บอดี้การ์ดเหล่านี้คือการ์ดชั้นนำจากแก๊งเลี่ยหยางพวกเขาฝึกฝนมาอย่างมีระบบมาตั้งแต่เด็ก และมีพลังที่เทียบเท่ากับนักสู้ทั่วไปแม้จะเปลือยเปล่าหรือไม่ถืออาวุธ ใช้มือเปล่าเพื่อต่อสู้กับหนึ่งร้อยคนก็ไม่ใช่ปัญหา“พี่ ระวังหน่อยนะ คนนี้เก่งมาก เขาเป็นนักสู้ที่ถูกฝึกฝนมา เพิ่งทำให้คนที่ฉันพามาที่นี่ไม่กี่คนลงไปได้ถึงกับหมดสภาพ ตอนนี้มีแค่เราแค่สองคน ไม่รู้ว่าสู้ไหวไหม?”ชายที่ใส่ชุดสูทมีท่าทีลังเลความสามารถที่หลินเฟิงแสดงออกมาเมื่อสักครู่นั้นทำให้เขารู้สึกถึงความกลัวอย่างลึกซึ้ง“ฮ่ะ เป็นนักสู้แล้วไง?”เมื่อได้ยินคำพูดของน้องชาย คุณชายตู้ยิ้มเยาะใจเย็นและกล่าวว่า “การ์ดของฉันนี่เรียกได้ว่าเป็นสุดยอดของแก๊งเลี่ยหยาง! ฝึกฝนมายาวนาน ตั้งแต่เด็กอย่างมีพื้นฐาน!”“ให้พวกเขาไปเผชิญหน้ากับเด็กคนนั้นเหมือนใช้ปืนใหญ่ยิง คอยดูเถอะ” “ที่แท้เป็นนักสู้ที่มีฝีมือเหรอ? นั่นดีมาก!”ชายที่ใส่ชุดสูทยิ้มกว้าง แสดงให้เห็นถึงรอยยิ้มอย่างโหดเหี้ยม ความเจ็บปวดที่หลินเฟิงทำให้เขารู้สึกนั้นยังคงชัดเจนในความทรงจำ และในไม่ช้า เมื่อหลินเฟิงไม่มีความสามารถต้านทาน เขาจะต้องนำความเจ็บปวดที่เขารับมาคืนเป็นร้อย
เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้สีหน้าของคุณชายตู้เปลี่ยนไปและถอยหลังไปสองก้าวอย่างเคร่งเครียด แม้ว่าเขาจะเป็นรองหัวหน้าของแก๊งเล็ก แต่เขาก็เคยมีการสอบสวนเกี่ยวกับนักสู้หนุ่มที่มีชื่อเสียงในเมืองจิง เนื่องจากการที่เขาสามารถมายืนอยู่ในตำแหน่งนี้ได้ ไม่ได้เพียงแค่พึ่งพาฐานอำนาจของตัวเอง แต่ยังรวมถึงความสามารถในการอ่านอารมณ์และความคิดของคนอื่น มิฉะนั้นถ้าไปสร้างปัญหากับคนที่ไม่สมควร จะตายไปอย่างไรเขาก็คงไม่รู้อยู่ดีแต่สำหรับหลินเฟิง คุณชายตู้กลับไม่เคยมีภาพจำใด ๆ บุคคลนี้ไม่อยู่ในสี่ตระกูลใหญ่ และก็รู้สึกแปลกหน้ามาก ยิ่งไปในลำดับสวรรค์ยิ่งไม่มีหน้าตาแบบเขา Comment by -: หรือว่าเขาจะเป็นนักสู้จากต่างจังหวัด? ในใจของเขามีความลังเลเล็กน้อย แต่หลังจากความตกใจ เขาก็กลับมายืนยันจิตใจอีกครั้ง สายตาของเขาดูดุร้ายยิ่งขึ้น“ดีมากเลย หนุ่มน้อย ฉันยอมรับว่าแกเก่งในการต่อสู้ โลกนี้ไม่ใช่ว่าจะเก่งอย่างเดียวแล้วจะทำอะไรตามใจหรือดูถูกทุกคนได้”“นักสู้แบบแก ฉันเคยเห็นมากมายแล้ว อาศัยว่ามีฝีมือแล้วหยิ่งยโสอวดดีไม่เห็นใครในสายตา แต่ท้ายที่สุดแล้วทุกคนก็มีจุดจบเหมือนกัน”คุณชายตู้ขมวดคิ้วและบอก
คุณชายตู้ค่อยๆ คลายกำปั้นที่กำแน่น แล้วฮึ่มเสียงเย็นๆ พยักหน้า“ก็ช่างเถอะ มันก็คือแค่กลุ่มนักเรียน วันนี้ฉันจะใจดีสักครั้ง ปล่อยพวกเขาไป”แม้จะถูกข่มขู่ แต่ก็ยังต้องพูดจาให้ดูดีเห็นได้ชัดว่าหลินเฟิงไม่ได้ใส่ใจคำพูดพวกนี้“ได้ยินไหม? พวกเธอไปก่อน”หลินเฟิงหันไปมองที่อวี๋จื่อเสวียนและคนอื่นๆ“แต่... แล้วคุณล่ะ?”อวี๋จื่อเสวียนรู้ดีว่าหลินเฟิงทำเช่นนี้เพื่อช่วยพวกเธอแต่เธอก็ยังมีความสงสัยในตัวหลินเฟิงเมื่อสักครู่ ทำให้ตอนนี้เธอรู้สึกลังเลการเดินออกไปแบบนี้ทำให้เธอรู้สึกผิดท่าทางของหลินเฟิงในตอนนี้ทำให้ดูเหมือนกับฮีโร่ในหนัง เขาสามารถแสดงความสงบและพลังออกมาได้ ซึ่งทำให้สาว ๆ ทุกคนรู้สึกชื่นชมเขาอย่างมาก“อย่าห่วงผม พวกเธอกับอาอวี๋รีบกลับบ้านไปเถอะ ผมจะตามไปเดี๋ยวนี้”หลินเฟิงยิ้มอย่างสงบ ไม่ได้สนใจคุณชายตู้และคนอื่นๆ ตรงหน้าเลยตอนนี้การกระทำของเขาก็ดูเหมือนจะทำให้คุณชายตู้เคลียร์พื้นที่เช่นกันเพราะสิ่งที่เขากำลังจะทำในไม่ช้า คงไม่ใช่เรื่องที่นักเรียนกลุ่มนี้สามารถมองเห็นได้“ทำอะไรอยู่ อย่ามัวแต่ยืนนิ่งอยู่! รีบไป!”ชายที่ใส่ชุดสูทขมวดคิ้วตะโกนใส่นักเรียน“ครับๆ เ
“ฉันออกมาเพื่อสร้างฐานะ เพื่อเงิน”“ไม่ใช่เพื่ออะไรที่ไม่มีสาระที่เกี่ยวกับหน้า”คุณชายตู้หาที่นั่งแล้วกล่าวว่า “ฉันสามารถมายืนอยู่ในจุดนี้ได้ ไม่เหมือนเด็กหัวรั้นแบบแก ฉันผ่านช่วงที่จะเสี่ยงชีวิตไปนานแล้ว”“ตอนนี้ฉันอยากได้สิ่งที่ฉันต้องการ ต้องพึ่งพาตัวนี้”Comment by -: คุณชายตู้ชี้ไปที่หัวของตัวเอง “ไม่ใช่ตัวนี้”เขาแกว่งกำปั้นอีกครั้ง “เป็นไง? เจ้าหนุ่ม สนใจไหม?”“น่าสนใจอยู่”หลินเฟิงลูบคางของตน ในใจเขาคิดว่าแก๊งใต้ดินในเมืองจิงช่างแตกต่างจากที่เจียงโจวจริงๆ มองการณ์ไกลมากกว่าคนในที่เล็กๆ เหล่านั้นมากนัก“ฉันขอบอกความจริงกับแกบ้าง”หลินเฟิงยิ้มแล้วพูดว่า “ที่ฉันให้กลุ่มนักเรียนออกไป ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะทำให้ฉันเสียสมาธิ แต่เป็นเพราะฉันต้องเตรียมเคลียร์ที่นี่”แม้ว่าหลินเฟิงจะแสดงออกถึงการยิ้ม แต่รอยยิ้มของเขากลับมีสัญญาณการฆ่าที่ทำให้คุณชายตู้รู้สึกเหมือนใบหน้าจะกระตุกไปเล็กน้อย“แต่ว่าคำพูดของแกเมื่อกี้ดูน่าสนใจ ทำให้ฉันเปลี่ยนใจในทันที”เมื่อหลินเฟิงพูดคำเหล่านี้ เสียงในใจของคุณชายตู้ก็สั่นไหวและไม่สามารถควบคุมได้ ทำให้เขานึกด่าตัวเองในใจว่า “เหี้ยเอ้ย เด็กค
“เป็นไง? ตอนนี้แกเริ่มมีความมั่นใจแล้วใช่ไหม?”หลินเฟิงมองไปที่คุณชายตู้และยิ้มด้วยความสนุกสนาน“แค๊กๆ...”มีฝุ่นละอองจำนวนมาก ทำให้คุณชายตู้และน้องชายของเขาหอบหายใจไม่หยุด“ด้วยความสามารถของแก... อยากจะช่วยฉันเป็นหัวหน้าแก๊ง น่าจะ... น่าจะไม่มีปัญหา”คุณชายตู้เช็ดเหงื่อที่ไหลออกจากใบหน้า ขณะพูดด้วยน้ำเสียงที่ติดขัดเขาอดไม่ไหวที่จะเช็ดเหงื่อจากหัว แล้วพูดว่า “แต่ว่าแค่การต่อสู้อย่างเดียวก็ไม่พอ หากฉันต้องการเป็นหัวหน้าแก๊งเลี่ยหยาง หลายคนอาจจะไม่เห็นด้วย”“ถ้าหากไม่เห็นด้วย ก็ต้องใช้พลังทำให้พวกเขายอมรับ”“ส่วนที่เหลือ ก็เป็นหน้าที่ให้แกคิดหาวิธีเอาเอง”“ถ้าได้เป็นหัวหน้า แกก็น่าจะเข้าใจถึงข้อดีแน่นอน แกก็ต้องมีความพยายามบ้างใช่ไหม?”หลินเฟิงกล่าวพร้อมกับยิ้มเมื่อได้ยินคำนี้ มุมปากของคุณชายตู้กระตุก ในใจเขาก็นึกทดแทนอยู่ มองไปที่น้องชายของเขาพร้อมกับสายตาที่มีความผิดหวังมากขึ้น แกทำยังไงนะ ถึงไปยุ่งกับคนอันตรายแบบนี้ได้…”“ชื่อแกว่าอะไรนะ?”หลินเฟิงถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน “อ๊ะ... คุณชายหลิน ผมชื่อตู้ไหว” คุณชายตู้ตอบอย่างจริงจัง และเปลี่ยนการเรียกของตัวเองให้กับหลิน
“ทั้งหมดนี้ก็เพราะเจ้าเด็กบ้านี่ แกก่อเรื่องไว้ ถ้าไม่ใช่เพราะแก ฉันจะไปยุ่งกับคนอันตรายแบบนี้ทำไม?!”“ดูสิ สุดท้ายทั้งแก๊งเลี่ยหยางจะต้องเดือดร้อนเพราะแก!”“พี่ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน!”ชายที่ใส่ชุดสูทปิดหน้าฝั่งหนึ่งของเขา ในใจเขาก็รู้สึกอึดอัดจนถึงกับอยากร้องไห้เขาไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ได้? เขาแค่ต้องการจีบสาวนักเรียน แต่ทำไมถึงได้เจอกับผู้คนที่มีพลังใหญ่ขนาดนี้?วันนี้ช่างโชคร้ายจริงๆโคตรซวย!แต่ในขณะที่ตู้ไหวโกรธ แววหน้าของเขาก็ค่อยๆ ผ่อนคลายลง และปลอบน้องชายของเขาว่า “ฉันเห็นว่าไอ้หนุ่มคนนั้นอาจจะมีฝีมือจริงๆ หากเขาสามารถช่วยฉันให้ขึ้นเป็นหัวหน้าแก๊งเลี่ยหยางได้...”“งั้น พี่ เราก็จะรวยแล้วสิ?”ชายที่ใส่ชุดสูทรู้สึกดีใจขึ้นมาทันที“เอาล่ะ เรื่องนี้แกกับฉันรู้กันแค่สองคน อย่าไปบอกคนอื่นนะ!”“เดี๋ยวฉันจะไปติดต่อหัวหน้าแก๊งเลย!”......บนถนนฝั่งตรงข้ามคาราโอเกะ ในร้านอาหารที่เปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงตามคำแนะนำของอวี๋จื่อเสวียน นักเรียนที่เพิ่งหนีออกมายังเบียดกันอยู่ที่หน้าต่างเพื่อดูเหตุการณ์“จื่อเสวียน นั่นหนุ่มที่เมื่อกี้เป็นญาติของเธอเหรอ? หน้าตา
หลงเสี่ยวจวิ้นลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ถอนหายใจแล้วพยักหน้า“ก็ได้ จื่อเสวียน เห็นแก่หน้าเธอ ฉันลองโทรหาพ่อของฉันฉันดูก็ได้ แต่ฉันไม่รับประกันนะว่าคุณชายตู้จะปล่อยเขา ในเมื่อเรื่องที่ไอ้หมอนั่นทำมันเกินขอบเขตเกินไป”“นิสัยของคุณชายตู้แย่มาก ถ้าหากโมโหขึ้นมา เกรงว่าก็คงไม่ไว้หน้าพ่อของฉัน”“ไม่เป็นไร”อวี๋จื่อเสวียนฝืนยิ้มออกมาหลงเสี่ยวจวิ้นล้วงโทรศัพท์ของตัวเองออกมาเดินไปที่มุมห้อง จากนั้นแสร้งทำเป็นกดเบอร์โทรศัพท์โทรออกไป และพยักหน้าไม่หยุดแต่ความเป็นจริง เขาไม่ได้โทรศัพท์หาพ่อของตัวเองด้วยซ้ำถึงแม้หลงเสี่ยวจวิ้นปากพูดว่าจะช่วยเหลือ แต่เขาก็รู้ว่า หากเขาขอความช่วยเหลือจากพ่อ นอกจากถูกด่าแล้ว ก็ไม่ได้รับสิ่งอื่นใดถ้าจะให้พ่อของเขาขอให้คุณชายตู้ไว้หน้า เรื่องนี้คงยากยิ่งกว่าขึ้นสวรรค์เสียอีกไม่อย่างนั้นเมื่อครู่นี้เขาก็คงไม่ถูกน้องชายของคุณชายตู้ตบหน้าโดยที่ไม่พูดพล่ำทำเพลงเลยด้วยซ้ำพูดถึงที่สุด ท่าทางของเขาแบบนี้ก็แค่แสร้งทำไปแบบนั้นสำหรับหลินเฟิงเขาจะเป็นจะตาย เกี่ยวข้องอะไรกับเขาด้วย?ยิ่งไม่ต้องพูดว่าหลินเฟิงแย่งหน้าแย่งตาเขาหลงเสี่ยวจวิ้นมองไปทางเด็กสาวที่
“อะไรนะ? ไอ้หมอนั่นออกมาจริง ๆ แล้วเหรอ?”หลงเสี่ยวจวิ้นมองไปทางหลินเฟิงที่อยู่ตรงฟุตบาทฝ่ายตรงข้าม ในใจก็รู้สึกตกตะลึงเขาคิดไม่ถึงว่าหลินเฟิงจะปลอดภัยเพราะว่าเขาไม่ได้โทรศัพท์ไปหาพ่อของเขาด้วยซ้ำ จึงไม่มีเหตุการณ์ที่เขาให้พ่อไปขอความเมตตาจากคุณชายตู้ส่วนเรื่องที่หลินเฟิงจะออกมาได้หรือไม่นั้นเขาไม่เพียงไม่มีความหวัง ถึงขั้นที่สาปแช่งหลินเฟิงให้ตายไวไว“คุณไม่เป็นไรนะ?”ทุกคนเดินออกจากร้านอาหาร อวี๋จื่อเสวียนเดินเข้าไปถามหลินเฟิงเป็นคนแรก“ไม่เป็นไร”หลินเฟิงส่วนหน้า จากนั้นขมวดคิ้วพูดว่า: “ฉันให้เธอกับอาอวี๋กลับไปด้วยกันไม่ใช่เหรอ? ทำไมเธอยังไม่กลับไปอีก?”“จื่อเสวียนกลัวว่าคุณจะถูกคุณชายตู้ฆ่าตาย ให้พวกเราทุกคนรอคุณอยู่ที่นี่”“คิดไม่ถึงว่าคุณจะไม่เป็นไรจริง ๆ ดูท่าวันนี้คุณชายตู้ท่านนั้นจะอารมณ์ดีไม่เบาสินะ”ผู้หญิงคนหนึ่งยืนออกมาแล้วยิ้มพูด“เขาอารมณ์ดี?”หลินเฟิงเบะปาก “เป็นเพราะฉันอารมณ์ดีต่างหาก ถ้าหากไม่ใช่เพราะฉันอารมณ์ดี เขาคงจบเห่ไปนานแล้ว”หลินเฟิงพูดออกมาแบบนี้ทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการเผยสายตากระอึกกระอักออกมาทันทีเด็กสาวผมสั้นยิ่งฉีกยิ้มพูดขึ้นมาโดย
เห็นภาพนี้ หลินเฟิงแอบถอนหายใจอย่างอดไม่ได้เด็กโง่คนนี้ เป็นคนที่มีคุณสมบัติเรียนวิชาเวทมนต์จริงๆ เหรอ?“น่าโมโหชะมัด ตาแก่หนังเหนียวสองคนนี้ทำไมถึงได้ไร้ยางอายแบบนี้ ในอนาคตฉันจะต้องขุดหลุมศพของพวกเขา ลากพวกเขาออกมาจากโลงศพและทิ้งไปในบ่อขี้...”ไม่นานนัก ฟ่านหลิงเยว่ที่ท้องว่างสมองกลวงออกจากวัดบนเขาที่ทรุดโทรมกับหลินเฟิงส่วนรถที่หลินเฟิงขับมาถูกชายชราสองคนนั้นขับไปตั้งนานแล้วเมื่อเห็นภาพนี้ ฟ่านหลิงเยว่โมโหจนกระทืบเท้าและด่าทอเสียงดัง คำพูดในภาพทำได้แค่กลั่นกรองถึงจะฟังเข้าหูได้หลินเฟิงก็จนปัญญาอย่างมากทำได้แค่เดินเท้ากลับเข้าไปในตัวเมืองเจิ้งเต๋อด้วยกันกับฟ่านหลิงเยว่เมื่อเดินแบบนี้ก็เดินอยู่ครึ่งวันรอให้พวกเขาไปเห็นโชว์รูมขายรถแห่งหนึ่ง เป็นเพราะการเร่งเดินทางที่มีฝุ่นตลอดทาง ภาพลักษณ์ของทั้งสองคนก็ดูแย่เล็กน้อยตอนนี้ภายในโชว์รูมรถ“ยอดขายในเดือนนี้ หวังลี่ลี่ เธอเป็นที่โหล่อีกแล้ว”ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ภายในห้องกระจกฝ้ามีสีหน้าโกรธเคืองเขายื่นนิ้วออกมา ชี้หน้าพนักงานขายหญิงสาววัยรุ่นคนนั้น และพูดตวาดว่า:“ถ้าเธอแสร้งทำเป็นเย็นชา สงบเสงี่ยม งั้นวันนี้เธอก็
มันชัดเจนอยู่แล้วแม้ว่าฟ่านหลิงเยว่จะสาปแช่งมากแค่ไหน ชายชราหน้ากากเหล็กก็ไม่เปลี่ยนหนทางของตัวเองถ้าจะพูดตรง ๆหลินเฟิงก็รู้สึกสับสนอย่างมากชายชราคนนี้มีพลังมากมายมหาศาล และจากสิ่งที่ฟ่านหลิงเยว่อธิบายไปเมื่อกี้ ดูเหมือนว่าเขาจะรู้จักทักษะการทำนายดวงชะตาบางประเภทด้วย ซึ่งเป็นเรื่องที่น่ากลัวอย่างมากหลินเฟิงไม่อยากจะไปล่วงเกินคนประเภทนี้มากที่สุดแม้ว่าหลินเฟิงจะสามารถต่อสู้กับเขาได้ แต่หากเขาไปโจมตีคนรอบตัวของคุณ คุณจะทำอย่างไร?หรือว่าต้องฟังการจัดเตรียมของเขาแล้วอยู่กับฟ่านหลิงเยว่จริง ๆ....หลินเฟิงหันหน้าไปมองฟ่านหลิงเยว่ แล้วหางตาก็กระตุกถึงแม้ว่าฟ่านหลิงเยว่จะสาปแช่งอย่างรุนแรง แต่กลับมีรอยยิ้มที่ชั่วร้ายอยู่บนใบหน้าของเธอ“เอ่อ...อาจารย์หลิน คุณดูสิ เรื่องมันก็กลายเป็นแบบนี้แล้ว ถ้าไม่อย่างนั้นพวกเราก็......”ฟ่านหลิงเยว่มองมาทางหลินเฟิง ราวกับกำลังหยั่งเชิงท่าทางของหลินเฟิงเธอถึงขั้นใจร้อนขึ้นมาเล็กน้อย“หยุด!”หลินเฟิงยื่นมือไปห้ามพร้อมกับพูดว่า :“วางใจเถอะ ฉันจะหาวิธีที่ทำให้คุณปู่ของเธอเลิกความคิดนี้ให้ได้ภายในหนึ่งปี”“ชู่ว”เมื่อได้ยินความคิดเห็นที่ต
“ทำนายผิดงั้นเหรอ? เป็นแบบนี้ได้ยังไง?”“ผู้อาวุโส ไม่ใช่ว่าผมยกชีพจรมังกรไปเมื่อหนึ่งเดือนก่อนงั้นเหรอ? คุณลักพาตัวคนของผมแล้วยังหลอกล่อผมให้เข้ามาที่นี่อีก หรือว่ามันก็เพื่อเรื่องนี้งั้นเหรอ?”ความหงุดหงิดปรากฏบนใบหน้าของหลินเฟิง“คนของนายงั้นเหรอ?”ชายชราในหน้ากากเหล็กหัวเราะเยาะแล้วพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า :“ทั้งสองคนนี้เป็นคนสำนักโม่ซวีของฉัน ไปเป็นคนของนายตั้งแต่เมื่อไร?“ผู้อาวุโสสูงสุด คุณอย่าพูดไร้สาระ!”ฟ่านหลิวเยว่ที่ถูกมัดอยู่ข้าง ๆก็ตะโกนขึ้นมาว่า :“ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้บอกไปแล้วเหรอว่าได้หักหลังสำนักโม่ซวีนะ? และตอนนี้ฉันก็ไม่ใช่คนของสำนักโม่ซวีของพวกคุณแล้วด้วย!” “เหอะ สำนักโม่ซวีเป็นสถานที่เธออยากเข้าก็เข้า อยากจะออกก็ออกได้งั้นเหรอ?”“จะออก จะออก แบร่!”ฟ่านหลิงเยว่แลบลิ้นล้อเลียนใส่ชายชราหน้ากากเหล็ก“......”ชายชราหน้ากากเหล็กหายใจแรงเล็กน้อย แล้วหลินเฟิงก็ยังมองเห็นหางตาของเขากระตุกขึ้นอย่างชัดเจน“โอ๊ย ผู้อาวุโสสูงสุด คุณไม่ต้องไปโต้เถียงกับสาวน้อยคนนี้หรอก”ฟ่านอู๋จี๋ยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน จากนั้นก็มองไปทางหลินเฟิงและพูดขึ้นว่า :“น้องชาย...คนนั้น ไ
“พี่ใหญ่ มีคนมาแล้ว!”อันธพาลที่สวมเสื้อกั๊กมองเห็นรถเมอร์เซเดสเบนซ์สีดำขับที่เข้ามาหาก็รีบหันกลับมา ก่อนจะวิ่งเข้าไปในวัดบนเขาอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะไปรายงานพี่ใหญ่ของตัวเอง“เชี่ยเอ้ย! ไม่แปลกใจเลยที่เขาไม่ต่อรอง คนนี้มันรวยจริง ๆเลย!”อันธพาลนั้น มีรวม ๆทั้งหมดสิบกว่าคนอีกทั้งในกลุ่มอันธพาลก็ถือว่าไม่ได้มีหน้ามีตามากที่สุดในฐานะที่เป็นพี่ใหญ่ อันธพาลคนนี้จึงมีสีผมหลากหลายมากกว่าลูกน้องของตัวเองที่มีเพียงไม่กี่สี ดูเหมือนว่าอายุก็ไม่ได้มากเท่าไหร่ และน่าจะมีอายุประมาณเพียงยี่สิบปีกันทั้งหมดหลินเฟิงลงจากรถ แล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ หัวหน้าแก๊งอันธพาลก็เลยยกไม้เบสบอลโลหะที่อยู่ในมือขึ้นมา แล้วชี้ไปที่หลินเฟิงด้วยความอวดดี ก่อนจะพูดขึ้นว่า :“แกยืนอยู่ตรงนั้นแหละ ไม่ต้องเข้ามา!”“ได้ ได้ ได้”หลินเฟิงยกมือยอมแพ้ พร้อมทั้งลอบมองไปโดยรอบ เพื่อหาชายชราที่สวมหน้ากากเหล็ก“เงินล่ะ?”หัวหน้าแก๊งอันธพาลมองไปทางหลินเฟิงแล้วก็ขมวดคิ้วขึ้น“พี่ใหญ่ บนรถไม่มีอะไรเลย!”อันธพาลรีบพุ่งเข้าไปดูรถที่หลินเฟิงขับมา ก่อนจะพบว่าไม่มีกระเป๋าเอกสารหรือสิ่งที่คล้ายกันอยู่บนรถเลยแม้แต่น้อย“เชี่ย
จ้าวหลิงเยว่ท่าทางทะเล้นเหมือนอย่างเคย“หึ เธอไม่ต้องแสร้งทำเป็นไม่รู้อิโหน่อิเหน่ เจอเรื่องอะไรที่จัดการเองไม่ได้?”หลินเฟิงยังรู้สึกชอบเด็กสาวที่สดใสคนนี้อย่างมาก“อ๊ะ…ไม่เสียแรงที่เป็นอาจารย์หลิน”จ้าวหลิงเยว่หัวเราะคิกคัก จากนั้นพูดอย่างมีลับลมคมใน: “คือว่า อาจารย์หลิน ปู่ของฉันตาแก่หนังเหนียวคนนั้นถูกคนจับตัวไปแล้วใช่ไหมล่ะ?”เรียกปู่ของตัวเองว่าตาแก่หนังเหนียว หลินเฟิงฟังแล้วหน้าบึ้งตึง“ฉันได้สืบจากหลายๆ ฝ่ายในที่สุดก็หาจุดที่ปู่ของฉันถูกจับไว้ได้แล้ว”“จากนั้น หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ว ฉันก็สร้างแผนอัจฉริยะขึ้นมา สุดท้าย ฉันก็สามารถบุกเข้าไปในค่ายฐานที่คุณปุ่ถูกคุมขังได้!”ได้ยินเสียงที่ตื่นเต้นของเด็กคนนี้ หลินเฟิงรีบถามขึ้นว่า:“เป็นยังไง? ช่วยปู่ของเธอออกมาได้ไหม?”“ไม่ได้”จ้าวหลิงเยว่กระแอมด้วยความเขินอาย และพูดอย่างมีเหตุมีผล:“ผลปรากฏว่าฉันก็ถูกพวกเขาจับได้”“เธอ…”หลินเฟิงถูกประโยคนี้ของจ้าวหลิงเยว่ทำให้โมโหจนหัวเราะในตอนนี้เอง โทรศัพท์ถูกผู้ชายที่อยู่ข้างๆ แย่งไป ผู้ชายคนนี้พูดจาโผงผาง เห็นได้ชัดว่าเป็นกิริยาของพวกอันธพาล“ฮัลโหล นายก็คืออาจารย์ของเด็ก
หลินเฟิงไม่ได้หยุดอยู่ที่ตระกูลเฝิงนานนักเขาบำรุงรักษาร่างกายให้หยินหลิง จากนั้นนำยาอมตะเลือดราชันย์เกือบทั้งหมดที่มีอยู่บนตัวมอบให้เธอ และกำชับเธอให้รักษาความปลอดภัยจึงได้ออกจากตระกูลเฝิงก่อนจากไป หลินเฟิงไม่เพียงเห็นผู้คุ้มกันสองคนก่อนหน้านี้คุกเข่าเลียนแบบสุนัขเห่าอยู่ที่หน้าประตูแถมยังถูกเฝิงอวี้ที่ฟื้นคืนสติ ค้ำไม้เท้า เดินออกมาส่งด้วยสีหน้าหดหู่“ผมได้ทราบความเป็นไปเป็นมาของเรื่องราวแล้ว ไม่ว่าจะเป็นจิตใจหรือความสามารถของหมอเทวดาหลิน ไม่ใช่คนที่ผมเฝิงอวี้อู่จะเทียบได้”ไม่รู้ว่าเป็นเพราะได้รับบาดเจ็บทางร่างกายหรือจิตใจหรือเปล่าหรือเป็นเพราะหมดสติเดือนกว่าๆ จึงทำให้เขาดูขาดชี่และเลือดตอนนี้เขาสีหน้าซีดเซียว ในดวงตาก็เต็มไปด้วยเส้นเลือด“คุณเป็นคนแรกที่ผมเฝิงอวี้อู่เลื่อมใสจากใจ จุดนี้ เกรงว่าจอมมารคนนั้นของสำนักหลงผานก็ยังทำไม่ได้”“รอให้บาดแผลหายดี ผมจะต้องไปเยี่ยมเยือนถึงที่ ขอคำชี้แนะจากคุณ”เฝิงอวี้อู่แพ้เป็น และก็ปล่อยวางได้เขาไม่เคยคิดว่าหลินเฟิง ศัตรูที่เขาเคยดูถูกและใส่ร้ายในอดีต จะมาช่วยเขาโดยไม่สนใจความแค้นในอดีตถึงแม้จะเป็นเพราะหัวหน้ากลุ่มพันธมิตรแ
หลินเฟิงเกาหัวอย่างกระอักกระอ่วน“แต่ว่า....พวกเราหมั้นกันแล้วนะ....นี่ จะไม่ปฏิบัติ ก็ไม่ได้หรือเปล่า?”“อุ๊ปส์ พี่หลินเฟิง พี่จะเจ้าเล่ห์เกินไปแล้วนะ สิ่งที่เด็ก ๆพูดจะถือว่าเป็นการหมั้นหมายก็ได้เหรอ?”“ทำได้แน่นอน ฉันหลินเฟิง พูดคำไหนคำนั้น!”......หลังจากนั้นไม่นาน หลินเฟิงก็ขับรถกลับมาตามเส้นทางเดิมเมื่อกลับมาถึงจวนตระกูลเฝิงอีกครั้ง เขาก็เอาเซอร์ไพรส์ครั้งใหญ่มาให้กับเฝิงหลีที่ถูกแขวนไว้อย่างอนาถที่หน้าประตูศีรษะของชายชราที่สวมชุดคลุมสีดำเมื่อศีรษะที่เต็มไปด้วยเลือดนั้น ถูกโยนไปที่หน้าประตูจวนตระกูลเฝิง เฝิงหลีก็ลืมแม้กระทั่งความเจ็บปวดเขาจ้องศีรษะที่หลินเฟิงโยนเข้ามาด้วยความหวาดกลัว แล้วตะโกนออกมาเสียงดังลั่นว่า :“หลินเฟิง แกต้องตายแน่.....แกต้องตายอย่างแน่นอน!”“แกกล้าฆ่าผู้อาวุโสของสำนักร้อยพิษ หลินเฟิง ใครก็ช่วยแกไม่ได้แล้ว!”“ฉันได้เริ่มใช้งานยาเลือดตะขาบแล้ว ผู้หญิงคนนั้นจะต้องตายอย่างแน่นอน!”“เหอะ...”หลินเฟิงไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อยเฝิงหลีก็รู้ดีว่าตัวเองไม่มีเวลาเหลือมากนัก จึงได้สาปแช่งและเยาะเย้ยอย่างบ้าคลั่งส่วนเลือดที่เฝิงหลีบอกมานั้นหลินเฟิ
คิดไม่ถึงว่าสาวน้อยคนนี้จะจำเรื่องราวที่สำนักเสินฉือได้ด้วยขณะนี้หลินเฟิงที่กำลังขับรถหรูของเฝิงหลีด้วยความรู้สึกเขินอายหยินหลิงที่นั่งเงียบ ๆตรงเบาะผู้โดยสาร ก็เผยรอยยิ้มที่ไม่ใส่ใจออกมา“พี่หลินเฟิง ฉันรู้ว่าพี่ชอบพี่ฮุ่ยหรานกับพี่ถังหว่าน ฉันก็พอมองเรื่องนั้นออก ดังนั้นก็เลยไม่อยากจะรบกวนพวกพี่”หยินหลิงที่กำลังเล่นผมของตัวเองอยู่ที่ตรงที่นั่งข้างคนขับ พร้อมกับพูดเบา ๆว่า :“ฉันก็อยากจะใช้เรื่องของกลุ่มพันธมิตรบู๊มาโดยตลอด เพื่อให้ฉันไม่ว่างคิดอะไรเพ้อเจ้อ แต่ทุกครั้งที่เจอพี่....”หยินหลิงชะงักไปชั่วครู่ และก้มหน้าลงพร้อมกับพึมพำว่า :“มันก็ทำให้สภาพจิตใจที่ฉันจัดการเรียบร้อยแล้วมันยุ่งวุ่นวายขึ้นมาอีก”“พี่หลินเฟิง พี่วางใจเถอะ หลังจากนี้ฉันจะพยายามไม่มาเจอพวกพี่อีกแล้ว พี่ก็ไม่ต้องเก็บฉันไปใส่ใจหรอก...”“แค่จากนี้ไปพี่จะต้องระวังให้มากขึ้นก็เท่านั้น”“กองกำลังภายในประเทศมังกรสลับซับซ้อนอย่างมาก หากก้าวพลาดก็จะตกลงไปในเหวลึก ถึงแม้ตอนนี้พี่จะแข็งแกร่งพอแล้ว แต่หมัดสองหมัดก็ไม่สามารถชนะสี่มือได้...”เมื่อได้ยินหยินหลิงพูดเบา ๆอยู่ด้านข้างในใจของหลินเฟิงก็เกิดความรู้ส
เมื่อพูดคำเหล่านี้ออกมา มันก็ใช้ได้ผลอย่างมากสีหน้าของลูกศิษย์ตระกูลเฝิงทั้งหมดต่างก็แสดงความหวาดกลัวออกมานิสัยของผู้นำ พวกเขารู้ดีที่สุดหากทำให้ผู้นำสามารถพูดแบบนี้ออกมาได้ งั้นก็แสดงว่าความแข็งแกร่งของหลินเฟิงไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะสามารถจินตนาการได้อย่างแน่นอนเมื่อนึกถึงการท้าทายแบบเด็ก ๆก่อนหน้านี้ที่พวกเขาล้อมหลินเฟิงเอาไว้ ทั้งยังท้าทายเขา หลาย ๆคนก็ถึงกับเหงื่อตกเลยทีเดียว“ไปกันเถอะ พาเฝิงหลีกลับไป”“ครับ”ในที่สุดเหล่าลูกศิษย์ตระกูลเฝิงก็ยอมรับ พวกเขาจึงตระหนักได้ในตอนนี้ว่า หลินเฟิงมีความหมายต่อตระกูลเฝิงของพวกเขามากแค่ไหน......“หยินหลิง ไม่เป็นไรใช่ไหม?”ลูกศิษย์ตระกูลเฝิงจะคิดยังไง หลินเฟิงก็ไม่ได้สนใจตอนนี้สิ่งเดียวที่เขาสนใจ ก็คือ หยินหลิงเมื่อหยินหลิงเห็นหลินเฟิงหันกลับมา พร้อมกับพูดด้วยท่าทางที่ซับซ้อนเล็กน้อยว่า : “พี่หลินเฟิง ฉันขโมยชีพจรมังกรของพี่หรานฮุ่ยกับพี่ถังหว่านมา พี่ไม่ตำหนิฉันใช่ไหม?”“เธอกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่?”หลินเฟิงกอดเธอไว้ในอ้อมกอด พร้อมกับพูดขึ้นเบา ๆว่า :“สาวน้อยอย่างเธอเอาชีพจรมังกรมาล่อพลังงานให้ฉัน แล้วฉันจะไม่รู้ได