เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 4 นลินดา
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-20 19:32:48“เออ...คุณดา ผมลืมบอกไป คุณช่วยโทรบอกฝ่ายบัญชีให้ผมด้วยนะว่าผมต้องการเงิน 5 แสนให้เขาโอนเข้าบัญชีผมได้เลย"พอพูดจบเขาก็เดินเข้ามาหอมแก้มฉันก่อนจะเดินออกไป
"คุณจะไปกับใคร"ฉันร้องทักเขาทำให้เขาหยุดเดินทันทีพร้อมกับหันมามองฉัน "ก็เลขาผมไง คุรเป็นอะไรปะเนี้ย” “ทำไมต้องไปกับเธอด้วยคะ” “อ้าวก้ไปประชุมก็ต้องมีเลขามั้ยคุณดา นี่คุณลืมกินยารึว่าทำงานเยอะไปเนี้ย”เขาดูเริ่มไม่พอใจฉันแล้วนะ เพราะน้ำเสียนี่รำคาญฉันสุดๆเลย “ค่ะ ฉันก็แค่ถาม” “อืม งั้นถ้าจะไม่ถามอะไรแล้ว ผมไปก่อนนะ เดี๋ยวสาย" พอเขาเดินออกไป ตอนนี้เหมือนมีคนเอามีดมากรีดที่ใจของฉันเลย ฉันทรุดตัวลงไปนั่งร้องไห้อย่างหมดแรง ทำไม ทำไมเขาถึงต้องทำแบบนี้กับฉัน ฉันผิดอะไรฉันเฝ้าทำงานมาตลอดเพื่อให้เขาได้มีเงินใช้และชีวิตที่ดีแต่พอเราสบายเขากลับทำร้ายจิตใจฉันแบบนี้ด้วยการเอาคนอื่นมาแทนที่ฉัน ในขณะที่ฉันกำลังร้องไห้จู่ๆมือถือของฉันก็มีเสียงดังขึ้น ฉันค่อยๆเอามือขึ้นมาเช็ดน้ำตาก่อนจะรีบกดรับ "สะ...สวัสดีค่ะ"เสียงสะอื้นของฉันยังคงดังอยู่เล็กน้อย แต่ถ้าปลายสายไม่ได้สนใจอะไรเขาก็จะไม่รู้ว่าฉันกำลังร้องไห้อยู่ “ร้องไห้อีกแล้วหรอครับ” น้ำเสียงปลายสายทำเอาฉันรีบเอามือขึ้นมาปิดปากตัวเองเอาไว้ไม่ให้ร้องไห้มากไปกว่านี้ เขาเป็นคนอื่นแท้ๆ เขายังรู้ว่าฉันร้องไห้ แต่สามีของฉันที่พึ่งเจอหน้ากันเขากลับไม่รู้และไม่เคยถามอะไรฉันเลย “ให้ผมไปหามั้ยครับ”น้ำเสียงของเขาที่ถามฉันมันมีแต่ความจริงใจ แต่ถ้าเขาเป็นพวก 18 มงกุฎละ เขาจะทำอันตรายฉันรึเปล่า ฉันจะยอมให้คนที่พึ่งรู้จักกันวันเดียวมาหาที่บ้านไม่ได้ “ไม่เป็นอะไรค่ะ ฉันไม่เป็นอะไร” “งั้นหรอครับ คุณอาจจะไม่ไว้ใจผมที่พึ่งเจอกัน แต่ผมอยากจะบอกว่า ผมเป็นห่วงคุณจริงๆนะครับ ผมไม่อยากให้คุณร้องไห้อีกแล้ว” คำพูดของเขาทำเอาฉันพูดอะไรไม่ออกเลย แถมคำพูดของเขาทำเอาฉันใจสั่นไปหมดอีกด้วย “งั้นคืนนี้ผมขอให้คุณฝันดีนะครับ ว่าแต่ คุณชื่ออะไรหรอครับผมจะได้เรียกถูก”เขากำลังถามชื่อฉัน ใช่ซิ ฉันไม่เคยบอกชื่อของฉันกับเขาเลยนี่นา ส่วนฉันก็ไม่รู้ชื่อเขาด้วยเหมือนกัน “ฉันชื่อดา ค่ะ นลินดา” “ชื่อเพราะจังครับ พี่ดา ส่วนผมชื่อกรนะครับ ฝันดีครับพี่ดา” “ฝันดีค่ะ” ฉันยังงงๆกับการพูดคุยอยู่เลยนะ เขาทำไมมาเป็นห่วงฉันขนาดนี้ และพอฉันวางสายจากเขา ฉันก็พยุงร่างที่แทบจะไร้วิญญาณขึ้นมาบนห้อง ฉันเดินไปหยิบรูปเก่าๆขึ้นมาดู ยิ่งเห็นฉันก็ยิ่งเจ็บปวด เพราะเขาเคยสัญญากับฉันว่าเขาจะรักฉันคนเดียวและเขาจะไม่มีวันทำให้ฉันเสียใจเด็ดขาด แต่ที่ฉันเจออยู่ตอนนี้มันยิ่งกว่าคำว่าเสียใจซะอีก ฉันเหมือนกับตายทั้งเป็น เพราะเขา 2 คนเป็นคนทำ คนที่ฉันรัก และเชื่ือใจที่สุด เขากำลังเชือดใจของฉันให้ตายทั้งเป็น ฉันล้มตัวลงไปนอนที่พื้นก่อนจะหยิบรูปขึ้นมากอดเอาไว้ท่ามกลางน้ำตาที่มันไหลออกมาไม่หยุด ทรมานจังเลย เช้ามาฉันจัดการให้เลขาโอนเงินไปให้เขาตามที่เขาขอเอาไว้ เพราะถึงยังไงเขาก็มีสิทธิ์ในเงินกองกลาง ส่วนฉันวันนี้ฉันก็ต้องเข้าไปดูสินค้าล็อตใหม่ที่กำลังผลิตและเตรียมเอาไปวางที่ห้างสรรพสินค้า กับโรงแรม 5 ดาว “วันนี้สีหน้าคุณดาดูไม่ดีเลยนะคะ”เลขาส่วนตัวของฉันพูดขึ้น เธอเป็นคนช่างสังเกต และเธอก็ยังเป็นเหมือนเพื่อนของฉันอีกด้วย “พอดีดาไม่สบายนะคะ ไม่มีอะไรหรอก" “จริงเหรอคะ มีเรื่องไม่สบายใจรึเปล่าคะ” “ไม่เป็นไรจริงๆ ว่าแต่ยังไงฝากทางนี้ด้วยนะคะ เดี๋ยวดาจะเข้าโรงงานค่ะ” “ได้ค่ะ” “ขอบคุณที่อยู่กับดานะคะ” พอพูดจบฉันก็ออกจากบริษัททันที ฉันตรงไปที่โรงงานผลิตแต่ก็ต้องแพ้ให้กับใจของตัวเอง เพราะฉันดันนึกถึงเด็กหนุ่มคนเมื่อคืน ฉันคิดว่าเขาคงจะเสียใจแน่ๆที่ฉันตัดเยื่อไยเขาแบบนั้นทั้งๆที่เขาดูเป็นห่วงฉันมาก ฉันจึงตัดสินใจไปที่ร้านกาแฟนั่นอีกครั้ง ฉันเดินเข้ามาในร้านแต่ก็ไม่เห็นบาริสต้าหนุ่มคนนั้นเลย เขาคงไม่ได้มาทำงานแน่ๆ แต่ถ้าจะถามพนักงานคนอื่นๆ ฉันก็ไม่กล้า บ้าไปแล้ว ดาเอ้ย เธอกำลังทำบ้าอะไรอยู่เนี้ย " เอา คาปูชิโน่ ค่ะ"ฉันสั่งซื้อกาแฟกับพนักงานหน้าร้านแต่สายตาก็แอบมองไปรอบๆเพื่อมองหาเขา เขาคงไม่มาจริงๆนั่นแหละ ฉันจึงเดินไปนั่งรอกาแฟที่โต๊ะด้านที่มีกล้วยไม้ และดอกไม้หลากสี มันช่างทำให้สบายใจดีจริงๆนะ "กาแฟได้แล้วครับ"ฉันสะดุ้งเล็กน้อย เพราะคนที่เอากาแฟมาเสิร์ฟให้ฉันกลับเป็นเขาคนนั้น เด็กหนุ่มที่ชื่อกรนั่นจริงๆด้วย "ขอบคุณค่ะ นึกว่าไม่มาทำงานซะแล้ว"ฉันยิ้มให้กับเขาก่อนจะหยิบกาแฟขึ้นมาดูด แต่ฉันก็ต้องแปลกใจกับรสชาติที่แปลกไป ซึ่งฉันไม่เคยกินรสชาตินี้มาก่อน แถมมันยังอร่อยมากๆอีกด้วย " อันนี้ไม่ใช่คาปูชิโน่นี่" ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองเขาด้วยใบหน้าที่มีแต่ความสงสัย "ครับ ไม่ใช่คาปูชิโน่ที่พี่ดาสั่ง แต่อันนี้เป็นกาแฟที่ผมคิดค้นสูตรขึ้นมาเอง ผมคิดตั้งแต่เมื่อคืน จนมาสำเร็จ เมื่อตอนเกือบเช้านี้เองครับ เป็นไงครับ รสชาติถูกปากพี่ดารึเปล่า" เขามีใบหน้าที่ภูมิใจมากๆเมื่อพูดถึงสูตรกาแฟแก้วนี้ ดูน่ารักจัง " อร่อยค่ะ อร่อยมากเลย แล้วมันมีชื่อรึยังคะ" "มีแล้วครับ” “ชท่ออะไรคะ เผื่อวันหลังฉันจะได้มาสั่งกินถูก” “กาแฟแก้วนี้ มันชื่อ นลินดา ครับ กาแฟ นลินดา" ฉันอึ้งจนพูดไม่ออกเลยเมื่อได้ยินชื่อกาแฟที่เขาบอก แถมเขายังค่อยๆก้มลงมาพูดใกล้ๆใบหน้าของฉันอย่างเบาๆอีกต่างหาก นี่ฉันกำลังใจเต้นแรงอยู่นะ บ้าแล้ว " สูตรนี้เป็นของพี่ดาคนเดียวนะครับ ผมไม่ทำให้คนอื่นกินแน่นอน"บทที่เกี่ยวข้อง
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 5 ว่างมั้ย
เสียงพูดและเสียงลมหายใจของเขาทำให้ฉันแทบจะทรุดลงไปกองเลย เขาเป็นเด็กหนุ่มที่มีเสน่ห์มากๆ แล้วผู้หญิงที่เข้ามากิน ก็ต่างพากันจ้องมองเขาไม่วางตาเลยด้วยนะเท่าที่ฉันสังเกตุ" มัวแต่มาเล่นแบบนี้เดี๋ยวก็โดนเจ้านายดุหรอก" ฉันพูดกับเขาเพื่อหาทางกลบเกลื่อนความเขินที่มันประดังประเดเข้ามา จนหน้าของฉันร้อนผ่าวไปหมด" เจ้านายผมใจดีจะตาย เขาไม่ดุหรอกครับ"" ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เรากินเงินเดือนเขา อย่าให้เขามาว่าเอาได้ว่าเราทำงานไม่มีประสิทธิภาพซิ ไปทำงานได้แล้ว""คราบ ผมจะทำตามทุกคำของพี่ดาเลยคราบ"เด้กคนนี้ทะเล้นมากๆจริงๆ แต่ในความทะเล้นมันกลับมีเสน่ห์และชวนน่าหลงใหล ฉันจึงยิ้มกว้างออกมาให้กับความเป็นเด็กของเขา" งั้นพี่ไปก่อนนะ พอดีพี่มีธุระต่อ"ฉันค่อยๆลุกจากเก้าอี้และหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาถือ" แล้วผมจะได้เจอพี่ดาอีกรึเปล่าครับ"ฉันชะงักไปนิดนึง ก่อนจะหันไปจ้องหน้าเขาอยู่นานพอสมควร เลย เพราะแววตาของเขาที่ถามมันดูมีความหวังมากๆ นี่เขาหวังว่าจะเจอฉันอีกอย่างงั้นเหรอ" งั้นคืนนี้กรว่างมั้ยละ เดี๋ยวพี่จะพาไปเลี้ยงฉลองล่วงหน้า”"เนื่องในโอกาสอะไรครับ""ก็วันที่พี่แก่ขึ้นอีกปีไง" ฉันยิ้มให้กรเบาๆ ช่างขมขื่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 6 รักเมียชาวบ้าน
ผมพาพี่ดาขึ้นมาบนห้องที่ผมก็เพิ่งเคยมาครั้งแรก มันดูเล็กจนผมคิดว่ามันไม่น่าจะนอนได้เลยนะ ห้องน้ำก็ห้องนิดเดียวจะอยู่ยังไงละครับเนี้ย"ห้องดูดีกว่าที่พี่คิดไว้อีกนะ"พี่ดาเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินเข้ามานั่งในห้อง พี่ดาดูไม่ได้รังเกียจห้องเล็กๆนี่เลย แถมยังนั่นอย่างเป็นกันเองอีกด้วย ตายแล้ว พี่ดาจะทำให้ผมหลงหัวปักหัวปำไปถึงไหนครับ " จริงหรอครับ ถ้าอย่างงั้นพี่ดาก็ต้องมาห้องผมบ่อยๆแล้วหละ ""แล้วทำไมพี่จะต้องมาห้องกรบ่อยๆด้วยละ""ก็มาทำให้หัวใจผมมีความสุขไงครับ ผมมีความสุขทุกครั้งเลยนะที่ได้อยู่กับพี่ดาอะ"ผมหันไปยิ้มให้พี่ดาที่กำลังอึ้งกับคำพูดของผมอยู่ เวลานี้ผมควรรุกแรงแบบนี้แหละครับ เพราะหัวใจพี่ดาจะเต้นแรง เชื่อผมซิ"พะ...พี่ว่า เรากินข้าวกันดีกว่านะ พี่ซื้อกับข้าวมาหลายอย่างเลย"พี่ดาหลบสายตาผมก่อนจะเปลี่ยนเรื่องทันที เห็นมั้ยครับย พี่ดาหวั่นไหวบ้างแล้ว"ได้ซิครับผมก็ซื้อมาเหมือนกัน"พอพูดจบผมก็เดินไปในครัวและหยิบจานชามเอามาใส่อาหารที่ผมกับพี่ดาซื้อมา"ผมว่าพี่ดาไปล้างมือในห้องน้ำก่อนดีกว่าครับจะได้มากินข้าวกัน""อะ…. อืม"พี่ดาพยักหน้ารับคำก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป. หลังจากนั้นผมก็กุลีกุจอเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 7 ฉี่ไม่ออก
พี่เก้าจ้องผมตาไม่กระพริบเลย ก่อนที่หมอนในมือจะปลิวมากระแทกที่หน้าของผมอย่างแรง“โอ้ยยยยยยยย เจ็บนะ ทำอะไรเนี้ยพี่”ผมร้องออกมา พร้อมกับหยิบหมอมาวางที่ขา“แกอย่าคิดชั่วๆเชียวนะโว้ย มันผิดศีล เมียชาวบ้านห้ามเด็ดขาดเลยมึง”“แหมมม ตั้งแต่มีเมียมีลูกมาเนี้ยรู้จัก เรื่องศีลธรรมด้วยหรอทีเมื่อก่อน ไม่เห็นสนใจเลย”“ เดี๋ยวโดนตีนปะทะปากมึงอ่ะ เออ นั่นแหละ ถ้ามึงอยากจะจีบเขาจริงๆ มึงต้องรอให้เขาเลิกกับผัวเขาก่อน”“ก็มันรอไม่ไหวแล้วอ่ะ มันทนไม่ไหวแล้วพี่เก้า ใจมันจะขาดแล้วพี่”“อาการหนักนะเนี้ยมึง แล้วเขาเป็นใครมาจากไหนละ”พี่เก้ามองผมอย่างสงสัย“ไม่รู้เหมือนกัน เขาเป็นลูกค้าร้านกาแฟผม”“แล้วทำไมไม่ให้ลูกน้องสืบมาวะ นี่มึงเป็นมาเฟียนะไอ้กร อำนาจมึงมีมหาศาลเลย มึงอยากรู้อะไรก็ให้ลูกน้องไปสืบก็แค่นั้น มึงลืมปะเนี้ย”พอได้ยินคำพูดของพี่เก้าผมก็ตาลุกวาวเลย จริงด้วย ผมเป็นมาเฟีย ครอบครัวมีอำนาจ และผมก็สามารถทำอะไรก็ได้เท่าที่ผมอยากจะทำและอยากจะรู้“ผมลืมวะพี่”“อะไรของมึงวะไอ้กร มีงเป็นลูกหลายขจรไพศาลเลยนะ”“ก็ผมตื่นเต้นทุกครั้งที่เจอเขาไง มันเลยลืมทุกอย่างเลย”"ประสาท ท่าจะหนักแล้ว แล้วนี่มึงมีรูปเขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 8 หายไปไหน
ผมเดินยิ้มๆมารอพี่ดาที่เตียง ก่อนที่ผมจะหยิบมือถือขึ้นมาเล่นอยู่พักใหญ่ จนผมได้ยินเสียงกดชักโครกนั่นแหละครับ ผมเลยเดินไปที่หน้าห้องน้ำ"เสร็จแล้วใช่มั้ยครับพี่ดา" ผมจับประตูเตรียมเปิดเข้าไป“กร อย่าพึ่งเข้ามานะ” พี่ดาร้องเสียงหลงเลย เป็นอะไร“พี่ดาเป็นอะไรครับ”“พี่พึ่งจะใช้ห้องน้ำเดี๋ยวมันจะมีกลิ่น”“โหย เรื่องแค่นี้เองพี่ “ผมเลยค่อยๆผลักประตูเข้าไปแล้วผมก็เห็นพี่ดายืนเขย่งขาอยู่ แถมหน้ายังแดงอีกต่างหาก ผู้หญิงอะไรน่ารักชะมัดอยากจะดึงเข้ามาฟัดให้แก้มช้ำเลย“มาครับ ผมอุ้ม”ผมเข้าไปอุ้มพี่ดาแล้วก็เอาเธอมาวางไว้ที่เตียง ผมจัดพี่ดาให้อยู่ในท่าที่นอนสบายที่สุด ก่อนที่ผมจะล้มตัวลงนอนข้างๆพี่ดา ผมค่อยๆเหล่ตาหันไปมองว่าพี่ดาทำอะไร แต่ พี่ดากลับตัวแข็งทื่อหลับตาลงแถมตัวยังสั่นเล็กน้อยด้วยนะ สงสัยจะกลัวผมปล้ำละมั้งครับ“พี่ดากลัวผมหรอครับ”ผมค่อยๆไปกระซิบที่ข้างหูพี่ดาเบาๆ“ปะเปล่านะ พี่แค่แปลกที่นะ”พี่ดารีบลืมตาขึ้นมาตอบผมทันที“เหรอครับ แต่พี่ดาไม่ต้องกลัวผมนะ เพราะผมยังไม่ทำอะไรพี่ตอนนี้แน่นอน แต่ถ้าพี่ทำตัวน่ารักไปมากกว่านี้ มันก็ไม่แน่นะครับ”พอได้ยินผมพูดแบบนั้นพี่ดาก็รีบหลับตาปี๋เลย ผมเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 9 โดนทิ้งแน่
"กร นั่นมือถือพี่ไม่ใช่หรอ"ฉันร้องถามกรทันที"อ้าว มันมาอยู่นี่ได้ยังไงน้าาา" กรเหล่มองฉันนิดนึงก่อนจะแอบยิ้มออกมา" ไม่ต้องมายิ้มเลย เอามาคืนพี่เดี๋ยวนี้นะ""พี่ดาอยากได้คืนหรอครับ""ก็ใช่นะซิ""งั้นพี่ดาคงต้องมากหยิบเองแล้วหละ อุ้ย หล่น!!!!!"กรเอามือกดมือถือให้หล่นลงไปในกางเกง ฉันตกใจมากเลยนะ ไอ้เด็กบ้านี่เจ้าเล่ห์ชะมัดเลย" อยากได้มั้ยครับ""กรพี่ต้องใช้ พี่จะต้องโทรเข้าบริษัท""ผมก็ไม่ได้ห้ามพี่ดานี่ครับ แต่พี่ดาต้องมาหยิบเอาเองแค่นั้น"ฉันจ้องหน้ากรอย่างเอาเรื่องแต่กรกลับยิ้มอย่างเดียวเลย แล้วนี่ฉันก็ต้องใช้มือถือจริงๆด้วย ฉันจึงเอื้อมมือที่สั่นเทาไปที่กางเกงของกร ก่อนจะค่อยๆแทรกเข้าไปด้านใน ซึ่งมันหามือถือไม่เจอไงเพราะกรยัดมันลงไปลึกมาก แต่ที่ฉันหยิบได้มันกลับไม่ใช่มือถือ ฉันจึงเงยหน้าขึ้นไปมองกรที่ยิ้มออกมาเพราะรู้ว่าที่ฉันโดนมันคืออะไร" พี่ดาจับโดนมันแบบนี้ระวังมันตื่นเอานะครับ""กร บ้าที่สุดเลยอ่ะ""555 พี่ดารู้ตัวมั้ยครับว่าเวลาพี่ดาโมโหเนี้ย โคตรน่ารักเลย""พี่ไม่รู้"แล้วจู่ๆกรก็อุ้มฉันตัวลอยเลยก่อนที่กรจะพาร่างบางของฉันประชิดติดกำแพง"ผมชักจะไม่อยากให้พี่กลับไปหาเขาซะแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 10 น้องอัญ
"ช่วยยังไงคะ" ผมกระซิบน้องอัญกลับ "น้องอัญจะช่วยให้เขากลับมาหาอากรไง ขอแค่น้องอัญได้เจอเขา น้องอัญคิดว่าน้องอัญช่วยได้" น้องอัญพูดออกมาอย่างมั่นใจ "อยากได้อะไรคะ"ผมเอ่ยปากถามหลายตัวน้อยอย่างสนใจทันที "ปืนอันใหม่ค่ะ" "ตกลงค่ะ อาจะให้น้องอัญช่วย" "ดิวค่ะ" ผมกับน้องอัญจับมือทำสัญญากัน ผมจึงไปขอผักบุ้งเรื่องจะไปรับน้องอัญที่โรงเรียนเอง น้องอัญบอกให้ผมเล่าเรื่องพี่ดาให้ฟัง แล้วพอน้องอัญรู้เรื่องทั้งหมดน้องอัญก็จัดการวางแผนทันที " ผู้หญิงส่วนมากรักเด็กค่ะ"น้องอัญเอ่ยขึ้นในขณะที่ผมเพิ่งไปรับมาจากโรงเรียนและพามาไว้ที่ร้านกาแฟ " แล้วยังไงคะ"ผมถามน้องอัญอย่างสนใจ "น้องอัญก็จะป่วย อากรก็เลยต้องเรียกเขาให้มาช่วยดูแล แค่นั้นเอง " "เขาจะมาจริงอ่ะ" "น้องอัญรับรองค่ะ ลองดูซิ" น้องอัญยื่นมือถือที่กดเบอร์พี่ดาส่งมาให้ผม แล้วไม่นานพี่ดาก็รับสาย "พี่ดาสะดวกคุยกับผมแปบนึงมั้ยครับ ผมมีเรื่องให้พี่ช่วย" ผมหันมาสบตาคนตัวเล็กอย่างรู้กัน นลินดา พอกรออกไปได้ซักพัก ฉันก็รีบหยิบมือถือและหยิบเสื้อของกรขึ้นมาใส่ แต่มันตัวใหญ่มาก ฉันเลยต้องมัดเสื้อให้ดูเหมือนเสื้อแฟชั่น ฉันคิดว่าฉันคงจะต้องกลับแล้ว เพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 11 สำรวจในปาก
หลังจากนั้นฉันก็พาน้องอัญมาที่บ้านอีกหลังที่ฉันซื้อเอาไว้นานแล้วเพราะฉันคิดว่าถ้าฉันมีลูกฉันจะพาเขามาอยู่ที่นี่ เพราะโครงการมันออกแบบมาเพื่อครอบครัวที่ต้องการธรรมชาติ" หมู่บ้านขจรไพศาล โครงการ 4" น้องอัญอ่านชื่อป้ายหมู่บ้านออกมา เด็กอะไรฉลาดจริงๆ ยังเด็กแท้ๆ อ่านหนังสือเก่งมาก" ใช่ค่ะ อาดาจะพาน้องอัญมาอยู่ที่นี่ก่อนช่วงป่วยนะคะ แล้วอาดาจะดูแลน้องอัญเอง"" แล้วอากรจะมายู่กับเราด้วยมั้ยคะ"น้องอัญยิ้มถามฉันอย่างเด็กไรเดียงสา"เราอยู่กัน 2 คนไม่ได้หรอคะ"ฉันหันไปถามน้องอัญเพื่อหยั่งเชิง แต่น้องอัญกลับเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเคลือ"ไม่เป็นไรค่ะ… แต่น้องอัญอยากให้อากรอยู่ด้วยมากๆ น้องอัญรักอากร"น้ำตาน้องอัญไหลลงมา ฉันไม่ชอบเลยที่ต้องเห็นน้ำตาเด็กคนนี้"ได้ค่ะๆ เดี๋ยวอาดาจะส่งแผนที่ให้อากรเลยนะคะ แล้วพออากรเลิกงานน้องอัญจะได้เจออากรแน่นอน”“จริงนะคะอาดา”จริงซิจ้ะ น้องอัญอย่าเศร้านะคะ”“ค่ะ น้องอัญไม่เศร้าแล้ว”น้องอัญยิ้มออกมา ซึ่งไม่นานรถก็แล่นมาจอดที่หน้าบ้านของฉัน“ ถึงแล้วค่ะน้องอัญ" ฉันหันไปพูดกับน้องอัญ แล้วจู่ๆน้องอัญก็เข้ามากอดฉันเอาไว้ก่อนจะหอมที่แก้มฉ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 12 กลับห้องเราเถอะ
พี่ดาเริ่มเรียกชื่อผมและครางออกมาไม่เป็นภาษาแล้วครับ ผมจึงลากจูบไปจนถึงด้านล่างจากนั้นผมก็ใช้ลิ้นสัมผัสไปที่หน้าท้องของพี่ดาเบาๆทำให้พี่ดาสะดุ้งขึ้นมาเลย“กรพี่ว่า…..”ไม่ทันที่พี่ดาจะพูดอะไร ผมก็ประกบปากเข้ากับกลีบกุหลาบของพี่ดาไปแล้ว พี่ดาถึงกับดึงผมด้วยความเสียวเลย ผมไม่ทำพี่ดารุนแรงนะครับเพราะผมอยากทะนุถนอมพี่ดาและต้องการให้พี่ดามีความสุขที่สุดกับครั้งแรกของเรา ผมใช้ลิ้นควานไปจนถึงร่องลึกและพยายามชักเข้าออกเร็วๆ พี่ดาถึงกับเด้งตัวขึ้นมารับลิ้นของผมเลย แน่นอนครับว่าพี่ดาต้องเสียวมากแน่ๆ“กร พี่ไม่ไหวแล้ว …”พี่ดาใช้มือกดหัวผมเพราะความเสียว แล้วไม่นาน พี่ดาก็กระตุกเกร็ง และปล่อยน้ำออกมา ซึ่งแน่นอนว่าผมจัดการเลียจนสะอาดเลยครับ พี่ดามีทีท่าหอบเพราะเหนื่อยจากการเสียวเมื่อกี้ ผมจึงลุกขึ้นมายืนและค่อยๆถอดกางเดงออก มันจึงเผยให้เห็นท่อนเอ็นที่มันใหญ่และยาวตามไซร์ขนาดตัวของผมที่สูงมาก“พี่ดากลัวหรอครับ” ผมแกล้งพูดแหย่พี่ดา ก็เพราะพี่ดาตัวเล็กไงครับ อาจจะกลัวไซร์ใหญ่ๆของผมแบบนี้“เปล่าซะหน่อย พูดบ้าอะไรนะเรา มาพี่ทำให้ “ พี่ดาค่อยๆเอื้อมมือที่สั่นเทามาจับที่ท่อนเอ็นผม แหม พูดดีที่จริงก้กำลัง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20
บทล่าสุด
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 44 ตอนจบ
งานแต่งงานเล็กๆของฉันกับกรถูกจัดขึ้นท่ามกลางญาติมิตรไม่กี่คน แต่มันมากไปด้วย ความสุขและมันเป็นความทรงจำที่ดีสำหรับฉันอย่างมาก จนงานเลี้ยงผ่านไป เหลือไว้แค่ฉันกับกรแล้วก็เจ้าเด็กน้อยขุนเขาที่อยู่ภายในห้อง ส่วนเขียนฟ้า รายนั้นได้เพื่อนใหม่เป็นป็อกที่คอยมาอยู่เป็นเพื่อนและดูแล และขอบอกเลยนะว่าป็อกนิสัยดีมากกรเดินเข้ามารูดซิปที่ด้านหลังให้ฉันอย่างเบามือก่อนจะค่อยๆลูบไล้ตัวฉันไปทั่วๆ“กลิ่นตัวพี่ดามันช่างเชิญชวนผมจริงๆนะครับ”“บ้าน่ากร พี่ยังไม่ได้อาบน้ำเลย จะมาเชิญชวนอะไร”“ไม่เป็นไรครับ ผมชอบ”กรก้มลงมาจูบที่ต้นคอของฉันเบาๆ ก่อนจะไล่จูบลงมาเรื่อยๆจนฉันเสียวและขนลุกไปทั้งตัว“แอ๊… อุ๊แว๊ๆๆๆๆๆๆๆๆ อุ๊แวๆๆๆๆๆๆ”ซาวเสียงของขุนเขาดังขึ้นฉันจึงรีบผลักกรออกแล้วเดินเข้าไปอุ้มขุนเขาทันทีแบบไม่หันไปเหลียวแลกรเลย“พี่ดา แล้วจะต่อมั้ยอ่ะ”“ไม่แล้ว พี่ดูลูกก่อน”“แต่ผมค้างนะ”“เข้าห้องน้ำเลยจ้ะที่รัก”“ห้องน้ำอีกและ ตอนพี่ท้องผมก็พึ่งมือกับห้องน้ำตลอดเลยนะ”“คราวนี้อีกซักวันนะ”ฉันส่งสายตาเว้าวอน กรจึงทำหน้าบึงตึงแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป“อ๊ะ …. ซี้ดดดด .โอ้ย สวยโว้ย ..ซี้ด…”เสียงกรดังลั่นมาจากห้องน
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 43 ขอบใจ
"พี่ดา สวยจังครับ""กรชอบปะ""ชอบครับชอบมากเลย"ผมส่งยิ้มที่มีน้ำตาคลอที่ตาให้พี่ดา การได้รับดอกไม้จากคนที่เรารักมันเป็นแบบนี้เองเนอะ รู้สึกดีโคตรๆอ่ะ"กร พี่มีอะไรจะให้กรอีก 1 อย่างด้วยนะ""อะไรครับ""ยื่นมือมาซิ"ผมมองพี่ดาอย่าง งงๆก่อนจะยื่นมืออันหนาใหญ่ไปให้ พี่ดาค่อยๆลูบไล้มือผมไปอย่างช้าๆก่อนจะเอาแหวนสวมเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของผม“ มันเป็นแหวนที่พี่สั่งทำขึ้นมา ข้างในแหวนพี่สลักชื่อของพี่เอาไว้ ส่วนที่นิ้วพี่จะสลักชื่อของกรเอาไว้เช่นกัน”ผมนึกไม่ถึงเลยจริงๆนะ ว่าพี่ดาจะมาไม้นี้ ผมรีบดึงพี่ดาเข้ามากอดเอาไว้แนบอก ด้วยความรักที่มีเต็มหัวใจ“ขอบคุณนะครับพี่ดา ผมรักพี่ดานะครับ”“พี่ก็รักกรจ้ะ”ผมใช้ชีวิตแพ้ท้องต่ออีก 5 เดือน ซึ่งมันเป็นช่วงเวลาที่โคตรจะยาวนานอ่ะ แล้วพอผ่านมันไปได้ ผมโคตรสบายเลย แต่พี่ดากลับมีอาการ บวมที่มือที่เท้า อย่างเห็นได้ชัด จนผมต้องให้อยู่บ้านอย่างเดียวเลย แล้ววันที่ผมรอคอยก็มาถึง“กร กร กร”เสียงพี่ดาที่สั่นเทาค่อยๆดังขึ้น ผมที่หลับอยู่ข้างจึงขยับตัวหันมามอง ผมตกใจมากเลยนะ เพราะพี่ดามีสีหน้าที่เจ็บปวด และเหงื่อไหลออกมาเต็มเลย“พี่ดาเป็นอะไรครับ” ผมถามพี่ด
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 42 เซอร์ไพร์
ผมกระดกน้ำส้มหมดไปเป็นขวดๆ ทำไมผมไม่ยักรู้ว่าน้ำส้มสายน้ำผึ้งมันถึงได้อร่อยแบบนี้อร่อยกว่าเหล้าเบียร์ที่ผมกินอีกนะ“อืม อร่อยมากเลยครับ เอามาจากไหนครับเนี้ย”“ก็ส้มที่ป้าปลูกไว้นั่นแหละพอดีมันออกลูกมาเยอะ หลานป้ามันเลยลองเอามาคั้นดู”“ รสชาติดีมากๆ แล้วตอนนี้ผมรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย ขอบคุณนะครับ”ผมยกมือไหว้ทุกคน ทำเอาทุกคนรีบยกมือไหว้ตอบผมแทบไม่ทัน แล้วผมก็เดินกลับมาที่ห้องพร้อมทั้งหอบ ของกินกลับมาเพียบแล้วผมก็ยังเจอพี่เก้านั่งรอด้วยสายตาที่พร้อมจะขย้ำผมอีกด้วย“มึงหายไปไหนมา เขาจะประชุมกันแล้วเนี้ย”“ไปหาของกินมาครับ” ผมยกมือขึ้นมาอุดจะมูกขณะที่คุยกับพี่เก้า ผมจึงโดนถูกถีบสะท้านฟ้าของพี่เก้าอย่างจังเลย“ไอ้เวรเอ้ย กูไม่เหม็นโว้ย”พูดจบพี่เก้าก็เดินไปที่ห้องประชุมอย่างหัวเสีย ผมจึงจัดแจงกินยาแก้ปวดแก้อาเจียนแล้วก็ไม่ลืมพกมะขามที่แสนอร่อยเข้าไปจิ้มกับเกลือด้วยแล้วการประชุมก็เริ่มขึ้น ผมฟังทุกการนำเสนอของทุกคนแต่ก้ไม่ก็ไม่วายที่จะหยิบมะขามขึ้นมากินทำเอาทุกคนหันมามองกันเป็นตาเดียวเลย“มีอะไรหรอครับ คือว่า.. ผมแบ่งให้ได้นะ”แล้วทุกคนก็เข้ามาหยิบมะขามของผมไปกินกันทุกคนเลย พี่เก้าถึงกับกุม
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 41 แพ้ท้อง
“พี่ดารู้มั้ยครับว่าวันนี้ผมติดงานจริงๆ ผมทำงานไม่เป็นสุขเลย เมื่อฝนโทรมาบอกว่ายายนั่นกำลังเริ่มแผนการที่วางไว้ แล้วอีกอย่างพี่ดาอาจจะท้อง ผมจะบ้าตายอยู่แล้ว แต่ก็ยังอุ่นใจที่มีฝนคอยดูอยู่”นี่ฉันคิดบ้าอะไรอยู่ ฉันไม่ไว้ใจกร ในขณะที่กรกำลังหาทางช่วยฉัน ฉันนี่มันบ้าจริงๆ“พี่ขอโทษนะกร พี่ขอโทษที่คิดบ้าๆ”ไม่เป็นไรหรอกครับ เป็นใครๆก็คิด แต่ยิ่งผมทำให้พี่ดาเกลียดฝนมากเท่าไหร่ แผนของยายนั่นก็จะยิ่งเปิดเผยขึ้นมากเรื่อยๆ”“ขอบคุณที่ดีกับพี่นะ ขอบคุณจริง”ฉันกอดกรไปน้ำตาก็ไหลไป“โหนาย อีบ้านี่แหกปากไม่หยุดเลย”ฝนเดินเข้ามาพร้อมกับส่งเสียงดังมาแต่ไกล“อ้าวนายกำลังจะสวีทกันเหรอ เอาไว้ ฝนค่อยมาใหม่ก็ได้นะ”“ เอออ มาแล้วก็ช่างเหอะ แล้วไง มึง โดนตบไปไม่ใช่เหรอวันเนี้ย”ฉันสะดุ้งเลย ฉันลืมไปซะสนิทเลยนะว่าวันนี้ฉันตบฝน ตบคนที่เข้ามาช่วยฉัน ฉันจึงรีบ เดินไปหาฝนทันที“ฝน เจ็บรึเปล่า ฉันขอโทษนะ”ฉันเอามือไปแตะที่หน้าฝนเบาๆ ก่อนจะเห็นว่าหน้าฝนมีรอยแดงจากฝ่ามือของฉัน“คุณดาสวยจังเลยนะคะ มือก็นุ่มด้วย”ฉันเงยขึ้นไปมองฝนด้วยความตกใจทันที สัญชาติญาณของผู้หญิงมักจะบอกเมื่อเวลาเราโดนจีบแล้วครั้งนี้ก็เช่นกัน“
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 40 คิดได้เนอะะ
แล้วฉันก็ค่อยๆกระพริบตาถี่ๆ เพราะว่าฉันรู้สึกหนักหัวมากๆ แต่ที่ที่ทำให้ฉันตกใจที่สุดคือฉันโดนมันมืออยู่นั่นเอง“ พู่ พู่ อยู่ไหน พู่”นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันถึงโดนจับมัดแบบนี้ แล้วชมพู่ไปไหน หรือว่า คนร้ายมันจะฆ่าชมพู่ไปแล้ว นี่ต้องเป็นฝีมือของฝนแน่ๆ เจ็บใจชะมัดฉันพยายามเอามืออกจากเชือกแต่ดุูเหมือนมันจะมัดเงื่อนตายจนแน่นเลย“ตื่นแล้วหรอคะ”ชมพู่เดินถือถ้วยอะไรก็ไม่รู้มาทางฉันพร้อมกับค่อยๆนั่งลงบนโซฟาอย่างช้าๆ“ พู่นี่มันอะไร ทำไม ฉันถึงโดนมัดแบบนี้”“ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พู่แค่อยากจะคุยกับคุณแค่นั้นเอง”ชมพู่ค่อยๆฉีกยิ้มช้าๆ แต่มันช่างน่ากลัวอะไรแบบนี้ นี่หรอคนที่ฉันไว้ใจ“มีอะไรค่อยๆคุยกันนะพู่ฉันไปทำอะไรให้เธอเธอถึงทำกับฉันแบบนี้”ชมพู่ค่อยๆเอาช้อนลงไปคนถ้วยที่มีอย่างช้าๆก่อนจะเทยาลงไปจนหมดขวดซึ่งฉันก็ไม่รู้อีกนั่นแหละว่ามันคือยาอะไร“มีซิคะ คุณไม่ได้ทำกับฉัน แต่คุณทำกับคนที่ฉันรักที่สุดไง”ชมพู่หันมามองฉันด้วยสายตาที่เย็นชาหลังจากพูดจบ ซึ่งสายตานี้ฉันจำได้ไม่มีวันลืม มันคือสายตาของเด็กสาวที่จงเกลียดจงชังฉันตั้งแต่แรกเห็น ซึ่งฉันลืมเธอไปซะสนิทเลยว่าเธอยังมีชีวิตอยู่“ทิยา ทิยาใช่มั้
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 39 อย่ามาก้าวร้าว
ฉันกับกรจัดกันแทบทุกวันเลยนะตั้งแต่มาถึงจนถึงวันกลับเลยก็ว่าได้ ส่วน เด็ก2 คนนั้น เขาก็ดูแลตัวเองต่างไม่ยุ่งซึ่งกันและกัน แล้ววันที่ฉันกับกรจะต้องกลับก็มาถึง ฉันลากกระเป๋าเอาไปวางที่รถ และเดินกลับไปหากรที่ยืนคุยกับเพื่อนอยู่“นี่ค่าที่พักนะ ไอ้ไอสูร”กรยื่นเงิน ปึกนึงให้เพื่อนแต่เพื่อนกลับไม่รับแล้วดันเงินกลับคืนกรเฉยเลย“กูไม่เอาหรอกว่า กูอยากได้เป็นอย่างอื่นแทน”เพื่อนของกรพูดไปสายตาก็มองร่างกายของฉันไปราวกับว่าเขากำลังสำรวจร่างกายของฉันอย่างไงอย่างงั้น“มึงจะเอาเหี้ยอะไร” กรขึ้นเสียงทันที ทำเอาเพื่อนถึงกับสะดุ้งอ่ะ“ ป่าว กูก็แค่ อยากได้…….. อยากได้… อะไรก็ได้”“ส้นตีนกูมะ”กรยกเท้าใส่เพื่อนทันทีก่อนจะรีบดึงฉันเข้าไปไว้แนบกาย“อย่าใช้สายตาเหี้ยๆนั่นมองเมียกูอีกนะไอ้ไอสูร ถ้ามึงยังไม่อยากตาบอด”“โหไอ้กร ไอเวร แค่นี้มึงจะควักลูกตากูเลยเหรอ กูก็แค่มองเมียมึงปะ ก็เมียมึงสวยน่ารัก”“ แต่กูไม่ให้มอง เอ้าเอาเงินไปไอ้สัส”กรวางเงินบนมือของเพื่อนก่อนจะพาฉันเดินกลับมาที่รถด้วยท่าทีที่โมโห“อากรเป็นอะไรคะ หงุดหงิดอะไร”น้องอัญถามกรด้วยความสงสัย ดูซิขนาดเด็กยังรู้เลยว่า กรโมโห“ป่าวค่ะน้องอัญ เอ
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 38 ทำโทษ
ฉันจึงหยิบเอาชุดว่ายน้ำออกมาก่อนจะเดินเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ พอออกมา กรก็จ้องฉันด้วยสายตาที่น่ากลัวเลย“ มองพี่ทำไมอะกร น่ากลังจัง”“ใครซื้อชุดนี้ให้พี่ดาครับ”“ พี่ซื้อเองทำไมหรอ”“มันโป๊อ่ะ เปลี่ยนได้มั้ยครับ “ กรพูดด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน แหม ทีนี้ละมาขอ ทีตัวเองทำอะไรเค้ายังไม่ไปยุ่งเลย“ไม้่ได้ พี่ชอบ จบนะ”“พี่ดาครับ มันโป๊”กรเข้ามารวบตัวฉันเข้าไปกอดทันที ร้ายนักนะเจ้ากร“ถ้าไม่ปล่อยพี่โกรธจริงๆนะ”กรจึงจำใจต้องปล่อยฉันออกจากอ้อมกอด ฉันจึงเดินออกมาในทันที เพื่อที่จะเข้าไปเรียกเด็กๆให้ไปเล่นน้ำ แล้วพอครบองค์ประชุม ฉันก็พาเด็กๆไปที่ชายหาดทันทีท่ามกลางสายตาของกรที่คอยมองดูอย่างไม่พอใจสุดๆเลยฉันเล่นสาดน้ำกับน้องอัญไปเรื่อยๆอย่างสนุกสนานโดยมีเขียนฟ้าเดินตามและมีกรยืนมองอยู่ที่ชายหาด แล้วซักพักมันก็มีกลุ่มผู้ชาย 2-3คนเดินเข้ามา"ว้าววว ขาวจัง พี่สาวมีแฟนรึยังครับ"1ในกลุ่มเดินเข้ามาจับแขนฉัน ฉันจึงรีบสะบัดออกอย่างรังเกียจ" อย่ามายุ่งกับฉันดีกว่าค่ะ""แหมทำเป็นเล่นตัวสัส อย่างงี้ต้องจัด"พวกมันกำลังจะเข้ามา ฉันจึงรีบถอยหลังนี้อย่างไวด้วยความกลัวแกร๊ก!!!!!! แกร๊ก!!!!!! แกร๊ก!!!!!!เสี
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 37 ไม่ทรยศพี่ใช่มั้ย
ฉันเอามือขึ้นไปลูบหัวรุ่งเบาๆ ฉันเข้าใจดีว่าการถูกหักหลังมันเป็นยังไงแต่ฉันยังพอมีฐานะและมีเงินสำรอง แต่สำหรับพนักงานกินเงินเดือนอย่างรุ่ง มันไม่ง่ายเลยที่จะก้าวเดินต่อไปเมื่อเจอกับเหตุการณ์อันเลวร้ายนี้“ อย่าร้องนะรุ่ง เอาเป็นว่า ฉันจะให้เงินรุ่งไปใช้ก่อน 2 หมื่น ถ้ารุ่งจะคืนตอนไหนก็โอนมา แต่ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร ฉันขอแค่อย่างเดียว อย่าฆ่าตัวตาย เพราะผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวบนโลก”รุ่งหันมามองฉันก่อนจะลงไปนั่งที่พื้นแล้วกราบฉันทันทีฉันตกใจจนต้องรีบพยุงรุ่งขึ้นมา“ อย่าทำแบบนี้ ที่ฉันช่วย เพราะรุ่งเป็นพนักงานของฉัน อย่าคิดมากนะ ไปล้างหน้าล้างตา ทำใจให้สบายไป แล้วกลับลงไปทำงานอย่างมีความสุขนะ”ฉันยิ้มให้รุ่งเล็กน้อยก่อนที่รุ่งจะยกมือขอบคุณอีกครั้งและออกจากห้องไปตอนนี้ก็มาถึงตาฉันบ้างที่กำลังคิดมาก เพราะขนาดเพื่อนรักกันยังแย่งสามีของเพื่อนได้เลย แล้วนี่เป็นคนทำงานในบ้าน เธอจะไม่ทำเรื่องอย่างว่าจริงๆหรอ ฉันเครียดจนต้องหยิบยาแก้เครียดและแก้ปวดหัวขึ้นมากินเลย ก่อนที่ฉันจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา เพราะความเหนื่อยใจฉันรู้สึกถึงอะไรบางอย่างบนใบหน้าฉันจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วสิ่งที่เห็นก็คือกร นั่นเ
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 36 ถูกหักหลัง
ฉันจ้องมองน้ำฝนด้วยสายตาที่ไม่ค่อยพอใจนัก ส่วนน้ำฝนก็จ้องมองฉันกลับแบบไม่มีใครยอมใครเลย นี่ฉันเป็นเจ้านายนะ" ทำไมฝนถึงแต่งตัวแบบนี้ รู้มั้ยว่ามันไม่เหมาะ”ฝนจ้องฉันก่อนจะชักสีหน้าไม่พอใจออกมา“ไม่รู้ดิ เพราะปกติก็แต่งแบบนี้ ทำไมอ่ะ คุณดากลัวอะไรหรอ หรือว่ากลัวคุณกรจะสนใจฝน”ฉันยืนตัวสั่นด้วยความโมโห จน ชมพู่ต้องเข้าไปจับฝนเอาไว้ แต่กลับถูกฝนสะบัดออกอย่างไร้เยื่อไย“ อย่ามายุ่งน่า ฉันถูกส่งให้มาทำงาน หน้าที่ของฉัน ฉันก็จะทำเต็มที แต่เรื่องอื่นอย่ามายุ่งกับฉัน”“แต่ฉันเป็นเจ้านายเธอ ฉันมีสิทธิ์สั่งเธอ” ฉันตะคอกออกไปด้วยอารมณ์ที่โมโหสุดๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เพราะฉันไม่ใช่คนบ้าอำนาจฉันจะไม่ตะคอกใส่ลูกน้องแต่คราวนี้สุดจะทนจริงๆ“แต่ที่รู้ๆ คือเงินที่จ่ายเงินเดือนมาจากคุณเก้านะ ซึ่งฝนไม่ได้รับเงินจากคุณ งั้นเอาเป็นว่า ฝนจะจัดการงานให้คุณอย่างดีเลย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม”พูดจบ ฝนก็เดินออกไปทิ้งให้ฉันยืนโมโหอยู่ แต่ ชมพู่ก็เข้ามาแตะที่แขนฉันเบาๆ“คุณดาอย่าโกรธไอ้ฝนมันเลยนะคะ มัน เป็นคนปากร้ายแบบนี้แหละค่ะ แต่เรื่องคุณกร พู่ก็อยากให้ระวังไว้บ้าง เพราะฝนมันก็จะชอบเรื่องผู้ชายอยู่
