บทที่ 342 ความรังเกียจที่มาจากเธอ

ลู่ซิวหนิงฮึดฮัดในใจเบา ๆ

ไม่ว่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบัน ในสายตาของซูอิน เขาก็ยังคงเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งเสมอ

เมื่อนึกถึงประสบการณ์ที่เคยผ่านมา ในสายตาของลู่ซิวหนิงก็ยิ่งเย็นชาขึ้นเรื่อย ๆ กระทั่งไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเพิ่มแรงกดที่มือตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาบีบคางเธอเอาไว้แน่น รอยนิ้วมือเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ

“อ่า เจ็บ......”

ซูอินรู้สึกเจ็บเล็กน้อย การตอบสนองแบบนี้ของเขาอาจจะเกินไปหน่อยจริง ๆ

เขารู้สึกว่าสถานการณ์มันค่อนข้างหนัก เลยไม่อยากช่วยงั้นเหรอ?

แต่ในตอนนี้ เธอมีเพียงคนที่อยู่ตรงหน้าเธอเท่านั้น ที่พอจะสามารถใช้ประโยชน์ได้

ซูอินมองไม่เห็นใบหน้าของฝ่ายชาย ถึงแม้ว่าเธอจะปิดตา แต่ก็สัมผัสได้ถึงมือของเขาที่กำลังจับคางของเธอเอาไว้อยู่

เขาผ่อนคลายมือลงมาก เธอจึงจงใจใช้ใบหน้าถูไถไปกับมือของเขา

“ผู้หญิงคนเดียว ฉันอาจจะทำไม่ได้ ดังนั้นจึงมีแค่นายเท่านั้นที่ช่วยได้ นายจะช่วยฉันใช่ไหม?”

เห็น ๆ อยู่ว่าสิ่งที่เธอกำลังพูดตอนนี้มันคือเรื่องใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับชีวิตของผู้อื่น

แต่เสียงที่ดูบริสุทธิ์และไร้เดียงสาของซูอิน กลับเหมือนเป็นการขอให้คนรักมอบดอกไม้ช่อหนึ่ง หรือของขวัญสักชิ้นหนึ่งเท่าน