เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 343
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 344
“ไปค้นร่างชาวซีเหลียงสิ พวกเขาพกยาแก้พิษมาเยอะมาก”เสิ่นหรงชี้ทางให้เซี่ยเชียนฮวันทันใดนั้นเซี่ยเชียนฮวันก็ตระหนักได้ขึ้นมาใช่แล้ว วันนี้โอกาสดีจับชาวซีเหลียงได้!บนร่างพวกเขาจะต้องมียาแก้ควันพิษแน่!คืนนั้นควันพิษกระจายไปทั่วทุกพื้นที่ ซึ่งใช้เวลาหลายวันกว่าจะสลายไปจนหมด หากพวกเขาไม่มียาแก้พิษ ชะตากรรรมของพวกเขาก็จะเป็นแบบเดียวกับเซียวเย่หลันเวลาไม่คอยท่า เซี่ยเชียนฮวันรีบวิ่งไปค้นตัวพวกเขาทันที แน่นอนว่าพบขวดยาสองสามขวดนางเปิดขวดและดมมัน เพื่อตรวจสอบส่วนผสมของผงเหล่านี้ จากนั้นก็เก็บมันไว้ในตะกร้าไม้ไผ่ของตัวเองเมื่อนางเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ก็ไม่เห็นชายคนนั้นแล้วเซี่ยเชียนฮวันยืนขึ้นพร้อมกับตะกร้าในมือ แล้วบ่นพึมพำว่า “ยังไม่ทันได้ถามชื่อเลย...ช่างแปลกคนเสียจริง”จู่ๆ ก็มาปรากฏตัวอย่างลึกลับทุกครั้ง แล้วก็หายตัวไปอย่างเงียบๆไม่รู้ว่าจุดประสงค์ของเขาคืออะไรแต่สรุปคือ ออกมาเก็บสมุนไพรในครั้งนี้แม้จะเจอสถานการณ์สุดระทึกไปบ้าง แต่ผลลัพธ์ค่อนข้างดี นับว่านางกับเซียวเย่หลันโชคดีมากเซี่ยเชียนฮวันถือตะกร้าสมุนไพรที่เสิ่นหรงมอบให้ แล้วเดินกลับไปที่กระท่อมมุงจาก“ข่าวดี ข้
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 345
ทางด้านเมืองหลวงนั้นได้กำหนดวันฝังพระศพของจ้านอ๋องเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั่นก็คือพรุ่งนี้ซึ่งเซี่ยเชียนฮวันไม่รู้เรื่องนี้ นางยังคงมีความสุขที่ได้ค้นพบยาแก้ควันพิษนางพบผ้าขาวสะอาดสองผืน และนำมาทำเป็นผ้าพันแผล ทายาแก้พิษลงบนผ้า ก่อนจะนำมาปิดตาเซียวเย่หลัน“คืนนี้ห้ามถอดผ้าผืนนี้ เชื่อข้าสิ พรุ่งนี้ท่านจะรู้สึกดีขึ้นมาก” นางกระซิบพูดแน่นอนว่ายาทานก็ไม่อาจมองข้ามได้ หลังจากเซี่ยเชียนฮวันประคองเซียวเย่หลันให้นอนลง นางก็ไปหยิบสมุนไพรและทำอาหารให้เขา กว่าจะทำทุกอย่างจนเสร็จ ก็ปาไปกลางดึกแล้วนางตักน้ำขึ้นมาจากบ่อน้ำ แล้วเดินไปหยุดอยู่ข้างๆ เซียวเย่หลัน“อะแฮ่ม ข้าอยากจะเช็ดตัวท่านสักหน่อย อย่างไรเสียท่านก็อยู่ข้างนอกมานาน ไหนจะซ่อนตัวอยู่ในห้องใต้ดินอีก ถ้าหากไม่เช็ดตัว ข้า...ข้าเกรงว่าท่านจะมีเหา” เซี่ยเชียนฮวันพูด ขณะที่ใบหน้าเริ่มแดงก่ำขึ้นมานางปลอบใจตัวเองอย่างเงียบๆ ว่า มันเป็นเรื่องปกติที่จะเช็ดตัวให้คนป่วย เพียงแต่ว่าเรื่องแบบนี้ควรปล่อยให้พยาบาลทําแต่ตอนนี้ข้างกายของเซียวเย่หลันมีแค่นางเพียงคนเดียว มีแต่นางเท่านั้นที่ต้องทำงานให้หนักขึ้น ทั้งงานของหมอและงานของพยาบาล
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 346
ในตอนเช้าเซี่ยเชียนฮวันลืมตาขึ้นมาอย่างง่วงงุน ก่อนผลักแขนอันหนักอึ้งของชายคนนั้นออกนี่เกือบจะฆ่านางแล้วจริงๆนางรีบมาช่วยเขาด้วยความเมตตา พยายามล้างพิษให้เขา รักษาบาดแผลให้เขาแต่ปรากฎว่าเขากลับตอบแทนนางด้วยวิธีนี้! โชคดีที่เซียวเย่หลันอ่อนโยนและระมัดระวังเมื่อคืนนี้ จึงไม่มีผลกระทบต่อลูกน้อยในท้องนาง มิฉะนั้น นางจะฆ่าสุนัขตัวผู้ตัวนี้อย่างแน่นอนแต่ตอนนี้ เซี่ยเชียนฮวันปวดเอวไปหมด จนเกือบจะลุกไม่ขึ้น“โครกคราก...” คงเป็นเพราะใช้แรงมากจนเกินไป พอตื่นขึ้นมา ท้องนางถึงได้ส่งเสียงร้องโครกครากด้วยความหิวไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องออกไปหาผลไม้ป่าเพื่อสนองความหิวของตัวเองก่อนเซี่ยเชียนฮวันช่วยเซียวเย่หลันเปลี่ยนยาอย่างระมัดระวังอีกครั้งหนึ่ง จากนั้นก็ปิดประตู กุมเอว เดินขึ้นเขาด้วยท่าทางอ่อนปวกเปียกนางไม่กล้าเดินไปตามเส้นทางที่เคยเดินมาก่อน เพราะเกรงว่าจะบังเอิญพบกับชาวซีเหลียงอีก จึงเปลี่ยนเส้นทางไปหาผลไม้ป่ากิน“พระชายาจ้านอ๋อง!” เซี่ยเชียนฮวันเพิ่งจะยัดพุทราเข้าปาก จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงตะโกนเรียกจากทางด้านหลังเมื่อหันกลับไปมอง ก็พบว่าเป็นอู่อันโหวที่ควบม้าเข้ามา“ท่
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 347
วันนี้ บ้านเรือนแต่ละหลังล้วนถูกปิด แม้แต่ร้านอาหารหรือร้านน้ำชาก็ไม่ได้รับอนุญาตให้เปิดเพราะวันนี้เป็นวันเคลื่อนพระศพของจ้านอ๋องฮ่องเต้ทรงมีรับสั่ง ให้ชาวต้าเซี่ยทุกคนแต่งกายไว้ทุกข์สิบวัน ใครละเมิดกฎจะถูกประหารชีวิตกระดาษเงินสีขาวปลิวว่อนไปตามถนน ขบวนเคลื่อนพระศพเป็นไปอย่างเคร่งขรึมและเงียบงัน เดินไปกลางถนนอย่างช้าๆองค์รัชทายาทและองค์ชายรองต่างขี่ม้าขนาบข้างขบวน เพื่อปกป้องโลงศพการให้สองคนนี้รับหน้าที่ส่งเสด็จ จะเห็นได้ว่า ฮ่องเต้ทรงให้ความสำคัญกับจ้านอ๋องมากเพียงใดทันใดนั้น ความเงียบของถนนก็ถูกทำลายลงด้วยเสียงกีบม้า“เร็วเข้า รีบพาพระชายาลงมา!” อู่อันโหวโบกมือสั่งข้ารับใช้ข้ารับใช้รีบเข้าไปในรถม้า กลับเห็นสภาพของเซี่ยเชียนฮวันที่ถูกมัดมือมัดเท้าเอาไว้ หากพาลงไปทั้งๆ แบบนี้คงดูไม่ดีแน่ คนอื่นอาจจะคิดว่าพวกเขาไปลักพาตัวพระชายามาแน่ๆ ดังนั้น ก่อนจะลงไป พวกเขาก็ใช้กริชตัดเชือกที่มัดขาของเซี่ยเชียนฮวันออกเซี่ยเชียนฮวันฉวยโอกาสนี้ชนพวกเขา แล้วกระโดดลงจากรถม้า! “พระชายา!” พวกเขาตะโกนไล่หลังเซี่ยเชียนฮวันวิ่งไปได้ไม่กี่ก้าว ก็พบกับขบวนเคลื่อนพระศพตรงหน้ากระดาษสี
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 348
“องค์รัชทายาทได้ยินหรือไม่? นางหมายความว่าจะพาท่านลงหลุม" องค์ชายรองหัวเราะขึ้นด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยองค์รัชทายาทเห็นแววตาท่าทางของเซี่ยเชียนฮวันที่ดูตื่นเต้นกระตือรือร้น ไม่เหมือนกับว่ากำลังพูดปด ในใจจึงรู้สึกสงสัยหรือเจ้าเจ็ดจะยังไม่ตาย...“ทหาร พาตัวนางไป!"ในขณะที่องค์รัชทายาทกำลังสับสนลังเลอยู่นั้น องค์ชายรองก็ได้เริ่มออกคำสั่ง!คนกลุ่มหนึ่งพุ่งกายเข้ามากดบ่าของเซี่ยเชียนฮวันเอาไว้ ดึงดันกันไปมาเพื่อต้องการลากตัวนางออกไป“พวกเจ้าอย่าลงไม้ลงมือ นางกำลังตั้งครรภ์!” องค์รัชทายาทไม่อาจทนดูต่อไปได้อีก จึงตั้งใจจะเข้าห้ามแต่คนเหล่านั้นกลับฟังคำพูดขององค์ชายรองเพียงคนเดียว แสร้งทำหูทวนลมกับคำสั่งขององค์รัชทายาทองค์ชายรองหรี่ตาลง สู้ตนใช้โอกาสนี้ทำลายเลือดเนื้อเชื้อไขของเซียวเย่หลันทิ้งเสียดีหรือไม่?จากนั้นเพียงแค่บอกว่าเซี่ยเชียนฮวันเข้ามารั้งเอาไว้เอง ไม่ทันระวังจึงทำให้นางตกเลือดผลักความผิดไปยังตัวนางเอง“ไม่ได้ยินคำที่องค์รัชทายาทสั่งหรือ พระชายาอ๋องตั้งครรภ์อยู่ พวกเจ้าระมัดระวังด้วย” องค์ชายรองจงใจเอ่ยขึ้นเสียงดังคนเหล่านั้นรับรู้ได้ทันทีถึงความหมายขององค์ชายร
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 349
“เจ้าเจ็ด เจ้า เจ้า เกิดเรื่องใดขึ้นกับเจ้า เหตุใดไม่กลับมาเสียแต่แรก ทำเอาพวกเราคิดว่าเจ้าตายไปแล้วเสียอีก”ซูอวี้เออร์เอ่ยขึ้นอย่างตะกุกตะกักหากคนที่อยู่ตรงหน้านี้คือเซียวเย่หลัน แล้วผู้ที่อยู่ในโลงศพคือใคร??หรือจะเป็นจริงตามที่เซี่ยเชียนฮวันพูด เป็นเพียงแค่ชาวซีเหลียงคนหนึ่ง?!ให้ตายสิหากนำร่างของชาวซีเหลียงส่งเข้าไปในสุสานจักรพรรดิ คงเป็นเรื่องน่าขัน อับอายขายหน้าไปทั่วหล้าอย่างแน่แท้!เซียวเย่หลันไม่ได้สนใจคำพูดของซูอวี้เออร์ เขาเดินเข้ามาข้างกายเซี่ยเชียนฮวัน แล้วใช้มีดตัดเชือกที่ข้อมือนาง“เจ้า......”เซี่ยเชียนฮวันนวดข้อมือของตน ขณะที่กำลังจะเอ่ยบางอย่างออกมา นางก็สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่ท้องอย่างแรง!นางเอามือกุมท้อง เหงื่อออกทั่วร่างชั่วพริบตาเดียว นางก็รู้สึกว่าโลกกำลังหมุน ภาพตรงหน้ามืดลงเป็นลมไปในทันที...เซียวเย่หลันเข้ามาอุ้มนางเอาไว้“เซียวฉง หากลูกในท้องของเซี่ยเชียนฮวันเป็นอะไรขึ้นมา ข้าจะคิดบัญชีกับเจ้า”เขามองไปทางซูอวี้เออร์ซูอวี้เออร์ตัวสั่นสะท้าน รีบอธิบายว่า “ไม่เกี่ยวอันใดกับข้า! เสด็จพ่อรับสั่งให้ข้าคุ้มกันเจ้าจนฝังร่างลงดิน ข้าเพียงเห็นแก
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 350
“หืม? ใครกันที่ช่วยเจ้าไว้ ข้าจะตบรางวัลให้อย่างงาม!”ฮ่องเต้รู้สึกสนใจเรื่องนี้ขึ้นมาเซียวเย่หลันคุกเข่าลง กล่าวด้วยน้ำเสียงต่ำทุ้มว่า “ขออภัยพ่ะย่ะค่ะเสด็จพ่อ หากลูกจะทูลขอรางวัลให้แก่คนผู้นั้นสักข้อหนึ่ง”“เจ้าลองว่ามา”ฮ่องเต้ยิ้มขึ้นผู้ที่ช่วยบุตรชายของเขาไว้ อยากได้สิ่งใดล้วนมิใช่ปัญหาต่อให้เป็นการแต่งตั้งตำแหน่งโหวหรือเจวี๋ยเซียวเย่หลันเม้มริมฝีปากบาง ๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นช้า ๆ “ลูกประสงค์ให้แต่งตั้งซูอวี้เออร์ให้เป็นพระชายารองพ่ะย่ะค่ะ”“ว่าอย่างไรนะ?”ฮ่องเต้ได้ยินดังนี้ รอยยิ้มก็หุบลงทันใด แทนที่ด้วยการขมวดคิ้วอย่างไม่พึงพอใจแต่เมื่อเห็นแก่เซียวเย่หลันที่เพิ่งผ่านพ้นความเป็นความตายมาหวุดหวิด เขาจึงไม่ได้โมโห ได้แต่ส่ายหน้ากล่าวว่า “เจ้าเจ็ด เจ้าควรรู้ดีว่าซูอวี้เออร์มีตัวตนแสนต่ำต้อย คนเช่นนั้นหากขึ้นเป็นพระชายารอง จะเป็นที่ขายหน้าของราชวังเราหนา”“ลูกเข้าใจความหมายของเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ แต่คนที่ช่วยลูกไว้ ก็คือซูอวี้เออร์”เซียวเย่หลันก้มหน้าลงฮ่องเต้ตกตะลึง “เป็นนางได้อย่างไร?”“หากไม่มีนาง ต่อให้ลูกมีชีวิตอยู่ ก็อาจกลายเป็นเพียงผู้ไร้ความสามารถเช่นขยะคนหนึ่ง บ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 351
พระสนมหมิงเฟยตาแดงระเรื่อ แม้จะทาหน้าด้วยแป้ง แต่ก็ยังเห็นอาการบวมเล็กน้อยนางเดินเข้าไปหาเซียวเย่หลันอย่างรวดเร็ว อ้าแขนกว้างและกอดเขาแน่นฮ่องเต้เห็นฉากที่สองแม่ลูกพบหน้า ในใจก็รู้สึกสะเทือนใจขึ้นมา เขาตบไหล่หมิงเฟยและเซียวเย่หลันเบาๆ ก่อนจะโอบกอดพวกเขาเข้าด้วยกันหัวใจมนุษย์นั้นสุดแท้จะหยั่งถึงก่อนจะเกิดคลื่นลม ทัศนคติของฮ่องเต้ที่มีต่อสองแม่คู่นี้ก็ราบเรียบมากแต่ตอนนี้เขากับหมิงเฟยผ่านความเจ็บปวดกับการสูญเสียลูกชายร่วมกัน การเกือบจะสูญเสียเซียวเย่หลันและได้กลับคืนมานั้น ทำให้ความห่วงใยที่มีต่อพวกเขา ดูจะหนักแน่นมากขึ้น“หลันเอ๋อร์ ถ้าเจ้าอยากแต่งตั้งซูอวี้เออร์เป็นพระชายารอง ข้าจะไม่คัดค้าน” หลังจากหมิงเฟยปล่อยเซียวเย่หลัน นางก็ถอนหายใจออกมาเซียวเย่หลันขมวดคิ้ว “เงื่อนไขคือ?”“เจ้าไม่เด็กแล้วนะ แต่ตำแหน่งรองพระชายาทั้งสองตำแหน่งกลับว่างเปล่า ตอนนี้ซูอวี้เออร์ได้ไปที่หนึ่ง ส่วนอีกที่ควรจะหาคนมารับโดยเร็วที่สุด ด้วยวิธีนี้จึงจะแผ่กิ่งก้านสาขาของเจ้า และบรรเทาความกังวลของฝ่าบาทได้”หมิงเฟยระบุเงื่อนไขของนาง“ความหมายของเสด็จแม่คือ นอกจากอวี้เออร์แล้ว ยังต้องแต่งอีกหนึ่ง
บทล่าสุด
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 514
“มันมาจากไหน?”เซียวเย่หลันถามเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว “ตงไหล!”“ตงไหล...”พอได้ยินชื่อสถานที่นี้ สีหน้าของเซียวเย่หลันก็ขรึมลงเล็กน้อย เขานึกถึงคนๆ หนึ่งเซี่ยเชียนฮวันเอ่ยชื่อของคนที่อยู่ในความคิดของเขาทันที “รู้สึกว่าบังเอิญมากใช่หรือไม่? ยาที่พวกฆาตกรให้เหยื่อกินเป็นผลผลิตพิเศษจากตงไหล ประจวบเหมาะกับตอนที่พวกเขาจับคนร้ายแถบชานเมืองนั้น ฉินจีที่มีสมญานามว่าเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งตงไหลถูกส่งตัวไปที่วังหลัง” “ช่างบังเอิญมากจริงๆ”เซียวเย่หลันจ้องไปที่หญ้าที่ส่งกลิ่นคาวปลาตายบนโต๊ะ นิ้ววางอยู่เหนือริมฝีปากแล้วบีบจมูกเบาๆเรื่องราวมากมายจริงๆเขาไม่รู้สึกว่าพวกนี้เป็นเรื่องบังเอิญทั้งสองเรื่องนี้ อย่างไรเสียก็ต้องเกี่ยวข้องกันเซี่ยเชียนฮวันพูดว่า “แล้วก็ ข้าให้เพื่อนไปสืบดูแล้ว เป็นเพราะหญ้าโช่วผิงถูกคนเข้าใจว่าเป็นยายืดอายุขัย มีจอมยุทธ์มากมายที่จะใช้มันกลั่นเป็นยาเพื่อใช้บำรุงสำหรับการฝึกยุทธ์”“เพื่อนเจ้าคนไหน? ผู้ชายหรือผู้หญิง?”จุดสนใจของเซียวเย่หลันอยู่ตรงนี้เซี่ยเชียนฮวันกลอกตามองบนอย่างไม่สบอารมณ์ “เถ้าแก่เนี้ยที่หอฮัวเยว่!”“อืม”ผู้หญิง เช่นนั้นเซียวเย่ห
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 513
ซูอวี้เออร์สีหน้าแข็งค้างสมควรตายคิดไม่ถึงเลยว่าพวกโจรโฉดพวกนี้จะได้รับข่าวสารว่องไวเพียงนี้!นางยังนึกว่า พวกเขาควรจะเป็นพวกโจรกระจอกในยุทธภพ ไม่ค่อยมีความเข้าใจเกี่ยวกับราชวงศ์นัก และนางเพิ่งตั้งครรภ์ไม่นาน จากภายนอกแล้วก็ดูไม่ออกหากเป็นเช่นนี้ นางในตอนนี้ก็กลายเป็นแกะน้อยเข้าถ้ำเสือแล้วสิ??ในขณะที่ซูอวี้เออร์เหงื่อเปียกชุ่มไปทั้งตัวและกำลังคิดว่าจะรับมือต่ออย่างไรนั้น หัวหน้าชุดขาวก็เงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าๆๆ ไม่ต้องเป็นกังวลไป!”“เป้าหมายของพวกเราคือหญิงตั้งครรภ์ท้องโต เจ้าที่เพิ่งท้องแบบนี้ ทารกในครรภ์ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเลย ไม่มีประโยชน์อะไรกับเราสักนิด” อีกคนหนึ่งพูดเสียงเย็น หัวหน้าชุดขาวตบไปที่บ่าของพรรคพวกตัวเอง “เอาล่ะ อย่าทำให้นางตกใจไปเลย พวกเรากำลังต้องการเลือดเนื้อเชื้อไขของราชวงศ์ต้าเซี่ยพอดี นางยังช่วยพวกเราได้อีกมาก”สีหน้าของพรรคพวกคนนั้นแสดงออกถึงความแปลกใจเล็กน้อยแต่ ที่แห่งนี้ คำพูดของหัวหน้าคนเดียวที่ถือเป็นคำตัดสินสูงสุดเขาได้ตัดสินใจจะร่วมมือกับซูอวี้เออร์แล้วซูอวี้เออร์เผยรอยยิ้มที่พึงพอใจออกมา “ตอนนี้ท่านอ๋องจะออกลาดตระเวนทุกคืน
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 512
ก่อนหน้านี้ เซียวจ้านได้พูดคุยกับนางหลายครั้งได้แสดงออกให้เห็นถึงความในใจอยู่บ้างแต่นางกลับไม่รู้เลยว่า เซียวจ้านนั้นแท้จริงแล้วไม่ได้เป็นคนเอาแต่เล่นไม่เอาอ่าวอย่างที่เผยให้เห็นในรูปลักษณ์ภายนอก ตอนเด็กเขาก็ผ่านความเจ็บปวดมาไม่น้อยแต่พวกนั้นต่างก็เป็นการพูดคุยเปิดใจทั่วไปเซี่ยเชียนฮวันยืนยันได้ว่าระว่างนางกับเซียวจ้านนั้นไม่มีการข้ามเส้น มากที่สุดก็เรียกได้ว่าเป็นเพื่อน ไม่ได้เป็นเหมือนที่เซียวเย่หลันคิดนางแค่นเสียงเหอะ “เซียวเย่หลัน ข้าว่านะ เพราะเจ้าเคยแอบขโมย พอมองใครก็รู้สึกว่าเป็นโจรเสียหมด”“ข้าไม่เคยขโมยของใคร” เซียวเย่หลันถูกทำให้โกรธจนขำแล้วเซี่ยเชียนฮวันยกมุมปาก “ตัวเจ้ามีหญิงสาวมากมาย ซูอวี้เออร์นั้นข้าไม่นับแล้ว ยังมีหลี่จิ้งหย่าที่ชอบพอกันมาตั้งแต่เด็ก ผู้อื่นแต่งงานกับองค์ชายสองแล้ว เจ้ายังไปติดพันนางยากจะอธิบายได้ชัดเจนอยู่เลย”“เป็นเพราะว่าจิตใจของท่านอ๋องเองไม่บริสุทธิ์ ดังนั้น ถึงได้รู้สึกว่าระหว่างข้ากับองค์ชายห้านั้นพิเศษอย่างไรล่ะ”เซียวเย่หลันน้ำเสียงเย็นเยียบ “ตัวข้าไม่เคยติดพันกับหลี่จิ้งหย่าจนอธิบายไม่ได้”“งั้นหรือ? เช่นนั้นวันนั้นที่ข้าเห็น
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 511
“ข้าเป็นหมอผู้เชี่ยวชาญ ไม่กลัวหรอก”เซี่ยเชียนฮวันปากแข็ง ดึงฝ่ามือออกจากมือของเซียวเย่หลันแล้วเริ่มชันสูตรศพทีละร่างหญิงสาวพวกนี้ตายเพราะเสียเลือดมากเกินไปพวกนางถูกกรีดร่างทั้งเป็น วิธีการทารุณมากแต่ที่แปลกคือ ภายในร่างของพวกนางกลับมีร่องรอยของยาอยู่ แต่ไม่ได้ถูกพิษอย่างที่เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพพูดพอเจ้าเมืองเห็นเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ เขาจึงบีบจมูกแล้วเดินไปด้านหน้าถามขึ้นว่า “พระชายาอ๋อง ท่านสังเกตพบสิ่งใดหรือไม่?”“จากที่ข้าสังเกต แทนที่จะพูดว่าพวกนางถูกพิษ ควรพูดว่าก่อนตาย พวกนางถูกคนกรอกยาชนิดหนึ่งให้กิน ไม่ถึงกับขั้นส่งผลร้ายต่อร่างกายมากนัก แต่ในเมื่อฆาตกรจะฆ่าพวกนางอยู่แล้ว เหตุใดต้องมากเรื่อง กรอกยาพวกนางด้วยเล่า”จุดที่เซี่ยเชียนฮวันคิดไม่ตกก็คือจุดนี้ในกระเพาะของทุกร่างล้วนมีเศษซากยาชนิดนี้เท่ากับว่า เรื่องนี้สำหรับฆาตกรแล้วเป็นขั้นตอนที่ขาดไม่ได้สำหรับฆาตกร ขั้นตอนนี้มีประโยชน์ต่อพวกเขาสูงสุดเซียวเย่หลันขมวดคิ้วเล็กน้อย “ยาชนิดนี้ทำขึ้นมาจากอะไรหรือ?”“น่าจะมีประโยชน์เพียงช่วยให้ร่างกายแข็งแรง แต่รายละเอียดต่างๆ ต้องรอให้ข้านำตั
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 510
“ใครน่ะ?!”เซี่ยเชียนฮวันตกใจเดินไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงมาอยู่ด้านหลังของนาง!พอนึกถึงเรื่องที่สตรีมีครรภ์หายตัวไปในช่วงนี้ ใจของเซี่ยเชียนฮวันก็เต้นตึกๆๆ รัวเป็นกลอง นางหันตัวขวับกลับมา นางก็ราดน้ำที่อยู่ในมือออกไปจนหมดจากนั้น...นางได้ทำให้ผมดกดำและเสื้อผ้าของเซียวเย่หลับเปียกไปหมดเซียวเย่หลันถูกน้ำราดทั้งหน้า หมดคำจะพูด ใช้มือเช็ดถูกแล้วพูดเสียงเย็น “การระมัดระวังตัวตลอดเวลานั้นเป็นเรื่องดี แต่ก็ไม่ต้องกลัวเป็นกระต่ายตื่นตูมไป”“ใครให้เจ้ามาไม่ให้เสียงสักนิดล่ะ มาอย่างกับผี ตกใจหมดเลย” เซี่ยเชียนฮวันเองก็อารมณ์ไม่ดี “แต่ก่อนเจ้าไม่มาโรงหมอไม่ใช่หรือ วันนี้วิ่งแจ้นมาที่นี่ทำไม?”“หากไม่ใช่เพราะเจ้าเมืองซุ่นเทียนมาขอแล้วขออีก ข้าเองก็คร้านจะมา”เซียวเย่หลันแสดงท่าทางรังเกียจเต็มที่ หยิบเอาผ้าออกมาเช็ดหน้าเซี่ยเชียนฮวันไม่เข้าใจ “เจ้าเมืองซุ่นเทียนขอร้องเจ้า? เขาเองก็อยากซื้อครีมบำรุงให้ฮูหยินของตนหรือ?”“พบศพเหยื่อสาวแถวชานเมืองหลวง ฝ่ายชันสูตรบอกว่าพวกนางถูกพิษ แต่ไม่สามารถตรวจสอบได้แน่ชัดว่าเป็นพิษจากอะไร เจ้าเมืองซุ่นเทียนก็เลยอยากขอให้เจ้าช่วย”เซียวเย่หลันพูดอธิบายส
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 509
“รู้สิ ทำไมหรือ?”เซี่ยเชียนฮวันตะลึงตอนที่อยู่โรงหมอ นางได้ยินพวกชาวบ้านถกเถียงกันราวกับว่ามีหญิงสาวมากมายที่ถูกจับตัวหรือว่า ที่ฮ่องเต้เรียกตัวเซียวเย่หลันไปห้องทรงพระอักษรก็เพราะจะให้เขาตรวจสอบเรื่องนี้เซียวเย่หลันพูดเสียงทุ้มว่า “สตรีที่ถูกพวกเขาจับตัวไปล้วนเป็นสตรีมีครรภ์” “อะไรนะ???”เซี่ยเชียนฮวันอดตกใจไม่ได้!ตามหลักแล้ว สตรีที่ถูกจับตัวไปควรเป็นหญิงสาวอายุน้อย เหตุใดจึงเป็นสตรีมีครรภ์ล่ะ?“ตอนนี้ คนในเมืองหลวงในใจกระวนกระวาย เสด็จพ่อได้ออกประกาศห้ามออกจากเคหะสถานยามค่ำคืนแล้ว นับจากวันนี้เป็นต้นไป ข้าต้องนำทหารออกไปลาดตระเวนทุกคืน จนกว่าจะจับตัวพวกผู้ร้ายพวกนั้นได้”เซียวเย่หลันมองไปทางเซี่ยเชียนฮวันปราดหนึ่ง ยื่นมือไปบีบแก้มนาง “เจ้าดูแลเด็กน้อยในท้องของเจ้าให้ดี ช่วงนี้อย่าออกไปวิ่งพล่านที่ไหน ได้ยินไหม”“อื้อ”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างว่าง่ายไม่แปลกที่เซียวเย่หลันไม่ยอมให้นางช่วยที่แท้ก็เพราะแค่มีครรภ์ก็ตกอยู่ในอันตรายแล้ว เพื่อปกป้องเด็กน้อยในท้อง นางต้องไม่เอาตัวเข้าไปเสี่ยงเซี่ยเชียนฮวันไม่ได้พูดเรื่องไปช่วยอีกนางติดตามเซียวเย่หลันกลับจวนอ๋อง แล้ว
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 508
หลังจากที่ได้เห็นฉากพยานแมวในเหตุการณ์กับตาตัวเองแล้ว สุดท้ายฉินจีก็ยอมรับด้วยตัวเองแล้ว นางคุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้ ตัวสั่นเทิ้มสีพระพักตร์ของฮ่องเต้เคร่งขึมดูแล้ว เป็นเหมือนดั่งที่เจ้าห้าพูดจริงๆ ด้วย ฉินจีตั้งใจปล่อยแมวไปทำให้เซี่ยเชียนฮวันตกใจไม่ว่าตอนนี้เขาจะลำเอียงรักและเอ็นดูฉินจีมากเพียงใด เรื่องนี้ข้องเกี่ยวกับลูกหลานของราชวงศ์ ไม่สามารถทำตัวเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ได้เหมือนเรื่องที่พวกนางสนมทั้งหลายแก่งแย่งความรักกัน เซียวเย่หลันเดินออกมา จ้องไปที่ฉินจีอย่างเย็นชา “ขอเสด็จพ่อลงโทษอย่างสาหัสด้วยพ่ะย่ะค่ะ”“ถ่ายทอดคำสั่ง ลำดับศักดิ์ของฉินจีลดขั้นลงเหลือเพียงไฉหนี่ว์ ถูกกักบริเวณในหอหลิวอินเป็นเวลาสามวัน ห้ามออกจากประตู”ฮ่องเต้กุมขมับ ไม่ได้มองไปทางฉินจีที่มีท่าทีน่าสงสารอีกทั้งลดลำดับศักดิ์ ทั้งถูกกักบริเวณ ถือว่าเป็นการให้เกียรติเซียวเย่หลันกับเซี่ยเชียนฮวันมากแล้ว เซี่ยเชียนฮวันยิ้มตาหยี “ขอบพระทัยเสด็จพ่อที่ทรงให้ความยุติธรรมเพคะ”จากนั้น นางก็หันไปทางเซียวจ้าน ในดวงตาเรียวเล็กมีประกายแสงแสดงถึงความจริงจัง “และต้องขอบคุณน้องห้าด้วยที่พูดผดุงความยุติธรรมแก่ข้า”“น้
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 507
“ฝ่าบาท พระชายาจ้านอ๋องคงไม่ได้มีปัญหาที่ตรงนี้หรอกนะเพคะ”ฉินจีชี้ไปที่หัวของตัวเองฮ่องเต้โบกพระหัตถ์ “เอาล่ะ อย่าได้พูดเช่นนี้เลย”ฮ่องเต้ไม่ได้เอาความกับคำพูดส่งเดชของฉินจีอย่างไรเสีย การพูดตรงๆ เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของฉินจี ก็เหมือนหมิงเฟยอย่างนั้นหากไม่ใช่เพราะชอบนิสัยเช่นนี้ของนาง ฮ่องเต้ก็คงไม่ลำเอียงชอบนางมากกว่าทว่า ฮ่องเต้เองก็รู้สึกว่าเซี่ยเชียนฮวันราวกับว่าสมองถูกกระทบกระเทือน กลับมาตั้งคำถามกับแมวอย่างเอาจริงเอาจัง ไม่รู้ว่านางจะมาไม้ไหนอีก“หากแมวตัวนั้นตอบคำถามของพระชายาจ้านอ๋องจริงๆ หม่อมฉันยอมรับโทษเพคะ” ฉินจีหัวเราะเยาะเย้ยเบาๆ“เจ้าเป็นคนพูดเองนะ” เซี่ยเชียนฮวันนั่งปัดมืออยู่ที่พื้น “เอาล่ะ เป็นแมวที่สัตย์ซื่อหน่อยซิ”“เหมียว เหมียว เหมียว?” เจ้าแมวขาวเอียงหัวเล็กน้อยเซียวเย่หลันเองก็ทนดูไม่ค่อยไหวแล้ว อยากจะลากตัวนางออกไปทันใดนั้น ขณะที่ทุกคนกำลังคิดว่าเซี่ยเชียนฮวันกำลังก่อเรื่องนั้น เจ้าแมวขาวกลับยื่นอุ้งมือออกมา!มันทำเหมือนที่เซี่ยเชียนฮวันพูดจริงๆ ด้วย ข่วนไปที่หยกห้อยเอวที่อยู่ด้านขวาผู้คนต่างสีหน้าเปลี่ยนสี“เป็นไปไม่ได้!” ฉินจีโพล่งออก
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 506
“ฝ่าบาททรงรอบรู้ หม่อมฉันเพียงแต่พูดความจริงเท่านั้น”ฉินจีหลุบตาลงฮ่องเต้มองไปที่เซียวจ้านแล้วพูดว่า “เจ้าห้า เจ้าเป็นคนมีมารยาทดีมาโดยตลอด ทำไมวันนี้ต้องมีปัญหากับฉินเออร์ด้วย”“ทูลเสด็จพ่อ ลูกไม่ได้ตั้งใจจะมุ่งเป้าไปที่ผู้ใด เพียงแต่เห็นฉินเจี๋ยอวี๋กับพระชายาจ้านอ๋องโต้เถียงกัน จากนั้นพระชายาจ้านอ๋องเกือบจะล้ม ซึ่งเลี่ยงไม่ได้ที่คนจะรู้สึกสงสัย”เซียวจ้านประกบมือคำนับแล้วกล่าวขึ้นในเวลานี้ ในที่สุดเซียวเย่หลันก็เอ่ยปากถามเซี่ยเชียนฮวันที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ล้มหรือเปล่า”“ไม่เป็นไร ไม่ตายหรอก”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างไม่สบอารมณ์เซียวเย่หลันพูดไม่ออกสตรีที่ดูอ่อนแอกันคนภายนอกแต่กับคนในบ้านกลับหยาบคายใส่คนนี้นี่เขากำลังแสดงความเป็นห่วงนางชัดๆ แต่กลับพูดจายอกย้อนกับเขา“ฉินเอ๋อเพิ่งเข้าวังไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ หากมีตรงไหนล่วงเกินสะใภ้เจ็ด พวกเจ้าก็แค่ให้อภัยก็จบแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำให้ตึงเครียดขนาดนี้”ฮ่องเต้พูดเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าต้องการให้เรื่องนี้สงบลง ไม่ถือสาหาความผิดของฉินจีอย่างไรก็ตาม พอได้ยินเช่นนี้ฉินจีกลับตกใจเล็กน้อยเดิมทีนางคิดว่าฮ่องเต้จะไม่เพียงแต่ปกป้องนา
