บทที่ 300

หลินฝานพูดอย่างคลุมเครือ “ให้ฉันพูดนะไอ้หมอนี่ต้องชอบเสวี่ยฮุ่ยแน่ ๆ”

“ดังนั้นถึงได้กระตือรือร้นแบบนี้”

หลินเสวี่ยฮุ่ยใบหน้าน้อย ๆ แดงก่ำ “พี่ใหญ่ พี่อย่าพูดแบบนี้ ต่อให้เขาชอบฉันจริง ๆ เขาก็ไม่ได้ทำเรื่องอะไรไม่ดีสักหน่อย”

“ทำไมพี่ต้องไม่ชอบเขาขนาดนี้ด้วยนะ?”

หลินฝานโบกมือแล้วพูดอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ “โอ้ย น้องสาว เธอกับหลินเฟิงฐานะไม่เท่าเทียมกัน เธอไม่เห็นผู้หญิงพวกนั้นที่อยู่ข้างกายของเขาเหรอ?”

“คนไหนบ้างที่เป็นบุคคลธรรมดารับมือได้ง่าย เธอคิดว่าเขาชอบเธอจริง ๆ เหรอ อ้าปากปิดปากก็เรียกน้องสาว รอให้เขาเล่นจนพอ ก็จะถีบหัวส่ง”

หลินเสวี่ยฮุ่ยพูดไม่ออกชั่วขณะ ในใจรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

ในเมื่อพี่ชายของตัวเองพูดความจริง ผู้หญิงที่อยู่ข้างกายของหลินเฟิงแต่ละคนไม่ธรรมดาจริง ๆ

จ้าวเฉียวอวิ๋นสูดหายใจเข้าลึก ๆ และครุ่นคิดถึงคำพูดของลูกชายอย่างละเอียด

มีจุดหนึ่งที่เธอไม่เห็นด้วยอย่างมาก

เพราะว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างกายของหลินเฟิงสวยระดับชาติจริง ๆ ลูกสาวของตัวเองเทียบไม่ได้ด้วยซ้ำ

แต่อีกฝ่ายก็ยังเปลืองแรงมาเอาใจครอบครัวของเธอ

หรือว่า...เขาก็คือพี่ชายแท้ ๆ ของเสวี่ยฮุ่ยจริง ๆ?

หลินเสวี่ยฮุ่ยเป็น