เขายังถือกระดาษปึกเล็กๆ อยู่ในมือ และใครก็ตามที่ไม่รู้คงคิดว่าเขากำลังถือเอกสารอยู่“นี่ ข้อมูลที่คุณต้องการ”ซูหนานวางกองกระดาษเล็กๆ ไว้บนโต๊ะของจ้านหยิน และเขาก็นั่งลงทันที วางอาหารเช้าลงบนโต๊ะ และถามเจ้านายที่อยู่ตรงข้ามเขาว่า "เอาสักหน่อยไหม? ฉันขอให้โรงแรมกวนเฉิงมาส่งให้ มันอร่อยมากจริงๆ ”โรงแรมกวนเฉิงเป็นโรงแรมในจ้านซื่อกรุ๊ป และจ้านหยินมักจะรับประทานอาหารที่นั้นทั้งสามมื้อต่อวันตอนนี้เขามีภรรยาแล้ว ซูหนานไม่ได้ไปกินข้าวเย็นกับเจ้านายมาสักพักแล้วอืม ค่อนข้างคิดถึงมัน"ไม่ล่ะ"จ้านหยินหยิบกองเอกสารขึ้นมาและพลิกดูเอกสารเหล่านั้นก่อนจะถามว่า "พวกมันทั้งหมดอยู่ในนี้หรือเปล่า"“ก็ทั้งหมดนี่แหละ ยกเว้นบรรพบุรุษ 5 รุ่นก่อนถูกแยกออกไปหมดแล้ว”"นั่นคือทั้งหมดแล้วหรือ?"“ยกเว้นคนหนุ่มสาวที่ย้ายออกไปทำงานข้างนอก คนรุ่นเก่าก็ทำนาในหมู่บ้านกันหมด ไม่มีประโยชน์อะไร”จ้านหยินเงียบไปตามคำพูดของซูหนาน ญาติๆ ของบ้านเกิดของไห่ถง ยกเว้นคนหนุ่มสาวที่ย้ายออกไปแล้ว ยังใช้กระดาษได้ไม่กี่แผ่นอีกด้วย คนแก่แทบไม่มีอะไรจะเขียนถึง ซูหนานจึงแยกแยะข้อมูลพื้นฐานของคนเหล่านั้น เช่น อายุเท่าไหร่ แ
"ตื๊ด ๆ ๆ ๆ..."โทรศัพท์ภายในห้องดังขึ้นจ้านหยินกดปุ่มแฮนด์ฟรี“คุณจ้าน คุณนหนูชางมาที่นี่อีกแล้วค่ะ”ใบหน้าของจ้านหยินมืดลงและเขาพูดอย่างเย็นชา "อย่าไปสนใจเธอ"เลขาพูดทางโทรศัพท์ว่า "คุณหนูชางได้เชิญใครบางคนให้นำรถขยดอกไม้มาตั้งทะเลดอกไม้รูปหัวใจที่ทางเข้าบริษัทของเราเพื่อแสดงความรักต่อคุณจ้านค่ะ"ซูหนานจ้องมองเจ้านายของเขาเต็มไปด้วยเรื่องซุบซิบจ้านหยินเหลือบมองเขาอย่างเย็นชาแล้วพูด "เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหาไปไหนหมด? พวกเขาปล่อยให้คนอื่นทิ้งขยะที่ทางเข้าบริษัทของเราได้ยังไง"หลังจากพูดเขาก็กดเพื่อตัดสายเลขารู้ว่าต้องทำอะไรตอนนี้ซูหนานหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า "จริงๆ แล้ว ซางเสี่ยวเฟยเยี่ยมยอดจริงๆ ผู้หญิงคนนั้นกล้าที่จะรักและเกลียด มีผู้หญิงชื่นชมคุณมากมายเหมือนกับจำนวนเส้นผมที่เยอะของฉันเลย แต่คนเดียวที่กล้าสารภาพกับคุณและลงมือทำคือซางเสี่ยวเฟย”“คุณคิดว่าเธอดีมาก ก็ไปจัดการและไปเปลี่ยนความสนใจของเธอจากฉันไปหาคุณ แบบนี้จะให้ฉันสงบสุข”ซูหนานสำลัก“ฉันไม่ชอบคนประเภทนั้น”ซูหนานหาข้อแก้ตัวให้ตัวเอง เขามีมาตรฐานสูงและให้ความสำคัญกับ "ความดึงดูด" มาก ไม่ว่าหญิงสาวหน้า
ลูกสาวตระกูลซางตระกูลซางและจ้านไม่มีสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมากนัก และหากพวกเขาไม่เป็นมิตรต่อซางเสี่ยวเฟย พวกเขาจะไม่สามารถรับผิดชอบได้หากความขัดแย้งระหว่างทั้งสองบริษัทรุนแรงขึ้นได้ในไม่ช้า มีรถยนต์หลายคันมาอย่างรวดเร็วและหยุดที่ทางเข้าของจ้านซื่อกรุ๊ปซางหวู่เหิงลงจากรถแล้วรีบเดินไปหาน้องสาวที่ถือโทรโข่งใหญ่และสารภาพกับจ้านหยินผ่านอากาศอยู่เขามีใบหน้าหล่อเหลาที่ดำเหมือนฟ้าผ่าไม่จำเป็นต้องถาม ก็ให้รู้ว่าเป็นจ้านหยินที่โทรหาเขาอีกครั้งและบ่นเรื่องความบ้าคลั่งของน้องสาวของเขาเขาบังเอิญอยู่ในการประชุมเมื่อได้รับโทรศัพท์ร้องเรียนจากจ้านหยิน ซางหวู่เหิงรู้สึกหงุดหงิดนอกเหนือจากทีมผู้บริหารอาวุโสแล้ว เขามากับบอดี้การ์ดเป็นการส่วนตัวเพื่อจับน้องสาวของเขากลับมา"จ้านหยิน....."ก่อนที่ซางเสี่ยวเฟยจะพูดจบ โทรโข่งขนาดใหญ่ในมือของเธอก็ถูกมือใหญ่คว้าไป เธอมองไปและพบกับใบหน้าตึงของพี่ชายคนโตของเธอ เธอตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นก็หดตัวลงและพูดอย่างเขินอาย “พี่ใหญ่”ซางหวู่เหิงโยนมันลงบนพื้น คว้าข้อมือของน้องสาวแล้วลากเธอออกไป“พี่ใหญ่ ฉันชอบจ้านหยิน ฉันชอบเขาจริงๆ ฉันแอบรักเขามาหลายปีแล้ว แ
โรงเรียนมัธยมต้นกวนเฉิงในร้านหนังสือ ไห่ถงนั่งที่เคาท์เตอร์ เพื่อเลื่อนดูข่าวด้วยโทรศัพท์ของเธอ ในขณะที่เซินเสี่ยวจวินนั่งตรงข้ามเธอ ถือนิยายโรแมนติกในมือ และอ่านด้วยความสนใจอย่างมากการเปิดร้านหนังสือของตัวเองและอ่านหนังสือที่คุณต้องการนั้นสะดวกมากเซินเสี่ยวจวินเกือบจะอ่านนิยายโรแมนติกในร้านเกือบจบหมดแล้วบางครั้งไห่ถงจะแซวเธอ ชอบอ่านหนังสือขนาดนั้น ทำไมไม่เขียนมันเองด้วย“ถงถง พระเอกและนางเอกในนิยายเรื่องนี้ก็เป็นการแต่งงานฟ้าแลบเหมือนกัน”เซินเสี่ยวจวินวางนิยายลงแล้วยิ้ม "มันคล้ายกับเธอมาก"ไห่ถงเหลือบมองเธอแล้วพูดว่า "มีคนจำนวนมากที่แต่งงานฟ้าแลบ ซึ่งทุกคนเป็นมหาเศรษฐีกันหมด คู่แต่งงานของฉันเป็นคนทำงานธรรมดา"แม้ว่าจ้านหยินจะทำงานที่บริษัทใหญ่ แต่เขายังคงเป็นพนักงานธรรมดา“เธออย่าอ่านนิยายมากไป ฉันกลัวว่าเธอจะบ้าตายไปในขณะที่อ่าน และจะแต่งงานไม่ได้ตลอดชีวิต เพราะเปรียบเทียบผู้ชายในชีวิตจริงกับตัวเอกในนวนิยาย ซึ่งก็คือเอามาเปรียบเทียบไม่ได้ ผู้ชายอย่างพระเอกในนิยายมีแค่ในนิยายเท่านั้น”ในชีวิตจริง มีประธานบริษัทที่อายุน้อย หล่อ รวย และทุ่มเทเพียงไม่กี่คน“ฉันอ่านนิยายเพ
“ถ้านายน้อยจ้านมีปัญหาใดๆ ความหลงใหลของคุณหนูซางก็คงไร้ผล”เซินเสี่ยวจวินพูดอย่างเสียใจว่า "เป็นเรื่องยากที่ใครจะกล้าสารภาพความรู้สึกของตนต่อนายน้อยจ้านอย่างเปิดเผย หากไม่มีผลลัพธ์ก็น่าผิดหวัง ว่าแต่นายน้อยจ้านมีปัญหาจริงๆ เหรอ?"ไห่ถงหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า "เธอถามฉันแล้วฉันจะไปถามใคร?"พวกเธอแค่สงสัยแน่นอนว่า ถ้านายน้อยจ้านยอมรับคุณหนูซางได้ และแต่งงานกัน มันก็พิสูจน์ได้ว่านายน้อยจ้านปกติแต่มันเกี่ยวอะไรกับเธอล่ะ?เธอไม่สนใจข่าวซุบซิบเกี่ยวกับนายน้อยจ้าน ซึ่งหมายความว่า เซินเสี่ยวจวินชอบอ่านข่าวซุบซิบและพูดคุยต่อหน้าเธอเป็นครั้งคราว จากนั้นเธอก็รู้ข่าวใหญ่เกี่ยวกับเมืองนี้ด้วยความไม่อยากคุยเรื่องซุบซิบที่ไม่เกี่ยวข้องกับตัวเองไห่ถงจึงหยิบเครื่องมือออกมาและเตรียมทองานฝีมือของเธอเซินเสี่ยวจวินพึมพำและยังคงดูผลการค้นหาที่ร้อนแรง ขณะที่เธอดู สีหน้าของเธอก็จริงจัง ไม่นานเธอก็ตบแคชเชียร์พร้อมเสียงดังปัง ไห่ถงก็สะดุ้ง“เสี่ยวจวิน เธอเป็นอะไรไป? มันทำให้ฉันกลัวนะ”“ให้ตายเถอะ! มันบ้าที่สุด!”เซินเสี่ยวจวินโกรธมาก เธอลุกขึ้นและยื่นโทรศัพท์มือถือให้เพื่อน เธอพูดด้วยความโกรธว่า
"ตื๊ดๆ ๆ ๆ..."เสียงโทรศัพท์ของไห่ถงดังขึ้นเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเห็นว่าเป็นสายเรียกเข้าจากพี่สาว จึงกดรับสาย"ถงถง เห็นการค้นหายอดฮิตบนเวยป๋อไหม? พวกเขาน่ารังเกียจเกินไปแล้ว!"ไห่หลิงก็โกรธมากเช่นกันเมื่อพ่อและแม่ของเธอทั้งคู่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุ ตอนนั้นเธออายุได้สิบห้าปีและจำสิ่งต่างๆ ได้มากกว่าน้องสาวของเธอเธอเขียนไว้ในไดอารี่ของเธอว่าปู่ ย่า ตา ยาย ลุงๆ และ อาๆ ทั้งหลาย โหดร้ายกับสองพี่น้องขนาดไหนและเธอยังคงเก็บไดอารี่นั้นไว้อยู่ไม่คิดว่าพวกเขาจะกลับดำเป็นขาว ลากสองพี่น้องลงมาเพื่อให้คนประนาม"ไม่ใช่ว่าพวกเขาเพิ่งน่ารังเกียจซะเมื่อไหร่ เมื่อก่อนก็ใจดําอยู่แล้ว""ฉันจะเข้าไปในเว็บอธิบายตอนนี้"ไห่หลิงพูดจบแล้วก็กำลังจะวางสาย แต่ถูกไห่ถงเรียกไว้ก่อน "พี่ ไม่ต้องไปอธิบายหรอก รอให้เรื่องนี้มันใหญ่กว่านี้พวกเราค่อยตอบ จะได้ฉีกหน้าพวกเขาทีเดียว"“พวกเขาเผยแพร่ภาพถ่ายและหมายเลขโทรศัพท์มือถือของเราสองคน ดังนั้นเราต้องทำการบ้านและรวบรวมหลักฐานก่อนจึงจะฉีกหน้าพวกเขาได้”"ถงถง ถ้าอยากทําอะไร พี่ให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่ ใช่แล้วปีนั้นพี่ชอบเขียนไดอารี่ แล้วไดอารี่ที่เคยเขี
ไห่หลิงฟังสามีด่าอย่างรุนแรง เธอโกรธแต่พยายามทำใจเย็น และพูดอย่างเย็นชา "อย่ากังวล เรื่องของฉันจะไม่ส่งผลกระทบต่อคุณ ฉันปฏิบัติต่อพวกเขาเช่นนั้น ฉันไม่เคยคิดที่จะติดต่อกับพวกเขาอีกเลย พวกเขามาที่นี่อย่างไร้ยางอายและอยากให้เราสองพี่น้องรับผิดชอบค่ารักษาพยาบาลของย่า"หลังจากโจวหงหลินด่าแล้ว ก็เพิ่งตระหนักได้ว่าเขาคำพูดของเขานั้นไร้ปราณี เขาจึงผ่อนคลายลงและพูดว่า "ไห่หลิง คุณก็เขียนโพสต์และชี้แจงหน่อย ผมจะช่วยคุณใช้เงินเพื่อจ้างคนมาเขียนแสดงความคิดเห็นให้และผลักดันโพสต์ของคุณให้ขึ้นคำค้นหายอดฮิต จะได้ไปหักล้างกับพวกเขา เราไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาเรื่องสกปรกแบบนี้ได้"ตอนนี้เขาก็รังเกียจไห่หลิง และต้องพูดอย่างหนึ่งว่าญาติตระกูลไห่ไม่รู้ผิดชอบชั่วดีจริง ๆตอนเขาแต่งงานกับไห่หลิงในปีนั้น คนเหล่านั้นนั่งรถมาสองคัน และคนหลายสิบคนก็ขอให้เขาจ่ายค่าสินสอด 1,500,000 บาทให้กับพวกเขา มิฉะนั้นจะไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานของเขากับไห่หลิงเขากับไห่หลิงเป็นเพื่อนร่วมชั้นในมหาวิทยาลัยและรักกันมาหลายปี จึงรู้ดีว่าไห่หลิงและน้องกว่าจะมาถึงวันนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายตลอดหลายปีที่ผ่านมา ไห่หลิงไม่เคยตำหนิญาติข
"พวกเราเปิดร้านที่นี่มาหลายปีแล้ว ถงถงเป็นคนนิสัยอย่างไรทุกคนก็รู้ ในอินเทอร์เน็ตนั้นเขียนมั่วๆ เปลี่ยนเรื่องผิดเป็นถูกแน่นอน"ไห่ถงไม่ได้อธิบายอะไรมากนัก เซินเสี่ยวจวินไม่ชอบเห็นคนอื่นเข้าใจเพื่อนผิดและพยายามอธิบายแทนเพื่อนเธอเล่าเรื่องที่คนตระกูลไห่ปฎิบัติกับไห่ถงและพี่สาวอย่างไรบ้างยังเล่าอีกว่าหลังจากที่ย่าไห่ล้มป่วย คนตระกูลไห่ก็ต้องการให้ไห่ถงรับผิดชอบค่ารักษาพยาบาลทั้งหมด และให้ไห่ถงออกเงินค่าเดินทางไป-กลับ ค่าน้ำมัน ฯลฯ ของลูกพี่ลูกน้องอีกด้วยนิสัยของไห่ถงนั้นทุกคนรู้ดี แม้แต่เจ้าของร้านหนังสือคู่แข่งคนอื่นๆ ก็คิดว่าไห่ถงไม่เหมือนคนอกตัญญู เมื่อเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด พวกเขาโกรธมากจนด่าสาปแช่ง ทุกคนบอกว่าจะไปโพสต์อธิบายให้ชาวเน็ตรู้บนอินเทอร์เน็ตทันทีจะยอมปล่อยให้พวกคนตระกูลไห่มีชีวิตสุขสันต์ได้ยังไงแม้พวกเขาเคยเจอกับคนไร้ยางอายมาก่อน แต่ไม่เคยเห็นใครไร้ยางอายเท่าคนตระกูลไห่พวกนั้นรังแกไห่ถงและพี่สาว เพราะพ่อแม่ตายไม่ใช่หรือ?เมื่อเห็นจ้านหยินมา เซินเสี่ยวจวินก็สะกิดไห่ถงที่กำลังเขียนอะไรบางอย่างอยู่ หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไห่ถงไม่ได้ปิดโทรศัพท์หรือเปลี่ยนเบอร์