เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 10 น้องอัญ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-27 10:57:49บทที่เกี่ยวข้อง
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 11 สำรวจในปาก
หลังจากนั้นฉันก็พาน้องอัญมาที่บ้านอีกหลังที่ฉันซื้อเอาไว้นานแล้วเพราะฉันคิดว่าถ้าฉันมีลูกฉันจะพาเขามาอยู่ที่นี่ เพราะโครงการมันออกแบบมาเพื่อครอบครัวที่ต้องการธรรมชาติ" หมู่บ้านขจรไพศาล โครงการ 4" น้องอัญอ่านชื่อป้ายหมู่บ้านออกมา เด็กอะไรฉลาดจริงๆ ยังเด็กแท้ๆ อ่านหนังสือเก่งมาก" ใช่ค่ะ อาดาจะพาน้องอัญมาอยู่ที่นี่ก่อนช่วงป่วยนะคะ แล้วอาดาจะดูแลน้องอัญเอง"" แล้วอากรจะมายู่กับเราด้วยมั้ยคะ"น้องอัญยิ้มถามฉันอย่างเด็กไรเดียงสา"เราอยู่กัน 2 คนไม่ได้หรอคะ"ฉันหันไปถามน้องอัญเพื่อหยั่งเชิง แต่น้องอัญกลับเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเคลือ"ไม่เป็นไรค่ะ… แต่น้องอัญอยากให้อากรอยู่ด้วยมากๆ น้องอัญรักอากร"น้ำตาน้องอัญไหลลงมา ฉันไม่ชอบเลยที่ต้องเห็นน้ำตาเด็กคนนี้"ได้ค่ะๆ เดี๋ยวอาดาจะส่งแผนที่ให้อากรเลยนะคะ แล้วพออากรเลิกงานน้องอัญจะได้เจออากรแน่นอน”“จริงนะคะอาดา”จริงซิจ้ะ น้องอัญอย่าเศร้านะคะ”“ค่ะ น้องอัญไม่เศร้าแล้ว”น้องอัญยิ้มออกมา ซึ่งไม่นานรถก็แล่นมาจอดที่หน้าบ้านของฉัน“ ถึงแล้วค่ะน้องอัญ" ฉันหันไปพูดกับน้องอัญ แล้วจู่ๆน้องอัญก็เข้ามากอดฉันเอาไว้ก่อนจะหอมที่แก้มฉ
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 12 กลับห้องเราเถอะ
พี่ดาเริ่มเรียกชื่อผมและครางออกมาไม่เป็นภาษาแล้วครับ ผมจึงลากจูบไปจนถึงด้านล่างจากนั้นผมก็ใช้ลิ้นสัมผัสไปที่หน้าท้องของพี่ดาเบาๆทำให้พี่ดาสะดุ้งขึ้นมาเลย“กรพี่ว่า…..”ไม่ทันที่พี่ดาจะพูดอะไร ผมก็ประกบปากเข้ากับกลีบกุหลาบของพี่ดาไปแล้ว พี่ดาถึงกับดึงผมด้วยความเสียวเลย ผมไม่ทำพี่ดารุนแรงนะครับเพราะผมอยากทะนุถนอมพี่ดาและต้องการให้พี่ดามีความสุขที่สุดกับครั้งแรกของเรา ผมใช้ลิ้นควานไปจนถึงร่องลึกและพยายามชักเข้าออกเร็วๆ พี่ดาถึงกับเด้งตัวขึ้นมารับลิ้นของผมเลย แน่นอนครับว่าพี่ดาต้องเสียวมากแน่ๆ“กร พี่ไม่ไหวแล้ว …”พี่ดาใช้มือกดหัวผมเพราะความเสียว แล้วไม่นาน พี่ดาก็กระตุกเกร็ง และปล่อยน้ำออกมา ซึ่งแน่นอนว่าผมจัดการเลียจนสะอาดเลยครับ พี่ดามีทีท่าหอบเพราะเหนื่อยจากการเสียวเมื่อกี้ ผมจึงลุกขึ้นมายืนและค่อยๆถอดกางเดงออก มันจึงเผยให้เห็นท่อนเอ็นที่มันใหญ่และยาวตามไซร์ขนาดตัวของผมที่สูงมาก“พี่ดากลัวหรอครับ” ผมแกล้งพูดแหย่พี่ดา ก็เพราะพี่ดาตัวเล็กไงครับ อาจจะกลัวไซร์ใหญ่ๆของผมแบบนี้“เปล่าซะหน่อย พูดบ้าอะไรนะเรา มาพี่ทำให้ “ พี่ดาค่อยๆเอื้อมมือที่สั่นเทามาจับที่ท่อนเอ็นผม แหม พูดดีที่จริงก้กำลัง
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 13 งานเข้า
กรดึงฉันเข้าไปกอดอีกครั้งมันช่างเป็นกอดที่รู้สึกดีที่สุด ฉันรู้สึกว่าตัวเองมีค่าทุกครั้งที่อยู่กับกรเลย แล้วซักพักเราก็ลงไปกินข้าวที่กรซื้อมา กรบอกว่าตอนฉันหลับเขาออกไปส่งน้องอัญมา“พี่ดามานั่งกับผมดีกว่า”“ทำไมพี่ต้องไปนั่งกับกรด้วยละ เก้าอี้มีตั้งหลายตัว”“ก็ผมไม่อยากห่างจากพี่ดานี่ครับ นะ นะครับนะ”ฉันยังไม่ทันจะตอบอะไร กรก็ดึงฉันไปนั่งลงบนตักของเขาทันที แล้วยังป้อนข้าวให้ฉันด้วยนะเขาทำอย่างกับฉันเป็นเด็กๆเลยRRRRRRRRRRเสียงมือถือของฉันดังขึ้น ฉันจึงหยิบมารับ"ว่ายังไงปู" ฉันเอ่ยถามเลขาของฉันทันทีที่รับสาย"วันนี้คุณดามีพบกับเจ้าของโรงเเรมที่เราจะเอาสินค้าไปเปิดวางนะคะ""นั่น ใช่จริงด้วยดาลืมไปเลยจริงๆนะ"ฉันอุทานออกมาอย่างตกใจ แล้วในขณะที่ฉันกำลังคุย กรก็จูบฉันไปทั่วเลย แถมมือก็ยังขยำหน้าอกฉันตลอด ไอ้เด็กบ้านี่ซนจริงๆเลย ฉันจึงหันกลับไปดุกรด้วยสายตาแต่เหมือนเขาจะไม่สะทกสะท้านอะไรเลย เพราะกรกลับดึงฉันเข้าไปจูบซะงั้น"คุณดา ได้ยินรึเปล่าคะ คุณดา"เสียงเลขาเรียกชื่อฉัน แต่ฉันไม่สามารถตอบได้เพราะกรจูบฉันไม่ปล่อยเลยฉันจึงเอามือไปตีแขนกรอย่างแรง กรถึงปล่อยฉันได้"เฮือกกกก…….. ฟังอยู่ ป
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 14 ปลอมตัว
และพอผมมาถึงที่โรงแรมผมก็สั่งให้พนักงานไปหาชุดมาให้ผมเปลี่ยนซึ่งกว่าพนักงานจะหาไซร์ผมได้ ผมรอเกือบชั่วโมงเลยนะ"นี่คือข้อมูลของบริษัทที่เข้ามาติดต่อค่ะ มี 5 รายที่เราเลือกมา "เลขาของพี่เก้าเอ่ยขึ้น ผมจึงค่อยๆเปิดไปเรื่อยๆ จนมาถึงเล่มสุดท้าย" นลินดา ทิพโกสน บริษัท linda Enterprice ชื่อโคตรคุ้นเลย" ผมพึมพำกับตัวเองก่อนจะเปิดเข้าไปดูด้านใจ"ตายห่าละ พี่ดานี่หว่า " รูปพี่ดาถูกติดไว้ด้านในแฟ้ม ผมถึงกับไปไม่เป็นเลย ผมจึงกดเรียกเลขาให้เข้ามาทันที"คะคุณกร" เลขามองหน้าผมอย่างงงๆ"คุณช่วยไปหา แว่นตา หมวก แล้วก็ผ้าพันคอ มาให้ผมทีนะครับ"" แล้วคุณกรจะเอามาทำอะไรคะ”เลขาถามผมขึ้นมาอย่างสงสัย“ผมจะเอามาทำอะไรนิดหน่อยอะครับ คุณช่วยเอามาให้ผมก่อนนะครับ เร็วๆเลยยิ่งดี” ผมพนักหน้าออกแนวขอร้อง ทำให้เลขายิ้มออกมา เธอคงกำลังคิดว่าผมเพี้ยนอยู่แน่ๆ“ได้ค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะเอามาให้” พูดจบเธอก็เดินออกไป แล้วไม่นานเธอก็กลับเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับของที่ผมสั่งไปเมื่อกี้“ขอบคุณนะครับ”ผมเอ่ยปากขอบคุณเธอทันทีที่ผมได้รับของ“ไม่เป็นไรค่ะคุณชายน้อย” เธอยิ้มออกมา เธอคงจะเอ็นดูความบ้าบอของผมละมั้งผมรีบจัดการเอาแว่นมาใ
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 15 ไอ้ทศ
“เหรอครับ “ผมพูดอะไรไม่ออกเลย“ช่างเขาเถอะ พี่ไม่ได้สนใจอะไรเขาอยู่แล้ว”ผมโคตรดีใจเลยที่พี่ดาไม่ได้สนใจคนที่รวยกว่า แต่กลับให้ความสำคัญพนักงานกาแฟธรรมดาอย่างผม“แล้วตอนนี้กรอยู่ไหน พี่อยู่หน้าร้านกรไม่เห็นกรอยู่ร้านเลย”ตายละหว่า พี่ดาอยู่หน้าร้าน ผมจะทำไงดีเนี้ย“ผมออกมาธุระให้เจ้านายนะครับ เอาเป็นว่าพี่ดารอผมก่อนนะเดี๋ยวผมไปหา”“พี่ไปรอที่บริษัทแล้วกันนะ กรไปรับพี่ที่นั่นเลย”พี่ดาวางสายไปทันทีก่อนจะส่งโลเคชั่นของบริษัทมาให้ผม ผมอึ้งพูดอะไรไม่ออกเลย นี่พี่ดาให้ผมไปรับพี่ดาที่นั่นได้แล้วเหรอ“เยส!!!!!! ดีใจโว้ยยยยยยย”ผมตะโกนออกมาอย่างดังลั่นห้องเลยผมขับมอไซค์ตรงไปหาพี่ดาที่บริษัททันทีหลังจากที่ผมจัดการเอกสารเสร็จ ผมแต่งตัวแบบชิลๆและถือหมวกกันน็อคเดินเข้าไป ทุกสายตาต่างจ้องมาที่ผมกันหมด นี่ผมมีอะไรผิดปกติรึไง แล้วจู่ๆ ยามก็เดินมาที่ผมพร้อมกับยกกระบองขึ้นมาชี้หน้าแบบหาเรื่อง“มาทำอะไรเนี้ย”โอ้โห เก่งซะด้วย “มาหาแฟนครับ”ผมมองหน้ายามก่อนจะพูดกับเขาดีๆ“สภาพงี้หรอ มีแฟนทำงานที่นี่อ่ะ อย่ามาตู่ดีกว่าวะไอ้น้อง รีบออกไปซะก่อนที่พี่จะเอาไม้ไล่ฟาดเองออกไป” นี่ยามรึหมาละครับเนี้ย ดุจริงดุจ
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 16 ทำตามที่ผมสั่ง
“ไปคุยกันในบ้านดีกว่าค่ะทศ” “ทำไม กลัวคนอื่นเขารู้หรอว่าคุณเอาเด็กมาเป็นชู้อ่ะ” มันตะคอกเสียงใส่พี่ดาอย่างดังเลย“ทศ ดาบอกว่าให้ไปคุยในบ้าน ““ผมจะคุยตรงนี้ ไหนขอดูหน้าไอ้แมงดาที่มาเกาะเมียกูหน่อยดิ”มันเอามือขึ้นมาจับคางของผม ผมจึงปัดมือมันออกอย่างแรงเลย“อย่ามาถูกตัวผม”“โอ้โห เหมือนจะหยิ่งนะ แต่มึงมันก็แค่ไอ้แมงดาที่จ้องจะจับผู้หญิงแก่มีเงิน ก็เท่านั้น”“ทศหยุดนะ” พี่ดาผลักนายทศออกอย่างแรง“หลงมันจนโงหัวไม่ขึ้นเลยซินะ ถามจริงคุณไม่อายรึไง ที่เอาเด็กรุ่นเนี้ยมาทำชู้อ่ะ”“ฉันไม่อาย เพราะคุณก็ไม่ได้อายเหมือนกัน”“คุณพูดอะไร ดา ผมถามว่าคุณพูดอะไร” นายทศเอามือมาบีบที่แขนพี่ดาอย่างแรง ผมจึงผลักมันออกพร้อมกับชี้หน้ามัน“ มึงจะพูดก็พูดพูดไป แต่อย่ามาแตะต้องตัวพี่ดา”“นี่มึงขู่กูเหรอ ไอ้เด็กเวร”“กูไม่ได้ขู่ แต่กูพูดจริง”“ทศ คุณหย่ากับฉันเถอะ” พี่ดาเอ่ยขึ้นมาทั้งน้ำตา ทำเอาผมอึ้งไปเลย รวมถึงนายทศด้วย“มะ...หมายความว่าไง นี่คุณหลงมันถึงขนาดจะหย่ากับผมเลยหรอดา คุณบ้าไปแล้วหรอ”“ฉันไม่ได้พูดเพราะอารมณ์ แต่ฉันไม่ไหว คุณทำร้ายจิตใจฉันมานานเกินไปแล้ว”“ผมทำอะไร คุณบอกมาซิ”“คุณอย่าคิดว่าฉันไม
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 17 ฉันถูกข่มขืน
ทศยิ้มออกมาก่อนจะลากฉันไปทันที ฉันพยายามขืนแต่อย่างที่บอกฉันเป็นคนตัวเล็ก ฉันไม่สามารขัดขืนทศได้เลย“ทศปล่อยดานะ ทศ ปล่อย”"ถ้าให้ชู้เอาได้ ผัวก็ต้องเอาได้ใช่มั้ย""ทศคุณไม่ได้นอนกับฉัน มานานแล้วนะ คุณอย่ามาทำแบบนี้เพื่อประชดเลยจะดีกว่านะ"" ผมจะทำ"ทศโยนฉันลงบนเตียงโดยที่เขาไม่สนเลยว่าฉันจะเป็นยังไง" อย่านะทศ ดาขอร้อง" ฉันยกมือไหว้ทศเพราะฉันไม่อยากให้เขาแตะต้องตัวฉันแม้แต่ปลายเล็บ"หึ!!! เด็กมันเอาดีใช่มั้ย งั้นมารื้อฟื้นกันหน่อยดีกว่าว่าผมกับไอ้เด็กนั่นใครจะลีลาดีกว่ากัน แล้วถ้าคุณไม่ยอมละก็ผมไม่เอามันไว้แน่"ทศก้มลงมาไซร์ที่ซอกคอของฉัน เขาทำกับฉันรุนแรงมาก ไม่มีความอ่อนโยนเลยซักนิด นี่เหรอสามีที่ฉันทำทุกอย่างเพื่อเขามาตลอด 9 ปี เขาคือคนๆนี้หรอ" ถ้าคุณยังไม่เลิกติดต่อกับมันคุณเตรียมฟังข่าวเจอศพมันได้เลย เหมือนที่ผมบอกคุณเมื่อกี้ไง"ทศกระชากเสื้อผ้าของฉันออกจนหมด เหลือเพียงร่างกายที่เปลือยเปล่าฉันจึงรีบเอามือขึ้นมาปิดบังส่วนนั้นและหน้าอกเอาไว้ แต่ทศก็พยายามแกะมือของฉันออก“ทำไม ผัวจะดูเนี้ยหวงนักหวงหนาทีไอ้ชู้นั่นเปิดให้มันดูหมดเลยซิ” ฉันไม่ตอบอะไรเขาทั้งนั้น มีเพียงน้ำตาเท่านั้นที
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 18 เจ็บมากมั้ยครับ
พี่เก้าทิ้งคำพูดชวนขนหัวลุกไว้ก่อนจะเดินออกจากโรงพักไปพร้อมกับผม"พี่เก้าผมขอไปหาพี่ดาก่อนนะพี่" ผมขึ้นไปคร่อมมอไซค์ทันที"มึงมีอะไรให้กูช่วยมั้ย บอกกูมาเลย กูพร้อมปะทะ" นี่ไงครับผู้ชายสายเกรี้ยวกราด ไม่ว่าสถานะการณ์ไหนพี่ชายผมคนนี้ก็พร้อมปะทะเสมอ"ไม่เป็นไรพี่ ผมขอไปเอาหัวใจของผมคืนด้วยตัวเองก่อน แต่ถ้ามันมีปัญหาผมคงต้องเป็นขจรไพศาลแบบเต็มตัว"ผมจ้องไปที่พี่เก้าผมก็ไม่รู้ว่าผมพูดอะไรให้พี่เก้าถูกใจเพราะพี่เก้ายิ้มและตบที่ไหล่ผมเบาๆ"มึงโตแล้วซินะไอ้กร รีบไปเถอะเดี๋ยวเมียมึงจะรอ""ครับ"ผมสตาร์ทเครื่อง และขับออกมาทันที ผมขับมาอย่างไวเลยนะ แล้วพอผมเห็นข้างหน้าเป็นไฟแดงผมจึงรีบกำครัชกำเบรก แต่มันเบรกไม่อยู่ครับ แล้วมันก็ดันมีรถพ่วงกำลังจะผ่านไปซะด้วย นี่ถ้าชนเนี้ยผมตายคาที่แน่ๆ แล้วผมก็ไม่มีทางเลือกอื่นด้วย ผมต้องพุ่งปะทะท่านั้น ผมจึงบิดคันเร่งจนแทบมิดไมด์พร้อมพุ่งเข้าใส่ทันที ก่อนที่ผมจะสไลด์ลอดใต้ท้องรถพ่วงเฉียดตายไปอย่างเส้นยาแดงผ่าแปดผมจอดรถเพราะมันไปต่อไม่ได้ผมเลยโทรหาไอ้บุ๋มให้ส่งช่างมาหาผมด่วนช่างบอกว่ารถผมถูกตัดสายเบรก นี่มันกะเล่นผมถึงตายเลยนะ"พี่เก้า ผมมีเรื่องให้ช่วยครับ"
บทล่าสุด
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 44 ตอนจบ
งานแต่งงานเล็กๆของฉันกับกรถูกจัดขึ้นท่ามกลางญาติมิตรไม่กี่คน แต่มันมากไปด้วย ความสุขและมันเป็นความทรงจำที่ดีสำหรับฉันอย่างมาก จนงานเลี้ยงผ่านไป เหลือไว้แค่ฉันกับกรแล้วก็เจ้าเด็กน้อยขุนเขาที่อยู่ภายในห้อง ส่วนเขียนฟ้า รายนั้นได้เพื่อนใหม่เป็นป็อกที่คอยมาอยู่เป็นเพื่อนและดูแล และขอบอกเลยนะว่าป็อกนิสัยดีมากกรเดินเข้ามารูดซิปที่ด้านหลังให้ฉันอย่างเบามือก่อนจะค่อยๆลูบไล้ตัวฉันไปทั่วๆ“กลิ่นตัวพี่ดามันช่างเชิญชวนผมจริงๆนะครับ”“บ้าน่ากร พี่ยังไม่ได้อาบน้ำเลย จะมาเชิญชวนอะไร”“ไม่เป็นไรครับ ผมชอบ”กรก้มลงมาจูบที่ต้นคอของฉันเบาๆ ก่อนจะไล่จูบลงมาเรื่อยๆจนฉันเสียวและขนลุกไปทั้งตัว“แอ๊… อุ๊แว๊ๆๆๆๆๆๆๆๆ อุ๊แวๆๆๆๆๆๆ”ซาวเสียงของขุนเขาดังขึ้นฉันจึงรีบผลักกรออกแล้วเดินเข้าไปอุ้มขุนเขาทันทีแบบไม่หันไปเหลียวแลกรเลย“พี่ดา แล้วจะต่อมั้ยอ่ะ”“ไม่แล้ว พี่ดูลูกก่อน”“แต่ผมค้างนะ”“เข้าห้องน้ำเลยจ้ะที่รัก”“ห้องน้ำอีกและ ตอนพี่ท้องผมก็พึ่งมือกับห้องน้ำตลอดเลยนะ”“คราวนี้อีกซักวันนะ”ฉันส่งสายตาเว้าวอน กรจึงทำหน้าบึงตึงแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป“อ๊ะ …. ซี้ดดดด .โอ้ย สวยโว้ย ..ซี้ด…”เสียงกรดังลั่นมาจากห้องน
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 43 ขอบใจ
"พี่ดา สวยจังครับ""กรชอบปะ""ชอบครับชอบมากเลย"ผมส่งยิ้มที่มีน้ำตาคลอที่ตาให้พี่ดา การได้รับดอกไม้จากคนที่เรารักมันเป็นแบบนี้เองเนอะ รู้สึกดีโคตรๆอ่ะ"กร พี่มีอะไรจะให้กรอีก 1 อย่างด้วยนะ""อะไรครับ""ยื่นมือมาซิ"ผมมองพี่ดาอย่าง งงๆก่อนจะยื่นมืออันหนาใหญ่ไปให้ พี่ดาค่อยๆลูบไล้มือผมไปอย่างช้าๆก่อนจะเอาแหวนสวมเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของผม“ มันเป็นแหวนที่พี่สั่งทำขึ้นมา ข้างในแหวนพี่สลักชื่อของพี่เอาไว้ ส่วนที่นิ้วพี่จะสลักชื่อของกรเอาไว้เช่นกัน”ผมนึกไม่ถึงเลยจริงๆนะ ว่าพี่ดาจะมาไม้นี้ ผมรีบดึงพี่ดาเข้ามากอดเอาไว้แนบอก ด้วยความรักที่มีเต็มหัวใจ“ขอบคุณนะครับพี่ดา ผมรักพี่ดานะครับ”“พี่ก็รักกรจ้ะ”ผมใช้ชีวิตแพ้ท้องต่ออีก 5 เดือน ซึ่งมันเป็นช่วงเวลาที่โคตรจะยาวนานอ่ะ แล้วพอผ่านมันไปได้ ผมโคตรสบายเลย แต่พี่ดากลับมีอาการ บวมที่มือที่เท้า อย่างเห็นได้ชัด จนผมต้องให้อยู่บ้านอย่างเดียวเลย แล้ววันที่ผมรอคอยก็มาถึง“กร กร กร”เสียงพี่ดาที่สั่นเทาค่อยๆดังขึ้น ผมที่หลับอยู่ข้างจึงขยับตัวหันมามอง ผมตกใจมากเลยนะ เพราะพี่ดามีสีหน้าที่เจ็บปวด และเหงื่อไหลออกมาเต็มเลย“พี่ดาเป็นอะไรครับ” ผมถามพี่ด
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 42 เซอร์ไพร์
ผมกระดกน้ำส้มหมดไปเป็นขวดๆ ทำไมผมไม่ยักรู้ว่าน้ำส้มสายน้ำผึ้งมันถึงได้อร่อยแบบนี้อร่อยกว่าเหล้าเบียร์ที่ผมกินอีกนะ“อืม อร่อยมากเลยครับ เอามาจากไหนครับเนี้ย”“ก็ส้มที่ป้าปลูกไว้นั่นแหละพอดีมันออกลูกมาเยอะ หลานป้ามันเลยลองเอามาคั้นดู”“ รสชาติดีมากๆ แล้วตอนนี้ผมรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย ขอบคุณนะครับ”ผมยกมือไหว้ทุกคน ทำเอาทุกคนรีบยกมือไหว้ตอบผมแทบไม่ทัน แล้วผมก็เดินกลับมาที่ห้องพร้อมทั้งหอบ ของกินกลับมาเพียบแล้วผมก็ยังเจอพี่เก้านั่งรอด้วยสายตาที่พร้อมจะขย้ำผมอีกด้วย“มึงหายไปไหนมา เขาจะประชุมกันแล้วเนี้ย”“ไปหาของกินมาครับ” ผมยกมือขึ้นมาอุดจะมูกขณะที่คุยกับพี่เก้า ผมจึงโดนถูกถีบสะท้านฟ้าของพี่เก้าอย่างจังเลย“ไอ้เวรเอ้ย กูไม่เหม็นโว้ย”พูดจบพี่เก้าก็เดินไปที่ห้องประชุมอย่างหัวเสีย ผมจึงจัดแจงกินยาแก้ปวดแก้อาเจียนแล้วก็ไม่ลืมพกมะขามที่แสนอร่อยเข้าไปจิ้มกับเกลือด้วยแล้วการประชุมก็เริ่มขึ้น ผมฟังทุกการนำเสนอของทุกคนแต่ก้ไม่ก็ไม่วายที่จะหยิบมะขามขึ้นมากินทำเอาทุกคนหันมามองกันเป็นตาเดียวเลย“มีอะไรหรอครับ คือว่า.. ผมแบ่งให้ได้นะ”แล้วทุกคนก็เข้ามาหยิบมะขามของผมไปกินกันทุกคนเลย พี่เก้าถึงกับกุม
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 41 แพ้ท้อง
“พี่ดารู้มั้ยครับว่าวันนี้ผมติดงานจริงๆ ผมทำงานไม่เป็นสุขเลย เมื่อฝนโทรมาบอกว่ายายนั่นกำลังเริ่มแผนการที่วางไว้ แล้วอีกอย่างพี่ดาอาจจะท้อง ผมจะบ้าตายอยู่แล้ว แต่ก็ยังอุ่นใจที่มีฝนคอยดูอยู่”นี่ฉันคิดบ้าอะไรอยู่ ฉันไม่ไว้ใจกร ในขณะที่กรกำลังหาทางช่วยฉัน ฉันนี่มันบ้าจริงๆ“พี่ขอโทษนะกร พี่ขอโทษที่คิดบ้าๆ”ไม่เป็นไรหรอกครับ เป็นใครๆก็คิด แต่ยิ่งผมทำให้พี่ดาเกลียดฝนมากเท่าไหร่ แผนของยายนั่นก็จะยิ่งเปิดเผยขึ้นมากเรื่อยๆ”“ขอบคุณที่ดีกับพี่นะ ขอบคุณจริง”ฉันกอดกรไปน้ำตาก็ไหลไป“โหนาย อีบ้านี่แหกปากไม่หยุดเลย”ฝนเดินเข้ามาพร้อมกับส่งเสียงดังมาแต่ไกล“อ้าวนายกำลังจะสวีทกันเหรอ เอาไว้ ฝนค่อยมาใหม่ก็ได้นะ”“ เอออ มาแล้วก็ช่างเหอะ แล้วไง มึง โดนตบไปไม่ใช่เหรอวันเนี้ย”ฉันสะดุ้งเลย ฉันลืมไปซะสนิทเลยนะว่าวันนี้ฉันตบฝน ตบคนที่เข้ามาช่วยฉัน ฉันจึงรีบ เดินไปหาฝนทันที“ฝน เจ็บรึเปล่า ฉันขอโทษนะ”ฉันเอามือไปแตะที่หน้าฝนเบาๆ ก่อนจะเห็นว่าหน้าฝนมีรอยแดงจากฝ่ามือของฉัน“คุณดาสวยจังเลยนะคะ มือก็นุ่มด้วย”ฉันเงยขึ้นไปมองฝนด้วยความตกใจทันที สัญชาติญาณของผู้หญิงมักจะบอกเมื่อเวลาเราโดนจีบแล้วครั้งนี้ก็เช่นกัน“
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 40 คิดได้เนอะะ
แล้วฉันก็ค่อยๆกระพริบตาถี่ๆ เพราะว่าฉันรู้สึกหนักหัวมากๆ แต่ที่ที่ทำให้ฉันตกใจที่สุดคือฉันโดนมันมืออยู่นั่นเอง“ พู่ พู่ อยู่ไหน พู่”นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันถึงโดนจับมัดแบบนี้ แล้วชมพู่ไปไหน หรือว่า คนร้ายมันจะฆ่าชมพู่ไปแล้ว นี่ต้องเป็นฝีมือของฝนแน่ๆ เจ็บใจชะมัดฉันพยายามเอามืออกจากเชือกแต่ดุูเหมือนมันจะมัดเงื่อนตายจนแน่นเลย“ตื่นแล้วหรอคะ”ชมพู่เดินถือถ้วยอะไรก็ไม่รู้มาทางฉันพร้อมกับค่อยๆนั่งลงบนโซฟาอย่างช้าๆ“ พู่นี่มันอะไร ทำไม ฉันถึงโดนมัดแบบนี้”“ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พู่แค่อยากจะคุยกับคุณแค่นั้นเอง”ชมพู่ค่อยๆฉีกยิ้มช้าๆ แต่มันช่างน่ากลัวอะไรแบบนี้ นี่หรอคนที่ฉันไว้ใจ“มีอะไรค่อยๆคุยกันนะพู่ฉันไปทำอะไรให้เธอเธอถึงทำกับฉันแบบนี้”ชมพู่ค่อยๆเอาช้อนลงไปคนถ้วยที่มีอย่างช้าๆก่อนจะเทยาลงไปจนหมดขวดซึ่งฉันก็ไม่รู้อีกนั่นแหละว่ามันคือยาอะไร“มีซิคะ คุณไม่ได้ทำกับฉัน แต่คุณทำกับคนที่ฉันรักที่สุดไง”ชมพู่หันมามองฉันด้วยสายตาที่เย็นชาหลังจากพูดจบ ซึ่งสายตานี้ฉันจำได้ไม่มีวันลืม มันคือสายตาของเด็กสาวที่จงเกลียดจงชังฉันตั้งแต่แรกเห็น ซึ่งฉันลืมเธอไปซะสนิทเลยว่าเธอยังมีชีวิตอยู่“ทิยา ทิยาใช่มั้
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 39 อย่ามาก้าวร้าว
ฉันกับกรจัดกันแทบทุกวันเลยนะตั้งแต่มาถึงจนถึงวันกลับเลยก็ว่าได้ ส่วน เด็ก2 คนนั้น เขาก็ดูแลตัวเองต่างไม่ยุ่งซึ่งกันและกัน แล้ววันที่ฉันกับกรจะต้องกลับก็มาถึง ฉันลากกระเป๋าเอาไปวางที่รถ และเดินกลับไปหากรที่ยืนคุยกับเพื่อนอยู่“นี่ค่าที่พักนะ ไอ้ไอสูร”กรยื่นเงิน ปึกนึงให้เพื่อนแต่เพื่อนกลับไม่รับแล้วดันเงินกลับคืนกรเฉยเลย“กูไม่เอาหรอกว่า กูอยากได้เป็นอย่างอื่นแทน”เพื่อนของกรพูดไปสายตาก็มองร่างกายของฉันไปราวกับว่าเขากำลังสำรวจร่างกายของฉันอย่างไงอย่างงั้น“มึงจะเอาเหี้ยอะไร” กรขึ้นเสียงทันที ทำเอาเพื่อนถึงกับสะดุ้งอ่ะ“ ป่าว กูก็แค่ อยากได้…….. อยากได้… อะไรก็ได้”“ส้นตีนกูมะ”กรยกเท้าใส่เพื่อนทันทีก่อนจะรีบดึงฉันเข้าไปไว้แนบกาย“อย่าใช้สายตาเหี้ยๆนั่นมองเมียกูอีกนะไอ้ไอสูร ถ้ามึงยังไม่อยากตาบอด”“โหไอ้กร ไอเวร แค่นี้มึงจะควักลูกตากูเลยเหรอ กูก็แค่มองเมียมึงปะ ก็เมียมึงสวยน่ารัก”“ แต่กูไม่ให้มอง เอ้าเอาเงินไปไอ้สัส”กรวางเงินบนมือของเพื่อนก่อนจะพาฉันเดินกลับมาที่รถด้วยท่าทีที่โมโห“อากรเป็นอะไรคะ หงุดหงิดอะไร”น้องอัญถามกรด้วยความสงสัย ดูซิขนาดเด็กยังรู้เลยว่า กรโมโห“ป่าวค่ะน้องอัญ เอ
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 38 ทำโทษ
ฉันจึงหยิบเอาชุดว่ายน้ำออกมาก่อนจะเดินเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ พอออกมา กรก็จ้องฉันด้วยสายตาที่น่ากลัวเลย“ มองพี่ทำไมอะกร น่ากลังจัง”“ใครซื้อชุดนี้ให้พี่ดาครับ”“ พี่ซื้อเองทำไมหรอ”“มันโป๊อ่ะ เปลี่ยนได้มั้ยครับ “ กรพูดด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน แหม ทีนี้ละมาขอ ทีตัวเองทำอะไรเค้ายังไม่ไปยุ่งเลย“ไม้่ได้ พี่ชอบ จบนะ”“พี่ดาครับ มันโป๊”กรเข้ามารวบตัวฉันเข้าไปกอดทันที ร้ายนักนะเจ้ากร“ถ้าไม่ปล่อยพี่โกรธจริงๆนะ”กรจึงจำใจต้องปล่อยฉันออกจากอ้อมกอด ฉันจึงเดินออกมาในทันที เพื่อที่จะเข้าไปเรียกเด็กๆให้ไปเล่นน้ำ แล้วพอครบองค์ประชุม ฉันก็พาเด็กๆไปที่ชายหาดทันทีท่ามกลางสายตาของกรที่คอยมองดูอย่างไม่พอใจสุดๆเลยฉันเล่นสาดน้ำกับน้องอัญไปเรื่อยๆอย่างสนุกสนานโดยมีเขียนฟ้าเดินตามและมีกรยืนมองอยู่ที่ชายหาด แล้วซักพักมันก็มีกลุ่มผู้ชาย 2-3คนเดินเข้ามา"ว้าววว ขาวจัง พี่สาวมีแฟนรึยังครับ"1ในกลุ่มเดินเข้ามาจับแขนฉัน ฉันจึงรีบสะบัดออกอย่างรังเกียจ" อย่ามายุ่งกับฉันดีกว่าค่ะ""แหมทำเป็นเล่นตัวสัส อย่างงี้ต้องจัด"พวกมันกำลังจะเข้ามา ฉันจึงรีบถอยหลังนี้อย่างไวด้วยความกลัวแกร๊ก!!!!!! แกร๊ก!!!!!! แกร๊ก!!!!!!เสี
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 37 ไม่ทรยศพี่ใช่มั้ย
ฉันเอามือขึ้นไปลูบหัวรุ่งเบาๆ ฉันเข้าใจดีว่าการถูกหักหลังมันเป็นยังไงแต่ฉันยังพอมีฐานะและมีเงินสำรอง แต่สำหรับพนักงานกินเงินเดือนอย่างรุ่ง มันไม่ง่ายเลยที่จะก้าวเดินต่อไปเมื่อเจอกับเหตุการณ์อันเลวร้ายนี้“ อย่าร้องนะรุ่ง เอาเป็นว่า ฉันจะให้เงินรุ่งไปใช้ก่อน 2 หมื่น ถ้ารุ่งจะคืนตอนไหนก็โอนมา แต่ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร ฉันขอแค่อย่างเดียว อย่าฆ่าตัวตาย เพราะผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวบนโลก”รุ่งหันมามองฉันก่อนจะลงไปนั่งที่พื้นแล้วกราบฉันทันทีฉันตกใจจนต้องรีบพยุงรุ่งขึ้นมา“ อย่าทำแบบนี้ ที่ฉันช่วย เพราะรุ่งเป็นพนักงานของฉัน อย่าคิดมากนะ ไปล้างหน้าล้างตา ทำใจให้สบายไป แล้วกลับลงไปทำงานอย่างมีความสุขนะ”ฉันยิ้มให้รุ่งเล็กน้อยก่อนที่รุ่งจะยกมือขอบคุณอีกครั้งและออกจากห้องไปตอนนี้ก็มาถึงตาฉันบ้างที่กำลังคิดมาก เพราะขนาดเพื่อนรักกันยังแย่งสามีของเพื่อนได้เลย แล้วนี่เป็นคนทำงานในบ้าน เธอจะไม่ทำเรื่องอย่างว่าจริงๆหรอ ฉันเครียดจนต้องหยิบยาแก้เครียดและแก้ปวดหัวขึ้นมากินเลย ก่อนที่ฉันจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา เพราะความเหนื่อยใจฉันรู้สึกถึงอะไรบางอย่างบนใบหน้าฉันจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วสิ่งที่เห็นก็คือกร นั่นเ
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 36 ถูกหักหลัง
ฉันจ้องมองน้ำฝนด้วยสายตาที่ไม่ค่อยพอใจนัก ส่วนน้ำฝนก็จ้องมองฉันกลับแบบไม่มีใครยอมใครเลย นี่ฉันเป็นเจ้านายนะ" ทำไมฝนถึงแต่งตัวแบบนี้ รู้มั้ยว่ามันไม่เหมาะ”ฝนจ้องฉันก่อนจะชักสีหน้าไม่พอใจออกมา“ไม่รู้ดิ เพราะปกติก็แต่งแบบนี้ ทำไมอ่ะ คุณดากลัวอะไรหรอ หรือว่ากลัวคุณกรจะสนใจฝน”ฉันยืนตัวสั่นด้วยความโมโห จน ชมพู่ต้องเข้าไปจับฝนเอาไว้ แต่กลับถูกฝนสะบัดออกอย่างไร้เยื่อไย“ อย่ามายุ่งน่า ฉันถูกส่งให้มาทำงาน หน้าที่ของฉัน ฉันก็จะทำเต็มที แต่เรื่องอื่นอย่ามายุ่งกับฉัน”“แต่ฉันเป็นเจ้านายเธอ ฉันมีสิทธิ์สั่งเธอ” ฉันตะคอกออกไปด้วยอารมณ์ที่โมโหสุดๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เพราะฉันไม่ใช่คนบ้าอำนาจฉันจะไม่ตะคอกใส่ลูกน้องแต่คราวนี้สุดจะทนจริงๆ“แต่ที่รู้ๆ คือเงินที่จ่ายเงินเดือนมาจากคุณเก้านะ ซึ่งฝนไม่ได้รับเงินจากคุณ งั้นเอาเป็นว่า ฝนจะจัดการงานให้คุณอย่างดีเลย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม”พูดจบ ฝนก็เดินออกไปทิ้งให้ฉันยืนโมโหอยู่ แต่ ชมพู่ก็เข้ามาแตะที่แขนฉันเบาๆ“คุณดาอย่าโกรธไอ้ฝนมันเลยนะคะ มัน เป็นคนปากร้ายแบบนี้แหละค่ะ แต่เรื่องคุณกร พู่ก็อยากให้ระวังไว้บ้าง เพราะฝนมันก็จะชอบเรื่องผู้ชายอยู่
