ตอนที่9

อื้ออออ

ริมฝีปากหนาที่ฉกลงมาปิดปากบางอย่างแรงพร้อมบดจูบอย่างจาบจ้วงสร้างความตื่นตกใจให้หลินเฟยอย่างมาก ร่างบางพยายามดิ้นรนหนี มือบางยกขึ้นทุบอกแกร่งที่แข็งแรงดังหินผาแม้จะออกแรงเพียงใดก็หาได้สะเทือนไม่ เท้าเล็กที่ยังว่างจึงยกขึ้นกระทืบลงบนเท้าใหญ่อย่างแรง

"โอ๊ย"

ร่างใหญ่ที่โดนฤทธิ์เดชของคนตัวเล็กถึงกับเสียการทรงตัวปล่อยมือจากร่างเย้ายวนที่รีบผละออกพร้อมมือเล็กที่ผลักอกแกร่งเต็มแรง โดยไม่ทันได้ตั้งตัวจึงเซถอยหลังไปหลายก้าว ร่างบอบบางเมื่อหลุดจากอ้อมแขนแกร่งก็รีบหันหลังหนีทันที แต่เท้าเจ้ากรรมดันสะดุดขาตัวเองล้มลงหันไปมองใบหน้าหล่อเหลาที่ตาแดงก่ำเพราะฤทธิ์ยาปลุกกำหนัด ใจดวงน้อยพลันเต้นระส่ำอย่างหวาดกลัว

"อย่าเข้ามานะ ไม่อย่างนั้นข้าจะร้องให้คนช่วย" 

ส่งเสียงข่มขู่ออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นปนสะอื้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เห็นเท้าใหญ่ที่ก้าวเข้ามาอย่างไม่กลัวเกรงคำขู่นั้นดังนักล่าที่กำลังไล่ต้อนเหยื่อจึงหวีดร้องออกมา แต่เสียงที่เปล่งออกมานั้นไม่ได้ออกจากริมฝีปากอิ่มบวมเจ่อเพราะถูกเรียวปากร้อนลวกปิดปากไว้พร้อมส่งเรียวลิ้นเข้ามาดูดดึงกวาดต้อนความหวานละมุนอย่างเร่าร้อนรุนแรง

" อื้อออ" 

เสียงหวานที่ดังประท้วงหาได้ทำให้คนตัวโตยั้งมือไม่ มือสากระคายดึงทึ้งเสื้อผ้าออกจากร่างงามเย้ายวน กลิ่นหอมจากกายนางช่างหอมหวานนัก เป็นยากระตุ้นชั้นดีกว่ายาปลุกกำหนัดที่เขาได้รับเสียอีกกระมัง มือหยาบที่สัมผัสไปทั่วทุกอณูของผิวเนียนนุ่มนิ่มจนเกิดรอยแดงเป็นปื้น ยิ่งทรวงอกนุ่มหยุ่นเต็มไม้เต็มมือยิ่งบีบนวดเคล้นคลึงอย่างลุ่มหลงเมามันส์ ส่งอุ้งปากร้อนชื้นเข้าครอบครองดูดดึงปาดเลียจนยอดอกแดงช้ำ ร่างบางที่ไม่รู้ตัวว่ามานอนบนเตียงนุ่มตั้งแต่ตอนไหนพลันเกร็งตัวขึ้นอย่างหวาดผวาเมื่อรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่ถึงแม้ว่านางจะยังเป็นแค่ดรุณีน้อยแต่ก็รู้ว่ามันเป็นสิ่งใด ท่อนเอ็นร้อนผ่าวที่ดุนดันต้นขาเนียนรู้สึกถึงความแข็งทื่อที่ขยับถูไถอยู่นั้นทำให้นางสั่นสะท้าน

"ไม่ ได้โปรด ปล่อยข้า" 

ร่างบางที่รับรู้ถึงชะตากรรมที่ตนจะได้รับ ปล่อยน้ำตาแห่งความอดสูให้ไหลรินมาทางหางตาอย่างยอมจำนนต่อโชคชะตา

กรี๊ดดดด

กายแกร่งที่โจนจ้วงเข้ามาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวจนร่างบางที่อยู่ใต้ร่างกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดจากการถูกล่วงล้ำสิ่งหวงแหนจนรู้สึกได้ถึงความอึดอัดคับแน่นแสนทรมาน ร่างใหญ่หาได้อาทรต่อเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้นและอาการแสบที่ต้นคอแกร่งจากเล็บแหลมคมที่ข่วนจนเลือดไหลซิบ หลินเฟยหลับตาลงปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่ใส่ใจ บุรุษเหนือร่างที่เคลื่อนไหวกายแกร่งหานาง โหมกายเข้าหาอย่างรุนแรงตอกย้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า พลันจิกเล็บลงบนที่นอน เมื่อรู้สึกได้ถึงกระแสอุ่นร้อนที่ฉีดพุ่งเข้าช่องท้องและเสียงครางต่ำแหบพร่าของบุรุษหยาบช้าที่ซบร่างหนาลงบนอกนุ่มหยุ่น สักพักก็ขยับร่างกายแกร่งอีกครั้งทั้งๆที่ยังไม่ได้ถอดถอนออกห่างจากนางแม้แต่น้อย กระทำการตามใจตนเองจนร่างบางที่หมดแรงจะต่อต้าน ต้องรองรับการโจนจ้วงอันหยาบโลน จนกายงามสั่นคลอนตามแรงกระแทกของคนเหนือร่างอย่างยากที่จะปฏิเสธ 

หลินเฟยที่สะดุ้งตื่นขึ้นก่อนรุ่งสาง รีบกระถดกายบางออกจากร่างแกร่งที่หมดเรี่ยวแรงเพราะเคี่ยวกรำนางเกือบทั้งคืน รีบคว้าเสื้อผ้ามาสวมใส่ฝืนความเจ็บปวดที่กายบางได้รับกัดฟันเดินออกจากห้องไปก่อนที่เจ้าของห้องจะรู้สึกตัว

หลินเฟยที่ฝืนเดินกลับห้องตัวเองก็ตรงเข้าไปชำระล้างคราบเหงื่อไคลและคราบกลิ่นกำหนัดของบุรุษหยาบช้าที่พรากความบริสุทธิ์ของนางไป หลับตาลงให้น้ำตาที่ไหลปะปนไปกับหยดน้ำอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป

นางช่างเป็นลูกรักของสวรรค์เสียจริง ใบหน้างามยิ้มทั้งน้ำตาต่อชะตาชีวิตที่ช่างอัปยศนักในครั้งนี้