บ่ายแก่ๆรถคันใหญ่ก็จอดสนิทอยู่หน้าบ้านไม้สักเสาสูงกลางป่า คนของสิงขรที่นั่งมาด้วยสี่คนจัดการขนสัมภาระของนายและเด็กสาวไปวางไว้ที่บันไดขึ้นบ้าน แล้วต่างก็พากันแยกย้ายเข้าบ้านพักหลังเล็กซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของนาย ซึ่งบ้านพักบางหลังมีคนของสิงขรมาพักอยู่ก่อนแล้วหลายสิบคน
มาลีญากระโดดลงจากรถอย่างทุลักทุเล เด็กสาวตัวเล็กบอบบางกับรถคันใหญ่เทอะทะดูไม่เข้ากันเอาเสียเลย
“เก็บของไปไว้บนบ้าน ฉันจะไปตรวจงาน ห้ามออกไปไหนจนกว่าฉันจะกลับมา เพราะที่นี่ไม่ปลอดภัยสำหรับผู้หญิง” สิงขรสั่งเสียงเข้มก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดประตูด้านคนขับ แล้วกระโดดขึ้นรถขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้คนที่เพิ่งเคยมาที่นี่เป็นครั้งแรกยืนงงหันรีหันขวางหน้าตาตื่น
เมื่อเสียงรถคันใหญ่แล่นห่างออกไปจนลับสายตา ความวังเวงก็เข้าครอบคลุมทั่วพื้นที่ เสียงจักจั่นและสัตว์ป่าตัวน้อยหลากสายพันธุ์ดังระงมอยู่รายรอบ ทำให้มาลีญามองซ้ายขวาอย่างระวัง เด็กสาวกวาดสายตามองรอบกาย เธอพบว่าที่นี่เป็นป่ารกทึบน่ากลัว เด็กสาวจึงตัดสินใจวิ่งไปหอบกระเป๋าของตนกับนายแล้วเดินขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร็ว
มาลีญาปิดประตูลงกลอนด้วยมือไม้อันสั่นเทา ป้าเฟื่องบอกว่านายจะพาเธอมาพักที่นี่สองสัปดาห์ แต่เธอกำลังกังวลว่า นายจะเอาเธอมาทิ้งไว้ที่นี่หรือเปล่า เขาจะกลับมาหาเธอไหม หรือที่ป้าเฟื่องบอกจะเป็นคำโกหกที่ทำให้เธอตายใจ ยอมตามนายมาที่นี่แต่โดยดี
มาลีญาคิดไปต่างๆนานาด้วยความกลัว แต่ก็พยายามไม่คิดอะไรมากไปกว่านี้ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด หากนายจะทิ้งเธอไว้ที่นี่ เธอเองก็ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไร มันจะน่ากลัวสักแค่ไหนกันเชียวกับการใช้ชีวิตในป่าลึก อย่างมากก็แค่ตาย..
มาลีญาเลิกคิดฟุ้งซ่าน เด็กสาวเดินไปนั่งลงบนเตียงขนาดใหญ่ แล้วมองสำรวจบ้านไม้หลังเล็กกลางป่าอย่างสนอกสนใจ เพราะที่นี่มีข้าวของเครื่องใช้อย่างดีราวกับอยู่ในเมือง ตัวบ้านเป็นห้องโถงห้องเดียว มีประตูห้องน้ำซึ่งแยกสัดส่วนอย่างลงตัว เด็กสาวขมวดคิ้วเรียวมุ่นอย่างสงสัยเมื่อเห็นหลอดไฟและกาต้มน้ำร้อน
“มีไฟฟ้าใช้ด้วยเหรอ” มาลีญาเดินไปเปิดประตูห้องน้ำ เธอหวังใจว่าจะมีเครื่องทำน้ำอุ่น แต่ทว่าก็ต้องผิดหวัง เด็กสาวผู้ชื่นชอบการอาบน้ำอุ่นเบ้ปาก เธอต้องอาบน้ำเย็นหรือนี่ ก็คงได้ตายจริงๆล่ะ เธอเพราะเกลียดความหนาวเย็นที่สุด
6 ลึก
ตะวันกำลังจะตกดิน ความมืดมิดเริ่มเข้าปกคลุม มาลีญาได้ยินเสียงเครื่องปั่นไฟดังขึ้นอยู่ไม่ไกล เด็กสาวอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดนอนกระโปรงแล้วเรียบร้อย เธอรีบอาบน้ำก่อนตะวันตกดิน เพราะเธอไม่ชอบน้ำเย็นๆเอาเสียเลย
มาลีญารองท้องด้วยขนมปังที่ป้าเฟื่องจัดเตรียมมาให้ เธอกำลังนั่งรอนายอยู่ เด็กสาวนั่งอยู่บนเก้าอี้ริมหน้าต่างกระจกบานยาวตั้งแต่เพดานจรดพื้นห้อง ดวงตากลมโตทอดมองไปตามทางที่นายขับรถออกไปเมื่อกลางวัน คาดหวังว่าจะเห็นแสงไฟจากรถคันใหญ่ที่เขาขับออกไปสาดส่องมาเสียที แต่รอแล้วรอเล่าก็ไม่มีวี่แวว
หรือนายจะเอาเธอมาทิ้งไว้ที่นี่จริงๆ นับจากวันที่เขาได้ครอบครองเธอแล้วเธอก็เป็นไข้นอนซมอยู่หลายวัน เขายังไม่เคยล่วงเกินเธอไปมากกว่าวันนั้นที่เขาใช้ลิ้นกับผืนเนื้อสาวของเธอ แค่คิดถึงลิ้นสากร้อนของนาย มาลีญาก็รู้สึกวูบวาบในช่องท้อง กลีบเนื้อสาวปวดตุบๆราวกับบวมเป่งขึ้นมา น้ำหวานเอ่อซึมจนเด็กสาวรับรู้ถึงความเปียกแฉะ ทั้งๆที่พอจะรู้ว่าเขาทำไปเพื่อแก้แค้น ทั้งๆที่รู้ว่าเขาเคยเป็นสามีของมารดามาก่อน แต่ร่างกายกลับไม่รักดี อยากกระสันในตัวเขาขึ้นมาอย่างน่าอับอายที่สุด
เสียงรถที่แล่นมาจอดหน้าบ้านทำให้มาลีญาหลุดจากภวังค์ เด็กสาวรีบลุกขึ้นเปิดประตูออกไปยืนรอเขาที่ระเบียง แสงสว่างจ้าจากไฟหน้ารถและสปอร์ตไลท์ที่ติดอยู่หลังรถส่องออกมาทำให้ทั่วทั้งบริเวณสว่างไสว ร่างงดงาม ใบหน้ากระจ่างใสล้อมกรอบด้วยผมยาวสลวยซึ่งทิ้งตัวเหยียดตรงเต็มแผ่นหลังที่ยืนอยู่บนระเบียงทำให้คนที่เพิ่งมาถึงหงุดหงิด สิงขรสบถเบาๆอย่างหัวเสีย ลูกน้องที่รู้ใจเจ้านายต่างพากันก้มหน้าเดินกลับที่พักโดยไม่มีใครกล้าเงยหน้าขึ้นมองคุณหนูของนายสักคน
สิงขรถือไฟฉายกำลังสูงซึ่งให้ความสว่างมากกว่าไฟฉายทั่วไปเดินตรงขึ้นบันไดบ้าน มาลีญาไม่เคยดีใจที่เจอหน้านายในครั้งไหนเท่าครั้งนี้เลย เด็กสาวยิ้มกว้างให้เขาอย่างลืมตัว แต่กลับถูกคนหน้าดุที่เพิ่งเดินขึ้นมาบนบ้านกระชากแขนเดินเข้าบ้าน แล้วเขาก็ปิดประตูโครมใหญ่ราวกับหัวเสียมาจากที่อื่นแล้ว
“ฉับอกว่าห้ามออกไปไหนทำไมไม่เชื่อ” ดวงตากลมโตกะพริบปริบๆมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ เธอก็ไม่ได้ออกไปไหนนี่ ทำไมนายต้องถามด้วยเสียงดุๆหน้าตาโกรธๆแบบนี้ด้วย
“หนู...เอ่อ...หนูก็ไม่ได้ออกไปไหนนี่คะ” สิงขรปิดไฟฉายวางมันไว้บนโต๊ะ ก่อนจะหันมามองเด็กสาวด้วยสายตาไม่พอใจ
“แล้วที่ออกไปยืนอ่อยผู้ชายข้างนอกนั่นล่ะ” คราวนี้มาลีญาอ้าปากเหวอ เธอไม่ได้ทำแบบที่เขากล่าวหา เธอออกไปรับเขา เพราะถูกปล่อยให้อยู่คนเดียวมาตั้งหลายชั่วโมง พอเห็นเขากลับเข้ามาเธอก็ดีใจ เลยวิ่งออกไปรอรับก็เท่านั้น ทำไมนายถึงคิดอะไรแบบนั้นไปได้“นะ...หนูไปรอรับนาย”“ฉันไม่ใช่เด็ก ไม่ต้องให้ใครมารอรับ ทีหลังห้ามเปิดประตูออกจากบ้านเด็ดขาด” สิงขรตวาดเสียงเข้ม“ค่ะ” มาลีญาหน้าจ๋อยตอบรับด้วยเสียงเบาหวิว“กินข้าวหรือยัง”“หนูกินขนมปังที่ป้าเฟื่องเตรียมมาให้แล้วค่ะ” มาลีญายังคงยืนก้มหน้าอยู่ ขณะที่สิงขรถอดเสื้อผ้าออกจนเนื้อตัวล่อนจ้อน แล้วเดินไปเปิดตู้หยิบผ้าเช็ดตัวออกมาพันเอวสอบไว้หมิ่นเหม่“อีกเดี๋ยวกับข้าวคงมา มาอาบน้ำให้ฉันหน่อย” ร่างบางสะดุ้ง มาลีญาเงยหน้ามองคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลด้วยดวงตาตื่น“นะ...หนูอาบน้ำแล้วค่ะ”“ฉันไม่ได้ถามว่าเธออาบน้ำหรือยัง แต่ฉันสั่งว่าให้เธอมาอาบน้ำให้ฉัน” มาลีญาถอนหายใจเบาๆ เมื่อร่างสูงใหญ่เดินผ่านประตูห้องน้ำเข้าไป เด็กสาวจึงเดินตามเขาเข้าไปด้วยความรู้สึกกึ่งกล้ากึ่งกลัว เธอพอเดาได้ว่ามันคงไม่จบแค่การอาบน้ำหรอก“ถอดเสื้อผ้าออก” สิงขรพาดผ้าขนหนูกับราวในห้องน้ำ แล้วห
มาลีญากระเด้งกระดอนสะโพกสู้นิ้วของนาย เด็กสาวรูดรัดลิ้นของเขาไว้เต็มอุ้งปาก ทั้งดูดจ๊วบๆเอาแต่ใจ จนสิงขรแทบแดดิ้นเพราะปากนุ่มๆน้อยๆของเด็กสาว ยายแม่มดร้ายกาจบังอาจทำให้เขาใกล้จะคุมเกมไม่อยู่แล้วสิงขรถอนริมฝีปากออกมา ก้มลงดูดดึงเต้าอวบ ซุกไซ้ใบหน้าเข้าหาก้อนเนื้อที่ทั้งนุ่มทั้งเด้งและหอมกรุ่นละมุนตรึงใจ มาลีญาขยุ้มเส้นผมของนายเต็มกำมือทั้งสอง เด็กสาวแอ่นแผ่นหลังขึ้น ป้อนเปรอร่างกายตัวเองให้นายอย่างเต็มอกเต็มใจ ปากจิ้มลิ้มเผยอร้องครวญครางอย่างซ่านสยิว กระทั่งสิงขรเงยหน้าขึ้นจ้องตากับเด็กสาว แล้วเขาก็โหย่งกายขึ้น เพื่อสอดใส่ลำเนื้ออันใหญ่แทรกเข้าสู่ร่องรักสาวช้าๆ มาลีญาเม้มปากแน่น หอบหายใจแรง เด็กสาวเริ่มตัวสั่นเพราะความเจ็บเริ่มรุนแรงขึ้น ยิ่งสิงขรดันท่อนรักเข้มคล้ำใหญ่โตเข้าลึกเท่าไร ร่างเด็กสาวก็เกร็งขึ้นมากเท่านั้น สองมือบางจิกเกร็งไปบนบ่ากว้าง ใบหน้าสวยหวานบิดเบ้เหยเก“นะ...นาย หนูเจ็บ” มาลีญาบอกเสียงสั่นหวิว“ชู่ว์! ฉันกำลังพยายามทำให้เธอเจ็บน้อยที่สุด อา...มาลีญาของฉัน”มาลีญาเชื่อนาย เด็กสาวจึงเม้มปากแน่น เปิดอ้าให้เขามากขึ้นด้วยการงอเข่าขึ้นทั้งสองข้าง แล้วกดแนบไปกับที่นอน สิงข
“นะ...นายขา อย่าทิ้งหนูไว้ที่นี่นะคะ หนูจะอยู่กับนาย อ๊ะๆ...” มาลีญากลัวว่าหากเธอหมดสติไปแล้วนายจะทิ้งเธอไว้ที่นี่ เด็กสาวสบสายตาคมดุของเขาและวิงวอนด้วยเสียงสั่นพร่า“ฉันไม่มีวันทิ้งเธอ ยายเด็กร่าน เธอต้องอยู่กับฉัน เป็นของฉันตลอดไป อืม...มาลีญา!” สิงขรกระชั้นกายถี่ระรัวตอกอัดลำเนื้อร้อนผ่าวแข็งกร้าวสุดกำลัง มาลีญากรีดร้องขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะหมดสติไปเพราะเสียวจนควบคุมตัวเองไม่ได้ สิงขรคำรามก้องป่า ปลดปล่อยน้ำรักขาวข้นพ่นเข้าสู่ร่างน้อยจนหมดสิ้น“รับฉันไว้ทั้งหมด ยายเด็กร่านของฉัน” ร่างใหญ่สั่นสะท้านรุนแรง สิงขรกดสะโพกดันลำเนื้อเข้าหาร่องรักที่ตอดรัดถี่ๆจนมิดโคน แต่เขากลับยังรู้สึกว่าลึกเท่าไรก็ไม่พอ เขาอยากจะฝากฝังตัวตนทั้งหมดอยู่ในร่างของมาลีญา ให้เธอกลืนกินเขาไว้ทั้งหมด...หมดทั้งตัวและหัวใจ7 ลับปังๆๆๆๆมาลีญาสะดุ้งตื่นกลางดึกเพราะเสียงปืนดังลั่นสนั่นป่า เด็กสาวลนลานลุกขึ้นนั่ง รอกระทั่งปรับสายตาให้ชินกับความมืดแล้วจึงมองหาร่างสูงใหญ่ของนาย แต่กลับไม่พบเขา“นะ...นายทิ้งหนูไปแล้ว ฮึกๆ” มาลีญาสะอื้นไห้ออกมาด้วยความตื่นกลัว เสียงปืนยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง อีกทั้งยังมีเสียงโครมครามก
1 เลี้ยง“นายครับ มันสองคนตายแล้วครับ” ร่างสูงใหญ่น่าเกรงขามยืนหันหลังให้คนที่นำข่าวมาบอกด้วยอาการสงบ สิงขร เจ้านายหนุ่มวัยสามสิบสี่ปีพยักหน้าน้อยๆเป็นการรับรู้ในเรื่องที่สั่งให้ลูกน้องไปจัดการ“เอ่อ...นายครับ” ลูกน้องผู้ซื่อสัตย์เรียกเจ้านายอีกครั้งด้วยน้ำเสียงกริ่งเกรง เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มยังคงยืนนิ่ง เขาจึงสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ก่อนบอกกล่าวเรื่องสำคัญให้เจ้านายได้ทราบ“พวกมันมีลูกด้วยครับ” สิ้นคำของลูกน้อง ไหล่บึกบึนไหวเล็กน้อย“เด็กหญิงมาลีญาอายุ7ขวบ ตอนนี้เด็กอยู่โรงพยาบาลครับ”“เด็กถูกทำร้ายเหรอ” สิงขรเบี่ยงหน้ากลับมาถาม“ปะ...เปล่าครับ ตอนแรกผมไม่รู้ว่ามีเด็กอยู่ในรถ ตะ...ตอนนี้เด็กปลอดภัยดีครับ” สิงขรโบกมือเป็นเชิงไล่ ลูกน้องผู้รู้ใจนายรีบออกจากห้องทำงานกว้างขวางโอ่อ่าของผู้เป็นนายทันที“หึ! ขนาดสวรรค์ยังเข้าข้างฉันเลย” ใบหน้าเคร่งขรึมมีรอยยิ้มประดับตรงมุมปากอยู่ครู่เดียว ก่อนจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว“พ่อกับแม่เธอตายแล้ว ต่อไปนี้ฉันคือผู้ปกครองของเธอนะเด็กน้อย” เป็นประโยคทักทายแรกจากผู้ปกครองคนใหม่ของเด็กหญิงมาลีญา หลังจากที่เด็กหญิงพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังของจ
ป้าเฟื่องเล่าให้ฟังว่านายทำงานหนัก นายเป็นเจ้าของเหมืองแร่ที่มีพื้นที่นับพันไร่ และมีกิจการในเมืองอีกหลายอย่าง คฤหาสน์ที่เธออาศัยอยู่ก็อยู่ในพื้นที่ของเหมือง แต่อยู่ในส่วนที่ใกล้ทางหลวงแผ่นดินจึงสามารถไปไหนมาไหนได้สะดวกลึกเข้าไปในป่าซึ่งเป็นพื้นที่ทำเหมือง นายมีบ้านอีกหลังอยู่ที่นั่น เอาไว้สำหรับพักผ่อนและใช้ในวันที่ไปตรวจงานในเหมือง แต่มาลีญาไม่เคยไปที่นั่น และเด็กสาวก็ไม่มีความคิดว่าอยากไป เพราะป้าเฟื่องบอกว่าคนงานในเหมืองมีแต่ผู้ชาย ซึ่งมีทั้งคนดีและคนไม่ดีปะปนกันอยู่ แต่นายสามารถควบคุมคนเหล่านั้นได้ด้วยลูกปืนและเงินตรา ชีวิตของคนพวกนั้นถูกสั่งให้อยู่หรือตายจากนายคนเดียวเท่านั้นนานวันเข้าเด็กหญิงมาลีญาก็ลืมเลือนว่าตนเองอยากกลับบ้าน เด็กหญิงชินกับการใช้ชีวิตคุณหนูที่มีนายเป็นผู้กำหนด และกะเกณฑ์ให้ทุกอย่าง จากเด็กหญิงมาลีญาขี้แย เธอเติบโตเป็นสาวแรกรุ่นวัยกระเตาะแต่เธอก็ยังเป็นเด็กสาวผู้อ่อนไหวขี้แยเหมือนเดิม เด็กสาวมีใบหน้าสวยหวานน่ารัก ผมตรงดำสนิทยาวสลวยจนถึงสะโพก เพราะนายสั่งให้ไว้ผมยาวมาตลอด เด็กสาวมีรอยยิ้มสวยแต่แฝงไว้ด้วยความโศกในแววตา เรือนร่างของเธออรชรอ้อนแอ้นแต่แฝงไว้ด้วยค
2 ลอง“สนุกไหมคะงานปัจฉิมนิเทศ” ป้าเฟื่องในวัยหกสิบเอ็ดปีโอบเอาร่างของคนที่กอดตัวเองไว้แน่นทันทีเมื่อเข้ามานั่งในรถ มาลีญาส่ายหน้ากับอกอุ่น เพราะไม่มีเพื่อน ไม่มีใครคบ เด็กสาวเลยไม่เคยรู้สึกสนุกกับกิจกรรมใดๆของโรงเรียน วันนี้เธอเรียนจบชั้นมอหกแล้ว ต่อไปก็ไม่ต้องมาโรงเรียนแล้ว และก็ไม่รู้ว่านายจะให้เธอเรียนต่อที่ไหนด้วย เด็กสาวได้แต่รอให้เขาสั่งและชี้เป็นชี้ตายกับชีวิต“ไม่สนุกเลยค่ะ เรารีบกลับบ้านกันเถอะค่ะป้าเฟื่อง วันนี้คุณกัลยาจะสอนมวยให้หนูด้วย”กัลยาซึ่งเป็นคนดูแลและติดตามเด็กสาวมาเกือบสิบเอ็ดปียิ้มในหน้า เอี้ยวตัวกลับมามองเด็กสาวที่ยังคงซบหน้ากับอกป้าเฟื่อง แต่สายตาชำเลืองมองเธอมาด้วยแววตาเป็นประกาย“รอให้อายุครบสิบแปดปีก่อนค่ะ”“อีกสามวันเอง” เด็กสาวกระเง้ากระงอด“ก็ต้องรอค่ะ” กัลยาพูดจบก็หันไปนั่งตัวตรงมองไปข้างหน้าด้วยท่าทางสงบเหมือนทุกครั้ง“คุณกัลยาใจร้ายเนอะป้าเฟื่อง” เด็กสาวกระซิบกระซาบกับผู้สูงวัย ป้าเฟื่องหัวเราะเบาๆในลำคอไม่พูดอะไรต่อ มือเหี่ยวย่นลูบหลังเด็กสาวที่รักและเอ็นดูเหมือนลูกหลานเบาๆ อีกสามวันมาลีญาคนนี้ก็จะอายุครบสิบแปดปีแล้ว“นายไม่อยู่บ้านหรือคะป้าเฟื่อง”“
“อ๊ะ!” มาลีญารีบใช้มือปิดปากตนเองไว้ทันทีเมื่อเผลอส่งเสียงออกไป ในตอนที่นายกระชั้นกายเร็วแล้วถอดถอนลำกายแกร่งออกมา นายถอดถุงยางอนามัยออก แล้วรูดรั้งความใหญ่โตของตนขณะที่คลานเข่าขึ้นไปจนถึงใบหน้าหญิงสาว แล้วนายก็ปลดปล่อยฉีดพ่นลาวาสีขาวขุ่นใส่ปากสีสดที่เผยออ้ารับอย่างรู้งาน น้ำสีขาวมากมายไหลลงในปากหญิงสาว และดูเหมือนนายจะจงใจกวัดแกว่งให้น้ำนั้นราดรดไปทั่วใบหน้างามของหญิงสาวด้วย มาลีญาเห็นนายเงยหน้าขึ้นคำรามเสียงดังจนน่ากลัวในตอนที่พ่นลาวาขุ่นขาวออกมามากมายสิงขรยิ้มมุมปากเมื่อเห็นสภาพของหญิงสาวที่เขาหิ้วมานอนด้วย เตือนใจเป็นหม้ายสาวไฟแรงวัยสามสิบห้าปี เขาชอบเธอเพราะเธอถึงใจ เข้าขากันได้ดี จบภารกิจก็แยกย้าย ไม่มีข้อผูกพันใดๆ โดยเขามักจะให้เงินก้อนใหญ่ปิดปากเธอด้วยทุกครั้งร่างสูงใหญ่เดินเปลือยไปเคาะประตูสองครั้ง อึดใจเดียวประตูบานใหญ่ก็เปิดออก“เอาไปจัดการต่อ แล้วจ่ายเงินปิดปากให้เรียบร้อย” สิงขรกอดอกมองดูลูกน้องสองคนที่ช่วยกันนำร่างเปลือยเปล่าไร้อาการขัดขืนเพราะอ่อนล้าจนแทบสลบออกจากห้องของตนด้วยใบหน้าเรียบเฉย หนุ่มใหญ่วัยสี่สิบห้าปิดประตูทันทีที่ทุกคนออกจากห้องเขาไปหมดแล้ว สิงขรกวาดสายต
สิงขรปาดลิ้นสากไปบนผืนเนื้อสาวบริสุทธิ์ ดูดดึงติ่งเนื้อนุ่มสุดแรงแล้วปล่อย ก่อนเกร็งปลายลิ้นสากฉกระรัวจนเด็กสาวครางหวีดหวิด สองมือแกร่งช้อนลงใต้ลอนสะโพกหนั่นแน่น บีบคลึงเต็มไม้เต็มมือ ก่อนจะจับต้นขาขาวแยกกว้างจนสุด นิ้วโป้งทั้งสองข้างบิแยกกลีบเนื้อในจนปลิ้นออกมา หนุ่มใหญ่แบลิ้นกว้างปาดเลียจนหนำใจ“ฮึกๆ ฮือๆ หนูเสียว ช่วยหนูด้วย อ๊า!” เสียงปากประกบดูดผืนเนื้อนุ่มชุ่มฉ่ำดังประสานกับเสียงหวีดร้องของเด็กสาว สิงขรพอใจที่ได้ยินเสียงของเธอ เขาไม่นึกรำคาญเสียงของมาลีญาเหมือนเสียงคนอื่นๆที่เขาเคยร่วมเตียงด้วย เขาชอบเสียงหวานๆระคนหวาดกลัวแบบนี้ของเธอสิงขรปาดลิ้นสากเลียไปจนทั่วผืนเนื้อ ไม่เร่งเร้าไม่รุนแรง เขาเปลี่ยนจังหวะป้อนเปรอเด็กสาวด้วยความนุ่มนวล หากแต่ความนุ่มนวลที่มาพร้อมความเสียวซ่านนั้นกลับทำให้มาลีญาทรมานแทบแดดิ้น เด็กสาวบิดส่ายยกสะโพกอัดเข้าหา“อื๊อ!” มาลีญาใช้สองมือกดหัวนายไว้แน่น ขยับสะโพกให้เนินเนื้อสาวไถลไปบนใบหน้านาย สิงขรส่งเสียงคำรามในลำคอ ก่อนจะตัดใจผละออกมาจากความหอมเย้ายวน ทั้งที่เด็กสาวยังค้างเติ่งกับความทรมาน การทดลองของสิ้นสุดลงแล้ว หากเขายังอยู่ต่อมีหวังได้ใช้ของจริงใน
“นะ...นายขา อย่าทิ้งหนูไว้ที่นี่นะคะ หนูจะอยู่กับนาย อ๊ะๆ...” มาลีญากลัวว่าหากเธอหมดสติไปแล้วนายจะทิ้งเธอไว้ที่นี่ เด็กสาวสบสายตาคมดุของเขาและวิงวอนด้วยเสียงสั่นพร่า“ฉันไม่มีวันทิ้งเธอ ยายเด็กร่าน เธอต้องอยู่กับฉัน เป็นของฉันตลอดไป อืม...มาลีญา!” สิงขรกระชั้นกายถี่ระรัวตอกอัดลำเนื้อร้อนผ่าวแข็งกร้าวสุดกำลัง มาลีญากรีดร้องขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะหมดสติไปเพราะเสียวจนควบคุมตัวเองไม่ได้ สิงขรคำรามก้องป่า ปลดปล่อยน้ำรักขาวข้นพ่นเข้าสู่ร่างน้อยจนหมดสิ้น“รับฉันไว้ทั้งหมด ยายเด็กร่านของฉัน” ร่างใหญ่สั่นสะท้านรุนแรง สิงขรกดสะโพกดันลำเนื้อเข้าหาร่องรักที่ตอดรัดถี่ๆจนมิดโคน แต่เขากลับยังรู้สึกว่าลึกเท่าไรก็ไม่พอ เขาอยากจะฝากฝังตัวตนทั้งหมดอยู่ในร่างของมาลีญา ให้เธอกลืนกินเขาไว้ทั้งหมด...หมดทั้งตัวและหัวใจ7 ลับปังๆๆๆๆมาลีญาสะดุ้งตื่นกลางดึกเพราะเสียงปืนดังลั่นสนั่นป่า เด็กสาวลนลานลุกขึ้นนั่ง รอกระทั่งปรับสายตาให้ชินกับความมืดแล้วจึงมองหาร่างสูงใหญ่ของนาย แต่กลับไม่พบเขา“นะ...นายทิ้งหนูไปแล้ว ฮึกๆ” มาลีญาสะอื้นไห้ออกมาด้วยความตื่นกลัว เสียงปืนยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง อีกทั้งยังมีเสียงโครมครามก
มาลีญากระเด้งกระดอนสะโพกสู้นิ้วของนาย เด็กสาวรูดรัดลิ้นของเขาไว้เต็มอุ้งปาก ทั้งดูดจ๊วบๆเอาแต่ใจ จนสิงขรแทบแดดิ้นเพราะปากนุ่มๆน้อยๆของเด็กสาว ยายแม่มดร้ายกาจบังอาจทำให้เขาใกล้จะคุมเกมไม่อยู่แล้วสิงขรถอนริมฝีปากออกมา ก้มลงดูดดึงเต้าอวบ ซุกไซ้ใบหน้าเข้าหาก้อนเนื้อที่ทั้งนุ่มทั้งเด้งและหอมกรุ่นละมุนตรึงใจ มาลีญาขยุ้มเส้นผมของนายเต็มกำมือทั้งสอง เด็กสาวแอ่นแผ่นหลังขึ้น ป้อนเปรอร่างกายตัวเองให้นายอย่างเต็มอกเต็มใจ ปากจิ้มลิ้มเผยอร้องครวญครางอย่างซ่านสยิว กระทั่งสิงขรเงยหน้าขึ้นจ้องตากับเด็กสาว แล้วเขาก็โหย่งกายขึ้น เพื่อสอดใส่ลำเนื้ออันใหญ่แทรกเข้าสู่ร่องรักสาวช้าๆ มาลีญาเม้มปากแน่น หอบหายใจแรง เด็กสาวเริ่มตัวสั่นเพราะความเจ็บเริ่มรุนแรงขึ้น ยิ่งสิงขรดันท่อนรักเข้มคล้ำใหญ่โตเข้าลึกเท่าไร ร่างเด็กสาวก็เกร็งขึ้นมากเท่านั้น สองมือบางจิกเกร็งไปบนบ่ากว้าง ใบหน้าสวยหวานบิดเบ้เหยเก“นะ...นาย หนูเจ็บ” มาลีญาบอกเสียงสั่นหวิว“ชู่ว์! ฉันกำลังพยายามทำให้เธอเจ็บน้อยที่สุด อา...มาลีญาของฉัน”มาลีญาเชื่อนาย เด็กสาวจึงเม้มปากแน่น เปิดอ้าให้เขามากขึ้นด้วยการงอเข่าขึ้นทั้งสองข้าง แล้วกดแนบไปกับที่นอน สิงข
“แล้วที่ออกไปยืนอ่อยผู้ชายข้างนอกนั่นล่ะ” คราวนี้มาลีญาอ้าปากเหวอ เธอไม่ได้ทำแบบที่เขากล่าวหา เธอออกไปรับเขา เพราะถูกปล่อยให้อยู่คนเดียวมาตั้งหลายชั่วโมง พอเห็นเขากลับเข้ามาเธอก็ดีใจ เลยวิ่งออกไปรอรับก็เท่านั้น ทำไมนายถึงคิดอะไรแบบนั้นไปได้“นะ...หนูไปรอรับนาย”“ฉันไม่ใช่เด็ก ไม่ต้องให้ใครมารอรับ ทีหลังห้ามเปิดประตูออกจากบ้านเด็ดขาด” สิงขรตวาดเสียงเข้ม“ค่ะ” มาลีญาหน้าจ๋อยตอบรับด้วยเสียงเบาหวิว“กินข้าวหรือยัง”“หนูกินขนมปังที่ป้าเฟื่องเตรียมมาให้แล้วค่ะ” มาลีญายังคงยืนก้มหน้าอยู่ ขณะที่สิงขรถอดเสื้อผ้าออกจนเนื้อตัวล่อนจ้อน แล้วเดินไปเปิดตู้หยิบผ้าเช็ดตัวออกมาพันเอวสอบไว้หมิ่นเหม่“อีกเดี๋ยวกับข้าวคงมา มาอาบน้ำให้ฉันหน่อย” ร่างบางสะดุ้ง มาลีญาเงยหน้ามองคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลด้วยดวงตาตื่น“นะ...หนูอาบน้ำแล้วค่ะ”“ฉันไม่ได้ถามว่าเธออาบน้ำหรือยัง แต่ฉันสั่งว่าให้เธอมาอาบน้ำให้ฉัน” มาลีญาถอนหายใจเบาๆ เมื่อร่างสูงใหญ่เดินผ่านประตูห้องน้ำเข้าไป เด็กสาวจึงเดินตามเขาเข้าไปด้วยความรู้สึกกึ่งกล้ากึ่งกลัว เธอพอเดาได้ว่ามันคงไม่จบแค่การอาบน้ำหรอก“ถอดเสื้อผ้าออก” สิงขรพาดผ้าขนหนูกับราวในห้องน้ำ แล้วห
บ่ายแก่ๆรถคันใหญ่ก็จอดสนิทอยู่หน้าบ้านไม้สักเสาสูงกลางป่า คนของสิงขรที่นั่งมาด้วยสี่คนจัดการขนสัมภาระของนายและเด็กสาวไปวางไว้ที่บันไดขึ้นบ้าน แล้วต่างก็พากันแยกย้ายเข้าบ้านพักหลังเล็กซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของนาย ซึ่งบ้านพักบางหลังมีคนของสิงขรมาพักอยู่ก่อนแล้วหลายสิบคนมาลีญากระโดดลงจากรถอย่างทุลักทุเล เด็กสาวตัวเล็กบอบบางกับรถคันใหญ่เทอะทะดูไม่เข้ากันเอาเสียเลย“เก็บของไปไว้บนบ้าน ฉันจะไปตรวจงาน ห้ามออกไปไหนจนกว่าฉันจะกลับมา เพราะที่นี่ไม่ปลอดภัยสำหรับผู้หญิง” สิงขรสั่งเสียงเข้มก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดประตูด้านคนขับ แล้วกระโดดขึ้นรถขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้คนที่เพิ่งเคยมาที่นี่เป็นครั้งแรกยืนงงหันรีหันขวางหน้าตาตื่นเมื่อเสียงรถคันใหญ่แล่นห่างออกไปจนลับสายตา ความวังเวงก็เข้าครอบคลุมทั่วพื้นที่ เสียงจักจั่นและสัตว์ป่าตัวน้อยหลากสายพันธุ์ดังระงมอยู่รายรอบ ทำให้มาลีญามองซ้ายขวาอย่างระวัง เด็กสาวกวาดสายตามองรอบกาย เธอพบว่าที่นี่เป็นป่ารกทึบน่ากลัว เด็กสาวจึงตัดสินใจวิ่งไปหอบกระเป๋าของตนกับนายแล้วเดินขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร็วมาลีญาปิดประตูลงกลอนด้วยมือไม้อันสั่นเทา ป้าเฟื่องบอกว่านายจะพาเ
“นาย...” มาลีญาลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเสียวสยิว ทว่าความเจ็บที่ยังไม่ทุเลาเบาบางทำให้เด็กสาวมองสบตานายด้วยดวงตาตื่น“จุ๊ๆ ฉัน...อยากเลียของเธอ” สิงขรพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ดวงตาคู่คมดุวาววับ หนุ่มใหญ่กลืนน้ำลายลงคอเอื๊อกใหญ่ เขาต้องทรมานจนตายแน่ๆถ้าไม่ได้ทำอะไรสักอย่างกับมาลีญา“หนูยังเจ็บอยู่ค่ะ” มาลีญาบอกเขาด้วยเสียงสั่นเครือ แล้วหลับตาลงด้วยความอดสูใจ“แค่เลีย ไม่เจ็บหรอก เธอจะเสียว และก็จะสบายตัว” สิงขรตลบชายกระโปรงชุดนอนขึ้นไปกองเหนือหน้าท้องแบนราบ รูดรั้งกางเกงในสีขาวของเด็กสาวลงอย่างรวดเร็ว เขาใช้กำลังที่มีเยอะกว่าถ่างขาเรียวออกกว้าง“นะ...นาย” มาลีญาคุ้นเคยกับการทำตามคำสั่งของนาย คุ้นเคยกับคำสอนของป้าเฟื่องที่กรอกหูอยู่ทุกวันว่าห้ามขัดใจนาย เด็กสาวจึงจำต้องยอมให้เขาทำกับร่างกายเธออย่างที่ต้องการสิงขรหอบหายใจแรงขึ้นเมื่อเห็นกลีบเนื้อแดงก่ำบวมเป่ง เขาเห็นปากทางเข้าสู่โพรงนุ่มแน่นเปิดอ้าน้อยๆ หนุ่มใหญ่อยากจะทะลวงลำเนื้อเข้าไปในร่องรักแน่นนุ่มของเธออีก แต่ตอนนี้เขาต้องยับยั้งชั่งใจไว้ก่อน เพราะมาลีญายังเจ็บหนักอยู่ เธอคงไม่สามารถรับเขาได้แน่ๆ“อ๊า! นาย!” มาลีญาครางหวีดหวิวเมื
“นะ...หนูอยากรู้ค่ะป้าเฟื่อง” มาลีญาอยากรู้ว่านายผู้เคร่งขรึมและเป็นผู้ปกครองของเธอทำไมถึงได้ทำรุนแรงกับเธอถึงเพียงนี้ ถึงนายจะดุแต่นายเป็นคนมีเหตุผล“แม่ของคุณหนูเคยเป็นเมียนาย คืนส่งตัวเข้าหอมาลีอายุครบสิบแปดปีพอดี แต่กลางดึกคืนนั้นมาลีกลับหนีไปกับชายชู้ ซึ่งเป็นเพื่อนของนาย”“หนูมีอะไรกับผู้ชายที่เคยเป็นสามีของแม่หรือคะป้าเฟื่อง ฮึกๆ แล้วชายชู้ก็คือพ่อของหนูหรือคะ ฮึกๆ ฮือ” มาลีญาเงยหน้าขึ้นทั้งน้ำตานองหน้ามองสบตากับป้าเฟื่อง ผู้สูงวัยพยักหน้ารับ“ไม่เอา หนูไม่อยากเป็นแบบนี้ ทำไมต้องเป็นหนู ทำไมนายไม่ฆ่าหนูให้ตาย มาทำแบบนี้กับหนูทำไม” มาลีญาร้องไห้เพราะเจ็บปวดกับสิ่งที่โดนยัดเยียดให้จนแทบขาดใจ เธอมีอะไรกับผู้ชายที่เคยเป็นสามีของแม่ เขาได้ทั้งแม่และเธอ ทำไมนายใจร้ายแบบนี้ เธอไม่รู้ไม่เห็นเรื่องราวในอดีตเลยสักนิด แล้วทำไมต้องมาดึงเธอเข้าไปพัวพันในการแก้แค้นที่แสนสกปรกนี้ด้วย“ป้าเฟื่องคะ ฮึกๆ” เมื่อเรื่องราวบางอย่างในอดีตผุดขึ้นมาในหัว มาลีญาก็ผละออกจากอกอุ่น ยืดตัวนั่งตรง เด็กสาวปาดน้ำตาป้อยๆ พยายามกั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ ก่อนจะถามป้าเฟื่องออกไปด้วยหัวใจสั่นไหวเพราะกลัวว่าคำตอบจะเป็นไ
“นายขา หนูเหนื่อยจัง” มาลีญาบอกเสียงเบา แต่ทว่าเธอก็ยังพยายามโยกขย่มนายเท่าที่แรงน้อยนิดยังพอมีเหลือ“เด็กน้อย” สิงขรว่าเบาๆ แล้วขยับตัวอุ้มกระเตงเอาร่างบางก้าวลงจากเตียง สองขากางออกเล็กน้อยยืนบนพื้นพรมอย่างมั่นคง สองมือจับเอวบางไว้แน่น หนุ่มใหญ่ยกร่างเด็กสาวขึ้นจนลำเนื้อเกือบหลุดแยกจากร่องรักนุ่มแน่น ก่อนจะดึงเข้าหาตัวสุดแรงพร้อมกับเสยสะโพกขึ้นหา เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังปั้ก! น้ำสวาทแตกกระเซ็น มาลีญาจิกเล็บลงบนบ่าแกร่งทั้งสองของนาย ขณะที่เธอโบยบินไปยังเวิ้งฟ้าไกลทันทีที่ถูกตอกอัดรุนแรงเพียงครั้งเดียว เด็กสาวกรีดร้องเสียงหลง ทั้งเสียว เจ็บ จุก และหวามไหวแทบขาดใจ เธอเสียวกระสันจนร่องรักฉีดน้ำสวาทฉ่ำเยิ้มออกมามากมาย และขมิบตอดรัดสิ่งแปลกปลอมอันเขื่องที่สอดลึกอยู่ในกายสาวด้วยจังหวะระรัวเร็ว จนสิงขรต้องซี้ดปากด้วยความเสียวสะใจสิงขรปล่อยให้เด็กสาวซึมซับความสุขสุดยอดอยู่ไม่นาน เขาก็เริ่มทำแบบเดิมอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง โดยเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ หนุ่มใหญ่ยกร่างบางขึ้นสุด แล้วดึงเข้าหาลำเนื้อเข้มคล้ำใหญ่ยาวของตนสุดแรง จนปลายลำเนื้อทิ่มตำส่วนลึกที่สุดในร่องรักสาว เสียงป
สิงขรพยายามดุนดันตัวตนแข็งกร้าวเข้าสู่ร่างสาวช้าๆ ไม่ใช่เธอคนเดียวที่เจ็บ เขาเองก็เจ็บเช่นกัน ด้วยเพราะช่องทางรักสดใหม่บีบรัดเขาจนแทบแหลก แม้เพิ่งผ่านเข้าไปเพียงส่วนปลายเท่านั้น สิงขรผ่อนลมหายใจออกยาว เขาใช้สองมือแยกต้นขาของเด็กสาวออกกว้าง แล้วกดอ้าค้างไว้ กับที่นอน สะโพกสอบซอยถี่ๆนำพาลำเนื้อสีเข้มคล้ำเข้าสู่ร่างสาวทีละนิด“ฮึกๆ ฮือๆ นายขา....” เสียงหวานสั่นพร่า ทั้งเจ็บทั้งกลัว ไม่เหมือนกับความฝันเลยสักนิด ไม่เสียวซ่านหวามไหวเหมือนคืนนั้นเลยสิงขรก้มลงมองลำเนื้อที่จมจ่อมอยู่ร่องรักคับตึง เขาเลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหาย หนุ่มใหญ่กระดกสะโพกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเสือกไสลำเนื้อแข็งกร้าวเข้าสู่ร่องรักปริตึงสุดแรง“กรี๊ด!!!” มาลีญาหวีดร้องออกมาสุดเสียงด้วยความเจ็บแสบ ราวกับเธอถูกมีดคมกรีดผ่าร่าง เลือดสาวพรหมจรรย์ไหลซึมออกมาจนน่ากลัว ด้วยเพราะขนาดที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ระหว่างร่องรักสดใหม่คับแน่นบริสุทธิ์กับลำเนื้อยาวใหญ่แข็งกร้าวสิงขรมองดูภาพร่องรักแดงก่ำเพราะเปรอะเปื้อนเลือดอ้าอมเอาตัวตนของเขาไว้จนหมด ร่างสาวสั่นระริกเพราะความเจ็บปวดสุดจะบรรยาย น้ำตาไหลพราก แล
“นาย นายขา ช่วยหนูด้วย” เด็กสาวเสียวสะท้านจนแทบขาดใจ สองมือขยุ้มผ้าปูที่นอนข้างกายจนยับย่น ทุกการรับรู้ของเธอรวมอยู่ที่จุดเดียว จุดที่นายซุกใบหน้าลงแนบแน่นราวกับจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับผืนเนื้อสาว“ฮ้า! นายขา อ๊ะๆ หนูเสียว ไม่ไหวแล้ว หนูใจจะขาดตายแล้ว อื๊อ! กรี๊ด!!!” สิงขรกัดขย้ำกลีบเนื้อนุ่ม และดูดสุดแรงในตอนที่เด็กสาวแตกซ่าน หยดน้ำรักหวานล้ำของสาวแรกรุ่นบริสุทธิ์จนหนุ่มใหญ่หลงมัวเมา แม้มาลีญาจะนอนอ่อนระทวย หอบหายใจอย่างอ่อนล้าแล้ว สิงขรก็ยังดูดดึงไม่ยอมผงกหัวขึ้นมา เขาใช้ลิ้นร้อนเซาะแซะแหย่แยงเข้าไปในร่องรัก เก็บกวาดเอาทุกหยดเข้าสู่ปากตัวเอง กว่าหนุ่มใหญ่จะเงยหน้าขึ้นมา มาลีญาก็แทบแดดิ้นเพราะเสียวแทบขาดใจ“นาย...” มาลีญาเรียกนายด้วยเสียงแหบพร่า เพราะเธอกรีดร้องเสียงดังอยู่เนิ่นนาน สิงขรวางสองขาเรียวลงบนที่นอน หนุ่มใหญ่ช้อนร่างบอบบางให้พลิกนอนคว่ำ ก่อนจะคลานเข่าไปด้านหน้าตรงศีรษะของเธอสิงขรช้อนคางเล็กขึ้นแล้วบีบแก้มสาวเพื่อยกใบหน้าเธอให้สูงขึ้นอีกนิด มาลีญายังคงหลับตาพริ้ม หอบหายใจเหนื่อยล้า“อ้าปากสิมาลีญา เราเพิ่งเริ่มกันเองนะ อย่าเพิ่งหมดแรงไปซะก่อนสิ” มาลีญาลืมตาขึ้น เด็กสาวเห