LOGINShare
บทที่ 17 ฉันถูกข่มขืน
Last Updated:
2024-11-27 10:57:49Related chapters
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 18 เจ็บมากมั้ยครับ
พี่เก้าทิ้งคำพูดชวนขนหัวลุกไว้ก่อนจะเดินออกจากโรงพักไปพร้อมกับผม"พี่เก้าผมขอไปหาพี่ดาก่อนนะพี่" ผมขึ้นไปคร่อมมอไซค์ทันที"มึงมีอะไรให้กูช่วยมั้ย บอกกูมาเลย กูพร้อมปะทะ" นี่ไงครับผู้ชายสายเกรี้ยวกราด ไม่ว่าสถานะการณ์ไหนพี่ชายผมคนนี้ก็พร้อมปะทะเสมอ"ไม่เป็นไรพี่ ผมขอไปเอาหัวใจของผมคืนด้วยตัวเองก่อน แต่ถ้ามันมีปัญหาผมคงต้องเป็นขจรไพศาลแบบเต็มตัว"ผมจ้องไปที่พี่เก้าผมก็ไม่รู้ว่าผมพูดอะไรให้พี่เก้าถูกใจเพราะพี่เก้ายิ้มและตบที่ไหล่ผมเบาๆ"มึงโตแล้วซินะไอ้กร รีบไปเถอะเดี๋ยวเมียมึงจะรอ""ครับ"ผมสตาร์ทเครื่อง และขับออกมาทันที ผมขับมาอย่างไวเลยนะ แล้วพอผมเห็นข้างหน้าเป็นไฟแดงผมจึงรีบกำครัชกำเบรก แต่มันเบรกไม่อยู่ครับ แล้วมันก็ดันมีรถพ่วงกำลังจะผ่านไปซะด้วย นี่ถ้าชนเนี้ยผมตายคาที่แน่ๆ แล้วผมก็ไม่มีทางเลือกอื่นด้วย ผมต้องพุ่งปะทะท่านั้น ผมจึงบิดคันเร่งจนแทบมิดไมด์พร้อมพุ่งเข้าใส่ทันที ก่อนที่ผมจะสไลด์ลอดใต้ท้องรถพ่วงเฉียดตายไปอย่างเส้นยาแดงผ่าแปดผมจอดรถเพราะมันไปต่อไม่ได้ผมเลยโทรหาไอ้บุ๋มให้ส่งช่างมาหาผมด่วนช่างบอกว่ารถผมถูกตัดสายเบรก นี่มันกะเล่นผมถึงตายเลยนะ"พี่เก้า ผมมีเรื่องให้ช่วยครับ"
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 19 น้องชายคนเล็ก
ผมยิ้มให้พี่ดาเล็กน้อย ส่วนพี่ดาก็พยักหน้ารับคำ ผมจึงเทแอลกอฮอลลงบนสำลีและค่อยๆแตะลงไปที่รอยแผล"ซี้ดดด...อ๊าาาาา… กร พี่แสบ"พี่ดาร้องออกมาเพราะแสบแต่สำหรับผม มันเหมือนเสียงครางเวลาคนทีอะไรกันมากกว่า ผมสลัดหัวเพราะเริ่มจะคุมสติไม่อยู่แล้วนะซิครับ แล้วผมจะทำแผลเสร็จมั้ยเนี้ย"พี่ดาแสบเหรอครับ" ผมเอ่ยถามพี่ดาทั้งๆที่ยังก้มหน้าล้างแผลอยู่"อืม….ซี้ดดดด....พี่แสบมากเลยกร"พี่ดายังคงร้องออกมาเพราะแสบ แต่เสียงแบบนี้มันเหมือนไม่ได้แสบอย่างเดียวเลยนะครับ ทุกคนคิดเหมือนผมมั้ย"พี่ดาอย่าร้องได้มั้ยครับ""ทำไมเหรอ"" เพราะผมจะทำแผลไม่เสร็จ แล้วผมก็จะปล้ำพี่ดายังไงละครับ"ผมเงยหน้าขึ้นไปพูดกับพี่ดา ทำให้พี่ดาหน้าแดงเลย ผมส่ายหัวเพราะเอ็นดูความเขินของพี่ดาผู้หญิงอะไรเขินได้ตลอดเวลาน่ารักเป็นบ้าพอผมทำแผลที่ขากับที่มือให้พี่ดาเสร็จ ผมก็ให้พี่ดากินข้าวกินยา ตัวพี่ดาเริ่มมีไข้นิดๆ คงจะอักเสบแผลแน่ๆ"พี่ดานอนพักเถอะครับ ผมไม่กวนแล้ว"ผมอยากให้พี่ดาพักผ่อนถึงแม้ใจผมมันอยากจะโดดลงไปขย้ำพี่ดาก็ตาม ผมลูบที่แก้มพี่ดาเบาก่อนจะลุกออกไป แต่พี่ดากลับรั้งแขนผมเอาไว้ แถมยังแสดงสีหน้าน่ารักอีกต่างหาก. ผมนี่จะไม
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 20 กรกันต์ ขจรไพศาล
ไอ้ทศกับไอ้เอสมีสีหน้าที่ตกใจ ผมจึงฟาดปืนไปที่ไอ้ทศทันทีโดยที่มันไม่ทันได้ตั้งตัวมันล้มลงไปหน้าคส่ำพื้นพร้อมกับเลือดที่ไหลออกจากหัวเพราะหัวมันแตก"นี่สำหรับเมียกู อีกอย่างช่วยไปหย่าให้เมียกูด้วยนะ เพราะนามสกุลมึงมันเป็นเสนียด"" กูว่าแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำนะไอ้เอส เพราะลูกน้องมึงทำร้ายผู้หญิงไอ้สัส คนเหี้ยอะไรก็ไม่รู้แมนโคตรๆ"พี่เก้าหันไปเล็งปืนใส่มันอีกครั้ง แต่พี่กันกลับมาจับมือพี่เก้าเพื่อห้ามปราม" เอาเป็นว่าหายกันแล้วกันนะ แต่ถ้ามึงอยากมีปัญหา บอกเวลาแล้วก็สถานที่มา"พี่กันกับพี่เก้าพาผมออกมาจากตรงนั้นก่อนจะมาส่งผมที่บ้านชานเมือง"ขอบคุณครับ"ผมยกมือเพื่อขอบคุณพี่ชายทั้ง 2 คน ก่อนที่ทั้งคู่จะเข้ามากอดผมเอาไว้" มึงเป็นน้อง ถ้ากูไม่ช่วยน้องจะให้กูช่วยหมารึไง" แหม ฮาร์ดคอตลอดพี่เก้าของผม" บอกควาจริงกับเมียได้แล้ว ทุกอย่างจะได้ไม่วุ่นวาย เลิกทำตัวเป็นเด็กซะที" สายเชือดนิ่มๆด้วยคำพูดก็ต้องพี่กันซินะ"ครับผม"แล้วทั้งคู่ก็กลับไป เหลือไว้แค่การ์ด ไม่ถึง30คนหรอกไม่เยอะเลยนะ แต่อยู่กันเต็มรอบบ้านไปหมดผมเดินเข้ามาในบ้าน ก็เห็นพี่ดากำลังนอนหลับอยู่บนเตียงอย่างสบายผมจึงถอดเสื้อผ้าออกแล้ว
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 21 ผมไม่เป็นอะไร
" ละ… แล้วยังไงละ"ฉันยังคงถามกรต่อไป แต่เดี๋ยวนะ ขจรไพศาลหรอ จริงดิ ฉันรีบเอามือไปตีกรอย่างแรงจนฉันเจ็บมือเลย" กร หยุดเลย ลุกขึ้นมาคุยกับพี่เดี๋ยวนี้เลยนะ กร"กรจึงหยุดการกระทำทั้งหมดลงก่อนที่กรจะเงยหน้าขึ้นมามองฉัน แววตาของกรดูเหมือนเด็กที่ทำผิดแล้วสำนึกผิดยังไงอย่างงั้นเลย"พี่ดาโกรธผมหรอครับ ถ้าพี่ดาโกรธ ผมขอโทษนะครับ"ฉันละปวดหัวจริงๆ กรทำหน้าตาแบบนี้แล้วฉันตะโกรธลงได้ยังไงละ" แล้วเรื่องมันเป็นยังไงกร เล่าทุกอย่างให้พี่ฟังให้หมดเลยนะ "ฉันจ้องหน้ากรเพื่อรอคำตอบ"ผมเป็นน้องชายคนที่ 3 ของตระกูล ขจรไพศาลครับ"ฉันจะเป็นลม นี่ฉันกำลังเป็นเมียมาเฟียหรอเนี่ย แถมเป็นมาเฟียตระกูลใหญ่และมีอิทธิพลมากติด 1ใน3 ของประเทศด้วย"นี่กรหลอกพี่หรอ""ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับพี่ดา คือวันนั้นผมสนใจพี่ดาตั้งแต่พี่ยืนอยู่หน้าร้านแล้วแต่พี่ดากลับเห็นผมเป็นแค่พนักงาน ผมเลยตามน้ำไปนะครับ"" แล้วกรไม่ใช่พนักงานแสดงว่ากรคือ…""ครับ ผมคือเจ้าของร้าน"ตายฉันจะเป็นลม นี่ฉันโดนเจ้าเด็กบ้านี่หลอกเอาเหรอเนี้ย กรรีบเข้ามากอดฉันทันทีเลยก่อนจะเอาหน้าลงมาซบที่หน้าอกฉัน นี่ไง ก็มันขี้อ้อนแบบนี้ไง"พี่ดาครับ แต่ที่ผมบอกว่
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 22 ทนอีก 6 เข็ม
กรกันต์ TALKผมเดินไปตรงกลุ่มพวกที่กำลังก่อกวน พวกมันมีกัน 5 คน แถมหน้าตาแต่ละคน เหี้ยๆทั้งนั่น" ที่นี่แม่งโกงชิบหาย โกง ขี้โกง" มันตะโกนออกมาอย่างดังจนผู้คนที่อยู่รอบข้าง ต่างพากันถอยหนี" ออกไปก่อนดีกว่าครับ อย่ามาก่อกวนที่นี่เลย"ลูกน้องบ่อนผม เข้าไปห้ามปราม แต่กลับถูกพวกมันต่อยจนล้มลงและกระเด็นมาติดเท้าผมที่กำลังก้าวเข้ามาพอดี พวกมันคงอยากจะลองของจริงๆนะครับ" อย่าเสือก ไปเรียกเจ้านายมึงมา" มันชี้หน้าแบบไม่กลัวหน้าอินทร์หน้าพรหมไหนเลย"มีอะไรรึเปล่า" ผมเดินเข้าไปประจัญหน้ากับมันทันที" มึงเป็นเจ้าของรึไง"" แล้วคิดว่าใช่รึเปล่าละ""กวนตีนสัส"มันพุ่งเข้ามาเพื่อต่อยผมแต่ผมไวกว่า ผมเลยหลบแล้วซัดมันลงไปกองกับพื้นด้วยหมัดเดียวเลย" ใครส่งมึงมามึงรีบกลับไปหามันซะก่อนที่มึงจะไม่มีลมหายใจกลับไป"ผมจ้องหน้ามันแต่เหมือนมันจะโดนจ้างมาแพงนะครับเพราะมันลุกขึ้นมา พร้อมอาวุธครบมือที่เอาออกจากด้านหลังพุ่งมาที่ผมทุกอย่างชุลมุนไปหมด แล้วผมก็โดนไม้ฟาดที่หลังอย่างแรง แต่ผมไม่เป็นอะไรนะ ผมหันกลับไปต่อยมันจนร่วงเลยแต่สิ่งที่ผมคาดไม่ถึงคือไอ้เหี้ยอีกคนมันเอามีดมาแทงผม ถึงมันจะแค่หวิดแต่มันก็ทำให้ผมเ
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 23 เขียนฟ้า
กรหันมามองฉันที่ยังมีคราบน้ำตาบนใบหน้าอย่างห่วงไยความรู้สึก“พี่ดาตกใจมากมั้ยครับ”“ตกใจซิ พี่กลัวกรจะเป็นอะไรไปมากกว่านี้”“ผมอาจจะให้สัญญากับพี่ดาไม่ได้ว่าผมจะไม่บาดเจ็บอีก แต่ผมสัญญาได้ว่า ผมจะดูแลปกป้องพี่ดาด้วยชีวิตของผมได้”กรเอามือมาลูบที่แก้มฉันเบาๆ ก่อนที่กรจะค่อยๆหลับตาลงและหลับไปเพราะฤทธิ์ยาที่กินไปก่อนหน้านี้ฉันนั่งมองใบหน้ากรที่ซีดเพราะเสียเลือดไปเยอะพอสมควร ฉันบอกได้เต็มปากเลยนะว่าฉันรักกรมาก มากอย่างที่ไม่เคยรักใครมาก่อนฉันเฝ้าดูแลกร ตลอดเวลาจนล่วงเลยมาเป็นอาทิตย์ ฉันไม่ได้ไปไหนเลย ที่บริษัทฉันก็ไปไม่ได้เพราะทศสั่งห้ามพนักงานทุกคนว่าห้ามให้ฉันเข้าไป เขาจัดการยึดบริษัทที่ฉันเฝ้าเพียรพยายามทำมา 9 ปี เต็ม เอาไปเป็นของเขาทันที ถามว่าฉันเสียใจมั้ย ฉันเสียใจมาก แต่ถ้ามันทำให้ฉันต้องตัดขาดจากผู้ชายอย่างเขาฉันยอมกรกันต์ TALKวันนี้ผมอาการดีขึ้นมาก แผลผมก็สมานกันดี พี่ดาเลยชวนผมออกมาข้างนอก ซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพี่ดาจะพาผมไปไหน แต่ที่แน่ๆ พี่ดาดูมีความสุขมากที่จะได้ไป“สถานสงเคราะห์เด็กเหรอครับ พี่ดาจะมาเลี้ยงอาหารเด็กที่นี่เหรอ” ผมถามพี่ดาอย่างสงสัยเมื่อรถแล่นเข้ามาจอด
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 24 แก่แดด
ผมกับพี่ดาจับมือกันเข้ามาในห้อง ผมโดดขึ้นเตียงก่อนเลย ก็มันเหนื่อยนี่ครับแต่ผมกลับโดนพี่ดาตีขาอย่างแรงอ่ะ เดี๋ยวนี้หัดใช้ความรุนแรง สงสัยผมต้องพาพี่ดาออกห่าง ผิงผิงกับผักบุ้งซะแล้วไม่งั้นผมต้องมีเมียโหดแบบพี่กันกับพี่เก้าแน่นอน"ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลยนะ กร สกปรก"" เดี๋ยวก่อนได้มั้ยครับ ผมขอนอนแปบเดียว""ไม่ได้ ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้" พี่ดาพยายามรั้งผมแต่ใครจะยอมละครับ ผมรั้งพี่ดาลงมาใส่ตัวทำเอาพี่ดาหน้าแดงเลย เพราะหน้าผมกับพี่ดา ห่างกันแค่ปลายจมูกชนกันเท่านั้น"กร ทำอะไรเนี้ย แผลยังไม่สนิทดีเลยนะ""แต่ผมทนไม่ไหวแล้วนี่ครับ "ผมใช้มือดึงพี่ดาเข้ามาจูบทันที คนตัวเล็กพยายามขัดขืนเพราะต้องการให้ผมไปอาบน้ำก่อน แต่บอกแล้วไงครับว่าผมไม่ไหวแล้วน้ำอาบตอนไหนก็ได้ แต่ตอนนี้ต้องเรื่องนี้เท่านั้นผมพลิกตัวพี่ดาลงมาอยู่ข้างล่าง คนตัวเล็กทำหน้าตาเหมือนจะตกใจ เพราะหน้าผมมันดูหื่นมากๆ บอกเลยครับผมไม่ไหวแล้วจริงๆ" กร ทำไมทำหน้าแบบนั้น "" ก็ผมบอกพี่ดาแล้วไงครับว่าผมไม่ไหว"ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำให้พี่ดายิ่งตกใจเข้าไปใหญ่ จากนั้นผมก้ก้มลงไปจูบและใช้ลิ้นเลียไปที่ซอกคอขาวๆทำเอาพี่ดาเกร็งตัวเพราะความเสียว“กร ...
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 25 อย่ามายุ่งกับกู
“คุณดาขา อย่าร้องนะคะ คุณดา”“ปูขอบใจมากนะ แต่เดี๋ยวฉันโทรไปใหม่”ฉันกดวางสายจากปูทันที ฉันฟุบหน้าลงบนที่นอนร้องไห้ไม่หยุดเลย นี่ฉันกำลังจะเสียบริษัทที่ฉันรักมากไปหรอเนี้ยฉันนอนร้องไห้จนหลับไป แต่มารู้สึกตัวอีกทีคือมันเสียวตรงหว่างขา ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็เห็น หัวของใครก็ไม่รู้กำลังก้มลงไปเลียที่กลีบกุหลาบของฉัน“อ๊ะ….. ใครอ่ะ..ซี้ดดด” ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจปนกับความเสียว“พี่ดาครับ”เสียงพูดที่แหบพร่าผสมกับเสียงกระเส่าดังขึ้นแต่ฉันก็ยังจำได้ว่ามันคือเสียงของกร ฉันจึงรีบดีดตัวลุกขึ้นไปจับหน้าเขาทันที“กรกรเป็นอะไร”สีหน้าของกรดูไม่ดีเลย ปากซี้ด หน้าแดง แถมเนื้อตัวยังสั่นๆอีกต่างหาก“พี่ดา ผมไม่ไหวแล้ว”กรถกเสื้อที่ฉันใส่อยู่ขึ้นรุนแรง นี่ไม่ใช่กร เขาเป็นอะไรกันแน่เนี้ย“ กร เป็นอะไรบอกพี่ซิ”ฉันเอื้อมมือไปจับหน้ากรให้ขึ้นมาคุยกัน แต่กรกลับหลับตาปี๋เลย“กร ตอบพี่ซิ”“ผมน่าจะโดนยาครับ ยาปลุกเซ็กส์”สิ้นเสียงของกร ฉันแทบเป็นลม นี่ฉันต้องทำยังไงกรถึงจะหายเนี้ย กรดูทรมานมากๆเลยนะ“กร ให้พี่ทำยังไง”“ผมอยากเอาครับพี่ดา ผมอยากเอามากๆเลยครับพี่ดา”ตายละ ไหนบอกไปคุยงานแต่ไหงกลับมาพร้อมยาปลุก
Latest chapter
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 44 ตอนจบ
งานแต่งงานเล็กๆของฉันกับกรถูกจัดขึ้นท่ามกลางญาติมิตรไม่กี่คน แต่มันมากไปด้วย ความสุขและมันเป็นความทรงจำที่ดีสำหรับฉันอย่างมาก จนงานเลี้ยงผ่านไป เหลือไว้แค่ฉันกับกรแล้วก็เจ้าเด็กน้อยขุนเขาที่อยู่ภายในห้อง ส่วนเขียนฟ้า รายนั้นได้เพื่อนใหม่เป็นป็อกที่คอยมาอยู่เป็นเพื่อนและดูแล และขอบอกเลยนะว่าป็อกนิสัยดีมากกรเดินเข้ามารูดซิปที่ด้านหลังให้ฉันอย่างเบามือก่อนจะค่อยๆลูบไล้ตัวฉันไปทั่วๆ“กลิ่นตัวพี่ดามันช่างเชิญชวนผมจริงๆนะครับ”“บ้าน่ากร พี่ยังไม่ได้อาบน้ำเลย จะมาเชิญชวนอะไร”“ไม่เป็นไรครับ ผมชอบ”กรก้มลงมาจูบที่ต้นคอของฉันเบาๆ ก่อนจะไล่จูบลงมาเรื่อยๆจนฉันเสียวและขนลุกไปทั้งตัว“แอ๊… อุ๊แว๊ๆๆๆๆๆๆๆๆ อุ๊แวๆๆๆๆๆๆ”ซาวเสียงของขุนเขาดังขึ้นฉันจึงรีบผลักกรออกแล้วเดินเข้าไปอุ้มขุนเขาทันทีแบบไม่หันไปเหลียวแลกรเลย“พี่ดา แล้วจะต่อมั้ยอ่ะ”“ไม่แล้ว พี่ดูลูกก่อน”“แต่ผมค้างนะ”“เข้าห้องน้ำเลยจ้ะที่รัก”“ห้องน้ำอีกและ ตอนพี่ท้องผมก็พึ่งมือกับห้องน้ำตลอดเลยนะ”“คราวนี้อีกซักวันนะ”ฉันส่งสายตาเว้าวอน กรจึงทำหน้าบึงตึงแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป“อ๊ะ …. ซี้ดดดด .โอ้ย สวยโว้ย ..ซี้ด…”เสียงกรดังลั่นมาจากห้องน
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 43 ขอบใจ
"พี่ดา สวยจังครับ""กรชอบปะ""ชอบครับชอบมากเลย"ผมส่งยิ้มที่มีน้ำตาคลอที่ตาให้พี่ดา การได้รับดอกไม้จากคนที่เรารักมันเป็นแบบนี้เองเนอะ รู้สึกดีโคตรๆอ่ะ"กร พี่มีอะไรจะให้กรอีก 1 อย่างด้วยนะ""อะไรครับ""ยื่นมือมาซิ"ผมมองพี่ดาอย่าง งงๆก่อนจะยื่นมืออันหนาใหญ่ไปให้ พี่ดาค่อยๆลูบไล้มือผมไปอย่างช้าๆก่อนจะเอาแหวนสวมเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของผม“ มันเป็นแหวนที่พี่สั่งทำขึ้นมา ข้างในแหวนพี่สลักชื่อของพี่เอาไว้ ส่วนที่นิ้วพี่จะสลักชื่อของกรเอาไว้เช่นกัน”ผมนึกไม่ถึงเลยจริงๆนะ ว่าพี่ดาจะมาไม้นี้ ผมรีบดึงพี่ดาเข้ามากอดเอาไว้แนบอก ด้วยความรักที่มีเต็มหัวใจ“ขอบคุณนะครับพี่ดา ผมรักพี่ดานะครับ”“พี่ก็รักกรจ้ะ”ผมใช้ชีวิตแพ้ท้องต่ออีก 5 เดือน ซึ่งมันเป็นช่วงเวลาที่โคตรจะยาวนานอ่ะ แล้วพอผ่านมันไปได้ ผมโคตรสบายเลย แต่พี่ดากลับมีอาการ บวมที่มือที่เท้า อย่างเห็นได้ชัด จนผมต้องให้อยู่บ้านอย่างเดียวเลย แล้ววันที่ผมรอคอยก็มาถึง“กร กร กร”เสียงพี่ดาที่สั่นเทาค่อยๆดังขึ้น ผมที่หลับอยู่ข้างจึงขยับตัวหันมามอง ผมตกใจมากเลยนะ เพราะพี่ดามีสีหน้าที่เจ็บปวด และเหงื่อไหลออกมาเต็มเลย“พี่ดาเป็นอะไรครับ” ผมถามพี่ด
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 42 เซอร์ไพร์
ผมกระดกน้ำส้มหมดไปเป็นขวดๆ ทำไมผมไม่ยักรู้ว่าน้ำส้มสายน้ำผึ้งมันถึงได้อร่อยแบบนี้อร่อยกว่าเหล้าเบียร์ที่ผมกินอีกนะ“อืม อร่อยมากเลยครับ เอามาจากไหนครับเนี้ย”“ก็ส้มที่ป้าปลูกไว้นั่นแหละพอดีมันออกลูกมาเยอะ หลานป้ามันเลยลองเอามาคั้นดู”“ รสชาติดีมากๆ แล้วตอนนี้ผมรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย ขอบคุณนะครับ”ผมยกมือไหว้ทุกคน ทำเอาทุกคนรีบยกมือไหว้ตอบผมแทบไม่ทัน แล้วผมก็เดินกลับมาที่ห้องพร้อมทั้งหอบ ของกินกลับมาเพียบแล้วผมก็ยังเจอพี่เก้านั่งรอด้วยสายตาที่พร้อมจะขย้ำผมอีกด้วย“มึงหายไปไหนมา เขาจะประชุมกันแล้วเนี้ย”“ไปหาของกินมาครับ” ผมยกมือขึ้นมาอุดจะมูกขณะที่คุยกับพี่เก้า ผมจึงโดนถูกถีบสะท้านฟ้าของพี่เก้าอย่างจังเลย“ไอ้เวรเอ้ย กูไม่เหม็นโว้ย”พูดจบพี่เก้าก็เดินไปที่ห้องประชุมอย่างหัวเสีย ผมจึงจัดแจงกินยาแก้ปวดแก้อาเจียนแล้วก็ไม่ลืมพกมะขามที่แสนอร่อยเข้าไปจิ้มกับเกลือด้วยแล้วการประชุมก็เริ่มขึ้น ผมฟังทุกการนำเสนอของทุกคนแต่ก้ไม่ก็ไม่วายที่จะหยิบมะขามขึ้นมากินทำเอาทุกคนหันมามองกันเป็นตาเดียวเลย“มีอะไรหรอครับ คือว่า.. ผมแบ่งให้ได้นะ”แล้วทุกคนก็เข้ามาหยิบมะขามของผมไปกินกันทุกคนเลย พี่เก้าถึงกับกุม
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 41 แพ้ท้อง
“พี่ดารู้มั้ยครับว่าวันนี้ผมติดงานจริงๆ ผมทำงานไม่เป็นสุขเลย เมื่อฝนโทรมาบอกว่ายายนั่นกำลังเริ่มแผนการที่วางไว้ แล้วอีกอย่างพี่ดาอาจจะท้อง ผมจะบ้าตายอยู่แล้ว แต่ก็ยังอุ่นใจที่มีฝนคอยดูอยู่”นี่ฉันคิดบ้าอะไรอยู่ ฉันไม่ไว้ใจกร ในขณะที่กรกำลังหาทางช่วยฉัน ฉันนี่มันบ้าจริงๆ“พี่ขอโทษนะกร พี่ขอโทษที่คิดบ้าๆ”ไม่เป็นไรหรอกครับ เป็นใครๆก็คิด แต่ยิ่งผมทำให้พี่ดาเกลียดฝนมากเท่าไหร่ แผนของยายนั่นก็จะยิ่งเปิดเผยขึ้นมากเรื่อยๆ”“ขอบคุณที่ดีกับพี่นะ ขอบคุณจริง”ฉันกอดกรไปน้ำตาก็ไหลไป“โหนาย อีบ้านี่แหกปากไม่หยุดเลย”ฝนเดินเข้ามาพร้อมกับส่งเสียงดังมาแต่ไกล“อ้าวนายกำลังจะสวีทกันเหรอ เอาไว้ ฝนค่อยมาใหม่ก็ได้นะ”“ เอออ มาแล้วก็ช่างเหอะ แล้วไง มึง โดนตบไปไม่ใช่เหรอวันเนี้ย”ฉันสะดุ้งเลย ฉันลืมไปซะสนิทเลยนะว่าวันนี้ฉันตบฝน ตบคนที่เข้ามาช่วยฉัน ฉันจึงรีบ เดินไปหาฝนทันที“ฝน เจ็บรึเปล่า ฉันขอโทษนะ”ฉันเอามือไปแตะที่หน้าฝนเบาๆ ก่อนจะเห็นว่าหน้าฝนมีรอยแดงจากฝ่ามือของฉัน“คุณดาสวยจังเลยนะคะ มือก็นุ่มด้วย”ฉันเงยขึ้นไปมองฝนด้วยความตกใจทันที สัญชาติญาณของผู้หญิงมักจะบอกเมื่อเวลาเราโดนจีบแล้วครั้งนี้ก็เช่นกัน“
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 40 คิดได้เนอะะ
แล้วฉันก็ค่อยๆกระพริบตาถี่ๆ เพราะว่าฉันรู้สึกหนักหัวมากๆ แต่ที่ที่ทำให้ฉันตกใจที่สุดคือฉันโดนมันมืออยู่นั่นเอง“ พู่ พู่ อยู่ไหน พู่”นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันถึงโดนจับมัดแบบนี้ แล้วชมพู่ไปไหน หรือว่า คนร้ายมันจะฆ่าชมพู่ไปแล้ว นี่ต้องเป็นฝีมือของฝนแน่ๆ เจ็บใจชะมัดฉันพยายามเอามืออกจากเชือกแต่ดุูเหมือนมันจะมัดเงื่อนตายจนแน่นเลย“ตื่นแล้วหรอคะ”ชมพู่เดินถือถ้วยอะไรก็ไม่รู้มาทางฉันพร้อมกับค่อยๆนั่งลงบนโซฟาอย่างช้าๆ“ พู่นี่มันอะไร ทำไม ฉันถึงโดนมัดแบบนี้”“ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พู่แค่อยากจะคุยกับคุณแค่นั้นเอง”ชมพู่ค่อยๆฉีกยิ้มช้าๆ แต่มันช่างน่ากลัวอะไรแบบนี้ นี่หรอคนที่ฉันไว้ใจ“มีอะไรค่อยๆคุยกันนะพู่ฉันไปทำอะไรให้เธอเธอถึงทำกับฉันแบบนี้”ชมพู่ค่อยๆเอาช้อนลงไปคนถ้วยที่มีอย่างช้าๆก่อนจะเทยาลงไปจนหมดขวดซึ่งฉันก็ไม่รู้อีกนั่นแหละว่ามันคือยาอะไร“มีซิคะ คุณไม่ได้ทำกับฉัน แต่คุณทำกับคนที่ฉันรักที่สุดไง”ชมพู่หันมามองฉันด้วยสายตาที่เย็นชาหลังจากพูดจบ ซึ่งสายตานี้ฉันจำได้ไม่มีวันลืม มันคือสายตาของเด็กสาวที่จงเกลียดจงชังฉันตั้งแต่แรกเห็น ซึ่งฉันลืมเธอไปซะสนิทเลยว่าเธอยังมีชีวิตอยู่“ทิยา ทิยาใช่มั้
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 39 อย่ามาก้าวร้าว
ฉันกับกรจัดกันแทบทุกวันเลยนะตั้งแต่มาถึงจนถึงวันกลับเลยก็ว่าได้ ส่วน เด็ก2 คนนั้น เขาก็ดูแลตัวเองต่างไม่ยุ่งซึ่งกันและกัน แล้ววันที่ฉันกับกรจะต้องกลับก็มาถึง ฉันลากกระเป๋าเอาไปวางที่รถ และเดินกลับไปหากรที่ยืนคุยกับเพื่อนอยู่“นี่ค่าที่พักนะ ไอ้ไอสูร”กรยื่นเงิน ปึกนึงให้เพื่อนแต่เพื่อนกลับไม่รับแล้วดันเงินกลับคืนกรเฉยเลย“กูไม่เอาหรอกว่า กูอยากได้เป็นอย่างอื่นแทน”เพื่อนของกรพูดไปสายตาก็มองร่างกายของฉันไปราวกับว่าเขากำลังสำรวจร่างกายของฉันอย่างไงอย่างงั้น“มึงจะเอาเหี้ยอะไร” กรขึ้นเสียงทันที ทำเอาเพื่อนถึงกับสะดุ้งอ่ะ“ ป่าว กูก็แค่ อยากได้…….. อยากได้… อะไรก็ได้”“ส้นตีนกูมะ”กรยกเท้าใส่เพื่อนทันทีก่อนจะรีบดึงฉันเข้าไปไว้แนบกาย“อย่าใช้สายตาเหี้ยๆนั่นมองเมียกูอีกนะไอ้ไอสูร ถ้ามึงยังไม่อยากตาบอด”“โหไอ้กร ไอเวร แค่นี้มึงจะควักลูกตากูเลยเหรอ กูก็แค่มองเมียมึงปะ ก็เมียมึงสวยน่ารัก”“ แต่กูไม่ให้มอง เอ้าเอาเงินไปไอ้สัส”กรวางเงินบนมือของเพื่อนก่อนจะพาฉันเดินกลับมาที่รถด้วยท่าทีที่โมโห“อากรเป็นอะไรคะ หงุดหงิดอะไร”น้องอัญถามกรด้วยความสงสัย ดูซิขนาดเด็กยังรู้เลยว่า กรโมโห“ป่าวค่ะน้องอัญ เอ
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 38 ทำโทษ
ฉันจึงหยิบเอาชุดว่ายน้ำออกมาก่อนจะเดินเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ พอออกมา กรก็จ้องฉันด้วยสายตาที่น่ากลัวเลย“ มองพี่ทำไมอะกร น่ากลังจัง”“ใครซื้อชุดนี้ให้พี่ดาครับ”“ พี่ซื้อเองทำไมหรอ”“มันโป๊อ่ะ เปลี่ยนได้มั้ยครับ “ กรพูดด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน แหม ทีนี้ละมาขอ ทีตัวเองทำอะไรเค้ายังไม่ไปยุ่งเลย“ไม้่ได้ พี่ชอบ จบนะ”“พี่ดาครับ มันโป๊”กรเข้ามารวบตัวฉันเข้าไปกอดทันที ร้ายนักนะเจ้ากร“ถ้าไม่ปล่อยพี่โกรธจริงๆนะ”กรจึงจำใจต้องปล่อยฉันออกจากอ้อมกอด ฉันจึงเดินออกมาในทันที เพื่อที่จะเข้าไปเรียกเด็กๆให้ไปเล่นน้ำ แล้วพอครบองค์ประชุม ฉันก็พาเด็กๆไปที่ชายหาดทันทีท่ามกลางสายตาของกรที่คอยมองดูอย่างไม่พอใจสุดๆเลยฉันเล่นสาดน้ำกับน้องอัญไปเรื่อยๆอย่างสนุกสนานโดยมีเขียนฟ้าเดินตามและมีกรยืนมองอยู่ที่ชายหาด แล้วซักพักมันก็มีกลุ่มผู้ชาย 2-3คนเดินเข้ามา"ว้าววว ขาวจัง พี่สาวมีแฟนรึยังครับ"1ในกลุ่มเดินเข้ามาจับแขนฉัน ฉันจึงรีบสะบัดออกอย่างรังเกียจ" อย่ามายุ่งกับฉันดีกว่าค่ะ""แหมทำเป็นเล่นตัวสัส อย่างงี้ต้องจัด"พวกมันกำลังจะเข้ามา ฉันจึงรีบถอยหลังนี้อย่างไวด้วยความกลัวแกร๊ก!!!!!! แกร๊ก!!!!!! แกร๊ก!!!!!!เสี
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 37 ไม่ทรยศพี่ใช่มั้ย
ฉันเอามือขึ้นไปลูบหัวรุ่งเบาๆ ฉันเข้าใจดีว่าการถูกหักหลังมันเป็นยังไงแต่ฉันยังพอมีฐานะและมีเงินสำรอง แต่สำหรับพนักงานกินเงินเดือนอย่างรุ่ง มันไม่ง่ายเลยที่จะก้าวเดินต่อไปเมื่อเจอกับเหตุการณ์อันเลวร้ายนี้“ อย่าร้องนะรุ่ง เอาเป็นว่า ฉันจะให้เงินรุ่งไปใช้ก่อน 2 หมื่น ถ้ารุ่งจะคืนตอนไหนก็โอนมา แต่ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร ฉันขอแค่อย่างเดียว อย่าฆ่าตัวตาย เพราะผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวบนโลก”รุ่งหันมามองฉันก่อนจะลงไปนั่งที่พื้นแล้วกราบฉันทันทีฉันตกใจจนต้องรีบพยุงรุ่งขึ้นมา“ อย่าทำแบบนี้ ที่ฉันช่วย เพราะรุ่งเป็นพนักงานของฉัน อย่าคิดมากนะ ไปล้างหน้าล้างตา ทำใจให้สบายไป แล้วกลับลงไปทำงานอย่างมีความสุขนะ”ฉันยิ้มให้รุ่งเล็กน้อยก่อนที่รุ่งจะยกมือขอบคุณอีกครั้งและออกจากห้องไปตอนนี้ก็มาถึงตาฉันบ้างที่กำลังคิดมาก เพราะขนาดเพื่อนรักกันยังแย่งสามีของเพื่อนได้เลย แล้วนี่เป็นคนทำงานในบ้าน เธอจะไม่ทำเรื่องอย่างว่าจริงๆหรอ ฉันเครียดจนต้องหยิบยาแก้เครียดและแก้ปวดหัวขึ้นมากินเลย ก่อนที่ฉันจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา เพราะความเหนื่อยใจฉันรู้สึกถึงอะไรบางอย่างบนใบหน้าฉันจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วสิ่งที่เห็นก็คือกร นั่นเ
หวานใจนายมาเฟีย บทที่ 36 ถูกหักหลัง
ฉันจ้องมองน้ำฝนด้วยสายตาที่ไม่ค่อยพอใจนัก ส่วนน้ำฝนก็จ้องมองฉันกลับแบบไม่มีใครยอมใครเลย นี่ฉันเป็นเจ้านายนะ" ทำไมฝนถึงแต่งตัวแบบนี้ รู้มั้ยว่ามันไม่เหมาะ”ฝนจ้องฉันก่อนจะชักสีหน้าไม่พอใจออกมา“ไม่รู้ดิ เพราะปกติก็แต่งแบบนี้ ทำไมอ่ะ คุณดากลัวอะไรหรอ หรือว่ากลัวคุณกรจะสนใจฝน”ฉันยืนตัวสั่นด้วยความโมโห จน ชมพู่ต้องเข้าไปจับฝนเอาไว้ แต่กลับถูกฝนสะบัดออกอย่างไร้เยื่อไย“ อย่ามายุ่งน่า ฉันถูกส่งให้มาทำงาน หน้าที่ของฉัน ฉันก็จะทำเต็มที แต่เรื่องอื่นอย่ามายุ่งกับฉัน”“แต่ฉันเป็นเจ้านายเธอ ฉันมีสิทธิ์สั่งเธอ” ฉันตะคอกออกไปด้วยอารมณ์ที่โมโหสุดๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เพราะฉันไม่ใช่คนบ้าอำนาจฉันจะไม่ตะคอกใส่ลูกน้องแต่คราวนี้สุดจะทนจริงๆ“แต่ที่รู้ๆ คือเงินที่จ่ายเงินเดือนมาจากคุณเก้านะ ซึ่งฝนไม่ได้รับเงินจากคุณ งั้นเอาเป็นว่า ฝนจะจัดการงานให้คุณอย่างดีเลย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม”พูดจบ ฝนก็เดินออกไปทิ้งให้ฉันยืนโมโหอยู่ แต่ ชมพู่ก็เข้ามาแตะที่แขนฉันเบาๆ“คุณดาอย่าโกรธไอ้ฝนมันเลยนะคะ มัน เป็นคนปากร้ายแบบนี้แหละค่ะ แต่เรื่องคุณกร พู่ก็อยากให้ระวังไว้บ้าง เพราะฝนมันก็จะชอบเรื่องผู้ชายอยู่
