บทที่ 101

หลินเฟิงสายตาเหยียดหยามอย่างถึงที่สุด: “คุณเป็นใคร? มีสิทธิ์อะไรมาให้ผมไสหัวออกไป?”

จางกุ้ยหลานพูดอย่างถือตัว “ไอ้หนุ่ม อย่าคิดว่านายได้เป็นผู้ชายที่เกาะกินคุณหญิงใหญ่ตระกูลถังก็สามารถกำเริบเสิบสานได้นะ”

“กั๋วต้งเป็นคนที่ร่วมธุรกิจกับประธานหยาง ถังหว่านเจอกับประธานหยางก็ยังต้องเกรงใจเขา”

เลี่ยวกั๋วต้งโบกมือแล้วพูดอย่างถ่อมตัว: “แค่เรื่องเล็กน้อยไม่ควรค่าแก่การเอ่ยถึง”

จากนั้นเขาก็มองไปทางหลินเฟิง: “กุ้ยหลานไม่อยากเห็นหน้านาย ถ้านายเจียมตัวก็ไสหัวไปเดี๋ยวนี้ อย่าบีบบังคับให้ต้องฉันลงมือ”

หลินเฟิงยิ้ม และจ้องมองทั้งสองคน: “วุ่นวายอยู่เป็นนานที่แท้ตาแก่คนนี้ก็คือผู้ชายคนใหม่ของคุณเองเหรอ?”

“ลุง อายุเยอะแล้วก็อย่าออกมาเสแสร้งโอ้อวด กลับบ้านไปใช้ชีวิตวัยเกษียณเถอะ”

“ไอ้หนุ่ม ฉันดูแล้วว่าไม้อ่อนนายไม่ชอบ ชอบไม้แข็งสินะ”

เลี่ยวกั๋วต้งคิดไม่ถึงว่าวัยรุ่นคนตรงหน้าจะกำเริบเสิบสานขนาดนี้

เขาจึงฟาดหมัดไปตรงหน้าหลินเฟิงในทันที

ในอดีตเขาเคยเป็นถึงกรรมการกีฬา คุณสมบัติร่างกายแข็งแรงอย่างมาก

ถึงแม้ตอนนี้อายุมากแล้ว แต่จัดการกับวัยรุ่นคนหนึ่ง เขาคิดว่าไม่มีปัญหาอะไรแน่นอน

“ปึง” เสียงอุดอู้ด