เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 542
บทที่เกี่ยวข้อง
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 543
“อาซานระวัง ไอ้หมอนี้ไม่ธรรมดา! อาสือก็เป็นเพราะว่าประมาทไป ถึงได้พ่ายแพ้ในมือของเขา!”โอวหยางชิ่งรีบเตือนเสียงดัง“หึ โอวหยางสือไอ้แก่ไร้ประโยชน์นั่น คู่ควรที่จะเทียบกับฉันด้วยเหรอ?”ลมปราณของโอวหยางซานเห็นได้ชัดว่าแข็งแกร่งกว่าเยอะ กำลังภายในของเขาถูกปล่อยออกมาจนพื้นที่อยู่ใต้เท้าแตกออก จากนั้นก็พุ่งไปทางหลินเฟิงเหมือนกับกระสุนปืนใหญ่“ชิ่งเอ่อร์ วันนี้อาจะแก้แค้แทนเซี่ยงหลงคู่หมั้นของหนูให้!”“คุณหลินระวัง เขาเป็นปรมาจารย์ระดับสูงสุดห้าอันแรกของสำนักเสินฉือ!”ถึงแม้ว่าจะถูกบอกไม่ให้พูด แต่เหยาปินเห็นโอวหยางซานลงมือ จึงอดไม่ได้ที่จะพูดเตือนเสียงดัง“ปรมาจารย์ระดับสูงสุด?”หลินเฟิงส่งเสียงเยาะหยัน“ดูท่าครั้งนี้ปลาที่ฉันตกได้ไม่ได้ถือว่าตัวเล็กนัก!”“ตกปลา? แกไอ้หมอนี่...”โอวหยางซานที่พุ่งเข้ามาสีหน้าเปลี่ยนไป เขามองไปทางหลินเฟิงที่รอบตัวมีกำลังภายในแผ่ซ่านและค่อย ๆ รวบรวมเป็นแก่นสารแท้จริง สภาพชี่แท้ที่ส่งเป็นแสงสีทองแวววับจับตา“กำลังภายในที่ปล่อยออกมาภายนอกมีแก่นสารแท้จริงถึงขนาดนี้? ไอ้หมอนี่ไม่ธรรมดาจริง ๆ!”โอวหยางซานไม่ได้ประมาท เขาลงมืออย่างรวดเร็ว เมื่อปะทะกันก็
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 544
ข่าวลือว่ากันว่าเมื่อสามปีก่อนสำนักเสวียนเทียนถูกทำลายล้าง มีเพียงเจ้าสำนักและศิษย์สายตรงหายตัวไปหรือว่าวัยรุ่นคนนี้ที่อยู่ตรงหน้า ก็คือศิษย์สายตรงของสำนักเสวียนเทียน?ตอนนั้นภายใต้การล้อมโจมตีของสี่สำนักใหญ่ มีลูกศิษย์คนโตของสำนักเสวียนเทียนที่ฆ่าล้างไปทั่วถนน เขาคือหลินชิงเสวียน?!อาศัยขั้นเทพก็สามารถแย่งชิงอันดับหนึ่งของลำดับโลกในตอนนั้นมาได้!นี่มันคือความสามารถระดับไหนกัน?ในตอนนี้ฟ่านอู๋จี๋ไม่ได้หวาดกลัวอีกต่อไปว่าสำนักเฉินสือจะสร้างความลำบากอะไรให้หลินเฟิงได้ แต่เขากลับเริ่มเป็นกังวล หลังจากที่หลินชิงเสวียนจัดการคนของสำนักเสินฉือแล้ว จะเป็นไปได้ไหมที่เลือกฆ่าปิดปากพวกเขาปู่หลานสองคน เพื่อที่จะปกปิดสถานะ“หลินเฟิง...นาย นายจะฆ่าฉันไม่ได้นะ...”เพียงแค่หมัดเดียว โอวหยางซานก็เหลือเพียงแค่ลมหายใจสุดท้าย เขาพยายามที่จะรักษาท่าทางที่แปลกประหลาดเอาไว้ จากนั้นก็ตะโกนเสียงดังขึ้นมาด้วยความหวาดกลัว: “ฉันเป็นพี่น้องร่วมสาบานของผู้อาวุโสใหญ่ของสำนักเสินฉือ เป็นเพื่อนร่วมรบของเจ้าสำนัก ถ้านายฆ่าฉัน สำนักเสินฉือไม่มีทางปล่อยนายไป!”“คำสั่งเสียพูดจบแล้วยัง?”หลินเฟิงเหลือบมองโอวหยางซ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 545
หลินเฟิงหันกลับไปมอง ปรากฏว่าประตูโรงบู๊ถูกคนถีบเปิดดออก ชายวัยกลางคนที่มีกลิ่นอายความเป็นยอดฝีมือ สวมเสื้อคลุมยาวสีเทาและมีผมหงอกที่ปลิวไปไสวเดินเข้ามาสายตาของชายวัยกลางคนเฉียบแหลมราวกับอีแร้ง จ้องมองหลินเฟิงด้วยสีหน้าที่อึมครึมอย่างยิ่งบุคคลนี้ก็คือโอวหยางป๋อ ผู้อาวุโสใหญ่ของสำนักเสินฉือ “พ่อ!" เมื่อเห็นคนที่มาถึง ความดีใจก็พรั่งพรูออกมาบนใบหน้าของโอวหยางชิ่งทันทีเธอล้มลุกคลุกคลานไปข้าง ๆ ชายเสื้อคลุมสีเทา ก่อนจะร้องไห้น้ำตาไหลแล้วพูดว่า “พ่อ! พ่อต้องจัดการแทนหนูนะ! หลินเฟิงเขา... หลินเฟิงเขาฆ่าคุณอาซาน!”“อะไรนะ?!”โอวหยางป๋อมองตามการชี้นำของลูกสาวตัวเอง แวบเดียวก็เห็นศพของโอวหยางป๋อที่แผ่หลาอยู่ภายในหลุมลึก แววตาที่อึมครึมราวกับจะมีน้ำหยดออกมา“มารผจญ คิดไม่ถึงว่าแกจะกล้าฆ่าผู้อาวุโสสำนักเสินฉือของฉัน!”“ฆ่าแล้วจะทำไม?”หลินเฟิงรู้ว่า ชายเสื้อคลุมสีเทาคนนี้อาจจะเป็นคู่ต่อสู้ที่เก่งกาจที่สุดที่ตัวเองจะต้องเผชิญหน้าในวันนี้ ดังนั้นเขาก็ไม่เกรงใจใด ๆ ก่อนจะยิ้มเยาะแล้วพูดว่า “น่าเสียดายที่ยอดฝีมือลำดับห้าของสำนักเสินฉือของพวกคุณ เพียงแค่รับหมัดของผมไปหมัดเดียวก็จะตายแ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 546
ถ้าหากว่าพวกเขาตายแล้ว คนในครอบครัวก็ยังได้รับเงินบำเหน็จ แต่หากพวกเขาหนีสงคราม ไม่เพียงแต่พวกเขาจะต้องตาย แต่คนในครอบครัวก็จะได้รับผลกระทบไปด้วยเมื่อรับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของทัศนคติของคนชุดดำที่อยู่โดยรอบ หลินเฟิงก็ไม่เมตตาอยู่แล้ว หยวนชี่ทั้งห้าโคจร ใช้ระดับเซียนเทียนบดขยี้คนชุดดำทั้งกลุ่มในเวลานี้เมื่อเผชิญหน้ากับท่าทางที่ไม่กลัวตายของพวกเขา หลินเฟิงก็ปวดหัวเป็นอย่างมาก ถึงอย่างไรคนพวกนี้ต่างก็เป็นลูกศิษย์กำลังภายในทั้งหมด และมีเพียงไม่กี่คนที่เป็นยอดฝีมือกำลังภายในหลินเฟิงอาจจะไม่มีปัญหามากนักในการรับมือกับคนกลุ่มหนึ่ง แต่รับมือกับหลายสิบคน หรือมากกว่าร้อยคน ก็อาจจะทำให้หลินเฟิงมีอุปสรรคมากขึ้นเล็กน้อยมดเยอะกัดช้างตาย หลักการข้อนี้ก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้น“คุณปู่ คุณรีบไปช่วยพี่หลินเฟิงคนนั้นสิ!”หลานสาวของฟ่านอู๋จี๋เห็นหลินเฟิงรับมือได้ลำบาก เธอก็รีบตะโกนเสียงดังแต่ทว่าฟ่านอู๋จี๋กลับยืนอยู่ห่างจากเหตุการณ์ สายตาของเขาซับซ้อน เห็นได้ชัดว่าไม่อยากจะเข้าไปหาเรื่องเดือดร้อน หากว่าหลินเฟิงชนะ งั้นปู่และหลานทั้งสองคนก็ควรพิจารณาว่าจะรับมือยังไงกับหลินเฟิงที่เป็นลูกศิษย์สำนัก
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 547
ในเวลานี้ตระกูลไป๋กำลังต้อนรับแขกผู้มีเกียรติท่านหนึ่งเถาเซิ่ง ตระกูลเถาเป็นตระกูลที่มีทั้งเงินและอิทธิพลในหนานโจวปีนี้เถาเซิ่งอายุยี่สิบต้น ๆ เมื่อไม่กี่ปีก่อน เพราะไปศึกษาระดับปริญญาโทที่ต่างประเทศ ตอนนี้กลับมาที่หนานโจว ก็นับว่าหวนคืนสู่บ้านเกิดในสภาพที่ได้ดีเขาและไป๋ชิงเฉี่ยนในสมัยนั้นอยู่มัธยมศึกษาตอนต้นของตระกูลสูงศักดิ์ และเป็นเพื่อนร่วมชั้นในชั้นเรียนเดียวกันแถมไป๋ชิงเฉี่ยนยังหน้าตาไร้เดียงสาและสวยมากมาตั้งแต่เด็ก ในใจของเถาเซิ่งก็มีความรักใคร่ชื่นชมต่อไป๋ชิงเฉี่ยน ตอนที่จบการศึกษาก็แสดงความรักใคร่ชื่นชมของตัวเองให้กับไป๋ชิงเฉี่ยนได้เห็นแต่น่าเสียดายที่ไป๋ชิงเฉี่ยนในเวลานี้ยังคิดว่าตัวเองยังไม่บรรลุนิติภาวะและปฏิเสธไม่ยอมคบกับเขา จึงทำให้เถาเซิ่งเสียใจอย่างมากนี่ก็เลยเป็นเหตุผลที่เขาเลือกที่จะไปเรียนที่ต่างประเทศอย่างไรก็ตามหลังจากที่ไปเรียนต่างประเทศมาหลายปี เขาไม่คิดว่าไป๋ชิงเฉี่ยนจะหมั้นหมายแล้ว และยังเป็นตระกูลเหยนในเจียงโจว ในใจก็อดไม่ได้ที่จะเศร้าโศกเสียใจในเมื่อเบื้องหลังของตระกูลเหยนก็คือสำนักอวี้เจี้ยนเมืองเจียงโจวถึงแม้ว่าตระกูลเถาจะเป็นตระกูลที่มีทั
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 548
เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่พูดตรงไปตรงมาของไป๋เจิ้นหัว เถาเซิงก็ตกตะลึง ในใจก็เกิดความโมโหพรั่งพรูออกมา“คุณลุงคำพูดนี้ร้ายแรงนัก ไม่สู้คุณลุงบอกมาว่า คุณชายของตระกูลไหนกัน เป็นคุณชายตระกูลไหนที่สามารถทำให้ผมเถาเซิงไม่คู่ควร?”เมื่อเห็นเถาเซิงไม่ยอมแพ้ และสีหน้าที่แสดงถึงความกลัดกลุ้มของลูกสาวตัวเอง ไป๋เจิ้นหัวก็ใช้เวลาอยู่ชั่วครู่ แล้วรู้สึกว่าตอนนี้น่าจะสมควรแล้วคิดตามเวลานี้แล้ว หลินเฟิงก็น่าจะจบเห่ไปแล้วดังนั้นจึงพยักหน้าแล้วพูดว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ คุณชายเถาเซิง งั้นฉันก็จะทำให้คุณได้ตายใจไปซะ”“แฮ่มแฮ่ม”ไป๋เจิ้นกระแอมในลำคอ ก่อนจะชี้ไปที่ไป๋ชิงเฉี่ยนแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ลูกสาวของฉันจะแต่งงานกับนายน้อยโอวหยาง ลูกชายของเจ้าสำนักเสินฉือ ”“คุณชายตระกูลเถา ทางที่ดีคุณควรจะพิจารณาตัวเองสักหน่อย ดูว่าตระกูลเถาของคุณสามารถที่จะแข่งขันกับสำนักเสินฉือได้หรือเปล่า”“ถ้าไม่ได้ ก็เชื่อฟังแล้วละทิ้งความคิดที่เป็นไปไม่ได้ซะ”เมื่อได้ยินพ่อของตัวเองพูดถึงลูกชายของสำนักเสินฉือ ไป๋ชิงเฉี่ยนก็ตกตะลึงไปชั่วครู่ แล้วสีหน้าก็เต็มไปด้วยความโกรธทันที จากนั้นก็ลุกยืนขึ้น“คุณพ่อ คุณพ่อจะทำเก
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 549
“พ่อ พ่อตบหนูเหรอ? พ่อตบหนูเพื่อผู้หญิงคนนี้เหรอ?”ไป๋ชิงเฉี่ยนกุมใบหน้าของตัวเอง ก่อนจะมองไปที่พ่อด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อตั้งแต่เด็กเธอเป็นคนที่ได้รับความรักความทะนุถนอมจากพ่อที่สุดแต่ตั้งแต่ที่ตระกูลเหยนล่มสลาย พ่อของตัวเองก็เปลี่ยนไปอย่างไร้เหตุผลมากขึ้นเรื่อย ๆก่อนหน้านี้เขายังให้ความสำคัญความคิดเห็นและทางเลือกของเธออยู่บ้าง แต่ตอนนี้ใช้คำว่าบ้าอำนาจและจิตใจเย็นชาแทนได้เลย ไม่เพียงแต่ความสัมพันธ์ที่มีต่อตัวเองจะเย็นชาขึ้นเรื่อย ๆ วันนี้ถึงขนาดตบหน้าลูกตัวเองเพื่อผู้หญิงที่เคยหลอกลวงหลินเฟิงแบบนี้ตั้งแต่เล็กจนโตไป๋ชิงเฉี่ยนไม่เคยได้รับความไม่เป็นธรรมแบบนี้มาก่อนหลี่ซืออวี่เป็นใครเธอที่เคยเห็นภาพที่แอบถ่ายในโรงแรมรู้ดีที่สุด ผู้หญิงคนนี้เจ้าเล่ห์มาก แต่ก็ทำอะไรโดยไม่ใช้สมอง ชอบโอ้อวด พ่อของเธอจะพอใจกับผู้หญิงแบบนี้ได้ยังไง?ไม่ต้องพูดถึงอายุของผู้หญิงคนนี้ที่ยังน้อยกว่าตัวเองอยู่หลายปี“พ่อ หนูผิดหวังกับพ่อมาก!”ไป๋ชิงเฉี่ยนเงยหน้าขึ้นมาทั้งน้ำตา แล้วพูดเสียงดัง“ลูก....”เมื่อมองเห็นไป๋ชิงเฉี่ยนเป็นแบบนี้ ไป๋เจิ้นหัวก็รู้สึกเจ็บปวดในใจ แต่เสียงโอดครวญของหลี่ซือ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 550
ไป๋เจิ้นหัวนั่งลงก่อนจะพูดอย่างใจเย็น ว่า “ตอนนั้นฉันได้ชดเชยให้หลินเฟิงเป็นสองเท่าแล้ว แต่เขาก็ยังไม่เจียมตัวเหมือนเดิม ถึงขนาดส่งผลกระทบกับลูกสาวของฉัน!”“ในเมื่อเป็นแบบนี้ วันนี้ก็เป็นเขาที่หาเรื่องใส่ตัวเอง”“ขอเพียงแค่เขาตาย สำนักเสินฉือก็จะตอบรับการแต่งงานกับตระกูลไป๋”“พ่อ พ่อบ้าไปแล้วจริง ๆ”ไป๋ชิงเฉี่ยนจับกระโปรงของตัวเองยกขึ้นแล้ววิ่งออกไปจากห้องรับแขกอย่างคลุ้มคลั่ง“คิดไม่ถึงว่าคุณจะกล้าทำแบบนี้กับฉัน”หลี่ซืออวี่ที่อยู่ข้าง ๆกำลังจะไปขวางด้านหน้าไป๋ชิงเฉี่ยนที่กำลังจะเดินออกไป แต่กลับเห็นไป๋เจิ้นหัวโบกมือพร้อมกับตะโกนพูดว่า “ให้เธอไป ยิ่งอยู่ยิ่งไม่เชื่อฟังแล้ว!”“ยังไงเธอก็ไม่สามารถออกไปจากประตูใหญ่ของตระกูลไป๋ได้!”ไป๋ชิงเฉี่ยนยังคงโทรศัพท์หาหลินเฟิงไปตลอดทาง แต่โทรศัพท์ของหลินเฟิงกลับสายไม่ว่าง และไม่สามารถเชื่อมต่อได้ไป๋ชิงเฉี่ยนรู้สึกตำหนิตัวเองในใจอย่างมากเธอคิดไม่ถึงว่าตัวเองกว่าจะได้ช่วยเหลือหลินเฟิง แต่กลับคาดไม่ถึงว่านี่จะเป็นหลุมพรางของพ่อตัวเองเช่นกันเป็นเธอที่ทำร้ายหลินเฟิง ทำร้ายผู้มีพระคุณของเธอ“ถ้าหากมีเหตุอะไรเกิดขึ้นกับคุณหลินเฟิงเพราะฉัน ง
บทล่าสุด
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1168
“หลี่เหวินเชา? พี่สาวนายล่ะ?”หลินเฟิงตะโกนขึ้นเสียงดัง ทำให้หลี่เหวินเชาตกใจจนเกือบโยนโทรศัพท์มาในตอนที่เขาเห็นว่าคนที่มาถึงคือหลินเฟิง ก็ทำสีหน้าไม่พอใจทันที“ไม่รู้ อย่ามาถามฉัน!”หลังจากตอบกลับด้วยความหงุดหงิด หลี่เหวินเชาก็ตกอยู่ในโลกเกมของตัวเองอีกครั้งหลินเฟิงเห็นภาพนี้ ก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยโดยเฉพาะเรื่องที่หลี่เหวินเชาคนนี้เอาเท้าวางไว้บนโต๊ะที่ปกติหลี่ฮุ่ยหรานไว้ใช้ทำงาน ถึงขั้นที่เอกสารจำนวนมากถูกเหยียบจนมีรอยเท้า“เอ๊ะ? หัวหน้าหลิน?”ในตอนนี้ เลขาที่หลี่ฮุ่ยหรานโยกย้ายมาจากหลี่ซื่อกรุ๊ปของเมืองเจียงโจวเห็นหลินเฟิง เธอจำหลินเฟิงได้แน่นอนอยู่แล้วเธอรีบดึงหลินเฟิงไปที่ด้านข้างและพูดเสียงเบาว่า:“โทรศัพท์ของประธานหลี่หายไปเมื่อคืน พวกเราหาทั้งคนก็ตามหาไม่พบ เมื่อครู่ประธานหลี่ไปเยี่ยมแม่ของเธอที่โรงพยาบาลแล้ว“ประธานหลี่กำชับกับฉัน หากเห็นคุณกลับมาก็ให้บอกเธอสักคำ”หลินเฟิงฟังเลขาที่อยู่ข้างๆ อธิบายกับเขากลับรู้สึกได้ว่าหลี่เหวินเชากำลังแอบมองเขาอยู่รอตอนที่หลินเฟิงมองไปทางหลี่เหวินเชา เขาก็รีบเคลื่อนสมาธิไปที่บนโทรศัพท์ ปากก็ตะโกนไม่หยุดแสร้งทำท่าเป็นใช้
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1167
ออกมาจากในร้านกาแฟ หลินเฟิงท่าทางเหนื่อยล้าเล็กน้อยต่อไปถ้าหากหลี่ฮุ่ยหรานให้เขาทำเรื่องอะไรแบบนี้อีก ตีให้ตายเขาก็ไม่ทำหรอกมองดูรถมัสแตงเปิดประทุนสีดำคันหนึ่งที่จอดอยู่หน้าร้าน ในหัวของหลินเฟิงนึกถึงคำพูดที่ฉู่ฮวาจิ่นพูดเมื่อครู่นี้“เป็นศัตรูกับฉัน ไม่มีผลดีอะไรต่อคุณสักนิด”“ถ้าหากคุณยอมรับฉันอย่างว่าง่าย ฉันก็สามารถให้ข่าวสารของประเทศมังกรทั้งหมดที่คุณอยากรู้ได้นะ!”“เพื่อแสดงความจริงใจ...”“ตึกร้างทั่วทั้งแถบที่อยู่นอกเมืองเจิ้งเต๋อ คุณให้ประธานหลี่กว้านซื้อเอาไว้ ใช้เวลาไม่กี่วัน ตรงนั้นก็จะถูกรื้อถอน”“มูลค่าเพิ่มขึ้นอย่างน้อยสิบเท่า!”หลินเฟิงถามฉู่ฮวาจิ่นทันทีว่าได้ยินข่าวนี้มาจากที่ไหน แต่ทว่าเธอเพียงแค่ยิ้มอย่างมีเลศนัย“ไมอาจบอกได้ นอกจากว่าคุณจะรับปากฉัน”เดินออกจากร้านกาแฟ หลินเฟิงล้วงโทรศัพท์ออกมา โทรไปหาจ้าวเทียนหัว“คุณชายหลิน”จ้าวเทียนหัวยังคงมีความนอบน้อม รับสายของหลินเฟิงอย่างรวดเร็ว“ไปตรวจสอบผู้หญิงที่ชื่อว่าเชียนเปี้ยนฮวาจิ่นให้ฉันหน่อย”“เชียนเปี้ยนฮวาจิ่น?”จ้าวเทียนหัวได้ยินชื่อนี้ น้ำเสียงก็ประหลาดใจย่างเห็นได้ชัด“ทำไม นายรู้จักเธอเหรอ?”
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1166
“คุณอยากจะทำอะไรกันแน่?!”หลินเฟิงปิดโน้ตบุ๊คลง และจ้องมองเทพธิดาฉู่“ฉันไม่ได้อยากทำอะไรนะ ฉันแค่ชอบคุณเท่านั้นเอง!”เทพธิดาฉู่หัวเราะคิกคัก ทำให้หลินเฟิงโมโหมากยิ่งขึ้น“หึ”หลินเฟิงไม่ได้สนใจเธอ จะหันหลังเดินจากไป“เอ๊ะ เดี๋ยวก่อน!”เทพธิดาฉู่รีบเข้ามาดึงแขนของหลินเฟิงเอาไว้ จากนั้นยิ้มขอโทษ: “คุณอย่าโกรธนะ หรือว่าคุณไม่อยากรู้เหรอว่าฉันเป็นใคร? หลินชิงเสวียน?”“อะไรนะ?”หลินเฟิงนิ่งอึ้งครู่หนึ่ง รีบหันหน้ากลับมา“คุณรู้ชื่อของผมในอดีต? พูดมา! คุณเป็นใครกันแน่?”“ฉันน่ะเหรอ...”เทพธิดาฉู่ส่ายหน้า แสร้งทำเป็นเคร่งขรึมพูดว่า:“ฉันเป็นคนเร่ร่อนที่มีบ้านแต่กลับไปไม่ได้ เหมือนกับคุณ”“......”หลินเฟิงรวบรวมหยวนชี่ทั้งห้าที่อยู่ภายในร่างกาย แผ่นซ่านพลังออกมารอบตัวเห็นได้ชัดว่า หลินเฟิงเตรียมจะลงมือแล้วในเมื่อผู้หญิงคนนี้พูดดีๆ ไม่ฟัง งั้นหลินเฟิงก็จะใช้ไม้แข็งกับเธอแล้ว!”“โธ่ อย่าใจร้อนขนาดนี้สิ! คุณเป็นคนใจร้อนจริงๆ เลยนะ”เทพธิดาฉู่ถอยหลังไปสองก้าว ยิ้มออดอ้อนและพูดว่า:“ในเมื่อคุณอยากรู้ขนาดนี้ งั้นฉันบอกคุณก็ได้”“ชื่อของฉันมีหลายชื่อ บอกคุณชื่อไหนดีล่ะ? อืม อ่
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1165
“อะไรนะ? หลินเฟิง ทางด้านคุณทำอะไรกันอยู่?”หลี่ฮุ่ยหรานได้ยินเสียงที่อุจาดของเทพธิดาฉู่ จึงตวาดเสียงต่ำที่ตรงหน้าจอ“ที่แท้ก็เป็นคุณนี่เอง!”หลินเฟิงนิ่งอึ้งทันที เขาถึงนึกขึ้นได้มิน่าล่ะตอนที่เขาเจอเทพธิดาฉู่ครั้งแรกก็รู้สึกว่าเธอคุ้นตาที่แท้เธอก็คือผู้หญิงของประธานโจวคนนั้นที่หลินเฟิงได้เจอ ตอนงานประมูลที่เมืองเจิ้งเต๋อตอนนั้นเธอก็เชิญเขาไปงานเลี้ยงหน้ากากอะไรสักอย่างเพียงแต่เขาไม่ได้สนใจ ดังนั้นจึงไม่ได้เก็บเรื่องนี้ไปใส่ใจคิดไม่ถึงว่าเธอยังจะมาปรากฏตัวที่เมืองจิง!“คุณมีเป้าหมายอะไรกันแน่?!”หลินเฟิงสายตาเฉียบคม จับเท้าสวยของเทพธิดาฉู่ที่ยื่นมาตรงจุดอ่อนของเขา และตวาดเสียงทุ้มต่ำ“โอ๊ย คุณทำฉันเจ็บนะ...ถึงแม้ฉันก็ไม่ได้รังเกียจก็เถอะ แต่คุณทำแบบนี้ต่อหน้าคนเยอะแยะขนาดนี้ คุณต้องการจริงๆ เหรอ?”เทพธิดาฉู่บอกให้หลินเฟิงมองไปอีกทางหลินเฟิงหันหน้ากลับไปมองถึงได้พบว่าไม่รู้ว่าที่ร้านกาแฟมีลูกค้าเพิ่มมาสองโต๊ะตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนนี้พวกเขาต่างจ้องมองหลินเฟิงกับเทพธิดาฉู่อยู่อีกทั้งหลินเฟิงในตอนนี้ก็จับเท้าของเทพธิดาฉู่เอาไว้อยู่ บรรยากาศคลุมเครือและหวานซึ้งอย่างถึง
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1164
ไฝเสน่ห์ที่อยู่ใต้ตาของเธอ ยิ่งเพิ่มเสน่ห์ให้กับเธอเป็นพิเศษเมื่อเผชิญกับสาวสวยแบบนี้เปลี่ยนเป็นผู้ชายคนอื่นมาก็คงจะต้านทานไว้ไม่อยู่“หลินเฟิง เป็นอะไรไหม?”หลี่ฮุ่ยหรานที่อยู่บนหน้าจอสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ จึงขมวดคิ้วเล็กน้อย“ไม่เป็นไร”หลินเฟิงส่ายหน้า เขาไม่อยากให้หลี่ฮุ่ยหรานเห็นท่าทางในตอนนี้ ไม่งั้นจะต้องหึงหวงและเข้าใจผิดแน่นอนแต่ถึงแม้หลินเฟิงจิตใจฟุ้งซ่าน แต่ไม่ถึงกับหลงกลของเทพธิดาฉู่คนนี้จริงๆหลินเฟิงเข้าใจอย่างสุดซึ้งผู้หญิงที่ยิ่งสวย ลับหลังก็ยิ่งอันตรายยิ่งเป็นผู้หญิงที่รุกหนัก ก็ยิ่งมีหวังผลต่อคุณเทพธิดาฉู่ปรากฏตัวในสายตาของหลินเฟิงหลายต่อหลายครั้ง ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอน เป็นการกระทำที่เธอตั้งใจเธอหาหลินเฟิง อีกทั้งรุกเข้าหาถึงขนาดนี้ ต้องหวังผลอะไรต่อเขาอย่างแน่นอน“คุณฉู่ ที่ดินที่คุณต้องการพวกเราจัดการเรียบร้อยแล้ว ก่อนหน้านี้ที่คุณพูดว่าจะพัฒนาเมืองสถานบันเทิง โครงการนี้ฉันก็ทำหนังสือแผนงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว”“นี่คือรายละเอียดแบบแผนของหนังสือแผนงาน คุณดูสิคะ”หลี่ฮุ่ยหรานเปิดพาวเวอร์พอยต์ออกมา เธอใช้น้ำเสียงที่ชำนาญการแนะนำแผนการให้กับเท
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1163
หลี่ฮุ่ยหรานกระแอมเล็กน้อยและพูดว่า:“ฉันส่งที่อยู่ไปให้คุณแล้ว คุณออกมาเดี๋ยวนี้เลยเถอะ”“อ่อใช่ การร่วมมือต้องให้คุณเซ็นชื่อ แต่ต้องหลังจากที่พวกเราประชุมผ่านวิดีโอกันเสร็จ”“เข้าใจแล้วยัง?”“เข้าใจ”หลินเฟิงพยักหน้าหลังจากวางโทรศัพท์ หลินเฟิงหันหลังกลับไปมองคฤหาสน์ที่เงียบสงุด จากนั้นก็ถอนหายใจเบาๆวุ่นวายอยู่นานก็เพื่อที่จะมาดื่มชาหนึ่งแก้วหลินเฟิงไม่เข้าใจแต่เขาไม่มีเวลาให้ยืดเยื้อ จึงรีบสตาร์ทรถมายบัค เร่งขับไปยังที่อยู่ที่หลี่ฮุ่ยหรานส่งให้เขาเวลาประมาณครึ่งชั่วโมงหลินเฟิงเดินเข้าไปในร้านกาแฟร้านหนึ่ง สายตามองไป ก็เห็นใบหน้าที่เขาคุ้นเคยคนหนึ่ง“คุณคือ...คนที่ถนนเสรี...”หลินเฟิงตกตะลึงเล็กน้อยในตอนนี้ผู้หญิงที่นั่งไขว้ห้าง สวมชุดเดรสเกาะอกรัดรูปสีดำ เผยผิวพรรณที่ขาวผ่องออกมา เธอก็คือเทพธิดาฉู่ในคืนนั้นที่ให้เบาะแสกับเขาที่ถนนเสรีเธอยกกาแฟขึ้นดื่มอย่างสง่างาม และจิบหนึ่งคำเผยรอยยิ้มที่ยั่วยวนที่สุดไปทางหลินเฟิงที่เข้ามาในร้านถึงขั้นที่ยังอ้าริมฝีปากแดง เลียนิ้วมือของตัวเอง“คิดไม่ถึงว่าจะได้เจอหน้ากันไวขนาดนี้นะหนุ่มหล่อ”เธอยิ้มสวยหยาดเยิ้มหลินเฟิง
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1162
ในที่สุดหลินเฟิงก็ไม่สามารถระงับความสงสัยในใจได้ ก่อนจะขมวดคิ้วพร้อมกับถามขึ้น“ทำไม? ไม่ได้งั้นเหรอ?”ราชาหลินแห่งตอนใต้จิบชาอีกครั้ง แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า : “ดูเหมือนว่าทักษะของหยินหลิงก็ดีขึ้นไม่น้อย หลังจากนี้ลูกก็สามารถให้เธอชงให้ลูกดื่มได้”หลินเฟิงเร่งรีบมาตลอดทาง พร้อมกับครุ่นคิดเรื่องของราชาหลินแห่งตอนใต้ก่อนจะนึกถึงสายตาของเขาที่แทบจะขอร้องอ้อนวอนแล้วยังบอกว่าจุดจบของตัวเองใกล้เข้ามาแล้ว....“เหอะ!”หลินเฟิงทำเสียงออกมาอย่างเย็นชา ก่อนจะเดินจากไปเดิมทีคิดว่าคราวนี้เขาจะอธิบายอะไรบางอย่าง แต่คิดไม่ถึงว่าชายคนนี้จะยังเหมือนเดิม ทำเหมือนตัวเองเป็นเด็กและไม่พูดไม่อธิบายอะไรสักอย่าง“คุณลุง แบบนี้...แบบนี้ดีแล้วงั้นเหรอ?”เมื่อเห็นหลินเฟิงจากไป หยินหลิงก็มองไปทางราชาหลินแห่งตอนใต้ด้วยความกังวลเล็กน้อย“มีอะไรที่ไม่ดีงั้นเหรอ?”ราชาหลินแห่งตอนใต้ยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะยกถ้วยชาขึ้นมาแล้วจิบอีกครั้ง“ไม่ต้องห่วง ฉันได้เก็บสิ่งที่ควรจะเหลือไว้ให้กับเจ้าเด็กสารเลวนั้นแล้ว บางครั้งการไม่รู้อะไรเลยก็ถือว่าเป็นโชคดีอย่างหนึ่ง”“ตามนิสัยของเด็กคนนั้น หากบอกเขาไปในตอนนี้ ก็กลัว
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1161
วันรุ่งขึ้น หลินเฟิงก็เดินออกจากบ้านตระกูลถังเพียงลำพังเขาไม่ได้บอกใครว่าตัวเองไปที่ไหน แล้วแอบขับรถไปที่หน้าวิลล่าแห่งหนึ่งในเขตชานเมืองที่เมืองจิงวิลล่าแห่งนี้สร้างขึ้นในป่าไผ่ ถึงแม้จะไม่ใหญ่ แต่ก็เงียบสงบและหรูหรา แล้วก็ไม่มีความเร่งรีบที่วุ่นวายเหมือนอย่างในเมืองแค่ได้เห็นวิลล่าแห่งนี้ หลินเฟิงก็รู้สึกสงบมากขึ้นไม่น้อยเขาผลักประตูเข้าไป และยังไม่ทันได้เข้าห้องโถง ก็ไม่กลิ่นชาจาง ๆเพียงได้ยินเสียงเก่า ๆที่คุ้นเคยดังมาจากในประตู“มาแล้วเหรอ”“อืม”หลินเฟิงก้าวเข้าไปในห้องเขามองเห็นราชาหลินแห่งตอนใต้พ่อของตัวเอง ที่ในเวลานี้กำลังนั่งอยู่ในห้องโถงหลัก และล้อมรอบด้วยกลิ่นหอมจาง ๆของชาที่เล็ดลอดออกมาจากชามชาโบราณในมือของเขา“พี่ชาย พี่นั่งสิ”ร่างสวยงามที่ไม่รู้ว่าเดินมาจากทางไหน เธอถือถ้วยชาแบบเดียวกัน ก่อนจะวางลงอีกด้านหนึ่งของโต๊ะที่อยู่ตรงข้ามกับราชาหลินแห่งตอนใต้หลินเฟิงหันกลับไปมอง ร่างนี้ก็ไม่ใช่ใครอื่น นอกจากหยินหลิงที่เคารพนอบน้อม“......”เดิมทีหลินเฟิงอยากจะพูดขอบคุณเรื่องของถังว่านหลี่ แต่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร จึงทำได้เพียงพยักหน้า ก่อนจะนั่งลงอีกด้านหนึ่ง
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1160
ถังว่านหลี่กล่าวต่อไปว่า :“ในวันนั้นที่ฉันถูกกลุ่มพันธมิตรบู๊พาตัวไป เป็นหลินเฟิงที่ยืนขึ้นและขู่หยินหลิง ผู้นำกลุ่มพันธมิตรบู๊ หากเธอไม่ตอบตกลงที่จะปฏิบัติต่อฉันอย่างดี ตอนนั้นหลินเฟิงก็จะแตกหักกับผู้นำ!”“สุดท้าย แม้ว่าผู้นำของเมืองจิงจะโกรธอยู่ แต่ก็ปกป้องฉันไว้”“เธอพูดเรื่องของหลินเฟิงกับฉันเยอะมาก....”“จริง ๆแล้วพวกเราตระกูลถัง ไม่เหมาะสมกับหลินเฟิงเลย”ถังว่านหลี่มองหลินเฟิงด้วยสายตาซับซ้อน จากนั้นก็เช็ดน้ำตา ก่อนจะพูดอย่างขมขื่นว่า :“หลินเฟิง ต่อจากนี้ไปจะมอบถังหว่านให้กับนาย ไม่ลำบากใจใช่ไหม?”“ไม่ลำบากใจครับ”หลินเฟิงพยักหน้า ก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อยเช่นกัน“ไม่ลำบากใจก็ดี....”ถังว่านหลี่ถอนหายใจ จากนั้นก็พูดว่า :“หลินเฟิง จากนี้ไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ฉันถังว่านหลี่ที่อยู่ตรงนี้ จะเป็นครอบครัวของนาย”“อืม”จริง ๆแล้วหลินเฟิงรู้สึกผิดหวังกับตระกูลถังแต่ท่าทางของถังว่านหลี่กับถังเจี้ยนหยวน ในที่สุดก็ทำให้หลินเฟิงกลับมาอบอุ่นในหัวใจ“สุดท้าย หลินเฟิง”ถังว่านหลี่เอ่ยขึ้นเบา ๆว่า : ผู้นำกลุ่มพันธมิตรหยินหลิงขอให้ฉันนำคำพูดมาให้คุณด้วย”“ข้อความ...อะไร?”
