บทที่ 520

น้ำตาของไห่หลิงไหลลงมาทันที

แม่ของเธอจนกระทั่งตายไปแล้ว ไม่เคยรู้เลยว่าพี่เธอไม่เคยยอมแพ้ที่จะตามหาเธอ

แม่ไม่รอเจอหน้าพี่สาวก่อนแล้ว

"ถงถง เธอดูแลคุณนายซางดีดีนะ ฉันกลับบ้านไปหาหยางหยางล่ะ"

ไห่หลิงต้องอดทนและอดกลั้นต่อความรู้สึกทุกข์ แนะนำน้องก่อนที่จะวางสายไปอย่างรวดเร็ว

จากนั้นเธอก็กลั้นไม่ไหว จึงนั่งยองๆ ลงบนพื้น ปิดหน้าและร้องไห้

ผู้คนที่ผ่านไปมามองดูเธอ แต่ไม่มีใครหยุด

เจ้าของร้านน้ำชานมเห็น จึงรู้ว่าเป็นเธอที่เคยยืมคอมพิวเตอร์มาปริ้นสัญญาหย่า คิดว่าเธอคงเสียใจเรื่องหย่า งเดินออกไปพร้อมกับกล่องกระดาษทิชชู่

"น้องสาว"

เจ้าของร้านตบไหล่ของไห่หลิง ไห่หลิงได้เงยหน้าขึ้นมองเธอ เธอก็ยื่นกระดาษทิชชู่ให้และปลอบเ "หัวใจของเขาไม่ได้อยู่กับคุณอีกต่อไปแล้ว ลืมเขานะ นั่นจะเป็นการปล่อยทั้งเขาและตัวคุณเอง เพื่อที่คุณได้เริ่มชีวิตใหม่อีกครั้ง"

“ถ้ารู้สึกเสียใจจริงก็ร้องไห้ออกเถอะ การร้องไห้ก็สามารถช่วยลดขมขื่นในใจลง และทำให้รู้สึกดีขึ้นได้เหมือนกัน”

"ขอบคุณค่ะ เจ้าของร้าน"

ไห่หลิงลุกขึ้นหยิบทิชชู่เช็ดน้ำตามา แล้วพูดว่าอย่างสะอึกสะอื้น “ไอ้ผู้ชายคนนั้นใช้รุนแรงในครอบครัว นอกใจ และขี้เหน