หลี่เหวินเชาพยายามดิ้นขัดขืนและตะโกนออกมาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนหลับกลอกตามองบน “หลี่ซื่อกรุ๊ปอะไรนั่น ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน” “รีบออกไปจากที่นี่ซะ ถ้าคุณยังกล้าก่อเรื่องวุ่นวายอีก อย่าหาว่าพวกเราไม่ปราณี” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกระตุกไม้ปราบจลาจลออกมา ชี้ไปที่หน้าของหลี่เหวินเชาและตวาดเสียงดัง “พวกแก......พวกแกคอยดูเถอะ” หลี่เหวินเชาเช็ดเลือดกำเดาที่ไหล และจากไปด้วยความโกรธเมื่อวานในเวลานี้เขายังจินตนาการอยู่เลยว่าตัวเองจะเดินไปถึงจุดสุดยอดของชีวิต ได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ดีพร้อมไปทั้งหน้าตาและชาติตระกูล คิดไม่ถึงเลยว่าเพียงแค่วันเดียว นัดบอดก็ล่ม งานก็ยังไม่ได้อีก ความขมขื่นนี้เขากลืนมันไม่ลงจริง ๆหลินเฟิงกลับมาที่ห้องทำงานถังหว่านที่ในตอนนี้กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเธอ เอามือคลึงขมับของเธอตรงจุดไท่หยางอย่างสิ้นหวังเมื่อเห็นสภาพของเธอ หลินเฟิงจึงชวนเธอคุยว่า “คุณไม่เห็นจำเป็นต้องโกรธขนาดนั้นก็ได้นี่?”ถังหว่านมือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น “จะไม่ให้ฉันโกรธได้ยังไง? เลี่ยวกั๋วต้งไอ้สารเลวนี่กล้าเล่นตลกกับฉัน” “ครั้งนี้ถือเป็นบทเรียนละกัน” หลินเฟิงปลอบใ
เมื่อฉินอิ๋งได้ยินดังนั้น เธอก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วพร้อมกับครุ่นคิด “เป้าหมายของอีกฝ่ายควรจะเป็นอาจารย์เหลียง แล้วทำไมถึงทำสิ่งที่ไม่มีเหตุผลแบบนี้?”ถังหยุนเหลยหันไปมองอาจารย์เหลียงที่เหมือนจะหมดลมหายใจไปแล้วยังไงยังงั้นแล้วพูดขึ้น “อืม...ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้วพวกเราควรจะรีบแยกตัวออกจากวงล้อมนี้โดยเร็วที่สุด”แน่นอนว่าฉินอิ๋งเองก็คิดที่จะทำอย่างนั้นโดยเร็วที่สุด แต่ปัญหาตอนนี้ก็คือร่างของอาจารย์เหลียงถูกแทงหลายครั้ง และเพิ่งจะห้ามเลือดได้เมื่อกี้จำนวนคนฝั่งเราก็มีน้อยการที่จะพาคนที่บาดเจ็บอยู่นั้นฝ่าวงล้อมออกไปนั้นยากจนแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย “ทำแบบนั้นไม่ไหว ร่างกายของอาจารย์เหลียงได้รับบาดเจ็บสาหัสและโอกาสที่พวกเราจะฝ่าวงล้อมออกไปได้นั้นน้อยเกินไป พวกเราควรรออยู่ที่นี่เพื่อรับความช่วยเหลือจะดีกว่า”ถังหยุนเหลยกลับไม่คิดแบบนั้น “ถ้าอย่างนั้นเอาอย่างนี้ละกัน พวกคุณเอาตำรับยาของอาจารย์เหลียงส่งมาให้ผมก่อน แล้วผมจะนำพวกคุณทุกคนฝ่าวงล้อมนี้ออกไปด้วยกำลังทั้งหมดของผม” “ตำรับยานี้มีความสำคัญอย่างมาก จะให้ตกไปอยู่ในมือของคนอื่นไม่ได้โดยเด็ดขาด”ฉินอิ๋งนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็รู้
เธอคิดอยู่นานมากแต่ก็นึกไม่ออกสักทีว่าในเจียงโจวใครกันที่จะมีอำนาจมากเช่นนี้ และสามารถเรียกนักฆ่าหลายร้อยคนให้มารวมกันได้ “แน่นอนว่า ลูกสาวแห่งจวนผู้ว่าราชการ ใครบ้างจะไม่รู้จัก?”ชายสวมหน้ากากพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยเล็กน้อย “น่าเสียดาย ที่ลูกสาวแห่งจวนผู้ว่าราชการผู้สูงส่ง เต็มใจที่จะเป็นแข้งเป็นขาให้กับถังหว่าน” “ทำไมคุณต้องลดตัวลงด้วยล่ะ?”ชายสวมหน้ากากเปลี่ยนหัวข้อบทสนทนา และพูดอย่างหลอกหล่อ “สู้คุณมาร่วมมือกับพวกเรา หลังจากที่กำจัดถังหว่านแล้ว คุณก็จะได้บริหารบริษัทเชิงถัง” “ถึงตอนนั้น อิทธิพลของคุณจะต้องเพิ่มสูงขึ้นอย่างแน่นอน และจะได้มีสิทธิ์มีเสียงในจวนผู้ว่าราชการอีกด้วย”ถังหยุนเหลยที่อยู่ด้านข้างเองก็เสริมขึ้นเพื่อโน้มน้าวว่า “คุณหนูฉิน อาจารย์จินเล็งเห็นความสามารถของคุณมากนะ หากคุณร่วมมือกับพวกเรา คุณจะสูงส่งขึ้นอย่างพุ่งทะยานแน่นอน หรือไม่อย่างนั้นก็มีแต่จะต้องตายสถานเดียวเท่านั้น” “ถุ้ย”ฉินอิ๋งจ้องไปที่ถังหยุนเหลย ด้วยสีหน้าด่าทออย่างรังเกียจ “คุณคิดว่าทุกคนจะชอบเป็นคนทรยศเหมือนกับคุณอย่างงั้นเหรอ?” “คุณมันก็เป็นเพียงแค่ลูกนอกสมรสของหัวหน้าตระกูลถัง คุณหนูถ
ชายสวมหน้ากากลุกขึ้นยืน แววตาคู่นั้นของเขาจ้องมองไปยังหลินเฟิง“คุณหลิน คุณแข็งแรงมาก แต่ที่นี่ผมมีคนเป็นร้อย คุณคิดว่าจะมีชีวิตออกไปจากที่นี่ได้เหรอ?”“ไม่สู้มาเข้าร่วมกลุ่มแล้วรุ่งโรจน์ไปกับเราล่ะ”"แกคิดว่าแกเป็นใคร?"หลินเฟิงตอบอย่างดูถูก“คู่ควรแล้วเหรอที่จะมาพูดโน้มน้าวฉัน?”มุมปากของชายสวมหน้ากากกระตุกเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าเขาจะเย่อหยิ่งได้ขนาดนี้“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็ตายซะ”ชายที่สวมหน้ากากโบกมือออกคำสั่งนักฆ่าจำนวนนับไม่ถ้วน กำลังโจมตีที่เขาอย่างบ้าคลั่งหลินเฟิงไม่มีความกลัวเลยสักนิดเดียวเขาตะโกนด้วยความโกรธและวิ่งฝ่าเข้าไปในฝูงชนความโชคดีภายในของเขา ความเร็วนั้นเร็วถึงขั้นสุดต่อยออกไปหนึ่งหมัด ลมก็พัดแรงขึ้นทันทีพริบตาเดียวก็มีคนถูกซัดจนปลิวออกไปนักฆ่ากลุ่มนี้ไม่สามารถต้านทานทุกท่วงท่าของหลินเฟิงได้ชายสวมหน้ากากเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหม่าขึ้นมาทันทีร่างกายของหลินเฟิงดั่งมังกรน้ำ เคลื่อนไหวไปมาท่ามกลางผู้คนชายที่สวมหน้ากากตกใจ "จับผู้หญิงคนนั้นไว้"เขาถึงได้เข้าใจว่าจุดประสงค์ของหลินเฟิงคือการช่วยชีวิตของฉินหยิงคนที่จับฉินหยิง
หลินเฟิง ไม่ให้โอกาสเขาหายใจ รีบพุ่งไปข้างหน้าเขาอย่างรวดเร็ว"ตายซะ"ชายสวมหน้ากากได้ตะโกนออกไปเขาดึงปกเสื้อด้วยมือซ้าย เสื้อกันลมบนตัวของเขาก็โบกสะบัดทันทีเข็มเงินที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อก็ถูกเหวี่ยงออกไปทันทีมันซัดลงมาเหมือนฝนที่ตกกระหน่ำหลินเฟิงโบกมีดเหล็กในมือต้านไว้มืออีกข้างกั้นใบหน้าของตัวเองไว้เข็มเงินชิ้นใหญ่ถูกซัดออกไปทันทีแต่ยังมีเข็มเงินจำนวนหนึ่งติดอยู่ในร่างกายของเขาเมื่อชายสวมหน้ากากเห็นแบบนี้ ก็ยิ้มมุมปากอย่างได้ใจ "เจ้าหนู โดนเข็มเงินสามเล่มของฉันเข้า วันนี้แกได้ตายแน่นอน"“ไม่มีใครถอนพิษของฉันได้ ถ้าอยากมีชีวิตอยู่ ก็ตัดแขนตัวเองแล้วคุกเข่าขอร้องฉันซะ”หลินเฟิงรู้สึกหนาวสั่นข้างในทันทีพิษนี้ทำให้เขารู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมากเป็นเงาเทียนซวงที่ถังหว่านตกลงไปครั้งนี้ต้องเป็นคนที่วางยาพิษถังหว่านแน่ๆ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่ปล่อยให้เขาหนีไปได้ความโกรธของหลินเฟิงปะทุออกมาจากก้นบึ้งของใจ ฟันทุกอย่างขาดออกเป็นท่อนๆ ด้วยกำลังมีดที่มีชายสวมหน้ากากตกใจมาก คาดไม่ถึงว่าชายหนุ่มคนนี้ยังสามารถใช้พลังงานภายในของเขาได้เขาหลบโดยไม่ลังเลและตะโกนบอกถังหยุนเหล่
ในใจถังหยุนเหลยไม่มีแม้แต่ความกลัว "แล้วไงล่ะ ถึงยังไงในวันนี้คุณก็ต้องตายอยู่แล้ว"หลินเฟิงส่ายหัวอย่างเบื่อหน่ายแล้วพูดว่า "เจ้าหนู ฉันแนะนำว่าคุณอย่ายิง ไม่งั้นเจ้าบ้านตระกูลถังก็ไม่สามารถรับประกันช่วยชีวิตคุณไว้ได้"“และปืนของคุณทำร้ายฉันไม่ได้หรอก”"ฮ่าๆๆๆ......"ถังหยุนเหลยหัวเราะเสียงดัง "แกนี่มันหนังหนาจริงๆ?"ดวงตาของหลินเฟิงเต็มไปด้วยความมั่นใจ "ไม่งั้น คุณลองดูไหม?"ถังหยุนเหลยจ้องมอง และรู้สึกได้ว่าหลินเฟิงไม่กลัวปืนของเขาจริงๆทั้งสองฝ่ายเงียบไปชั่วขณะ มีเพียงเสียงลมที่พัดซ่าๆในป่าอันเงียบสงบเส้นประสาททั้งสองฝ่ายขาดผึง“ปัง” เสียงปืนดังขึ้นไฟพุ่งออกมาจากลำปืนของถังหยุนเหลยทันใดนั้น หลินเฟิงก็ยื่นมือออกไป คว้ามันและหันหลังกลับอย่างสง่างามหยุดอยู่ที่เดิมมือขวากำหมัดแน่นแล้วค่อยๆยืดออก"คุณ......"ถังหยุนเหลย ตกใจดวงตาของเขาเบิกกว้างดวงตาคู่หนึ่งมองสำรวจยังร่างกายของหลินเฟิง บนร่างกายของเขาไม่มีบาดแผลเลยแม้แต่นิดเดียวชายหนุ่มคนนี้...ใช้มือเปล่าจับกระสุนได้จริงหรือ?นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน?“ฉันบอกแล้วว่าคุณฆ่าฉันไม่ได้หรอก”ดวงตาของหลินเฟิงเต็มไป
ถ้าเขาวางปืนลงตอนนี้ ก็สามารถให้โอกาสเขาอีกครั้งได้แต่ชายหนุ่มคนนี้กลับกล้าลั่นไก เขาต้องตายแน่ๆทันทีที่พูดจบ เขาก็ใช้แรงบิดมัน“ค่า” เป็นเสียงที่คมชัดคอของถังหยุนเหลยก็ขาดออกนอนตายตาไม่หลับเขานึกไม่ถึงเลยว่าหลินเฟิงไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาแบบนี้หลังจากสังหารถังหยุนเหลยแล้ว หลินเฟิง ก็มองไปรอบๆ ไม่เห็นร่องรอยของชายสวมหน้ากากเขาเจอหินสะอาดก้อนหนึ่ง จึงนั่งพักผ่อนตามลำพังขณะนี้ ฉินหยิงก็ตามมาทัน ทันใดนั้นก็เห็นเลือดบนฝ่ามือของหลินเฟิงจึงก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและถามว่า "คุณหลิน ไม่เป็นไรใช่ไหม?"หลินเฟิงก้มมองไปที่ฝ่ามือของเขา ส่ายหัวแล้วพูดว่า "ไม่เป็นไร"หลังจากพูดจบ เขาก็ดึงกระสุนออกจากฝ่ามืออย่างแรงเลือดสีแดงไหลออกมาฉินหยิงที่อยู่ด้านข้างดูหวาดกลัว กลืนน้ำลายของเธอหลังจากตกตะลึงอยู่นาน ในที่สุดก็รู้สึกตัว จึงรีบถอดเสื้อคลุมออก ฉีกเสื้อออกเป็นเส้นๆคุกเข่าต่อหน้าหลินเฟิง และช่วยพันผ้าพันแผลที่ฝ่ามือของเขาเอวของฉินหยิงนั้นบางราวกับต้นหลิว แต่กลับมีมัดกล้ามเนื้อไม่น้อยแม้จะไม่ใช่สาวสวย แต่ก็ปฏิเสธรูปร่างของคนที่ฝึกศิลปะการต่อสู้แบบนี้ไม่ได้แม้แต่ถังหว่าน
“ตอนนี้หยุนเหลยอยู่ที่ไหน?” หลินเสวี่ยเยี่ยนรีบถามอย่างรวดเร็วครู่หนึ่งฉินหยิงไม่รู้จะตอบยังไงได้แค่มองออกไปไกลๆหลินเสวี่ยเยี่ยนมองตามแววตาของเธอ ตอนนั้นก็เห็นร่างของถังหยุนเหลยใบหน้าเปลี่ยนอย่างมาก "ใครฆ่าถังหยุนเหลย?"ฉินหยิงกำลังจะพูดทันใดนั้นเสียงของหลินเฟิงก็ดังขึ้น "ฉันฆ่าเขาเอง""อะไรนะ?"หลินเสวี่ยเยี่ยนตะโกนอย่างเดือดดาล "คุณกล้ามาก คนของตระกูลถังคุณก็ฆ่าอย่างงั้นเหรอ?"หลินเฟิงพูดอย่างดูถูก "ถ้าเขากล้าฆ่าฉัน ก็คงต้องเตรียมพร้อมตายนะสิ"ฉินหยิงกลัวว่าเขาจะโกรธคุณนายหลิน เธอจึงช่วยอธิบายอย่างรวดเร็ว "คุณนายหลิน เรื่องนี้จะโทษหลินเฟิงไม่ได้นะ"“หลินเฟิงต้องการช่วยชีวิตฉัน และเขาก็มีปืนอยู่ในมือ ถ้าคุณหลินไม่ลงมือ เราทั้งคู่จะต้องตายอย่างแน่นอน”ถังหว่านที่อยู่ด้านข้างพยักหน้าและกล่าวว่า "หยิงหยิงพูดถูก ตอนนั้นเป็นเรื่องเร่งด่วน ก็ในเมื่อถังหยุนเหลยทรยศตระกูลถัง"“ก็สมควรตาย”“สิ่งที่คุณพูดนั้นง่าย แล้วถ้ามีคนในเมืองจิงตูติดตามคดีนี้ล่ะ?”หลินเสวี่ยเยี่ยนตะโกนอย่างเย็นชา "หลินเฟิง จากนี้ไปคุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากเจียงโจว รอให้ผู้คนในจิงตูจัดการลงโทษก่อนเหรอ