“โจวก้งเฟิ่ง คุณ!”ซือหม่าเหวินโกรธอย่างมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้“เหวินเอ่อร์”ในตอนนี้เอง ซือหม่าเหยียนชุดขาวก็พูดอย่างใจเย็นว่า “โจวก้งเฟิ่งพูดถูก สาเหตุการเสียชีวิตคุณปู่สามของนายนั้นมีเลศนัย นายยังไม่หลุดพ้นจากความเกี่ยวข้องโดยสิ้นเชิง”“ตอนนี้นายก็กำลังสร้างปัญหาให้กับตระกูลซือหม่าของเราอีกด้วย เรื่องที่นายทำในวันนี้มันผิด” “นายรีบลุกขึ้น แล้วขอโทษคุณหลินซะ”“อะไรนะ?!”เมื่อได้ยินคำพูดคุณปู่รองของตัวเอง ซือหม่าเหวินลูกตาแถบถลนออกมา“ปู่รอง ผมไม่ได้ยินผิดไปใช่ไหม?”ซือหม่าเหวินเงยหน้าขึ้นกรีดร้องและพูดออกมา:“นี่... หลินเฟิงคนนี้บุกเข้ามาในตระกูลซือหม่าของเรา ฆ่าบอดี้การ์ดของตระกูลซือหม่าของเรา และยังทำให้ผมบาดเจ็บสาหัส แล้วยังจะช่างมันอีกเหรอ?!”“ตระกูลซือหม่าของเราอ่อนแอขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร? ถูกคนข่มเหงถึงบนหัวแล้ว ก็ยังไม่กล้าพูดงั้นเหรอ?”“หุบปาก!”โจงก้งเฟิ่งก้าวไปข้างหน้าและเอ่ยอย่างเย็นชาว่า“ซือหม่าเหวินผมขอพูดตรง ๆเลยนะ คุณสร้างปัญหาให้กับตระกูลซือหม่าพวกเราน้อยซะที่ไหน?”“แม้แต่สาเหตุการตายของปู่สามของคุณ พวกเรายังไม่ได้ตรวจสอบให้ชัดเจนเลย ข้อสงสัยในตัวคุณก็
“ช่วยผมด้วยปู่รอง ช่วยด้วย....”ซือหม่าเหวินดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งและเมื่อซือหม่าเหยียนเห็นแบบนี้ ก็ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับตะโกนว่า:“หยุดก่อน! พวกเรากำลังคุยกับคุณดี ๆ แต่คุณกลับใช้โอกาสนี้ลงมือหนักหรือว่าคุณไม่คิดจะคุยกับพวกเราแล้วงั้นเหรอ?!”“คุณหลิน คุณใจเย็นลงหน่อย”โจวก้งเฟิ่งก็พูดโน้มน้าวใจ เขาไม่อยากจะเป็นศัตรูกับหลินเฟิงจริง ๆ“ฮา....”เมื่อเห็นท่าทีของซือหม่าเหยียนและโจวก้งเฟิ่ง หลินเฟิงก็ไม่ได้ใส่ใจ แถมยังหัวเราะเยาะพร้อมกับพูดว่า:“ที่อยากจะคุยกับผมก็คือพวกคุณ ผมมาที่นี่ครั้งนี้ ก็เพื่อจะให้ทางเลือกกับซือหม่าเหวินเพียงแค่สองทางเท่านั้น”ขณะที่กำลังพูดอยู่ หลินเฟิงก็เตะเข่าอีกข้างของซือหม่าเหวินอีกครั้งซือหม่าเหวินเจ็บมากจนพูดไม่ออก เขาแทบจะหมดสติไป และทำได้เพียงตะโกนชื่อของหลินเฟิงอย่างบ้าคลั่งและสาปแช่งหลินเฟิงตลอดเวลาเท่านั้น “หากพวกคุณเข้ามา ผมจะฆ่าเขาซะเลย”หลินเฟิงเห็นว่าซือหม่าเหยียนมีท่าทีจะลงมือ จึงใช้แค่ประโยตเดียวก็ทำให้เขาเกรงกลัวจนไม่กล้าลงมือทำและไม่กล้าที่ก้าวเข้ามาในเมื่อซือหม่าเหยียนก็มองออกแล้วว่า หลินเฟิงความสามารถไม่ธรรมดา ถ้าหากต้องการชีวิต
“หากพวกคุณคิดจะช่วยชีวิตน้อย ๆของเขา ในวันพรุ่งนี้ก็พาเขาไปที่ศูนย์การแพทย์ตระกูลเลี่ยว แล้วให้เขากราบขอโทษอาอวี๋”“ไม่อย่างนั้น....”“พวกคุณก็รอให้เขากรีดร้องสักสามวันแล้วก็ตายซะเถอะ”“เชื่อผมสิ ภายในสามวันนี้จะทำให้เขาเสียใจที่เกิดมาบนโลกนี้อย่างแน่นอน”เมื่อหลินเฟิงพูดจบและไม่ได้รอคำตอบจากทุกคนที่นั่น ก็กระโดดลงจากชั้นสองไปตกลงบนหลังคารถหรูของซือหม่าเหวินภายใต้การจ้องมองที่ตะลึงงันของพวกบอดี้การ์ดที่อยู่รอบ ๆ เขากระโดดขึ้นไปบนรถชมวิว ก่อนจะขับออกไปด้วยท่าทางสบายใจ“หยุดเขา! หยุดเขาไว้!”หน้าต่างที่แตกหักตรงชั้นสองพ่อของซือหม่าเหวิน ซือหม่าเผิงหัวที่ได้ยินข่าวก็รีบมา ก่อนจะตะโกนอย่างบ้าคลั่งและออกคำสั่งพวกบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างล่าง“ครับ....ครับ!”พวกบอดี้การ์ดได้ยินคำสั่งของซือหม่าเผิงหัว ถึงตามตามหลินเฟิงหลังจากตั้งสติได้ แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาถูกหลินเฟิงสลัดทิ้งแล้ว คงจะไล่ตามไม่ทันแล้วแต่ทว่าต่อให้พวกเขาจะสามารถตามทัน แต่พวกเขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินเฟิงเพราะอย่างนั้นสำหรับคำสั่งนี้ ดูเหมือนพวกเขาปฏิบัติอย่างรีบร้อน แต่ก็ช้าไปที่จะรู้ตัวในเมื่อใครก็ไม่อยากตาย
เมื่อบุคคลระดับสูงกับบริวารของตระกูลซือหม่าต่างก็เห็นด้วยแทบจะทั้งหมด จู่ ๆ เสียงที่ค่อนข้างน่าเกรงขามก็ดังมากจากด้านนอกประตู“เกิดอะไรขึ้น?”เมื่อทุกคนที่ได้ยินคำถามนี้ ต่างก็เงียบกริบกันทันที ก่อนจะก้มหน้าตัวเองลงด้วยความเคารพเห็นเพียงแค่ชายชราที่มีดวงตาหลุบลงและใบหน้าที่เหี่ยวย่น แต่ก็น่าเกรงขามอย่างยิ่ง ค่อย ๆเดินเข้ามาเขายืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน ด้วยดวงตาที่ราวกับสายฟ้าก่อนจะกวาดตามองทุกคนที่อยู่ที่นี่ผู้ที่มาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากซือหม่าจง ผู้นำตระกูลซือหม่าคนปัจจุบัน“พี่ใหญ่”ซือหม่าเหยียนเดินเข้าไปเล่าถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ให้ฟังอีกรอบ เขาไม่ได้พูดเกินจริง และไม่ได้โกหกใคร เพียงแค่รายงานตามความจริงจากมุมมองของตัวเองให้ซือหม่าจงรับรู้“อ่อ? หลินเฟิง? เด็กหนุ่มแดนแปรภาพ?”ซือหม่าจงไม่ได้สนใจซือหม่าเหวินมากนัก แต่กลับให้ความสนใจไปที่หลินเฟิงเขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งอย่างเงียบ ๆ จากนั้นก็แสดงการหัวเราะเยาะเย้ยที่ทำให้ทุกคนยากที่เข้าใจได้จนกระทั่งริ้วรอยบนใบหน้าของเขาผ่อนคลายลง“ไปเถอะ พรุ่งนี้ ให้คนพาซือหม่าเหวินไปขอโทษหลินเฟิง จำไว้ว่าต้องยิ่งใหญ่และทำด้วยความจร
“วางใจเถอะ”ซือหม่าจงยิ้มเล็กน้อย:“ฉันได้ยินมาว่าเมื่อเร็ว ๆนี้กับการแต่งงานระหว่างตระกูลถังกับตระกูลหลงมีปัญหากันเล็กน้อย และประเด็นสำคัญก็อยู่ที่คนที่ชื่อหลินเฟิง”“พ่อ คุณจะบอกว่า...”ซือหม่าเผิงหัวตอบสนองทันที“ใช่แล้ว”ซือหม่าจงตะคอกอย่างเย็นชาว่า“ปล่อยให้คนของตระกูลถังและตระกูลหลงค่อย ๆแทะคนกระดูกแข็งอย่างหลินเฟิง พวกเราแค่ต้องการดูละครจากด้านหลังก็พอ”“ห้ามเปิดเผยภูมิหลังของหลินเฟิงมจะเป็นการดีที่สุด”“สุดท้ายก็รอให้พวกเขาทั้งสองฝ่ายสูญเสียก่อน แล้วพวกเราค่อยลงมือ”“ถึงตอนนั้น.....”ซือหม่าจงยิ้มอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า“หยวนชี่ทั้งห้า......แบบนี้สามารถเข้าสู่ขอบเขตเทพ แม้แต่เส้นทางการเป็นเทพก็ตกอยู่ในมือของเรา คำพูดทางโลกที่เข้ามา จะไปมีความหมายอะไร?”“เป็นอย่างนี้นี่เอง ขอบคุณคุณพ่อที่แนะนำ”หลังจากได้ยินคำพูดของซือหม่าจง ซือหม่าเผิงหัวก็แสดงสีหน้าเข้าใจออกมา“พ่อ....พ่อ ช่วยผมด้วย ผมเจ็บ ผมเจ็บจะตายแล้ว....เจ็บไปหมดทั้งหมด.....”บนพื้น ซือหม่าเหวินที่กำลังกลิ้งไปมา ก็ยื่นมือไปขอความช่วยเหลือ ซือหม่าเผิงหัว พ่อของตัวเองอย่างไรก็ตาม ซือหม่าเผิงหัวที่หมกมุ่นอยู
เนี่ยหมิงวางตะกร้าผลไม้ในมือลง พร้อมกับขมวดคิ้วและเอ่ยถามว่า:“ คือ...”อาอวี๋เงียบไปนานก็ไม่เอ่ยชื่อออกมา ในที่สุดก็ถอนหายใจและพูดว่า “ช่างมันเถอะ พวกเราไม่สามารถทำให้เขาขุ่นเคืองได้”“ลุงเขยของเขา สิ่งที่คุณพูดเหมือนจะประเมินกันต่ำไปหน่อย!”ในขณะนี้มีเสียงแหลมคมของผู้หญิงดังขึ้นที่ด้านนอกห้องผู้ป่วยมองเห็นเพียงแค่ผู้หญิงวันกลางคนที่สวมกระโปรงสีเหลือง ผมหยิกและแต่งหน้าได้อลังการเดินข้ามาเธอเข้ามาก็จ้องมองอาอวี๋ด้วยความประหลาดใจ“น่าเสียดายจริง ๆ ลุงเขย คุณไปทำอะไรกันแน่ ถึงถูกคนทุบตีจนกลายเป็นแบบนี้”พูดจบ เธอก็มองไปที่เนี่ยหมิงด้วยความภูมิใจ ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มว่า“แต่ไม่ต้องห่วง มีลูกชายของฉันอยู่ตรงนี้ ไม่ว่าใครที่ทุบตีคุณ บอกกับเนี่ยหมิง เนี่ยหมิงสามารถช่วยคุณแก้แค้นให้ได้นะ!”“ใช่แล้ว ลุงเขย คุณบอกมาเถอะ ผมสามารถช่วยคุณแก้แค้นได้แน่นอน!”“ไม่ต้องแล้วจริง ๆ”ถึงแม้ว่าอาอวี๋จะได้ยินคำพูดของน้องสาวภรรยาที่ไม่น่าฟัง แต่เขาก็ไม่อยากเกี่ยวข้องกับพวกเขามากเกินไป เพราะอย่างนั้นจึงทำได้แค่ส่ายหน้า“พ่อ พ่อก็บอกฉันมาเถอะ! พ่อไปทำอะไรมากันแน่?”“หรือจะเป็นฉันที่ทำงานเหรอ?”
“ถ้าคุณเงินไม่พอก็บอกพวกเรามาตรง ๆก็ได้ ถ้าต้องรักษาหน้าจนทรมาน ไปยุ่งวุ่นวายกับคนซี้ซั้ว”“ตอนนี้คงจะเห็นแล้วว่า ถูกคนทุบตีแล้ว คนที่ตีคนจะไม่เข้ามาเยี่ยม และพูดขอโทษอะไรหรอกนะ”เก่อหงเหมยน้าของอวี๋จื่อเสวียน ถึงแม้ว่าจะมีสีหน้าที่เสียใจจนพูดไม่ออก แต่ท่าทางไม่ได้แสดงความเห็นอกเห็นใจสักเท่าไหร่ กลับแสดงออกถึงการเสียดสีมากกว่าหลินเฟิงก็มองออกว่าญาติของอาอวี๋ มีท่าทางที่ละเอียดอ่อนอยู่เล็กน้อยต่อพวกเขาดังนั้นเขาจึงหยุดไปชั่วครู่ แล้วหันกลับมามองเนี่ยหมิง และเอ่ยอย่างใจเย็นว่า“ฟังฉัน คนที่ขัดแย้งกับอาอวี๋ พวกคุณไม่สามารถรับมือได้หรอก”“รับมือไม่ได้?”เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเฟิง เนี่ยะหมิงก็เยาะเย้ย ก่อนจะสลัดคอเสื้อของหลินเฟิง แล้วเดินไปทางเก่อหงเหมยและพูดด้วยท่าทางเหน็บแนมว่า“แม่ แม่ได้ยินที่เขาพูดหรือเปล่า?”“เขาบอกว่าผมไม่สามารถรับมือกับคนที่ทุบตีลุงเขยได้ล่ะ”“อาจารย์หลิน ใครทุบตีพ่อของฉันกันแน่? คุณบอกฉันมาได้ใช่ไหม?”อวี๋จื่อเสวียนเข้ามาใกล้ ๆในเวลานี้ และมองไปที่หลินเฟิงด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว“มีเรื่องน้อยดีกว่ามีเรื่องเพิ่มขึ้น เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพวกคุณ เด
เมื่อได้ยินหลินเฟิงพูดถึงฆาตกร เนี่ยหมิงและเก่อหงเหมยต่างก็แสดงท่าทางไม่อยากจะเชื่อออกมาหลังจากที่ทั้งสองตกอยู่ในเงียบที่กระอักกระอ่วน เก่อหงเหมยก็กระแอมในลำคอ ก่อนจะพูดเสียงดังว่า“เจ้าหนู แกโกหกก็ควรจะใช้เหตุผลสักหน่อยสิ?”“คุณชายรองของตระกูลซือหม่า จะทุบตีลุงเขยไปทำไม? ลุงเขยของเขาเป็นคนดี จะไปล่วงเกินคุณชายของตระกูลซือหม่าได้ยังไงกัน?”“ใช่แล้ว!”เนี่ยหมิงก็ตอบอีกว่า“ฉันเคยเจอกับคุณชายรองซือหม่าเหวินด้วยนะ ถึงแม้ว่าจะเคยเจอในระยะไกล ๆแต่เขาก็นิสัยดีและถ่อมตนอย่างมาก จะไปลงมือทุบตีคนได้ยังไงกัน?!”“นายกำลังโกหกอยู่ด้วยซ้ำ!”หลังจากที่ได้ยินคำพูดของลูกชายตัวเอง แววตาของเก่อหงเหมยก็วาววับ ก่อนจะยกยอลูกชายของตัวเองว่าสมกับที่เป็นลูกชายของฉัน เก่งอะไรขนาดนนี้ คาดไม่ถึงว่าจะยังได้เจอคุณชายซือหม่าเหวินด้วย”จากนั้นเธอก็หันเป้าหมายไปทางหลินเฟิง และพูดอย่างเหยียดหยามว่า“ไอ้หนุ่ม ไม่มีอะไรจะพูดแล้วใช่ไหม?”“จะโกหกถึงคนที่ลูกชายของฉันเคยเจอ มันช่างน่าอายจริง ๆเลย! ถ้าหากฉันเป็นคุณ ฉันจะหารอยแยกที่พื้นแล้วรีบคลานเข้าไปในนั้นเลย” “คุณไม่ตักน้ำใส่กะโหลก ชะโงกดูเงาตัวเองซะบ้าง ว
“อย่างน้อยเมื่อฉันตาย ก็ตายเหมือนมนุษย์คนหนึ่ง”“ไม่ใช่ถูกทำเหมือนกับสุนัขตัวหนึ่ง”“......”เมื่อเห็นแบบนี้ หลินเฟิงก็ตกตะลึงไปชั่วครู่เมื่อทั้งสองคนเดินผ่านระเบียงทางเดิน แล้วผลักประตูห้องทำงานขนาดใหญ่ของโจวเจี้ยนโหลวให้เปิดออก ทันใดนั้นก็เห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยร่างใหญ่โตยี่สิบกว่าคนอยู่ภายในสำนักงานในจำนวนนั้นมียอดฝีมืออยู่มากมายพวกเขาทั้งหมดต่างก็ยืนเรียงกันอยู่ทั้งสองข้างโต๊ะของผู้ชายคนหนึ่ง ราวกับจงใจรอใครสักคนมา“หึหึ ยินดีต้อนรับ หัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยของหลี่ซื่อกรุ๊ป ได้ยินมาว่าคุณมีธุระกับผมงั้นเหรอ? ชายคนหนึ่งที่มีลักษณะคล้ายกับโจวเซวียโหลวอยู่เล็กน้อย แต่ดูเด็กกว่าไม่กี่ปีอย่างเห็นได้ชัด กำลังนั่งอยู่ที่ด้านหลังโต๊ะเขามีกล้องยาสูบไม้อยู่ในปากพร้อมกับจ้องมองไปที่หลี่เหวินเชาและหลินเฟิงด้วยรอยยิ้มเยาะ“คุณก็คือโจวเจี้ยนโหลวงั้นเหรอ?”หลินเฟิงไม่ได้หวาดกลัวต่อการเผชิญหน้ากับเหล่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่กดดันอยู่รอบ ๆเลยแม้แต่น้อย แต่กลับเดินไปช้า ๆที่ด้านหน้าโต๊ะของโจวเจี้ยนโหลวแทน“ใช่แล้ว ผมเอง”โจวเจี้ยนโหลวพยักหน้า“ที่ผมมาหาคุณวันน
“อ่อ?”เมื่อได้ยินแบบนี้ บอดี้การ์ดก็ตกตะลึงไปชั่วครู่ ก่อนจะสลับหันไปมองเพื่อนที่อยู่ข้าง ๆ แล้วทั้งคู่ต่างก็ประหลาดใจกันเล็กน้อย“คิดไม่ถึงเลยว่าหมาอย่างนายจะเก่งขนาดนี้!”พนักงานรักษาความปลอดภัยกล่าวชื่นชมว่า :“ดีมาก ดีมาก รองประธานโจวยังบอกพวกเราเป็นพิเศษว่า ถ้าถึงเวลาแล้ว ก็ไปเอาหัวหมาของนายได้เลย”“หาก คิดแบบนี้พวกเราก็ประหยัดแรงไปได้มากเลยทีเดียว”“หึหึ ยินดีครับ ยินดี”หลี่เหวินเชาพยักหน้าอย่างประจบสอพลอ“ได้ นายเข้าไปเถอะ” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเปิดทางให้ พร้อมกับชี้ไปที่ลิฟต์ที่ตกแต่งด้วยสีทองอร่าม ซึ่งอยู่ตรงห้องโถง“ขอบคุณมากพี่ชาย หึหึ...ขอบใจนะ ขอบใจ”หลี่เหวินเชาอ่อนน้อมอย่างมาก พร้อมกับก้มหัวและพยักหน้าขอบคุณไม่หยุด แต่ทว่า เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกลับไม่ซาบซึ้ง ทั้งยังเยาะเย้ยว่า :“ใครเป็นพี่ชายกับแกว่ะ? แกก็เป็นแค่หมาพนันที่ถูกประธานโจวเลี้ยงเท่านั้น ยังจะเรียกพวกเราว่าพี่น้องอีก แกคู่ควรงั้นเหรอ?”“หึหึ....ไม่ ไม่คู่ควร ต้องขอโทษด้วย ขอโทษด้วยนะ...”หลี่เหวินเชายังคงพยักหน้าพร้อมกับยิ้มอย่างไร้ศักดิ์ศรีอย่างไรก็ตาม เมื่อหลินเฟิงต้องการที
เขาจำได้ว่าจิ่วเทาเคยแนะนำตัวกับเขา คนของแก๊งทลายโลหิตน้อยที่สุด แต่แข็งแกร่งมากที่สุดมีนักบู๊จำนวนไม่น้อยโดยเฉพาะยังมีพี่น้องตระกูลหานแต่พี่น้องตระกูลหานถูกเขากำจัดไปแล้ว“ทำไมเหรอ? หัวหน้าหลิน คุณมีเรื่องกับแก๊งทลายโลหิตงั้นเหรอครับ?”ได้ยินคำถามลองเชิงของจิ่วเทาในโทรศัพท์ หลินเฟิงพูดอย่างมั่นใจว่า:“ถูกต้อง ฉันกำลังเตรียมตัวจะไปเจี้ยนหงกรุ๊ป ไปพบรองประธานของเจี้ยนหงกรุ๊ป นายบอกว่าที่นี่เป็นถิ่นของแก๊งทลายโลหิต งั้นนายก็พาคนมาที่นี่หน่อย”“ได้เลยครับ!”แทบจะไม่ลังเลเลยจิ่วเทาตอบรับได้เด็ดขาดอย่างมาก และก็ตะโกนเสียงดังในโทรศัพท์:“พรรคพวก มีงานมาแล้ว หัวหน้าหลินจะไปทำลายที่ซ่อนของแก๊งทลายโลหิต คนที่ขยับเขยื้อนได้ ตามฉันไป!”“ไม่ต้องระดมกำลัง”หลินเฟิงได้ยินการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ของจิ่วเทา จึงรีบเอ่ยปากพูดว่า:“มาแค่ไม่กี่คนก็พอแล้ว”“อ๊ะ? ไปแค่ไม่กี่คน?”จิ่วเทาสงสัยเป็นอย่างมาก “หัวหน้าหลิน พวกเราพาคนไปไม่กี่คน นี่จะไม่เป็นการส่งของว่างให้พวกเขางั้นเหรอ?”“วางใจเถอะ ต่อกลอนกับแก๊งทลาโลหิต ฉันคนเดียวก็พอแล้ว สำหรับพวกนาย เป้าหมายก็คือมารับมือต่อถิ่นฐานของแก๊งทลายโลหิ
หลี่เหวินเชาตกใจจนล้มลงบนพื้น ถึงแม้เขารู้ว่าหลินเฟิงเป็นนักบู๊ที่น่าหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด แต่อาคารของเจี้ยนหงกรุ๊ปนั่นเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยคนเก่งกาจ เป็นสำนักงานใหญ่ของแก๊งหมาป่าสีเลือดก่อนที่จะแบ่งแยกออกไปต่อให้พวกเขาจะไม่สามารถหาคนที่แข็งแกร่งกว่าพี่น้องตระกูลหานมาได้ แต่ในนั้นก็มีนักบู๊จำนวนไม่น้อยบวกกับอันธพาลและลูกสมุนรับจ้าง มีจำนวนเป็นร้อยเป็นพันคนนับจำนวนคน ก็สามารถทับถมเขากับหลินเฟิงจนตายได้หลี่เหวินเชากลืนน้ำลาย ไม่กล้าปฏิเสธหลินเฟิง ทำได้เพียงนั่งทรุดอยู่บนพื้นและส่ายหน้าอย่างรุนแรง แสดงออกว่าเขาไม่กล้า“หึ ในเมื่อเป็นแบบนี้ นายก็ไสหัวไปเถอะ”“เอาที่ดินไปไม่ได้ คิดว่าไม่ต้องให้ฉันลงมือ ชีวิตกระจอกๆ แบบนี้ก็คงมีคนจัดการอยู่แล้ว”หลินเฟิงหัวเราะเยาะ หันหน้าจะเดินจากไปเมื่อได้ยินคำพูดของหลินเฟิง หลี่เหวินเชานิ่งอึ้งทันทีจู่ๆ เขาก็คิดถึงใบหน้าที่เหี้ยมโหดของโจวเจี้ยนโหลว จึงตัวสั่นเทาทันทีหลินเฟิงพูดถูกถ้าหากเอาที่ดินกลับไปไม่ได้ เช่นนั้นจุดจบของเขาแค่เดาก็รู้ได้ ต้องตายเพียงทางเดียวเท่านั้นไม่ได้คิดอะไรมาก หลี่เหวินเชารีบคลานไปตรงหน้าหลินเฟิง ขวางทาง
หวังว่าเธอจะสามารถเปลี่ยนนิสัยของเธอได้ไม่ต้องเป็นแม่พระอะไร อย่างน้อยอย่าก่อปัญหาให้หลี่ฮุ่ยหราน ทำให้เธอรู้สึกไม่ดีก็พอแล้ว“ผมจะทำนะครับ”หลินเฟิงพยักหน้าอย่างจนใจ“หึ”จางซินมีท่าทีหงุดหงิด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร จากนั้นตามจางกุ้ยหลานที่เดินจากไปส่วนหลี่เหวินเชาอยากจะถือโอกาสนี้จากไป แต่กลับถูกหลินเฟิงดึงคอเสื้อเอาไว้“ฉันให้นายกลับไปแล้วเหรอ?”ได้ยินคำพูดเย็นชาของหลินเฟิง แต่ในน้ำเสียงกลับเต็มไปด้วยแรงสังหารสีหน้าของหลี่เหวินเชาหลากหลายอารมณ์ เขากระวนกระวายก่อน จากนั้นหวาดกลัว สุดท้ายก็ฝืนยิ้มออกมา“พี่…”ยังไม่ทันพูดคำว่า “เขย” ออกมา หลินเฟิงกลับตบไปที่ใบหน้าของเขา ทำให้เขาหน้ามืดตาลาย กลิ้งล้มบนพื้นหลายตลบก่อนจะลุกขึ้นนั่งบนพื้นไม่กี่วินาที ใบหน้าของหลี่เหวินเชาก็เกิดรอยช้ำขึ้นมา“พี่…พี่สะใภ้…ไม่ อย่า…”เมื่อตั้งสติได้ หลี่เหวินเชานั่งตาลายอยู่บนพื้น เห็นหลินเฟิงเดินมาทางเขาอีก เขาก็สีหน้ากระวนกระวาย หันหน้ากลับไปอยากจะคลานหนี แต่ก็ยังถูกหลินเฟิงจับเอาไว้ได้“หลี่เหวินเชา ก่อนหน้านี้ไม่ได้ข่าวของนายมาโดยตลอด ฉันยังคิดว่านายรู้จักฉลาดแล้ว ได้งานที่ดีกว่าที่ต่างถิ
“จางซิน เธอทำเป็นเสแสร้งอะไร? ความคิดนี้เธอเป็นคนแรกที่เสนอออกมาไม่ใช่เหรอ?”“ถ้าไม่ใช่เพราะเธออยากกอบโกยผลประโยชน์ และแก้แค้นหลี่ฮุ่ยหรานด้วย เธอจะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ตอนนี้เธออยากเอากลับไป? สายไปแล้ว!”หลี่เหวินเชาเห็นว่าจางซินกำลังจะหนีไป จึงคว้าเธอไว้ด้วยความโมโห และพูดว่า:“ทุกคน ดูเธอไว้ ความคิดนี้เธอเป็นคนเสนอออกมา เธอเป็นคนต้นคิด พวกเราถูกบีบบังคับ!”เมื่อเห็นว่าความโมโหของทุกคนเคลื่อนย้ายมาที่ตัวเธอ จางซินก็โมโห และพลิกมือตบหน้าหลี่เหวินเชา“แกมันสัตว์เดียรัจฉาน หลอกเงินของคุณป้าไปจนหมดก็หลบหนีไป ถ้าไม่ใช่เพราะนายเห็นว่าที่ดินผืนนี้มูลค่าเพิ่มขึ้น ถูกรองประธานเจี้ยนหงกรุ๊ปบีบคั้น นายจะกลับมาทำไม?”“ฉันบอกนายให้นะ ที่ดินผืนนี้พวกเราไม่เอา ก็ไม่เสียหายอะไรทั้งนั้น”“ส่วนนายถ้าเอาที่ดินผืนนี้ไปไม่ได้ ผ่านไปไม่กี่วันนายก็จะถูกพวกเขาฆ่าตาย!”“แกกล้าตบฉันเหรอ?!”หลี่เหวินเชากระโจนเข้าไปทันที เขาไม่สนใจเรื่องการถ่อมตัวกับผู้หญิงอะไรหรอก จึงตบตีกับจางซินต่อหน้าทุกคนทันทีส่วนจางซินก็ยื่นเล็บของตัวเองออกไป ข่วนหน้าของหลี่เหวินเชาจนเต็มไปด้วยรอยเลือด“พอแล้ว!”เมื่อเห็นคนใ
“อีกทั้งตอนนี้ฉันตัดขาดความสัมพันธ์กับหลี่ฮุ่ยหรานนังสารเลวนั่น ต่อไปฉันจะไม่ขอร้องเธออีก และก็ไม่ขอร้องพวกแกอีก!”“หญิงร้ายชายชั่ว พวกแกสมควรแล้วที่ถูกหลอก!”“ไสหัวไปซะ!”......บรรยากาศเงียบสงบจากนั้นหลินเฟิงนำโทรศัพท์ใส่กลับเข้าไปในกระเป๋าช้าๆพนักงานทุกคนของหลี่ซื่อกรุ๊ปที่อยู่ในเหตุการณ์ สีหน้าเปลี่ยนไปไม่ค่อยดีนัก ถึงขั้นที่รู้สึกอับอาย และรู้สึกผิดเพราะแค่บันทึกเสียงเมื่อครู่นี้พวกเขาก็รู้แล้วว่าจางกุ้ยหลานหลอกลวงพวกเขาเพราะจางกุ้ยหลานและคนอื่นๆ พูดว่าที่ดินผืนนั้น ถูกหลินเฟิงและหลี่ฮุ่ยหรานแย่งชิงไปแต่ในบันทึกเสียงโทรศัพท์ พวกเขาขายที่ดินผืนนั้นให้หลินเฟิง ทั้งยังเห็นหลินเฟิงเป็นคนโง่อีกด้วย พูดฉีกหน้า และดูถูกต่างๆ นานาแต่หลินเฟิงก็ไม่ได้โมโห กลับยังพูดปากเปียกปากแฉะภายหลัง ก็เป็นคำด่าทอของจางกุ้ยหลานถึงขึ้นยังเรียกลูกสาวและลูกเขยว่าหญิงร้ายชายชั่วอีกด้วยหลักฐานแน่นหนาบันทึกเสียง มีประโยชน์มากกว่าพูดจนปากเปื่อย“ตุ่บ”พนักงานของหลี่ซื่อกรุ๊ปที่โยนป้ายทำงานทิ้งเป็นคนแรกเมื่อครู่นี้คุกเข่าให้หลี่ฮุ่ยหรานทันที ริมฝีปากของเขาสั่นเทร ผ่านไปครู่ใหญ่ถึงได้ม
ถ้าหากเอาที่ดินผืนนี้กลับมาไม่ได้ ต่อให้หลี่ฮุ่ยหรานถูกล้ม ถึงขั้นที่กลายเป็นขอทาน เขาหลี่เหวินเชาก็ไม่สามารถรอดชีวิตไปได้ดังนั้นตอนนี้คนที่ร้อนใจที่สุดก็คือเขา“หลินเฟิงเขา…”หลี่ฮุ่ยหรานยังคิดคำพูดหลีกเลี่ยงไม่ออกก็ได้ยินเสียงตวาดดังขึ้นมาจากจุดไกลๆ“พอแล้ว!”ชายหนุ่มที่ร่างกายสูงโปร่งเดินเข้ามาช้าๆ เขาขยับชิดข้างกายของหลี่ฮุ่ยหราน โอบหลี่ฮุ่ยหรานเอาไว้ด้วยมือข้างเดียว และมองทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วยสายตาโกรธเคือง พูดเย็นชาว่า:“พวกคนโง่ ถูกคนหลอกใช้แล้วยังไม่รู้ตัวอีก!”“พวกคุณรู้ถึงต้นสายปลายเหตุของเรื่องราวไหม?”“ฟังแค่คำพูดของฝ่ายเดียว ก็ใจดำและใส่ร้ายเจ้านนายของตัวเองแบบนี้ ฉันดูแล้ว พวกคุณทั้งหมดเป็นแค่พวกไร้ประโยชน์!”“พวกไร้ประโยชน์แบบนี้ ถ้าหากอยากจะออกจากหลี่ซื่อกรุ๊ป หลี่ซื่อกรุ๊ปของเราก็ไม่เก็บพวกคุณไว้!”“ไสหัวไปให้หมด!”คนที่พูด ก็คือหลินเฟิงนั่นเองคำพูดอันทรงพลังของหลินเฟิงในเวลานี้ ทำให้ ทุกคนที่อยู่ในห้องโถงเงียบลงทันทีแต่ก็มีบางส่วนในนั้นที่ไม่ปฏิบัติตาม“หึ หัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยของหลี่ซื่อกรุ๊ปของเรา ดูท่าคุณก็เป็นเหมือนกับที่คนอื่นพูด ทั
“ฉันคิดว่าเธอเป็นหญิงแกร่งคนหนึ่ง ก่อนหน้านี้เลื่อมใสเธอเป็นอย่างมาก แต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะเป็นคนที่เลวทรามต่ำช้าแบบนี้!”“จริงด้วย คิดไม่ถึงว่าจะใช้ให้คนนอกมาตีแม่ของตัวเองเองอีกด้วย โหดเหี้ยมยิ่งกว่าสัตว์เดียรัจฉาน!”“ยังสู้กัวโหย่วคังก่อนหน้านี้ไม่ได้ด้วยซ้ำ!”พนักงานอีกหลายคนที่มีอารมณ์รุนแรงกว่าก็ยืนออกมาเช่นกันพวกเขาดึงป้ายทำงานออก โยนลงกับพื้น“หึ ให้เธอเป็นเจ้านายของเรา ถูกพูดออกไป คนอื่นคงคิดว่าเราเป็นเหมือนเธอ เป็นคนเนรคุณคนแบบนี้!“ฉันไม่ทำแล้ว!”“ใช่ ฉันก็ไม่ทำแล้ว!”“ติดตามคนชั่วร้ายเช่นนี้ จะมีอนาคตอะไร?!”หลังจากที่คนแรกหันหลังเดินจากไป พนักงานคนอื่นๆ ก็พากันกระตือรือร้น ดึงป้ายพนักงานที่อยู่ตรงหน้าอกออก ประกาศตัดความสัมผันธ์กับหลี่ซื่อกรุ๊ป“ประธานหลี่ ประธานทางด้านนั้นก็มีการประชุมฉุกเฉิน:ในตอนนี้ เลขาของหลี่ฮุ่ยหรานก็วิ่งเข้ามา มองหลี่ฮุ่ยหรานด้วยความเป็นห่วงและการประชุมฉุกเฉินในตอนนี้ ความหมายก็ชัดเจนเป็นอย่างมากนั่นคือจะขับไล่หลี่ฮุ่ยหรานออกจากตำแหน่ง“ไม่ใช่ พวกคุณฟังฉันนะ ความจริงไม่ใช่แบบนี้…”การโต้เถียงที่ไร้เรี่ยวแรงของหลี่ฮุ่ยหรานทว่าเธอมีแ