แชร์

บทที่ 353 เกมนี้ เขาเบื่อมันแล้ว

เรื่องที่เขาหนีออกมาจากโรงพยาบาลจิตเวช ไม่มีใครรู้เลยสักคน!

แต่ต่อให้ตอนนั้นจะไม่มีใครสังเกตเห็น พอหลังจบเรื่องก็จะต้องมีคนเห็นแน่นอน

แววตาของลู่ซิวหนิงเปล่งประกายขึ้นเล็กน้อย และมีความกลัวที่เพิ่มขึ้น

“คุณรู้จริง ๆ เหรอ?”

ลู่ซิวหนิงยังคงทดสอบถามออกไป

น้ำเสียงของฟู่จิ้นหานค่อนข้างเบา ปนกับเสียงหัวเราะที่ดังขึ้นมา

“แกเคยไปที่ตึกฟู่ซือกรุ๊ป เคยไปที่โรงแรมไห่เฉิง เคยไปที่โรงพยาบาลซินเหอ กระทั่ง......แกยังปลอมตัว แกปลอมตัวได้ดีมาก ขนาดซูหรานขึ้นรถที่แกขับ เธอก็ยังไม่รู้ตัว......”

เขาสามารถพูดสิ่งเหล่านี้ออกได้ นั่นมันหมายถึงอะไรกันล่ะ?

ลู่ซิวหนิงตัวสั่นเล็กน้อย

เขารู้เรื่องทั้งหมดจริง ๆ!

ไม่เพียงแค่รู้เท่านั้น แต่ยังปล่อยให้เขาอยู่ข้างนอก และไม่ได้ลงมืออะไรกับเขาอีกต่างหาก

ฟู่จิ้นหาน......คิดจะทำอะไรกันแน่?

แววตาของลู่ซิวหนิงเป็นประกาย เขาอดไม่ได้ที่จะถามออกไปว่า

“คุณจะทำอะไร?”

“ฉันก็บอกแล้วไง ว่าฉันก็แค่ต้องการความสนุก ส่วนแก......ก็คือความสนุกของฉัน!”

ฟู่จิ้นหานยิ้มเยาะอย่างเย็นชา ท่าทางดูไม่แยแสของเขา ลู่ซิวหนิงยิ่งรู้สึกมึนงง เขาพยายามคาดเดาว่า “ความสนุก” นี้คืออะไรกั
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status