บทที่ 242

“คุณพูดบ้าบออะไร? หมอนี่ชักดิ้นชักงออยู่ จริง ๆ แต่ไม่ได้เป็นผลของยาปรับประสานพลัง”

ถังหว่านที่ยืนอยู่บนเวทีได้กล่าวอย่างเย็นชาว่า: “เถ้าแก่เซี่ยง คุณไม่ไปเปิดแถลงข่าวของบริษัทตัวเองให้ดี ๆ ทำไมถึงได้มาที่นี่?”

เซี่ยงตงเซิงโบกมือกล่าวว่า: “คุณถัง คุณอย่าเปลี่ยนเรื่องจะดีกว่า รีบพูดออกมาว่าเรื่องนี้คุณจัดการแก้ปัญหากับมันอย่างไร”

ถังหว่านพูดเหยียดหยาม : “ควรจะทำอย่างไรก็ทำอย่างนั้นละ ถ้าเกิดว่าเป็นปัญหาของพวกเราจริง ๆ พวกเราก็จะยินดีที่จะชดใช้เงิน”

“งั้นคุณยังไม่รีบที่จะชดใช้เงินอีกละ?”

“อาการป่วยของคุณผู้ชายท่านนี้ ยังไม่ได้มีการสรุปเลยว่าเป็นผลมาจากยาปรับประสานพลัง ถ้าหากเป็นคุณก็คงไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องการชดใช้เงิน”

หลินเฟิงที่ยืนเงียบอยู่ตลอด ในตอนนี้ได้เดินออกมาแล้ว: “หมอเทวดาจาง ให้ผมได้ดูคนไข้ท่านนี้สักหน่อยครับ!”

จางเต๋อหลินพยักหน้า

“เหี้ยเอ้ย หมอนี่เป็นใครอีก?”

“คิดไม่ถึงว่าหมอเทวดาจางจะหลีกทางให้เขา?”

หลินเฟิงเดินมาตรงมาที่ร่างของผู้ชายผู้นั้น มือเพียงแค่สัมผัสก็รู้แล้วว่าไอ้หมอนี่ไม่ได้เป็นอะไรด้วยซ้ำ

มองดูเขาน้ำลายไหลบนพื้น ก็ได้แต่ขำในใจ

ไอ้หมอนี่ แสดงได้เก