“ต้องให้มาด้วยเหรอ? พวกเราไม่ได้เรียกเขาสักหน่อย” หลินฝานสีหน้าเย็นชาอยากจะไล่หลินเฟิงกลับไปหลินเสวี่ยฮุ่ยรู้สึกเก้กังอย่างมาก“เอาล่ะ ในเมื่อเป็นแบบนี้ผมกลับไปก็ได้” หลินเฟิงเห็นท่าทางยืนหยัดของเขา จึงไม่ได้พูดอะไรอีกจากนั้นก็หันหลังเดินจากไปหลินเสวี่ยฮุ่ยเห็นแบบนั้นก็รีบตามออกมา“พี่หลินเฟิง เรื่องวันนี้ขอโทษด้วยจริง ๆ ค่ะ”หลินเสวี่ยฮุ่ยรีบตามหลินเฟิงไป “พี่ชายของฉันเป็นเพราะกังวลเรื่องอาการป่วยของคุณแม่ วันนี้พูดจาแย่ไปหน่อย พี่อย่าเก็บไปใส่ใจเด็ดขาดนะคะ”หลินเฟิงยิ้มแล้วลูบศรีษะของเธอจากนั้นก็พูดขึ้น “วางใจเถอะ ผมไม่ได้ใจแคบขนาดนั้น”“คุณรีบกลับไปเถอะ”“มีเรื่องอะไรติดต่อผมได้ทันที”หลินเสวี่ยฮุ่ยจ้องมองหลินเฟิงอย่างละเอียด มองดูรอยยิ้มที่สุภาพอ่อนโยนของเขา คิดว่าเขาไม่ได้โกรธจริง ๆ ถึงได้พยักหน้าและกลับไปที่ห้องพักผู้ป่วยหลินเฟิงเพิ่งเดินออกจากประตูโรงพยาบาล ก็เจอกับจางเจียหนิงที่ขับรถมาในมือของเธอยังถือของบำรุงมากมาย“คุณจาง คุณมาได้อย่างไรครับ?” หลินเฟิงถามขึ้นด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยจางเจียหนิงรีบพูดอธิบาย “คุณบอกว่าญาติของคุณป่วยไม่ใช่เหรอคะ? ฉันถึงได
“หัวหน้าหวัง วันนี้รบกวนคุณจริง ๆ ครับ”เซี่ยสือซินพูดด้วยความซาบซึ้ง “วันนี้ถ้าไม่ได้คุณ คุณแม่ของพนักงานของผมก็คงต้องเบียดกันอยู่ที่ห้องผู้ป่วยทั่วไปแล้ว”“หลินฝาน รีบมาสิ ฉันแนะนำให้นายรู้จักหน่อย ท่านนี้ก็คือหัวหน้าหวัง”หลินฝานรีบเดินเข้ามา และจับมือกับหัวหน้าหวังด้วยความตื่นเต้น “หัวหน้าหวังผมชื่อหลินฝาน เป็นพนักงานของเถ้าแก่เซี่ย วันนี้รบกวนคุณมากจริง ๆ ครับ”หวังเหว่ยเพียงแค่ตบไหล่ของเขาแล้วพยักหน้าพูด “เจ้าหนุ่ม ดูแลแม่ของนายให้ดี ๆ แต่เรื่องวันนี้ไม่ใช่ฉันเป็นคนช่วยเหลือ”“ห้องพักพิเศษมีเพียงแค่ห้องเดียว เก็บเตรียมเอาไว้สำหรับบุคคลใหญ่โตที่เกิดเรื่องขึ้นกะทันหัน ให้พวกคุณอยู่ที่นี่ได้เป็นการอนุญาตจากผู้อำนวยการหวังทั้งนั้น”เซี่ยสือซินยังคิดว่าหวังเหว่ยเพียงแค่ถ่อมตัวเท่านั้นจึงพูดขึ้นทันที “หัวหน้าหวังถ่อมตัวเกินไปแล้วครับ พวกเรามีสิทธิได้พูดคุยกับผู้อำนวยการหวังที่ไหนกันล่ะครับ”“ในนี้ยังต้องพึ่งพาคุณอยู่ดีครับ”หวังเหว่ยกลอกตา รู้สึกว่าสมองของเซี่ยสือซินไม่ค่อยดีเท่าไหร่“คุณคิดมากไปแล้ว ผมก็ไม่มีสิทธ์คุยกับผู้อำนวยหวังเช่นกัน”“ห๊ะ?” เซี่ยสือซินชะงัก ไม่ใช่เขาเป
“ห๊ะ?” หลินเสวี่ยฮุ่ยชะงักทันทีเธอกับหลินเฟิงเป็นเพียงแค่เพื่อนกันทั่วไปเท่านั้น ไม่ได้เป็นน้องสาวแท้ ๆ อะไรนะ!จางเจียหนิงก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงแค่จ้องมองหลินเสวี่ยฮุ่ยอย่างละเอียดแล้วพยักหน้า“เป็นคนที่มีเค้าโครงความสวยจริง ๆ”“เอาล่ะ พวกคุณออกไปก่อนเถอะ ฉันกับผู้อำนวยการหวังจะขอศึกษาอาการป่วยของคุณแม่พวกคุณสักหน่อย”จางเจียหนิงเอ่ยปาก พวกเขาก็พยักหน้ากันติด ๆในเมื่อยังมีผู้อำนวยการของโรงพยาบาลเจียงโจวอยู่ด้วยทุกคนก็ออกจากห้องพักหลินเสวี่ยฮุ่ยพูด “พี่ใหญ่ ฉันบอกแล้ว เมื่อครู่ไม่ควรจะไล่หลินเฟิงออกไป ครั้งหน้าเจอกับหลินเฟิงอีกครั้งพี่ควรจะอธิบายอย่างไร?”หลินฝานสีหน้าเก้กังถึงแม้ในใจจะรู้สึกผิดเล็กน้อย แต่เมื่อนึกได้ว่าเขาใส่ร้ายป้ายสีแฟนสาวของตัวเองก็โมโหขึ้นมาไม่ใช่แค่เรื่องเดียว“แล้วจะอย่างไรล่ะ? หรือว่าพวกเราตระกูลหลินไม่มีเขาแล้วจะมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้แล้วเหรอ?”“อีกอย่างต่อไปเธอก็ไปมาหาสู่กับหลินเฟิงให้น้อย ๆ หน่อย ฉันดูแล้วไอ้หมอนี่ก็แค่อยากได้ร่างกายของเธอ”หลินเฟิงคนนี้ความสามารถเก่งกาจ แถมยังมีเส้นสายทำไมต้องต้องดีกับครอบครัวของเขาขนาดนี้ด้วย?วันนี้ก็ยั
หลินฝานพูดอย่างคลุมเครือ “ให้ฉันพูดนะไอ้หมอนี่ต้องชอบเสวี่ยฮุ่ยแน่ ๆ”“ดังนั้นถึงได้กระตือรือร้นแบบนี้”หลินเสวี่ยฮุ่ยใบหน้าน้อย ๆ แดงก่ำ “พี่ใหญ่ พี่อย่าพูดแบบนี้ ต่อให้เขาชอบฉันจริง ๆ เขาก็ไม่ได้ทำเรื่องอะไรไม่ดีสักหน่อย”“ทำไมพี่ต้องไม่ชอบเขาขนาดนี้ด้วยนะ?”หลินฝานโบกมือแล้วพูดอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ “โอ้ย น้องสาว เธอกับหลินเฟิงฐานะไม่เท่าเทียมกัน เธอไม่เห็นผู้หญิงพวกนั้นที่อยู่ข้างกายของเขาเหรอ?”“คนไหนบ้างที่เป็นบุคคลธรรมดารับมือได้ง่าย เธอคิดว่าเขาชอบเธอจริง ๆ เหรอ อ้าปากปิดปากก็เรียกน้องสาว รอให้เขาเล่นจนพอ ก็จะถีบหัวส่ง”หลินเสวี่ยฮุ่ยพูดไม่ออกชั่วขณะ ในใจรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยในเมื่อพี่ชายของตัวเองพูดความจริง ผู้หญิงที่อยู่ข้างกายของหลินเฟิงแต่ละคนไม่ธรรมดาจริง ๆจ้าวเฉียวอวิ๋นสูดหายใจเข้าลึก ๆ และครุ่นคิดถึงคำพูดของลูกชายอย่างละเอียดมีจุดหนึ่งที่เธอไม่เห็นด้วยอย่างมากเพราะว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างกายของหลินเฟิงสวยระดับชาติจริง ๆ ลูกสาวของตัวเองเทียบไม่ได้ด้วยซ้ำแต่อีกฝ่ายก็ยังเปลืองแรงมาเอาใจครอบครัวของเธอหรือว่า...เขาก็คือพี่ชายแท้ ๆ ของเสวี่ยฮุ่ยจริง ๆ?หลินเสวี่ยฮุ่ยเป็น
หลี่ว์เจิ้งหยางยิ้มบางเล็กน้อยแล้วพูดขึ้น “แน่นอนอยู่แล้ว คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่ายาปรับประสานพลังของตระกูลถังจะแซงหน้ายาบำรุงสตรีของตระกูลเซี่ยง”“ครั้งนี้พวกเราจะต้องเอาสิทธิการเป็นตัวแทนของยาปรับประสานพลังมาให้ได้”แน่นอนว่า ถ้าหากสามารถเอาสูตรยาของยาปรับประสานพลังมาได้ก็คงจะดีอย่างมากจางซินที่อยู่ด้านข้างพยักหน้า “คุณชายหลี่ว์ ถ้าหากได้สิทธิการเป็นตัวแทนของยาปรับประสานพลังมาได้ คุณอย่าลืมหุ้นส่วนส่วนนั้นของฉันนะคะ”สองวันมานี้หลี่ว์เจิ้งหยางกับจางซินคลุกคลีอยู่ด้วยกันด้วยความสามารถโน้มน้าวผู้หญิงของหลี่ว์เจิ้งหยาง จางซินก็ถูกเกลี้ยกล่อมให้คล้อยตามด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำและก็กู้เงินมาลงทุนให้เขาห้าสิบล้านบาทหลี่ว์เจิ้งหยางโอบเอวของจางซินเอาไว้แล้วยิ้มบาง “นั่นแน่นอนอยู่แล้ว เธอมีหัวการค้ามากกว่าพี่สาวของเธอเยอะเลย”จางซินถูกชมจนลำพองใจอย่างมาก “ชิ ถ้าฉันมีธุรกิจของครอบครัว หลี่ฮุ่ยหรานจะเอาอะไรมาเทียบกับฉัน”หลี่ว์เจิ้งหยางยิ้มบาง ผู้หญิงคนนี้เห็นตัวเองเป็นบุคคลสำคัญไปซะแล้วถึงแม้ในใจจะดูถูก แต่ปากก็ยังพูดว่า “เอาล่ะ พวกเรารีบเข้าไปกันเถอะ งานสิทธิการเป็นตัวแทนจะเริ่มต้นขึ้
กัวฮ่าวยิ้มบางหลี่ว์เจิ้งหยางก็พูดแนะนำอีก “ผู้จัดการกัว ท่านนี้ก็คือจางซิน ลูกพี่ลูกน้องของประธานบริษัทหลี่ซื่อกรุ๊ปที่ผมบอกคุณก่อนหน้านี้”“อ่อ...ที่แท้ก็คุณจางนี่เอง”กัวฮ่าวมองไปทางหลี่ว์เจิ้งหยางแล้วพูดด้วยความสนใจ “คุณชายหลี่ว์มีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้ามไปทั่วจริง ๆ นะครับ”“เดินไปที่ไหนก็มีสาวสวยคอยอยู่เคียงข้าง!”“ฮ่าฮ่าฮ่า...ผู้จัดการกัวพูดคุยได้ขำจริง ๆ ครับ”หลี่ว์เจิ้งหยางหัวเราะเสียงดัง จากนั้นก็ถามขึ้นทันที “ผู้จัดการกัวสิทธิ์การเป็นตัวแทนยาปรับประสานพลังในครั้งนี้...”เมื่อพูดถึงเรื่องเป็นการเป็นงาน กัวฮ่าวสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมาทันทีเขาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “คุณชายหลี่ว์ ครั้งนี้คนที่มาเข้าร่วมการเป็นตัวแทนยาปรับประสานพลัง ต่างเป็นตระกูลใหญ่โตของภาคกลาง การแข่งขันของคุณไม่น้อยเลย”หลี่ว์เจิ้งหยางรีบพูดขึ้น “จุดนี้ผมรู้อยู่แล้วครับ”“เพียงแต่เนื่องจากความสัมพันธ์ของพวกเรา ผมเชื่อว่าผู้จัดการกัวยังมีวิธีอยู่”“อีกอย่างครั้งนี้ยังมีหลี่ซื่อกรุ๊ปเข้าร่วมด้วย คุณจางก็เลื่อมใสคุณมานานมากแล้ว”ในตอนนี้กัวฮ่าวยิ้มมุมปาก แล้วตบบ่าของเขา “วางใจเถอะ ในเมื่อผมรับปากเรื่องของคุ
หลินเฟิงไม่ได้สนใจหลี่ว์เจิ้งหยางด้วยซ้ำแต่หันไปจ้องมองกัวฮ่าว “นายชื่ออะไร?”กัวฮ่าวขมวดคิ้ว “ฉันชื่อกัวฮ่าว”“แกเป็นใครกัน? กล้ามากที่มายุ่งเรื่องของตระกูลถัง”หลังจากที่รับรู้ว่าไอ้หมอนี่ไม่ได้มีภูมิหลังสถานะอะไร กัวฮ่าวก็วางใจลงทันทีหลินเฟิงพยักหน้า “ได้ ฉันจำชื่อของนายเอาไว้แล้ว”“นายไปลาออกเองหรือให้ฉันไล่นายออก”“ฮ่าฮ่าฮ่า...”กัวฮ่าวอดหัวเราะเสียงดังไม่ได้ “แกมีสิทธิ์อะไรไล่ฉันออก?”“ใครก็ได้”เขาออกคำสั่ง รปภ.สองคนก็เดินเข้ามาทันที“ผู้จัดการกัวเกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ?”“ไอ้หมอนี่กล้ามาก่อความวุ่นวายที่นี่ ไล่มันออกไปให้ฉันหน่อย” กัวฮ่าวโบกมือด้วยสีหน้าหงุดหงิดรปภ.สองคนมองไปทางหลินเฟิงแล้วพูดขึ้น “คุณผู้ชายท่านนี้ เชิญคุณออกไปด้วยครับ”หลินเฟิงมองข้ามทั้งสองคน “ฉันคือหุ้นส่วนของบริษัทเภสัชกรรมเชิงถัง มาที่นี่เพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงสิทธิตัวแทน”“พวกนายสองคนไม่มีสิทธิ์ไล่ฉัน”“ห๊ะ?”รปภ.สองคนนี้ได้ยินก็ตกตะลึงอย่างมากจากนั้นก็มองหน้ากันด้วยสีหน้างุนงงนี่มีหุ้นส่วนออกมาได้อย่างไร ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่รปภ.สองคนลังเลใจ หุ้นส่วนของบริษัทเภสัชกรรมเชิงถังพวกเขา
“ถึงเวลาถ้าเขาสร้างเรื่องอะไรขึ้นมา คนที่ขายหน้าก็คือคุณนะคะ”เมื่อเธอพูดจบ สายตาของถังหว่านก็เคร่งขรึมทันทีจากนั้นก็ยกมือฟาดใบหน้าของเธอเสียงดัง “เพี๊ยะ”จางซินแก้มบวมแดงทันที ถูกตบจนงุนงงเล็กน้อย“ว้าย...” จางซินกุมแก้มที่บวมแดง และมองถังหว่านอย่างงุนงง“ฉัน...ฉันเป็นถึงลูกพี่ลูกน้องของประธานหลี่ซื่อกรุ๊ปนะ”“แล้วยังไง?”ถังหว่านพูดเสียงแข็ง “กล้าพูดจาไม่ดีต่อหน้าฉัน ต่อให้เป็นพี่สาวของเธอมาด้วยตัวเองฉันก็ไม่ไว้หน้าหรอก”หลี่ว์เจิ้งหยางเห็นแบบนี้ก็เข้ามาไกล่เกลี่ย “ คุณถังใจเย็น ๆ ครับ”“พวกเราไม่ได้มีความคิดอย่างอื่น...”กัวฮ่าวที่อยู่ข้าง ๆ ตกตะลึงอย่างมาก ไม่น่าแปลที่ไอ้หมอนี่จะกำเริบเสิบสานแบบนี้ ที่แท้เขาก็คือผู้ชายที่ถังหว่านเลี้ยงเอาไว้นี่เองแต่โชคดีที่ไอ้หมอนี่เป็นเพียงแค่ผู้ชายหน้าตัวเมียเขาจึงรีบพูดขึ้น “คุณถัง งานประชุมตัวแทนกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว”“พวกเรารีบไปกันเถอะครับ”ถังหว่านกลับไม่ได้รีบร้อน จากนั้นหันมองไปทางหลินเฟิง “เมื่อครู่เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”หลินเฟิงก็ไม่ได้ปิดบังแม้แต่น้อยจากนั้นชี้ไปทางกัวฮ่าว “ไอ้หมอนี่แอบเก็บยามีตำหนิเอาไว้ห้าพันเม็ด และ
เมื่อได้ยินคำพูดของผู้คุ้มกันตระกูลหลง หลงเซียวก็โมโหจนจมูกเกือบบิดเบี้ยว เธอชี้ไปทางสมุนและนักเลงที่ใบหน้าโหดเหี้ยมที่ตามมาอยู่ด้านหลัง จากนั้นก็พูดขึ้นว่า:“นายดูพวกเขาสิ ท่าทางเหมือนคนไม่กล้าแตะต้องฉันงั้นเหรอ?”“ถ้าพวกนายกล้าไม่สนใจฉัน พวกนายรู้ถึงจุดจบแน่!”เมื่อเผชิญหน้ากับคำขู่ของหลงเซียว ผู้คุ้มกันคนนี้หน้าเสียเหมือนกินแมลงวันเข้าไป ทั้งๆ ที่ตัวเองสามารถหนีไปได้ แต่กลับต้องพาตัวถ่วงอย่างหลงเซียวไปด้วย สุดท้ายก็ถูกล้อมเอาไว้แน่นอนว่า เขาก็ไม่กล้าทอดทิ้งหลงเซียวถ้าหากนักเลงพวกนี้กล้าฆ่าหลงเซียวจริงๆ งั้นที่ตัวเองทิ้งหลงเซียวไว้แล้วหนีไป ก็ถือว่าเป็นโทษประหารชีวิตไม่มีทางที่จะรอดชีวิตไปได้อย่างแน่นอนแต่…เมื่อมองดูสมุนกับนักเลงที่โผเข้ามาอย่างดุดันโดยรอบนั้น เขาคิดว่า ตัวเองไม่มีทางรอดไปได้ภายใต้การโจมตีของคนเหล่านี้แน่นอนดังนั้นก็ทำได้แค่ตัดสินใจตายก็ตายสิ ไม่ว่ายังไงก็ตายอยู่ดี!เขาล้วงอาวุธออกมาจะต่อต้าน แต่ก็ถูกสมุนและพวกนักเลงฟันจนเละเป็นเนื้อสับ“พวกนาย…พวกนายจะทำอะไร?!”ถังจวินและคนอื่นๆ ที่เดินไกลออกไปแล้วเห็นภาพที่วุ่นวายแบบนี้ ก็ขับรถกลับมาทันที“เรื่
“นาย ถังหว่าน ทุกคนที่อยู่ข้างกายของนาย ฉันไม่มีทางปล่อยพวกเขาไป! ฉันสาบาน!”เมื่อเผชิญหน้ากับคำขู่ที่ตรงไปตรงมาของหลงเซียวแบบนี้ หลินเฟิงก็รู้สึกโมโหอย่างมากเขาหันมองไปทางถังจวินและพูดตวาดว่า:“นายได้ยินแล้วยัง?! ถังจวิน หน่วยลับของพวกนายมีหน้าที่ปกป้องตระกูลถังไม่ใช่เหรอ?”“หลงเซียวคนนี้จะจัดการตระกูลถังของพวกนาย! ทำไมนายยังยืนโง่อยู่ตรงนั้นอีก?! ในหัวสมองพวกนายใส่ขี้เลื่อยเอาไว้งั้นเหรอ?!”เมื่อเผชิญหน้ากับคำด่าทอของหลินเฟิง ถังจวินก็มีสีหน้านิ่งเฉย“หลินเฟิง นี่คือความแค้นส่วนตัวของนายกับคุณหลงเซียว ถ้าหากนายอยากยืมมือเราฆ่าคน งั้นฉันก็พูดได้แค่ว่านายเดินหมากผิดแล้ว”“ไอ้เชี่ย!”หลินเฟิงโมโหที่ไร้ความสามารถ เขาแทบอยากจะมัดหน่วยลับของตระกูลถังเอาไว้ด้วยกันแล้วจุดไฟเผาให้หมดไป“คนอื่นเอามีดจ่อคอพวกนายแล้ว นายจะไม่ตอบโต้จริงๆ งั้นเหรอ? ต้องให้คนเขาแทงนายให้ตาย นายถึงจะรู้จักดิ้นรนงั้นเหรอ?!”หลินเฟิงพูดมาถึงขนาดนี้แล้วแต่ถังจวินก้ยังคงนิ่งไม่ขยับเขยื้อน“คำสั่งแรกของหน่วยลับตระกูลถังในการดำเนินตามคำสั่งก็คือคำสั่งของคนระดับสูงของตระกูลถัง ไม่ใช่คนนอกอย่างนาย”ถังจวินมอ
“ตระกูลถัง...เฮ้อ ตระกูลถัง...”ทันใดนั้น ถังหว่านนึกถึงคำพูดที่หลงเซียวพูดกับเธอในตอนที่อยู่ชั้นใต้ดินเมื่อครู่นี้ขึ้นมากะทันหัน“ยังไงพวกหัวโบราณของตระกูลถังของเธอ ไม่มีทางกล้าแตกหักกับตระกูลหลงของเรา”“จุดอ่อนของตระกูลถังฉันตรวจสอบชัดเจนตั้งนานแล้ว”“ต่อให้วันนี้เธอตายอยู่ที่นี่ ก็ไม่มีคนใส่ใจ”“พวกเขาอาจจะยังเฝ้าถิ่นฐานของตัวเองอยู่ เป็นกังวลที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ตระกูลหลงจะแตกหักกับพวกเขาอยู่ละมั้ง?”นึกถึงตรงนี้ ถังหว่านถึงแม้จะยิ้มอยู่ แต่ในใจกลับโศกเศร้าถึงที่สุดคนตระกูลถังของเธอทำไมถึงเห็นแก่ประโยชน์ระยะสั้นแบบนี้?ยอมประนีประนอมเต็มที่ ก็เพื่อผลประโยชน์ของตัวเองจะบุกไปก็ไม่กล้าจะถอยหลังก็กลัว ผลลัพธ์สุดท้าย ก็ต้องตกไปอยู่ในเงื้อมมือของศัตรูด้วยน้ำมือของตัวเองต่อให้ก่อนหน้านี้นิสัยที่โฉดชั่วเสมือนหมาป่าของหลงยวนปรากฏออกมา หลินเฟิงออกหน้าช่วยเหลือ พวกเขาก็ไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งแม้แต่นิดและก็ไม่ได้เกิดความรู้สึกหวาดกลัวในภายหลังคิดเพียงแค่ว่าอยู่รอดไปวันๆ“เศษสวะ”ถังหว่านด่าออกมาเสียงต่ำ“คุณว่าอะไรนะ?”ถังจวินคิดว่าตัวเองได้ยินผิด“ฉันพูดว่าพวกนายเป็นพวกเศษสว
เมื่อเห็นหลินเฟิงปรากฏตัว ถังหว่านถึงได้โล่งอก“หลินเฟิง นายกำลังทำอะไร?”“จริงด้วย ทำไมไม่ปกป้องคุณหนูถังหว่าน นายทำอะไรอยู่ที่ด้านล่างคนเดียว?!”ถังจวินและหน่วยลับคนอื่นๆ เห็นหลินเฟิง ก็เปลี่ยนเป้าหมาย พากันตำหนิหลินเฟิงว่าปกป้องได้ไม่ดีหลินเฟิงคิดไม่ถึงว่าคนเหล่านี้จะเล่นงานเขาก่อนจึงโมโหจนส่งผลกระทบกระเทือน รู้สึกเจ็บปอดรุนแรง และไอออกมาเป็นเลือด“หลินเฟิง คุณไม่เป็นไรนะ?!”ถังหว่านตกใจอย่างมาก รีบเข้าไปประคองเขาเธอเขม่นถังจวินและหน่วยลับจากนั้นพูดว่า:“เมื่อครู่ฉันบอกกับพวกนายไปหลายรอบแล้ว!”“หลินเฟิงกำลังสู้รบอย่างสุดชีวิตอยู่กับยอดฝีมือตระกูลหลง เป็นอันตรายอย่างมาก ทำไมพวกนายไม่ลงไปช่วยเขา?!”“แต่หลังจากเขาเอาชนะมาได้อย่างยากลำบาก ยังจะกล่าวโทษเขาอีก?!”“คุณหนูถังหว่านขออภัยด้วย พวกเราจะเป็นต้องปกป้องความปลอดภัยของคุณก่อน” ถังจวินขมวดคิ้วเล็กน้อยเหมือนว่าเขาไม่รู้สึกยินดีที่เห็นหลินเฟิงยังมีชีวิตอยู่เห็นหลินเฟิงมีชีวิตรอดเดินออกมาจากลิฟต์ ในความคลุมเครือ หลินเฟิงสังเกตได้ว่าในสายตาของชายคนนี้เผยความผิดหวังออกมาเล็กน้อย“หึ เรื่องพวกนี้ไม่สำคัญหรอก”หลินเฟิงด
หลินเฟิงออกแรงเงยหน้าขึ้นรอให้เขามองเห็นสถานการณ์ตรงหน้าอย่างชัดเจน นัยน์ตากลับหดลงทันทีเป็นเพราะหลงต้างที่ข่มเขาเอาไว้โดยสิ้นเชิงเมื่อครู่นี้ ภายใต้กระบวนท่าที่เขาปล่อยออกมาอย่างน่าหวาดกลัวขนาดนี้ ก็ยังถูกราชาหลินแห่งตอนใต้บีบคอเอาไว้ด้วยมือข้างเดียวห้อยอยู่กลางอากาศอย่างง่ายดายขนาดนี้เหมือนกับราชาหลินแห่งตอนใต้ไม่ได้ใช้พลังชี่แท้ออกมาด้วยซ้ำ“นี่มัน...”“ดูให้ดีนะไอ้หนุ่ม มือข้างเดียวแบบนี้เรียกว่ามือระเบิดมังกร(หลง ภาษาจีนแปลว่ามังกร คำพ้องเสียง) ปู่ของนายสอนฉันมา เอาไว้ใช้ฆ่าคนของตระกูลหลง”น้ำเสียงของราชาหลินแห่งตอนใต้เรียบเฉยอย่างมากแต่หลงต้างกลับกลอกตาไปมา ขาสองข้างดิ้นรนไม่หยุด ทั้งร่างกายชักกระตุกเหมือนถูกไฟช็อต“ฉันรู้ว่านายอยากจะถามอะไร ทำไมถึงเรียกวิชานี้ว่ามือระเบิดมังกรใช่ไหม? นั่นก็เพราะว่า...”“ราชาหลินแห่งตอนใต้ คุณกล้า...”“พรวด!”ร่างกายของหลงต้างขยายออกเหมือนกับลูกโป่งทันที จากนั้นก็ระเบิดออก หมอกเลือดกระจายออก เลือดตกลงเหมือนฝนตก“ดู ระเบิดแล้วใช่ไหม?”ราชาหลินแห่งตอนใต้ยิ้มและหันหน้ามองไปทางหลินเฟิง“นี่...นี่จะเป็นไปได้ยังไง...”หลินเฟิงสีห
“หึหึหึ...”ควบคู่กับเสียงหัวเราะแหบแห้งตาแก่ที่สวมชุดเครื่องแบบทหารของประเทศมังกร อกผายไหล่ผึ่งเดินออกมาจากมุมมืดช้าๆ“คุณ...”หลินเฟิงดิ้นรน อดกลั้นความเจ็บปวดรุนแรงจากกระดูกซี่โครงที่แตกหักตรงหน้าอก แวบเดียวก็ดูสถานะของตาแก่คนนี้ออกคนผู้นี้ก็คือพ่อของหลินเฟิง ชายชราที่ทำให้คนจำนวนมากทั่วทั้งประเทศมังกรเทิดทูน เลื่อมใส ทำให้คนเวน่ามองว่าเป็นฝันร้ายราชาหลินแห่งตอนใต้!“ราชาหลินแห่งตอนใต้ คุณมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ได้ยังไง?!”มองดูตราเหรียญทหารจำนวนมากที่ส่องแสงระยิบระยับบนหน้าอกของราชาหลินแห่งตอนใต้ หลงต้างกลับเผยความหวาดกลัวออกมาชั่วขณะ ถึงขั้นที่มีสีหน้าหวาดกลัวในฐานะนักบู๊แดนแปรภาพขั้นสูงสุด สีหน้าแบบนี้ปรากฏบนใบหน้าของหลงต้าง มันช่างโดดเด่นมากจริงๆเพราะตั้งแต่แรกเริ่ม ก็รักษาสีหน้าท่าทางที่ไม่แยแสสิ่งใดเอาไว้อยู่ตลอดเวลาความสามารถของหลงต้างนั้นไม่ต้องสงสัยเลย“หึ แค่อยากออกมาเดินดูรอบๆ ก่อนตายก็เท่านั้นเอง”น้ำเสียงของราชาหลินแห่งตอนใต้เรียบเฉย ถึงขั้นที่ยังหัวเราะเบาๆเมื่อเผชิญหน้ากับหลงต้าง กลับรักษาน้ำเสียงที่เหมือนกับได้เจอเพื่อนเก่า“ราชาหลินแห่งตอนใต้ คุณค
“หึหึ ชื่อนี้เป็นเพียงแค่รหัสเท่านั้น จะชื่ออะไรก็เหมือนกัน....มันก็คือคุณนั้นแหละ ขั้นเซียนเทียนต้าหยวนหม่านก็ส่งไปถึงหน้าประตูบ้าน ดูเหมือนว่าความสามารถในการมีสมาธิของคุณจะไม่พอนะ!”“จะพอหรือไม่พอก็ไม่ใช่ว่าคุณจะเป็นคนตัดสินได้”หลินเฟิงเยาะเย้ย พร้อมกับตาทั้งสองข้างที่แดงเล็กน้อยเมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูในขอบเขตยิ่งใหญ่ เขาก็ไม่สามารถออมแรงได้อีกต่อไป ไม่อย่างนั้นคนที่ตายก็จะเป็นหลินเฟิงเอง“ดีมาก ดูเหมือนว่าคุณจะพร้อมที่จะสู้กับฉันอย่างสุดความสามารถแล้ว...วันนี้ ฉันจะได้กำจัดหายนะครั้งใหญ่ที่สุดของตระกูลหลงของฉันแล้ว!”“เจ้าหนู จำไว้ ฉันชื่อหลงต้าง หลังจากที่ลงไปแล้ว ก็อย่าลืมบอกเทพปีศาจว่าใครส่งคุณลงไปด้วยล่ะ!”ชายชราไว้หนวดเงยหน้าขึ้นและยิ้ม ทันใดนั้นก็มีลมแรงพัดขึ้นรอบตัวเขา ก่อนที่พลังชี่แท้จะพัดหลินเฟิงลอยออกไป“นี่คือ...ความแข็งแกร่งของแดนแปรภาพขั้นสูงสุดงั้นเหรอ?”ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้หลินเฟิงจะเคยต่อสู้กับจีว่านจ่างของตระกูลจี แต่สถานการณ์ตอนนั้นพิเศษ และจีว่านจ่างก็ไม่สามารถใช้กำลังได้อย่างเต็มที่แต่ตอนนี้เขากำลังเผชิญหน้ากับแดนแปรภาพขั้นสูงสุดคนหนึ่งอยู่สิ่งนี้สร
“ได้”เมื่อหลินเฟิงเห็นถังหว่านอยู่ในมือของฝ่ายตรงข้าม จึงตกลงตามคำขอของฝ่ายตรงข้ามโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อยหลินเฟิงตรงไปตรงมาขนาดนี้ กลับทำให้ชายชราไว้หนวดถึงกับตกตะลึงไปครู่หนึ่ง“เจ้าหนู เมื่อครู่ที่ฉันได้พูดถึงเงื่อนไข นายได้ฟังอย่างชัดเจนไปแล้วใช่ไหม? นายแน่ใจแล้วงั้นเหรอ?”แม้ว่าชายชราจะยังคงไม่สนใจเรื่องเวลา แต่สายตาก็มองตรงไปทางหลินเฟิงแล้วราวกับว่ากำลังคาดเดาความคิดที่แท้จริงของหลินเฟิงผ่านการแลกเปลี่ยนทางสายตา“ผมแน่ใจ เพียงแต่ผมมีเงื่อนไขหนึ่งอย่าง”หลินเฟิงชี้ไปทางถังหว่านแล้วพูดว่า :“ผมไม่ได้สนใจว่าตระกูลถังจะเป็นอย่างไร แต่ตระกูลหลงของพวกคุณต่อจากนี้จะไม่ได้รับอนุญาตให้สร้างปัญหาในการแยกตระกูลถังในเมืองเจียงโจวอีก”“ได้”ชายชราก็รับปากเช่นกัน“เหอะ...”ทั้งสองต่างก็หรี่ตาลง ทันใดนั้นก็เข้าใจถึงความคิดของฝ่ายตรงข้ามเห็นได้ชัดว่าชายชราใช้ถังหว่านเพื่อดึงดูดความสนใจของหลินเฟิง และใช้สิ่งนี้เพื่อค้นหาข้อบกพร่องของหลินเฟิงแต่หลินเฟิงก้ใช้คำพูดมาเอาชนะชายราคนนี้จนได้ พร้อมกับคิดหาทางช่วยถังหว่านให้กลับมา“เบื้องหลังของชายชราคนนี้ไม่ธรรมดา คิดไม่ถึงว่าจะสามารถตอบ
“หึ...”เผชิญหน้ากับคำขู่ของหลงยวน หลินเฟิงไม่ได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย เขากลับยื่นมือออกไป จับขาอ่อนของหลงเซียวเอาไว้“นาย...นายจะทำอะไร...อ๊ะ!”หลงเซียวยังไม่เข้าใจความคิดของหลินเฟิง เธอยังคิดว่าหลินเฟิงจะย่ำยีเธอ แต่คิดไม่ถึงว่าวินาทีตต่อมา สิ่งที่รอเธออยู่คือความเจ็บปวดที่ทิ่มแทงหัวใจกระดูกขาทั้งสองข้างของเธอ ถูกหลินเฟิงสะเทือนจนแตกละเอียดอย่างง่ายดาย“นี่ก็เพื่อป้องกันไม่ให้เธอหนี”หลินเฟิงเผยฟันขาวออกมา ยิ้มเยือกเย็นให้กับหลงเซียวเมื่อยิ้มแบบนี้ ทำให้หลงเซียวหวาดกลัวในที่สุด เธอหมอบลงกับพื้น มองหลินเฟิงเดินไปทางถังหว่าน อยากจะเอ่ยปากสาปแช่ง แต่กลับเจ็บจนเธอพูดไม่ออกแม้แต่ประโยคเดียว“ไม่...ไม่ได้ หลินเฟิง...แข็งแกร่งยิ่งกว่าที่คิดไว้ ถึงขั้น...ถึงขั้นที่ตระกูลหลงของฉันมีแค่ไม่กี่คนที่สามารถฆ่าเขาได้...ไม่ ฉันจะตายไม่ได้...”ในหัวของหลงเซียวเหลือเพียงเสียงแบบนี้เธอกัดฟัน ออกแรงทั้งหมดที่มี คลานไปทางบันไดของชั้นใต้ดิน“เพียงแค่...เพียงแค่สามารถหนีออกไปได้...เพียงแค่ฉันสามารถหนีออกไปได้...”ในใจของหลงเซียวในตอนนี้เหลือเพียงความศรัทธาที่ประคับประคองเอาไว้และในตอนนี้ หลิน