“เป็นพ่อสื่อ?”จางเต๋อหลินตกตะลึงหลานสาวของตัวเองก็อายุไม่น้อยแล้วจริงๆ แต่เธอกลับไม่คิดอยากจะแต่งงานเลยสักนิดตัวเองรีบร้อนไปด้วยก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีห้ามใจตัวเองไม่ได้จึงต้องถามออกมาด้วยความอยากรู้: “ไม่ทราบว่าคุณเลี่ยวต้องการแนะนำคุณชายของตระกูลไหนให้ผมครับ?”เลี่ยวกั๋วต้งตอบ: “จริงๆ ฝ่ายชายก็ไม่ถือว่าเป็นลูกชายจากตระกูลร่ำรวยอะไรหรอกครับ แต่ผมกล้ายืนยันว่าความสำเร็จในอนาคตของเขาจะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอนครับ”จะว่าไป หลี่ซื่อกรุ๊ปยังไม่ถึงขั้นสำหรับกลุ่มระดับบนของเจียงโจวแต่ตอนนี้พวกเขาได้ร่วมมือกับถังหว่าน ความสำเร็จในอนาคตนั้นไร้ขีดจำกัด“นี่...”จางเต๋อหลินรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย พูดแบบนี้แสดงว่าอีกฝ่ายก็เป็นแค่คนธรรมดาไร้กำลังอำนาจแม้ว่าตัวเองจะไม่ได้เป็นคนหัวสูงเลือกปฏิบัติ แต่อย่างน้อยครอบครัวของทั้งสองฝ่ายก็จะต้องมีสังคมและฐานะที่เท่าเทียมกันสิหลานสาวสุดรักของตัวเองจะไปแต่งงานกับคนแบบนี้ไม่ได้!เลี่ยวกั๋วต้งรีบอธิบาย: “หมอเทวดาจางครับ คุณอย่าดูว่าเด็กคนนี้จะไม่มีภูมิหลังอะไรครับ อายุก็เพิ่งจะยี่สิบต้นๆ แต่เขาได้เป็นที่ปรึกษาส่วนตัวของถังหว่านแล้วนะครับ”“ความส
“หลินเฟิง?” จางเจียหนิงประหลาดใจเล็กน้อยเธอเคยเจอหลินเฟิงแล้ว ทักษะทางการแพทย์สูงมากจริงๆแต่ทำไมเขาถึงอยากจะนัดดูตัวกับตัวเองล่ะ เขาก็ไม่ใช่ว่าไม่มีช่องทางติดต่อของตัวเองนะ อยากสารภาพก็บอกตัวเองโดยตรงก็ได้นะ“เขาพูดเองเหรอคะ?”จางเต๋อหลินส่ายหัว: “เลี่ยวกั๋วต้งเป็นคนบอกปู่ ปู่ว่าหลินเฟิงน่าจะเป็นคนให้เขาช่วยมาเป็นพ่อสื่อให้”“หลินเฟิงคนนี้ก็ถือว่าค่อนข้างทางการดีนะ รู้จักหาพ่อสื่อด้วย”ในหัวของจางเจียหนิงผุดภาพของหลินเฟิงขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ผู้ชายคนนี้ไม่เพียงจะมีทักษะทางการแพทย์ที่ล้ำเลิศ และหน้าตาก็ดี หุ่นก็ดีด้วยตรงกับสเปคในอุดมคดีของตัวเองเป๊ะเลยถ้าได้คบกับเขาก็ไม่เลวเหมือนกันนะก่อนหน้านี้เธอไม่เคยคิดถึงปัญหานี้เลย วันนี้หลินเฟิงฝากให้คนมาเป็นพ่อสื่อให้ ดูเหมือนว่าเขาแอบหลงรักตัวเองตั้งนานแล้วและก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหลงรักมาตั้งแต่เมื่อไหร่พอคิดแบบนี้มุมปากของจางเจียหนิงก็อดไม่ได้ที่จะอมยิ้มออกมาด้วยความดีใจดูเหมือนว่าตัวเองแค่ต้องพยายามพัฒนาตัวเองให้ดี ไม่ช้าก็เร็วก็จะมีผู้ชายที่เก่งและดีมองเห็นตัวตนของตัวเอง“เสี่ยวหนิง เลี่ยวกั๋วต้งเป็นพ่อสื่อด้วยตัวเอง ต้อง
จางกุ้ยหลานรีบพยักหน้าต่อเนื่องไม่หยุด: “ก็ใช่ค่ะ ก็ใช่”“จริงสิ กุ้ยหลาน ช่วงนี้ผมจัดตั้งบริษัทเสริมความงามขึ้น ที่ปรึกษาทางเทคนิคก็คือเพื่อนของผมที่เรียนจบจากประเทศเมริก”เลี่ยวกั๋วต้งเวลานี้พูดด้วยสีหน้าจริงจัง: “เครื่องมือทั้งหมดก็นำเข้ามาจากประเทศเมริก หากเข้าตลาดแล้วจะต้องดังระเบิดทั่วเจียงโจวแน่นอน”“แต่เพื่อนผมถือหุ้นไว้สูงมาก ผมกลัวว่าอนาคตจะคุมบริษัทไม่ได้”“ผมหวังว่าคุณจะช่วยผมได้”จางกุ้ยหลานนคิดไม่ถึงว่าเลี่ยวกั๋วต้องจะต้องการความช่วยเหลือจากตัวเอง เธอพูดออกไปอย่างไม่ลังเลยเลยว่า: “กั๋วต้ง คุณก็พูดเกรงใจมากเลยนะ มีอะไรต้องการให้ฉันช่วย คุณก็บอกฉันมาได้เลย”“ฉันต้องคิดหาทางช่วยคุณให้ได้เลย”เลี่ยวกั๋วต้งพูดอย่างโศกเศร้า: “ผมอยากยืมเงินคุณสักหน่อย ช่วยผมเพิ่มทุนหุ้นของผมหน่อย และให้คุณก็กลายเป็นผู้ถือหุ้นด้วย”“ถ้าเป็นแบบนี้ นโยบายเล็กใหญ่ในอนาคตของบริษัท เราสองคนก็สามารถปรึกษาหารือกันได้”จางกุ้ยหลานตกใจมาก ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเลี่ยวกั๋วต้งยังให้หุ้นของตัวเองไม่ได้มองตัวเองเป็นคนนอกเลยลองคิดดูอีกทีเขาเป็นคนช่วยรักษาหน้าให้กับลูกสาวตัวเองก่อน ทั้งยังช่วยลูกชายข
พอเห็นหลินเฟิง จางเจียหนิงก้มหน้าด้วยความเขินอายในทันทีจางเต๋อหลินยิ้มร่าด้วยความสดใส: “คุณหลิน มาเร็วจริงๆ นะครับ ในเมื่อมาถึงแล้วงั้นก็เข้าไปด้วยกันเถอะครับ!”“เอิ่ม...พอได้ครับ ผมก็เพิ่งจะเลิกงาน”จางเต๋อหลินพยักหน้า: “คุณหลินงานยุ่งมากสินะครับ ช่วงนี้ยังเลื่อนขั้นไปเป็นที่ปรึกษาส่วนตัวของคุณถังอีกด้วย อนาคตก้าวไกลเลยนะครับ”หลินเฟิงโบกไม้โบกมือ: “ที่ไหนกันครับ หมอเทวดาจางชมกันเกินไปแล้วครับ”แต่ตัวเองไม่ใช่ที่ปรึกษาส่วนตัว แต่เป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวต่างหากคิดไม่ถึงว่าเรื่องนี้จะแพร่ออกไปเร็วขนาดนี้ จนไปเข้าหูของจางเต๋อหลินแล้ว“คุณหลินครับ ในเมื่อมาแล้ว เราก็รีบเข้าไปกันเถอะครับ”“ไป...ไปไหนครับ?”“ทานข้าวไงครับ!” จางเต๋อหลินหัวเราะเหอะๆหลินเฟิงทำหน้างุนงง และยังคิดว่าจางเต๋อหลินเชิญตัวเองทานข้าวแล้วทำไมไม่โทรหาตัวเองก่อนทว่าในเมื่อเขาเชื้อเชิญแล้วเขาจะปฏิเสธก็ไม่ดีพอดีตัวเองก็ยังไม่ได้กินข้าว“ได้สิครับ! ผมขอขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนครับ เดี๋ยวไปนะครับ”จางเต๋อหลินพูดขึ้น: “โอเคครับ งั้นเราไปรอคุณหลินที่ห้องรับรองก่อนนะครับ”เขาเพิ่งจะสังเกตเห็นว่าหลินเฟิงสวมแค
เลี่ยวกั๋วตงพูดอธิบาย: “ใช่ครับ เหวินเชาได้เป็นที่ปรึกษาส่วนตัวของคุณถังแล้วครับ และจะเข้าทำงานในวันพรุ่งนี้แล้ว”จางเต๋อหลินได้ยินดังนั้น ก็ตบไปที่หน้าผากในทันทีหน้ามืดตามัวไปหมด เกือบจะเป็นลมไปทั้งตรงนั้นตัวเองเลอะเลือนจริงๆ ตอนนั้นก็น่าจะถามชื่ออีกฝ่าย!พลาดแล้วๆ...หลี่เหวินเชายกแก้วเหล้าหัวเราะฮิๆ และพูดขึ้น: “หมอเทวดาจางครับ ต่อไปเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะครับ ท่านสบายใจได้ครับ ผมรับรองว่าจะดีกับเจียหนิง”“ผมจะรักเธอตลอดไป ตลอดไปครับ....”เขาพูดยังไม่จบ จางเจียหนิงนับแก้วเหล้าขึ้นมาแล้วสาดใส่หน้าของเขาตะคอกด้วยความโกรธ: “เงียบปากไปนะ”หลี่เหวินเชาถูกสาดจนทำหน้างงไปหมด เสื้อเชิ้ตสีขาวเปียกไปด้วยไวน์แดงในทันที“แก...”ในใจอยากจะระเบิดอารมณ์โกรธออกมา แต่เห็นจางเต๋อหลินที่อยู่ข้างๆ จึงทำได้เพียงกลั้นอารมณ์นี้เอาไว้“นี่...เจียหนิง ทำไมหนูทำแบบนี้ล่ะ?”จางกุ้ยหรานเห็นลูกชายของตัวเองโดนปฏิบัติแบบไม่เป็นธรรมจึงลุกขึ้นยืนสั่งสอนออกไปเธอหันไปมองจางเต๋อหลิน: “หมอเทวดาจางคะ ครอบครัวของเราแม้จะไม่มีชื่อเสียงอะไร แต่ท่านจะตามใจหลานสาวของท่านแบบนี้ไม่ได้นะคะ”“แม่คะ...”
“คุณหลินครับ วันนี้ผมเจอคุณหนูฮุ้ยหรานด้วยครับ”จางเต๋อหลินหัวเราะเหอะๆ : “ผมประหลาดมาตลอดเลยนะครับว่าคนที่ยอดเยี่ยมแบบนี้อย่างคุณหลิน คุณหนูฮุ้ยหรานถึงได้หย่ากับคุณล่ะ?”หลินเฟิงคิดไม่ถึงว่าเขาจะถามเรื่องนี้จางเจียหนิงที่อยู่ข้างๆ ก็เงี่ยหูตั้งใจฟังเหมือนกันหลังหลินเฟิงเงียบไปครู่หนึ่งก็พูดขึ้น: “เป้าหมายของตระกูลหลี่คือการเป็นตระกูลระดับแนวหน้าของเจียงโจว ผมในตอนนี้ให้ความช่วยเหลืออะไรตระกูลหลี่ไม่ได้เลย จะหย่ากับผมก็เป็นเรื่องธรรมดาครับ”เรื่องเหล่านี้ไม่มีค่าอะไรให้ต้องปิดบังเอาไว้จางกุ้ยหลานได้เอาตัวเขาไปดูถูกไปทั่วแล้ว คนที่อยากรู้แค่ไปถามก็รู้แล้ว“นี่...”จางเต๋อหลินยังคงคิดว่าการหย่าร้างระหว่างหลินเฟิงและหลี่ฮุ้ยหรานต้องมีเรื่องอะไรในใจที่พูดยากคิดไม่ถึงว่าจะเป็นเพราะตระกูลหลี่ดูถูกหลินเฟิง“ตระกูลหลี่นี่ช่างมีตาหามีแววไม่จริงๆ เลย...” จางเต๋อหลินถอนหายใจแล้วพูดจางเจียหนิงที่อยู่ข้างก็ยิ่งพยักหน้าไม่หยุด“จริงสิ คุณหลินครับ ในเมื่อคุณหย่าร้างกับคุณหนูหลี่แล้ว งั้นก็น่าจะคิดถึงความสุขในอนาคตไว้ด้วยนะครับ”จางเต๋อหลินลูบเคราเบาๆ และพูดขึ้น: “ผมน่ะ รู้จักผู้หญิง
ทั้งหมดนี้สามารถอธิบายได้เลยว่าทำไมเมื่อวานจางเต๋อหลินถึงโกรธมากขนาดนั้นคาดว่าเลี่ยวกั๋วต้งคงจะไม่ได้บอกว่าคนที่นัดบอดให้เป็นใคร “ถ้าถังหว่านรู้ว่าคนที่เลี่ยวกั๋วตงจะแนะนำให้เป็นนาย เธอคงจะเตะนายตายแน่”หลี่เหวินเชาชี้หน้าของหลินเฟิงและตะโกนด่าอย่างหยาบคาย “หุบปากของนายไปซะ” “ถังหว่านได้ตอบรับฉันเข้าทำงานแล้ว ฉันว่านายคงจะอิจฉาฉันล่ะสิ”หลินเฟิงส่ายหัวอย่างเอือมระอา “ถังหว่านยอมรับนายเข้าทำงาน นั่นก็เพราะว่านายเป็นลูกเขยของหมอเทวดาจาง แต่ตอนนี้นายยังเป็นอยู่ไหม?”เขาต้องชื่นชมเลยว่า เลี่ยวกั๋วต้งฉลาดมากในการปกปิดความจริงคนทั่วไปอาจจะถูกเขาหลอกเข้าได้จริง ๆ แต่ว่าน่าเสียดาย ที่จางเต๋อหลินมีจุดตัดกับหลี่ไห่ซาน ดังนั้นเขาย่อมรู้จักหลานชายของเขาเป็นอย่างดี “นาย......ฉันไม่ใช่แล้วมันจะทำไม? ฉันก็มีความสามารถไม่ใช่รึไง?” หลี่เหวินเชาตะคอกออกมาด้วยความโกรธหลินเฟิงเห็นว่าเขาหัวรั้นมากจึงขี้เกียจที่จะโน้มน้าวใจของเขาอีกต่อไปหันหลังกลับแล้วเดินไปทางบริษัทหลี่เหวินเชาไม่ลดละ รีบเดินตามเขาไปทันทีเมื่อมาถึงหน้าลิฟต์ หลี่เหวินเชาก็รีบก้าวแทรก เข้าไปในลิฟต์ก่อนทันทีขวางกัน
ทั้งสามคนเคยพบกันมาก่อนหน้านี้แล้วครั้งแรกที่โรงแรมเทียนอวี่ ที่หลี่เหวินเชาคิดว่าถังหว่านเป็นคู่นอนที่หลินเฟิงชวนมาด้วย คิดไม่ถึงว่าเรื่องราวกลับตาลปัตร หลินเฟิงกลับเป็นผู้ชายของถังหว่านแทน แต่ว่าทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้วในอดีตตอนนี้หลี่เหวินเชาต้องการจะหางานทำ ต่อให้เขาจะต้องเป็นผู้ชายของถังหว่าน เขาเองก็เต็มใจและยินดีเช่นกัน เมื่อถังหว่านเห็นว่าคนที่มาเป็นอดีตน้องภรรยาของหลินเฟิง เธอก็ความดันสูงขึ้นมาทันที เธอเข้าใจในทันทีว่าทำไมหลินเฟิงถึงบอกเธอว่าอย่าตั้งความหวังไว้สูง “คุณ......คุณคือคนที่เลี่ยวกั๋วต้งแนะนำมาอย่างงั้นเหรอ?”ภายในใจของเธอยังแอบจินตนาการไว้อยู่เล็ก ๆ โดยหวังว่าหลี่เหวินเชาจะไม่ใช่คนคนนั้นหลี่เหวินเชาพยักหน้าซ้ำ ๆ และได้ทำลายความฝันอันสวยหรูของถังหว่านไปอย่างไม่มีชิ้นดี “แฟนของคุณคือจางเจียหนิงใช่ไหม?”หลี่เหวินเชาส่ายหัว “ตอนนี้ยังไม่ใช่......” “ตอนนี้ยังไม่ใช่คุณหมายความว่ายังไง?” ถังหว่านขมวดคิ้ว “เมื่อวานผมไปนัดบอดกับจางเจียหนิงแล้ว แต่เรื่องนี้ยังไม่ได้พูดกันจริงจัง”หลี่เหวินเชากล่าวเสริม “แต่คุณถังได้โปรดเชื่อผมเถอะ ผมยังมีค
หลินเฟิงตกตะลึงไปชั่วขณะ ตระกูลหลงจะสู้สุดตัวกับตระกูลถังจริงหรือ?ก่อนหน้านี้ ถังเจี้ยนหยวนยังบอกด้วยว่ากลยุทธ์ของตระกูลหลงนั้นถูกวางแผนโดยหลงหยวนเพียงคนเดียว หากผู้นำตระกูลหลงอยู่ที่นี่ เขาจะไม่เสี่ยงทําเรื่องแบบนี้แน่นอนแต่ไม่คาดคิดว่าเวลาผ่านไปหนึ่งเดือนกว่า ท่าทางของตระกูลหลงก็เปลี่ยนไป พวกเขาต้องการทำสงครามกับตระกูลถังอย่างเต็มตัว?!แม้แต่วางแผนมาอย่างพิถีพิถัน เพื่อโค่นล้มตระกูลหลี่ดูเหมือนว่าความพยายามส่วนใหญ่ของตระกูลหลงจะมุ่งเป้าไปที่เขา!หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หลินเฟิงก็หัวเราะเยาะออกมา“ฉันเข้าใจแล้ว... เพราะเป็นอย่างนี้นี่เอง….”หลินเฟิงหยิบยาเม็ดสีเข้มน่ากลัว ออกมาจากกระเป๋าอย่างไม่ใส่ใจ ยัดเข้าไปในปากของจ้าวเว่ย แล้วพูดอย่างเย็นชา“ถ้านายรู้จักฉัน แกก็จะรู้ทักษะทางการแพทย์ของฉัน ยาเม็ดนี้เรียกว่าถังเจี้ยนหยวน และตั้งแต่วันที่แกกินยานี้ไป แกจะต้องได้รับยาแก้พิษทุกสัปดาห์”“ไม่งั้นสิ่งที่รอแกอยู่คือความเจ็บปวด โดยที่เส้นลมปราณของแกจะระเบิด และแกจะตายอย่างทุกข์ทรมานเป็นเวลาร้อยวัน”เมื่อได้ยินคำอธิบายของหลินเฟิง จ้าวเว่ยก็ตัวสั่นด้วยความกลัว“แน่นอนว่าฉัน
“ท่านครับ ท่าน….”“หลบไป”หลินเฟิงผลักพนักงานเสิร์ฟที่ขวางทางออกไป แล้วรีบวิ่งไปหาจ้าวเว่ย จากนั้นก็ยกคอเสื้อขึ้น ดึงเขาและผลักเขาเข้าไปในห้องน้ำชาย“ปัง!”หลินเฟิงหันมือไปปิดประตูห้องน้ำ แล้วล็อกกลอน“แกจะทำอะไร?!”จ้าวเว่ยกัดฟันและมองไปที่ฝ่ามือที่เลือดออกของเขา ดวงตาของเขาเผยให้เห็นถึงความโกรธที่มีต่อหลินเฟิง“ฉันจะทำอะไรเหรอ?”หลินเฟิงโยนเขาลงบนพื้นห้องน้ำแล้วเยาะเย้ย “ฉันคิดว่าคำถามที่ดีกว่าคือ แกกำลังพยายามทำอะไรอยู่?” “ก่อนอื่นเรามาคาดเดาตัวตนของแกกันก่อนดีกว่า”หลินเฟิงเหยียบฝ่ามือของจ้าวเว่ยที่ถูกส้อมแทง ทำให้เขาต้องกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง“แกเข้าใกล้จางซิน เพื่อหลี่ซื่อกรุ๊ป เป้าหมายของแกคืออะไร? เพื่อถ่วงเวลา? แกกำลังถ่วงเวลาให้ใครอยู่?! พูดมาสิ!”หลินเฟิงหรี่ตาและจ้องมองจ้าวเว่ยอย่างเย็นชา“แก…แกกำลังพูดอะไร? ฉัน... ฉันไม่รู้อะไรเลย!”จ้าวเว่ยรู้สึกสับสนเล็กน้อยเมื่อเห็นหลินเฟิงถามเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้เขาไม่รู้ว่าหลินเฟิงได้ยินมันได้อย่างไร“โอเค แกจะไม่พูดสินะ? ถ้าอย่างนั้นอย่าโทษฉัน…..”หลินเฟิงมีวิธีเค้นให้สารภาพมากมาย และจ้าวเว่ยไม่ใช่คนธรรม
หลี่ฮุ่ยหรานขู่น้ำเสียงต่ำ“โอ้? ฉันรับผลที่ตามมาไม่ไหวเหรอ? รู้ไหมว่าใครหนุนหลังฉันอยู่? ฮ่า ๆ... ฉันกลัวว่า ถ้าพูดออกไป จะทำให้เป็นลมล้มพับกันทีเดียว”“แต่เรากลับเข้าประเด็นหลักกันดีกว่า”จ้าวเว่ยเม้มปากแล้วก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว บีบหลี่ฮุ่ยหรานจนมุม และเลียริมฝีปากตัวเองพร้อมพูดว่า“ประธานหลี่ มานอนกับฉันสักคืนหนึ่ง แล้วฉันจะคืนข้อมูลที่ได้มาทั้งหมดให้ ฉันรับรองด้วยเกียรติของฉัน" "ไม่งั้น..."จ้าวเว่ยยิ้มและพูดว่า“พรุ่งนี้ เอกสารเหล่านี้จะปรากฏบนโต๊ะของบริษัทศัตรูในทุกรายละเอียด”"เป็นไง? แล้วคุณจะเลือกอะไร?"เมื่อฟังคำขู่ของจ้าวเว่ย หลี่ฮุ่ยหรานก็หลับตาและเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า“ผู้จัดการจ้าว ตอนนี้ฉันสามารถสรุปได้ว่าคุณกำลังข่มขู่ฉันอยู่ใช่ไหม?”“ถูกต้องแล้ว”จ้าวเว่ยเอนตัวเข้าไปใกล้หลี่ฮุ่ยหรานมากขึ้น หรี่ตาและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เขาดูภาคภูมิใจอย่างมาก รู้สึกชัดเจนว่าเขาควบคุมหลี่ฮุ่ยหรานได้แล้วในใจของเขา กำลังจินตนาการถึงสิ่งที่อยู่ใต้ชุดทำงานของเธอเมื่อคิดดูแล้ว เขาก็รู้สึกทันทีว่าเปลวไฟใต้ท้องน้อยได้ลุกโชนขึ้น และไม่สามารถควบคุมมันได้เลยเนื่องจากไม่สา
“อืม”จางซินพยักหน้าและจดจ่อกับของหวานบนโต๊ะอาหารในขณะเดียวกัน หลินเฟิงก็จับแขนของเขาและจ้องมองจ้าวเว่ยที่กำลังเดินไปที่ห้องน้ำ แววตาฉายความมืดหมนออกมา“เฮ้ นายมองอะไรอยู่ นายอิจฉาเหรอ?”เมื่อเห็นหลินเฟิงจ้องมองจ้าวเว่ยตลอดเวลา จางซินก็รู้สึกภูมิใจเล็กน้อยและพูดว่า“จ้าวเว่ยแตกต่างจากนาย เขาเป็นผู้จัดการแผนกที่รับผิดชอบตรวจสอบเอกสารการประมูลทั้งหมดของบริษัท รู้ไหมว่า มีคนกี่คนในเมืองเจิ้งเต๋อที่ต้องก้มหัวให้เขา?”“ไม่เหมือนนาย ที่ไม่รู้จักอะไรเลยนอกจากการใช้กำลัง และเพียงแค่ประจบประแจงพี่ฉันอย่างหน้าไม่อาย ขอให้เธอช่วยนายหางานให้”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ จางซินก็ทุบโต๊ะและหัวเราะอย่างสนุกสนาน:“หลินเฟิง นายก็โชคร้ายเช่นกัน นายคงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ ในบริษัทเลยใช่ไหม?”“พี่ฉันได้ยกแผนกรักษาความปลอดภัยให้กับนายแล้ว... แผนกรักษาความปลอดภัยเป็นเพียงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเท่านั้นเหรอ? มันตลกดีนะ เงินเดือนของนายเดือนละ 50,000 หรือเปล่า?”เมื่อได้ยินจางซินยังมีหน้ามาล้อเลียนตัวเอง หลินเฟิงก็ยิ้มเยาะและไม่สนใจที่จะคุยกับเธอด้วยซ้ำถ้าเธออยากพูด ก็ปล่อยให้เธอพูดไปตอนน
หลินเฟิงเงยหน้ามองคน ๆ นั้นอย่างเย็นชา และจู่ ๆ จ้าวเว่ยก็โกรธขึ้นมาเล็กน้อย ทำไมเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนี้ถึงได้พกความมั่นใจออกมาจากบ้านมามากขนาดนี้ได้?“ฉันเชิญให้ประธานหลี่มานั่งที่นี่ เพราะฉันมีเรื่องใหญ่ที่ต้องคุยกับประธานหลี่ แกเป็นแค่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ถ้าแกทำให้การตกลงทางธุรกิจมีปัญหา แกจะชดเชยได้ไหม?!”จ้าวเว่ยพูดอย่างเย็นชา“ฉันมีคุณสมบัติเพียงพอ”หลินเฟิงแสร้งทำเป็นโง่และพยักหน้าตรง ๆ“แก….”เมื่อเห็นการปรากฏตัวของหลินเฟิง จ้าวเว่ยก็โกรธขึ้นมาทันที“ได้ ๆ”หลี่ฮุ่ยหรานเอื้อมมือไปจัดกระโปรงสั้นของเธอให้เรียบร้อย นั่งลงข้าง ๆ หลินเฟิง และทำตัวเป็นคนกลางอย่างช่วยไม่ได้ มองไปที่จ้าวเว่ยแล้วพูดว่า“น้องฉันเอาโน้ตบุ๊คของฉันไปก่อนหน้านี้ ถ้ามันอยู่กับคุณ โปรดส่งคืนให้เจ้าของเดิมด้วย”นี่คือเรื่องที่หลี่ฮุ่ยหรานกังวลมากที่สุดในขณะนี้เพราะมีเอกสารลับที่เกี่ยวข้องกับหลี่ซื่อกรุ๊ปจำนวนมากในโน้ตบุ๊ค ซึ่งไม่ควรให้บุคคลภายนอกดูหากจ้าวเว่ยพบและขายเอกสารเหล่านี้ให้กับบริษัทคู่แข่ง หลี่ซื่อกรุ๊ปจะต้องได้รับผลกระทบอย่างหนักโดยเฉพาะอย่างยิ่งบอร์ดบริหารคนก่อน ๆ
ใบหน้าของกัวโหย่วคังกลายเป็นซีดเผือด และสุภาษิตที่ว่า 'เรื่องน่าเศร้าที่สุดคือความคิดโง่เขลา' เป็นวิธีที่เหมาะสมที่สุดในการอธิบายสถานะปัจจุบันของเขาโทรศัพท์ในมือของเขาตกลงพื้นพร้อมกับเสียงดังดูเหมือนว่าการตายของกัวไฉจะสร้างความกระทบกระเทือนครั้งใหญ่ให้กับเขาเขาไม่เคยคาดคิดว่าซือหม่าเซิงจะทำร้ายลูกชายของเขาจริง ๆ และไม่มีช่องทางในการเจรจา“หลินเฟิง...เป็นบอดี้การ์ดข้างตัวประธานหลี่ไม่ใช่เหรอ? หัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัย? ใคร... เขาเป็นใครกันแน่?”หลังจากพึมพำประโยคนี้อย่างเหม่อลอย กัวโหย่วคังก็เงียบไปในขณะเดียวกันที่สำนักงานใหญ่ของหลี่ซื่อกรุ๊ปหลี่ฮุ่ยหรานได้รีบกลับไปพร้อมกับหลินเฟิงเฟิงแล้วเดิมทีพวกเขาทั้งสองต้องการออกไปทานอาหารเย็นด้วยกัน แต่เธอกลับได้รับสายจากจางซินระหว่างทางในโทรศัพท์ได้แจ้งว่าแฟนใหม่ของจางซินได้ส่งโน้ตบุ๊คของหลี่ฮุ่ยหรานมาให้แล้วเมื่อหลินเฟิงและหลี่ฮุ่ยหรานรีบกลับไปที่หลี่ซื่อกรุ๊ป พวกเขาเห็นเลขาคนหนึ่งเดินเข้ามาจากออฟฟิศ และพูดอย่างอึดอัดใจว่า“ประธานหลี่ ลูกพี่ลูกน้องของคุณเพิ่งออกไปประมาณครึ่งชั่วโมงที่แล้ว เธอฝากที่อยู่ไว้และบอกว่าคุณควรไปพบเ
“เหอะ ๆ….”ในขณะนั้น ซือหม่าเซิงซึ่งเปลี่ยนเป็นใบหน้ายิ้มแย้มก็เข้ามาหาหลินเฟิง ยื่นชาชั้นเลิศให้เขา และโผล่หัวออกมาเพื่อทดสอบ“คุณหลิน ฉันเพิ่งโทรหาผู้นำตระกูลของเรา และเขาฝากให้ฉันทักทายคุณ”“เอาล่ะ ฉันเข้าใจแล้ว”หลินเฟิงตอบพร้อมพยักหน้า เขามั่นใจในความสามารถของตัวเอง จึงไม่กังวลกับกลอุบายใด ๆ ของซือหม่าเซิง เขาจิบชาและพยักหน้าเห็นด้วย“ชานี้ไม่เลว”“ฮ่า ๆ คุณหลิน ถ้าคุณชอบ ฉันจะส่งให้คุณ”“ไม่จำเป็น”หลินเฟิงปฏิเสธ เขายืดตัวอย่างขี้เกียจแล้วหันไปหาหลี่ฮุ่ยหรานและพูดว่า“กลับมาคุยกันเรื่องหนี้ที่บริษัทของนายเป็นหนี้หลี่ซื่อกรุ๊ปกันเถอะ ขอฉันดูหน่อย... ยอดรวมน่าจะ 1000 ล้าน รวมดอกเบี้ย...”“ไม่ต้องคำนวณ”ซือหม่าเซิงพูดแทรกขึ้นพร้อมโบกมือพร้อมส่งยิ้มกว้างเขาเอื้อมมือไปห้ามหลินเฟิงไม่ให้คิดคำนวณต่อ และยิ้มพร้อมพูดว่า“ถือว่าเป็นการแสดงความยินดีกับประธานหลี่ที่เข้าดูแลหลี่ซื่อกรุ๊ป 1500 ล้าน 5000 ล้านถือเป็นของขวัญ และ 1000 ล้านเป็นจำนวนเงินที่ฉันเป็นหนี้บริษัทของคุณก่อนหน้านี้ คุณคิดว่ายังไง?”“โอเค”หลินเฟิงพยักหน้าหลี่ฮุ่ยหรานรู้สึกไม่สบายใจ และขมวดคิ้วพร้อมพูด“ม
การบุกเข้าไปในตระกูลซือหม่าและบังคับให้พวกเขาขอโทษ?เรื่องราวแบบนี้ถูกเล่าให้เด็ก ๆ ฟัง พวกเขาก็ยังไม่เชื่อ“เราจะได้เห็นดีกัน!”กัวไฉยิ้มอย่างเย็นชาแต่หลินเฟิงกลับเยาะเย้ย คิดว่ากัวไฉต้องการรนหาที่ตาย ไม่สามารถหยุดเขาได้และไม่ใช่หน้าที่ที่จะต้องหยุดเขาด้วยหลังจากนั้นไม่นาน ซือหม่าเซิงก็กลับมาเขากลับมาที่เก้าอี้สำนักงานด้วยท่าทางที่เคารพมากขึ้น พร้อมกับถือกาน้ำชาไว้ในมือก่อนที่เขาจะรินชา กัวไฉคลานไปตรงโต๊ะของเขาและชี้ไปที่หลินเฟิงและฟ้องว่า“พี่เซิง เด็ก….เด็กคนนี้เพิ่งดูหมิ่นตระกูซือหม่า?”“คุณไม่สามารถปล่อยเขาไปง่าย ๆ!”“โอ้?”พี่เซิงกรอกตามองและพูดอย่างใจเย็น“เขาดูหมิ่นตระกูลซือหม่ายังไง?”“เขาบอกว่า”หลังจากกลืนน้ำลาย กัวไฉก็เยาะเย้ยและพูด“เขาแค่อ้างว่ามีความแค้นกับตระกูลซือหม่า เขาบอกว่าเขาบุกเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลซือหม่าในเมืองหลวง ทำร้ายนายน้อยของพวกเขา และบังคับให้ทั้งตระกูลขอโทษเขา!”“ถุ้ย!”กัวไฉแสร้งทำเป็นโกรธและพูดเสริม“ดูเด็กคนนี้สิ แล้วดูว่าตัวเองมีคุณค่าแค่ไหน เขากล้าที่จะกระจายข่าวลือแบบนี้ ฉันว่าเด็กคนนี้ตั้งใจหาที่ตาย พี่เซิง ได้โปรดอย่าลังเล….
ที่นอกประตู ซือหม่าเซิงลดเสียงลงเพื่อยืนยันตัวตนของหลินเฟิง ในขณะที่กัวไฉซึ่งซ่อนตัวอยู่ในมุมด้านในประตูจ้องมองหลี่ฮุ่ยหรานด้วยความประหลาดใจ“พวก...พวกแกติดสินบนพี่เซิงมาก่อนหน้างั้นเหรอ?”“พี่เซิง?”หลี่ฮุ่ยหรานรู้สึกสับสน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับประธานของบริษัทเต๋อเซิ่งแห่งนี้ เธอจะติดสินบนเขาได้ยังไงกัน?หลี่ฮุ่ยหรานจึงมองไปที่หลินเฟิง“หากบุคคลนั้นมาจากตระกูลซือหม่าจริง เขาก็ควรจะได้ยินชื่อฉัน หากเขาได้ยินชื่อฉัน….”หลินเฟิงแสดงสีหน้าเสียใจต่อกัวไฉ“ถ้าอย่างนั้นแกก็คงโชคร้ายแล้วล่ะ”“นี่มัน... เป็นไปได้ยังไง?!”กัวไฉส่งเสียงคำรามแหบพร่า ซึ่งส่งไปที่หลี่ฮุ่ยหรานพร้อมกับพูดว่า“แกไม่ใช่ผู้นำตระกูลหลี่เล็ก ๆ ในเจียงหนานหรอกเหรอ? และแก….”เขาชี้ไปที่หลินเฟิงอีกครั้ง“แกไม่ใช่แค่บอดี้การ์ดโง่ ๆ เหรอ? เป็นไปได้ยังไงที่แกจะมีเส้นสายตระกูลซือหม่าในเมืองหลวงได้?!”“ฉันเคยมีปัญหากับตระกูลซือหม่าอยู่ช่วงหนึ่ง”เมื่อเห็นว่าหลี่ฮุ่ยหรานก็มองเขาด้วยสายตาสงสัย หลินเฟิงก็อธิบายอย่างช่วยไม่ได้:“ก่อนหน้านี้ ฉันขอให้อาอวี๋ส่งยาเป็นเครื่องบรรณาการตระกูลซือหม่าแทนฉัน แต่อาอวี๋ได้รั