บทที่ 352 ทำร้ายตัวเอง

“ซูหราน!”

เสียงของฟู่จิ้นหานสั่นเครือไม่หยุด

ที่ปลายสาย ลู่ซิวหนิงตั้งใจเปิดเสียงให้ดัง เพื่อทำให้ฟู่จิ้นหานได้ยินเสียงของซูหราน

เพียงแค่ได้ยินเขาเรียกชื่อ “ซูหราน” ลู่ซิวหนิงก็รู้สึกถึงความตึงเครียดของฟู่จิ้นหานแล้ว

ลู่ซิวหนิงค่อย ๆ เหลือบไปมองซูหราน

ในตอนนี้ ซูหรานกำลังนั่งพิงอยู่ที่ห้องโดยสาร แววตาเริ่มมืดมัว

เนื่องจากเมื่อสักครู่เธอได้ต่อสู้กับลู่ซิวหนิง ทำให้ศีรษะของเธอชนเข้ากับผนังของห้องโดยสาร และตรงบาดแผลก็กำลังมีเลือดไหลออกมา

เดินทีเธอก็อ่อนแรงอยู่แล้ว ในตอนนี้ เธอยิ่งรู้สึกมึนงงมากขึ้นกว่าเดิม

เหมือนว่าเธอจะได้ยินเสียงของฟู่จิ้นหาน

หัวของเธอเริ่มหนักขึ้นเรื่อย ๆ ภายใต้ความมึนงง เธอเรียกออกไปตามสัญชาตญาณว่า “สามี” จิตใต้สำนึกของเธอเริ่มจะไม่สามารถต้านทานได้อีกต่อไปแล้ว

แม้แต่ลู่ซิวหนิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ร่างของเขาก็เริ่มสั่นไหวแล้วด้วยเช่นกัน และการมองเห็นของเธอก็ค่อย ๆ เบลอมากขึ้นเรื่อย ๆ

แต่เธอกลับรู้ตัวดี ว่าเธอจะหลับไม่ได้

หากว่าเธอหลับ ก็เท่ากับปล่อยให้ลู่ซิวหนิงได้ทำตามใจชอบ

ภายใต้ความมึนงง ซูหรานหยิกเนื้อที่ต้นขาอย่างแรง พยายามใช้ความเจ็บปวดเพื่อให้ตัวเ