เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 41 แพ้ท้อง
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-27 10:57:49บทที่เกี่ยวข้อง
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 42 เซอร์ไพร์
ผมกระดกน้ำส้มหมดไปเป็นขวดๆ ทำไมผมไม่ยักรู้ว่าน้ำส้มสายน้ำผึ้งมันถึงได้อร่อยแบบนี้อร่อยกว่าเหล้าเบียร์ที่ผมกินอีกนะ“อืม อร่อยมากเลยครับ เอามาจากไหนครับเนี้ย”“ก็ส้มที่ป้าปลูกไว้นั่นแหละพอดีมันออกลูกมาเยอะ หลานป้ามันเลยลองเอามาคั้นดู”“ รสชาติดีมากๆ แล้วตอนนี้ผมรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย ขอบคุณนะครับ”ผมยกมือไหว้ทุกคน ทำเอาทุกคนรีบยกมือไหว้ตอบผมแทบไม่ทัน แล้วผมก็เดินกลับมาที่ห้องพร้อมทั้งหอบ ของกินกลับมาเพียบแล้วผมก็ยังเจอพี่เก้านั่งรอด้วยสายตาที่พร้อมจะขย้ำผมอีกด้วย“มึงหายไปไหนมา เขาจะประชุมกันแล้วเนี้ย”“ไปหาของกินมาครับ” ผมยกมือขึ้นมาอุดจะมูกขณะที่คุยกับพี่เก้า ผมจึงโดนถูกถีบสะท้านฟ้าของพี่เก้าอย่างจังเลย“ไอ้เวรเอ้ย กูไม่เหม็นโว้ย”พูดจบพี่เก้าก็เดินไปที่ห้องประชุมอย่างหัวเสีย ผมจึงจัดแจงกินยาแก้ปวดแก้อาเจียนแล้วก็ไม่ลืมพกมะขามที่แสนอร่อยเข้าไปจิ้มกับเกลือด้วยแล้วการประชุมก็เริ่มขึ้น ผมฟังทุกการนำเสนอของทุกคนแต่ก้ไม่ก็ไม่วายที่จะหยิบมะขามขึ้นมากินทำเอาทุกคนหันมามองกันเป็นตาเดียวเลย“มีอะไรหรอครับ คือว่า.. ผมแบ่งให้ได้นะ”แล้วทุกคนก็เข้ามาหยิบมะขามของผมไปกินกันทุกคนเลย พี่เก้าถึงกับกุม
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 43 ขอบใจ
"พี่ดา สวยจังครับ""กรชอบปะ""ชอบครับชอบมากเลย"ผมส่งยิ้มที่มีน้ำตาคลอที่ตาให้พี่ดา การได้รับดอกไม้จากคนที่เรารักมันเป็นแบบนี้เองเนอะ รู้สึกดีโคตรๆอ่ะ"กร พี่มีอะไรจะให้กรอีก 1 อย่างด้วยนะ""อะไรครับ""ยื่นมือมาซิ"ผมมองพี่ดาอย่าง งงๆก่อนจะยื่นมืออันหนาใหญ่ไปให้ พี่ดาค่อยๆลูบไล้มือผมไปอย่างช้าๆก่อนจะเอาแหวนสวมเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของผม“ มันเป็นแหวนที่พี่สั่งทำขึ้นมา ข้างในแหวนพี่สลักชื่อของพี่เอาไว้ ส่วนที่นิ้วพี่จะสลักชื่อของกรเอาไว้เช่นกัน”ผมนึกไม่ถึงเลยจริงๆนะ ว่าพี่ดาจะมาไม้นี้ ผมรีบดึงพี่ดาเข้ามากอดเอาไว้แนบอก ด้วยความรักที่มีเต็มหัวใจ“ขอบคุณนะครับพี่ดา ผมรักพี่ดานะครับ”“พี่ก็รักกรจ้ะ”ผมใช้ชีวิตแพ้ท้องต่ออีก 5 เดือน ซึ่งมันเป็นช่วงเวลาที่โคตรจะยาวนานอ่ะ แล้วพอผ่านมันไปได้ ผมโคตรสบายเลย แต่พี่ดากลับมีอาการ บวมที่มือที่เท้า อย่างเห็นได้ชัด จนผมต้องให้อยู่บ้านอย่างเดียวเลย แล้ววันที่ผมรอคอยก็มาถึง“กร กร กร”เสียงพี่ดาที่สั่นเทาค่อยๆดังขึ้น ผมที่หลับอยู่ข้างจึงขยับตัวหันมามอง ผมตกใจมากเลยนะ เพราะพี่ดามีสีหน้าที่เจ็บปวด และเหงื่อไหลออกมาเต็มเลย“พี่ดาเป็นอะไรครับ” ผมถามพี่ด
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 44 ตอนจบ
งานแต่งงานเล็กๆของฉันกับกรถูกจัดขึ้นท่ามกลางญาติมิตรไม่กี่คน แต่มันมากไปด้วย ความสุขและมันเป็นความทรงจำที่ดีสำหรับฉันอย่างมาก จนงานเลี้ยงผ่านไป เหลือไว้แค่ฉันกับกรแล้วก็เจ้าเด็กน้อยขุนเขาที่อยู่ภายในห้อง ส่วนเขียนฟ้า รายนั้นได้เพื่อนใหม่เป็นป็อกที่คอยมาอยู่เป็นเพื่อนและดูแล และขอบอกเลยนะว่าป็อกนิสัยดีมากกรเดินเข้ามารูดซิปที่ด้านหลังให้ฉันอย่างเบามือก่อนจะค่อยๆลูบไล้ตัวฉันไปทั่วๆ“กลิ่นตัวพี่ดามันช่างเชิญชวนผมจริงๆนะครับ”“บ้าน่ากร พี่ยังไม่ได้อาบน้ำเลย จะมาเชิญชวนอะไร”“ไม่เป็นไรครับ ผมชอบ”กรก้มลงมาจูบที่ต้นคอของฉันเบาๆ ก่อนจะไล่จูบลงมาเรื่อยๆจนฉันเสียวและขนลุกไปทั้งตัว“แอ๊… อุ๊แว๊ๆๆๆๆๆๆๆๆ อุ๊แวๆๆๆๆๆๆ”ซาวเสียงของขุนเขาดังขึ้นฉันจึงรีบผลักกรออกแล้วเดินเข้าไปอุ้มขุนเขาทันทีแบบไม่หันไปเหลียวแลกรเลย“พี่ดา แล้วจะต่อมั้ยอ่ะ”“ไม่แล้ว พี่ดูลูกก่อน”“แต่ผมค้างนะ”“เข้าห้องน้ำเลยจ้ะที่รัก”“ห้องน้ำอีกและ ตอนพี่ท้องผมก็พึ่งมือกับห้องน้ำตลอดเลยนะ”“คราวนี้อีกซักวันนะ”ฉันส่งสายตาเว้าวอน กรจึงทำหน้าบึงตึงแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป“อ๊ะ …. ซี้ดดดด .โอ้ย สวยโว้ย ..ซี้ด…”เสียงกรดังลั่นมาจากห้องน
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 1 หอมกลิ่นกาแฟ
หญิงสาว วัย 29 อย่างนลินดา เธอแอบเห็นว่าสามีของเธอนั้นนอกใจเธอ เขาทำให้เธอเจ็บปวดใจอย่างแสนสาหัส ตอนนี้เธอเหมือนคนที่ไร้วิญญาณ และไร้หัวจิตหัวใจ เธอค่อยๆเดินมาตามท้องถนนเรื่อยๆด้วยอารมณ์เสียใจ จนมาเจอเข้ากับร้านกาแฟที่ตกแต่งได้น่านั่งสุดๆแถมกลิ่นกาแฟที่โชยมาจนเตะจมูกแดงๆของเธอนั้นยังทำให้เธออดใจไม่ไหวอีกต่างหาก เธอจึงตัดสินใจเลือกที่จะเดินเข้าไปในร้านทั้งๆที่ใบหน้าของเธอยังเลอะคราบน้ำตาอยู่จนเห็นได้ชัดเพราเครื่องสำอางมันร่อนออกนั่นเอง"รับอะไรดีครับ"บาริสต้าหนุ่มหันมาพูดกับเธอด้วยรอยยิ้มที่ทำให้โลกทั้งโลกละลายได้ ทำเอาเธอพูดอะไรไม่ออกเลย เพราะเขาช่างสดใจสมวัยเด็กหนุ่มมากจริงๆ"เอากาแฟดำค่ะ" เธอหลุดปากพูดสิ่งที่เธอไม่สามารถกินได้ไปซะแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็จำใจจ่ายเงินโดยที่เธอก็รู้อยู่แล้วว่าเธอกินมันไม่ได้ เพราะนี่มันคือความผิดของเธอเองที่สั่งผิดและหลังจากที่จ่ายเงินแล้วเธอก็ไปนั่งรอที่โต๊ะก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาดูเฟสบุ๊คของผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่เธอเป็นคนรับเข้ามาทำงานเองในฐานะเลขาของสามีเธอ แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับเหยียบย่ำหัวใจของเธอด้วยการลักกินขโมยกินสามีอันเป็นที่รักของเธอซะเอง ต
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 2 เรียนรู้
กรกันต์หลังจากที่กลับจากอังกฤษผมก็ใช้เงินที่เก็บมา ซื้อร้านกาแฟเก่าๆโทรมๆ แล้วผมก็จัดการรีโนเวทใหม่ทำให้มีสวนดอกไม้เพื่อให้ร่มรื่น. ใช่ครับ ผมชอบกลิ่นกาแฟ เพราะกลิ่นของมันทำให้ผมสามารถอยู่ตรงจุดๆนั้นได้เป็นวันๆเลย "น้องกร จะไปไหนแต่เช้าเนี้ย"แม่เอ่ยปากทักผมทันทีที่เพิ่งจะเดินลงจากห้องมา"ไปร้านครับ วันนี้ผมว่าจะไปดูแลลูกค้าเอง"ผมตอบแม่แบบยิ้มๆ เพราะวันนี้ผมอารมณ์ดีมากๆเลยนะ"นี่ตกลงจะเอาดีด้านชงกาแฟใช่มั้ย หะ!! งานอย่างอื่นไม่สนใจว่างั้น" แม่ผมเริ่มขึ้นเสียงใส่ผมละครับ แสดงว่าต้องมีอะไรขัดใจมาแน่ๆถึงได้หัวร้อนอารมณืร้อนมาเต็มแต่เช้าแบบนี้"เปล่านี่ครับ ก็ถ้าแม่อยากให้ผมทำอะไรละ ผมก็ทำให้แม่ได้หมดแหละ เพียงแต่ตอนนี้กาแฟมันน่าสนใจก็เท่านั้นเองครับ""งั้นก็ดี เพราะพี่กันเขาดูแลโรงเรียนแล้ว ส่วนเราก็ไปช่วยพี่เก้าเขาดูแลคาสิโนละกันจะได้เรียนรู้งานจากพี่เก้าเขาไปด้วยเลย""ได้ครับผม"ผมรับปากแม่พร้อมกับโน้มตัวไปกอดท่านเบาๆ เพื่อให้ท่านอุ่นใจและสบายใจมากขึ้น แต่ถามว่าผมทำได้มั้ยงานพวกเนี้ยบอกเลยครับว่าสบายมาก ผมเรียนเก่ง ยิงปืนก็แม่น ศิลปะป้องกันตัวก็ครบเพราะไปฝึกจากอังกฤษมา ผมไม่ใช่คนอ่อน
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 3 ผมคือบาริสต้า
และพอผมคุยกับพี่เก้าเสร็จผมก็ขับรถออกมาเพื่อที่จะไปดูนร้านต่อก่อนร้านจะปิด แต่สายตาผมดันไปเห็นผู้หญิงคนนั้นเดินอยู่ข้างถนนและมีพวกวัยรุ่นกำลังเดินตาม ผมจึงรีบจอดรถและตรงเข้าไปหาเธอทันที " สวัสดีครับ " ผมทักเธอพร้อมกับส่งยิ้มให้เธอก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองพวกวัยรุ่นด้านหลังด้วยสายตาไม่พอใจ พอพวกมันเห็นพวกมันก็รีบวิ่งหนีกันไปเลย " ค่ะ" เธอยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาคุยกับผม นี่เธอร้องไห้อีกแล้ว ร้องไม่หยุดเลยนะครับ ทำเอาผมอยากรู้มากๆเลยว่าเธอไปเจอเรื่องอะไรมากันแน่ " มีอะไรรึเปล่าคะ"เธอพูดกับผมด้วย น้ำเสียงที่สั่นเคลือ "พอดีมีพวกวัยรุ่นตามคุณมานะครับ ผมเลยกลัวว่าคุณจะเป็นอันตรายนะ" เธอดูตกใจมากๆพร้อมกับหันมองซ้ายขวาอย่างหวาดระแวง แถมเธอก็ยิ่งร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิมอีก ผมนี่ใจหล่นวูบเลยกับน้ำตาและดวงตาที่แดงกล่ำ เธอคงจะมีเรื่องที่ทุกข์ใจจริงๆ ถึงได้เป็นขนาดนี้ "ขอบคุณนะคะ...ที่มาช่วย" เธอเอ่ยขอบคุณผมทั้งๆที่เสียงนี่สะอื้นเลย "ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่ผมขอยืมมือถือคุณหน่อยซิครับ" ผมยื่นมือไปขอมือถือเธออย่างดื้อๆและหน้าด้านๆเลยทำเอาเธอมองผมอย่างงงๆแต่เธอก็ยื่นมามือถือมาให้ผม
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 4 นลินดา
“เออ...คุณดา ผมลืมบอกไป คุณช่วยโทรบอกฝ่ายบัญชีให้ผมด้วยนะว่าผมต้องการเงิน 5 แสนให้เขาโอนเข้าบัญชีผมได้เลย"พอพูดจบเขาก็เดินเข้ามาหอมแก้มฉันก่อนจะเดินออกไป"คุณจะไปกับใคร"ฉันร้องทักเขาทำให้เขาหยุดเดินทันทีพร้อมกับหันมามองฉัน"ก็เลขาผมไง คุรเป็นอะไรปะเนี้ย”“ทำไมต้องไปกับเธอด้วยคะ”“อ้าวก้ไปประชุมก็ต้องมีเลขามั้ยคุณดา นี่คุณลืมกินยารึว่าทำงานเยอะไปเนี้ย”เขาดูเริ่มไม่พอใจฉันแล้วนะ เพราะน้ำเสียนี่รำคาญฉันสุดๆเลย“ค่ะ ฉันก็แค่ถาม”“อืม งั้นถ้าจะไม่ถามอะไรแล้ว ผมไปก่อนนะ เดี๋ยวสาย"พอเขาเดินออกไป ตอนนี้เหมือนมีคนเอามีดมากรีดที่ใจของฉันเลย ฉันทรุดตัวลงไปนั่งร้องไห้อย่างหมดแรง ทำไม ทำไมเขาถึงต้องทำแบบนี้กับฉัน ฉันผิดอะไรฉันเฝ้าทำงานมาตลอดเพื่อให้เขาได้มีเงินใช้และชีวิตที่ดีแต่พอเราสบายเขากลับทำร้ายจิตใจฉันแบบนี้ด้วยการเอาคนอื่นมาแทนที่ฉันในขณะที่ฉันกำลังร้องไห้จู่ๆมือถือของฉันก็มีเสียงดังขึ้น ฉันค่อยๆเอามือขึ้นมาเช็ดน้ำตาก่อนจะรีบกดรับ"สะ...สวัสดีค่ะ"เสียงสะอื้นของฉันยังคงดังอยู่เล็กน้อย แต่ถ้าปลายสายไม่ได้สนใจอะไรเขาก็จะไม่รู้ว่าฉันกำลังร้องไห้อยู่“ร้องไห้อีกแล้วหรอครับ” น้ำเสียงปลายสายทำ
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 5 ว่างมั้ย
เสียงพูดและเสียงลมหายใจของเขาทำให้ฉันแทบจะทรุดลงไปกองเลย เขาเป็นเด็กหนุ่มที่มีเสน่ห์มากๆ แล้วผู้หญิงที่เข้ามากิน ก็ต่างพากันจ้องมองเขาไม่วางตาเลยด้วยนะเท่าที่ฉันสังเกตุ" มัวแต่มาเล่นแบบนี้เดี๋ยวก็โดนเจ้านายดุหรอก" ฉันพูดกับเขาเพื่อหาทางกลบเกลื่อนความเขินที่มันประดังประเดเข้ามา จนหน้าของฉันร้อนผ่าวไปหมด" เจ้านายผมใจดีจะตาย เขาไม่ดุหรอกครับ"" ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เรากินเงินเดือนเขา อย่าให้เขามาว่าเอาได้ว่าเราทำงานไม่มีประสิทธิภาพซิ ไปทำงานได้แล้ว""คราบ ผมจะทำตามทุกคำของพี่ดาเลยคราบ"เด้กคนนี้ทะเล้นมากๆจริงๆ แต่ในความทะเล้นมันกลับมีเสน่ห์และชวนน่าหลงใหล ฉันจึงยิ้มกว้างออกมาให้กับความเป็นเด็กของเขา" งั้นพี่ไปก่อนนะ พอดีพี่มีธุระต่อ"ฉันค่อยๆลุกจากเก้าอี้และหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาถือ" แล้วผมจะได้เจอพี่ดาอีกรึเปล่าครับ"ฉันชะงักไปนิดนึง ก่อนจะหันไปจ้องหน้าเขาอยู่นานพอสมควร เลย เพราะแววตาของเขาที่ถามมันดูมีความหวังมากๆ นี่เขาหวังว่าจะเจอฉันอีกอย่างงั้นเหรอ" งั้นคืนนี้กรว่างมั้ยละ เดี๋ยวพี่จะพาไปเลี้ยงฉลองล่วงหน้า”"เนื่องในโอกาสอะไรครับ""ก็วันที่พี่แก่ขึ้นอีกปีไง" ฉันยิ้มให้กรเบาๆ ช่างขมขื่
บทล่าสุด
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 44 ตอนจบ
งานแต่งงานเล็กๆของฉันกับกรถูกจัดขึ้นท่ามกลางญาติมิตรไม่กี่คน แต่มันมากไปด้วย ความสุขและมันเป็นความทรงจำที่ดีสำหรับฉันอย่างมาก จนงานเลี้ยงผ่านไป เหลือไว้แค่ฉันกับกรแล้วก็เจ้าเด็กน้อยขุนเขาที่อยู่ภายในห้อง ส่วนเขียนฟ้า รายนั้นได้เพื่อนใหม่เป็นป็อกที่คอยมาอยู่เป็นเพื่อนและดูแล และขอบอกเลยนะว่าป็อกนิสัยดีมากกรเดินเข้ามารูดซิปที่ด้านหลังให้ฉันอย่างเบามือก่อนจะค่อยๆลูบไล้ตัวฉันไปทั่วๆ“กลิ่นตัวพี่ดามันช่างเชิญชวนผมจริงๆนะครับ”“บ้าน่ากร พี่ยังไม่ได้อาบน้ำเลย จะมาเชิญชวนอะไร”“ไม่เป็นไรครับ ผมชอบ”กรก้มลงมาจูบที่ต้นคอของฉันเบาๆ ก่อนจะไล่จูบลงมาเรื่อยๆจนฉันเสียวและขนลุกไปทั้งตัว“แอ๊… อุ๊แว๊ๆๆๆๆๆๆๆๆ อุ๊แวๆๆๆๆๆๆ”ซาวเสียงของขุนเขาดังขึ้นฉันจึงรีบผลักกรออกแล้วเดินเข้าไปอุ้มขุนเขาทันทีแบบไม่หันไปเหลียวแลกรเลย“พี่ดา แล้วจะต่อมั้ยอ่ะ”“ไม่แล้ว พี่ดูลูกก่อน”“แต่ผมค้างนะ”“เข้าห้องน้ำเลยจ้ะที่รัก”“ห้องน้ำอีกและ ตอนพี่ท้องผมก็พึ่งมือกับห้องน้ำตลอดเลยนะ”“คราวนี้อีกซักวันนะ”ฉันส่งสายตาเว้าวอน กรจึงทำหน้าบึงตึงแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป“อ๊ะ …. ซี้ดดดด .โอ้ย สวยโว้ย ..ซี้ด…”เสียงกรดังลั่นมาจากห้องน
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 43 ขอบใจ
"พี่ดา สวยจังครับ""กรชอบปะ""ชอบครับชอบมากเลย"ผมส่งยิ้มที่มีน้ำตาคลอที่ตาให้พี่ดา การได้รับดอกไม้จากคนที่เรารักมันเป็นแบบนี้เองเนอะ รู้สึกดีโคตรๆอ่ะ"กร พี่มีอะไรจะให้กรอีก 1 อย่างด้วยนะ""อะไรครับ""ยื่นมือมาซิ"ผมมองพี่ดาอย่าง งงๆก่อนจะยื่นมืออันหนาใหญ่ไปให้ พี่ดาค่อยๆลูบไล้มือผมไปอย่างช้าๆก่อนจะเอาแหวนสวมเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของผม“ มันเป็นแหวนที่พี่สั่งทำขึ้นมา ข้างในแหวนพี่สลักชื่อของพี่เอาไว้ ส่วนที่นิ้วพี่จะสลักชื่อของกรเอาไว้เช่นกัน”ผมนึกไม่ถึงเลยจริงๆนะ ว่าพี่ดาจะมาไม้นี้ ผมรีบดึงพี่ดาเข้ามากอดเอาไว้แนบอก ด้วยความรักที่มีเต็มหัวใจ“ขอบคุณนะครับพี่ดา ผมรักพี่ดานะครับ”“พี่ก็รักกรจ้ะ”ผมใช้ชีวิตแพ้ท้องต่ออีก 5 เดือน ซึ่งมันเป็นช่วงเวลาที่โคตรจะยาวนานอ่ะ แล้วพอผ่านมันไปได้ ผมโคตรสบายเลย แต่พี่ดากลับมีอาการ บวมที่มือที่เท้า อย่างเห็นได้ชัด จนผมต้องให้อยู่บ้านอย่างเดียวเลย แล้ววันที่ผมรอคอยก็มาถึง“กร กร กร”เสียงพี่ดาที่สั่นเทาค่อยๆดังขึ้น ผมที่หลับอยู่ข้างจึงขยับตัวหันมามอง ผมตกใจมากเลยนะ เพราะพี่ดามีสีหน้าที่เจ็บปวด และเหงื่อไหลออกมาเต็มเลย“พี่ดาเป็นอะไรครับ” ผมถามพี่ด
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 42 เซอร์ไพร์
ผมกระดกน้ำส้มหมดไปเป็นขวดๆ ทำไมผมไม่ยักรู้ว่าน้ำส้มสายน้ำผึ้งมันถึงได้อร่อยแบบนี้อร่อยกว่าเหล้าเบียร์ที่ผมกินอีกนะ“อืม อร่อยมากเลยครับ เอามาจากไหนครับเนี้ย”“ก็ส้มที่ป้าปลูกไว้นั่นแหละพอดีมันออกลูกมาเยอะ หลานป้ามันเลยลองเอามาคั้นดู”“ รสชาติดีมากๆ แล้วตอนนี้ผมรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย ขอบคุณนะครับ”ผมยกมือไหว้ทุกคน ทำเอาทุกคนรีบยกมือไหว้ตอบผมแทบไม่ทัน แล้วผมก็เดินกลับมาที่ห้องพร้อมทั้งหอบ ของกินกลับมาเพียบแล้วผมก็ยังเจอพี่เก้านั่งรอด้วยสายตาที่พร้อมจะขย้ำผมอีกด้วย“มึงหายไปไหนมา เขาจะประชุมกันแล้วเนี้ย”“ไปหาของกินมาครับ” ผมยกมือขึ้นมาอุดจะมูกขณะที่คุยกับพี่เก้า ผมจึงโดนถูกถีบสะท้านฟ้าของพี่เก้าอย่างจังเลย“ไอ้เวรเอ้ย กูไม่เหม็นโว้ย”พูดจบพี่เก้าก็เดินไปที่ห้องประชุมอย่างหัวเสีย ผมจึงจัดแจงกินยาแก้ปวดแก้อาเจียนแล้วก็ไม่ลืมพกมะขามที่แสนอร่อยเข้าไปจิ้มกับเกลือด้วยแล้วการประชุมก็เริ่มขึ้น ผมฟังทุกการนำเสนอของทุกคนแต่ก้ไม่ก็ไม่วายที่จะหยิบมะขามขึ้นมากินทำเอาทุกคนหันมามองกันเป็นตาเดียวเลย“มีอะไรหรอครับ คือว่า.. ผมแบ่งให้ได้นะ”แล้วทุกคนก็เข้ามาหยิบมะขามของผมไปกินกันทุกคนเลย พี่เก้าถึงกับกุม
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 41 แพ้ท้อง
“พี่ดารู้มั้ยครับว่าวันนี้ผมติดงานจริงๆ ผมทำงานไม่เป็นสุขเลย เมื่อฝนโทรมาบอกว่ายายนั่นกำลังเริ่มแผนการที่วางไว้ แล้วอีกอย่างพี่ดาอาจจะท้อง ผมจะบ้าตายอยู่แล้ว แต่ก็ยังอุ่นใจที่มีฝนคอยดูอยู่”นี่ฉันคิดบ้าอะไรอยู่ ฉันไม่ไว้ใจกร ในขณะที่กรกำลังหาทางช่วยฉัน ฉันนี่มันบ้าจริงๆ“พี่ขอโทษนะกร พี่ขอโทษที่คิดบ้าๆ”ไม่เป็นไรหรอกครับ เป็นใครๆก็คิด แต่ยิ่งผมทำให้พี่ดาเกลียดฝนมากเท่าไหร่ แผนของยายนั่นก็จะยิ่งเปิดเผยขึ้นมากเรื่อยๆ”“ขอบคุณที่ดีกับพี่นะ ขอบคุณจริง”ฉันกอดกรไปน้ำตาก็ไหลไป“โหนาย อีบ้านี่แหกปากไม่หยุดเลย”ฝนเดินเข้ามาพร้อมกับส่งเสียงดังมาแต่ไกล“อ้าวนายกำลังจะสวีทกันเหรอ เอาไว้ ฝนค่อยมาใหม่ก็ได้นะ”“ เอออ มาแล้วก็ช่างเหอะ แล้วไง มึง โดนตบไปไม่ใช่เหรอวันเนี้ย”ฉันสะดุ้งเลย ฉันลืมไปซะสนิทเลยนะว่าวันนี้ฉันตบฝน ตบคนที่เข้ามาช่วยฉัน ฉันจึงรีบ เดินไปหาฝนทันที“ฝน เจ็บรึเปล่า ฉันขอโทษนะ”ฉันเอามือไปแตะที่หน้าฝนเบาๆ ก่อนจะเห็นว่าหน้าฝนมีรอยแดงจากฝ่ามือของฉัน“คุณดาสวยจังเลยนะคะ มือก็นุ่มด้วย”ฉันเงยขึ้นไปมองฝนด้วยความตกใจทันที สัญชาติญาณของผู้หญิงมักจะบอกเมื่อเวลาเราโดนจีบแล้วครั้งนี้ก็เช่นกัน“
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 40 คิดได้เนอะะ
แล้วฉันก็ค่อยๆกระพริบตาถี่ๆ เพราะว่าฉันรู้สึกหนักหัวมากๆ แต่ที่ที่ทำให้ฉันตกใจที่สุดคือฉันโดนมันมืออยู่นั่นเอง“ พู่ พู่ อยู่ไหน พู่”นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันถึงโดนจับมัดแบบนี้ แล้วชมพู่ไปไหน หรือว่า คนร้ายมันจะฆ่าชมพู่ไปแล้ว นี่ต้องเป็นฝีมือของฝนแน่ๆ เจ็บใจชะมัดฉันพยายามเอามืออกจากเชือกแต่ดุูเหมือนมันจะมัดเงื่อนตายจนแน่นเลย“ตื่นแล้วหรอคะ”ชมพู่เดินถือถ้วยอะไรก็ไม่รู้มาทางฉันพร้อมกับค่อยๆนั่งลงบนโซฟาอย่างช้าๆ“ พู่นี่มันอะไร ทำไม ฉันถึงโดนมัดแบบนี้”“ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พู่แค่อยากจะคุยกับคุณแค่นั้นเอง”ชมพู่ค่อยๆฉีกยิ้มช้าๆ แต่มันช่างน่ากลัวอะไรแบบนี้ นี่หรอคนที่ฉันไว้ใจ“มีอะไรค่อยๆคุยกันนะพู่ฉันไปทำอะไรให้เธอเธอถึงทำกับฉันแบบนี้”ชมพู่ค่อยๆเอาช้อนลงไปคนถ้วยที่มีอย่างช้าๆก่อนจะเทยาลงไปจนหมดขวดซึ่งฉันก็ไม่รู้อีกนั่นแหละว่ามันคือยาอะไร“มีซิคะ คุณไม่ได้ทำกับฉัน แต่คุณทำกับคนที่ฉันรักที่สุดไง”ชมพู่หันมามองฉันด้วยสายตาที่เย็นชาหลังจากพูดจบ ซึ่งสายตานี้ฉันจำได้ไม่มีวันลืม มันคือสายตาของเด็กสาวที่จงเกลียดจงชังฉันตั้งแต่แรกเห็น ซึ่งฉันลืมเธอไปซะสนิทเลยว่าเธอยังมีชีวิตอยู่“ทิยา ทิยาใช่มั้
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 39 อย่ามาก้าวร้าว
ฉันกับกรจัดกันแทบทุกวันเลยนะตั้งแต่มาถึงจนถึงวันกลับเลยก็ว่าได้ ส่วน เด็ก2 คนนั้น เขาก็ดูแลตัวเองต่างไม่ยุ่งซึ่งกันและกัน แล้ววันที่ฉันกับกรจะต้องกลับก็มาถึง ฉันลากกระเป๋าเอาไปวางที่รถ และเดินกลับไปหากรที่ยืนคุยกับเพื่อนอยู่“นี่ค่าที่พักนะ ไอ้ไอสูร”กรยื่นเงิน ปึกนึงให้เพื่อนแต่เพื่อนกลับไม่รับแล้วดันเงินกลับคืนกรเฉยเลย“กูไม่เอาหรอกว่า กูอยากได้เป็นอย่างอื่นแทน”เพื่อนของกรพูดไปสายตาก็มองร่างกายของฉันไปราวกับว่าเขากำลังสำรวจร่างกายของฉันอย่างไงอย่างงั้น“มึงจะเอาเหี้ยอะไร” กรขึ้นเสียงทันที ทำเอาเพื่อนถึงกับสะดุ้งอ่ะ“ ป่าว กูก็แค่ อยากได้…….. อยากได้… อะไรก็ได้”“ส้นตีนกูมะ”กรยกเท้าใส่เพื่อนทันทีก่อนจะรีบดึงฉันเข้าไปไว้แนบกาย“อย่าใช้สายตาเหี้ยๆนั่นมองเมียกูอีกนะไอ้ไอสูร ถ้ามึงยังไม่อยากตาบอด”“โหไอ้กร ไอเวร แค่นี้มึงจะควักลูกตากูเลยเหรอ กูก็แค่มองเมียมึงปะ ก็เมียมึงสวยน่ารัก”“ แต่กูไม่ให้มอง เอ้าเอาเงินไปไอ้สัส”กรวางเงินบนมือของเพื่อนก่อนจะพาฉันเดินกลับมาที่รถด้วยท่าทีที่โมโห“อากรเป็นอะไรคะ หงุดหงิดอะไร”น้องอัญถามกรด้วยความสงสัย ดูซิขนาดเด็กยังรู้เลยว่า กรโมโห“ป่าวค่ะน้องอัญ เอ
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 38 ทำโทษ
ฉันจึงหยิบเอาชุดว่ายน้ำออกมาก่อนจะเดินเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ พอออกมา กรก็จ้องฉันด้วยสายตาที่น่ากลัวเลย“ มองพี่ทำไมอะกร น่ากลังจัง”“ใครซื้อชุดนี้ให้พี่ดาครับ”“ พี่ซื้อเองทำไมหรอ”“มันโป๊อ่ะ เปลี่ยนได้มั้ยครับ “ กรพูดด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน แหม ทีนี้ละมาขอ ทีตัวเองทำอะไรเค้ายังไม่ไปยุ่งเลย“ไม้่ได้ พี่ชอบ จบนะ”“พี่ดาครับ มันโป๊”กรเข้ามารวบตัวฉันเข้าไปกอดทันที ร้ายนักนะเจ้ากร“ถ้าไม่ปล่อยพี่โกรธจริงๆนะ”กรจึงจำใจต้องปล่อยฉันออกจากอ้อมกอด ฉันจึงเดินออกมาในทันที เพื่อที่จะเข้าไปเรียกเด็กๆให้ไปเล่นน้ำ แล้วพอครบองค์ประชุม ฉันก็พาเด็กๆไปที่ชายหาดทันทีท่ามกลางสายตาของกรที่คอยมองดูอย่างไม่พอใจสุดๆเลยฉันเล่นสาดน้ำกับน้องอัญไปเรื่อยๆอย่างสนุกสนานโดยมีเขียนฟ้าเดินตามและมีกรยืนมองอยู่ที่ชายหาด แล้วซักพักมันก็มีกลุ่มผู้ชาย 2-3คนเดินเข้ามา"ว้าววว ขาวจัง พี่สาวมีแฟนรึยังครับ"1ในกลุ่มเดินเข้ามาจับแขนฉัน ฉันจึงรีบสะบัดออกอย่างรังเกียจ" อย่ามายุ่งกับฉันดีกว่าค่ะ""แหมทำเป็นเล่นตัวสัส อย่างงี้ต้องจัด"พวกมันกำลังจะเข้ามา ฉันจึงรีบถอยหลังนี้อย่างไวด้วยความกลัวแกร๊ก!!!!!! แกร๊ก!!!!!! แกร๊ก!!!!!!เสี
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 37 ไม่ทรยศพี่ใช่มั้ย
ฉันเอามือขึ้นไปลูบหัวรุ่งเบาๆ ฉันเข้าใจดีว่าการถูกหักหลังมันเป็นยังไงแต่ฉันยังพอมีฐานะและมีเงินสำรอง แต่สำหรับพนักงานกินเงินเดือนอย่างรุ่ง มันไม่ง่ายเลยที่จะก้าวเดินต่อไปเมื่อเจอกับเหตุการณ์อันเลวร้ายนี้“ อย่าร้องนะรุ่ง เอาเป็นว่า ฉันจะให้เงินรุ่งไปใช้ก่อน 2 หมื่น ถ้ารุ่งจะคืนตอนไหนก็โอนมา แต่ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร ฉันขอแค่อย่างเดียว อย่าฆ่าตัวตาย เพราะผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวบนโลก”รุ่งหันมามองฉันก่อนจะลงไปนั่งที่พื้นแล้วกราบฉันทันทีฉันตกใจจนต้องรีบพยุงรุ่งขึ้นมา“ อย่าทำแบบนี้ ที่ฉันช่วย เพราะรุ่งเป็นพนักงานของฉัน อย่าคิดมากนะ ไปล้างหน้าล้างตา ทำใจให้สบายไป แล้วกลับลงไปทำงานอย่างมีความสุขนะ”ฉันยิ้มให้รุ่งเล็กน้อยก่อนที่รุ่งจะยกมือขอบคุณอีกครั้งและออกจากห้องไปตอนนี้ก็มาถึงตาฉันบ้างที่กำลังคิดมาก เพราะขนาดเพื่อนรักกันยังแย่งสามีของเพื่อนได้เลย แล้วนี่เป็นคนทำงานในบ้าน เธอจะไม่ทำเรื่องอย่างว่าจริงๆหรอ ฉันเครียดจนต้องหยิบยาแก้เครียดและแก้ปวดหัวขึ้นมากินเลย ก่อนที่ฉันจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา เพราะความเหนื่อยใจฉันรู้สึกถึงอะไรบางอย่างบนใบหน้าฉันจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วสิ่งที่เห็นก็คือกร นั่นเ
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 36 ถูกหักหลัง
ฉันจ้องมองน้ำฝนด้วยสายตาที่ไม่ค่อยพอใจนัก ส่วนน้ำฝนก็จ้องมองฉันกลับแบบไม่มีใครยอมใครเลย นี่ฉันเป็นเจ้านายนะ" ทำไมฝนถึงแต่งตัวแบบนี้ รู้มั้ยว่ามันไม่เหมาะ”ฝนจ้องฉันก่อนจะชักสีหน้าไม่พอใจออกมา“ไม่รู้ดิ เพราะปกติก็แต่งแบบนี้ ทำไมอ่ะ คุณดากลัวอะไรหรอ หรือว่ากลัวคุณกรจะสนใจฝน”ฉันยืนตัวสั่นด้วยความโมโห จน ชมพู่ต้องเข้าไปจับฝนเอาไว้ แต่กลับถูกฝนสะบัดออกอย่างไร้เยื่อไย“ อย่ามายุ่งน่า ฉันถูกส่งให้มาทำงาน หน้าที่ของฉัน ฉันก็จะทำเต็มที แต่เรื่องอื่นอย่ามายุ่งกับฉัน”“แต่ฉันเป็นเจ้านายเธอ ฉันมีสิทธิ์สั่งเธอ” ฉันตะคอกออกไปด้วยอารมณ์ที่โมโหสุดๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เพราะฉันไม่ใช่คนบ้าอำนาจฉันจะไม่ตะคอกใส่ลูกน้องแต่คราวนี้สุดจะทนจริงๆ“แต่ที่รู้ๆ คือเงินที่จ่ายเงินเดือนมาจากคุณเก้านะ ซึ่งฝนไม่ได้รับเงินจากคุณ งั้นเอาเป็นว่า ฝนจะจัดการงานให้คุณอย่างดีเลย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม”พูดจบ ฝนก็เดินออกไปทิ้งให้ฉันยืนโมโหอยู่ แต่ ชมพู่ก็เข้ามาแตะที่แขนฉันเบาๆ“คุณดาอย่าโกรธไอ้ฝนมันเลยนะคะ มัน เป็นคนปากร้ายแบบนี้แหละค่ะ แต่เรื่องคุณกร พู่ก็อยากให้ระวังไว้บ้าง เพราะฝนมันก็จะชอบเรื่องผู้ชายอยู่
