่เดินตรงไปที่สามี“นายขา”มาลีญาเกาะแขนสามี แล้วหันไปส่งยิ้มให้ยายคุณชิดชมนั่น ดูเหมือนยายนั่นจะไม่พอใจเท่าไรที่เธอมาวนเวียนอยู่ใกล้สามี“อะไรอีก” สิงขรถามเสียงเข้ม“หนูมาบอกนายว่า เชิญนายคุยกับคุณชิดชมตามสบายเลยนะคะ หนูไม่คันแล้ว” มาลีญาพูดเบาๆกับสามี เด็กสาวสังเกตว่าคุณชิดชมจ้องมองเธอกับสามีไม่วางตาอย่างน่าเกลียด“อืม...ก็ดีแล้ว” มาลีญาปล่อยมือจากแขนสามี เด็กสาวกำลังจะเดินหนี แต่กลับทำท่าเหมือนนึกอะไรได้ เธอจึงขยับเข้าใกล้สามี โน้มลำคอเขาลงมา แล้วเขย่งเท้าขึ้นเพื่อกระซิบบอกเขาเบาๆว่า“หนูบอกนายหรือยังคะว่า ที่หนูไม่คันแล้วเพราะว่าหนูถอดกางเกงในทิ้งลงถังขยะไปแล้วค่ะ” ดวงตาคมเข้มวาววับจับจ้องหน้าภรรยาด้วยสายตาคาดโทษ“ยายเด็กแสบ” สิงขรพูดรอดไรฟัน มาลีญายิ้มหวานซื่อๆ เด็กสาวจับมือสามีมาโอบเอวตัวเอง แล้วจงใจพามือของเขาลูบผ่านโค้งสะโพกสวย เพื่อยืนยันให้เขารู้ว่าเธอไม่ได้สวมกางเกงในแล้วจริงๆ“คุณชิดชมครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ” สิงขรหันไปบอกคู่สนทนา หนุ่มใหญ่รีบถอดเสื้อสูทออกแล้วนำไปคลุม
“นายขา...” มาลีญาจุดติดง่ายเสมอ เพียงอยู่ลำพังกับสามี เธอก็พร้อมสำหรับเขาแล้ว“หืม...” สิงขรลากจมูกไปตามแก้มเนียน ระเรื่อยไปตามลำคอระหง บางครั้งเขาก็ตวัดลิ้นเลียชิมผิวเนื้อหวานๆของภรรยาด้วย“หนูไม่ได้ใส่กางเกงใน” มาลีญากระซิบบอกเสียงกระเส่า สิงขรหัวเราะในลำคอ“ถลกกระโปรงขึ้นสิ ฉันจะดูให้เห็นกับตาว่าเธอโกหกหรือเปล่า”สิงขรสบสายตาภรรยาอย่างท้าทาย มาลีญายิ้มหวานยั่วยวน เด็กสาวขยับตัวถลกกระโปรงขึ้นไปกองไว้ที่เอว ก่อนจะกางขาออกกว้างคร่อมตักสามีทันที ทั้งยังถือวิสาสะดึงเสื้อเชิ้ตออกจากกางเกงสามี แกะเข็มขัด ปลดตะขอ รูดซิปลง แล้วควักท่อนลำร้อนผ่าวที่แข็งสู้มือออกมาอย่างคล่องแคล่ว“อ๊ะ!”มาลีญาครางหวิวเมื่อสามีใช้มือคลึงผืนเนื้อฉ่ำน้ำของเธอ เด็กสาวกอดเกี่ยวลำคอหนาไว้ สองเท้าบางที่ไร้รองเท้าเหยียบเบาะรถไว้มั่น มาลีญาแอ่นสะโพกขึ้นสู้มือใหญ่ ขยับเสียดสีอย่างเย้ายวน“เธอไม่ใส่กางเกงในจริงๆด้วย เธอจะต้องถูกลงโทษ” สิงขรพูดเสียงสั่นพร่า“หนูอยากโดนลงโทษ ลงโทษหนูแรงๆเลยนะคะนาย”มาลีญาบอกอย่างท้าทาย เด็กสาวยกสะโพกขึ้น แล้วกดลงช้าๆ สิงขรรีบจับส่วนโคนของลำเนื้อท่อนใหญ่เอาไว้เพื่อให้ภรรยาสาวใจร้อนสวมครอบล
1 แรก“นั่นใคร” ชาติเสือหรือใครๆต่างเรียกขานกันว่าพ่อเลี้ยงเสือ ชายหนุ่มวัยสามสิบเก้าปรายตามองเด็กสาวในชุดเซ็กซี่เย้ายวนซึ่งยืนอยู่ท่ามกลางผู้ชายซึ่งเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ของจังหวัดไม่วางตา งานเลี้ยงระดับจังหวัดมีแขกเหรื่อมากมาย แต่ไม่มีใครน่าสนใจเท่าเธอสักคน“คุณหอม หรือคุณมาลาณี หลานสาวคุณประภาครับ” คนสนิทซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆตอบคำถามเจ้านายเบาๆ เมื่อได้ยินคำตอบคิ้วเข้มเลิกสูง เขาเคยเห็นเด็กสาวคนนั้นเมื่อสามปีก่อน ตอนที่คุณประภาเอาที่ดินพร้อมเรือนไทยหลังงามมาจำนองกับเขา ตอนนั้นเด็กสาวฉายแววความสวยน่ารักออกมาบ้าง แต่ก็ยังเด็กเกินกว่าที่เขาจะสนใจ แต่วันนี้เธอสวยสะพรั่งทั้งยังเซ็กซี่เย้ายวนน่าหลงใหล เขาจึงสนใจและอยากได้เธอแล้ว“กูอยากได้”“ชั่วโมงละหนึ่งหมื่นครับ ห้ามจับ ห้ามแตะพูดคุยได้เท่านั้น”“กูจะจับ กูจะแตะ แล้วก็จะเอาทุกท่า เอาทุกทาง มึงไปถามราคาเหมาทั้งตัวทั้งคืนมาว่าเท่าไร”“ครับพ่อเลี้ยง”พ่อเลี้ยงเสือมองตามคนสนิทเดินไปคุยกับคุณประภาอดีตคหบดีผู้มั่งคั่งของจังหวัด ซึ่งปัจจุบันตกอับจนต้องขายหลานสาวกิน อาศัยว่าอยู่ในสังคมชั้นสูง และมีบุญเก่าที่บรรพบุรุษสั่งสมมาจึงได้เชิดหน้าชูคออย่างสง่า
“สวัสดีครับ...หอม” พ่อเลี้ยงเสือยื่นมือไปแตะมือบางที่ประนมแนบอกอยู่เบาๆ ชายหนุ่มจงใจใช้ปลายนิ้วสัมผัสเนินเนื้ออวบอิ่มที่ถูกดันจนแทบล้นทะลักออกมาจากชุดราตรีเกาะอกสีดำของเธอ มาลาณีผงะถอยหลังทันที เด็กสาวมองหน้าคนที่ล่วงเกินเธอด้วยความไม่พอใจ แต่พ่อเลี้ยงเสือกลับยิ้มกริ่มมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เขากำลังประเมินสินค้าว่าคุ้มกับราคาที่จ่ายไปไหม“คุณป้าคะ หอมยากกลับบ้านแล้วค่ะ” มาลาณีหันไปบอกป้าของตนด้วยสีหน้าไม่ดีเท่าไรนัก คุณประภายิ้มหวานเคลือบยาพิษให้หลานสาว“กลับก็กลับสิจ๊ะ ป้าจะโทรบอกคนขับรถให้มารอที่หน้าโรงแรมเลย เดี๋ยวหอมออกไปรอป้าที่หน้าโรงแรมก่อนนะ ป้าขอเข้าห้องน้ำก่อนสักครู่”“ค่ะ คุณป้า สวัสดีค่ะพ่อเลี้ยง” มาลาณีรับคำกับผู้เป็นป้า แล้วหันไปไหว้ลาคนนิสัยไม่ดีที่ล่วงเกินเธออย่างเสียไม่ได้“สวัสดีครับ แล้วพบกันเร็วๆนี้นะครับหอม” มาลาณีมองหน้าคนพูดด้วยสายตาที่ไม่พอใจเท่าไรนัก เด็กสาวยิ้มฝืนๆให้เขาแล้วเดินตรงไปทางประตูทันที“เตรียมรถ” พ่อเลี้ยงเสือสั่งคนสนิทโดยไม่ละสายตาไปจากร่างงามที่เยื้องย่างห่างออกไปทุกที“แล้วเจอกันสาวน้อย”มาลาณีชะเง้อมองหารถของตัวเองอยู่เกือบสิบนาทีแล้ว แต่ก็ยัง
ภาคภูมิจับลำเนื้อแข็งกร้าวยัดเข้าสู่โพรงสาวนุ่มแน่น เมื่อส่วนหัวแหวกกลีบสาวเข้าไปจนหมด ชายหนุ่มจึงโน้มตัวลงแนบชิด กอดรัดร่างภรรยาในท่าที่เธอนอนตะแคงงอเข่าอยู่ เขาขยับเท้ายืนมั่นคงบนพื้นเกร็งสะโพกกระทุ้งสุดแรงจนหน้าขาปะทะลอนสะโพกหนั่นแน่นดังตั้บ! ความคับแน่นที่ถูกเพิ่มแรงบีบรัดเพราะการนอนตะแคงหนีบไว้ ทำให้ชายหนุ่มเสียวจนขนหัวลุก“โอ้ววว หยกจ๋า ไปเร็วเลยนะทูนหัว พี่ไม่ไหวแล้ว”“อ๊าย! พี่ภูมิ!” บุษบันครางเสียงหลง เมื่อสามีสอดเสียบระรัว เข้าลึกสุดแรง ครูดออกสุดเสียว ร่างสาวในอ้อมกอดสั่นไหวไปตามแรงโจนจ้วงทะลวงลึกของเขา สองหนุ่มสาวครวญครางเสียงหลง ในตอนที่ต่างฝ่ายต่างพุ่งทะยานจนสุดกู่ ความเสียดเสียวทิ่มแทงจนหลุดลอยไปเยือนวิมานฉิมพลีพร้อมกัน“พี่ภูมิ!/หยกจ๋า!” หยาดน้ำคาวสวาททะลักทะลาย พุ่งฉีดเป็นสายจนเปียกเปรอะทั้งสองร่าง ความสุขสมแสนหวานห่อหุ้มสองร่างไว้แนบแน่น บุษบันเบี่ยงหน้าขึ้นมารับจูบดูดดื่มจากสามี ริมฝีปากนุ่มถูกบดจูบดูดดึงราวกับต้องการจะกลืนกินเธอไว้ทั้งตัว กระทั่งพายุแห่งความสุขสมสงบลง ภาคภูมิจึงยอมถอนจูบ ปล่อยให้ภรรยาได้หอบหายใจเอาอากาศเข้าปอด โดยที่เขาเองยัง
“ตาแก่มักมาก” บุษบันทำปากขมุบขมิบว่าสามี แล้วเลื่อนสองมือลงไปปลดเข็มขัดถอดกางเกงให้สามีอย่างรู้งาน ภาคภูมิยิ้มเอ็นดูคนช่างเอาใจ บุษบันอาจมีอิดออดเขินอายบ้างบางครั้ง แต่หญิงสาวไม่เคยขัดใจเขาเลยสักครั้ง มีเมียเด็กช่างเอาใจมันชุ่มชื่นหัวใจ ร่างกายก็กระชุ่มกระชวยแบบนี้นี่เอง ถ้าจะไม่ให้เขารักไม่ให้เขาหลงเมีย แล้วจะให้เขาไปรักไปหลงใครกันเล่า“เมียพี่น่ารักที่สุด” ภาคภูมิหอมขมับสาวหนึ่งที เขาวางมือคร่อมร่างภรรยาที่นั่งเอนกายเล็กน้อย โดยเธอค้ำยันมือไว้ด้านหลังเพื่อทรงตัวรอรับแรงกระแทกจากเขาบุษบันยกเท้าขึ้นเหยียบขอบโต๊ะ หญิงสาวก้มมองความใหญ่โตของสามีแล้วแลบลิ้นเลียริมฝีปากด้วยท่าทางแสนเซ็กซี่“คืนนี้ค่อยกินมันนะจ๊ะทูนหัว ตอนนี้พี่ขอก่อน” บุษบันเงยหน้าขึ้นมองค้อนคนรู้ใจ เขารู้ดีเกินไปแล้ว เธอคิดถึงรสชาติของมันจริงๆแหละ รสชาติที่เขาสอนให้เธอได้ลองลิ้ม แล้วเธอก็ติดใจเสียด้วย“จะกัดให้ขาดสองท่อนเลย” บุษบันกระซิบขู่ยิ้มๆ แล้วก็ต้องเบิกตากว้าง ห่อปากครางหวิวเพราะถูกสามีจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว“จะกัดจะขบพี่ก็ยอมหนูหมดแหละทูนหัว อูย...แน่นหนึบแบบนี้จะรัดพี่ให้หักค
“รักสิคะ แต่ตรงนี้ไม่ได้ค่ะ”“พี่ล็อกประตูแล้ว” ภาคภูมิเงยหน้าขึ้นบอกเบาๆด้วยเสียงกระเส่าสั่นพร่า“อื๊อ! พี่ภูมิอย่าดื้อสิคะ” แรงอันน้อยนิดของเธอหรือจะฉุดรั้งมือซุกซนของสามีได้ บุษบันสะดุ้งเฮือกเมื่อกลีบกุหลาบสาวถูกปลายนิ้วสอดแซะเข้าไปบดบี้ปุ่มเนื้อนุ่ม“พะ...พี่ภูมิ อืม...” ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ บุษบันทุบบ่าสามีอย่างอ่อนใจ“หยกจ๋า พี่ขอกินนะ นะๆ” คนถูกทุบอ้อนเสียงหวาน บุษบันสบสายตาเว้าวอนของสามี หญิงสาวระบายลมหายใจเบาบาง ก่อนจะยอมพยักหน้าน้อยๆ ภาคภูมิยิ้มกว้างอย่างน่าหยิก เขารีบตลบชายกระโปรงของภรรยาขึ้น ดันต้นขาสองข้างให้แยกกว้างแล้วยกขึ้นไปวางพาดบนพนักเท้าแขนของเก้าอี้ บุษบันขยับสะโพกเปิดอ้าให้เขาอย่างรู้ใจมือของภาคภูมิสั่นน้อยๆตอนแหวกเป้ากางเกงในลายลูกไม้สีดำไปไว้ด้านข้างกลีบสาวอวบอูม ความฉ่ำวาวและสีสดของเนินนางทำให้ภาคภูมิตาพร่าน้ำลายสอ จะกี่ครั้งที่ได้เชยชม ชายหนุ่มก็รู้สึกตื่นเต้นตื่นตาตื่นใจทุกครั้ง“พี่ภูมิเร็วๆสิ” เมื่อสามีเอาแต่จ้องอย่างกับมองภาพสามมิติเพื่อจะค้นหาความจริงว่ามันคือภาพอะไร บุษบันผู้รอคอยจึงเร่งเร้าเสียงดุ“เด
“หยกรักพี่ภูมิค่ะ” ภาคภูมิยิ้มละมุน เขาก้มลงมอบจูบแสนหวานนุ่มนวลให้แก่เธอ จูบของเขาถ่ายทอดคำรัก ส่งผ่านทุกความรู้สึกที่เต็มตื้นและเอ่อท่วมท้นในหัวใจมอบให้แก่เธอ ความรักที่รอคอยจนแน่ใจและชัดเจนขึ้นทุกวัน ทำให้เขาตัดสินใจผูกมัดเธอไว้ โดยไม่รอเวลาที่เหมาะสม ก็ช่างปะไร...ใครจะว่าอย่างไรเขาไม่สน รักของคนอื่นจะนิยามว่าอย่างไรก็ช่าง แต่รักของเขาคือการได้ครอบครอง รักของเขาคือการได้เธอมาอยู่เคียงกาย และรักของเขาคือการได้เห็นเธอมีความสุขภายใต้การดูแลของเขา5 นกน้อย หรือพญานกร่างอรชรสมส่วนในชุดเดรสน่ารักสมวัยหิ้วปิ่นโตเดินผ่านประตูกระจกเลื่อนอัตโนมัติของตึกด้วยความมั่นใจ รอยยิ้มสดใสมอบให้พนักงานทุกคนที่เดินผ่านเธอแล้วโค้งคำนับด้วยความนอบน้อม ผู้คนในตึกห้าชั้นสไตล์โมเดิร์นแห่งนี้รู้จักเธอดีในฐานะภรรยาเจ้าของบริษัท“พี่ภูมิยังไม่ออกมาจากห้องประชุมอีกเหรอคะ” เมื่อขึ้นลิฟท์มาจนถึงชั้นห้า ซึ่งทั้งชั้นมีเพียงห้องทำงานของสามี ห้องประชุม และห้องรับรองแขกวีไอพี บุษบันเอ่ยถามผู้ช่วยเลขาส่วนตัวของเขาซึ่งนั่งอยู่หน้าห้อง“ยังเลยครับคุณหยก”
“นี่ไม่เชื่อพี่เหรอ”“ไม่เชื่อ”“แล้วทำยังไงถึงจะเชื่อ ต้องให้พี่คุกเข่าสาบานต่อหน้าเตียงไหม”“บ้า! ใครเขาสาบานต่อหน้าเตียง” บุษบันก้มหน้าซุกกับอกอุ่น แล้วอุบอิบว่าเสียงเบา สายตาจริงจังของเขาทำให้เธอประหม่า ไม่กล้าสบตาด้วย“ก็พี่นี่แหละ จะสาบานต่อหน้าเตียง เมื่อกี้ก็เอากันบนเตียง มีเตียงเป็นพยาน ทีนี้ก็จะสาบานว่ารักจริงต่อหน้าเตียง ให้เตียงเป็นพยานความรักของพี่ที่มีต่อหยก”บุษบันถอนหายใจเบาๆ คนบ้าจะทำอะไรให้มันสวีตหวานแหววหน่อยไม่ได้หรือไร ทำไมเขาถึงชอบวกเข้าแต่เรื่องบนเตียงนักนะ“หยก” ภาคภูมิเชยคางคนที่เอาแต่หลบตาเขาให้เธอเงยหน้าขึ้นมาคุยกันดีๆ“สามปีที่พี่หายไปจากชีวิตหยก เพราะพี่อยากพิสูจน์ว่าความรู้สึกที่มีต่อหยกนั้นไม่ได้ฉาบฉวย พี่อยากรู้ว่าหากไม่มีหยกอยู่ข้างกายแล้วพี่จะอยู่ได้ไหม”“ก็เห็นอยู่ได้ มีความสุขดีนี่คะ มีผู้หญิงสวยๆล้อมหน้าล้อมหลังอย่างกับแมลงวันตอมอึ๊” บุษบันทำหน้างอนๆเหน็บเบาๆ“ผู้หญิงพวกนั้นเป็นเพียงส่วนประกอบในการลองใจเท่านั้น ไม่มีใครแทนที่หยกของพี่ได้ วันนี้พี่ตัดสินใจแล้วว่าพี่จะเอาหยกมาเป็นเมีย เ
“ซี้ด! หยกจ๋า เด็ดดวงจริงๆ อู้ววว...” ภาคภูมิจับตาดูกลีบเนื้อสาวแดงก่ำที่หุบเข้าในตอนที่เขาสอดใส่กระทุ้งลึก และรูดรั้งครูดดึงเขาไว้ในตอนถอดถอนลำเนื้อออก เนินเนื้อสาวฉ่ำวาวเต็มไปด้วยน้ำสวาทของเธอและเขาผสมปนเปกันไปหมด สีแดงจางๆที่ปะปนออกมาด้วยทำให้หัวใจหนุ่มพองโต ...เพราะมันตอกย้ำให้เขาได้รู้ว่าเธอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว“หยกจ๋า โอย...พี่รักหนูเหลือเกิน อยู่กับพี่ เป็นของพี่ตลอดไปนะทูนหัว” ภาคภูมิพร่ำเพ้อขณะเสือกไสลำกายเข้าสู่โพรงรักอุ่นอ้าวอย่างรุนแรง การที่ต้องอดทนมานานไม่เป็นผลดีกับเขา เขาต้องการเธอ ต้องการมากเหลือเกิน“พี่ภูมิ หยกเจ็บ อ๊าย!” บุษบันเอ่ยบอกเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วพร่า เธอทั้งเสียว ทั้งเจ็บจุกไปหมดแล้ว เธอไม่รู้ว่าความรู้สึกไหนมันมากมายกว่ากัน แต่ที่แน่ๆเธอไม่อยากให้เขาหยุด“ไม่ไหวแล้วหยก เสียวไปทั้งลำเลย ซี้ด... ไปพร้อมพี่นะ” ภาคภูมิขบกรามแน่นจนเป็นสันนูน กระชับเอวบางในมือไว้มั่น ก่อนจะสะบัดสะโพกโยกลำกายเข้าสู่โพรงรักฉ่ำน้ำจังหวะถี่กระชั้น เสียงครางหวีดหวิดของบุษบันเร่งเร้าอารมณ์ให้ลุกโชน ยิ่งเธอกระดกสะโพกโยกดันกลับมา ภาคภูมิก็ยิ่งฮึกเหิม ชายหนุ่ม
“ไม่ว่าจะโดนมากี่คน พี่จะลบรอยไอ้ชาติชั่วทุกคนที่มันบังอาจมาเอาของของพี่” ร่างสูงใหญ่ขยับตัวลงมานั่งตรงกลางระหว่างขาเรียว ภาคภูมิจับสองขาแบะอ้าออก เขารูดกางเกงลงพร้อมเกี่ยวกางเกงในของตนลงไปแค่พอให้แก่นกายได้โผล่พ้นออกมาบุษบันดิ้นสุดแรง หญิงสาวพลิกกายหลุดจากมือที่จับต้นขาของเธอไว้ เธอรีบคลานหนีเขา แต่ไม่ทันมือแข็งแรงที่จับข้อเท้าเธอไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะหนีได้พ้นภาคภูมิลากร่างสาวกลับมา แล้วโถมทับเธอไว้ในท่านอนคว่ำ เขาใช้หัวเข่าดันต้นขาขาวแยกกว้าง มือหนึ่งจับส่วนหัวของลำเนื้อจี้ลงตรงร่องรักสาว วงแขนแกร่งกอดรัดเอวคอดไว้แน่น“ปล่อยนะ! หยกไม่ยอม อย่าทำ! อ๊ะ!” บุษบันเบี่ยงหน้ากลับไปต่อว่าเสียงสั่น หญิงสาวเจ็บแปลบเมื่อรับรู้ถึงส่วนหัวของลำเนื้อร้อนผ่าวที่สอดเข้ามาในร่องรักของเธอเพียงนิด“หยกไม่ยอมแล้วไง พี่จำเป็นต้องเชื่อฟังเหรอ อื้ม!” ภาคภูมิกอดเอวบางไว้แน่น ก่อนกระดกสะโพกตอกอัดสุดแรงฝ่าเยื่อพรหมจรรย์จนฉีกขาด“กรี๊ด!!!” บุษบันผวาเฮือก ใบหน้าสวยเชิดสูง กรีดร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บแปลบ ร่างสาวเกร็ง และสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวดอย่างที่สุด สองมือขยุ้มผ้าปูท
“อะไร” คนขี้หวงถามยียวน“นั่นมันโทรศัพท์ของหยกนะ”“เดี๋ยวพี่ซื้อให้ใหม่”“พี่ภูมิ!” คนไม่อยากได้ของใหม่ตวาดแหว“อยู่ใกล้กันแค่นี้ เรียกเบาๆก็ได้”“คนบ้า! ทำไมถึงเอาแต่ใจแบบนี้ หยกไม่อยากได้อะไรจากพี่ภูมิทั้งนั้น เกลียดๆๆ เกลียดที่สุด” บุษบันรัวกำปั้นน้อยทุบตีคนเอาแต่ใจอย่างเหลืออด ภาคภูมิถอนหายใจแรง ชายหนุ่มจับข้อมือสองข้างของหญิงสาวไว้แน่น ภาคภูมิจ้องใบหน้าเด็กสาวในวันวานด้วยสายตาดุ“เกลียดอะไรมักได้อย่างนั้นแหละ”“กรี๊ด!!!” บุษบันกรีดร้องเสียงหลง เมื่อถูกคนที่อุ้มเธอลงจากรถโยนเธอลงบนเตียงในห้องนอนที่เธอเคยนอนร่วมเตียงกับเขาเมื่อสามปีก่อน“ถอดเสื้อผ้าออก” คนหึงแรงตะคอกสั่งเสียงดัง“ไม่!” บุษบันกำคอเสื้อของตนไว้แน่น แล้วกระถดกายหนีไปจนเกือบชิดหัวเตียง“ดื้อเหรอ มานี่” ภาคภูมิกระโจนขึ้นเตียง ปล้ำถอดชุดนักศึกษาออกจากร่างสาว“อย่านะ พี่ภูมิ! ไอ้คนบ้า กรี๊ด!” บุษบันถูกคนที่มีแรงเยอะกว่ากระชากสาบเสื้อจนกระดุมหลุดทั้งแถว เปิดเผยนวลเนื้อขาวผ่อง และเนินอกอวบอิ่มเบียดชิดภายใต้บราเซียร์สีหวาน สายตาคู
“ชู่ว์! อยู่นิ่งๆสิ ขยับแบบนี้มันเสียวนะ” ภาคภูมิบอกเสียงกระเส่า เขากอดร่างนุ่มนิ่มหอมกรุ่นไว้แน่น สะโพกเต่งตึงนั่งทับอยู่บนตักแกร่ง อะไรๆของเขาที่มันเกิดปฏิกิริยาคึกคักตั้งแต่เห็นหน้าเธอแล้ว ยิ่งตื่นตัวหนักเข้าไปอีกเมื่อเธอดีดดิ้นทับมันอยู่“ก็ปล่อยสิ หยกจะกลับบ้าน”“ก็กำลังจะพากลับบ้านไงล่ะ บ้านของเรา” บุษบันเอี้ยวตัวกลับมามองหน้าเจ้าของตักที่เธอนั่งทับอยู่ หญิงสาวมองหน้าเขาด้วยสายตาไม่พอใจ“หยกไม่ใช่ผีต้นมะขามที่พี่ภูมิอยากได้ตอนไหนก็มาดักฉุดเอาข้างทางแบบนี้นะ” เสียงหวานสูงปรี๊ดทำให้ภาคภูมิยิ้มเอ็นดู ชายหนุ่มยกมือขึ้นหมายจะแตะแก้มเนียน แต่ถูกหญิงสาวปัดออกสุดแรง“ไม่เจอกันหลายปี เดี๋ยวนี้กล้าหวงตัวกับพี่เหรอ”“หยกก็ไม่เคยยอมไม่ใช่เหรอ พี่ภูมิบังคับขู่เข็ญทุกอย่าง ทำอะไรเอาแต่ใจตัวเอง บอกคนของพี่ให้จอดรถเดี๋ยวนี้ หยกจะลง”“หมดเวลาแล้วเด็กน้อย สามปีที่ผ่านมามันนานเกินไปแล้ว” ภาคภูมิจับคางที่เชิดสูงส่ายไปมาเบาๆ“พี่ภูมิหมายความว่ายังไง” บุษบันปัดมือเขาออกอีกครั้ง แล้วจิกสายตาดุเอาเรื่องมองเขา“ก็หมายความว่าถึงเวลาที่หยกจะต้องมาเ