แชร์

บทที่ 673

ในเวลาเดียวกัน

แขนของลูกศิษย์คนนี้ก็เริ่มส่งเสียงดัง ก่อนจะมีน้ำค้างแข็งก่อตัวหนาขึ้น

ไม่นาน ผิวด้านนอกของเขาก็ถูกแช่แข็งจนกลายเป็นสีดำแห้ง ๆ และแห้งกร้างในทันที ดูน่ากลัวอย่างมาก

ภาพนี้ทำให้ลูกศิษย์สำนักเสินฉือคนอื่น ๆตกใจกลัวและรีบถอยหลังออกไป

“เอื้อก...”

ในที่สุดโอวหยางเยว่ก็ได้สติ และพิงกับเวทีศาลบรรพบุรุษ ก่อนจะฝืนขึ้นมานั่งและมองไปรอบ ๆอย่างอ่อนเพลีย

“ไอ้....ไอ้...ไอ้สารเลว!”

หลังจากที่พึมพำเสียงแหบแห้งหลายครั้ง ในที่สุดโอวหยางเยว่ที่มีผมสีขาวเทาก็ด่าออกมา

ในขณะที่เขาด่า เลือดสีดำจำนวนหนึ่งก็พุ่งออกมาในขณะที่เขาพูดด้วยเช่นกัน

คราวนี้ทุกคนต่างก็ได้รับบทเรียนแล้ว จึงรีบไปหลบซ่อนอยู่ไกล ๆ

เมื่อมองดูน้ำค้างแข็งบนเลือดสีดำที่บนพื้น ในที่สุดโอวหยางเยว่ก็หายใจแรง ๆ และฟื้นฟูความสามารถในการพูดกลับมาอีกครั้ง

“ไป...ไปพาคนจับ ไอ้ชาติชั่วโอวหยางหมิงคนนั้น มาให้ฉัน....จับมาให้ฉัน!”

เมื่อโอวหยางเยว่ออกคำสั่งให้จับตัวโอวหยางหมิง หลินเฟิงและโอวหยางชิ่งก็มองหน้ากัน ก่อนจะรีบลุกขึ้นยืน

“ไม่ได้!”

หลินเฟิงยื่นมือออกไปห้ามไว้

“ทำ...ทำไม?”

โอวหยางเยว่ที่ลมหายใจอ่อนแรง ก็ฝืนยิ้มออกมาก่อน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status